QUOTE(yorgos @ Jan 13 2014, 16:47 )
Δεν είναι ότι υπάρχει τρελό ενδιαφέρον για τα τηλεοπτικά της Α1 και δε διαχειρίστηκαν σωστά τη διαπραγμάτευση με τους ενδιαφερόμενους. Είναι ότι συνήθως ΔΕΝ υπάρχουν ενδιαφερόμενοι και μάλιστα για πολλές χρονιές μας έκανε τη χάρη η μακαρίτισσα η ΕΡΤ και πλήρωνε για ένα προϊόν που ούτε διαφημίσεις δεν προσέλκυε, σε αντίθεση με το Λεβαδειακός-Αιγάλεω που είναι ένα προϊόν θεαματικό, υπερθέαμα θα έλεγα, καθαρό και αρέσει στον Έλληνα χιμπατζ... εμμμ, τηλεθεατή ήθελα να δω.
Καταλαβαινεις βεβαια κι εσυ οτι εως ενα βαθμο αυτο ειναι θεμα προωθησης του προιοντος. Αν οι δημοσιογραφοι και τα ραδιοφωνα ταιζαν τον κοσμο εξισου με τα 2 αθληματα, θα υπηρχε μεγαλυτερο ενδιαφερον για την Α1. Οχι βεβαια οσο υπηρχε 15-20 χρονια πριν, αλλα καποια παιχνιδια της περα απο τα ντερμπι(οπως πχ το χτεσινο Πανιωνιος-Ολυμπιακος) θα ειχαν μεγαλυτερη απηχηση απο το Λεβαδειακος-Εργοτελης πχ,
Σε ανυποπτο χρονο ειχα γραψει τη γνωμη μου για 3 παραγοντες που εριξαν τη δημοτικοτητα του αθληματος, χωρις να ειναι οι μονες αιτιες:
1.Η μεταφορα των δικαιωματων στη Nova το καλοκαιρι του 1998. Σε μια εποχη με πολυ μικροτερη διεισδυση της Nova(τοτε Supersport) στο κοινο, το να περιορισεις το πρωταθλημα στο κλειστο κοινο ενος συνδρομητικου εκανε μακροπροθεσμα κακο. Ο κοσμος κρατουσε επαφη με το πρωταθλημα, γιατι ηταν ακομα δυνατο και προσβασιμο στον απλο φιλαθλο σε αντιθεση με το ποδοσφαιρο που ηταν κλεισμενο στο μαυρο κουτι της Nova. Στελνοντας και το μπασκετ εκει ο μη μπασκετικος κοσμος απομακρυνθηκε.
2.Η διευρυνση του Champions League. Ξαφνικα νομισαμε οτι γιναμε υπερδυναμη του ποδοσφαιρου. Βλεπαμε ποτε τον Ολυμπιακο, ποτε τον Παναθηναικο και ποτε την ΑΕΚ να παιζουν με υπερδυναμεις της Ευρωπης και νομισαμε οτι ανηκουμε κι εμεις στην ελιτ, ενω στην πραγματικοτητα τα μεγαλα κλαμπ μας εβλεπαν σαν την Μπαμπεργκ του Τσαμπιονς Λιγκ. Που χρονος και ορεξη να ασχοληθει ο μη μπασκετικος φιλαθλος με το μπασκετ πια...
3.Το στοιχημα. Απο κει που βλεπαμε ξενο παιχνιδι μονο στις τελικες φασεις του Τσαμπιονς Λιγκ και καθε 2 καλοκαιρια στα Euro και τα Μουντιαλ τα ξενα πρωταθληματα εγιναν μερος της καθημερινοτητας, γιατι ο καθε προπονητης του καναπε ονειρευοταν οτι θα πιασει ολα τα παιχνιδια του Σαββατοκυριακου(αλλα και τα μεσοβδομαδα) στο στοιχημα και θα τα παρει απο τον μπουκ. Ετσι η Στοκπορτ, η Λειτον Οριεντ, η Γιουβε Σταμπια και ο Πονφεραντινα εγιναν γνωριμες στο κοινο. Πλεον ο μεσος Ελληνας ποδοσφαιροπληκτος ξερει καλυτερα πως παιζει η Μαντσεστερ Σιτι παρα η ομαδα του στο μπασκετ και γνωριζει περισσοτερους παιχτες της Ουντινεζε απ οτι του μπασκετικου ΠΑΟΚ. Για ΝΒΑ δε ουτε λογος. Οι ιδιοι που ηξεραν τον Avery Johnson και το Vernon Maxwell πια δεν ξερουν τον Chris Paul και το James Harden.Αν ομως τους ρωτησεις για τις πιθανοτητες της Κοπεγχαγης και της Στρομσγκοντσετ να ξαναπαρουν τα εγχωρια πρωταθληματα τους, μπορει και να πεσουν μεσα!