Καμιά δεκαριά παιχνίδια απέμειναν για τις περισσότερες ομάδες, χωρίς να υπάρχει ιδιαίτερο σασπένς για αυτό το βραβείο, αλλά επειδή υπάρχουν και τέσσερα συνεχόμενα παιχνίδια με Spurs και Grizzlies, μαζί, και τα παιχνίδια της ψυχολογίας είναι περίεργα, ας περιμένουμε λίγες μέρες ακόμα για να ζήσουμε παιχνίδι-με-παιχνίδι και με την πίεση να αυξάνεται όσο πλησιάζει ο καιρός, το πιο πολυαναμενόμενο τέλος κανονικής διάρκειας από μια ομάδα τα τελευταία χρόνια...

Το πρόγραμμα:


O υποψήφιος για φέτος είναι ένας, αλλά δε θα μπανάρουμε κανέναν αν ψηφίσει κάποιον άλλο

1.Stephen Curry: 69 αγώνες, 30.2π, 5.4ρ, 6.6ασ, 2.1κλ, 50.7% σουτ, 45.3% τρίποντα, 90.4% ελ.βολές σε 33.9 λεπτά
Ρεκόρ Ομάδας: 65-7

Δεν έχω αυτή τη στιγμή τον χρόνο να γράψω όσα θέλω για τον φετινό Curry, το καλό είναι ότι τα έχουν γράψει άλλοι και υπάρχουν ακόμα άλλα τόσα ωραία να διαβάσουμε, με το καλό, μετά από δυομιση εβδομάδες περίπου. Το καινούριο και πιο τρομακτικό που καθιέρωσε φέτος ήταν ότι επέκτεινε την ακτίνα εμβέλειάς του στο άπειρο, πλέον είναι επικίνδυνος από παντού, αδίστακτος και με αυτοπεποίθηση top10 HoF guy. Είναι απίστευτο να μιλάμε για σπάσιμο του ρεκόρ των Bulls, όσο κι αν υπάρχει πάντα η μηδενιστική τάση απαξίωσης από τη σύγκριση ανόμοιων καταστάσεων/σαιζόν σε μια αντικειμενικά πολύ κακή ανταγωνιστικά χρονιά φέτος. Το καταλαβαίνω και αξιολογώ σχετικά ότι τότε δεν ήταν πιο εύκολο από τώρα, αυτό είναι σίγουρο. Αλλά οι ήττες είναι ήττες και το ρεκόρ είναι ρεκόρ και ο Steph αηδιάζει με την ιδέα της ήττας όσο και ο Jordan...

... the 2015-16 Warriors ???

Ο Curry εννοείται πως θα πάρει το βραβείο του mvp και το αξίζει αναμφίβολα. Ίσως πρέπει να πάρει και αυτό του περισσότερο βελτιωμένου παίκτη. Αν και προσωπικά εμένα δεν με τρελαίνει σαν παίκτης φέτος κάνει ιστορική χρονιά

Παμψηφεί MVP για πρώτη φορά στην ιστορία? Αν και λογικά όλο και κάποιος θα βρεθεί να ψηφίσει κάτι άκυρο για να το παίξει εναλλακτικός.

Αυτός που σίγουρα θα άξιζε να είναι στην συζήτηση είναι ο Draymond Green. Οι υπόλοιποι υποψήφιοι είναι πολύ μακριά

Δεύτερη ψήφος στο Leonard. Finals MVP LaM.

Δεν κάθομαι να γράψω πάλι γιατί WS/48, πάντως του Steph παλεύει να κάτσει κάπου στο top5 όλων των εποχών, τον περισσότερο καιρό ήταν δεύτερο πίσω απ' του Alcindor τότε το 1972.

Το μόνο debate είναι η παμψηφία και πότε θα το απονείμουν και επομένως αν και πότε θα θυμώσει ο Shooter που το δίνουν -μόνο στο NBA- τέτοια περίοδο και επηρεάζεται η ψυχολογία των νικητών...

Θες να στα ξαναγράψω και δημόσια.
Για το MVP δεν έχουμε να πούμε τίποτα οπότε ας πούμε καμιά άλλη αηδία.

Οι ομάδες με την καλύτερη regular season ever στο MLB, το NFL -Pats 2007*- και το NHL - Red Wings 1996- δεν έχουν κατακτήσει το πρωτάθλημα και οι ομάδες που σάρωσαν τα NFL Awards τη μέρα πριν το SB με MVP και CoY έχουν ρεκόρ 1-4.

Οι Red Wings του 2002, το καλύτερο roster ever, ήταν on pace να κάνουν το ρεκόρ και έκλεισαν τη σεζόν σε τραγική κατάσταση με 10 απώλειες στα τελευταία 10κατι ματς, φάγανε break κι απ' το όγδοο seed κι είχε βάλει goal o Lidstrom από τη σέντρα για να βρουν απ' το πουθενά το απαιτούμενο momentum να παίξουν σε επίπεδο πρωταθλητισμού.

Οι Spurs του 2016 από πλευράς ρεκόρ είναι η καλύτερη ομάδα που θα αντιμετωπίσει ποτέ οποιαδήποτε ομάδα τερμάτισε πρώτη στη λίγκα. Και εκτός απ' τους Bucks του 1972 δεν είναι πάρα πολλές οι ομάδες που θα φοβόμουν περισσότερο. Oι Warriors είναι σίγουρα επηρεασμένοι απ' το κυνήγι του ρεκόρ και σίγουρα κλείνουν τη σεζόν όχι στο peak τους. Οι δύο τελευταίες σειρές θα είναι πολύ ανοιχτές και μη σου πω προτιμώ να γίνει καμιά στραβή με το Houston να φάνε μια 20αρα τρελή για να πάρουν μια και καλή μπροστά και να μην κοιτάξουν πίσω. Κάτι σαν πρόπερσι που πήγαν πρώτο γύρο στα επτά ματς με Mavs οι Spurs και αφότου βρέθηκαν με την πλάτη στον τοίχο και επιβίωσαν μετά δεν κοίταξαν ποτέ πίσω.

Για μένα δε στέκει καν να πιστεύεις πως ΔΕΝ επηρεάζεται η ψυχολογία από το μέγεθος των x, y επιτευγμάτων. Φέτος έχουν να αποδείξουν λιγότερα όσον αφορά την επιμέρους αποτελεσματικότητα της αγωνιστικής τους λειτουργίας ερχόμενοι ως πρωταθλητές αλλά περισσότερα απέναντι στο πρωτοφανές μέγεθος της regular season κυριαρχίας τους.

Τα τακτικά άλλη φορά. Συνοπτικά, έλλειψη προσαρμοστικότητας, πεσμένο DefRtg που πρέπει να αναστηθεί, ματσαρίσματα του Bogut, τα λεπτά του 2nd unit χωρίς το Μεγάλο Σον Λίβιν Στόουν. Ο οποίος έκανε μια σεζόν που δεν περιγράφεται πόσο διακριτικά καλή ήταν, αλλά κι αυτό δεν είναι για όταν κάνει jumpball ο Gist.

*Οι Dolphins των 70s είχαν κάνει αήττητη κατάκτηση όμως η regular season τους ήταν 14 παιχνίδια ενώ των Pats 16. Tyree είσαι ένας από μας.