Η έλευση του Ράσελ
Oι Σέλτικς είχαν γίνει πλέον, στα μέσα των 50's, μία από τις σταθερότερες δυνάμεις του πρωταθλήματος, χωρίς όμως να καταφέρουν να περάσουν από πιο ολοκληρωμένες ομάδες και να φτάσουν σε τελικούς, αφού μπορεί να ήταν μία καταπληκτική επιθετικογενή ομάδα αλλά η άμυνα της συνεχώς τη πρόδιδε. Ο Άουερμπαχ το είδε, και έκρινε πως αυτό που λείπει από την ομάδα ήταν ένας σέντερ φόβητρο (ο Eντ Μακόλει ήταν καταπληκτικός, αλλά όχι αυτό που χρειαζόντουσαν οι Σέλτικς). Η απόκτηση του Μπιλ Ράσελ, από τους Σαν Λούις Χοκς που τον είχαν επιλέξει στο ντραφτ, έμοιαζε ονειρική και η επιλογή της υπήρξε μονόδρομος για τις προσδοκίες του θρυλικού κόουτς. Η παρουσία του, παρ'όλο που φόρεσε τη πράσινη φανέλα στη μέση περίπου της σεζόν, άλλαξε τις ισορροπίες όχι μόνο στους Σέλτικς αλλά σε όλο το πρωτάθλημα. Από τη πρώτη του χρονιά φτάνει στους τελικούς και μέχρι το 69 θα κατακτήσει 1969 θα κατακτήσει 11 τίτλους σε 13 χρόνια. Μπήκε ως πρωτάθλητης και αποσύρθηκε ως τέτοιος.


Μπιλ Ράσελ: Η τέχνη των μπλοκ

1957 vs Σαν Λούις Χοκς
Οι Χοκς βρίσκονται από το πουθενά στους τελικούς του ΝΒΑ και είναι αποφασισμένοι να κάνουν τα πάντα για να κερδίσουν το τίτλο. Οι τελικού του '57 υπήρξαν ίσως οι καλύτεροι όλων των εποχών, με τα πάντα να κρίνονται στη λεπτομέρεια, παίκτες-θρύλοι να πραγματοποιούν ιστορικά ρεκόρ και τέτοιες μάχες να μην έχει ξαναδεί ποτέ ο τότε μπασκετικός κόσμος. Το φινάλε υπήρξε ένα από τα καλύτερα ever, οι αναμετρήσεις τους για τα επόμενα χρόνια ήταν all-time classic.
Οι Χοκς προηγούνται στο τέλος της πρώτης περιόδου με 10 πόντους (31-21), οι Σέλτικς φέρνουν τη διαφορά στα ίσα και το παιχνίδι οδηγείται σε δύο παρατάσεις, όπου ο all-star Tζακ Κόλεμαν σκοράρει το νικητήριο καλάθι για τους Χοκς (11-11 και 12-10 αντίστοιχα οι παρατάσεις, 125-123, 1-0). Οι Χοκς χτυπάνε μέσα στο καλάθι (Πετίτ 23π, Μακόλει37π, Χάγκαν 16) την ώρα που η Βοστόνη στηρίζεται στα γκαρντ της (Κούζι 26, Σάρμαν 36). Εξαιρετικοί και όλοι όσοι βρέθηκαν στο παρκέ, με τον ρούκι Χέινσον να σκοράρει 23 πόντους και τα αντίστοιχα γκαρντ των Χοκς να απαντάνε (Μάρτιν 23, Μαχόν 12).
Οι Σέλτικς χτυπήθηκαν στο δυνατό τους σημείο και αυτό δεν θα μπορούσε να γίνει παραπάνω από μία φορά. Οι Ράσελ και Χέινσον σκεπάζουν το καλάθι ενώ οι Κούζι και Σάρμαν κλείνουν όλους τους διαδρόμους. Με τον Πεττίτ να σταματάει στους 11 πόντους, ο Μάρτιν δυσκολεύεται να περάσει μέσα, ο Ράσελ πραγματοποιεί ρεκόρ ριμπάουντ (25) για ρούκι σε τελικούς και οι Σέλτικς ισοφαρίζουν με 119-99 (1-1).
Οι βολές του Πεττίτ θα δώσουν τη νίκη στους Χοκς στο τρίτο παιχνίδι (100-98, 2-1) την ώρα που οι Σέλτικς στο τέταρτο θα πραγματοποιήσουν ρεκόρ τελικών επιστρέφοντας από τους -15 στη πρώτη περίοδο για να πάρουν τελικά τη νίκη (123-118, 2-2).
Τα ιστορικά ρεκόρ συνεχίζονται. Ο Κούζι κάνει ρεκόρ (για τελικούς) με 8 ασσίστ σε μία περίοδο, ο Ράσελ μαζεύει 22 ριμπάουντ, η περιφέρεια των Σέλτικς συνεχίζει να είναι ασταμμάτητη (Κούζι 21, Σάρμαν 32), ο Πεττίτ φαίνεται να παλεύει μόνος του (33π) και οι Σέλτικς παίρνουν για πρώτη φορά κεφάλι στη σειρά (124-109, 3-2). Ο Κλιφ Χάγκαν με ένα δικό του καλάθι ύστερα από άστοχο σουτ του Πεττίτ φέρνει τη σειρά στα ίσα (96-94, 3-3).
Το έβδομο παιχνίδι της σειράς είναι ένα από τα καλύτερα όλων των εποχών, αν όχι το καλύτερο. Υπήρξαν 38 αλλαγές στο σκορ και 28 ισοπαλίες και τα πάντα κρίθηκαν στο τελευταίο δέκατο του δευτερολέπτου. Ας το δούμε από την αρχή.
Η περιφέρεια των Σέλτικς βρίσκεται σε μία από τις χειρότερες μέρες της, σκοράρωντας μόνο 7 πόντους στη πρώτη περίοδο συνολικά 18 σε όλο το παιχνίδι (Κούζι 2-20 12π, Σάρμαν 9π 3-20). Οι ψηλοί των Σέλτικς δεν μπορούν να κάνουν κάτι άλλο πέρα απ'το να προσπαθούν να κρατήσουν την ομάδα τους όσο πιο κοντά γίνεται το σκορ. Το παιχνίδι οδηγείται σε δύο παρατάσεις, εκεί που ο προπονητής-παίκτης των Χοκς για πρώτη φορά μπαίνει στο παρκέ. Τα βήματα που του καταλογιζονται οδηγούν σε μία βολή και +2 διαφορά για τους Σέλτικς. Το σχέδιο του για τη τελευταία φάση του παιχνιδιού ήταν σχεδόν ακατόρθωτο. Η μπάλα να πεταχτεί στο ταμπλό, με στόχο το Πεττίτ ο ποίος και θα σκοράρει. Κατά κάποιο περίεργο τρόπο η πάσα βγήκε, όμως ο Πεττίτ αστόχησε.
Ο Ράσελ σκοράρει 19 πόντους και σπάει το ρεκόρ ριμπάουντ (32) που ο ίδιος έκανε λίγες μέρες πριν ενώ ένας ακόμη ρούκι, ο Τομ Χέινσον, έχει στο ενεργητικό του 37 πόντους και 23 ριμπάουντ. (Πεττίτ 39π 19ρ, Χάγκαν 24π 16ρ, Μάρτιν 23π 7α 8ρ)
Οι Χοκς δεν ισοφάρισαν ποτέ, όμως σε πολλούς έμειναν γνωστοί ως η ομάδα που παραλίγο να σταματήσει μία δυναστεία πριν καν αυτή αρχίσει.


To έβδομο παιχνίδι

1958 vs Σαν Λούις Χοκς
Αυτή τη φορά, οι Χοκς δεν ήταν οι λίγοι μπροστά στους πολλούς, δεν ήταν οι μικροί απέναντι στους μεγάλους. Όλοι ήξεραν τη δύναμη τους και όλοι ήξεραν από την αρχή της σεζόν το ζευγάρι των τελικών. O Πετίτ συνεχίζει σε ΜVP ρυθμούς όμως μια εσωτερική μεταγραφή κάνει τους Χοκς ακόμη πιο δυνατούς. Ο Χάγκαν, μεταμορφωμένος, παίζει πλέον σε επίπεδο all-star δημιουργώντας μία από τις πιο dominant ομάδες που έχουν υπάρξει ποτέ στη θέση του φόργουορντ.
Η σειρά φαίνεται να είναι παρόμοια με τη προηγούμενη. Πίσω από τους Χάγκαν και Πεττίτ (33 και 30, 19) και με τη κάθε ομάδα να έχει από δύο καταπληκτικές περιόδους, οι Χοκς παίρνουν το παιχνίδι (104-102, 1-0). Οι Σέλτικς, όπως πέρυσι άλλωστε, αντιδρούν. Τη διαφορά των 8 πόντων από τη πρώτη περίοδο δεν τη χάνουν ποτέ. Η άμυνα των Χοκς ήταν ανύμπορη να ακολουθήσει τον ρυθμό των Σέλτικς, με τη Βοστόνη να έχει 4 παίκτες με 20+ πόντους (Κούζι 25, Σάρμαν 22, Ράσελ 22, Ράμσει 20) έναντι 37 του Κλιφ Χάγκαν.
Το τρίτο παιχνίδι υπήρξε κατά πολλούς το πιο κρίσιμο και αυτό που έκρινε τα πάντα. Ο Ράσελ, στη τρίτη περίοδο, τραυματίζεται και ο Χέινσον ήταν σε όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού πολύ λίγος. Η μπασκέτα έμεινε στη ουσία ελεύθερη, με τους Χοκς να το εκμεταλλεύονται και να παίρνουν τη νίκη (111-108, 2-1).
Χωρίς το Ράσελ πολλοί πίστεψαν ότι η σειρά ήταν τελειωμένη. Όντως ήταν, όχι όμως από τώρα. Με το Χέινσον να παρουσιάζεται καλύτερος αλλά όχι αρκετός, ο αναπληρωματικός σέντερ Tζακ Νίκολς είναι η μορφή του αγώνα καλύπτωντας, τουλάχιστον επιθετικά, όποια κενά υπήρχαν στη ρακέτα, ενώ η περιφέρεια των Σέλτικς ανέλαβε όλα τα υπόλοιπα. Με το Πεττίτ να κυμαίνεται σε μέτρια επίπεδα, το Κούζι να παίζει σχεδόν όλο το παιχνίδι (47 λεπτά) και να σκοράρει 22π και τους Σάρμαν (21π) και Ράμσει (18π) να είναι ασταμμάτητοι, η Βοστόνη, προς έκπληξη πολλών, έκλεψε το παιχνίδι (109-98, 2-2). Μέσα στο Μπόστον Γκάρντεν, οι Σέλτικς με ένα σερί στη τέταρτη περίοδο κατάφεραν να πλησιάσουν στο πόντο τους Χοκς οι οποίοι φάνηκαν να αντέχουν (102-100, 3-2).
Στο έκτο παιχνίδι, ο Ράσελ αντέχει μόνο 20 λεπτά μέσα στο παρκέ, οι Χοκς εξαφανίζουν τη περιφέρεια των Σέλτικς, ο Πεττίτ σκοράρει τους τελευταίους 19 από τους 21 πόντους της ομάδας του, κάνει ρεκόρ τελικών με 50 πόντους και η μπάλα στα τελευταία 16 δευτερόλεπτα μένει στα χέρια του Σλάτερ Μάρτιν μέχρι το τέλος.
Οι Χοκς καταφέρνουν ότι δεν κατάφεραν πέρυσι, έστω και αν αμφισβητείται από πολλούς ο τίτλος τους λόγω της απουσίας του Ράσελ. Εδώ που τα λέμε, και πέρυσι που έπαιζε ο Ράσελ, στο τελευταίο δευτερόλεπτο του έβδομου παιχνιδιού κρίθηκε. Και φέτος, πάλι τους κέρδισαν στο πρώτο παιχνίδι.
'Οσο για τους Σέλτικς, αυτός ήταν ο πρώτος τίτλος που έχασαν. Θα χάσουν μόνο άλλον έναν το 67.


Oι τελικοί του '58, με λίγο από τελικούς του '57

1959 vs Mιννεάπολις Λέικερς
Οι Σέλτικς επιβιώνουν από την άγρια Ανατολή και τους Σίρακιους Νάσιοναλς και φτάνουν για τρίτη συνεχόμενη χρονιά σε τελικούς ΝΒΑ. Από τη Δύση, η παρουσία των Λέικερς ήταν έκπληξη. Ένα χρόνο πριν είχαν πραγματοποιήσει μία από τις χειρότερες σεζόν της ιστορίας τους μένοντας έξω από τα πλέι οφ, η επιλογή όμως του Μπέιλορ άλλαξε τη δυναμικότητα της ομάδας. Και πάλι, φαινόντουσαν λίγοι για να τα βάλουν με τους, κυρίαρχους της Δύσης, Χοκς.
Δεν υπάρχουν πολλά που μπορούμε να πούμε για αυτή τη σειρά. Η διαφορά δυναμικότητας ήταν μεγάλη και οδήγησε στο πρώτο sweep στην ιστορία των τελικών.
Οι Λέικερς συνέχισαν από εκεί που σταμάτησαν στα πλέι οφ. Οι Σέλτικς πήραν το προβάδισμα στη δεύτερη περίοδο αλλά οι Λέικερς γύρισαν το αποτέλεσμα στη τρίτη. Το παιχνίδι ήταν κλειστό μέχρι το τέλος με τη Βοστόνη να παίρνει τη νίκη (118-115, 1-0).
Οι Σέλτικς σταματάνε τον Έλτζιν Μπέιλορ (13π) ο οποίος σκοράρει σχεδόν μόνο από βολές και το 2-0 γίνεται ακόμη πιο εύκολα (128-108, 2-0) ενώ με τον ίδιο τρόπο έκαναν και το 3-0 (123-110), με τους Λέικερς να τους προδίδει το πολύ άσχημο ξεκίνημα τους.
Οι Σέλτικς έχουν τον έλεγχο του παιχνιδιού και κρατάνε τη διαφορά σταθερά υπέρ τους μέχρι τη τρίτη περίοδο. Οι Λέικερς μειώνουν στη τέταρτη και με από καλάθι-φάουλ του Λέοναρντ το σκορ γίνεται 97-96. Οι Σάρμαν και Ράμσει με προσωπικές τους προσπάθειες κλειδώνουν τη νίκη (118-113, 4-0).
Ο Ράσελ κάνει ρεκόρ τελικών με 30+ ριμπάουντ σε συνεχόμενα τρία παιχνίδια, τα 102 σουτ που επιχείρησε ο Μπέιλορ είναι ρεκόρ για τέσσερα παιχνίδια, ενώ τα 463 και 464 FGA των Σέλτικς και Λέικερς αντίστοιχα αποτελούν τα νο2 και νο1 σε 4-game τελικούς.

1960 vs Σαν Λούις Χοκς
Η προσθήκη του Λόβελετ δυναμώνει ακόμη περισσότερο Χοκς κάτω από το καλάθι, οι οποίοι ξαναβρίσκονται για τρίτη φορά σε τέσσερα χρόνια σε τελικούς ΝΒΑ. Αν και κανείς, ούτε καν μερικοί παίκτες των Χοκς, δεν πίστευε ότι μπορούν να πάρουν το τίτλο από τους Σέλτικς, η σειρά ήταν, και πάλι, wild, με μία ομάδα να κυριαρχεί σε κάθε παιχνίδι, και φτάνοντας στο μάξιμουμ των αγώνων.
Οι Σέλτικς κυριαρχούν από την αρχή μέχρι το τέλος στο πρώτο παιχνίδι (140-122, 1-0) αλλά οι ρόλοι αντιστρέφονται στο δεύτερο (113-103, 1-1), στο οποίο ο Ράσελ κάνει ρεκόρ τελικών με 40 ριμπάουντ. Ενώ η τρίτη αναμέτρηση μέχρι το ημίχρονο ήταν ισορροπημένη, οι Σέλτικς και ο Τομ Χέινσον (30π) πέταγαν φωτιές στο δεύτερο ημίχρονο (102-86, 2-1).
Οι Χοκς παίρνουν μία σημαντική διαφορά στο πρώτι δωδεκάλεπτο (28-18) και δεν τη χάνουν όσο και αν προσπαθούν οι Σέλτικς στη τέταρτη περίοδο (106-96, 2-2). Οι αναλλάξ εμφανίσεις συνεχίζονται, με την ομάδα της Βοστόνης, και τους Χέινσον (34π, 10ρ), Ράσελ (26ρ) κάτω από το καλάθι και τους Κούζι (21π) και Σάρμαν 26π) στη περιφέρεια, να παίρνει άνετα ξανά το προβάδισμα της σειράς (127-102, 3-2). Οι Χοκς στη τρίτη περίοδο, και για το υπόλοιπο της σειράς, χάνουν το Λάρι Φουστ.
Στο πιο κλειστό παιχνίδι της σειράς, οι Χοκς δείχνουν από την αρχή ότι είναι δικό τους, με τους Βοστονέζους στα τελευταία δώδεκα λεπτά να κάνουν μία τελευταία μεγάλη προσπάθεια αλλά να μην τα καταφέρνουν. Οι Πεττίτ (25π, 14ρ) και Χάγκαν (36π, 13ρ) μαζί με τον Γκριν (21π) κράτησαν το Σαν Λούις όρθιο (105-102, 3-3).
Το έβδομο και τελευταίο παιχνίδι, υπήρξε ντέρμπι μόνο... για δώδεκα λεπτά. Μετά από πολλές αλλαγές του σκορ, η πρώτη περίοδος κλείνει με σκορ 30-29 υπέρ των Χοκς. Οι Σέλτικς τρέχουν ένα 8-2 στη αρχή της δεύτερης περιόδου και το διαφορά στο δεύτερο ημίχρονο φτάνει μέχρι και τους 20 πόντους. Οι Χοκς μειώνουν μέχρι τους 14 (108-94) και αυτό ήταν και το περισσότερο που μπορούσαν να κάνουν. Ο Ράσελ παραλίγο να σπάσει κάθε προσωπικό του ρεκόρ με 22 πόντους και 32 ριμπάουντ, ενώ ο Κούζι απόντος του Σλάτερ Μάρτιν πραγματοποιεί μία καταπληκτική εμφάνιση (19π, 14ασ, 6ρ).


Το έβδομο παιχνίδι

1961 vs Σαν Λούις Χοκς
Oι λιγότερο ανταγωνιστικοί τελικοί θα είναι και οι τελευταίοι για αυτό το ζευγάρι. Οι Σέλτικς, στη τελευταία σεζόν του Μπιλ Σάρμαν, προσθέτουν ένα ακόμη πρωτάθλημα, το πιο εύκολο από όσα έχουν πάρει με αντίπαλους τους Χοκς.
Το πόσο εύκολο ήταν, φάνηκε από την αρχή, με τη διαφορά στο ημίχρονο να έχει φτάσει του οχτώ πόντους και τους Σέλτικς να την ανεβάζουν στο δεύτερο μέρος όλο και περισσότερο, έχοντας εφτά παίκτες με διψήφιο αριθμό πόντων (129-95, 1-0). Ίδιο σκηνικό και στο δεύτερο παιχνίδι με τους Χοκς, πίσω από τους Χάγκαν και Πεττίτ (40 και 30 πόντοι αντίστοιχα), να αντιδρούν μόνο στη τέταρτη περίοδο (116-108 2-0). Το τρίτο παιχνίδι, με το Χάγκαν να συνεχίσει να παίζει σε ρυθμούς MVP (26π), θα είναι το πιο κλειστό και το μοναδικό που οι Χοκς θα αντιδράσουν (124-120, 2-1). Οι επόμενες δύο νίκες ήταν διαδικαστικού χαρακτήρα, με τη τρίτη περίοδο, εκεί πόου οι Σέλτικς κυριάρχησαν, να είναι καταλύτης και για τις δύο αναμετρήσεις. Ο Πεττίτ θα σκοράρει 40 πόντους στο τρίτο παιχνίδι και ο Ράσελ, στο έκτο, για μία ακόμη φορά θα κάνει μία all-time classic εμφάνιση με 30 πόντους και 38 ριμπάουντ και θα πλησιάσει τα προσωπικά του ρεκόρ.
Αυτή είναι και η τελευταία εμφάνιση των Χοκς σε τελικούς. Θα ακολουθήσει μία μικρή περίοδο κάμψης με την επόμενη σεζόν να τους βρίσκει εκτός πλέι οφ, αλλά οι επιλογές των Ζέλμο Μπίτι, Λένι Γουίλκενς και Λου Χάντσον θα τους κρατήσουν για πολλά χρόνια ακόμη μέσα στις κορυφαίες.
Όσο για το Μπιλ Σάρμαν, έναν από τους καλύτερους γκαρντ ever, θα φύγει από το παιχνίδι σαν πρωταθλητής, έχοντας υπάρξει ένας από τους καλύτερους (γενικά) σουτέρ της εποχής του και της ιστορίας στις ελεύθερες βολές, όπως και μέλος της, κατά πολλούς, καλύτερης backcourt όλων των εποχών (Κούζι-Σάρμαν).