Δεν υπάρχουν και πολλά πράγματα που μπορεί να πει κανείς για τη χτεσινή αναμέτρηση.Πόσο μάλλον εγώ που παρακολούθησα δύο συναντήσεις που είχαν την ίδια ακριβώς κατάληξη.


Ο Αμύντας ξεκίνησε δυνατά 0-14 κι ο Άρης ισορρόπησε κλείνοντας 12-17 το πρώτο δεκάλεπτο.Ίδιο σκηνικό και στο δεύτερο δεκάλεπτο με τον Αμύντα σταθερά μπροστά και τον Άρη να μη μπορεί να πλησιάσει.
Στο δεύτερο ημίχρονο οι φιλοξενούμενες είχαν ακόμα καλύτερο ρυθμό,χαρακτηριστική ευστοχία,ενώ αξιοποίησαν άριστα και το inside game.
Ο Αμύντας έπαιξε πολύ καλό μπάσκετ,μπήκε πιο αποφασιστικά,έδειξε πιο έτοιμος και κέρδισε απόλυτα δίκαια το παιχνίδι.
Συγχαρητήρια και καλή συνέχεια.

Η κακή αμυντική λειτουργία ήταν το πρόβλημα της ομάδας της Πετρούπολης κάτι το οποίο συμβαίνει για τρίτη συνεχόμενη αγωνιστική και μας έχει προβληματίσει.
Τα επιθετικά ατού της ομάδας μας δεν απέδωσαν τα αναμενόμενα,εκτός της Λαμπροπούλου,κι έτσι μοιραία περιοριστήκαμε σε ρόλο θεατή.Βιαστικές επιθέσεις στο τέλος και χαμένες τελικές στα κρίσιμα σημεία αποτελείωσαν ψυχολογικά τις αθλήτριες της ομάδας μας.
Αυτά έχει τα μπάσκετ.


Κάπου διάβασα για κοιλιά και προσδοκίες.....Η αλήθεια είναι πως έχω ξεκαθαρίσει τους στόχους της ομάδας μας.Δεν πάμε άσχημα κι οι ήττες είναι μέσα στο πρόγραμμα.Το πρωτάθλημα έχει δρόμο κι ο Άρης είναι εντός στόχου.
Ένα είναι το μόνο σίγουρο.Αυτά τα παιδιά που δουλεύουν στο γήπεδο θα πεισμώσουν και θα μεταμορφώσουν την εικόνα της ομάδας,γιατί έχουν ψυχή κι αγωνιστικότητα.Πιστεύουμε σε αυτές και τις στηρίζουμε.


ΥΓ.Η επιστροφή της Μαρίας της Μαρολαχάκη δίνει άλλη ποιότητα στον Αμύντα.Αυτό φάνηκε χτες κι ας ήταν συνέχεια 33333333333333333333333333333333333333333333πλακίτσα....


Μπράβο στο amyntaki!
