Τους παιχτες τους ξερω ολους και δεν θα κατσω να αναφερω ολους τους παιχτες.Ενοοειται οτι δεν ξερεις, το οτι εχεις μαθει παπαγαλια 10 ονοματα και οτι εχεις διαβασει αλλα τοσα εμενα αυτα δεν μου λενε τιποτα.Αμφιβαλλω αν εχεις δει ολους αυτους που προανεφερες εστω και μια φορα.Απο ιστορια μπορω να σου λεω και εγω Μαραβιτς,Ισσελ και ενα καρο αλλους.Οχι δεν περιμεναν αλλα το αθλημα το λατρεψαν απο αυτους και οχι απο τον Χαβλισεκ και τον Γουεστ για παραδειγμα.Μονο και μονο που ειπες τα ονοματα αυτα γιατι το εκανες για να με εντυπωσιασεις?Κανε μας την χαρη ρε φιλε μου θυμιζεις τους ελληνες δημοσιογραφους που μαθανε 10 παιχτες απο το παρελθον μαθανε 5 συστηματα και νομιζουν οτι ξερουν μπασκετ.Δεν ειπα οτι ηταν αχρηστοι απλα δεν συγκρηνονται με αυτους που προανεφερα.Δεν εισαι εγκυκλοπαιδεια αλλα η παπαγαλια βλαπτει ασε που μπορει με την τεχνολογια να την κανει ο καθενας.Δεν εισαι λιγος αλλα εισαι πολυ λιγος.

Δεν είμαι όμως εγώ αυτός που λέει ότι ο Τσάμπερλεν έπαιζε μόνος του.

Το ΝΒΑ δεν ήταν τότε η βιομηχανοποιημένη λίγγα θεάματος που έγινε αργότερα. Βλέπεις, οι παίκτες είχαν τότε να ασχολούνται με πολύ σημαντικότερες έγνοιες, όπως την εξασφάλιση καλύτερων όρων εργασίας και διαβίωσης για τους ίδιους (και εννοώ όσο ήταν ΝΒΑερς, πόσω μάλλον πιο πριν), την εξασφάλιση φυλετικής ισότητας, την εξασφάλιση καλύτερης προβολής από τα ΜΜΕ, κτλ. Αυτό δε σημαίνει ότι δεν υπήρχαν παίκτες που δεν μπορούσαν να προσφέρουν θέαμα, αλλά οι απόψεις ήταν πιο αυστηρές και συντηρητικές.

Aν ο Μπαρόν Ντέιβις τηλεμεταφερόταν στο χρόνο (για να χρησιμοποιήσω το επιχείρημα των δειλών, όπως το θεωρώ) κι έκανε κάποιο εμφαντικό κάρφωμα σαν το περσινό πάνω στον Κιριλένκο, στην επόμενη φάση θα μάζευε τα δόντια του από κάτω, γιατί θα δεχόταν επίθεση από παίκτες της αντίπαλης ομάδας για προσβλητικό παιχνίδι. Και πιθανότατα δε θα δεχόταν υποστήριξη ούτε απ'τους συμπαίκτες του. Στην καλύτερη περίπτωση, θα τον απέσυρε ο προπονητής του και θα τον κατσάδιαζε. Δεν είναι δίκαιο σήμερα, αλλά έτσι ήταν τα ήθη και τα έθιμα τότε. Πριν πεις οτιδήποτε, σκέψου πόσο γιουχάισμα και υποτιμητικότητα τρως σήμερα αν τολμήσεις να παίζεις με την καλή σου πεντάδα σε αγώνα με τη διαφορά στους 30 πόντους ή αν προσπαθείς, με τη διαφορά στους 30 να εκδηλώσεις κανονική επίθεση στο τέλος. Το ΝΒΑ έχει πάντα άγραφους κανόνες που πρέπει να τηρούνται.



Αν έπρεπε να κρίνω από το στιλ και τη χάρη μόνο, ο Σακίλ δε θα φαινόταν πουθενά στον ορίζοντα...Και θα θεωρούσα τον Τζέισον Ουίλιαμς έναν από τους 5-10 κορυφαίους πόιντ γκαρντ όλων των εποχών.



Ποιο ΝΒΑ των 90'ς, αυτό που δεν είχε ζώνη και που οι υπόλοιπες χώρες του κόσμου έχαναν με 30+ πόντους απ'τις ΗΠΑ, αν είναι δυνατόν...



Το άθλημα έφτασε στο αποκορύφωμά του από άποψης προβολής στις δεκαετίες 80-00 λόγω της έκρηξης των ΜΜΕ. Δεν είναι λάθος του Ράσελ και των υπόλοιπων που τότε ο όρος Ίντερνετ δεν υπήρχε ούτε σε εξειδικευμένα λεξικά, που δεν υπήρχαν καθημερινές μεταδόσεις αγώνων και που η λίγγα μόλις είχε αρχίσει να γίνεται επιχείρηση. Τι να υποθέσω, δηλαδή; Ότι ο Μάικλ Τζάκσον είναι σημαντικότερος καλλιτέχνης απ'τον Μπαχ επειδή πουλά περισσότερους δίσκους;



Δεν αμφισβήτησα ποτέ τα όσα κάνει ο Χακίμ. Αλλά τι είναι σημαντικότερο; Ο Ρεντ είχε επίσης αποκαλέσει το Ράσελ το μεγαλύτερο νικητή όλων των εποχών. Προσωπικά, το θεωρώ μεγαλύτερο τίτλο τιμής.



Να τη συστήσεις σε όσους δεν έχουν δει και δε γνωρίζουν.



Τη σεζόν που είχε 50 πμό, ο "δικός μου" είχε να αντιμετωπίσει τους Ράσελ, Μπέλαμι και το δίδυμο Πέτιτ/Λάβλετ σε μια λίγγα 9 ομάδων, κάτι που σημαίνει ότι τους αντιμετώπιζε συνολικά κάπου 30 φορές μέσα σε μια σεζόν, χωρίς τα πλέι οφ. Δεν πάω καν πιο μετά. Ο Σακίλ πόσες φορές είχε να αντιμετωπίσει τους Ολάζουον, Ρόμπινσον, Γιούιν, Αλόνζο μαζί σε μια σεζόν; 12; 14; Χώρια το γεγονός ότι κάθε σεζόν είχε χαμένα παιχνίδια, κάτι που σίγουρα μειώνει κι άλλο το αρχικό νούμερο.
Μόνος του...

Καλό είναι να μη βγάζουμε συμπεράσματα για τον συνομιλητή μας από ένα ποστ κι ενώ βρισκόμαστε πίσω από έναν υπολογιστή.

Διαβάζω τα τελευταία ποστ και βλέπω αστεία πράγματα, επιχειρηματολογία δημοτικού, αν είναι δυνατόν...

Και μονος σου λες οτι ο Μπαρον Ντειβις εκεινη την εποχη θα παθαινε οτι θα παθαινε και σου αρεσει εσενα αυτο?Ναι ο Σακιλ απο τεχνικη λιγα πραγματα το ειπα και εγω ωστοσο απο το 93 αντημετωπησε πολλες φορες τους αλλους που ανεφερες και μαλιστα παρολο που το 95 εχασαν 4-0 απο το Χιουστον οι Ματζικ ο Σακ στην μονομαχια με τον Χακιμ σταθηκε στο υψος των περηστασεων σε σχεση με τον Ναυαρχο.Οπως βλεπεις αναφερα παιχτες κλασης και δεν ειπα οτι οποιος κανει μια θεαματικη πασα η μια τρελλα οπως ο Γουλιαμς ειναι και παιχταρας.Μιλησα για τον Κιντ.Οσο για την τηλεοραση ακομα και τοτε για τα δεδομενα της εποχης στην Αμερικη δεν ηταν τοσο χαλια.Συν τις αλλης μικροτερος ανταγωνισμος αλλο 10 ομαδες και αλλο 25 και περισσοτερες στην συνεχεια.Οσο για τον δικο σου σε τεχνικη ουτε Τσαμπερλαιν ηταν τιποτα το ιδιαιτερο.Οσο για τον Ρασσελ ας πηρε τα πιο πολλα πρωταθληματα εμενα σαν φιλαθλο του μπασκετ μου αρεσει το ξεχωριστο,το φαινομενο, ο ΤΖΟΡΝΤΑΝ,ο ΜΑΤΖΙΚ,ο Χακιμ,ο ΛΕΜΡΟΝ κ.τ.λΕσενα μπορει τα πρωταθληματα,που και αυτα ειναι αλλα μαζι με θεαμα.

Όπως είπα ήδη, δε θα ήταν δίκαιο. Προφανώς δε μου αρέσει. Στην πραγματικότητα, δεν είπα ότι το ΝΒΑ ήταν εξίσου θεαματικό τότε. Αλλά όταν συγκρίνω το ποιος παίκτης ήταν μεγαλύτερος, το θέαμα παίζει για εμένα πολύ λίγο ρόλο. Μόνο αν δυο παίκτες ήταν πάνω-κάτω ισάξιοι σε κατορθώματα καριέρας (πρωταθλήματα, MVP, ρεκόρ, μεγάλες επιδόσεις) θα δεχόμουν να επιλέξω τον θεαματικότερο και επιδραστικότερο στα πλήθη.



Ιδού λοιπόν μερικά ενδιαφέροντα νούμερα:

Ο Σακίλ, σύμφωνα με το basketball-reference, σε 1179 παιχνίδια καριέρας, αντιμετώπισε (μαζί με τα πλέι οφ) τους:

-Χακίμ: 24 φορές (τις 14 μετά το 1997, όταν ο Χακίμ έπεσε επίπεδο)
-Ρόμπινσον: 40 φορές (αλλά μόλις 9 όταν ο Ντέιβιντ βρισκόταν στα καλά του χρόνια-πριν το 1999)
-Γιούιν: 26 φορές (τις 8 μετά το 1998)
-Μούρνινγκ: 16 φορές (2 μετά το 2000)

Το σύνολο: 106/1179 αγώνες εναντίον των κορυφαίων σέντερ των τελευταίων 15 ετών.

Ο Γουιλτ, αντιμετώπισε το Ράσελ μονάχα σε 142/1205 παιχνίδια της καριέρας του (κι αντίθετα με τους άλλους, ο Ράσελ αποσύρθηκε έγκαιρα, προτού αρχίσει να παρακμάζει σημαντικά). Με άλλα λόγια, ακόμη κι αν ο Ράσελ ήταν ο μοναδικός πολύ καλός σέντερ της εποχής του Γουιλτ, ο Γουιλτ θα είχε αντίπαλο έναν κορυφαίο σέντερ σε μεγαλύτερο ποσοστό αγώνων απ'όσο ο Σακίλ! Όπως βλέπετε, δεν είναι πάντα ευνοϊκό το να έχεις λίγες ομάδες στο πρωτάθλημα (γι'αυτό που είπες λίγο πιο κάτω). Γι'αυτό το λόγο θεωρώ ειρωνικό και υποκριτικό να μιλούν μερικοί για χαμηλό ανταγωνισμό, όταν τα νούμερα λένε άλλα.



Όπως είπα, θεωρώ ότι τον Τσάμπερλεϊν τον είδες σχεδόν αποκλειστικά σε παιχνίδια των Λέικερς, όταν είχε μεγαλώσει και χάσει μέρος της κινητικότητάς του, όχι στα πρώτα του χρόνια, όταν έτρεχε το γήπεδο σαν γκαρντ, σούταρε fade-away με ταμπλό από γωνίες και γενικώς προσπαθούσε να πείσει τον κόσμο ότι, σε αντίθεση με το γενικό πνεύμα της εποχής πριν από αυτόν, ένας ψηλός ήταν σε θέση να παίξει μπάσκετ επειδή είχε ευρύτερη γνώση του αθλήματος κι όχι απλώς επειδή ήταν ψηλός και αθλητικός.

Ελα ομως που οι δυο κατα τεκμηριο κορυφαιοι μπασκεμποληστες ΤΖΟΡΝΤΑΝ και ΜΑΤΖΙΚ ηταν και συναμα αν οχι οι πιο θεαματικοι απο τους πιο θεαματικους.Ναι αλλα ολοι που προανεφερες ηταν οπως και Σακ σκορερ και καλοι αμυντικοι και περιπου ισαξιοι ενω ο Τσαμπερλαιν επιθετικα ηταν σκαλες καλυτερος απο τον Ρασσελ.Εγω με συγχωρεις αλλα οταν ειναι περισσοτερες ομαδες βλεπω ποιο πολυ ανταγωνισμο.Τον εχω δει κα με την Φιλαδελφια τον Τσαμπερλαιν και σου ξαναλεω δεν τρελαινομαι.Εχοντας δει μεσα απο ρετρο τις δεκαετιες εχω καταλειξει οτι το ΝΒΑ την δεκαετια του 80 και του 90 απο πλευρας παικτων ομαδων και ανταγωνισμου.Νομιζω οτι η εποχη που σου αρεσει ειναι ισως πιο ρομαντικη αλλα οχι πιο μπασκετικη.Για τις ζωνες που αναφερες που δεν υπηρχαν δεν αλλαζει σε τιποτα την υπεροχη των αμερικανων.Αν σου αρεσε να βλεπεις ενα παιχτη να σουταρει απο τα 9 μετρα και να μετραει για δυο σηκωνω τα χερια ψηλα.

To "κατά τεκμήριο" το αφήνω, γιατί πουθενά δεν αποδείχτηκε κάτι τέτοιο με αντικειμενικό τρόπο. Αν είχε αποδειχτεί, δε θα επέμενα στις απόψεις μου.



Ναι, αλλά από την άλλη, όσο ήταν στα καλά τους χρόνια επιθετικά, ο Σακίλ δε βρισκόταν ένα επίπεδο ψηλότερα από αυτούς. Ακόμη κι ο Χακίμ, μόνο εκείνη τη διετία (1994-95), ανήκε σε ένα καθαρά ανώτερο επίπεδο απ'τους υπόλοιπους και για την ακρίβεια ίσως για ακόμη λιγότερο, μιας και ο Ρόμπινσον πήρε το MVP το 1995.
Υπήρξαν μεγάλοι σκόρερ που αντιμετώπισε και ο Γουιλτ, όπως ο Καρίμ, ο Μπέλαμι και ο Χέιζ, αλλά είπα να αναφέρω μόνο τον πιο χαρακτηριστικό του αντίπαλο για να φανεί το εντυπωσιακό νούμερο των φορών που αναμετρήθηκαν οι δυο τους.



Δεν κρίνεται ο ανταγωνισμός μόνο από τον αριθμό των ομάδων. Και τα πλέι οφ έχουν λιγότερες ομάδες απ'τη ρέγκιουλαρ σίζον, αλλά αυτό δε λέει κάτι. Τι να τις κάνω τις περισσότερες ομάδες αν το ταλέντο σκορπίζεται όλο και αραιότερα;
Κάνε μια υπόθεση: Πες ότι στη δεκαετία του '90 (πχ, το 1996) υπήρχαν μόνο οι εξής ομάδες: Σικάγο, Ορλάντο, Χιούστον, Βοστώνη, Σακραμέντο, Μαϊάμι, Λέικερς, Σαν Αντόνιο. Πιστεύεις ότι αυτή η λίγγα, με μερικές ισχυρές ομάδες κι άλλες μέτριες θα ήταν πολύ πιο εύκολη απ'το πρωτάθλημα των 29 ομάδων; Θα ήταν εύκολο για το Χακίμ να παίζει 10 φορές το χρόνο με το Σακίλ και το Ρόμπινσον (και το αντίστροφο) και θα ήταν πολύ περισσότερες οι πιθανότητες των Μπουλς να κατακτήσουν το πρωτάθλημα απ'όσες είχαν (που ήταν πάρα πολλές ούτως ή άλλως);



Θα ήθελα να αναφέρεις μερικούς απ'τους αγώνες του με τη Φιλαδέλφεια που είδες...



Ούτε το τρίποντο άλλαξε την κυριαρχία των Αμερικανών-και δεν αναφερόμουν σε κάποια σχέση που υπάρχει ανάμεσα σε αυτά τα δύο, αλλά στο γεγονός ότι ο ανταγωνισμός απ'τους διεθνείς ήταν χαμηλότερος.
Ελάχιστες φορές θα έβλεπες τότε έναν παίκτη να σουτάρει απ'τα 9 μέτρα ούτως ή άλλως. Βεβαίως, αν υπήρχε τρίποντο, μπορεί οι Λέικερς να είχαν κατακτήσει τον Τίτλο του 1970...

εκανα το ντεμπουτο μου σημερα. ιδιαιτερως δυσκολο και κουραστικο. εγραφα απο τις 4 και 10 μεχρι τωρα....
σιγουρα θα μπορουσε να ειναι καλυτερη αλλα απο την αλλη εβδομαδα....

Εγώ δυστυχώς είχα προτεραιότητες που δεν ήθελα το Σαββατοκύριακο, οπότε έμεινα σχετικά εκτός την Κυριακή. Όπως βλέπεις, morfi, είναι δύσκολο, τουλάχιστον απ'την πρώτη σεζόν, να ακολουθείται το αυστηρόν του προγράμματος. Τουλάχιστον, υπάρχει πάντα κάποιος ανά βδομάδα να κάνει τη δουλειά.

Well done πίρσι. Χάρηκα που πόσταρες και εσύ.


NBAholic έχεις δίκιο. Προσωπικά (μιας και δεν μπορώ να μιλήσω για καποιόν άλλο) εκτός του ότι υπερεκτιμήσα τον ελεύθερο μου χρόνο, μου έτυχε κάτι που δεν το είχα προβλέψει (f@ck!n' women ) με αποτέλεσμα να μείνω αρκετά πίσω. Είμαι αποφασισμένος πάντως να επιστρέψω όσο πιο σύντομα γίνεται (μάλλον από αύριο) στους φυσιολογικούς (ε λέμε τώρα... ) ρύθμους και να τηρήσω από εδώ και πέρα το χρονοδιάγραμμα.

Για να δούμε...

Ακου ο καθενας σιγουρα εχει την γνωμη του και ειναι δικαιωμα του.Εγω θα σου πω οτι το 1994 με τον ΤΖΟΡΝΤΑΝ να εχει αποσυρθει μετα τα πρωτα τρια σερι εγινε ψηφοφορια απο ολους τους εν ενεργεια και πιο παλιους προπονητες και ψηφησαν τον ΤΖΟΡΝΤΑΝ πρωτο δευτερο ΜΑΤΖΙΚ και αν για τους δυο αυτους ειναι σιγουρο δεν θυμαμαι τριτος αν ηταν ο Τσαμπερλειν η ο Μπερντ και αυτα ειναι γεγονοτα που ισως μεσω ακομα και ιντερνετ να μπορεις να τα βρεις.Και φαντασου οτι ο ΤΖΟΡΝΤΑΝ δεν ειχε γυρησει ακομα.Οσο για τον Χακιμ τον Σακ κ.τ.λ δεν καταλαβα απο κι ως που ειναι ανωτεροι απο τον Γιουινγκ η απο τον Ρομπινσον ακομα και ο Ντοχερτι ασχετα αν δεν εκανε την καριερα που ολοι περιμεναν αυτοι που ανεφερες ο Καριμ ενταξει αν και μετα απο το Μιλγουοκι ας ειναι καλα ο ΜΑΤΖΙΚ αλλα ο Ρασσελ δεν καταλαβαινω στο ΝΒΑ τον σεβονται λογω των πρωταθληματων σεβονται βεβαιως και την ιστορια και σαν ενα πολυ καλο αμυντικο.Οσο για τον ανταγωνισμο οι ομαδες το 90 ηταν περισσοτερες αλλα υπηρχαν 6,7 καλες ομαδες παντα και με ποιοτητα.Δεν θα ηταν πιο ευκολο να παιζουν συνεχεια αλλα και παλι αυτο δεν σημαινει τιποτα διοτι ειχαμε να κανουμε με τουλαχιστον τεσσερις σεντερ μεγαλης κλασης ενω ο Τσαμπερλαιν μονο με τον Ρασελ και σε νεαρη ηλικια τον Τζαμπαρ.Τωρα για τους αλλους σε παρακαλω δηλαδη θες να λεω τωρα Παρις ακομα και τον Τσειμπερς που ηταν καλοι αλλα ως εκει.Οι Μπουλς μην τους αναφερεις ηταν και στα δυο θριπιτ η καλυτεη ομαδα με τον καλυτερο παιχτη και αφου δεν το χασαν το 93 δεν θα το χαναν ποτε.

Τους τελικους το 67 η το 68 δεν θυμαμαι ακριβως Σελτικς-Σιξερς που ειναι αντιπαλοι με τον Ρασσελ εκει τον εχω δει με την Φιλαδελφια.

Κάτι που δείχνει πόσο δημοφιλής είχε γίνει πλέον ο Τζόρνταν, ώστε μετά από 9 χρόνια καριέρας και ένα παλμαρέ πολύ πλούσιο, αλλά όχι τόσο (τουλάχιστον ακόμη) όσο του Γουιλτ ή του Καρίμ ή ίσως και του Μάτζικ να παίρνει την πρώτη θέση.
Δεν ξέρω όμως σε ποια ψηφοφορία αναφέρεσαι, εγώ προσωπικά δεν έχω βρει κάτι τέτοιο στο ίντερνετ και εν πάση περιπτώσει, ακόμη και οι "επίσημες" ψηφοφορίες θα δίνουν μεταξύ τους διαφορετικά αποτελέσματα.



Χρειάζεται πάρα πολλή ώρα για να σχολιάσω όλα όσα έχεις γράψει εδώ πέρα, οπότε εν συντομία:

1) Αν λες ότι δεν καταλαβαίνεις πώς ο Σακ ή ο Χακίμ είναι καλύτεροι, παραδέχεσαι ότι δεν είναι σε τόσο υψηλό επίπεδο όσο χρειάζεται για ν εξασφαλίσουν το Νο1 των σέντερ.
2) Ας μην τα παραλέμε με τον Ντόχερτι. Πολύ ποιοτικός και έξυπνος, αλλά ως εκεί.
3) Ο Καρίμ έπαιξε 5 χρόνια χωρίς το Μάτζικ, κέρδισε 2 MVP και αναγνωριζόταν σαν ο κορυφαίος παίκτης στον κόσμο. Επίσης, αυτός οδήγησε τους Λέικερς στο 3-2 επί των Σϊξερς το '80, πριν έρθει η ο περίφημος 6ος τελικός του Μάτζικ. Χωρίς τον Καρίμ, ο Μάτζικ δε θα είχε την ευκαιρία να πραγματοποιήσει το παιχνίδι της ζωής του.
4) Για εμένα, όταν αντιμετωπίζεις 8 ομάδες, με τις 2 από αυτές να έχουν σέντερ το Ράσελ και τον Μπέλαμι, αυτό είναι ένδειξη καλού επιπέδου ανταγωνισμού. Δε μιλώ καν για μια άλλη ομάδα σαν τους Νικς ή τους Πίστονς που θα είχαν να αντιμετωπίσουν και τον Τσάμπερλεϊν. Χαρακτηριστικό μάλιστα του αν υπήρχε ανταγωνισμός μεταξύ των ομάδων είναι ότι ακόμη και οι φοβεροί Σέλτικς δεν έπιαναν εξωπραγματικά ρεκόρ νικών κάθε σεζόν. Ούτε σάρωναν 4-0 τις σειρές των πλέι οφ. Εμένα, αυτό μου λέει ότι προσπαθούσαν όλοι να τους κοιτούν στα μάτια και να τους κερδίζουν.
5) Όπως λες, οι Μπουλς είχαν την καλύτερη ομάδα με τον καλύτερο παίκτη. Ήταν πάντα το πρώτο ή ένα από τα 2 πρώτα φαβορί.



Κατάλαβα ποιο παιχνίδι είδες. Ήταν ο 4ος τελικός ανατολής του '67. Δεν ανήκει στα καλά παιχνίδια του Γουιλτ (ούτε του Ράσελ). Κατά ειρωνία της τύχης, δείχνουν το μόνο αγώνα της σειράς που κέρδισαν οι Σέλτικς. Σα να λέει κάποιος: "ΟΚ, θα σας δείξω έναν τυπικό αγώνα του Τζόρνταν" και να δείχνει τον 5ο τελικό ΝΒΑ του 1996.

Εκανα λαθος διατυπωση ενουσα οτι δεν μπορω να καταλαβω δηλαδη το συνολο Hakeem.Shaq,Ewing και Robinson δεν ειναι καλυτερο απο τους αντιπαλους του Chamberlin?Μην λεμε παλι τις αρετες ο Χακιμ ειναι οτι πιο μαγικο.Επισης επειδη επιμενεις θελω να μου πεις επιχειρηματα που καθηστουν για σενα τον Τσαμπερλαιν ως τον καλυτερο μπασκεμποληστα ακομα και απο τον ΤΖΟΡΝΤΑΝ?

Είναι 4 πολύ μεγάλοι σέντερ. Αριθμητικά, είναι περισσότεροι απ'τους παρόμοιας αξίας σέντερ που αντιμετώπιζε ο Γουιλτ στις περισσότερες χρονιές του, αλλά επαναλαμβάνω ότι ήταν σκορπισμένοι σε περισσότερες από 25 ομάδες, τη στιγμή που οι Ράσελ-Μπέλαμι (και Γουιλτ) ήταν σκορπισμένοι σε 8. Θα προτιμούσα να αντιμετωπίζω 4 μεγάλους σέντερ σε μια λίγγα 25 ομάδων παρά 2 σέντερ σε μια λίγγα των 8. Και δεν είναι να πεις ότι τότε έπαιζαν πολύ λιγότερα παιχνίδια, οπότε υπήρχε τουλάχστον μεγαλύτερη ξεκούραση. 80-82 παιχνίδια είχαν οι σεζόν και τότε.



Έχουμε ξεφύγει πολύ Off-topic, αλλά είναι συνδυασμός παραγόντων:

1) Απίστευτη κυριαρχία κι όχι πάντα στους τομείς που θα κυριαρχούσε ένας σέντερ.
2) Ανάγκασε τους ιθύνοντες να μεταβάλουν κανόνες για να τον περιορίσουν. Παρότι σούπερσταρ, οι διαιτητές έπρεπε διαρκώς να βοηθούν τους αντιπάλους, για να γίνεται "πιο δίκαιο" παιχνίδι. Γενικώς, διαμόρφωσε το μπάσκετ σαν άθλημα όσο κανείς άλλος, ενώ συνέβαλε μαζί με το Ράσελ στην πρώτη μεγάλη αύξηση του ενδιαφέροντος.
3) Όποτε οι ομάδες του είχαν καλό υλικό και, το κυριότερο, ήταν υγιείς, προχωρούσαν πάντα βαθιά στα πλέι οφ. 2 από τις κορυφαίες ομάδες στην ιστορία τον είχαν ηγέτη.
4) Όσο μεγάλωνα και άρχισα να τα βλέπω από κοντά, είχα αρχίσει να κουράζομαι και να εκνευρίζομαι όχι τόσο με την απίστευτη προβολή όσο με την ασυλία που απολάμβανε από τα ΜΜΕ ο Τζόρνταν μετά από κάθε αποτυχία του και την αντίστοιχα αρνητική αντιμετώπιση που τύχαινε στο Γουιλτ όταν γίνονταν μεταξύ τους συγκρίσεις. Το χειρότερο ήταν ότι έβλεπα επιχειρήματα και κριτικές που ανακάλυπτα αργότερα ότι ήταν από ανακριβή ως εντελώς λανθασμένα, χάνοντας έτσι μέρος του σεβασμού μου για πολλές πηγές που θεωρούσα αξιόπιστες. Πρόσθεσε στο ότι έψαχνα μειονεκτήματα για τους πάντες κι δε δεχόμουν ότι κάποιος είχε το αλάθητο και το γεγονός ότι, σε αντίθεση με άλλους, ταυτιζόμουν περισσότερο με τους ψηλούς παρά με τους κοντούς. Ήταν δηλαδή και προσωπικό το θέμα.
5-συνέχεια απ'το 4) Μελετώντας τις κατηγορίες εναντίον του Γουιλτ, ανακάλυψα ότι, όχι, αντίθετα με όσα διάβαζα, δε σκόραρε τις 50άρες του με αντιπάλους "κάτι κουτσούς λευκούς ύψους 2 μέτρων", ότι δεν τον "έσβηνε" ο Ράσελ στις μεταξύ τους μονομαχίες, ότι δεν ήταν τόσο λούζερ όσο τον έβγαζαν κάποιοι ούτε ότι ήταν τόσο πολύ υπεύθυνος για μερικές αποτυχίες των ομάδων του.

Eπειδή μου έχει χαλάσει το PC και δεν μπένω από το δικό μου,δεν μπόρεσα να ποστάρω λίστα της βδομάδας.Θα τις ποστάρω και τις δύο μαζί όταν το φτιάξω.Ελπίζω σύντομα...

Ηταν περισσοτεροι και πιο ιδιαιτεροι ο καθενας ειχε τα δικα του χαρακτηριστικα σε αντιθεσοι με τους 60ς που ηταν λιγοτερο εξελιγμενοι με εξαιρεση τον Τζαμπαρ.Αρχιζω να απανταω στα επιχειρηματα σου. 1)Σεβαστη η κυριαρχια αλλα σε αλλη εποχη και ας ειναι υποθεση δεν προκειται να γινοτανε.Επισης την εποχη υπηρχε και ο Ρομπερτσον και αρκετοι πιστευουν πως αυτος ηταν ο κορυφαιος. 2)Το μπασκετ αλλαζε και συνεχησε να αλλαζει λογικο τοτε οι κανονες δεν ειχαν παρει την τελικη τους μορφη.Δηλαδη αυτο με τους κανονες νομιζω ειναι περιτο να το αναφερεις. 3)Οταν μιλαμε για την λεξη ηγετης εμενα δυο μου ερχονται αμεσως στο μυαλο MICHAEL JORDAN και Larry Bird(και ας μην ειμαι φαν του)οχι πως ο Τσαμπερλαιν δεν ηταν αλλα η επιτομη του ηγετη ηταν ο ΤΖΟΡΝΤΑΝ. 4)Το πιο ενδιαφερον.Ο ΤΖΟΡΝΤΑΝ ειχε ασυλεια αλλα μπορω να σου πω με πασα γνωση και βεβαιοτητα οτι η κριτικη που δεχοταν ειδηκα μετα τους αποκλεισμους απο τους Πιστονς και μεχρι να ερθει το πρωτο πρωταθλημα στα 28 του δηλαδη ηταν παραπανω απο αυστηρη.Ειδηκα σου λεω με τους Πιστονς μονο που δεν του πηραν το κεφαλι.Αλλα παντα εδινε απαντησεις μεσα στο γηπεδο.Εμενα δεν μου αρεσουν οι σεντερ τοσο οσο οι σουτινγκ γκαρντ και σμολ φοργουορντ.Συνεχιζω και επιμενω για την εποχη που λεω οτι ειναι υποδιεστερη απο αυτες που ακολουθησαν και στο θεμα των media η αμερικη ηταν πολυ μπροστα ακομα και την εποχη του 60 βεβαιως οσον αφορα τα εγχωρια της και οχι παραεξω.Τωρα σε σχεση με τον Τσαμπερλαιν οι Αμερικανοι αποφασησαν οτι ο ΤΖΟΡΝΤΑΝ θα ειναι το ινδαλμα ο παιχτης που θα γινει το ιδιο το ΝΒΑ και θα ηταν λογικο να τον προστατευουν πιο πολυ απο τον Τσαμπερλαιν αλλα αυτος ομως τους δικαιωσε εστω και οχι απο τα 25 του που περιμεναν.Ο Ρασσελ δεν τον εσβηνε και αλλωστε πηρε πιο πολλα πρωταθληματα γιατη επαιζε σε πληρεστερη ομαδα.Οσο για το λουζερ στον τελικο με τους Νικς κουτσος Γουιλις Ριντ πηρε το πρωταθλημα και μηραια η κριτικη επεσε πανω στον Τσαμπερλαιν.

που ήταν όλοι ίδιοι ;


Αυτή τη διαφωνία έχω με τον holic ! Εγώ τοποθετώ στην κορυφή εκείνης της δεκαετίας τον Τζαμπάρ ενώ αυτός τον Τσάμπερλεν. Σαν no. 2 τον Τζούλιους Έρβινγκ ενώ αυτός τον Ράσελ. Και κάτι μου λέει συνέχεια για παίκτες εκτός τόπου και χρόνου. Δεν καταλαβαίνω...

(πλάκα κάνω)


Σεβαστή και η κυριαρχία του Ρόμπερτσον, αλλά σε άλλη εποχή δεν πρόκειται να τα έκανε αυτά. Συμφωνείς ;


Δεν μας/με ενδιαφέρει τι λένε οι άλλοι. Έχουμε/έχω τη δική μας/μου γνώμη.


Το μπάσκετ δεν άλλαζε επειδή δεν είχε τι άλλο να κάνει ή επειδή ξύπνησαν το πρωί οι παράγοντες και είπαν "Α ωραία μέρα. Σήμερα είναι η κατάλληλη για να αλλάξουμε τους κανονισμούς. Αύριο θα βρέξει". Άλλαζε κυρίως γιατί κάποιοι τους "ανάγκασαν" να το κάνουν. Μάντεψε ποιοί ήταν οι υπαίτιοι. Οπότε δεν είναι τόσο περιττό όσο σου φαίνετε.


Εμάς/εμένα, μας/μου έρχεται παραπάνω από δύο. Τι να κάνουμε τώρα ;


Φυσικά για ακόμη μία φορά, δεν παραθέτεις επιχειρήματα για αυτή σου την άποψη, κάτι που κάνουμε εμείς που υποστηρίζουμε το αντίθετο.


Ε βέβαια. Όταν είσαι στο 1994, ποιός θα είναι αυτός που θα δείξεις περισσότερο και θα στηρίξεις όλο το πρωτάθλημα ; Ένας εν ενεργεία παίκτης ή ένας παίκτης των 60's ;


Γιατί, ο Τσάμπερλεν τους απογοήτευσε ;

Oχι δεν ηταν ολοι οι ιδιοι αλλα δεν ηταν τοσο πολυσυνθετοι οπως ο Χακιμ και τοσο δυνατοι οπως ο Σακ.Ειδηκα ο Ρομπερτσον με τιποτα δεν θα τα εκανε σε αλλη εποχη για την εποχη εκεινη μιλαω και μονο.Ειναι περιττο για τους κανονες γιατι αυτο δεν δινει εξτρα μπονους για την αξια του Τσαμπερλαιν.Για την εποχη δεν καταλαβαινεις με αυτα που λεω τοσες φορες συγκρηνοντας την παντα με τις μεταγενεστερες χαλια κανονες με πρωτο και καλυτερο την ελλεψη τριποντου για μενα το σημαντικοτερο, παιχτες ποιοτηκα και λογικο χειροτεροι σε τεχνικη σε αθλητικα προσοντα τα οποια θα μπορουσαν να αντισταθμησουν την ελλειψη τεχνικης.Λιγες ομαδες λιγοτεροι παιχτες για μενα οι λιγες ομαδες δεν ειναι ευχαρηστο αλλα δυσαρεστο.Ο ΤΖΟΡΝΤΑΝ το 94 ειχε αποσυρθει και ψηφηστηκε με τρια πρωταθληματα ο καλυτερος ολων των εποχων.Ο Τσαμπερλαιν δεν τους απογοητευσε αλλα ο ΤΖΟΡΝΤΑΝ ηρθε να ξεπερασει tous MAGIC,Erving,Bird τους καλυτερους δηλαδη και δεχοταν την πιεση για να τα καταφερει και το κανε.Αλλα τα μεγεθη αυτον και αλλα του Πιστολ η του Ρασσελ η του Γουεστ.

Ο Τσάμπερλεν είχε βγεί πρώτος στις ασσίστ. Αν δεν είναι αυτός πολυσύνθετος, τότε ποιός είναι ;


Ο Τσάμπερλεν ήταν.


Όταν ο Τσάμπερλεν είναι ο κύριος λόγος που αλλάζουν οι κανονισμοί και για σένα αυτό δεν είναι έξτρα μπόνους, τι να πω...


Μισό. Κατεβάζω ένα καινούργιο ελληνο-ελληνικό μεταφραστικό.


1) Tα μεγέθη είναι πάνω-κάτω ίδια.
2) Το ότι ο Τζόρνταν τους ξεπέρασε, δεν σημαίνει ότι δεν θα σεβαστούμε όσα έχουν καταφέρει οι παλιότεροι.


Δεν έχεις βαρεθεί :
1) να λέμε συνέχεια τα ίδια και τα ίδια ;
2) να μην υποστηρίζεις τις απόψεις σου με επιχειρήματα ;

Και για να σου απαντήσω. Δεν είναι δυσάρεστο αλλά ευχάριστο. Τους λόγους τους έχει εξηγήσει ο holic με επιχειρήματα και δεν του έχεις απαντήσει αναλόγως ακόμα.

Ο Χακιμ ειναι σαφεστατα πιο πολυσυνθετος εκτος και αν δεν βλεπεις. Μιλαω για Σακιλ και ο Ρομπισον για δυναμη και εσυ μου λες για Τσαμπερλαιν?Κατεβασε και κανενα αλβανικο.Τα μεγεθη ειναι πανω κατω τα ιδια?Που στον υπνο σου?Δεν ειπαμε οτι δεν τους σεβομαστε αλλα εγω αυτους δεν τους θαυμαζω.Τα ιδια αφου δεν καταλαβαινεις.Ειμαι σαφης δηλαδη τι να σου εξηγησω παραπανω απο αυτα.Αν θες παιρετερο προβλημα σου.

Ωραιο μπασκετ σου αρεσει την δεκατια του 60 να το χαιρεσαι.Ευτυχως που υπηρξαν τα 80ς και αγαπησαμε το μπασκετ.Εσυ εκει την δεκαετια του 60 μονο να προσεχεις να μην σε παρει ο υπνος

Αν εννοείς κυριαρχία του στιλ "50 πόντοι, 26 ριμπάουντ μ.ό", συμφωνώ. Αλλά δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία για εμένα ότι ένας παίκτης προικισμένος όσο ο Γουιλτ και ο Καρίμ θα ήταν κορυφαίος σε κάθε εποχή.
Βεβαίως, ούτε ο Τζόρνταν σήμερα θα επαναλάμβανε τα στατιστικά του '88 ή του '89.



Δε συμφωνώ με αυτή τη λογική. Ομοίως κι εγώ λέω ότι όσο περνούν τα χρόνια και προοδεύει το μπάσκετ αυξάνεται και η πιθανότητα να βγει ένας παίκτης και νικητής όπως ο Τζόρνταν και ο Μάτζικ, οπότε δε χρειάζεται να τους θαυμάζεις και τόσο.



Δεν αντιλέγω, αλλά δεν τους έχω σαν ηγέτες σε ένα επίπεδο ανώτερο του Ράσελ. Ίδιο ναι, ανώτερο όχι.



Κριτική δέχονται όλοι τη δική τους εποχή. Το θέμα είναι πώς περνούν στην ιστορία στις μελλοντικές γενιές και πως σίγουρα για μερικές περιπτώσεις υπάρχουν αλλοιωμένες εικόνες.



Πιο προηγμένη απ'τις υπόλοιπες χώρες μπορεί να ήταν, αλλά εμείς μιλάμε για τα σημερινά δεδομένα. Απ'το γεγονός και μόνο ότι δεν υπάρχει καθόλου φιλμάκι από παιχνίδια όπως η 100άρα του Γουιλτ (αλλά κι από πάρα πολλά άλλα) καταλαβαίνει κανείς πολλά. Πιο πολύ αρχείο μπορεί να υπάρχει σήμερα στην Ελλάδα για την Α2 (άλλωστε, κάθε βδομάδα βλέπουμε στιγμιότυπα στην Μπασκ/πολη) παρά στις ΗΠΑ για τα 60'ς...



Κι εντελώς λανθασμένα γίνεται αυτό, μιας και η μεγαλύτερη συμβολή του Ριντ ήταν η εκτόξευση της ψυχολογίας όλων των Νικς με την παρουσία του και μόνο κι όχι επειδή έκανε κάτι φοβερό αγωνιστικά. Όπως πήγαινε το παιχνίδι, θα μπορούσε ο Γουιλτ να έχει σκοράρει 35 πόντους και ο Ριντ 0 και οι Νικς θα κέρδιζαν και πάλι.
Ο Γουεστ, επίσης απ'τους αγαπημένους μου, φέρει πολύ μεγαλύτερη ευθύνη, μιας και ο αντίπαλός του, ο Φρέιζιερ, έκανε το παιχνίδι της ζωής του. Το ίδιο και ο Μπέιλορ, ο οποίος τελείωσε με μόλις 13 πόντους και 5 ριμπάουντ τον αγώνα, χάνοντας τις μάχες του με τον Ντεμπούσερ.



Για σένα και μόνο. Όταν ένα ολόκληρο άθλημα αναγκάζεται να προσαρμόζεται πάνω σου για να σε περιορίσει, ξέρεις ότι είσαι κάτι τρομερά ξεχωριστό.



Την εποχή του Χακίμ και του Σακίλ, πόσοι παρόμοιοί τους υπήρχαν; Γιατί πρέπει να έχουμε ανώτερες προσδοκίες από μια παλιότερη εποχή;
Χώρια βέβαια που θεωρώ ότι ο Γουιλτ ήταν ούτως ή άλλως στο ίδιο επίπεδο δύναμης με το Σακίλ (τουλάχιστον μετά τα 30 του) και πληρέστερος από οποιονδήποτε σέντερ στην ιστορία.



Το ίδιο ισχύει και για τους παίκτες της εποχής του Τζόρνταν και του Μάτζικ σε σχέση με τους σημερινούς. Αλλά ξέρω βέβαια ότι εδώ θα διαφωνήσεις, γιατί μιλά πλέον η ασυλία που ανέφερα πριν.
Τι σχέση έχει με το σήμερα ποιους είχε να ξεπεράσει ο καθένας διαχρονικά τη δική του εποχή; Ακόμη και οι παλιότεροι έχουν να συγκριθούν με όλους τους μεταγενέστερους. Με όσους συγκρίνεται σήμερα ο Τζόρνταν με τόσους συγκρίνεται και ο Ράσελ.



Ακόμη όμως δεν ανέφερες τους τομείς που κάνουν το Χακίμ πιο πολυδιάστατο. Το μόνο που είπες είναι ουσιαστικά ότι ο Γουιλτ δεν είχε το "ντριμ σέικ" και το ότι κάποιος έχει κάποια θεαματική κίνηση επιπλέον δεν τον κάνει απαραίτητα πιο πολυδιάστατο.



Δε βάζω το Ρόμπινσον ακριβώς στο ίδιο επίπεδο δύναμης με τους δυο άλλους. Σίγουρα ήταν πολύ μυώδης, αλλά αυτό από μόνο του δεν τα λέει όλα. Ο Έντι Κάρι δεν είναι σχεδόν καθόλου μυώδης σε σχέση με τους περισσότερους σέντερ, αλλά δεν έχει κανένα πρόβλημα δύναμης. Ούτε κάποιος ατάλαντος σαν τον Τσακαλίδη ή τον Αραούγιο είχε. Σε πληροφορώ ότι και οι δυο τους ανήκουν στους δυνατότερους παίκτες στον κόσμο. Και βέβαια, η σωματοδομή του Τσάμπερλεν δεν είχε σχέση με κανέναν από αυτούς, ενώ οι μαρτυρίες για τη δυναμή του υπήρξαν πολυάριθμες.

Μπορείς να σταματήσεις να κατηγορείς τους άλλους για πράγματα που δεν είπαν;

Eπειδη δεν προκειται να συμφωνησουμε και ακρη δεν θα βγαλουμε θα πω οτι ο Χακιμ που ξαναλεω δεν τον θεωρω τον καλυτερο αλλα τον πιο τεχνητη και τον παιχτη που ηταν τρομερος μπλοκερ, πασερ καλυτερος απο ολους τους σεντερ και ο παικτης που μπορεσε να βαλει την μπαλα στο πλεκτο με περισσοτερους τροπους απο οτι οι αλλοι.Ο Ρομπινσον δεν νομιζω οτι υπηρξε καλυτερο κορμι σεντερ γεματο μυς και ελαχιστο λιπος.Ο Σακ για μενα ο κορυφαιος διοτι ειναι κατι που ισως κουραζει να ακουγετε αλλα ηταν ο πιο κυριαρχος οχι πια βεβαια τον πηραν τα χρονια και ο Γουιλτ ηταν δυνατος πολυ αλλα οχι σαν τον Σακ μηλαμε και για ενα σωμα τρεις δεκαετιες και πισω.Για τον Ρασσελ διαφωνω καθετα γιατι οσο ηγετης ηταν αυτος αλλο τοσο ηταν και Χαβλισεκ ενω ο ΤΖΟΡΝΤΑΝ ξεχωριζε παρα πολυ.Οσο για την σημερινη εποχη πηστευω οτι ο ΤΖΟΡΝΤΑΝ θα ειχε πιο δυσκολα ματσαπ απεναντι στο Κομπυ,στον ΛΕΜΠΡΟΝ,στον Γουειντ παιχτες που δηλαδη σημερα πουλανε και παιζουν στο 2 η στο 3 παρα τα παρτυ που εκανε απεναντι στον Ντρεξλερ η στο Ντομινικ για παραδειγμα(και οι δυο σουταρανε με τα ποδια στον κολο).Μονο ο Μιλερ ητανε καπως ανταγωνιστηκος αλλα και αυτος μονο σουτερ ηταν δεν μπορουσε να μπουκαρει στην ρακετα.Η σημερινη εποχη εχει για μενα τους πιο προικησμενους στις 2 και 3 αλλα δεν εχει καθολου σεντερ εκει χανει η σημερινη εποχη.Ο Γιαο καλος τεχνιτης αλλα σοφτ μπου θυμιζει τον Ρικ Σμιτς.

Λοιπόν, για να μην καθυστερώ ούτε εγώ:

Συμφωνώ σαφώς περισσότερο αν αναφέρεσαι στην τεχνική του Χακίμ, αλλά έχε υπόψη ότι μερικές κινήσεις του όπως το dream shake χρειάστηκε χρόνια για να τις τελειοποιήσει. Διαφωνώ με το θέμα της πάσας, τομέα στον οποίο έχω αρκετούς πάνω απ'το Χακίμ (ακόμη και σέντερ κατώτερης κατηγορίας, όπως οι Γουόλτον, Άνσελντ, Σαμπόνις). Για το θέμα του σώματος, άλλο οι δυνατότητες ενός ανθρώπου κι άλλο οι διαθέσιμες τεχνικές εκγύμνασης. Στο πρώτο, η εποχή παίζει πολύ μικρό ρόλο. Άνθρωποι με μεγάλη φυσική δύναμη υπήρχαν ακόμη και πριν από 3.000 χρόνια (ελπίζω να μην πιστεύεις ότι ο Αίαντας ή ο Αχιλλέας είχαν τη δύναμη μιας σημερινής γυναίκας επειδή έζησαν χιλιετίες πριν). Ο Χάβλιτσεκ χρειάστηκε μερικά χρόνια προσαρμογής για να γίνει ο ηγέτης που έμεινε στην ιστορία, κυρίως μετά την απόσυρση του Ράσελ.
Με τα πιο κάτω που έγραψες, γενικώς συμφωνώ.

Εχεις δικιο αλλα σημερα οι αμερικανοι ειδηκα μπορουν να φουσκωσουν με μυς τον οποιονδηποτε.Ο Γουολτον δεν ηταν καλυτερος αλλα ηταν ο Σαμπονις που δεν εκανε ομως την καριερα που ολοι περιμεναν εξαιτιας των τραυματισμων.

Αν αναφερόμαστε μόνο στην πάσα, θεωρώ το Γουόλτον απ'τους καλύτερους ψηλούς πασέρ στην ιστορία. Ήταν ουσιαστικά "πόιντ-σέντερ", κάτι σαν το σημερινό Βούισιτς στην Ευρωλίγγα ή τον Ντίβατς. Μπορούσε να πασάρει από το νταμπλ τιμ, να πασάρει από την κορυφή της ρακέτας, ενώ ήταν από τους λίγους που μπορούσαν να πασάρουν στον αιφνιδιασμό, έχοντας μαζέψει το αμυντικό ριμπάουντ και όντας ακόμη στον αέρα.

Εδώ μπορείς να δεις τις ασίστ του, αλλά και την αναλογία των ασίστ ανά 40 λεπτά. Είναι υψηλότατη για σέντερ:

http://www.basketball-reference.com/players/w/waltobi01.html

ωπ, να 'μαι και εγώ ! Έκπληξη !

Καταρχάς πιστεύω πως πρέπει να δώσω κάποιες εξηγήσεις για την απουσία μου. Όχι ότι το χρωστάω, αλλά νιώθω υπεύθυνος γιατί εγώ ήμουν αυτός που έφερε την ιδέα και εγώ θα έπρεπε να είμαι ο πιο συνεπής.
Υπερεκτίμησα τον ελεύθερο χρόνο μου. Μου βγήκαν υποχρεώσεις που δεν τις περίμενα ενώ για πρώτη φορά ασχολήθηκα με παραπάνω από μία γυναίκα μέσα σε ένα χρόνο . Στα αυτιά μου εννοείται ότι όλα αυτά ακούγονται σαν δικαιολογίες. Ελπίζω μόνο να καταφέρω να το σώσω ακόμη και τώρα.

Δύο διευκρινήσεις μόνο :
7) H λίστα δεν είναι σύμφωνα με τη κάθε βδομάδα ξεχωριστά αλλά από την αρχή του χρόνου μέχρι τώρα. Από εδώ και πέρα, θα συνεχίσω κανονικά.
6) Το πολύ μέχρι αύριο (μπορεί και πιο μετά) θα βγάλω τις υπόλοιπες ημερομηνίες.
3) Αν δείτε καμία πατάτα στη κατάταξη ή ειδικά στα σχόλια (που εκεί σίγουρα θα υπάρχουν) μη δώσετε βάση. Η λίστα λογικά θα φτιάξει ενώ τα περισσότερα από αυτά τα σχόλια τα έγραψα γιατί απλά έπρεπε κάτι να γράψω.
9) Δεν έχει εννιά.

χαίρε morfi διδάσκαλε

edit by morfius gamatius : Κάνω εμετό από τα γέλια ενώ φαντάζομαι τις αντιδράσεις σας όταν ψάξατε να βρείτε τη καινούργια λίστα και δεν υπήρχε. Αυτό συνέβη γιατί δεν είναι ακόμα έτοιμη. Μόνο μερικές λεπτομέρειες (όπως να τη γράψω ας πούμε) έχουν απομείνει. Σε δευτερόλεπτα (γύρω στα 3600) θα είναι έτοιμη.

Όχι, δεν ξεχάστηκα . Η νέα λίστα (εώς 10-2) είναι καθ'οδόν. Όπως και στη προηγούμενη έτσι και σε αυτή δεν θα υπάρχουν +/-. Ίσως να είναι πλασματικά αφού η προηγούμενη ήταν περισσότερο ανάγκης (όχι ότι δεν το έψαξα όμως).
Θα τη ποστάρω το πολύ αύριο αν δεν προλάβω σήμερα.

[αρχή ψυχρού μηνύματος]Οι ημερομηνίες είναι οι εξής :

19/2 - 25/2
26/2-3/3
[τέλος ψυχρού μηνύματος]

Άλλη μία δραστηριότητα του φόρουμ που θα ξεκινήσει με την αρχή της νέας σεζόν του ΝΒΑ. Αντιμετωπίσαμε αρκετά προβλήματα πέρσι αλλά ελπίζουμε φέτος να κυλήσουν όλα ομαλότερα. Για περισσότερες πληροφορίες (αν και νομίζω ότι τα περισσότερα θα τα καταλάβετε κατευθείαν από το τίτλο), διαβάστε το πρώτο ποστ του τόπικ (αν δείτε κάποια πληροφορία που δεν κολλάει με φέτος μη ρίξετε οξύ στα μάτια σας, ούτε έχετε καταρράκτη. Απλά γράφτηκε πέρσι). Θα βγεί ανακοίνωση με όλες τις δραστηριότητες που πρόκειται να ακολουθήσουν.

Μπλιπ

Να προτείνω μια ιδέα?Θα μπορούσαμε μαζί με την βασική λίστα μας να φτιάξουμε και μια μικρή λίστα όπου θα καταγράφουμε τις επιδόσεις των rookies ( από το ντραφτ και όχι μόνο)μέσα στην εβδομάδα.Θα μπορούσαμε παραδείγματος χάριν να φτιάχνουμε μια λίστα (5+ παιχτών) έτσι ώστε στο τέλος της χρονιάς εκτός από τον MVP της κανονικής περιόδου να προσεγγίσουμε και τον rookie of the year.Πως σας φαίνεται?

Καλή ιδέα. Δεν νομίζω να υπάρχει πρόβλημα στο να πραγματοποιηθεί κάτι τέτοιο ή και παρόμοιες ιδέες. Προτείνω μόνο, αυτό να γίνει, και αν γίνει, σε ξεχωριστό τόπικ για να μην τα μπουρδουκλώσουμε όλα.

Χαίρε morfi διδάσκαλε
Γειά και σε σας λοιποί Πεφωτισμένοι

Σε 3 μέρες 8 ώρες και 7 λεπτά ξεκινάει το πρωτάθλημα του ΝΒΑ....Ηθελα να ρωτήσω αν θα βγει το πρόγραμμα με τις ημερομηνίες για τις λίστες ή θα πηγαίνουμε ελεύθερα ακολουθώντας την πεπατημένη περυσινή διαδικασία(δηλαδή περιθώριο 2 εβομάδων στην αρχή και μετά ανά μια βδομάδα)???


Τέλος

Προσκυνώ τη χάρη σας

Χαίρε Καίσαρ γαβ γαβ.

Φέτος η συμμετοχή μου στο Power Rankings είναι εξαιρετικά αμφίρροπη, όπως και γενικά στο φόρουμ, γι'αυτό και δεν έχω ασχοληθεί ακόμη με τις ημερομηνίες. Αν δεν το κάνω τις προσεχείς ημέρες, απλά υπολόγισε με τις ημερομηνίες που δίνει επίσημα το NBA πχ από τα βραβεία της εβδομάδας και έτσι (αυτό κάναμε και πέρσι. Δεν υπήρχε το ελεύθερο που αναφέρεις). Καλό θα είναι να αφήσεις τώρα στην αρχή ένα περιθώριο δύο εβδομάδων γιατί οι αγώνες είναι λίγοι. Επίσης, τελικά θα κάνεις την αντίστοιχη λίστα για τους ρούκι;

Τέλος. Μπλιπ

Οκ μεγάλε αρχηγέ ευχαριστώ.Ναι λέω να την κάνω.Απλώς σκεφτόμουν να ανοίξω το τόπικ με το πέρας των 2 εβδομάδων ώστε να παραθέσω και τις 2 λίστες ταυτόχρονα...Βέβαια αν το ανοίξω τώρα θα υπάρξει και ο κατάλληλος χρόνος να αφομοιωθεί και να λυθουν και οποιεσδήποτε απορίες...Τι μου προτείνεις εσύ?Επίσης πρέπει να κάνω 2 τόπικ(ένα με λίστες και ένα για τα σχόλια) ή ένα τόπικ για τις λίστες και τα σχόλια να μπαίνουν σε αυτό εδώ το τόπικ?

Bλέπω καλά ή λείπει από τη λίστα σου ο Μπιέντρινς; Μέγα σφάλμα. Χωρίς αυτόν, οι Ουόριορς θα έχαναν με 20 από την Τσιμπόνα, αν έπαιζαν στο Ζάγκρεμπ. Έχεις, πάντως, ακόμη χρόνο για edit.. Γενικώς, πολλές επιλογές σου είναι λανθασμένες, κατά τη γνώμη μου. Ενδεικτικά:

Ο Ίγκι δεν έχει καμία θέση σε καμία σοβαρή λίστα. Ο Μπραντ κι ο Γιανγκ είναι τα καλά κομμάτια των μπερδεμένων Σίξερς
Γράψε ότι λείπει ο Ντάνλιβι. Μια χαρά πάνε, πάντως οι Πέισερς και ο Γκρέιντζερ κάνει όργια. Πού είδες το μέτρια;
Ο Ντιρκ είναι μέτριος. Ο Κιντ ως τώρα είναι ο καλύτερος των Μαβς
Ο Τζάκσον είναι ένα καφενείο και μισό. Τα ποσοστά του τα είδες; Σου ξαναγράφω.. Μπιέντρινς. Ούτε καν κοντά δεν είναι ο Τζακ
Ο Γκασόλ μάχεται με τον Κόμπι για την ώρα για καλύτερος των Λέικερς
Ο Κιριλένκο παίζει καλύτερα από το Μπούζερ ως τώρα
Θεός ο Μπος, δε λέω... Όύτε λέξη, όμως, για τον Καλντερόν;
Ο Ντέρικ Ρόουζ παίρνει πολλά σουτ. Υπερβολικά πολλά. Γι' αυτό τύποι σαν το Ντελ Νέγκρο δεν έχουν θέση στο ΝΒΑ
Φυσικά και ο Μάγιο παίζει καλύτερα από το Ρούντι Γκέι
Οι Κινγκς μια χαρά τα πάνε, ο Μάρτιν σουτάρει άσχημα και τραυματίστηκε κιόλας. Θα έβαζα Σάλμονς ή Χόουζ
Αυτή τη στιγμή Πιρς > Γκαρνέτ
Ο Μπάρον είχε τραυματιστεί και έχασε ματς. Θα έβαζα τον ως τώρα μέτριο Κέιμαν. Καλύτερο δείγμα για τους κακούς Κλίπερς
Τ-Μac, Γιάο, Σκόλα, Αρτέστ. Δεν ξεχωρίζει κάποιος ως go-to ως τώρα
Κέβιν Ντουράντ; Μα, καλά, μιλάμε σοβαρά τώρα;
Μετά τον τραυματισμό του Τζος, ο Τζο Τζόνσον κουβαλά την αήττητη Ατλάντα. Θα τον είχα αρκετά ψηλότερα..
Μάικλ Ρεντ;.. Μάλιστα. Ένας στόλος πράγματα έχουν γίνει ως τώρα στους Μπακς. Λάθος επιλογή. Σέσιονς, Τζέφερσον, Μπα α-Μούτε, Βιγιανουέβα.. Όλοι καλύτεροι από τον τραυματία Ρεντ

quote name='treathitch' date='Nov 12 2008, 03:02 ' post='245276']
Bλέπω καλά ή λείπει από τη λίστα σου ο Μπιέντρινς; Μέγα σφάλμα. Χωρίς αυτόν, οι Ουόριορς θα έχαναν με 20 από την Τσιμπόνα, αν έπαιζαν στο Ζάγκρεμπ. Έχεις, πάντως, ακόμη χρόνο για edit.. Γενικώς, πολλές επιλογές σου είναι λανθασμένες, κατά τη γνώμη μου. Ενδεικτικά:

Ο Ίγκι δεν έχει καμία θέση σε καμία σοβαρή λίστα. Ο Μπραντ κι ο Γιανγκ είναι τα καλά κομμάτια των μπερδεμένων Σίξερς
Γράψε ότι λείπει ο Ντάνλιβι. Μια χαρά πάνε, πάντως οι Πέισερς και ο Γκρέιντζερ κάνει όργια. Πού είδες το μέτρια;
Ο Ντιρκ είναι μέτριος. Ο Κιντ ως τώρα είναι ο καλύτερος των Μαβς
Ο Τζάκσον είναι ένα καφενείο και μισό. Τα ποσοστά του τα είδες; Σου ξαναγράφω.. Μπιέντρινς. Ούτε καν κοντά δεν είναι ο Τζακ
Ο Γκασόλ μάχεται με τον Κόμπι για την ώρα για καλύτερος των Λέικερς
Ο Κιριλένκο παίζει καλύτερα από το Μπούζερ ως τώρα
Θεός ο Μπος, δε λέω... Όύτε λέξη, όμως, για τον Καλντερόν;
Ο Ντέρικ Ρόουζ παίρνει πολλά σουτ. Υπερβολικά πολλά. Γι' αυτό τύποι σαν το Ντελ Νέγκρο δεν έχουν θέση στο ΝΒΑ
Φυσικά και ο Μάγιο παίζει καλύτερα από το Ρούντι Γκέι
Οι Κινγκς μια χαρά τα πάνε, ο Μάρτιν σουτάρει άσχημα και τραυματίστηκε κιόλας. Θα έβαζα Σάλμονς ή Χόουζ
Αυτή τη στιγμή Πιρς > Γκαρνέτ
Ο Μπάρον είχε τραυματιστεί και έχασε ματς. Θα έβαζα τον ως τώρα μέτριο Κέιμαν. Καλύτερο δείγμα για τους κακούς Κλίπερς
Τ-Μac, Γιάο, Σκόλα, Αρτέστ. Δεν ξεχωρίζει κάποιος ως go-to ως τώρα
Κέβιν Ντουράντ; Μα, καλά, μιλάμε σοβαρά τώρα;
Μετά τον τραυματισμό του Τζος, ο Τζο Τζόνσον κουβαλά την αήττητη Ατλάντα. Θα τον είχα αρκετά ψηλότερα..
Μάικλ Ρεντ;.. Μάλιστα. Ένας στόλος πράγματα έχουν γίνει ως τώρα στους Μπακς. Λάθος επιλογή. Σέσιονς, Τζέφερσον, Μπα α-Μούτε, Βιγιανουέβα.. Όλοι καλύτεροι από τον τραυματία Ρεντ
[/quote]


Φίλε treathitch,κατ'αρχάς απαντάω εδώ ώστε να μην μπλέξουμε τα τόπικ,καθώς στο άλλο είπαμε να βάζουμε αποκλειστικά τις λίστες.
Δεύτερον,σεβαστές οι απόψεις σου.Θα προσπαθήσω να απαντήσω στα σχόλιά σου...

Να πω βέβαια πως στόχος μου στην πρώτη αυτή λίστα ήταν να έχω έναν παίχτη από κάθε ομάδα..Γι'αυτό πχ υπάρχει στη λίστα ο Ντουράντ
Τώρα για τον Νοβιτσκι και τον Κιντ,επέτρεψε μου να διαφωνήσω...νομίζω ότι ο γερμανός είναι σε καλύτερη κατάσταση από τον Κιντ μέχρι στιγμής
Για τον Καλντερόν όπως προείπα έβαλα έναν παίκτη από κάθε ομάδα
Για την Ιντιάνα,το 3-3 ρεκόρ δεν είναι και κορυφαίο.Αλλά είχαν όντως δύσκολο πρόγραμμα.Οπότε οκ δεκτή η παρατήρηση για το μέτρια πορεία..Για τον Γκρέιτζερ δεν νομίζω ότι έγραψα κάτι κακό
Οταν έφτιαχνα τη λίστα είχα 2 διλήμματα σε ομάδες.Αυτά ήταν τα Μπιέντρινς-Τζάκσον και το Γκαρνέτ-Πιρς.Για το πρώτο ντουέτο:Ναι τα ποσοστά του Τζάκσον είναι άσχημα..Γι'αυτό και τον έβαλα στο 11.Γιατί αλλιώς με 23,3 πόντους,3,8 ριμπάουντς,5,6 ασσίστ και 1,5 κλέψιμο μέσο όρο θα μπορούσε να είναι παραπάνω...Ο Μπιέντρινς όντως κάνει καταπληκτικές εμφανίσεις...Θέλω όμως να δω αν θα έχει διάρκεια σε αυτή την απόδοση...Πίστεψε με αν συνεχίσει στις ίδιες καλές εμφανίσεις,σίγουρα θα είναι στη λίστα της επόμενης βδομάδας...
Για το δεύτερο ντουέτο, πραγματικά δεν ήξερα ποιον να διαλέξω.Ο Πιρς όντως είναι λίγο καλύτερος αλλά και αυτός δεν έχει φορτσάρει πολύ...Οπότε περίπου στην ίδια θέση θα τον έβαζα και αυτόν
Ο Γκασόλ πράγματι παίζει καλά αλλά δεν νομίζω ότι μπορεί να αμφισβητήσει την πρωτοκαθεδρία του Κόμπι
Για το Μπούζερ-Κιριλένκο,πέραν του ότι ήθελα να βάλω έναν από τους 2,ο Μπούζερ υπερτερεί κατά πολύ σε πόντους και ριμπάουντς,ενώ ο Ρώσος στα μπλοκ.Σε ασσίστ και κλεψίματα είναι πολύ κοντά ενώ έχουν και των ίδιο αριθμό λαθών.Επέλεξα λοιπόν Μπούζερ
Μαζί σου για τον Ντελ Νέγκρο.Οντως ο Ροουζ παίρνει πολλά σουτ.Ομως διαφωνείς ότι είναι ο καλύτερος των Μπουλς??Επίσης ο Mayo δεν παίρνει πολλά σουτ?Ο Ρόουζ έχει 124 ενώ ο νεαρός του Μέμφις 141,έχοντας και ελάχιστα χειρότερο ποσοστό.Επίσης πριν τις τελευταίες 2 τριαντάρες του Mayo,ο Gay ήταν πολύ μπροστά και στους πόντους αλλά και γενικά στο σύνολο.Γενικά ήταν πιο σταθερός στο σύνολο των 2 αυτών εβδομάδων.Γι'αυτό τον επέλεξα.
Για τον Μάρτιν,εντάξει δεν έχει τρομερά ποσοστά,αλλά το 45% δεν είναι τόσο τραγικό..Παίκτες όπως ο κόμπι και ο Λεμπρόν δεν σουτάρουν πολύ καλύτερα μέχρι στιγμής...Οκ τραυματίστηκε,την άλλη βδομάδα θα είναι χαμηλότερα..
Για τον Τζόε Τζόνσον συμφωνούμε νομίζω.Εγώ τον έβαλα στο 8..Αποψή μου δεν πήγαινε πάνω από το 7.
Σαφώς και ο Μπαρόν ήταν τραυματίας και δεν έχει παίξει τόσο καλά..Τον θεωρώ όμως βαρόμετρο για τους Κλίπερς και είμαι σίγουρος ότι θα ανέβει στη συνέχεια.Για αυτό και είναι στη λίστα
Το ίδιο πιστεύω για τον Μαγκρέιντι...Σαφώς δεν έχει ξεχωρίσει κάποιος από τους Ρόκετς,αλλά εγώ επέλεξα τον Τ-Μακ γιατί είναι ο ηγέτης αυτής της ομάδας
Θα διαφωνήσω και για τον Ιγκουοντάλα καθώς τον θεωρώ και αυτόν καθοριστικό για τους 76ερς.Ο Γιανγκ είναι τρομερός,ο Μπραντ σταθερός όμως η απουσία του ''Ιγκι'' είναι εμφανής.Με καλό Ιγκουοντάλα,οι Φιλαδελφια δεν θα ήταν στο 2-5
Τέλος,όντως ο Ρεντ τραυματίστηκε και οι υπόλοιποι που αναφέρεις έχουν πάει καλύτερα.Ομως όσο ήταν παρών ήταν καλύτερος των άλλων,και μάλιστα οι τελευταίοι ανέβασαν απόδοση κατά την απουσία του.Θέλω λοιπόν να δω τις αποδόσεις τους και όταν θα επιστρέψει...

Αυτά είχα να πω...Να θυμίσω βεβαίως ότι σε αυτή τη λίστα,όπως και να το κάνουμε,υπάρχει και σε μικρό βαθμό το υποκειμενικό στοιχείο...Εγώ έκρινα τους παίχτες κάπως έτσι.Αν τους κρίνεις διαφορετικά,απόλυτα σεβαστό.Και χωρίς κανένα ίχνος επίθεσης,αν θες μπορείς να βάλεις κι εσύ μια δικιά σου λίστα με την δικιά σου άποψη..Πάντως ευχαριστώ για τα σχόλια και την επόμενη φορά θα προσπαθήσω να την έχω πιο βελτιωμένη

- Το ποστ του treathitch μεταφέρθηκε σε αυτό το τόπικ που αφορά μόνο τα σχόλια.

- Η δική μου συμμετοχή για φέτος δεν είναι ακόμη σίγουρη, ούτε καν στο φόρουμ. Θα δείξει τι και αν θα μπορέσω να κάνω κάτι.