Πες το από την αρχή να συνεννοηθούμε!

Γιατί κάθεσαι όμως και βλέπεις τα σημερινά παικτάκια;
Γιατί δεν ψάχνεις να βλέπεις όλες τις σειρές πλέι οφ μέχρι την εποχή που υπήρχαν ιερά (και άγγιχτα) τέρατα;

βλεπω ΜΟΝΟ τους τελικους γτ ειναι τελικοι...Και δεν κτλβαινω γτ να μην βλεπω..το οτι ειναι χειροτεροι τωρα δεν σημαινει οτι δεν ειναι ωραιο να το βλεπουμε...αλλα μονο τα ονοματα των αντιπαλων της εποχης τζορνταν να βαλεις κατω και να δεις ποιους αφηνε ατιτλους σε συγκριση με τωρα κτλβαινεις τις τεραστιες διαφορες....η ποσοι ευρωπαιοι και μη αμερικανοι κανουν καριερα οταν τοτε υπηρχαν μετρημενοι στα δαχτυλα

Θες να μας πεις και ποια ειναι τα ιερα τερατα (οπως ειπες) που αφησε ατιτλα??

ewing?barkley?stockton?malone?kemp?payton?και φυσικα εχει κρδισει σε τελικους και τον ματζικ και τον drexler....Λεπτομερειες μωρε..παικτακια της σειρας

Αυτό πρέπει να μπει στην υπογραφή σου, να ξέρουμε.

Προσωπικά καταλαβαίνω διαφορές υπέρ του σήμερα, και τεράστιες διαφορές όταν μιλάμε για Ευρωπαίους που 20 χρόνια μετά παίζουν άλλο άθλημα από αυτο που παιζόταν το 1995. Αυτό μου επιτρέπει να απολαμβάνω αυτό που γίνεται στο τώρα με τον Λεμπρόν, και όχι να μεμψιμοιρώ για το 11/34 σουτ, σε μία σειρά που οι άμυνες έχουν τον κύριο λόγο και σχεδόν όλοι έχουν σπάσει τα στεφάνια.

Καλά τον Barkley τον άφησαν πολλοί άτιτλο.Μία φορά κατάφερε να πάει σε τελικούς
Ο Kemp δεν έχει θέση στη λίστα των ιερών τεράτων. Ήμαρτον. Ο Blake είναι καλύτερος

δλδ τι απολαμβανεις ακριβως στον τροπο παιχνιδιου του λεμπρον και του κλιβελαντ?που εχει κανει ενα ομαδικο αθλημα,ατομικο?και τουλαχιστον να το κανε και με καλα ποσοστα παει στο διατανο...

νταξει δικαιωμα του καθενος να γουσταρει οτι μπασκετ θελει..αλλα αυτο που παιζουν αυτη τη στιγμη οι καβς ΔΕΝ ειναι μπασκετ..στην επιθεση...γτ στην αμυνα δινουν σεμιναριο

υγ.Αλλωστε το ποσο πεσμενο ειναι το τωρινο ΝΒΑ το αποδυκνειει περιτρανα οτι οι περισσοτεροι αστερες του σημερα τους εκανε πλακα η εθνικη μας και ζοριζονταν να κερδισουν τους σπανιολους....Το τωρινο ΝΒΑ εχει ανεβει παρα πολυ ε θεματα φυσικης καταστασης και κορμιων αλλα δυστυχως εχει πεσει ανεπανορθωτα σε θεμα μπασκετικου iq και ταλεντου....Δικαιωμα σου να πιστευεις το αντιθετο αλλα η αληθεια ειναι αυτη που μολις ανεφερα


καλα οτι πεις!προφανως δεν πρεπει να εισαι πανω απο 20-25 για να τα λες αυτα και βαριεμαι να εξηγω σε παιδια που βλεπουν μπασκετ τωρα και νομιζουν οτι ο γουεστμπρουκ ειναι υπεραπικτης ξερω γω τι παικταραδες υπηρχαν στα 90'ς...καλη συνεχεια

Και Reggie Miller επισης...
Ο Payton πηρε το 2006 σαν συμπληρωμα στο Miami βεβαια...

Μα προφανώς και υπήρχαν παιχταράδες στα 90'ς. Και τώρα υπάρχουν παιχταράδες.Δεν έχει να ζηλέψει τίποτα ο Curry και ο Paul από τον Στοκτον και τον Πειτον. Ούτε ο Wade από τον Drexler. Ούτε ο Anthony Davis από τους ψηλούς των 90΄ς

Sorry για το off topic . Σταματάω

Θα συμφωνησω απολυτα.Σε ολα τα σπορ απαξιωνουμε το τωρα,και λεμε οτι οι ομαδες και παικτες που επαιζαν στο παρελθον ηταν σε καλυτερο επιπεδο.Σε 20 χρονια βεβαια θα λεμε για τους παικταραδες του 15.

Μολις ειδα το ματς,ο Λεμπρον στο δευτερο ημιχρονο δεν μπορω να πω οτι εντυπωσιασε,αν δεν κανω λαθος εχασε τα δεκαπεντε απο τα τελευταια 19 σουτ που πηρε,αλλα και παλι ηταν τοσο καταλυτικος ο ρολος του στο παιχνιδι των Καβς,που ηταν ο νο1 υπευθυνος που το Κλιβελαντ πηρε την νικη.Ο Μοζγκοφ επισης εκανε σπουδαιο ματς οπως και ο Τομπσον στην αμυνα.Αυτο το επιθετικο που πηρε στο τελος ο Αυστραλος θελει μεγαλη καρδια.Απο τους Γουοριορς με απογοητεουν στην σειρα δυο παικτες.Ο Μπογκουτ,που δεν παιρνει και προσπαθειες,και χανει κατα κρατος απο τον Μοζγκοφ τις μαχες και στα δυο ματς.Οπως και ο Γκριν,που παιζει καλη αμυνα,αλλα δεν κανει αυτα που εκανε μπροστα.Αντιθετα ο Ιγκουανταλα σπουδαια δουλεια στην αμυνα.

Ειμαι και εγω μεσα σε αυτους που απο ουδετεροι στην αρχη των τελικων ,τωρα πια ειμαι ξεκαθαρα με τους Καβς.Ειναι συγκινητικο στις μερες να βλεπεις ενα αθλητη τετοιου επιπεδου,να παλευει με τα θηρια για να φερει ενα πρωταθλημα σε μια διψασμενη για τιτλο πολη.

Τρομερό QUOTE! Συνοψίζει ακριβώς το σκεπτικό σου.

Μάλλον αγνοείς τρομερά:

1) τα άλματα ανόδου του Ευρωπαικού μπασκετ τα τελευταία 20 χρόνια που τους έκανε ικανούς να κερδίζουν τις ΗΠΑ σε επίπεδο Εθνικών, με το ότι
2) οι ΗΠΑ απλά αναγκάστηκαν να σοβαρευτούν και να πάρουν από το Ευρωπαικό μπάσκετ πολλά πράγματα ώστε να επανέλθουν στην κορυφή άνετα (μάλλον ξέχασες οτι απο το 2008 και μετά οι ΗΠΑ είναι αήττητες ξανά και μάλιστα πέρσι πήραν ΑΕΡΑ το Παγκόσμιο με μεγάλα σκορ)
3) και την γενική πρόοδο του μπάσκετ ως άθλημα που πλέον έχει πολύ περισσότερη τακτική, αθλητικότητα και πλουραλισμό κορυφαίων παικτών από αυτόν που είχε στις εποχές που αναφέρεις
4) μιας και πλέον τα τμήματα scouting, εκγύμνασης και βελτίωσης των παικτών έχουν αναχθεί σε κανονικές επιστήμες και δεν υποπίπτουν πλέον σε δευτερεύον τμήμα μιας ομάδας.


Αλλά αν βλέπεις μόνο Τελικούς ΝΒΑ, και έχεις μείνει στο 2006 και την νίκη της Ελλάδας, λογικό να πιστεύεις σε μια άλλη αλήθεια, αυτή που ο Σον Κεμπ και ο Κλάιντ Ντρέξλερ υπάρχουν ως τέρατα και μάλιστα ιερά.
Λυπηρό για σένα που γράφεται ιστορία ξανά μπροστά σου και την αγνοείς (πόσες φορές να το πω αυτό), αλλά ευτυχώς αφορά μόνο εσένα.

Οκ το τερματισαμε τωρα τελειως!!
''Χωρις τα σωματικα του προσοντα θα ηταν ενας καλυτερος Ιγκουονταλα''. Το court vision (αναφερω ενα απο τα πολλα συν του Λεμπρον) ας πουμε που εχει σε τεραστιο βαθμο εγκειται στα σωματικα του προσοντα.

Εντάξει η κριτική που γίνεται είναι στυλ "αν ο Chamberlain ήταν 1.85 δεν θα έκανε τίποτα" ή "αν η μάνα του Malone έκανε έκτρωση δεν θα υπήρχε Malone"

Αυτό σκεφτόμουν και εγώ . . .Αν ο Σακίλ ήταν 1,65 λευκός μπορεί να έμοιαζε με τον πατέρα μου κ.ο.κ.

+1

Το μπάσκετ έχει αλλάξει. Σε κάποιους τομείς βελτιώθηκε και σε άλλους έγινε χειρότερο. Δεν σημείωσε γενική πρόοδο. Και είναι λάθος να πιανόμαστε από ένα παιχνίδι για να στηρίξουμε μία θεωρία, ότι δήθεν το Ευρωπαϊκό μπάσκετ έχει σημειώσει άλματα προόδου. Συμφωνώ μόνο στο γεγονός ότι έχει προστεθεί περισσότερη τακτική και δίνεται ιδιαίτερη έμφαση στα αθλητικά προσόντα. Αυτή η μεγάλη προσήλωση όμως στην τακτική και στην αθλητικότητα στερούν από τους παίχτες την ελευθερία κινήσεων και την φαντασία, σε σημείο να βλέπουμε ομάδες όπως το Golden με πολύ απλούς επιθετικούς συνδυασμούς και πλούσιο ταλέντο και να νομίζουμε ότι είναι εξωγήινοι. Η αθλητικότητα δε, έχει στερήσει από την ατομική ποιότητα, σε σημείο να μας πιάνει τρόμος για το θέαμα που θα βλέπουμε όταν θα σταματήσουν Duncan, Dirk, Kobe κα.

Δεν είμαι κατά της τακτικής ούτε της αθλητικότητας, αλλά είμαι υπέρ μέχρι το σημείο που δεν επηρεάζουν την μηχανική του σουτ, της τρίπλας, της ελαστικότητας του σώματος και φυσικά της φαντασίας.

Και συγκρίνεις τον πλουραλισμό μεγάλων παιχτών αυτής της εποχής με τα 90's. Δεν σου λέω να τους συγκρίνεις, διότι δεν θα καταλήξουμε, αλλά να τους απαριθμήσεις.

Μιλάς για μία εποχή που συνυπήρξαν στο πικ της καριέρας τους παίχτες όπως:
G- MJ, Drexler, Stockton, Hardaway (Tim & Penny), Payton, Reggie Miller, Marciulionis & Drazen και με ρούκι σεζόν τους Jason Kidd και Kobe.

F- Malone, Pippen, Mullin, Barklay, Robert Horry, Kemp, Dominique, Radja, Grant Hill και με ρούκι σεζόν Garnet & Rasheed.

C- Robinson, Ewing, Hakeem, Alonzo Morning, Shaquille, Sabonis, Divac.

Και ερχόμαστε στο σήμερα που ενώ τα guards είναι - Curry, Paul, Westbrook, Wall, Rose, Lillard, Irving, Harden, Wade, Thompson, George - εκ των οποίων ο Wade βρίσκεται στη δύση της καριέρας του και με τους περισσότερους από αυτούς να μην έχουν αποδείξει ακόμα τίποτα.

Στους F υπάρχουν οι LJ, Durant, Aldridge, Blake, Carmelo, Love, Ibaka, Randolf & τον Pierce στα 37 να κάνει πλάκα (δεν πιστεύω να ξέχασα και κάποιον που να είναι άξιος αναφοράς).

Και στο τέλος οι Centers που είναι οι Marc, Bosh, Davis, Howard & Cousins (με IQ και των δύο χειρότερο της μιας αμοιβάδας) και Duncan που πρόλαβε και λίγο από 90's, πολύ από 00's και στα 10's διεκδικεί πρωταθλήματα.

Αν τους συγκρίνεις τους μεν και τους δε στο σύνολό τους υπάρχουν μεγάλες ποιοτικές διαφορές. Και σε αθλητικότητα δεν έχουν να ζηλέψουν οι μεν από τους δε. Και το χειρότερο από όλα είναι, ότι καλύτερο έχουν να επιδείξουν εδώ και τρία χρόνια σαν ρούκι είναι μόνο ο Davis, σε αντίθεση με τα 90's που κάθε χρονιά έβγαινε και ένα μπασκετικό τέρας, η ιερότητα του οποίου είναι στην κρίση του καθενός.

Επειδη λοιπον διαβαζω παραπανω για εποχες ιερων τερατων τοτε και χαμηλου επιπεδου πρωταθληματος τωρα ας πω κι εγω την κουτουραδα μου.
Το 1993 ο Μιχαλακης (τον οποιο λατρεψα και λατρευω φυσικα) φευγει απο το Σικάγο. Στην συνεχεια οι Μπουλς φτανουν μεχρι τα ημιτελικα της Ανατολης οπου τους αποκλειουν με αιμα οι καλυτεροι Νικς της τελευταιας 25ετιας και μετεπειτα φιναλιστ του ΝΒΑ. Αυτο την εποχη των ιερων τερατων.
Ο Λεμπρον εφυγε απο το Κλιβελαντ το 2010 και απο το Μαιαμι το 2014. Το τι εκαναν στη συνεχεια και οι δυο ομαδες το ξερετε ολοι φανταζομαι. Αυτο την εποχη του χαμηλου επιπεδου που εχει καταντησει το ΝΒΑ.

Φιλε κανεις το κλασσικο λαθος να μυθοποιεις τους παλιους παικτες, απορριπτοντας τους νεους. Κατσε να τελειωσουν την καριερα τους και μετα μπορεις να τους κρινεις. Απο το 2000 και μετα εχουμε εξαιρετικς φουρνιες φοργουορντ και γκαρντ, μονο σεντερ δεν υπαρχουν.

Το ΝΒΑ ειναι μια χαρα, απλα ειστε παρελθοντολαγνοι!

ναι ειμαστε παρελθοντολαγνοι..οχι οτι το μπασκετ που χουμε δει στα 90'σ το μπασκετικο iq των παικτων τοτε ηταν 2 επιπεδα πανω απο το τωρινο jump and run που βλεπουμε...εδω βλεπουμε τλικους που αποθεωνεται καποιος με 35% ευστοχια και ενα καρο λαθοςεπιλογες στα κρισιμα λεπτα στα 2 πρωτα ματς....

Απλα οι γουοριορς ειναι αφελεις και αγχωμενοι...το περσινο σαν αντονιο μονο με την μπασκετικη αντιληψη που ειχαν οι παικτες του παλι περιπατο θα εκανε..οπως κ περσυ..που στο τερας που μας λετε ολοι οτι παει να μπει διπλα στον ΕΝΑ εκανε πλακα ο ντιο που πρεπει να χει περισσοτερα κιλα κι απο εμενα

''Το περσινο σαν αντονιο θα εκανε περιπατο'' Το προπερσινο τι θα εκανε δεν μας ειπες???

Επισης οι Ροκετς του 94 θα εκαναν περιπατο φετος και το Σικαγο 96-98 θα ειχε 16-0 στα φετινα πλει οφ θεωρω. Α!! Μη ξεχασω και το Σιατλ του 96. Σιγουρη πρωταθλητρια θα ηταν φετος εκεινη η ομαδα των δυο ''ιερων τερατων''.

Υποθετω πως απο Ελλαδα δεν γουσταρεις μια Σπανουλη και Διαμαντιδη λογω προσοντων. Γκεκος, Ελληνιαδης και ξερο ψωμι.

στην ιδια την αμερικη αν πας θα σου πουνε οτι το νβα ειναι σε χαμηλοτερο επιπεδο απο τα 90'ς....

Εδω πιο πανω μου αποθεωνεις πευτον,κεμπ,χορι(!!!!!!),τιμ χαρνταγουει,μιλλερ,μιουλιν. Λες και δεν εχουν βγει καλυτεροι απο αυτους.Ενω καρι,ροουζ,γκριφιν,λεμπρον και πολλους αλλους, τους εχεις βγαλει τραγια. Οσο για το μπασκετικο iq που λες ,πιστολια στον αερα ειναι, αναθεμα και αν μπορεις να επεξηγησεις αυτο που λες. Αν μπορεις και αν θες, που πολυ αμφιβαλλω, εξηγησε μου τεχνικα γιατι ηταν τοσο καλυτεροι εκεινοι οι παικτες. Οχι αερολογιες.

Υ.Γ Το περσινο σαν αντονιο, αποκλειστηκε στον 1ο γυρο φετος, να νικουσε να βλεπαμε τι θα εκανε.

Έγραψα πουθενά (post #246) για Τζόρνταν και Λεμπρόν?? Είδες καμιά σύγκριση μόνο των δύο αυτών παιχτών ή των ομάδων τους??

Αλλά επί της ευκαιρίας θεωρείς ότι το Μαιάμι επηρεάστηκε τόσο πολύ για να μην μπει πλει οφ μόνο από την απουσία του Λεμπρόν?? Για μένα το Μαιάμι φέτος ήταν ομάδα που υπό φυσιολογικές συνθήκες θα μπορούσε να διεκδικήσει τουλάχιστον την πέμπτη θέση της Ανατολής έαν από την αρχή του έβγαινε ο σχεδιασμός. Η πιο άτυχη φετινή ομάδα imo, και με τον τρόπο μάλιστα που χάθηκαν πολλά από τα πιο κρίσιμα παιχνίδια.




Φίλε δεν έγραψα πουθενά για παίχτες του 2000, μερικοί εκ των οποίων βέβαια περνάει η καριέρα τους και στα 10΄s. Εγώ έγραψα ότι το 90's συνυπήρξαν παίχτες στο πικ της καριέρας τους που έγραψαν τεράστια ιστορία στο άθλημα. Όπως αν πάμε και στα 80's συνυπήρξαν μύθοι του αθλήματος, επίσης στο πικ της καριέρας τους. Και το ακόμα χειρότερο είναι αν κάτσεις και σκεφτείς ποιοι παίχτες έκαναν ρούκι χρονιά μέσα στα 90's και ποιοι ξεχωρίζουν σαν ρούκι εδώ και τέσσερα χρόνια που διανύουμε τη νέα δεκαετία.

Και δεν έχω κανένα θέμα με τα πρόσωπα. Έχω θέμα με την ποσότητα των μεγάλων παιχτών, που τείνει χρόνο με τον χρόνο να γίνεται πιο φτωχό το άθλημα, από θέμα ταλέντου. Και αν στα g & F η διαφορά δεν είναι εμφανής στους, C είναι χαώδης. Και φυσικά το όλο θέμα είναι αποτέλεσμα της εμμονής των αθλητικών προσόντων και του physical game σε βάρος όλων των στοιχείων που μπορούν να επηρεάσουν την ποιότητα ενός μπασκετμπολίστα.

Και για να σας κάνω την χάρη, να σας αποδείξω ότι δεν φοράω παροπίδες, θα διαφωνήσω με τα παιδιά όπως ο Air23 kai Captain Charisma, με τους οποίους βέβαια συμφωνώ σε πάρα πολλά από τα ποστ τους, που επικαλούνται την μεγάλη αστοχία του Λεμπρόν. Απλά να αναφέρω ότι στα παιχνίδια με το Σιατλ, όσα αυτά κρίθηκαν σε χαμηλό σκορ τα ποσοστά του MJ ήταν τραγικά, με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα το τελευταίο game που είχε 30% ποσοστό.

Είναι πολύ δύσκολο να συγκριθούν παίχτες διαφορετικών εποχών και δυστυχώς δεν το καταλαβαίνουν πολλοί αυτό. Πέφτουμε στην παγίδα να λέμε ότι στη τότε ή τώρα είναι πιο ανταγωνιστικά κτλ. με αποτέλεσμα να υποτιμούμε και να υποβαθμίζουμε παίχτες που πρόσφεραν στην εξέλιξη του αθλήματος. Αυτό που πρέπει να καταλάβουν όλοι όσοι ασχολούνται με το σπορ είναι πως το μπάσκετ που παίζεται κάθε εποχή είναι αυτό που επιβάλλει η εκάστοτε ομοσπονδία με τους κανονισμούς της. Στη δεκαετία του '90 ήταν πιο σκληρά τα πράγματα, γιατί οι ιθύνοντες ήθελαν να είναι έτσι. Τώρα το πράγμα είναι πιο ομαδικό και πιο αθλητικό, γιατί έτσι θέλει η ομοσπονδία να είναι. Τόσο απλά. Γι' αυτό μην μπλέκετε σε ατέρμονες συζητήσεις, απλά να προσπαθείτε να απολαμβάνετε τους παίχτες κάθε εποχής.
Από κει και πέρα μπορούμε να κάνουμε παρατηρήσεις για την κάθε εποχή και να εκφράζουμε τις προτιμήσεις μας. Κι εγώ συμφωνώ πως κάποιοι παλιότεροι παίχτες ήταν πιο καλοί τεχνικά και θεωρώ απαράδεκτο να βλέπω πολλούς σύγχρονους πρωτοκλασσάτους ψηλούς να μην ξέρουν να εκτελέσουν μια σωστή κίνηση ή να μένουν στάσιμοι, αλλά δυστυχώς η εξέλιξη έχει τα καλά έχει και τα κακά της.

με μια βασικη διαφορα..ο τζορνταν στα 24 του ηταν 2η η 3η χρονια στο ΝΒΑ ενω ο λεμπρον 6η η 7η,....ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΔΙΑΦΟΡΑ


το περσινο σαν αντονιο ηταν και ενα χρονο μεγαλυτεροι ολοι....το ποιοι ειναι ΟΛΟΙ ΑΥΤΟΙ οι παλιοι το βλεπουμε απο οσα κανανε και μαλιστα εναντια σ εξισου μεγαλους αντιπαλους...αυτη τη στιγμη το μπασκετ στο ΝΒΑ βασιζεται στο να εισαι καλος αθλητης και λιγοτερο στο να εχεις μπασκετ μεσα σου..γι αυτο και ο καρρυ ηταν ευχαριστη εκπληξη φετος και βγηκε και ΜVP....τωρα να συγκρινουμε κατι ροουζ που μια παιζει και δεκα καθεται εξω η τον γκριφιν που ναι ενας τυπος με ελατηρια στα ποδια και ως εκει με παικτες σαν τον μαλοουν,τον πευτον,τον ντρεξλερ,τον πενυ χαρνταγουει κτλ ειναι τουλαχιστον ιεροσυλια και μαλλον δεν τ οειχατε ζησει εκεινοτο ΝΒΑ για να κτλβετε τη διαφορα

Η κάθε εποχή έχει τα καλά της και τα κακά της, κλισέ, αλλά έτσι είναι. Νομίζω, όμως πως θα πρέπει να μην μπαίνουμε στο τριπάκι της παρελθοντολαγνείας και της νοσταλγίας, θα πρέπει να εξετάζουμε κάθε εποχή διαφορετικά όσο δύσκολο κι αν είναι αυτό διότι δεν υφίσταται κάποια διαχωριστική γραμμή που να ορίζει πότε τελειώνει μία era και πότε αρχίζει η επόμενη.

Όμως, καταλαβαίνουμε από μόνοι μας αυτές τις αλλαγές όταν λαμβάνουν χώρα, για παράδειγμα το 2008 ήταν ένα έτος τομή για το ΝΒΑ, άλλαξε πλήρως ο χάρτης του ΝΒΑ, όπως συνέβη και φέτος τολμώ να πω. Επίσης, δεν κρύβω πως ακόμα και εγώ που ασχολούμαι με τον θεσμό περίπου μία δεκαετία ήδη νιώθω νοσταλγία για τους Suns του 2005-2007, τους Pistons των ίδιων ετών, το Miami του 2006 με τους γερόλυκους και τους Warriors του 2007, πόσω μάλλον άλλοι από εδώ μέσα που πρόλαβαν τους Lakers του three-peat ή τον Jordan.

Δεν θεωρώ σωστό, πάντως, να σνομπάρονται οι παίκτες του τώρα προκειμένου να εξυψωθούν οι ήρωες των παιδικών μας χρόνων. Στις περισσότερες των περιπτώσεων δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα συνολικά οι τωρινοί superstars από αυτούς των προηγουμένων δεκαετιών, χωρίς να παραγνωρίζεται το γεγονός ότι υπάρχει έλλειμμα στην θέση του Center, για αυτό και ορισμένες φορές βλέπουμε την απεγνωσμένη προσπάθεια επιλογής ψηλών στο draft όπως ο Thabeet κλπ.

Επίσης, δεν πιστεύω πως ορίζεται άνωθεν το πως θα παίζεται το παιχνίδι, το παιχνίδι αλλάζει από μόνο του, αλλάζει διαχρονικά μέσω της επιστήμης, της τακτικής, της εύρεσης νέων μεθόδων προπονητικής, γυμναστικής κ.ο.κ. Αν ένας ανυποψίαστος κάτσει να δει έναν αγώνα της δεκαετίας του '70, μεταξύ σοβαρού και αστείου, θα νομίζει ότι βλέπει αγώνα σε slow motion, το ίδιο ισχύει και για το ποδόσφαιρο. Ακόμα και η μηχανική του σουτ, ο τρόπος που δίνονται οι πάσες έχει αλλάξει. Οκ, πιο ρομαντικές εκείνες οι εποχές, αλλά τα πάντα εξελίσσονται και κάθε εποχή έχει να μας προσφέρει νέους superstars και νέες ομάδες που θα θυμόμαστε στο μέλλον.

λοιπον δεν σνομπαρω κανεναν..αλλα θεωρω ιεροσυλια να συγκρινεται καποιος που ειχε 6/6 σε τελικους και χωρις ποτε game 7,με 100 διαφορετικους τροπους να σκοραρει,με απιθανο clutch και εξαιρετικος αμυντικος ταυτοχρονα με το επιθετικο του ταλεντο με καποιον υπεραθλητη που ομως καλως η κακως εχει 2/5 σε τελικους και εχει σαφως μικροτερο επιεθτικο ρεπερτοριο και ακομα περιμενουμε να μας δειξει λιγο clutch factor σε σειρα τελικων...

Μετέφερα τα post που έχουν να κάνουν με 90s vs THE WORLD εδώ. Αν βρείτε ενδιαφέρον γράψτε εδώ, διαφορετικά όχι αλλού plz.

Για καθε μαλοουν(παικταρας) και μπαρκλυ, υπαρχει ενας ντανκαν,ενας γκαρνετ η ενας ντιρκ. τι εχει ακριβως ο ντρεξλερ που δεν εχει ο ουειντ;; Δεν βαζω τον Ροουζ και τον Γκριφιν στιν ιδια προταση με τους παικτες του παρελθοντος αλλα δεν γινεται να μου τους ξεγραφεις γιατι πολυ απλα ΕΙΝΑΙ ΣΤΗΝ ΑΡΧΗ ΤΗς ΚΑΡΙΕΡΑΣ ΤΟΥΣ!!! Υπαρχει ενας καρμελο αντονυ που επιθετικα ειναι ο πληρεστερος παικτης στο νβα, με 25.2 ποντους μεσο ορο καριερας και δεν ειναι καν ο καλυτερος στην θεση του, σκεψου δηλαδη τι παιχταραδες υπαρχουν τα τελευταια χρονια στη θεση του sf. Το μπασκετ αλλαζει, ετσι αλλαζουν και ο τροπος παιχνιδιου των παικτων, αυτο δεν τους κανει αμπαλους. Το να μην σου αρεσουν δικαιωμα σου, το να τους μηδενιζεις λαθος σου!

το μπασκετ στο ΝΒΑ δεν εχει αλλαξει..δεν αλλαξεν κανονισμοι οπως στην ευρωπη...αυτο που εχει αλλαξει ειναι τ αθλητικα του στανταρντ..αλλα μπαινοντα και πολυ περισσοτεροι παικτες που δεν πηγαν καν κολλεγιο για να βελτιωθουν στα ατομικα τους στοιχεια επεσε ΚΑΤΑ ΤΗ ΓΝΩΜΗ ΜΟΥ ΑΙΣΘΗΤΑ στο μπασκετ αυτο καθ αυτο....

Αμυντικά 3", επετράπη η ζώνη, αλλαγή στον κανονισμό για το hand checking. Οι προπονητές και οι αρθρογράφοι συνομολογούν ότι αυτές οι αλλαγές ήταν καταλυτικής σημασίας στην εξέλιξη του αθλήματος και στην εικόνα που παρουσιάζει σήμερα.

Αντιγράφω από πρόσφατο άρθρο στο grantland:

Ο Griffin παντως μολις στα 26 του εχει ηδη επιλεχθει περισσοτερες φορες σε all-nba teams απ'οτι ο Penny Hardaway σε ολη του την καριερα.... (ο Griffin πρωτοεπαιξε nba στα 21 και ο Penny στα 22)

ακριβως αυτο δειχνει ποσο περισσοτεροι μεγαλοι παικτες υπηρχαν στα 90'ς και τα early 00'ς...τεσπα μην το κουραζουμε..γνωμη μ και γνωμη σας ειναι το τι αρεσει τ καθενος

Αυτο που ανεφερα δεν νομιζω πως χαρακτηριζεται ως προσωπικη γνωμη παρα ως προσωπικη διακριση του παικτη. Αφου το εκλαμβανεις ως επιχειρημα υπερ του Penny ο.k. κανενα προβλημα απο μενα.

δεν το παιρνω ως επιχειρημα υπερ του πεννυ...αλλα θεωρω οτι δικαιωνει αυτο που λεω οτι στο παλιο ΝΒΑ υπηρχαν πολυ περισσοτεροι ΤΟΠ παικτες ταυτοχρονα στη λιγκα απο οτι τωρα που περιμενουν παικταραδες απο τα κολλεγια σαν μεσσιες για το επιπεδο της λιγκας....

Ξαναλεω γνωμη μου