Ωραια συγκριση φαινεται αυτη....
Και οι 2 παικτες κανουν break out year,κονταροχτυπηθηκαν για μια θεση στο ροστερ της δυσης για το All Star Game & θα κονταροχτυπηθουν & για το βραβειο του πιο βελτιωμενου παικτη της χρονιας.
Ο Λαβ κανοντας θραυση στα double-double παει να σπασει το ρεκορ του Μοουζες Μαλοουν & οι Γουλφς σκεφτονται απο τωρα να τον ''δεσουν'' με επεκταση συμβολαιου.
Ο ΛαΜαρκους με ηγετικη παρουσια,εχει παρει απ το χερακι τους Μπλειζερς & τους οδηγει προς τα πλει-οφς..
Μπορει ο θειος να μην τον επελεξε στο προσφατο All Star Game,αναδειχτηκε ομως παικτης του μηνα Φεβρουαριου..

Ενα ενδιαφερον αρθρο που διαβασα πριν μερικες μερες για τον ΛαΜαρκους,απ τον Anthony Macri στο Hoopsworld...



Aldridge The Next Duncan?

As LaMarcus Aldridge entered the league, scouts and coaches wondered aloud if he could be the next 'great one'—a rare combination of size and athleticism who can mix it up in the post and face up, with the technical skills and consistency to be one of the top power forwards in the league. For the first few years of his career, the answer was decidedly "maybe." It seemed LaMarcus was unable to put it all together, occasionally bursting through with a monster game but for the most part flying just below the levels of the league's top performers.

All that has changed this year. In fact, Aldridge might be performing the best of any power forward in the league on the offensive end. Fundamentally sound and now playing with a heart matching his formidable talent, Aldridge should have made the All-Star game ahead of the Big Fundamental himself – Tim Duncan.

One of the primary things to consider when studying a post player's game is how he plans in the post. Aldridge's plan is very simple and single-minded: attack the middle of the floor. Most possessions he sets up on the left block area and on the catch (butt to baseline) he is surveying over his left shoulder. He starts his backdown with strides toward the middle of the floor, attempting to get in position for his right hand hook over the left shoulder. This is his go-to move. To this he has added a variety of counters; as teams start to play his shoulder too high, he is able to turn back opposite for the short jumper or horse dribble (where he drops his hips and hammers the ball down to explode up) for a drop step rim finish. Aldridge does a great job varying his cadence as well, never using the same timing on his post moves – sometimes it is one or two dribbles, sometimes three. Occasionally, he attacks almost immediately after receiving the ball, but mostly it is a change of speed and gears that keeps the defender off-balance. Aldridge does not have a plethora of moves, which for some players would lead to paralysis by analysis. Instead, he does a few things very, very well, and that makes a huge difference. He makes defenses respect his right-handed hook, and he has an effective counter when teams try to stop it. That is the definition of smart, efficient offensive basketball.

While his attack patterns and offensive game plan are strong, they are made nearly unstoppable by his excellent vision and anticipation of double-teams and help. Aldridge sees the second line of defense very well and his go-to moves and counters are not only built to beat his own post defender, but he is able to react to the rest of the defense as well. Because he is often turning into the middle on offense, he can easily find teammates spotting up on the opposite side of the court and see angles for passing to cutters. His assault on the middle of the court forces defenses to react to him, which makes entire teams change their defensive schemes to account for him. This is, in itself, a weapon.

Aldridge augments his efficient play by running the floor well to seek out positive scoring areas. He seals his defender in the post early but does not engage in hand-to-hand combat for position, instead allowing his teammates to pass the ball until he can seal in the right area. This is working smart, not just hard. When a shot goes up, Aldridge works himself toward the rim using his frame to carve out position and his length allows him to tip balls to himself and snag rebounds out of area. On those rebound chances, he keeps the ball high, often finishing with a trampoline jump immediately after landing so he can finish high and disrupt any challenger's timing. This is another example of solid, fundamental basketball.

View Anthony Macri Archive From the start of his time in the league Aldridge has possessed a smooth, high release point on his jumper. In many ways, his shot reminds one of another post with "next great one" potential, Rasheed Wallace. Aldridge may not have the range Wallace had, but his mechanics are similar. This allows him to shoot without fear of being contested, which gives him a large advantage over most defenders. As he moves out beyond a natural 18-20 foot range, however, his mechanics do break down a little, and he begins to fling the ball instead of loading his hips and keeping his release point high. This is not a huge defect, however, and one offseason of commitment can make three-point range a reality.

While Tim Duncan is still an effective player in the NBA, Aldridge is having the better season, and it looks like he is ready to take over Duncan's nickname as "The Big Fundamental," at least offensively. Young players would do well to pattern their game after Aldridge – it is simple, but effective, and he really does have a shot at becoming the next 'great one.'

Μπορει να γινεται ψιλοντορος με τα συνεχομενα double-double του Λαβ,ομως ο ΛαΜαρκους εχει εγκαθιδρυσει για τα καλα το στατους του...
Σε ορισμενες κουβεντες για το φετινο MVP,αναφερεται ως Dark Horse...ενω αρκετα αρθρα εχουν αυτον ως θεμα..
Στο παρακατω,ενδιαφερον παρουσιαζει ο πινακας με τα range στα οποια δραστηριοποιειται,οπου ειναι εμφανες οτι ειναι περισσοτερο ενεργος & αποτελεσματικος κοντα στο καλαθι.
http://hangtime.blogs.nba.com/2011/03/09/s...ge-gets-closer/

Οπως ενδιαφερον ειχε & η δηλωση του Λεμπρον..

Στο low-post ειναι μια πραγματικη & διαρκης απειλη,αναγκαζοντας τις αντιπαλες αμυνες να στελνουν πολλες φορες βοηθειες..
Ο ΛαΜαρκους ομως διαβαζει εξαιρετικα τις φασεις,δημιουργωντας προυποθεσεις εξτρα πασας(inside-out pass)..
Στις καταστασεις 1 vs 1,παιρνει οτιδηποτε μπορει να του προσφερει ο αντιπαλος αμυντικος(διαβαζει σχεδον τελεια τις αμυντικες αντιδρασεις-τοποθετησεις ποδιων-κορμου),αξιοποιωντας τα με ενα διευρυμενο οπλοστασιο..
Επιπλεον(και παρα πολυ σημαντικο),κινειται αριστα χωρις τη μπαλα,ειτε με spin moves,ειτε παραλληλα η' καθετα μεσ'στην paint area.
Φετος που προσθεσε & μυικα κιλα & λογω περιστασεων αγωνιζεται & στις 2 θεσεις των ψηλων,εχει δημιουργησει μεγαλα προβληματα με mismatches,καθως τα πιο βαρια κορμια τα τραβα εξω,εκμεταλλευομενος το καλο του μακρινο σουτ,το γρηγορο 1ο του βημα & την δυνατοτητα που εχει να δημιουργει τη δικη του φαση με μια-δυο ντριμπλες.
Ενω τους κοντυτερους & λιγοτερο δυνατους τους ποσταρει χαμηλα..
Εξακολουθει να παιζει εκπληκτικα το pick n' pop & pick n' flare,ενω & στο catch n' shoot παραμενει επικινδυνος,καθως διαθετει τρομερη επαφη μ'αυτην την ομορφη high release μηχανικη στο σουτ του..
Αν κατορθωσει να μεγαλωσει λιγο ακομη την εμβελεια του σουτ του,κατα τα προτυπα του Ρασιντ Ουαλλας,θα γινει ενα ακαταμαχητο επιθετικο οπλο.

Στην αμυνα ειναι παρα πολυ ικανος,καθως λογω υψους,σωματοτυπου,αθλητικοτητας,μεγαλων ακρων,μπορει & σπρωχνει καλα στα post-up των αντιπαλων,να χαμηλωνει το κεντρο βαρους του για να παιξει τον αντιπαλο του(με μετωπο & με δικαιωμα ντριπλας),να αλλαζει στα screens,να κανει εγκαιρα close out & να δινει πολυ εγκαιρες βοηθειες.
Μπορει να μην υπερτονιζεται η συνεισφορα & η ικανοτητα του σ'αυτον τον τομεα,ειναι ομως very decent...
Μαλιστα,καπου πηρε το ματι μου,οτι ειχε αναδειχθει καλυτερος αμυντικος της χρονιας στην περιφερεια του,αγωνιζομενος στο Τεξας,πριν επιλεγει στο ντραφτ.

Ειναι 2.11μ,ζυγιζει περιπου 118 καλα-μυικα κιλα,εχει τεραστιο wingspan(7'5,περιπου 2.28μ) & τρεχει το γηπεδο σαν Ζαρκαδι...

Και σ'ολα αυτα,θα πρεπει να συνυπολογιστει & ενα ακομη παρα πολυ σημαντικο στοιχειο..
Η ηγετικη του παρουσια & προσωπικοτητα,καθως σε μια χρονια γεματη προβληματα,εχει παρει τους Μπλειζερς απ το χερακι & τους οδηγει στα πλει-οφς,συνεισφεροντας τα μεγιστα στο πολυ καλο ρεκορ(τηρουμενων των αναλογιων-συνθηκων-περιστασεων),που εχουν οι Μπλειζερς ως τωρα..

Για ολα τα παραπανω,ψηφισα ΛαΜαρκους...

δεν υπαρχει ΚΑΜΙΑ συγκριση .. η αγαπη παντα κερδιζει στο τελος

H λύση είναι απλή:

και οι 2 στην ίδια ομάδα.

Πολύ δύσκολα έκλεινα προς το ΛαΜάρκους.

Η αγαπη μου στον ΛαΜαρκους?...


Ο ΛαΜαρκους ειναι 3 χρονια μεγαλυτερος...ενω ο Λαβ,αγωνιζεται σε μια απ τις χειροτερες ομαδες του ΝΒΑ,οπου δεν παραγονται αρκετοι ποντοι απ την περιφερεια,το παιχνιδι εστιαζεται περισσοτερο στους ψηλους,ενω εχει & αρκετα ''σκουπιδια'' να κυνηγησει...
Σε 2-3 χρονια ο ΛαΜαρκους θα ειναι στα top 3 PF,ΑΝΕΤΑ...

Δεν αντιλέγουμε.
Λαβ-Όλντριτζ-Γκρίφιν σε 3 χρόνια από σήμερα να είναι στο TOP 3. Ευλογία.

Ακριβως.
Αυτη τη στιγμη ενα μικρο σκαλοπατακι μπροστα τους ειναι μονο οι Αμαρε,Νοβιτζκι και Γκασολ.

η αγαπη ΓΕΝΙΚΑΑΑΑ βρε τζουτζουκο

(ηταν επιτυχημενη η εξυπναδα μου .. ΔΕΝ ακουω κουβεντα ναουμ)

Ο Αγαπουλας παιζει στη δευτερη χειροτερη ομαδα του nba.Και τα ρεκορ του Τσαμπερλαιν να σπασει στα συνεχομενα double doubles εμενα προσωπικα δε μου λεει τιποτα(υπεβολη ).Ο ΛαΜαρκους προσφατα αναφερθηκε κι ως MVP canditate(νταξ απειροελαχιστες πιθανοτητες εχει να το παρει αλλα μονο και μονο που μπαινει στη κουβεντα λεει πολλα).Αυτη ειναι η βασικη διαφορα τους,προς το παρον τουλαχιστον...

Αυτα που εγραψε ο Bullet για τον ΛαΜαρκους με καλυπτουν απολυτα με εξαιρεση ενα σημειο.Πιστευω οτι δε πρεπει να αυξησει το range στο σουτ.Δυστυχως το τριποντο γινεται εθισμος.Οπως ειχε γραψει και ο aegeansheed στο αφιερωμα για το Ρασιντ Ουαλας:''Η υπερβολική εμπιστοσύνη στην ικανότητά του να σουτάρει από μακριά βέβαια, τον οδηγούσε πολλές φορές στην απόφαση να μην έχει τη διάθεση να κυριαρχεί στη ρακέτα…ενώ θα μπορούσε να το κάνει εξαιρετικά.''.Αλλο ενα χαρακτηριστικο παραδειγμα ο Τσανινγκ Φραι.Ενω ηταν αρκετα καλος στο low post(δεν υφισταται καμια συγκριση με Ρασιντ-ΛαΜαρκους φυσικα ),απο τη στιγμη που εβαλε το τριποντο στο παιχνιδι του παιζει αποκλειστικα με προσωπο στο καλαθι και σουταρει ανελεητα τριποντα.Γι' αυτο καλυτερα να παραμεινει ως εχει το range του ΛαΜαρκους...

Ξεχναμε τους Μπος & Μπουζερ?...
Σε 2 χρονακια ο ΛαΜαρκους θα βρισκεται στο top 3,ο Λαβ οχι...

Πολλά καλά τεσσάρια γενικά και παλιές καραβάνες στις πρωτοπόρους και Μπούζερ, Μπος, Ράντολφ κλπ..

Επίσης θα διαφωνήσω για το range. Όποιος ψηλός από τους 3 μικρούς που μπορεί να είναι τόσο αποτελεσματικός κοντά στο καλάθι φτιάξει και σουτ έξω από τα 6,75 θα είναι άλυτος γρίφος αμυντικά. Φυσικά και έχει σημασία η ικανότητα να διαχειριστείς σωστά αυτή την ικανότητα, αλλά είναι λάθος να μην την αναπτύξεις γιατί κάποιοι έχουν αποτύχει να τη διαχειριστούν στο παρελθόν. Τεράστια λατρεία ο Sheed, αλλά mentally τα είχε τα θεματάκια του.

(κάτσε να πάω να πάρω και μια τεχνική ποινή τώρα.. )

Φετος κανουν χειροτερη χρονια απο τους Λοβ-Λαμαρκους-Γκριφιν.
Ο Μπουζερ εχει καλα νουμερα αλλα κατι ο τραυματισμος που τον εκανε να χασει αρκετο καιρο στην αρχη,κατι η παρουσια του Ροουζ εχει ως συνεπεια να μην εχει το ιδιο impact που εχουν φετος οι προαναφερθεντες.

υγ:ο Ραντολφ οντως εχει θεση στην τοπ 6αδα των 4αριων για φετος.

Στοίχημα;

Just call me Yannis Bourousis...

Εμένα αντίθετα αυτό μου λέει τα περισσότερα.Εξαρτάται πάντα από το πως βλέπεις το ποτήρι. Σε μία ομάδα που είναι τόσο κακή θα μπορούσε να τα γράψει λίγο χαμηλά και να μη δουλεύει,αλλά ίσα ίσα να κάνει το κέφι του όπως ο Μπίσλει που έχει τόσες αδυναμίες και κάνει απλά καλύτερα φέτος όσα έκανε καλά τα τελευταία χρόνια.Βέλτιωσε δηλαδή όσα ήδη γνώριζε.Όχι κάτι παραπάνω. Όμως ο Λαβ γίνεται εργαλείο πρώτης τάξεως σε μία ομάδα που οι υπόλοιποι 11 κατεβαίνουν με σημαίες της "αναρχίας"...

Σωστος...
Ο ΛαΜαρκους ''το 'χει'' απ τα 6μ...
Αν μεγαλωσει το range του,πραγματικα θα γινει πολυ μεγαλος πονοκεφαλος για τις αντιπαλες αμυνες-αντιπαλους αμυντικους..
Απ τον πινακα που ποσταρα παραπανω,το 60% των προσπαθειων του,γινεται απ τα 0 εως 9 feet...
Εχει τις κινησεις,το ρεπερτοριο & τον ογκο-δυναμη,για να ειναι αποτελεσματικος,ομως βοηθαει & η παρουσια του Καμπι,ο οποιος ειναι περισσοτερο high post player,οποτε υπαρχει καλο spacing μεταξυ τους για να δραστηριοποιηθει πιο εντονα στην paint area..
Αν ποτε ο Οντεν επανελθει...το ''επιπλεον βελος στην φαρετρα'',θα φανει εξαιρετικα χρησιμο & θα συνιστα μια επιπλεον προοδο στο επιθετικο του παιχνιδι..


Μια κοκα-κολα & ενα σουβλακι με διπλη πιτα,καλαμακι κοτοπουλο?...

Ε να σου πω έτσι όπως είναι η κατάσταση αυτή τη στιγμή,τα μόνα που δε θα έχουν κλείσει σε 3 χρόνια είναι η Κόκα Κόλα και τα σουβλατζίδικα. Done is done λοιπόν. Τώρα αν θα έχουμε τα λεφτά για να τα πάρουμε άλλο θέμα.
Τελειώνω το ok.

Μην αγχωνεσαι...
Εγω ''δεν κλεβω ποτε εκκλησια''...

Πως σου φαινεται το αρθρο της δημοσιευσης Νο2?
Ο ΛαΜαρκους ο επομενος Big Foundamental?

Kαταρχάς πολύ ενδιαφέρουσα ανάλυση την οποία και θα ξαναδιαβάσω γιατί είμαι ψιλονυσταγμένος τώρα,κάθομαι μόνο για να δω τον Λαβ.
Φέτος δυστυχώς έχω παρακολουθήσει ελάχιστα το Πόρτλαντ και δεν έχω διαπιστώσει ιδίοις όμμασι την τρομερή βελτίωση του συμπαθούς ψηλολέλεκα αλλά το εντυπωσιακό του αθλητικό εκτόπισμα είχε κάνει μπαμ εδώ και 2-3 χρόνια ενώ σταδιακά ανεβαίνουν τα λεπτά συμμετοχής,ανεβαίνουν οι πόντοι,ανεβαίνουν και τα ποσοστά,ανεβαίνουν όλα... Αυτή τη σαιζόν έτυχε και αυτό με τον Ρόι και φάνηκε το σπουδαιότερο,ότι μπορεί να είναι ηγέτης σε μία ομάδα που έχει αξιώσεις.Κι αυτό είναι το σημαντικότερο για μένα,ειδικά για τους σύγχρονους big men του ΝΒΑ,να μην είναι διαολεμένα εξαρτημένοι από τα γκαρντ τους,αλλά να μπορούν να σηκώσουν το παιχνίδι στις πλάτες τους γιατί δυστυχώς οι δουλευταράδες ψηλοί εκκλίπουν και βασίζονται μόνο στο μέγεθος που τους έδωσε ο Θεούλης. Αν λοιπόν κάνει τόσο καλά όσα λέει και το άρθρο θέλω να πιστεύω ότι -αν και δε χρειάζεται να μπει η αγχωτική ταμπέλα του νέου Ντάνκαν-,μπορεί να καταφέρει πάρα πολλά και μακάρι.Προσωπικά από τα recaps και μόνο φέτος διαπιστώνω πλαστικότητα στις κινήσεις κοντά στο καλάθι που ή δεν είχα παρατηρήσει άλλες χρονιές ή όντως δεν υπήρχε σε τέτοιο βαθμό. Αν λοιπόν συνδυάσει άρτια το κορμί του,τις smooth κινήσεις του, με το μυαλό του,τη διορατικότητα,οξυδέρκεια,αντίληψη πες το όπως θες, και όλα τα συναφή, τα καλά των οποίων μάλλον έχει σε αφθονία ,τότε θα μιλάμε για ένα από τα τοπ 4άρια της λίγκας για την επόμενη 10ετία. Το πόσο τοπ ας το δούμε σε βάθος χρόνου.