Περιμενα 1-2 μερες να μαζευτουν καποιες αποψεις, ωστε να καταθεσω & τη δικη μου αποψη για το θεμα των αποδοκιμασιων. Θελω πανω απ ολα να μαι δικαιος. Το θεμα, προσωπικα, αρχιζει και τελειωνει, για μενα, στις δηλωσεις του ιδιου του Ζηση:
"Οπως και γω εκανα τη δουλεια μου οσο μπορουσα καλυτερα και προσπαθησα με οποιοδηποτε τροπο να κερδισει η ομαδα μου, ετσι και οι οπαδοι του ΑΡΗ εκριναν πως αποδοκιμαζοντας με θα πετυχαιναν το σκοπο τους. Το καταλαβαινω, ο καθενας θελει το καλο της ομαδας τους και παλευει με καθε μεσο γι' αυτο". Νομιζω, τα ειπε ολα... Μην νομιζετε, παιδια, πως το γηπεδο ειναι εκκλησια. Και φυσικα μη λησμονειτε (οσοι ειδατε το ματς) ή να μαθετε (οσοι δεν το ειδαν) οτι οι αποδοκιμασιες προς το Ζηση δεν αρχισαν απο το 1ο δευτερολεπτο... Ισα-ισα χειροκροτηθηκε ΚΑΙ απο το πεταλο στην παρουσιαση (το λεω γιατι ημουν εκει)... Οι αποδοκιμασιες αρχισαν οταν ζητουσε απο τους διαιτητες με
υπερβαλλοντα ζηλο το λιγοτερο (να μην πω αλαφιασμενος), να αλλαξουν την αποφαση τους για μια χαμενη μπαλα που δοθηκε στον ΑΡΗ. Και μαλιστα το καταφερε... Αντικειμενικα, κατι τετοιο ξεσηκωνει την κερκιδα (ανεξαρτητα της θυρας που καθεται ο κοσμος) και απαξ και γινει αυτο, καθε μετρο ηθικης και λογικης παει περιπατο.
Διαφωνω καθετα με το να βριζεις αδικα μανες/οικογενειες παικτων, προσεβαλε και τη δικη μου αισθητικη, ομολογω, απ' τη στιγμη ειδικα που η μητερα του ηταν παρουσα και στο γηπεδο. Σε τελικη αναλυση, βρισε αν θες τον ιδιο τον παικτη κι οχι τη μανα του.
Αλλα... Οπως μου ζητανε να σεβαστω καποιον, ετσι
ΑΠΑΙΤΩ και αυτον να σεβεται εμενα. Ο Ζησης εκεινη τη στιγμη της διαμαρτυριας, υπερεβει τα εσκαμμενα και αθελα του -βεβαια- εξαγριωσε το κοινο. Τελος παντων... Ο παικτης χειροκροτηθηκε την 1η φορα, χειροκροτηθηκε τη 2η, δεν πιστευετε οτι αρκει? Ο κοσμος του ΑΡΗ εχει δειξει πολλακις οτι ξερει να σεβεται και αξιες και ηθος και να συμπεριφερεται οπως αρμοζει στην εκαστοτε περιπτωση. Η υπερευαισθησια που εχει αναπτυχθει φετος σχετικα με καθε ενεργεια του κοσμου και αυτος ο υπερμετρος παραλογισμος του να αναγαγουμε σε θεμα απο το...αεροδρομιο κιολας το αν θα χειροκροτηθει ενας ΑΝΤΙΠΑΛΟΣ παικτης (δημοσιογραφος: Πως πιστευεις θα σε υποδεχτουν? Πως θα νιωσεις? Τι θα σημαινει αυτο για σενα? Περιμενεις χειροκροτημα? κ.ο.κ.), για μενα εχει καταντησει κουραστικος. Εξαλλου, αν ειναι κοινως αποδεκτο οτι ΠΡΩΤΟΣ ο κοσμος του ΑΡΗ και παλι πρωτοπορησε και ΧΑΡΙΣΕ ΑΠΛΟΧΕΡΑ το αυθορμητο χειροκροτημα του, δεν θα πρεπει να ψαξουμε και το λογο για τον οποιο το χειροκροτημα εγινε γιουχαϊσμα? Μεσα σε ολο αυτο το θεατρο του παραλογου, εχουμε φτασει σε σημειο να βριζουμε παικτες μας και προπονητες μας (οσο και αν δεν συμφωνω ουτε γω με τις επιλογες τους) και να χειροκροταμε αντιπαλους... Για μενα ο Ζησης, ο Παπαλουκας, ο Φωτσης, ο Παπαδοπουλος, ακομη ακομη κι ο Κακιουζης (με την ολη σχεση που εχει αναπτυχθει αναμεσα μας) ειναι παικτες ΑΝΤΙΠΑΛΟΙ και μου ειναι αδιαφορο ΕΚΕΙΝΗ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ το τι προσεφεραν ως Ελληνες στην Εθνικη. Η μαλλον, οχι αδιαφορο, αλλα ΑΚΑΙΡΟ. Το καλοκαιρι τους αποθεωνα και θα το ξανακανω το επομενο, γιατι τοτε ειναι η ΚΑΤΑΛΛΗΛΗ περιοδος, γιατι τοτε παιζουν ΓΙΑ ΜΕΝΑ (και για ολους εμας τους υπολοιπους)! Τον υπολοιπο χρονο, πληρωνονται για να με κερδισουν. Φυσικα θα τους καταθετω το ΣΕΒΑΣΜΟ μου σε ολη τη διαδρομη, αλλα να ξερετε οτι το χειροκροτημα μου το σπαταλω μονο εκει που πρεπει. Και στο Αλεξανδρειο, πρωτα θα χειροκροτω τους παικτες μου και επειτα τους αντιπαλους, κι αυτο σε εξαιρετικες περιπτωσεις, οταν κρινω οτι αξιζει. Ποτε το αντιθετο! Στο κατω-κατω της γραφης, καθοτι Αρειανος. αναμεσα στο αν θα ικανοποιηθει ενας αντιπαλος παικτης (οποιος & αν ειναι αυτος) και του να κερδισει η ομαδα μου, προτιμω σαφως το 2ο...
Συγγνωμη αν το υφος μου παραξενευσει ή ενοχλησει καποιους. Σεβομαι ολες τις αποψεις των υπολοιπων και συμμεριζομαι τον προβληματισμο τους, σε πολλα σημεια... Μ' αυτα και μ' αυτα, το αγωνιστικο περασε σε δυετερη μοιρα. Θα επανελθω, γι' αυτο, απο αυριο...
Υ.Γ. Προς το παρον, σας παραθετω ορισμενες φωτογραφιες: