QUOTE(lightday @ Feb 5 2010, 13:56 )
Ξεχνάς όμως ένα πράγμα .Στην έδρα της αν και soft την παίρνει να φτάσει στα όρια του αντιαθλητικού με παράλληλη κάλυψη και εφόδιο την εξέδρα. Ειναι έτσι η φιλοσοφία αυτών ειδικά των ισπανων που θα προσπαθήσουν να σε γελιοποιήσουν και δεν θα υπάρχει σεβασμός . Θα το κάνουν για να δειχτούν περισσότερο.
Αντίθετα αν ήταν η Ρεαλ ,κάπου ο Μεσσίνα (αν στράβωναν τα πράγματα , πράγμα που απευχομαι ) θα σταμάταγε την ροπή να ξετυλίσουν τον αντίπαλο.
Αυτοι όμως δεν το έχουν. Επομένως θέλει δυο φορές περισσότερη δύναμη και τσαμπουκά εκεί μέσα από οτι έδειξε η Παρτιζαν και παράλληλα καθαρό μυαλό όσο δεν πάει . Αν τους τον σπάσεις τους έχεις βγάλει εκτός. Θέλει καμικάζι αυτοκτονίας , όπως ο Σπανούλης με γυαλισμένο μάτι, μαλλί ανακατεμμένο και Σαρας αφιονισμένο. Τότε μην απορίσει κανείς για καμμιά 20 στο κεφάλι τους.
Καλα βεβαιως δεν αντιλεγω, γι αυτο αλλωστε ειπα στο τελος οτι κατα ποσον μπορουμε να κανουμε το παιχνιδι πολεμο μεσα στην εδρα τους ειναι ενα ερωτημα.
Αλλωστε εκτος απο την εξεδρα, εχουν και τη διαιτησια που ισως να μην αφησει το σκληρο παιχνιδι.
Τωρα το ματς που πρεπει να τσεκαρει ο ζοτς ειναι το ισπανια -ελλαδα στο ημιτελικο του ευρωπαικου του 2007. Τοτε που ειχαμε αναγκασει τους ισπανους να αρχισουν τις βουτες και τα καραγκιοζιλικια για να παρουν το ματς.
Πλεον οι τακτικες πανε περιπατο. Το ματς θελει παθος, θεληση, διψα, δυναμη . Αυτα τα χαρακτηριστικα θα μας φερουν τι νικη. Δεν πρεπει να τους αφησουμε ουτε δευτερολεπτο χωρις πιεση, ουτε σπιθαμη γηπεδου ελευθερη, κανενα ευκολο καλαθι.
Το ματς θελει κλεφτοπολεμο στην αρχη. Πολλα φαουλ, σκληρα αν γινεται ειδικα σε παιχτες με ασχημα ποσοστα στις βολες, αργο τεμπο, επιθεσεις εκνευριστικα αργες, σχεδον ολες να περναν απο το ποστ ειτε με τον πεκο , ειτε με τους περπε, μητσο τεπιτς.
Δεν τους αφηνεις να παρουν ανασα και αν χρειστει ας καταναλωσουμε πανω απο τις μισες δυναμεις μας απο το πρωτο ημιχρονο.
Οι δυναμη των ισπανων ( της μπαρτσα αλλα και της εθνικης ισπανιας) ειναι το μομεντουμ. Μπαινουν στην αρχη με τον αερα της καλυτερης ομαδας, τη δυναμη της εδρας και με οπλο το επιθετικο και γρηγορο παιχνιδι σε τελειωνουν. κανουν το ματς τυπικη διαδικασια απο το δευτερο δεκαλεπτο.
Δεν ειναι τυχαιο οτι οσα ματς πανε ντερμπυ , σχεδον ολα τα χανουν.
Δεν πρεπει λοιπον με κανεναν τροπο να τους αφησεις να ξεφυγουν νωρις. Αν το καταφερεις, ειναι σχετικα λουζερ, αρχιζουν και ανχωνονται, και οπως ειναι και λιγο αναρχοι αρχιζουν και κανουν οτι ναναι. Απο θεατρο μεχρι μακροβουτια κλπ...
Αν καταφερουμε και φτασουμε μεχρι το 25 και δεν εχουν ξεφυγει , το ματς θα αρχισει να γινεται δικο μας.
Η συνταγη λοιπον για την επομενη βδομαδα ειναι μαλκοβιτς , λιμοζ , αντιμπασκετ , ξυλο και σκορ 42-44. Θελω φωτογραφιες στα αποδυτηρια ολη τη βδομαδα ντακουρι, μαικλ γιανγκ , μπιλμπα και αφισα τον μπονατο να κρεμιεται απο το διχτακι και να διωχνει τη μπαλα μεσα απο τη στεφανη. Γινεται?
Τετοια αμυνα και ξυλο, σε συνδυασμο με το επιθετικο μας ταλεντο μας κανουν φαβορι για τη νικη. Για να δουμε αν μπορει να μιλησει ο εγωισμος και η καρδια του πρωταθλητη.