Συγχαρητήρια λοιπόν σε όλες τις ομάδες και από εμένα, για ένα πολύ ενδιαφέρον πρωτάθλημα. Συμφωνώ κατά βάση με τη θεώρηση του ntimat για τη φετινή σεζόν και τις ομάδες, οπότε να προσφέρω και εγώ την ταπεινή μου άποψη για την εικόνα των σωματείων φέτος:
ΠΑΛΑΤΙΑΝΗ: Ομάδα με τα όλα της. Πολύ δουλεμένο σύνολο, με πλούσιο μπασκετικό ταλέντο, πολλή δουλειά μέσα στο παρκέ και ακόμη περισσότερη σοβαρότητα. Έκανε το παιχνίδι της ανεξαρτήτως αντιπάλου, έπαιρνε με συνέπεια τα αποτελέσματα χάνοντας μόνο δύο φορές από την πιο επιθετική ομάδα του πρωταθλήματος και βελτιωνόταν συνεχώς μέσα στη σεζόν – η Παλατιανή που είδα στη Νήαρ Ηστ και στον Τρίτωνα στις αρχές της χρονιάς π.χ. ήταν καλή, αλλά δεν είχε καμία σχέση με την ομάδα που έκανε εκείνο το φοβερό ματς με τις Κουκουβάουνες πριν 3 βδομάδες. Ομάδα έτοιμη για Β’ ΕΣΚΑ, συγχαρητήρια για τη δουλειά που έχουν κάνει και καλή συνέχεια στις κοπέλες και τον κόουτς τους (Κύριος με το «Κ» κεφαλαίο, παρεμπιπτόντως) στην παραπάνω κατηγορία.
ΚΟΥΚΟΥΒΑΟΥΝΕΣ: Αν η Παλατιανή είχε σαν όπλο την πειθαρχία, οι Κουκουβάουνες αντιπαρέταξαν τη φαντασία και το ανοιχτό, επιθετικό μπάσκετ – δεν είναι τυχαία η ομάδα που είχε με διαφορά τη μεγαλύτερη παραγωγικότητα στην κατηγορία. Ξεκίνησαν τη σεζόν σαν τρένο, αποδίδοντας μπάσκετ υψηλού επιπέδου και κερδίζοντας τους πάντες με υψηλότατες διαφορές 20 και πλέον πόντων. Ο σοβαρός τραυματισμός της Βαρβέρη στην Καισαριανή τα Χριστούγεννα αποσυντόνισε προσωρινά την ομάδα, όμως οι υπόλοιπες παίκτριες έκαναν το χρέος τους, κάλυψαν επάξια το κενό όποτε έπρεπε και πήραν τα αποτελέσματα που χρειάστηκαν. Ο β’ γύρος έμοιαζε σαφώς πιο δύσκολος, με όλα τα «μεγάλα» παιχνίδια να είναι εκτός έδρας, αλλά η ομάδα ανταποκρίθηκε άψογα στην πίεση του πρωταθλητισμού. Μπορεί να μην έπιασε σε διάρκεια την εκτυφλωτική απόδοση του πρώτου γύρου, έκανε όμως το καλύτερο παιχνίδι της σεζόν μέσα στην Παλατιανή, πήρε ένα επιβλητικό διπλό 18 πόντων απέναντι στο πολύ φορμαρισμένο εκείνη την εποχή Μαρούσι, έπαιξε όσο χρειάστηκε για να περάσει χωρίς άγχος με διψήφια διαφορά από Κορωπί και Ταύρο και έπαιξε σοβαρά κάνοντας «επαγγελματικές» νίκες απέναντι σε όποιο φιλόδοξο και απειλητικό αντίπαλο συνάντησε (π.χ. Εστία Φιλίας). Με δύο ανώδυνες ήττες όλη τη χρονιά, μία σε κάθε γύρο, έμεινε με την πίκρα ότι αν δεν είχε τον ανόητο μηδενισμό λογικά θα είχε τερματίσει πρωταθλήτρια φέτος. Όμως ο σκοπός, ή άνοδος δηλαδή, επετεύχθη άνετα, οπότε όλα καλά. Πολλά συγχαρητήρια στις κοπέλες και σε όλο το τιμ για την άνοδο και τη σπουδαία δουλειά όλης της σεζόν!
ΑΙΟΛΟΣ-ΤΑΥΡΟΣ 2006: Από τις αθόρυβες αλλά τελικά πολύ αποτελεσματικές ομάδες με αρκετή σταθερότητα σε όλη τη χρονιά, κάτι που εξαργύρωσε στο φινάλε με την πολύ τιμητική (τουλάχιστον μέχρι νεωτέρας…) τρίτη θέση σε ένα πολύ δύσκολο πρωτάθλημα. Ομάδα σκληροτράχηλη, ικανή να καλύπτει τις αδυναμίες που εμφανώς είχε μέσα στη ρακέτα με ομαδική δουλειά και πολύ καλή περιφέρεια. Πρέπει να είναι και η ομάδα που πήρε πιο ζεστά από όλες την υπόθεση «τρίτη θέση» κάνοντας ένα εντυπωσιακό ντεμαράζ στο τέλος, κερδίζοντας Πεύκη εντός και Μαρούσι εκτός για να πάρει το προβάδισμα. Συγχαρητήρια για τη δουλειά τους και μακάρι η προσπάθειά τους να τους φέρει το κάτι παραπάνω σε μορφή "δώρου" από πιο ψηλά το Σεπτέμβρη.
ΚΟΡΩΠΙ: Ομάδα με έμπειρες παίκτριες και αρκετό ταλέντο. Σύνολο σκληροτράχηλο και δυναμικό, έπαιξε σε υψηλό επίπεδο για τα δεδομένα της κατηγορίας αλλά δεν φάνηκε να έχει το «κάτι παραπάνω» για να κάνει την υπέρβαση. Πάλεψε με όλους τους «μεγάλους» της κατηγορίας κοιτώντας τους στα μάτια, ειδικά στην έδρα του όπου χτύπησε όλα τα ματς (πλην Αίολου στην αρχή της σεζόν), αλλά στα 5-6 παιχνίδια που το είδα έδινε την εντύπωση ενός συνόλου που δεν είχε δουλευτεί όσο μπορούσε. Με το ίδιο ρόστερ και περισσότερη ομαδική δουλειά πιστεύω πως θα πάει καλύτερα του χρόνου.
ΠΕΥΚΗ: Ομολογώ πως με μπέρδεψε φέτος. Ομάδα με πολλά σκαμπανεβάσματα, έπιασε υψηλή απόδοση σε κάποια «μεγάλα» παιχνίδια (Μαρούσι και στα δύο ματς, Κορωπί εκτός παρά την ήττα, Κουκουβάουνες), όμως είχαμε και περιπτώσεις όπου δεν υπήρχε στο γήπεδο απέναντι σε κατώτερους στα χαρτιά, φιλόδοξους όμως αντιπάλους (Τρίτωνα, Σχ. Μωραίτη, Εστία Φιλίας, Νηαρ Ηστ - χαρακτηριστικό παράδειγμα το παιχνίδι με την Εστία σε μια κρίσιμη μάλιστα καμπή του πρωταθλήματος, όπου το 20-40 του τρίτου δεκαλέπτου απεικόνιζε απόλυτα αυτό που βλέπαμε μέσα στο παρκέ). Τελικά δεν έδειξε ικανή να διαχειριστεί την πίεση των όποιων ελπίδων είχε για να πάει ψηλότερα, ενώ κατέρρευσε εντελώς στο τέλος της σεζόν κάνοντας τρεις άνετες ήττες στα τέσσερα τελευταία παιχνίδια. Προφανώς θα φταίνε σε κάποιο βαθμό και οι τραυματισμοί, αλλά γενικά η ανάπτυξή της ομάδας ήταν σχετικά μονοδιάστατη και οι «γκέλες» υπήρξαν από την αρχή μέχρι το τέλος της σεζόν, δείγμα κατ’ εμέ και κακής διαχείρησης-αξιολόγησης των αντιπάλων. Έχει όμως ταλαντούχες παίκτριες και πιστεύω πως θα πάει καλά και του χρόνου.
ΜΑΡΟΥΣΙ: Προσωπικά τη θεωρώ ως την ομάδα με το περισσότερο ταλέντο, και από τις πιο μπασκετικές ομάδες της κατηγορίας, με καλό και ιδιαίτερα αθλητικό ροστερ. Η απειρία πιστεύω πως ήταν το βασικό στοιχείο που το κράτησε πίσω και δεν έκαναν το βήμα παραπάνω, αλλά πιστεύω πως η φετινή χρονιά θα αποδειχτεί μακροπρόθεσμα πως τους έκανε καλό εκεί στον Άγιο Θωμά. Θεωρώ πως το ίδιο σύνολο με τις παίκτριες αλλά και τον κόουτς ένα χρόνο πιο «ψημένους» στα δεδομένα της κατηγορίας, αν δουλέψει πάνω στις αδυναμίες του και αξιοποιήσει πιο δομημένα το αδιαμφισβήτητο ταλέντο των κοριτσιών, θα το δούμε να πρωταγωνιστεί του χρόνου.
ΕΣΤΙΑ ΦΙΛΙΑΣ-ΘΗΣΕΑΣ: Η πλέον αξιόμαχη και αγωνιστική «μικρομεσαία» ομάδα του πρωταθλήματος. Παρουσίασε μαχητικό σύνολο με μπασκετικό θράσος, που δε δίσταζε να χτυπήσει παιχνίδια με θεωρητικά καλύτερες αντιπάλους, άλλες φορές με τεράστια επιτυχία (Πεύκη εκτός) και άλλες με μόνη επιβράβευση την καλή εμφάνιση (Κουκουβάουνες εκτός). Αν και παρουσίασε πολλά σκαμπανεβάσματα στη συνολική απόδοση μέσα στη χρονιά και κάποιες χτυπητές αδυναμίες, κυρίως στο κατέβασμα της μπάλας σε συνθήκες πίεσης, εντούτοις αποτέλεσε μια από τις ευχάριστες παρουσίες στο φετινό πρωτάθλημα.
Από εκεί και κάτω, επειδή δεν είχα τόσο ευρεία εικόνα από τις υπόλοιπες ομάδες, να πω τηλεγραφικά πως η Νήαρ προσπάθησε να παίξει καλό μπάσκετ και εν μέρει τα κατάφερε, οι Σχολές Μωραίτη νομίζω και εγώ πως έπεσαν αισθητά στον β’ γύρο, ο Τρίτωνας ήταν λίγο μονοδιάστατος επιθετικά και δεν κατάφερε να ξεχωρίσει, η ΜΕΝ Ιλίου εξαρτήθηκε σε μεγάλο βαθμό από τη συμμετοχή/απόδοση της Δελώτη, ο Αχιλλέας και η Φιλοθέη με πολύ νεανικά σύνολα έκαναν ότι καλύτερο μπορούσαν ενώ Ροδόπολη και Γραμματικό αξίζουν συγχαρητήρια για την προσπάθειά και το φιλότιμό τους.
Σχετικά τώρα με τις παίκτριες που ξεχώρισαν, μάλλον δεν θα ήταν φρόνιμο να μιλήσω για τις Κουκουβάουνες γιατί δεν θα είμαι αντικειμενικός.

Να πω μόνο πως πως πέραν του «πρώτου βιολιού» Βαρβέρη όλες οι κοπέλες βοήθησαν, αλλά ειδικά κάθε παίκτρια της βασικής πεντάδας πιστεύω πως θα έπαιζε αναντικατάστατη σε οποιαδήποτε άλλη ομάδα φέτος. Για τις άλλες ομάδες τώρα, πολύ καλές εντυπώσεις μου άφησαν μέσα από ένα πολύ ομαδικό σύνολο οι δύο περιφερειακές της Παλατιανής (το 5 και το 6 – νομίζω Κάκαρη η δεύτερη), το play maker του Αίολου, η πιο έμπειρη παίκτρια του Κορωπίου (νομίζω πως ήταν το 5), το 13 της Πεύκης, Αλεξάνδρα, που είναι και εξαιρετικό παιδί (αν αρχίσει να σηκώνει το κεφάλι και να βλέπει λίγο παραπάνω γήπεδο όταν έχει τη μπάλα θα βελτιώσει πολύ το παιχνίδι της), το 9 του Αμαρουσίου, η Ζωγραφάκη από πλευράς Εστίας, το center της Νήαρ Ηστ – ειδικά στα αμυντικά της καθήκοντα, το play maker του Τρίτωνα (Τζούλι νομίζω – αν και πρέπει να βελτιώσει την ομαδικότητά της) και φυσικά η Δελώτη της ΜΕΝ Ιλίου. Επίσης, μερικές φορές χαιρόσουν να βλέπεις και μερικά μικρά κορίτσια με ταλέντο να προσπαθούν, όπως π.χ. το play maker από τη Φιλοθέη ή το δίδυμο guard του Γραμματικού (το 12 και το 15).
Μπράβο και πάλι σε όλες τις ομάδες για τη φετινή εξαιρετική σεζόν και συγχαρητήρια σε Παλατιανή και Κουκουβάουνες για την άνοδό τους!