Ακολουθεί ένα αφιέρωμα στους αγαπημένους μου Red Hot Chili Peppers το οποίο έχω γράψει και ποστάρει σε άλλα φόρουμ....
..έτσι, για να σας δείξω τί εστί RHCP
Ετοιμαστείτε:
Red Hot Chili Peppers
Παρακάτω μπορείτε να διαβάσετε για την ιστορία ενός από τα πιο διάσημα (και αγαπημένο μου
) συγκροτήματα
αυτή τη στιγμή. Μπορεί να φαίνονται πολλά και περιττά, εγώ όμως νιώθω την ανάγκη να μοιραστώ
τα παρακάτω μαζί σας... Όποιος θέλει (και αντέχει!) τα διαβάζει:
Σημείωση: Έχω χωρίσει το βιογραφικό τους σε δύο μέρη. Το πρώτο αφορά την ιστορία του συγκροτήματος
πριν ένα σημαντικό γεγονός που τους συνέβη και το δεύτερο ότι συνέβη μετά από αυτό.
Μέρος 1ο
Mια φορά κι έναν καιρό ήταν 4 νεαροί φίλοι στην Καλιφόρνια, οι Antony Kiedis, Michael Balzary, Hillel Slovak, και Jack Irons που αποφάσισαν να κάνουν ένα γκρούπ το οποίο ονόμασαν (ύστερα από αρκετές προσπάθειες) "Tony Flow and the Miraculously Majestic Masters of Mayhem".Αυτοί οι 4 (Antony Kiedis στα φωνητικά, Michael Balzary ή αλλιώς Flea στο μπάσο, Hillel Slovak στην κιθάρα, και Jack Irons στα ντραμς) ρόκαραν το L.A. σε τοπικές μικρές συναυλίες μέχρι
που η (μικρή ακόμα) φήμη τους έφτασε στα αυτιά της ΕΜΙ. Εκεί υπέγραψαν συμβόλαιο και άλλαξαν το όνομα του συγκροτήματος στο τωρινό Red Hot Chili Peppers και εξέδωσαν το ομώνυμο άλμπουμ τους (παραγωγός ο Andy Gill) που έγινε ασφαλώς επιτυχία (όχι η τόσο μεγάλη που γνωρίζουν σήμερα αλλά ήταν σε καλό δρόμο...).
Γύρω στο 1984 άλλαξαν παραγωγό και ζήτησαν από τον George Clinton (παραγωγός των Funkadelic) να αναλάβει την παραγωγή του επόμενου άλμπουμ τους (με έναν Cliff Martinez αντί του Jack Irons
στη σύνθεση του συγκροτήματος μόνο για αυτό το δίσκο). Αυτό άκουγε στο όνομα Freaky Styley και εκεί μπορεί κάποιος να διακρίνει τον χαρακτηριστικό punk/funk ήχος τους που τους έκανε αργότερα
διάσημους (προσωπικά ξεχωρίζω το Nevermind αν και το Hollywood(Africa) ήταν το μόνο που έπαιξε αρκετά στα ραδιόφωνα).
Αποτέλεσμα αυτού ήταν ακόμη περισσότερη διασημότητα (που ήρθε και με αρκετές περιοδείες στις ην.πολιτείες αλλά και στην Αγγλία) αλλά και η επιστροφή του Irons στο γκρουπ.
Παρένθεση : είναι γνωστό πως το συγκρότημα στο παρελθόν είχε "περιπέτειες" με τα ναρκωτικά. Η αγάπη τους προς αυτά είχε βρεί πρόσφορο έδαφος στις αχόρταγες
ορέξεις τους και σιγά σιγά ο χρόνος την έστρεφε εναντίον τους....
Το επόμενο άλμπουμ τους ήταν το Uplift Mofo Party Plan (με παραγωγό τον Michael Beinhorn) το οποίο ξεπέρασε σε πωλήσεις σε σύνολο των άλλων δύο.
Αυτό έφτασε στο Νο 143 του Billboard's top 150
albums. Ενώ κανείς θα περίμενε πως όλα θα πήγαιναν καλά για αυτούς ύστερα από τόση επιτυχία και αναγνώριση σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα, η μοίρα είχε διαφορετική γνώμη... Ενώ ο Flea είχε απαρνηθεί πρώτος και προ καιρού τα ναρκωτικά και ο Kiedis ήταν σε καλό δρόμο, ο κιθαρίστας του γκρούπ Slovak αρνούταν να παραδεχθεί ότι ήταν εθισμένος. Το συγκρότημα σκεφτόταν να τον διώξει αλλά ένας φίλος τους κατάφερε να τους μεταπείσει λέγοντάς τους πως τότε ήταν που ο Hillel χρειαζόταν τους φίλους του.
Όλοι μαζί λοιπόν πέταξαν προς την Αγγλία όπου και φωτογράφήθηκαν γυμνοί με τα..πέη τους μέσα σε κάλτσες διασχίζωντας την Abbey Road, τον δρόμο που κάποτε έκαναν διάσημο οι Beatles.
Η φωτογραφία αυτή θα διακοσμούσε το εξώφυλλο ενός μελλοντικού άλμπουμ-σινγκλ τους το οποίο δε θα είχε μεγάλη επιτυχία. Όταν γύρισαν στην Αμερική αποφάσισαν να βγάλουν κι άλλο άλμπουμ.
Δεν πρόλαβαν όμως....
Η στιγμή όπου θα πλήρωναν για τις ορέξεις τους στον αδυσώπητο, σκληρό (και ίσως μόνο δίκαιο: ότι παίρνεις δίνεις) κόσμο των ναρκωτικών ήρθε...Ο Hillel Slovak άφησε αυτόν τον μάταιο τούτο κόσμο παίρνοντας μαζί του ως εφόδιο για το ταξίδι του μία "γενναία" δόση ναρκωτικών.
Ο στενός φίλος του Jack Irons κατηγόρησε το υπόλοιπο συγκρότημα για την αδιαφορία τους και αποχώρησε. Το ίδιο έκαναν και οι άλλοι δύο. Ο Kiedis αποσύρθηκε σε ένα μεξικάνικο χωριό συντετριμένος από το γεγονός και ο Flea δοκίμασε την τύχη του σε άλλα μουσικά projects. Όλα έδειχναν πως το τότε πολλά υποσχόμενο συγκρότημα θα διαλυόταν μιας και δεν υπήρχε κανένας πιθανός τρόπος που θα μπορούσε να τους οδηγήσει να ξεπεράσουν αυτό το γεγονός το οποίο ήταν και το πιο σημαντικό της μικρής ιστορίας τους....
Μέρος 2ο
Λένε πως ο χρόνος γιατρεύει τα πάντα...
Αν όχι τα πάντα, ίσως αυτή τη φορά να έδειξε το καλό του πρόσωπο σε δύο ταλαιπωρημένους νέους που σίγουρα χρειάζονταν τη βοήθειά του. Έχοντας περάσει αρκετός καιρός ώστε να επουλωθούν κάποιες πληγές,
Ο Kiedis αποφάσισε να βρεί τον Flea, ο οποίος μόλις είχε αποκτήσει μία κορούλα, ώστε να επαναφέρουν τους Peppers στη δράση....
Ήταν εκείνη την εποχή που μία μέρα, οι δύο φίλοι αποφάσισαν να βοηθήσουν έναν ένθερμο οπαδό τους, τον John Frusciante, να πάει σε μία οντισιόν για ένα συγκρότημα (ο ίδιος ντρεπόταν να πάει μόνος του!). Κατά
τη διάρκεια του παιξίματός του, έμειναν άφωνοι με τις ικανότητές του αλλά κυρίως με το πόσο πολύ έμοιαζε ο τρόπος που κινούταν και έπαιζε στη σκηνή με αυτόν του Slovak! Ένοιωθαν πως έβλεπαν τον ίδιο το φίλο
τους που είχαν χάσει προ καιρού, να παίζει πάλι κιθάρα μπροστά στα μάτια τους! Ασφαλώς, δεν τίθεται ερώτημα για το ποιανού συγκροτήματος μέλος θα ήταν ο John μόλις θα τέλειωνε η οντισιόν. Τώρα που ήταν κατά τα 3/4 πλήρεις, το μόνο που έψαχναν ήταν ένας ντράμερ. Έβγαλαν αγγελίες σε εφημερίδες και εμφανίστηκαν αρκετοί υποψήφιοι. Ένας από αυτούς ήταν και ο Chad Smith. Τελευταίος εμφανιζόμενος, κατά το τέλος της ημέρας όπου οι ελπίδες για έναν καλό ντράμερ είχαν αρχίσει να εξανεμίζονται, τους έδειξε ακριβώς αυτό που ήθελαν!
4/4!!! Οι Red Hot Chili Peppers είχαν επιστρέψει!!!
Τι κάνει όμως ένα συγκρότημα που λείπει καιρό από τη δημοσιότητα? Μα ασφαλώς εκδίδει έναν δίσκο, όσο πιο καλό γίνεται. Το 1989 λοιπόν, με παραγωγό πάλι τον Beinhorn, έβγαλαν το δίσκο με όνομα
Mother's Milk.
Με το Higher Ground (που θα έπαιζε αργότερα στο σάουνττρακ του Power Rangers:The movie), το Knock Me Down που ήταν αφιερωμένο στη μνήμη του Hillel( "...if you see me gettin' high, if you see me gettin' high, knock me down..."), το Subway To Venus και άλλες επιτυχίες στη σύνθεσή του, η επιτυχία ερχόταν με γοργούς ρυθμούς. Ύστερα από το live τους στο Amsterdam όπου ο Kiedis υιοθέτησε το
δυναμικό στυλ "τραγουδώ ενώ χτυπώ το κεφάλι μου και όλο μου το σώμα όπου βρώ!"(κάτι που χαρακτηρίζει πλέον όλες τις ζωντανές εμφανίσεις των Peppers), ήρθε και η παγκόσμια αναγνώριση. Τα ναρκωτικά στις
περιοδείες ασφαλώς ήταν παρελθόν (τουλάχιστον τα περισσότερα)...
Με αυτά και από άλλες επιτυχίες όπως το "Show me your soul" στο σάουνττρακ του "Pretty Woman" ήρθε και το συμβόλαιο με τη Warner Bros( η οποία τους "έκλεψε την τελευταία στιγμή από τη Sony).
Με τον παραγωγό Rick Rubin να τους οδηγεί οι Red Hot Chili Peppers ηχογράφησαν τον επόμενο δίσκο τους. Το Blood Sugar Sex Magik!!!
Κατά πολλούς οπαδούς τους, αυτός είναι ο καλύτερος και ποιοτικότερος
δίσκος που έχουν ηχογραφήσει μέχρι τώρα ενώ σίγουρα είναι αυτός που τους έκανε γνωστούς σε όσους είχε τύχει να μην τους έχουν ακόμα ακουστά(μεταξύ αυτών και εγώ!). Χάρισε στο συγκρότημα έναν πλατινένιο,
ενώ έμεινε στα US Billboard Chart για έναν χρόνο. Το διάσημο πλέον γκρούπ εμφανιζόταν στα εξώφυλλα όλων των γνωστών μουσικών περιοδικών, μεταξύ αυτών και το Rolling Stone, ενώ το βίντεο κλιπ του
Give it away κέρδισε το σχετικό βραβείο στα MTV awards τον Σεπτέμβρη του '92. Πλέον, συκροτήματα που έπαιζαν support στις περιοδείες τους ήταν οι Nirvana, Pearl Jam και οι Smushin' Pumpkins. Αν υπάρχει ένα
τραγούδι που ξεχωρίζει απ'όλα τα άλλα, αυτό φυσικά είναι το Under the bridge, το οποίο ίσως είναι συνώνυμο με το συγκρότημα...και τι ειρωνεία, ο Kiedis στους στίχους του τραγουδιού αναφέρεται στην εποχή που ήταν εθισμένος στα ναρκωτικά. Στο τέλος του τραγουδιού μπορεί κανείς να διακρίνει τα εξής λόγια: " Under the bridge downtown...is where I drew my blood...Under the bridge downtown...I could not give enough...Under the bridge downtown....I forgot about my love...
Under the bridge downtown...I gave my life away..."
Κατά τη διάρκεια της περιοδείας στην Ασία, όμως, διάλεξε ο Frusciante να ανακοινώσει πως αποχωρεί από το συγκρότημα, για άγνωστους λόγους. Αυτό δεν έδειξε, όμως, να πτοεί το γκρούπ που είχε περάσει
από χειρότερα στο παρελθόν και ύστερα από αρκετές δοκιμές κατέληξαν στον Dave Navarro, ο οποίος τώρα παρέα με τον Perry Pharell παίζει στους Jane's Addiction, ενώ πρόσφατη είναι η συμμετοχή του στο Bad
boys for life του P.Diddy(στο βίντεο κλιπ βλέπουμε τον Σακίλ Ο'Νιλ, τους Crazytown και τον Ben Stiller σαν guests). Μαζί με τον Rubin ηχογράφησαν το One hot minute.
Ένας δίσκος τους που ίσως δεν ακούστηκε τόσο όσο του άξιζε, ίσως λόγω της απουσίας του Frusciante. Είναι φανερό πλέον πως το funk στοιχείο το οποίο τους χαρακτήριζε έχει αρχίσει να ηχείται σε πιο εμπορικούς ροκ ρυθμούς(που κι εκεί δεν τα πάνε άσχημα). Με τα τραγούδια Aeroplane, Walkabout, My Friends, Warped στη σύνθεσή του, τους έδωσε τα συνηθισμένα...Πολύμηνες παραμονές στα charts, εξώφυλλο στο Rolling Stone και μία επιτυχημένη παγκόσμια περιοδεία!
Στη συνέχεια, ακολούθησαν συμμετοχές σε ταινίες (O Flea στο Big Lebowski, όλο το συγκρότημα στην "Κόψη του κύματος με τον Κιάνου Ρήβς και τον Κερτ Ράσελ), τραυματισμοί (ο Flea χρόνιο σύνδρομο κόπωσης που τον οδήγησε σε 12μηνη ανάρρωση, ο δε Smith έπαθε ένα ατύχημα με τη Χάρλεϊ του), ενώ έκαναν και το τραγούδι Love Rollercoaster
της ταινίας Beavis and Butthead Do America(σίγουρα ένα δίδυμο που ταιριάζει στην ιδιοσυγκρασία τους!).
Τον Απρίλιο του 1998 κι ενώ το Under the bridge ψηφιζόταν ως το 5ο καλύτερο all time βίντεο κλιπ, μία ακόμα αποχώρηση ανακοινωνόταν,του Navarro αυτή τη φορά. Παρόλο που έφυγε, στην ουσία λίγα άλλαξαν, καθώς τη θέση του πήρε ο John Frusciante. Η φοβερή τετράδα με τον ίδιο παραγωγό των τελευταίων άλμπουμ, μπαίνει στο στούντιο και βγαίνει από αυτό με ένα ακόμα διαμάντι. Το Californication.
Ο ήχος τους πλέον είναι διαφορετικός, πιο ροκ, λιγότερο funk και αρκετά slow κομμάτια απαρτίζουν τον τελευταίο δίσκο τους. Τραγούδια όπως το Around the world, το Scar tissue, το Californication και το Otherside γίνονται επιτυχίες. Ασφαλώς, ο δίσκος γίνεται πλατινένιος και τα charts φιλοξενούν κατά καιρούς αρκετά από τα τραγούδια τους. Παρόλο που ο δίσκος κατηγορήθηκε από πολλούς οπαδούς τους για τον εμπορικό ήχο του, αν γινόταν ψηφοφορία για το καλύτερο άλμπουμ τους, αυτό μαζί με το Blood Sugar Sex Magik θα συγκέντρωναν τις περισσότερες ψήφους.
Το επόμενο άλμπουμ τους ήταν το σχετικά πρόσφατο By the way
το οποίο δεν είχε την επιτυχία των προηγούμενων τριών και μόνη επιτυχία μέσα από αυτόν ήταν το ομώνυμο τραγούδι, ενώ την είσοδό τους στα charts έκαναν και τα Universaly speaking και Can't Stop για λίγο καιρό. Κατά την προσωπική μου άποψη ένα τραγούδι που ίσως ξεχώριζε, θα ήταν το Venice queen εφόσον του δινόταν η απαραίτητη προώθηση. Η μετάλλαξη είχε πλέον επέλθει. Σε όλο το άλμπουμ δεν υπάρχει ούτε ένα τραγούδι το οποίο να θυμίζει τους παλιούς δυνατούς punk/funk Peppers. Αντιθέτως, υπάρχουν αρκετά
πιο slow ,απ'ότι μας έχουν συνηθίσει, κομμάτια ψιλοκαψουράρικου ύφους....και αυτό δεν άρεσε σε πολλούς,όπως μαρτυράει και η (χαμηλή)πορεία του στα charts.
Πρόσφατα, μας έδωσαν και ένα greatest hits το οποίο μάλιστα έχει και ένα καινούριο τραγούδι, το Fortune faded, του οποίου την πορεία παρακολουθούμε αυτόν τον καιρό.
Πάλι όμως κινούνται σε πιο αργούς ρυθμούς και πολλοί υποστηρίζουν πως πλέον οι Red Hot Chili Peppers το έχουν χάσει το παιχνίδι...άλλοι πάλι αντιτάσσουν πως απλά το συγκρότημα έχει ωριμάσει (άρα και ο ήχος τους) και μόνο από ιδέες δεν έχει στερέψει....
Ποιός έχει δίκιο? Μα ασφαλώς θα δείξει ο χρόνος...
)
.
.
