παιδιά έχω το εξής πρόβλημα=αγχώνομαι μπροστά σε θεατές!όταν παίζω με τήν ομάδα μου καθώς και με την σχολική ομάδα στο γήπεδο έρχοντε αρκετοί οπαδοί αυτό με αγχώνει πάρα πολύ!πέρυσι στους ημιτελικούς του σχολικού πρωταθλήματος όλο το σχολείο είχε έρθει να πακολουθήσει τν αγώνα κατι που με άγχωσε τρομερά φοβόμουν να μην εξευτελιστώ μπροστά σε ολο το σχολείο και στο κορίτσι μου!!αυτό το αγχος με πιάνει σε καθε αγωνα με αποτελεσμα να μη σκεφτομε τιποτα αλλο και ο προηγουμενο βραδυ να μην κοιμαμε ευκολα!!αυτο το αγχος μειωνει τις επιδοσεις μου στους αγωνες!παρακαλω πειτε την γνωμη σας!βοηθεια!!!!!

κανεις ρε παιδιά?

Ισως θα πρεπει να ξεχωριζεις τα πραγματα στη ζωη σου κ να κοιταξεις να λειτουργεις με το σκεπτικο οτι ''καθε πραγμα εχει την ωρα του''.
Τι εννοω?Αλλο πραγμα η φιλη σου,αλλο πραγμα οι φιλοι σου,αλλο πραγμα ο αγωνας μπασκετ...οπως αλλο πραγμα η ξεκουραση,η' το διαβασμα,η' οταν θας πας οικογενειακη συναντηση κ.ο.κ.
Σε εναν αγωνα μπασκετ,αυτο που πρωτιστως θα πρεπει να σε απασχολει,ειναι πως θα αποδωσεις καλυτερα κ πως θα βοηθησεις περισσοτερο ωστε να κερδισει η ομαδα σου.
Προσπαθησε αυτα να τα ''απομονωνεις'' στο μυαλο σου πριν απο ενα παιχνιδι..
Αγχωνεσαι περισσοτερο,γιατι νιωθεις την αναγκη να επιβεβαιωθεις στην φιλεναδα σου κ στους φιλους σου..ισως κ για να ''μοστραρεις'' λιγο τον εαυτο σου..
ομως στο παιχνιδι,καλεισαι να κανεις καποια πραγματα..να παιξεις αμυνα,να μην κανεις λαθη,να κλεψεις μπαλες,να ριξεις καμια ταπα,να σκοραρεις..επικεντρωσου σ'αυτα λοιπον..βαζε μικρους η' μεγαλους στοχους πριν απο καθε παιχνιδι..πες δηλαδη..''Αυτον θα τον πιασω στην αμυνα κ θα τον εξαφανισω..η' θα κοιταξω να μην κανω κανενα λαθος..η' θα κοιταξω να μην χασω ουτε μια βολη..κ.ο.κ..''..
Το τι θα πει ο ενας η' αλλος,δεν ειναι κατι που θα πρεπει να σε καταβαλλει τοσο..μαθε να λειτουργεις χωρις την ''κινητηριο δυναμη'' της επιβεβαιωσης των αλλων..
Το ζητουμενο στην προκειμενη,ειναι το παιχνιδι..κοιταξε πρωτιστως να περασεις εσυ καλα..και για τους αλλους της ζωη σου,υπαρχουν αλλες στιγμες στο 24ωρο σου..

φίλε, και εγώ πιο παλιά αγχωνόμουν πριν τον αγώνα....την νύχτα πριν, σκεφτόμουν τα συστήματα που πρεπει να παίξουμε, την άμυνα κτλ κτλ.... όλα αυτά μέχρι να περάσω τις 4 γραμμες του γηπέδου : μετά τίποτα, μόνο το παιχνίδι μου... δεν πάει να έχει 500 το γήπεδο και να με βρίζουν ? δεν ακούω τίποτα.... να φανταστείς ΄΄εχω παρεξηγηθεί με φίλους γιατί μου λένε πως μου μιλάνε από την κερκίδα και δεν τους δίνω σημασία !!!!

ειλικρινά δεν ακούω τίποτα από κανέναν όταν είμαι μεσα στο γήπεδο ! μόνο τον κόουτς !

γι'αυτό σου λέω : απλά συγκεντρ΄'ωσου στο παιχνίδι σου και όλα και πηγαίνουν καλύτερα !!!!!

Aκριβώς.
Πραγματικά νομιζω οτι δεν εχεις συγκεντρωθεί ποτέ απόλυτα στο ίδιο το παιχνίδι, ίσως να μην σε τραβάει και τόσο πολύ από μόνο του.
Μπορεί να εχω 1000 άλλα πράγματα στο μυαλό μου, αλλα πραγματικά με μια μπάλα μπάσκετ, είτε ειμαι μόνος μου σε μια μπασκετούλα στο σπιτι μου,είτε με 300 άτομα γύρω μου να με φτύνουν ή να περιμένουν κάτι καλό από μένα, υπάρχει μόνο το παιχνίδι.

Όλα αυτά τα παραπάνω πρέπει να προσέξεις.

Φυσικά πολύ ωραία τα λέμε εμείς έξω από το χορό.

Η συγκέντρωση σε κάτι δεν έχει να κάνει με το παιχνίδι του μπάσκετ αυτό κάθε αυτό. Έχει να κάνει με την ιδιοσυγκρασία του ατόμου και το χαρακτήρα του. Προς θεού δεν σου λέω ότι είσαι αδύναμος χαρακτήρας, αλλά από τα λεγόμενά σου κατάλαβα ότι σκέφτεσαι πολύ, καμιά φορά δεν χρειάζεται τόση σκέψη.

Εγώ πχ, όταν έπαιζα μπάσκετ δεν ήμουν 100% απόλυτα συγκεντρωμένος γι'αυτό και ποτέ δεν μπόρεσα να παίξω καλά σε καταστάσεις παιχνιδιού, όταν έπαιζα με τα φιλαράκια μου μονά 3x3 κτλ άλλα πράγματα έβγαζα, σε παιχνίδι 5x5 με ρόλους και θέσεις δεν μπορούσα.

Ή τώρα στη δουλειά εάν καταπιαστώ με κάτι που πραγματικά με ενδιαφέρει είμαι απόλυτα συγκεντρωμένος σε αυτό.

Όλα στο κεφάλι είναι, αν καταφέρεις να αποκλείσεις τους πάντες από γύρω σου και συγκεντρωθείς μόνο στο παιχνίδι τότε όλα θα σου πάνε καλά.


Να σκέφτεσαι μόνο το παιχνίδι και τίποτα άλλο. Ούτε φιλάθλους, ούτε κοπέλες, τίποτα. Απλό στα λόγια δύσκολο στην εφαρμογή. Επίσης για αυτό δεν υπάρχει προπόνηση, σου έρχεται από μόνο του.

παιδια εχετε δικιο.Αυριο πεζω με την νεαπολη εκτος εδρας.θα προσπαθησω να μην σκεφτομε τους ανιπαλους οπαδους και να παιξω χαλαρα

Επίσης, μην σκέφτεσαι πάρα πολύ ότι δεν πρέπει να το σκέφτεσαι πολύ .

Και αν δεν ειναι και η κοπελα σου στο γηπεδο, ακομα καλυτερα

''Λεγεται πως στην πρακτικη του Βουδισμου υπαρχουν 52 σταδια.Αναμεσα σ'αυτα,το σημειο οπου καθηλωνεται ο νους σε ενα πραγμα,αποκαλειται μονιμη θεση.Το μονιμο υποδηλωνει καποιο σταματημα.Τουτο σημαινει πως η σκεψη,ειναι απασχολημενη με καποιο ζητημα,οχι απαραιτητα σημαντικο.
Απ την σκοπια της πολεμικης σου τεχνης,αν την στιγμη που βλεπεις τον αντιπαλο σου να ορμα με το ξιφος του για να σε χτυπησει,σκεφτεις πως θα το αντιμετωπισεις ετσι οπως ερχεται,η σκεψη σου θα μπλοκαριστει απ την θεα του ξιφους,δεν θα κανεις τις δικες σου κινησεις κ θα σε χτυπησει ο αντιπαλος.
Αυτη,ειναι η εννοια της καθηλωσης.
Αν το μυαλο σου απασχοληθει με το χτυπημα του εχθρου η' την δικη σου επιθεση,με τον πολεμιστη η' το ξιφος που κραδαινει,τη θεση η' τον ρυθμο,οι κινησεις σου θα ειναι διστακτικες και υπαρχει κινδυνος να τραυματιστεις.''.
Μικρο αποσπασμα,απ το βιβλιο ''ΖΕΝ και η τεχνη του ξιφους'',του συγγραφεα Takuan Soho.

Τελικα πως τα πηγες;Δε μας ειπες...


Ο ορος του off topic^^^

νικησαμε 51-30 επαιξα τελια εβαλα 15 ποντους και εδωσα 8 assist!κι ουτε ιχνος ανχους παρολου που ηταν 2 κερκιδες γεματες αντιπαλους οπαδους που μας βριζαν και στο τελος πετουσαν μπουκαλια

Αυτο που ανεφερε ο Ντιζι,ειναι απ τα κυριοτερα αποσταγματα της σοφιας λαων της απω ανατολης,και διαβαζοντας το,σκεφτηκα να παραθεσω αυτο το μικρο αποσπασμα,δειχνοντας με αυτον τον τροπο οτι με βρισκει απολυτως συμφωνο.Μπορει να ακουγεται λιτο κ πολυ απλο σαν εκφραση,ομως εχει τεραστιο νοηματικο υποβαθρο.
Συγχαρητηρια στον γοργοποδαρο για την εμφανιση του και καλη συνεχεια στην προσπαθεια που πρεπει να κανει..
Υ.Γ:Και αναρωτιομουν.. ..πως κ δεν εχεις ασχοληθει μαζι μου τοσες μερες..''φιλε,kostasvc''..

Εχει περάσει κανας χρονος από τότε που ανοίξατε το τοπικ αλλα μιας και είμαι νέος στο basketforum θα πω την άποψη μου για το θέμα...Πιστεύω οτι ο καλυτερος τρόπος να αντιμετωπισεις το αγχος που σου προκαλειται οταν ερχονται γνωστοι στο γηπεδο (γονεις,φιλοι,κοπελες) είναι να τους φερνεις οσο το δυνατον πιο συχνα...Στην αρχη σε ευκολους αγώνες που "προσφέρονται" για καλες εμφανίσεις και σταδιακά στα ντερμπυ...Ετσι το συνηθίζεις και το άγχος θα φύγει απο μόνο του..

εγω πριν το παιχνιδι εχω πολυ λιγο αγχος .. μολις μπαινω μεσα δεν σκεφτομαι τιποτα μα τιποτα εκτος απο το να πασσαρω να βρω την ευκαιρια να σουταρω , να κανω το drive ... δεν με νοιαζει η αποψη τον αλλον!!! α και κατι αλλο ... αμα σου φωναζει ο πατερας σου "παιξε αμυνα!!!!!!" , "κανε Drive" , "σουταρε!!!" .. μην ντινεις σημασια παντα να ακους τον coach εκτος και αν εισαι μονοσ σου στην γωνια αμαρκαριστος τοτε μπουμπουντιστο

Δεν υπάρχει λόγος για αγχος παίζεις για να ευχαριστηθείς και όχι να αποδείξεις κάτι με λίγα λόγια τα δίνεις όλα....

εγω αγχωνομαι στο σπιτι και οταν ερχεται η ωρα του ματς ηρεμω...γτ ξερω οτι ακομα ειναι νωρις να αποδειξεις οτι ξερεις μπασκετ...(ειμαι 14 γι αυτο το λεω....)δεν σκεφτομαι τπτ παρα μονο πως θα βοηθησω την ομαδα μου...

το ιδιο και εγω .. εξαλου δεν πρπ να αγχωνομαστε ... ακομα μαθαινουμε .. αλλα θα μου πειτε εμεις κανονιζουμε ποτε θα αγχοθουμε? :S!

ξαναφερνω το θεμα στη ζωη ελπιζω..εγω μεχρι πριν 2 χρονια ετρεμα απο το αγχος και ειχα τραγικη αποδοση...μετα συζητησα με τον πατερα μου και με βοηθησε πολυ αυτο και ειχα μια περιοδο που ειχα οσο αγχος χρειαζεται...τοτε ειχα τοπ αποδοση αλλα τα τελευταια 2 χρονια μπαινω στο ματς υπερβολικα χαλαρος..σε σημειο να ξεκιναω πολυ νωχελικα..απο το σπιτι κιολας δεν το σκεφτομαι καν.ακουω μουσικη κλασσικα κ στον αγωνα μεσα στ αποδητηρια κανω χαβαλε κ στο ζεσταμα .ευτυχως αυτο κραταει το πολυ μεχρι το 1ο δεκαλεπτο.μετα μολις μπω στο κλιμα του αγωνα και στην πορωση ειμαι νορμαλ κ ευτυχως χωρις αγχος

Αγχος δεν ειχα ποτε γιατι παντα σκεφτομουν οτι οι μεγαλοι παικτες δεν πρεπει να εχουν αγχος (ναι ημουν ψωνιο οταν επαιζα μπασκετ)

χαχαχαχαχα ωραιος

εγω παντως παιδια ειμαι απο τους πιο ηρεμους.....μπορει να μην ειμαι παιχτουρα να ημουν ο 7-8 παιχτης ταλεντο στην ομαδα αλλα παντα στα κρισιμα παιζω λογο ηρεμιας καλης πασας κ βολων.......παντος καλυτερα να παιξεις 5 λεπτα κ αυτα στο τελος παρα 35 κ να βγεις ςξω στο τελος.....

δεν συμφωνω ... εγω προτιμο να παιξω τα 35 λεπτα !!! να το καψω το παρκε .. να βαλω 20 ποντους για να βοηθησω την ομαδα παρα 5 λεπτα και σα αυτα να μην ειμαι και σε φορμα να ειναι κρισιμα και να κανω και λαθοι

στα τελευταια λεπτα παντος αμα δεν παιζω αγχονομαι πιο πολυ φοναζω πανυγηριζω κ τετοια.....παντος η μαγια του τελευταιου σουτ ειναιαλλη εχω παρη 2 φορες την μια το εχασα κ ακουσα απο τον προπονητη μου παρα πολα κ την δευτερη εβαλα ενα λαι απ κ με εκανε θεο.......χαχα

παιδια χαναμε 49-48 απο αναληψη και ειχα 2 βολες!!
μεσα στο γηπεδο μου ...

τις βαζω και τις 2 και νικαμε 50 -49

ειχαμε ακομα 6 δευτερα για το τελος και ο π....

πεταει τη μπαλα και το εβαλε και χασαμε 51 - 50 αστα να πανε...

paidia egw den xerw gia sas alla prin kathe agwna exw poly agxos,alla molis mpainw sto ghpedo moy feygei
entelws.ekei ta xexnaw ola den me noiazei tipota den skeftomai an tha kanw lathos pasa ,an tha xanw shoot k.a.
to mono poy kanw einai na paizw basket kai na bohthaw thn omada moy.

egw sto misaoro prin ton agona anxonomai poli ala ama mpw mesa bazw stoxous kai epibalw to paixnidi mou

παιδια αν και δεν παω σε καποια ομαδα (αρα δεν εχω βιωσει ακριβως αυτη την εμπειρια) οσες φορες παιζουμε σχολικους αγωνες(ή οταν ειμαστε σε περιοδο επιλογης των παικτων και ο γυμναστης "κοιταει" οσους παιζουν) αγχονομαι στην σκεψη.. ομως οταν μπαινω μεσα στο γηπεδο και κανω το πρωτο λαθος πεισμωνω και η αποδωση μου ανεβαινει κατακορυφα! το συμπερασμα δηλαδη ειναι να μην σκεφτεσαι οτιδηποτε αλλο εκτος του να πεισμωνεις και να βαζεις στοχους μεσα στο γηπεδο....

ΥΓ: δεν ξερω αν γινεται και στα αλλα σχολεια αυτο αλλα στο δικο μας η προεπιλογη των παικτων της ομαδας γινεται με "δοκιμασιες" του στυλ : ποιος θα βαλει πανω απο 8 στις 10 βολες,ποιος μπορει να κανει δεξι και αριστερο μπασιμο

το αγχος μονο μεσα απο τους αγωνες φευγει..
εγω επαιζα σε σχολικη ομαδα βασικοτατο πλει μεικερ απο πρωτη μεχρι τριτη λυκειου,
στα πρωτα ματσ λογω και της υπευθυνοτητας της θεσης,εκανα πολλες φορες δευτερες σκεψεις ή φοβομουν να κανω το δυσκολο με αποτελεσμα να "κρυβομαι",πραγμα που μου στοιχιζε..
μεσα απο τις προπονησεις και τους αγωνες ομως εγινα αλλος παικτης...
σε αυτο βοηθησε οτι η ομαδα δεν ειχε αλλον αξιοπρεπη χειριστη μπαλας με αποτελεσμα να εχω στηριξη απο το γυμναστη παρα τις μετριες εμαφνισεις μου..
ετσι μεσα σε δυο μηνες βρηκα τον εαυτο μου...
αυτα που εκανα το απογευμα στο γηπεδο της γειτονιας μου παιζοντας με τους φιλους μου τα κανα και στο ματσ..
ειχα φτασει σε τετοιο σημειο αυτοπεποιθησης που σε τελευταια επιθεση αγωνα,
ηρθα σε συνενοηση με το ψηλο της ομαδας,και εστησα πικ εν ρολ παρα τις οδηγιες του κοουτσ
για πασα στο δυαρι και ντραιβ του τελευταιου...
μπορει το αποτελεσμα να με δικαιωσε αλλα τα επομενα δυο ματσ τα βλεπα απο τον παγκο..

**να σημειωσω οτι δε με αγχωνε ποτε το κοινο...το μονο που φοβομουν ηταν μην "κρεμασω" τους συμπαικτες μου..

Εγώ πρίν από κάθε mats προσπάθω να μη σκέφτομαι τίποτα... να έχω το ύφος του χαζού.. ακόμα και λίγο χαβαλέ που κάνουν οι συμπαίκτες μου πριν το αγώνα δεν ακούω τίποτα.. και όταν πατήσω το πόδι μου στο παρκέ και δω το κόσμο να φωνάζει κάποιους φίλους στην εξέδρα ακόμα και τη κοπέλα μου καμία φορά το μόνο που σκέφτομαι είναι πως είμαι εδώ για να παίξω basket κάτι που αγαπώ... και εκείνη τη στιγμή πορώνομαι όλο και περισσότερο... Έτσι και αποδίδω καλά..!!!

εγω εχω αγχος οταν ειμαι γυμνος μπροστα σε γυναικα,πως θα το αντιμετωπισω?

Αν είσαι καλός στις βολές δεν έχεις να φοβάσαι τίποτα.

θα τις δενεις τα ματια και θα παιζετε τυφλομυγα