"Ναβάρο, ο Ρεκόμπα του μπάσκετ"
'Εγραψες ρε Van_Prentzi
!
Αφήστε ρε παιδιά...ευτυχώς που πέρασαν αρκετές ώρες από χθες μέχρι να μπορέσω να μπω να γράψω....
Δε θυμάμαι πότε ξανά ήμουν τόσο απογοητευμένος και στεναχωρημένος από ήττα ομάδας που υποστηρίζω στο μπάσκετ.
Οι λόγοι ήταν πολλοί, η (σε αθλητικά πλαίσια) εκδίκηση για τις προηγούμενες ήττες, η αλαζονία και οι αδικίες της αντίπαλης ομάδας, η χωρίς άγχος πρόκριση στους επόμενους Ολυμπιακούς....ειδικά το τελευταίο ήταν που με πείραξε και θα με πειράξει πάρα πολύ αν τελικά χρειαστεί προολυμπιακό τουρνουά του χρόνου τον Ιούλιο.
Στα αγωνιστικά, θεωρώ πως το ματς το χάσαμε στη φάση της τεχνικής ποινής του Τσαρτσαρή, όπου έκανε 4 φάουλ και αναγκαία βγήκε έξω.
Ο
Τσάρτσα, όπως και στο ματς με
ΛιθουανίαΣλοβενία
(αυτά κάνει η βιασύνη), ήταν ο παίχτης κλειδί (ή πιο σωστά, ο σημαντικότερος όλων) καθώς η άμυνα που έπαιζε τον Γκασόλ αλλά και η προσαρμογή του στο αμυντικό ροτέισον ήταν πράγματα που δε μπορούσε να κάνει ο Παπαδόπουλος(
*σε αυτά τα δύο ματς κατάλαβα πόσο πολύ έχει ξεπεράσει το μπάσκετ παίχτες στυλ Λάζου....δε λέω πως δεν είναι πολύ καλός παίχτης, αλλά τη σήμερον ημέρα δείχνει ως πραγματικός δεινόσαυρος).
Στην επίθεση, ήταν ολοφάνερο πως το ματς στη ρακέτα δε μας πήγαινε (όπως σε όλο σχεδόν το τουρνουά), επομένως το σύστημα "δώστε τη μπάλα στον ψηλό και κόψτε γύρω γύρω μήπως πάρετε μπάλα" δεν ήταν δυνατό να αποδώσει. Η ταχύτητα κι ευελιξία του Τσαρτσαρή, απέδιδε.
Έτσι, λοιπόν, όταν στις αρχές του 4ου κρίσιμου δεκάλεπτου οι Ισπανοί άρχισαν τα παιχνίδια ψυχολογίας (*
όταν είδα τον τσαμπουκά Διαμαντίδη-Ναβάρο θυμήθηκα τα αντίστοιχα γραφόμενα του ΑΖ στο F4 σχετικά με Παπαλουκά-Μπετσίροβιτς....κρίμα φίλε μου που το ματς δεν εξελίχθηκε το ίδιο 
.... ) έγινε αυτό που φοβόμουν: ακολουθήσαμε κι εμείς.
Αυτό έγινε ολοφάνερο όταν σε μία επιστροφή στην άμυνα ο Τσαρτσαρής έπεσε πάνω στον Ισπανό με αποτέλεσμα αυτός να πέσει στο παρκέ σαν να τον χτύπησε ο Τσάκ Νόρις. Εδώ, πιστεύω πως η πρόθεση του Κώστα να δείξει έναν τσαμπουκά ήταν προφανέστατη.
Από εκεί, όμως, μέχρι το να συζητηθεί έστω η υπόνοια ότι έγινε φάουλ, υπάρχει μεγάλη απόσταση και αν κρίνουμε από την Τ που έδειξαν στον Φερνάντεζ θα έπρεπε να παίξουν κι εδώ το ίδιο. Δεν ξέρω αν θα ήταν σωστό, δε με νοιάζει αν δίνεται στους αγώνες ή όχι...κρίνω βάσει του
τί σφύριξαν σε εκείνο το ματς, και βάσει αυτών, οι διαιτητές έπρεπε να δώσουν Τ.
Η ποινή δε δώθηκε ποτέ, αλλά ούτε και φάουλ με αποτέλεσμα να βρουν οι Ισπανοί την αφορμή για να κάνουν αυτό που ήθελαν (ή που ένιωθαν...δεν ξέρω κατά πόσο ήταν ηθελημένο το ψυχολογικό παιχνίδι ή απλά τους έβγαινε από την πίεση, το άγχος, την αλαζονία...).
Κι εκεί....έρχεται το κομβικό σημείο.
Αδικαιολόγητο σπρώξιμο του Τσαρτσαρή στον Γκαρμπαχόθα, βουτιά μάτριξ του δεύτερου, 4ο φάουλ του έλληνα και δυνατότητα των Ισπανών να ξεφύγουν αγωνιστικά και ψυχολογικά.
Από εκείνο το σημείο και μετά πιστεύω πως το χάσαμε......
Στέκομαι πάρα πολύ στην ενέργεια του φόργουορντ του Παναθηναϊκού καθώς δε χρειαζόταν να μπει σε όλο αυτό το λούκι που τόσο κόστισε και αυτού και της ομάδας.
Πρώτο κακό ήταν ότι ο ίδιος βγήκε χωρίς να μπορεί να δώσει την πολύτιμη βοήθειά του που μας κρατούσε όρθιους και δεύτερο ότι πλέον οι αντίπαλοι είχαν καταλάβει πως θα περνούσε το δικό τους, αγωνιστικά και εξωαγωνιστικά.
Τώρα, όσον αφορά τη διαιτησία, δεν έγινε κάποια σφαγή. Δεν έγινε 100-0.
Όποιος πίστευε πως το σφύριγμα στον Φερνάντεζ θα ήταν Τ κι όχι φάουλ του Παπαδόπουλου να βγει και να το πει.
Όποιος περίμενε να μας δωθούν επανειλλημένα επιθετικά φάουλ των Ισπανών σε κρίσιμες φάσεις, να βγει έξω και να το παραδεχτεί.
Παιδιά, αν θέλανε οι διαιτητές να μας σφάξουν, όπως στον ημιτελικό του '95, θα το είχαν κάνει σε αυτές και σε αρκετές άλλες φάσεις.
Εκεί που πρέπει να εστιάσουμε, όσον αφορά τα εξωαγωνιστικά, είναι:
- Το απίστευτο σύστημα που σκαρφιστήκανε οι Ισπανοί διοργανωτές.
Η μεγαλύτερη αδικία, κατά τη γνώμη μου, ήταν ότι ξεκουραστήκαμε μόλις 16 ώρες και οι αντίπαλοι 2 μέρες....ενώ σαν να μην έφτανε αυτό, μη κρατώντας τα προσχήματα άλλαξαν και την ώρα διεξαγωγής (η δικαιολογία για το ποδοσφαιρικό ματς είναι πολύ εύκολη, και συγχρόνως πολύ φθηνή)!!!!
Ακόμα κι αν μας έσφαζαν επιδεικτικά χθες, βγάζοντας 8 παίχτες με 5 φάουλ στο 2ο 10λεπτο, πάλι θα φώναζα για αυτήν την κραχτή αδικία!
- Η αντιμετώπιση του ματς από τους αντιπάλους. Αυτό που έχει γραφτεί πολλές φορές στο τόπικ, το
παράπονο με το παραμικρό, οι
θεατρινισμοί, και γενικά ο ψυχολογικός πόλεμος που ναι μεν είναι θεμιτός αλλά όταν δεν αντιμετωπίζεται σωστά από τους διαιτητές μπορεί να επηρρεάσει άμεσα τη ροή ενός ματς....
- ....κάτι που μας φέρνει στο τελευταίο σημείο: Τους διαιτητές. Ναι μεν έγραψα παραπάνω ότι δε μας σφάξανε, αλλά τα λάθη ήταν ολοφάνερα. Διαχειριστήκανε την ένταση του ματς με το χείριστο τρόπο, αφήνοντας ατιμώρητα θέατρα και παράπονα, κάτι που ασφαλώς επηρρέασε την εξέλιξη του ματς εις βάρος μας....
Η κατάληξη, όσες αναλύσεις και να κάνουμε, είναι μία βέβαια...κι αυτή είναι ότι θα χρειαστεί να παλέψουμε για την απευθείας πρόκρισή μας στο Πεκίνο σε έναν ακόμη μικρό τελικό, από αυτούς που θυμάμαι ότι στα '90s όλο χάναμε καταλαμβάνοντας την 4η θέση.
Ελπίζω αύριο απέναντι στο λαβωμένο Γιασικεβίτσιους να το καταφέρουμε και να μη μπαίνουμε σε αχρείαστες περαιτέρω ταλαιπωρίες του χρόνου τον Ιούλιο.
Προσωπικά, αν κάπου έπρεπε να ζητήσω ένα δωράκι από το θείο Βασιλακόπουλο, αυτό θα ήταν η αύξηση του αριθμού των προκρινόμενων ομάδων κατά 1 ομάδα
.
ΟΚ, ΟΚ....
),είδα τον V-Span να 
