Τοσες και τοσες ψηφοφοριες και αφιερωματα εχουμε, αλλα παρομοιο θεμα δεν ειδα..

Απλη ερωτηση, και περιμενω να ακουσω αποψεις.. Απο μερικους ειμαι πιο απαιτητικος και περιμενω κανα τοπ10
Καλο θα ειναι επισης να ειμαστε οσο πιο συγκεκριμενοι γινεται (στην χρονια εννοω) και να μην πουμε γενικα "οι Σελτικς των 60ς" η "οι Μπουλς του Τζορνταν"

η συζητηση εχει ξαναγινει σιγουρα, και αν θυμαμαι καλα ηταν να ανοιξει και ενα πολ, αλλα για καποιο λογο το ολο εγχείρημα επεσε στο κενο . Θα επανελθω οταν το βρω...

εντιτ:

http://www.basketforum.gr/forum/index.php?...ost&p=73702

(να ναι καλα το σερτς) Τελικα δεν ειχε γινει τοσο εκτεταμενη συζητηση.

Πρόκειται για πολύ μεγάλο θέμα και προσωπικά δεν μπορώ να κατασταλάξω επί μακρόν σε συγκεκριμένη επιλογή. Υπάρχει μια ευρεία γκάμα ομάδων να επιλέξει κανείς. Για εμένα, χρονολογικά, το τοπ-20 έχει ως εξής:

Λέικερς, 1950 (η κορυφαία ομάδα της προ-24'' εποχής)
Σέλτικς, 1960
Σέλτικς, 1965
76ερς, 1967
Μπακς, 1971
Λέικερς, 1972
Νικς, 1973
Σέλτικς, 1981
Λέικερς, 1982
76ερς, 1983
Λέικερς, 1985
Σέλτικς, 1986
Λέικερς, 1987
Πίστονς, 1989
Μπουλς, 1991
Μπουλς, 1996
Μπουλς, 1997
Σπερς, 1999
Λέικερς, 2001
Σπερς, 2007

Στη λίστα βέβαια δε συμπεριέλαβα ομάδες με πολύ καλό υλικό ή πολύ καλές ρέγκιουλαρ σίζον οι οποίες δεν κατόρθωσαν να κατακτήσουν το πρωτάθλημα.
Επίσης, εκτός έμειναν οι 3 από τις 4 "67άρες" (σε νίκες) ομάδες της ιστορίας: Οι Μπουλς του '92, οι Λέικερς του 2000 και οι Σέλτικς του 2008. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι και οι 3 τους δυσκολεύτηκαν στα πλέι οφ περισσότερο απ'το μέσο όρο μιας πρωταθλήτριας ομάδας. Ες εκ τούτου, οι περσινοί Σέλτικς ήταν οι πρώτοι που άφησα εκτός. Για τον ίδιο λόγο τοποθέτησα τους Νικς του '73 πάνω απ'αυτούς του '70.

Edit: Θα προσπαθήσω αύριο να αναφέρω με συντομία μερικά από τα πιο εντυπωσιακά στοιχεία για την κάθε ομάδα, γιατί η κάθε μια είχε και κάτι ξεχωριστό.

Edit2: Εκ περιδρομές ανέφερα ως "67άρηδες" τους περσινούς Σέλτικς. 66-16 είχαν, για το ακριβές του πράγματος.

Eγώ πάλι πιστεύω ότι θα γινόμασταν μάρτυρες του καλύτερου Final game ever αν ήταν εφικτό να αναμετρηθούν οι Lakers του 1987 με τους Bulls του 1997. Aν και τελικά θεωρώ ότι έστο και στα σημεία κορυφαίοι παραμένουν οι Βulls του 97.

καλυτερη ομαδα θα ελεγα τους λεικερς του 2001 διοτι αυτη η ομαδα στα πλειοφς πετυχε κατι που δεν εχει πετυχει καμια αλλη ομαδα στα χρονικα, εφτασε στο τελικο του νβα χωρις να εχει κανει καμια ηττα στις σειρες των πλειοφς...δεδομενου οτι στη δυση εχει καλυτερες και πιο δυνατες ομαδες απ οτι στην ανατολη και το επιπεδο δυσκολιας ειναι πιο ανεβασμενο και αυτο δινει πολλους ποντους σ αυτη την επιτυχια των λεικερς. τα θυματα ηταν οι μπλειζερς που τη προηγουμενη χρονια παραλιγο να τους απεκλειαν απ το τελικο, οι πελατες οι κινγκς και οι σπερς που ειχαν και πλεονεκτημα εδρας.αλλα με την μια ηττα που εκαναν στο τελικο δεν μπορεσαν να καταφερουν κατι που δυσκολα θα μπορουσε να το καταριψει αλλη ομαδα...δλδ να παρει το τιτλο χωρις καμια ηττα....αλλα μη τα θελουμε ολα δικα μας...η επιτυχια αυτη οφειλεται στην αρμονικη συνηπαρξη των 2 κορυφαιων σταρ του νβα του σακιλ ο'νιλ και του κομπι μπραιαντ, το μαγικο ραβδι του φιλ τζακσον και στους ρολιστες που εκαναν ολη τη βρωμικη δουλεια!!αυτα!!!

Συμφωνω 100% και απο αυτες που αναφερεις ενα γρηγορο τοπ-5 απο μενα τυχαια σειρα.

1.Λεικερς 71-72.(Με τους δυο "θρυλους" Γουιλτ Τσαμπερλαιν και Τζερυ Γουεστ και με τον τριτο "θρυλο" να εχει αποσυρθει Ελτζιν Μπειλορ.33 νικες σερι )
2.Λεικερς 1985
3.Λεικερς 1987(απλα μαγικη ομαδα αλλα και με το απολυτο match up)
4.Μπουλς 1991(ο οιστρος του Τζορνταν για το πρωτο δαχτυλιδι και η αποκαθηλωση με σουιπ των bad boys και το καθαρο 4-1 στους τελικους απενατι στους Λεικερς.Δεν πεφτω στην παγιδα του 72-10 το 1996 και του 69-13 το 1997.)
5.Λεικερς 2001(ομαδα φοβητρο.Τους καταπιε ολους με σουιπ εκτος απο το 4-1 στους τελικους,ο"Χοντρος" εσπειρε στους πεντε ανεμους την δευτερη εκδοση των δυδημων πυργων Ντανκαν και Ρομπινσον.

Για μενα οι καλυτερες 5 ομαδες ειναι οι εξης:1)Λεικερς 87'(με 118π περιπου μ.ο στην επιθετικη παραγωγικοτητα),2)Σελτικς 86'(ρεκορ 67-15,μ.ο επιθεσης 114π,ενω μ.ο αμυνας 101),3)Μπουλς 96'(ρεκορ 72-10,μ.ο επιθεσης 105.2,και μ.ο αμυνας 92.9),4)Πιστονς 89',Σπερς 99'(καταφεραν να δεχονται μολις 84.7π μ.ο.).Ομαδα της καρδιας μου ομως ειναι οι Ροκετς της σεζον 1994-95'..

To πιο ευκολο που θα πει καποιος ειναι τους Μπουλς της περιοδου 95-96 και το 72-10.Για μενα οι Μπουλς τοτε δεν ειχαν μεγαλο ανταγωνησμο στην ανατολη ουσιαστηκα μονο το Ορλαντο μπορουσε να θεωρηθει απειλη(και βεβαια στα πλευφ βγηκαν οι σκουπες απο τους Μπουλς.)Η καλυτερη ομαδα για μενα αν πρεπει να πω μια ομαδα ειναι οι Λεικερς του 87.Απηστευτη 5αδα,απηστευτο μπασκετ,απηστευτοι τελικοι απεναντι σε μια ομαδα εφαμηλης κλασης τους Σελτικς.

i kaliteri omada veveaia of all time kata tin protimisi mou itan oi La Lakers tou 87' kai meta 2h erhontai oi bulls tou 96' The answer is the best

Αυτο το τοπικ γιατι το παρατησαμε? Καποια στιγμη επιβαλλεται να το τιμησω με ενα ωραιο σεντονι

Ειχα ξεχασει καν οτι εχω ανοιξει τετοιο θεμα

Δεν ξερω αν υπάρχει κάποιος που να έχει παρακολουθήσει σε αρκετά μεγαλο βαθμό ολες τις ομάδες τις οποιες αναφέρει πιο πάνω ο NBAholic, ΄ώστε να μπορεί να κατασταλάξει αδιαμφισβήτητα σε μια επιλογή. Πολύ θα ήθελε να έιχε περισότερες παραστάσεις απο τις μεγάλες ομάδως των 60ς κυριως και των 70ς.

Παρ'ολα αυτά η επιλογή μου απο οτι βλέπω δεν ειναι μονο δική μου. Αναφερομαι φυσικά στους Λεικερς του 87.

Θεωρω οτι η συγκεκριμενη ομάδα ειχε την ευελιξια για να παιξει αρκουντως καλα σε καθε στυλ παιχνιδιου. Προφανως και καμια ομάδα δεν ειναι τελεια αλλα την συγκεκριμενη ομαδα τολμω να την χαρακτιρισω ως την πιο ευελικτη απο οσες ειχα την τυχη να παρακολουθησω. Ας πω 2 λογια για την προτιμηση μου.

Η προσθηκη του Τομπσον στα μεσα της χρονιας εδωσε την δυνατοτητα να υπαρχουν 2 βασικα σχηματα ψηλων που αλλαζαν την εικονα της ομαδας.

Το βασικό σχημα του Τζαμπαρ με τον Γκριν ηταν το πιο συμβατικό με την μπαλα να ακουμπαει στο 5 και απο την θεση 4 να υπαρχει σουτ απο τα 5-6 μετρα κατι που την προηγουμενη χρονια δεν υπηρχε και ειχε στοιχισει σε μεγαλο βαθμο αφου ομαδες με καλα διδημα ψηλων οπως οι Σελτικς και οι Ροκετς μπορουσαν να χρησιμοποιησουν ενα δευτερο ψηλο στα ριμπαουντ αλλα και στο μαρκαρισμα του Τζαμπαρ ωστε να χαλασουν το παιχνιδι των Λεικερς το ζωγραφιστο. Καπως ετσι ηρθε και η ηττα στο τελικο της περιφερειας στα πλει οφ του 86, διοτι οι Ραμπις και Κιουπτσακ αλλα και η προσθηκη της χρονιας Μορις Λουκας δεν μπορουσαν συστηματικα να ανταποκριθουν σε αυτο τον ρολο. Ο Γκριν ως βασικος μπορουσε να τρεξει στον αιφνιδιασμο να διεκδικησει ριμπαουντ σε αμυνα επιθεση και να σουταρει απο μεση αποσταση.

Το 2ο σχημα ειχε ως σκοπο την εκμεταλλευση του παιχνιδιου του Γουορθι στο ποστ χρησιμοποιοντας τον με τον Τομπσον στο 5 ο οποιος μπορουσε να σουταρει απο μεση αποσταση ετσι εδινε την δυνατοτητα και τον χωρο στον Γουορθι να δρασει. Οι Λεικερς πηγαινοντας στον παγκο τους και ξεκουραζοντας τον Τζαμπαρ, ειχαν ακομη μια κορυφαια λυση στο ποστ.

Αλλα σχηματα ηταν αυτα των Τζαμπαρ-Ραμπις που προσεφερε καλη αμυνα και ασφαλεια στο αμυντικο ριμπαουντ σε παιχνιδι μισου γηπεδου, ενω με το σχημα Τομπσον-Ραμπις μπορουσε να εκδηλωθει αιφνιδιασμος ακομη και με 4 παικτες που μπορουσαν να τρεξουν το γηπεδο και να τελειωσουν φασεις.

Η προσθηκη του Ουολτον το καλοκαιρι του 85 στους Σελτικς ηταν κινηση που εδωσε απιστευτο βαθος στην φροντ λαιν τους αλλα ηταν και μια κινηση που αποσκοπουσε στον να υπαρχει μια ποιοτικη εναλλακτικη στο να παιξουν το παιχνιδι που επαιζαν παντα. Παιχνιδι μισου γηπεδου υψηλου επιπεδου και τρανζισιον επιθεση επιλεκτικα και με ασφαλεια. Χωρις εξεζητημενες επιλογες.

Οι Λεικερς για μενα μπορουσαν να αλλαξουν σε μεγαλητερο βαθμο το προφιλ τους μεσα στο γηπεδο και παρα το γεγονος οτι ο Τομπσον δεν συγκρινεται σαν παικτης με τον Ουολτον οι Λεικερς με τον πρωτο βρηκαν ενα παικτη-κλειδι που τους προσεφερε ενα τροπο παιζοντας το παιχνιδι τους να αντιμετοπισουν ομαδες με μεγαλο βαθος στους ψηλους μποροντας να επιβιωσουν στο μισο γηπεδο αποντως του Τζαμπαρ αλλα και να τρεξουν ανελεητα τον αντιπαλο με πρωτη ευκαιρια εκει δηλαδη που ηταν στα καλητερα τους. ο Τομπσον ηταν ο καταλληλος παικτης για να αντιμετοπισει οχι τον Ουολτον ,αλλα ακομη καλητερα, τον ΜακΧειλ την κυρια επιθετικη επιλογη των Σελτικς στο ποστ.

Αν ειναι μια ερωτηση που γινεται συχνα για την συγκεκριμενη ομαδα ειναι ποσο διαφορετικη ηταν πια σε σχεση με την ομαδα του 86 που εχασε κατα κρατος απο τους Ροκετς?

Η προσθηκη του Τομπσον ειναι ευκολο να αναλυθει. Το δυσκολο ειναι να πεισεις καποιον οτι 4 παικτες στην περιφερεια των Λεικερς ειχαν σεζον καριερας και αυτο διοτι για να διαπιστωσεις καποια πραγματα επρεπε να τους δεις στο γηπεδο και οχι μεσω στατιστικης.

Ο Γουορθι εκανε την καλητερη του χρονια επιθετικα. Σταθεροποιησε το σουτ του απο μεση αποσταση και εδωσε ετσι στον εαυτο του την ευκαιρια να κερδισει περισοτερα ντραιβ. Αν του εκοβες μια απο τις 2 επιλογες μπορουσε να εκμεταλλευτει την αλλη.

Οι Σκοτ και Κουπερ ειχαν κορυφαιες χρονιες απο την γραμμη του τριποντου και εδιναν στους Τζαμπαρ, Γουορθι και Ματζικ την ευκαιρια να απομονωθουν στο ποστ. Αυτο ηταν ενα κομματι στο οποιο ρισκαραν και δικαιωνοντουσαν σε μεγαλο βαθμο οι αντιπαλοι στο παρελθον.

Ο Ματζικ ειναι γνωστο οτι ειχε την καλητερη του χρονια μεχρι τοτε. Αρχισε να εκμεταλλευεται το σουτ που του αφηναν παντα απο τα 6 μετρα τελειοποιησε ενα δικο του χουκ και το πιο σημαντικο για την ομαδα γενικοτερα, δεν συμπεριφεροταν πια ως pass-first. Ηταν πιο δυσκολο πια να επιλεξεις τι θες να κοψεις απο το παιχνιδι του.

Ολα αυτα οδηγησαν σε 2 5αδες με αναπληρωματικους τους Τομπσον Κουπερ που προσεφεραν λυσεις επιθετικα και στις 5 θεσεις. Και πισω απο αυτους υπηρχε και ο Ραμπις.

Αμυντικα πιστευω οτι η συγκεκριμενη ομαδα ηταν καλητερη αυτης του 1985. Επιθετικα η ομαδα του 85 ειχε κορυφαιες λυσεις με τον Μακαντου αλλα και τον Ουιλκς στον παγκο που οι Σελτικς ειχαν την τυχη 2 χρονιες να μην τον αντιμετοπισουν στους τελικους. Την ομαδικη αμυνα ομως του 87 την θεωρω την κορυφαια της 10ετιας.

Οι Ουορθι και Σκοτ ποτε δεν ηταν All-NBA αμυντικα αλλα και οι 2 ηταν πολιτιμοι στην ομαδικη αμυνα της ομαδας, ενω ο αμυντικος της χρονιας (απο τον παγκο) Κουπερ ηταν οπως παντα αυτος που αναλαμβανε τις δυσκολες αποστολες ωστε οι σκορερ να καταναλωνουν οσο το δυνατον λιγοτερη ενεργεια.

Ο ατυχος της συγκεκριμενης ομαδας ηταν ο ρουκι Μπιλι Τομπσον ο οποιος προφανως και ως ρουκι δεν επαιζε πολυ ή σε σημαντικα σημεια αγωνων αλλα ενας τραυματισμος δεν τον αφησε να δειξει οτι μπορει να προσφερει στην συγκεκριμενη ομαδα την επομενη χρονια, οταν αρχισε την χρονια στην λιστα τραυματιων και ο Ραϊλι δεν τον υπολογιζε ιδιαιτερα. Πολυ καλη λυση στο τρανζισιον και πολυ καλος ριμπαουντερ σε αμυνα αλλα και επιθεση απο την θεση 3. Τελικα ο Τομπσον επιλεχθηκε απο τους Χιτ στο expansion draft και ο Ραιλι ειχε επιλεξει τον πολυ καλο "μπαρουτοκαπνισμενο" ρολιστα Orlando Woolridge.

Θεωρω οτι η συγκεκριμενη ομαδα μπορουσε να αντιμετοπισει τις κορυφαιες ομαδες των 70s 80s αλλα και τις ομαδες των Μπουλς ειδικα αυτη των 96-97 την οποια θεωρω πιο μονοδιαστατη αυτης των 91-92. Για τα 60ς δεν ξερω. Μακαρι να ειχα περισοτερες παραστασεις.

Σε αλλο ποστ θα διατυπωσω μια αποψη σχετικα με τις ομαδες των Μπουλς τις οποιες θεωρω κορυφαιες αλλα ειδικοτερα αυτες του 2ου three peat καπως υπερβολικα προμοταρισμενες.

Ειναι 2 δηλωσεις που κολλανε με αυτα που θελω να αναφερω.

Ο Φιλ Τζακσον ειχε αναφερει σε ανυποπτο χρονο οτι για να πας βαθια στα πλει οφ και να κερδισεις χρειαζεται να εχεις μια κυριαρχη παρουσια στο ποστ και οτι οι Μπουλς αποτελουν εξαιρεση στον κανονα.

Ο Ροντμαν το 96 ειχε δηλώσει οτι δεν υπηρχε περιπτωση να κερδισουν οι Μπουλς 70 φορες σε μια σεζον παιζοντας απεναντι σε ομαδες των 80ς

Οι ομαδες των Μπουλς ηταν μοναδικες απο ολες τις αποψεις. Ειχαν φανταστικες περιφερειακες γραμμες με υψηλη ευελιξια μπορουσαν να σουταρουν να παιξουν αμυνα να βοηθησουν στα ριμπαουντ (φανταστικες στο επιθετικο ριμπαουντ) και απο εκει αντλουσαν ολη τους την δυναμη. Αν συγκρινει κανεις ομως τις ομαδες του πρωτου "θρι πιτ" με αυτες του 2ου δεν ειναι δυσκολο να διαπιστωσει οτι αυτες της 3ετιας 91-93 ηταν πιο πληρεις σαν ομαδες.

Ο Ροντμαν σαν παρουσια στα ριμπαουντ ηταν ανεπαναληπτος αλλα η παρουσια του Γκραντ πρωτα απ'ολα αλλα και του Καρτραιτ επιθετικα ηταν ως μπακ απ επιθετικες λυσεις πολυ καλητερες των Λονγκλει-Ροντμαν και Γουενιγκτον. Ακομη και ο Στεισι Κινγκ μπορουσε να τραβηξει την προσοχη της αντιπαλης ομαδας και να ανοιξει χωρους για τους Τζορνταν και Πιπεν.

Η ομαδα του 96 και 97 δεν ειχαν καθολου βαθος επιθετικα αλλα ουτε και πλουραλισμο σε ριμπαουντερ για να τα βαλουν με τις κορυφαιες ομαδες της ιστοριας. Οσο και αν σκοραρει ο Μαικλ οσο και να βοηθησει ο Πιπεν δυσκολα μπορει ν αντεπεξελθει μια ομαδα που δεν μπορει συστηματικα να αναγκασει τον αντιπαλο να παιξει αμυνα σε ολο το γηπεδο. Αντιθετα οι Μπουλς μπορουν να αντισταθμησουν καπως το μειοενκτημα τους στο ζωγραφιστο παιζοντας καλη αμυνα και τελιονοντας ευκολες φασεις μετα απο κλεψιματα. Ο αιφνιδιασμος δεν ηταν μεγαλο κομματι του παιχνιδιου τους ομως οι Τζορνταν και Πιπεν μπορουσαν μετα απο κλεψιμο να τρεξουν και να τελειωσουν φασεις με την αμυνα σε ανισορροπια μετα απο αποτυχημενες επιθεσεις μισου γηπεδου

Απτην αλλη δεν τα βλεπω και ολα μαυρα και αραχνα. Η περιφερεια των Μπουλς και στις 2 3ετιες ηταν φοβερη και μπορουσε να προσφερει τα μεγιστα σε αμυνα και επιθεση και να καλυψει και αρκετα κενα που ισως παρουσιαζονταν κοντα στο καλαθι.

Αυτο που δεν θεωρω ομως ως κριτηριο σπουδαιωτητας για τις ομαδες του 96 και 97 ειναι τα ρεκορ τους σε νικες ηττες. Το 1994 και για τις σεζον 94-95, 95-96,96-97 το ΝΒΑ θεσπισε μια αλλαγη στους κανονισμους που για μενα βοηθησε σημαντικα τους Μπουλς να φτασουν στις 72+69 νικες εκεινες τις 2 σεζον.

Η γραμμη του τριποντου μεταφερθηκε απο τα 7,24 αποσταση στην οποια ειχε αρχικα τεθει το 1979 στα 6,71. Αυτη ηταν περιπου η αποσταση στην οποια ο Μαικλ ειχε ανετο σουτ στην περιφερεια. Και ο Πιπεν απτην αλλη ποτε δεν ειχε το τριποντο ως πρωτη επιλογη. Τις συγκεκριμενες 2 σεζον οι Μπουλς και ειδικα οι Τζορνταν και Πιπεν αυξησαν κατακορυφα τις προσπαθειες τους στο τριποντο και τα ποσοστα τους εκτιναχθηκαν στα υψη. Το τριποντο δεν προκειται να σου κερδισει 72 παιχνιδια. Μπορει να σου κερδισει ομως τα 4-5 επιπλεον παιχνιδια που χρειαζεσαι για να πας πχ τις 65 νικες στις 69 ή στις 72.

Πιστευω οτι και οι Πιστονς του 89 που ειχαν επισης μια τρομερη περιφερεια αλλα και ενα κορυφαιο shooting center, θα ηθελαν να σουταρουν απο τα 6,70 και οχι απο τα 7,25.

Το εγχειρημα του ΝΒα τοτε ειχε αποτυχει. Ο σκοπος της αλλαγης ηταν το να ανεβει η παραγογικοτητα επιθετικα. Πως θα μπορουσε ομως να γινει αυτο οταν με την μετακινηση του τριποντου μπορουσε μια οποιαδηποτε ομαδα να στειλει βοηθειες καλυπτωντας μικροτερες αποστασεις. Τα ποσοστα στα τριποντα αυξηθηκαν, αλλα μονο αυτα. Η παραγογηκοτητα μειωθηκε. Δεν χρειαζεται να πω οτι αυτο ευνοησε επισης το Σικαγο αμυντικα της διετια 96-97 αφου μπορουσαν να καλυψουν αμυντικα κενα στο ποστ με βοηθειες πιο ευκολα πραγμα που εκανε την αμυνα τους στην περιφερεια απο τρομερα αποτελεσματικη σε απιστευτη.

"αποδειξη" για αυτο που λεω πιο πανω για τα τριποντα αποτελει η τριτη χρονια. Τη σεζον 97-98 οι Μπουλς κερδισαν 62 παιχνιδια 7 λιγοτερα απο την προηγουμενη σεζον. Η "συμπτωση" ηταν οτι τα ποσοστα στα τριποντα των Τζορνταν και Πιπεν αλλα και της ομαδας γενικοτερα με την επαναφορα της γραμμης στα 7,24 πηρε την κατιουσα.

Ολα αυτα δεν κανουν τους Μπουλς μη-σπουδαια ομαδα αλοιμονο! Αλλα ηταν αρκετα πραγματα που εξυπηρετουσαν τις αναγκες τις λιγκας εκεινη την εποχη. Μια εποχη στην οποια το ΝΒΑ ειχε την αναγκη να πουλησει το παρον και το αποτελεσμα (72-10, 69-13) εδωσε την ευκαιρια να προωθησει τους Μπουλς της εποχης ως αδιαμφισβητητα την καλητερη ομαδα ολων των εποχων με τις αλλες ομαδες που ειχαν παρει 1 θεση στις 10 καλητερες στον εορτασμο των 50 χρονων της λιγκας να "επονται φυσιολογικα".

Αλλη μια παρατηρηση ειναι οτι αν δει κανεις τα ντραφτ της δεκαετιας του 90 θα δει οτι με το ζορι 2-3 παικτες σε καθε ντραφτ ειχαν ουσιαστικη αλλα και αμεση συμβολη σε καποια ομαδα σε αντιθεση με τις ομαδες στα τελη των 80ς που ειχαν να αντιμετοπισουν κορυφαιο νεο αιμα απο τα ντραφτ των 84-85 που θεωρουνται απο τα καλητερα ολων των εποχων.

Αυτο με κανει να αμφισβητω καπως τον ανταγωνισμο των Μπουλς και να εκτιμω περισοτερο τις ομαδες της πρωτης 3ετιας που και πιο πολυδιαστατες ηταν αλλα ειχαν να αντιμετοπισουν και ανταγωνισμο πιο πολυ επηρεασμενο απο την κορυφαια δεκαετια των 80ς.

Οι Σελτικς του 86 και οι Λεικερς του 87 κερδισαν σε μια λιγκα που ειχε expansion draft 5 και 6 χρονια πριν. Οι Μπουλς του 96 ειχαν να αντιμετοπισουν μια λιγκα που ηταν αρνητικα επηρεασμενη απο αρκετα οχι και τοσο καλα ντραφτ αλλα και με αμεσες προσθηκες ομαδων την ιδια χρονια. Κακος συνδοιασμος για τον ανταγωνισμο μιας λιγκας.

Για αυτο θα διαφωνισω με τον συνφορουμιτη SlobodaN και θα ευχομουν να μπορουσα να δω τους Λεικερς του 87 ή τους Σελτικς του 86 απεναντι σε μια απο τις ομαδες των Μπουλς του 91 ή του 92 (που ειναι "επισημα" απο την λιγκα στις 10 καλητερες). Το 92 οι Μπουλς δυσκολευτηκαν σχετικα στα πλει οφ αλλα ειχαν 67 νικες ως υπερασπιστες του τιτλου τους και αυτο ειναι σημαντικο.

Τελικα στην Αθηνα δεν εχει τοσο κρυο οσο πιστευα αλλα οποιος θελει σεντονακι voila

Ωραιο ποστ LakersDynasty...Συμφωνω...
Και εγω πιστευω οτι οι Μπουλς του πρωτου Θριπιτ ηταν συνολικα καλυτερη ομαδα...Πρωτα απο ολα ηταν καλυτερος ο Τζορνταν σαν Τζορνταν...Απο εκει και περα το επιπεδο συμφωνω επεσε...
Η μονη μας ελπιδα το 96 ηταν να δουμε τελικους Μπουλς-Ροκετς αλλα καταληξαμε στους αδιαφορους κατεμε Τελικους με Σονικς...
Επισης δεν υπηρχε το ενδιαφερον που υπηρχε πχ το 92 και το 93 με τους Νικς σε ημιτελικους και τελικους Ανατολης αντιστοιχα......
Ουτε ειδαμε ξανα τελικους οπως του 92 και του 93 και φυσικα το πρεστιζ του Ματζικ vs Τζορνταν το 91 ασχετα αν οι Τελικοι δεν ηταν και τοσο καλοι συνολικα και οι Λεικερς ειχαν και τα προβληματα τραυματισμων.....
Θες να καταληξεις οτι τα 80'ς ηταν πιο ανταγωνιστηκα απο τα 90'ς..Συμφωνω 100%.....
Και κυριως η περιοδο 84'-89' ηταν το απογειο του ανταγωνισμου.....
Αντιθετα απο 95'-99' ηταν πιο πεσμενο το εππεδο....

Επίσημα, από το ΝΒΑ, η καλύτερη ομάδα στην ιστορία ηταν οι Milwakee Bucks του Kareem και του Big O!

Κατά τη γνώμη μου, η καλύτερη πρέπει να ήταν η ομάδα των Celtics της σεζόν 1986, οι Lakers του 1987 ή οι 76ers του 1967.
Ο λόγος είναι ότι ήταν υπερπλήρης ομάδες σε όλες τις θέσεις.
Ακριβώς γι'αυτό τον λόγο δεν επιλέγω τους Bulls του MJ. Δεν είχαν παιχνίδι στο ζωγραφιστό(ειδικά η ομάδα του δεύτερου 3peat).

Πάντως τίποτα δεν είναι σίγουρο σε τέτοιες συγκρίσεις(διαφορετικών εποχών).

Για αυτο ποια ακριβως ειναι η πηγη σου?

Ναι πιστεύω και εγώ ότι αυτή η 5ετια ήταν το αποκορύφωμα. Βοήθησε ο ήδη υπάρχων ανταγωνισμός σε συνδοιασμό με τα κορυφαία ντραφτ της εποχής.

Το ακριβώς αντίθετο συνέβη την 4ετια 95-99. Η λιγκα εξασθένισε αρκετά αφού οι παίκτες απο τα ντραφτ των 80ς έγιναν βετεράνοι αλλα τα ντραφτ δεν ήταν αντίστοιχα την δεκαετία του 90 για να εισρεύσει ανάλογο ταλέντο. Συν το ότι είχαν γίνει προσθήκες 4 ομάδων, 2 το 89 και 2 το 96 που φρόντισαν η μειωμένη αυτή ποιότητα να διανεμηθεί σε ακόμη περισσότερα σύνολα (ομάδες).

Οπότε για μένα οι πλέον λογικές επιλογές είναι οι Σελτικς 86 και Λεικερς 87 με τους δευτερους να παιρνουν την ψηφο μου, οχι μονο ως καλη, αλλα και πιο ευελικτη ομαδα απο τους Σελτικς του 86, με την εννοια οτι μπορουσε να επιβιώσει αν οχι σε ολα σχεδον σε ολα τα αγωνιστικά προφιλ αντιπάλων, σε γρηγορο τεμπο ή σε παιχνιδι μισου γηπεδου. Οι Σελτικς με την προσθηκη του Ουολτον και την υγεια τους ειχαν απιστευτο, πια, βαθος για να παιξουν το παιχνιδι που επαιζαν παντα. Οι Λεικερς με την προσθηκη του Τομπσον απεκτησαν ενα παικτη που τους εδινε βαθος στο παιχνιδι τους αλλα και ευελιξια εαν υπηρχε αναγκη αλλαγης πλανου.

Αυτα βεβαια ειναι περισοτερο αγωνιστικα παρα εχουν να κανουν με τις χρονιες των ομαδων.

Οπως ειπα ομως και πιο πανω πολυ θα ηθελα να εχω μετρο συγκρισης και με τις ομαδες της δεκαετιας του 60.

Η καλυτερη ομαδα ειναι οι bulls των φιλ τζακσον ,τζορνταν ,πιπεν και απορω γιατι ακομα γινεται συζητηση για αυτο το θεμα. Αηττητοι σε τελικους , το καλυτερο ρεκορ στην ιστορια στη κανονικη περιοδο , και κυριαρχησαν σε μια ακρως ανταγωνιστικη εποχη τιγκα στους hall of famers και τους νικησαν ολους. Αν δεν γινοταν το σκηνικο με το μπαμπα του τζορνταν και δεν αποσυρονταν για 2 χρονια , τοτε το πιο πιθανο και δε νομιζω να αμφιβαλλει κανεις ,ειναι να ειχαν 8 στη σειρα... Τωρα για 70'ς και πιο πισω δε εχω αποψη γιατι δε τα εζησα. Και οι Λεηκερς του ματζικ θα μπορουσαμε να πουμε οτι ειναι η καλυτερη ομαδα ολων των εποχων αλλα εχασαν πολλους τελικους. 4 αν θυμαμαι καλα , και καποιους απο αυτους και πολυ ευκολα.

Για αυτον ακριβως τον λογο. Γιατι τα επιχειρηματα που εχει ο καθενας μπορει να φαινονται απο πειστικα μεχρι να αναζοπειρωνουν κι αλλο την συζητηση.

1. Εκτος του οτι το παρον τοπικ αναφερεται σε 1 ομαδα 1 χρονιας, αν το 6/6 ειναι εντυπωσιακοτερο του 11/13 με 1 χαμενο τελικο τοτε να το εχω και εγω σαν οπαδος των Λεικερς σαν επειχειρημα για να μειωνω την ιστορια των Σελτικς

2. Το σκηνικο δεν ηταν απλα ο θανατος του πατερα του Τζορνταν αλλα (και) τα θεματα που ειχε με τον τζογο αλλα και η αποφαση του Τζορνταν να επαναφερει την ζωη του σε μια ισορροπια αφου οπως δηλωσε και ο ιδιος για την συγκεκριμενη χρονικη περιοδο ειχε "ξεφυγει" εντελως και ειχε χασει τον εαυτο του.

Οι Σελτικς και οι Λεικερς εχουν υποστει επισης ηττες ή δεν ειχαν την πορεια που θα μπορουσαν λογω κακων αποφασεων/σχεσεων εντος των τειχων. Με το αν ομως κανεις δεν εγραψε ιστορια.

3. Υπαρχουν 2 εξισου δημοφιλεις τροποι να αντιμετοπισει καποιος τετοια γεγονοτα. Μπορεις να πεις οτι 1 ομαδα κυριαρχησε οσο καμια αλλη σε μια εποχη και μπορεις να το πας στον ανταγωνισμο και να κρινεις αλλιως το συγκεκριμενο επιτευγμα.

6/6 οι Μπουλς σε μια εποχη που ηταν γεματη Hall of Famers? Υπαρχει εποχη του ΝΒΑ που να μην ειναι τιγκα στους Hall o Famers? Δεν νομιζω Και οι Σελτικς το 60 και οι Λεικερς το 80, (για να μην παω στους Λεικερς του 50) ειχαν να αντιμετωπισουν Hall of Famers αλλα και καλες ομαδες.

Απτην αλλη η υπαρξη ή μη αρκετων καλων παικτων στα ντραφτ δεν ειναι κατι που κρυβεται. Και στα μεσα της δεκαετιας του 80 εγιναν ντραφτ οι Hall of Famers των 90ς μονο που πισω τους δεν ηρθαν αναλογοι αστερες που θα μπορουσαν εντος των 90ς να εχουν το ιδιο αντικτυπο στις ομαδες τους με αυτο που ειχαν αρκετοι draftees στα μεσα των 80ς.

Και εκει τηθεται το ερωτημα, οι Λεικερς εχασαν σε 4 τελικους επειδη "δεν ηταν τοσο καλοι τελικα" ή μηπως επειδη το 83 και το 89 εχασαν απο 1 εκ των 10 καλητερων ομαδων (με βαση τους ειδικους ή "ειδικους" οπως προτιματε) στην ιστορια του ΝΒΑ και το 91 απο μια ομαδα που αρχιζε την κυριαρχια της και ενω οι ιδιοι δεν ειχαν και μεγαλη σχεση ουτε καν αγωνιστικα με την ομαδα των 80ς?

Η μοναδικη σειρα που μπορει κανεις να την χαρακτιρισει ως πραγματικο blooper, ηταν προφανως αυτη του 84 που ακομη και εκει οπως και στις αλλες χαμενες σειρες οι Λεικερς δεν ηταν πληρης και ας μπορουσαν βαση ταλεντου εστω και ετσι να κερδισουν την σειρα.

Σε ολες τις αλλες σειρες και σαφως καλητερο αντιπαλο να ειχαν η μη διεκδικηση καν της σειρας ειχε να κανει και με απωλειες. Οποτε ηταν υγιεις ως επι το πλειστων κατεληγαν να ειναι και οι πρωταθλητες.

εντιτ:
Αυτο με τους τελικους ειναι μια αιωνια συζητηση που πολλες φορες ειναι και αφορμη για να καταληξει καποιος στο τι ομαδα επιλεγει να υποστηριξει. Την ομαδα με τα 16 πρωταθληματα και τους 15 χαμενους τελικους? Ή την ομαδα που οταν παει σε τελικο συνηθως κερδιζει? Ο καθενας εχει την αποψη του.

Απο την αλλη υπαρχουν καποιοι που πιστευουν οτι οι Μπουλς δεν θα επαιρναν 8 σερι ισως ουτε καν 6 καθως ο κορεσμος ειναι ενα συνηθες φαινομενο στον αθλητισμο..
Επισης πολλοι λενε οτι αυτο το κενο 93-95 εδωσε στον Τζορνταν νεα κινητρα...Γυρισε διψασμενος και εχοντας ακομα κατι να αποδειξει.....Οτι ακομα ειναι ο καλυτερος...
Και τελος απορω που απορεις οτι γινεται κουβεντα.....
Για να μην παμε πιο παλια τουλαχιστον οι Λεικερς του Ματζικ και οι Σελτικς του Μπερντ θα ειχαν σιγουρα μεγαλη τυχη απεναντι στους Μπουλς των ετων που πηραν του τιτλους....
Οι Λεικερς του 87 ηταν μια κυριαρχη ομαδα και κερδισε απεναντι στο απολυτο ματς-απ και παιζοντας κατεμε το ομορφοτερο μπασκετ που επαιξε ποτε ομαδα....Ποτε δεν χορταινει καποιος να βλεπει αγωνες αυτης της ομαδας και ας μην την υποστηριζει...
Μια χρονια πριν ο Μπερντ ηταν στο απογειο με τους Σελτικς του 86....

Air and King τους Σιξερς του 67 και τους Σελτικς του 65 σε σχεση με τις ομαδες των 80ς πως τους βλεπεις? (Λεικερς 87 Σελτικς 86)

Οι Σιξερς του 67 ηταν ομαδαρα και ο Τσαμπερλαιν επαιζε το πιο μυαλωμενο μπασκετ στην ζωη του..
Σιγουρα στο ντιμπειτ αυτη η ομαδα...Και απο την αλλη γενικα οι Σελτικς του Ρασελ και πιο πριν και πιο μετα με η χωρις τον Κουζι ειναι και αυτη στην κουβεντα...Οι Λεικερς του 72 επισης...Γιατι οχι και μια πιο φρεσκια ομαδα οι Λεικερς του 2000 η του 2001(στα Πλευοφ εσπειραν τα παντα στο περασμα τους).....
Ειναι δυσκολο να πεις...
Παντως οπως και ειπα πιο πανω ποτε δεν εχω απολαυσει και δεν πιστευω οτι θα ξανα απολαυσω ομαδα οπως οι Λεικερς του 85 και του 87...

Ευχαριστω για την απαντηση

Οι συγχρονες ομαδες παντως αρκετες φορες μενουν στο περιθωριο σε τετοιες συζητησεις και οχι παντα δικαια. Στην προσπαθεια να δειξουμε σεβασμο στο παρελθον δεν εκτιμαμε και πολυ αυτα που βλεπουμε στην εποχη μας.

Η πορεια στα πλει οφ του 2001 ηταν οντως καταπληκτικη και ως εικονα οχι μονο ως ρεκορ διοτι η συκγεκριμενη χρονια δεν ειχε αρχισει και με τους καλητερους οιωνους με τους Σακιλ-Κομπι να εχουν τα δικα τους. Ισως ο τραυματισμος του Κομπι τον Μαρτιο να εκανε περισοτερο καλο τελικα στην ομαδα παρα κακο. Μπηκαν ολα σε μια σειρα και μετα προστεθηκε και ο Κομπι και τα πραγματα εξελιχθηκαν τελεια.

Και εγω αυτης της αποψης ειμαι για τους Λεικερς 85 και κυριως 87. Και στο μισο γηπεδο και στο τρανζισιον μπασκετ για καλλιστεια

Οι Λεικερς εκεινη την χρονια κερδισαν καλες ομαδες στα Πλειοφ..Δεν ηταν λιγο να σκουπιζεις Μπλειζερς,Κινγκς και Σπερς.....Οκ η Φιλαδελφια ισως να μην ηταν το φοβητρο αλλα ειχε τον MVP της τοτε χρονιας και ενα εξαιρετικο αμυντικο Σεντερ....
Πιστευω οτι οι Λεικερς του 2001 μπορουν να θεωρηθουν αν οχι η καλυτερη σιγουρα 1 απο τις 3-4 καλυτερες ομαδες Πλειοφ....


Για τους Λεικερς του Ματζικ οτι και να πει κανεις για θεαμα ειναι λιγο.

Για τους Σελτικς δε ξερω... Αλλα οι Λεικερς ΣΙγουρα θα ειχαν τυχη. Και ο ματζικ το εχει πει αλλωστε σε συνεντευξη οτι πιστευε οτι θα τους κερδιζαν τους μπουλς και το αιτιολογησε με τη παρουσια του Τζαπαρ. Ειχε πει οτι ο Καρημ θα ηταν ο καθοριστικος παραγοντας και οτι οι μπουλς δε θα ειχαν απαντηση. Δε ξερω ισως. Οι μπουλς ηταν τρενο. και στη κανονικη περιοδο και στους τελικους. Αλλα οπως ειπαν και τα αλλα παιδια ειναι προσωπικες αποψεις και συζητηση να γινετε. Αλλα Ομαδα να κερδιζει τοσο ευκολα σχεδον τους παντες ειδικα μετα τη προσθηκη του Ροντμαν δεν εχω ξαναδει. Και ο Πιπεν ειχε πει σε συντεντευξη οτι "μπαιναμε στο γηπεδο και ξεραμε απο πριν οτι θα κερδισουμε".

Ε αρα τι μου λες πιο πανω οτι η καλυτερη ομαδα ειναι σωνει και καλα οι Μπουλς?
Ειναι πολυ ανοιχτη κουβεντα ειδικα οταν μιλαμε για μεμονωμενες χρονιες που εκαναν οι ομαδες....

ειναι δυσκολο να πουμε ποια ομαδα ειναι η καλυτερη ολων των εποχων!καθε εποχη και τα δικα της..για εμενα θα επρεπε να υπηρχε ανα 10ετια η 20ετια..για αλλους μπορει να ειναι του Jordan.για παλιοτερους ομως μπορει να ητανε οι boston του bill russell ο οποιος εχει 9 δαχτυλιδια!!για ΕΜΕΝΑ ας πουμε ο καλυτερος παιχτης που εχει περασει ποτε ειναι ο jordan αλλα οπως ειχε πει και ο ιδιος γιατι θεωρειτε εμενα τον καλυτερο?ανετα καποιος παλιοτερος μπορει να μου πει οτι ο ρασελ σε ξεπερναει σα παιχτη και εχει και 9 δαχτυλιδια!!ο ιδιος το ειχε πει..θελω να πω δλδ οτι δε συγκρινονται οι εποχες για αλλους ειναι οι lakers του ματζικ για αλλους οι μπουλς του μιχαλακη για αλλους οι σελτικς του ρασελ κτλ..μπορουμε ομως να πουμε α,ς πουμε τη δεκαετια του 90 ποια ητανε καλυτερη η του 80 κτλ..δυσκολα βγαζεις ακρη στο γενικο..

Καλά, μην νομίζετε ότι η ομάδα των Μπουλς του πρώτου three-peat είναι και καμία τρελή ομάδα. Το ΝΒΑ και ειδικά η Ανατολή τότε ήταν πολύ μέτρια και οι ομάδες δεν είχαν καμία ιδιαίτερη δυναμική. Το αν οι Σέλτικς και οι Λέικερς των 80's θα καταφέρναν να τους νικήσουν για μένα είναι περισσότερο ερώτημα για να γίνεται παρά σοβαρή απορία. Οι συγκεκριμένες ομάδες στο δρόμο για το τίτλο αντιμετώπισαν το ίδιο αν όχι και καλύτερες ομάδες. Σοβαρά τώρα, θεωρείτε τους Μπουλς 91-93 καλύτερους από τους Πίστονς του 1988 ή ακόμη και από τους Νάγκετς των Ίνγκλις και Λίβερ; Για να μην αναφέρω καν τους Μπακς που ξεφτίλισαν τους Σέλτικς το 1983 και φανώ υπερβολικός. (δεν λέω ότι οι Μπουλς δεν ήταν καλή ομάδα τότε, έτσι; )
Για τους Μπουλς του δεύτερου three-peat τα πράγματα σοβαρεύουν αφού μιλάμε όντως για μία τρελή ομάδα και γιατί όχι την καλύτερη όλων. Απλά και πάλι ο ανταγωνισμός είναι μικρότερος από αυτόν που βρήκαν οι Λέικερς-Σέλτικς αν και κάποιος μπορεί να ισχυριστεί, και πολύ σωστά, ότι οι ομάδες που αντιμετώπισαν στους τελικούς ήταν σαφώς καλύτερου επιπέδου.

Οι Πιστονς του 88 αντιμετωπισαν τους Μπουλς του 88..Οι Μπουλς του 91-93 ηταν σαφως ανωτεροι....Στην χειροτερη θα ηταν μια πολυ κλειστη σειρα 88 Πιστονς-Μπουλς 91-93....
Εγω ναι θεωρω ανετα οτι οι Μπουλς ηταν καλυτεροι απο τους Ναγκετς του Ινγκλις και του Λιβερ...Σκεψου μονο ποσο θα μαρτυρουσε ο Ινγκλις με τον Πιππεν να τον μαρκαρει...
Οι Μπουλς του 91-93 ειχαν τον Τζορνταν στα καλυτερα του..Και αν σε αριθμους ηταν σουπερ και 88-89-90 στις χρονιες των πρωταθληματων ειχε την εμπειρια και στοφα.....
Ο Τζορνταν του 91-93 ηταν φανερα καλυτερος απο τον Τζορνταν του 96-98....

Η ψηφος μου θα παει στους 1986-87 Lakers Showtime σε κοντινη αναμετρηση με τους 96' bulls .

Η ομαδα αυτη πρεπει να ηταν η πιο ολοκληρωμενη που εχει περασει απο το ΝΒΑ. ΜΙλαμε για 7 παικτες που ειχαν πανω απο 10ποντους ανα παιχνιδι .ειχαν φοβερη εκτελεση στη επιθεση αφου σκοραραν σχεδον 120π ανα παιχνιδι οχι την καλυτερη αμυνα αλλα με τετοια αποδοση στην επιθεση...

Στην ομαδα υπηρχε τοση ποιοτητα απο τους βασικους μεχρι και τον 12ο παικτη. Ο ματζικ απλα ο καλυτερος πλειμεικερ ολων των εποχων ασυναγωνιστα πραγματα , καριμ αμπντουλ , worthy , ο ικανος σκορερ byron scott, Μαικ Κουπερ , AC Green ολοι τους αποδοτικοι, δεμενοι και με πληρης κατανοηση για τον ρολο τους στην ομαδα.

Επισης αλλος ενασς λογος που δινω το πλεονεκτημα στους λεικερς ειναι γιατι πιστευω πως η περιοδος που παιζαν ηταν απο τις πιο ανταγωνιστικες (αν οχι η πιο) στην ιστορια του ΝΒΑ . Στον τελικο επαιζες με Celtics με του πυργους McHale , Bird και Παρισ και οχι με μια απλα καλη ομαδα -> σονικς 96' σορρυ γκαρι.

καταρχην ολες οι ομαδες που κερδιζαν πρωταθληματα ηταν καλες ομαδες.
καλυτερη ομαδα δεν μπορουμε να πουμε.με τι κριτηρια?επρεπε να διευκρινιστει.αν ειναι αναλογα τους αριθμους δαχτυλιδιων,αν ειναι καλυτερη απο πιο πολλους πληρης παικτες,πιο εντυπωσιακη στο παιχνιδι της κ.α.

εγω λοιπον θα πω για την ομαδα που την εζησα και που μου αρεσε πιο πολυ,αυτην που με εντυπωσιασε,που περιμενα πως και πως να ερθει η στιγμη να την ξαναδω γιατι μου αρεσαν οι παικτες της και το παιχνιδι τους.θεαμα και νικες δλδ. μαζι.

ετσι μαυτα κριτηρια 2 ομαδες απο το 85 μεχρι το 98 ηταν οι καλυτερες για μενα.

λεικερς

μπουλς

η πρωτη γιατι ειχε τους πιο πολλους παικτες στην ιστορια του νβα που προσφεραν το δικο τους ξεχωριστο θεαμα και

την δευτερη γιατι ειχε τον καλυτερο παικτη ολων των εποχων που απο μονος του προσφερε θεαμα και νικες για μια ομαδα!

Σκέψου και εσύ μόνο πόσο θα υπέφερε ο Πίππεν με αντίπαλο τον Ίνγκλις. Συνεχή τρεξίματα πάνω κάτω στο γήπεδο, τζαμπ σουτ αμέσως με το που έπιανε τη μπάλα στα χέρια του, συνεχή κίνηση στην επίθεση, καλή πάσα, δυνατό παιχνίδι. Σχεδόν καλύτερος από οποιονδήποτε παίκτη αντιμετώπισε ο Πίππεν. Τα παραπάνω τα γράφω χωρίς να αναιρώ τη δική σου άποψη αφού την συμερίζομαι επίσης.


Δεν διαφωνώ απλά το θέμα μας είναι οι καλύτερες ομάδες. Μπορεί λοιπόν ο Τζόρνταν του 91-93 να ήταν καλύτερος από τον Τζόρνταν του 96-98 αλλά οι Μπουλς του δεύτερου three-peat, τουλάχιστον η ομάδα του 1995-96, ήταν καλύτεροι από τους Μπουλς του αντίστοιχου πρώτου.


Καλά, τον Πάρις μην τον βάζετε και πολύ μέσα σε τέτοιες κουβέντες. Στους τελικούς της δεκαετίας του '80 νικήθηκε κατά κράτος από όλους τους σέντερ που αντιμετώπισε και γενικά ήταν από τους χειρότερους παίκτες των Σέλτικς.

1) Ο Ινγκλις ήταν κορυφαίος σκόρερ σε καμία περίπτωση κορυφαίος απο μακρινή αποσταση (δεν επελεγε καν να σουταρει πολυ απο το τριποντο) καλος δημιουργός και ριμπαουντερ ειδικά στο επιθετικό ριμπαουντ δεν ήταν όμως ιδιαίτερα καλός αμυντικά. Προφανως και σε ενα ματσαρισμα θα επρεπε να δουλεψει για να τον σταματησει ο Πιπεν αλλα αυτο ισχυει και για τον Ινγκλις. Αν αναφερομαστε στον Πιπεν οποιασδηποτε πρωταθλητριας ομαδας των 90ς τοτε οντως ειναι σκουρα τα πραγματα για τον Ινγκλις ακομη και στα πραιμ του. Ουσιαστικα η διαφορα του Πιπεν απο αλλους κορυφαιους φοργουορντ ειναι ακριβως αυτο. Οτι ειχε να δειξει και επιθετικες αλλα και αμυντικες αρετες.

2) Οι Μπουλς το 96 ειχαν λιγοτερες λθσεις εκτελεστικα. Λιγοτερες πηγες απο τις οποιες θα μπορουσαν να περιμενουν σκοραρισμα περαν των 3-4ων βασικων παικτων (Τζορνταν Πιπεν Κουκοτς και μετα Χαρπερ με Κερ και οτι παρουν απο Λονγλει, Ουενινγκτον) και πανω απ'ολα δεν ειχαν την ισορροπια που ειχαν οι πρωτες ομαδες. Περισοτερο εβλεπες τους Τζορνταν και Πιπεν στο ποστ παρα τα 4-5αρια. Το 91-93 εστω σαν 2η επιλογη ειχες το παιχνιδι στο ποστ απο τους ψηλους και ο Γκραντ ηταν αξιοπιστη λυση ως 3ος σκορερ. Η ομαδα του 96 επισης ειχε το τριποντο πιο κοντα που για μενα ειναι μεγαλη υποθεση για μια ομαδα που ειχε σχεδον ολοκληρωτικα την δυναμη της επιθετικα στην περιφερεια. Οι ομαδες του 91-93 ηταν σαφως πιο ισορροπημενες.

3) O Παρις ειχε και τις καλες του στιγμες. Απλα οι παικτες που ειχε απεναντι του ηταν οχι απλα κορυφαιοι αλλα (επισης) Hall of Famers. Τζαμπαρ, Μοζες, Χακιμ. Προφανως και ο ρολος του δεν ηταν να τους νικησει κατα κρατος αλλα να "καθρεφτισει" οσο ηταν δυνατον την αποδωση τους για να αποτελει πραγματικο πλεονεκτημα η καλη (συνηθως) αποδοση του ΜακΧεϊλ στην θεση 4 οπου η πλειοψηφια των ομαδων της λιγκας ειχε προβλημα. Και σε αυτο ηταν πολυ καλος. Επιθεση εαν δεν υπηρχε αλλη επιλογη, ριμπαουντ αμυνα, δημιουργια καποιες φορες. Μια χαρα παικτης. Απλα ειχε απεναντι του "τερατα". Αν δεν ήταν τόσο κρήσιμος στην επιτυχία των Σελτικς η φροντλαϊν του 86 δεν θα χαρακτιριζοταν σε καμια περιπτωση ως η κορυφαια στην ιστορια. Συζητησιμο βεβαια οπως καθε χαρακτιρισμος, αλλα το διδυμο ΜακΧειλ Παρις ηταν η βαση στους ψηλους. Ο Ουολτον ηταν το κερασακι στην τουρτα.

Σαφως μπορει να πει καποιος οτι οι Αμερικανοι περιλαμβανουν στην φροντλαϊν και τον Μπερντ (τους 2 φοργουορντ και τον Σεντερ) αλλα και παλι, χωρις τον Παρις, ουτε κατα διανοια δεν θα μπορουσαν να κερδισουν αυτο τον χαρακτιρισμο.