δεν ξερω αν υπαρχει καπου αυτη η συγκριση, αλλα ειναι μια συγκριση που παντα κανω στο μυαλο μου και πολλες φορες εχω "τσακωθει'...
δυστυχως το μεγιστο κριτηριο ειναι η ελλειψη εικονας απο νεωτερους για τον π γιαννακη...
ετσι μακραν κερδιζει ο ΔΔ..
για αυτο και το poll εχει δυο κατηγοριες..

κατα τη γνωμη μου ο γιαννακης υπερεχει (για να μην πω ετη φωτος) του ΔΔ
και γιατι ηταν σουπερ αμυντικος και γιατι ηταν σουπερ πασερ και γιατι ηταν η ψυχη της ομαδας και γιατι ηταν σουπερ αλτρουιστης και κυριως γιατι περα απο ολα αυτα ηταν και ΣΟΥΠΕΡ ΣΚΟΡΕΡ...

γιαννακης ευκολα...δεν τιθεται συγκριση...



το θεμα το ξαναεφτιαξα ωστε η ψηφοφορια να μπορεσει να εξαγει ενα ουσιαστικο συμπερασμα...

(ας σβησει καποιος το παλιο θεμα απ τους διαχειριστες...ευχαριστω!)

Ως προς το θέμα της ηγεσίας δεν τίθεται θέμα σύγκρισης μακράν ο Γιαννάκης που είχε την δυνατότητα να εμπνέει τους συμπαίκτες του.

από προπονητικής πλευράς ο Διαμαντίδης ήταν ο ιδανικός παίκτης αντίθετα με τον Γιαννάκη που δύσκολα του έβαζε κάποιος χειρόφρενο καθώς έπαιζε πολύ με το ένστικτο και επηρεαζόταν από τα συναισθήματά του στο παιχνίδι.

πάντως πιστεύω ότι ο Γιαννάκης ούτε κατά διάνοια δεν έφτασε στο πικ της αξίας του διότι θυσίασε το όποιο επιθετικό ταλέντο είχε για χάρη της συνεργασίας του με τον Γκάλη σε Άρη και εθνική και εξαιτίας των προβλημάτων με τους κομμένους χιαστούς των γονάτων του από πολύ μικρή ηλικία αντίθετα με τον Διαμαντίδη που κατά την γνώμη μου έπιασε το 110% αυτών που θα μπορούσε να κάνει.

Βέβαια εξαρτάται και τί προπονητές έχεις από πίσω άλλο να έχεις Ομπράντοβιτς και άλλο Ιωαννίδη

εισιτήριο θα πλήρωνα για δω τον Γιαννάκη πάντως

ο διαμαντιδης ειναι οτι καλυτερο κ οτι πιο ολοκληρωμενο εβγαλε το ελληνικο μπασκετ.καμια συγκριση.

[quote name='str' date='Aug 15 2016, 18:03 ' post='789794']
δεν ξερω αν υπαρχει καπου αυτη η συγκριση, αλλα ειναι μια συγκριση που παντα κανω στο μυαλο μου και πολλες φορες εχω "τσακωθει'...
δυστυχως το μεγιστο κριτηριο ειναι η ελλειψη εικονας απο νεωτερους για τον π γιαννακη...
ετσι μακραν κερδιζει ο ΔΔ..
για αυτο και το poll εχει δυο κατηγοριες..

κατα τη γνωμη μου ο γιαννακης υπερεχει (για να μην πω ετη φωτος) του ΔΔ
και γιατι ηταν σουπερ αμυντικος και γιατι ηταν σουπερ πασερ και γιατι ηταν η ψυχη της ομαδας και γιατι ηταν σουπερ αλτρουιστης και κυριως γιατι περα απο ολα αυτα ηταν και ΣΟΥΠΕΡ ΣΚΟΡΕΡ...

γιαννακης ευκολα...δεν τιθεται συγκριση...



το θεμα το ξαναεφτιαξα ωστε η ψηφοφορια να μπορεσει να εξαγει ενα ουσιαστικο συμπερασμα...


(ας σβησει καποιος το παλιο θεμα απ τους διαχειριστες...ευχαριστω!)


φίλε μου στην αρχή νόμισα ως πρόκειται για αστείο.εχοντας ζήσει και τους δυο μέσα απο το γήπεδο ειναι μη συγκρίσιμα μπασκετικά μεγέθη.ο ΔΔ μακραν καλύτερος σε όλους τους τομείς.ατομικη και προσωπική αμυνα ,διάβασμα παιχνιδιού ,σουτ, μπάσιμο .αλλαξε τον τροπο που βλέπαμε την θέση του πλέι μέικερ στην Ευρώπη.

Κατα τη γνωμη μου μιλαμε για τον δευτερο και τον τριτο καλυτερο ελληνα μπασκετμπολιστα ολων των εποχων....η διαφορα και των δυο απο τον τεραστιο γκαλη ειναι χαωδης...αλλα μεταξυ τους ειναι πολυ κοντα....μαλλον θα εβαζα τον γιαννακη λογω του οτι εβαλε τον εαυτο του κατω απο τον γκαλη και προσαρμοσε το παιχνιδι του με τετοιο τροπο ετσι ωστε να απογειωσει τον αρη και την εθνικη θυσιαζοντας το ατομικο του ταλεντο για την ομαδα.....
Επισης στη δευτερη θεση μπαινει και για την πολυετη προσφορα του στην εθνικη την οποια ο διαμαντιδης αφησε χωρις λογο πολυ νωρις!

Διαμαντιδης επειδη ειναι οτι πιο ολοκληρωμενο εβγαλε η ελλαδα σε pg
Προσοχη,δεν ανοιγω συγκριση γκαλης-διαμαντιδης λεω οτι ως pg-μαεστρος της ομαδας που κοιταει πρωτα την δημιουργια και μετα το σκοραρισμα ειναι οτι πιο ολοκληρωμενο εχει βγει απο την ελληνικη σχολη
Ο τροπος που διαβαζε το παιχνιδι ειναι μοναδικος στην ευρωπη και για εμενα ο τροπος που καταφερνε να περναει την μπαλα μεσα στην ρακετα απο την μυτη της βελονας συγκρινεται μονο με την αντιστοιχη ικανοτητα του τεοντοσιτς
Επισης η αμυνα του ειναι πολυ καλυτερη απο του γιαννακη,ενω ειχε καλο σουτ,διεισδυση και οποτε χρειαζοταν μπορουσε και να σκοραρει
Γενικα πιο πληρης παικτης απο τον γιαννακη αν και ο γιαννακης σε καποιους τομεις ισως ηταν καλυτερος

Ωστοσο δεν ξερω αν μπορεις να συγκρινεις τους δυο παικτες
Μιλαμε για εντελως αλλες εποχες,εντελως αλλο στυλ μπασκετ και δυο παικτες που ειχαν διαφορετικο ρολο στις ομαδες τους

Δεν τίθεται καν θέμα σύγκρισης άλλες εποχές άλλο μπάσκετ δεν έχουν παίξει μαζί για να συγκριθούν, άστοχο τοπικ.

Από όλους τους παίκτες του 1987 ο Γιαννάκης θα ήταν αυτός που θα μπορούσε να σταθεί και στο σημερινό μπάσκετ ακριβώς με το σώμα που είχε την δεκαετία του 80. Θα είχε παίξει και στο ΝΒΑ αν δεν διέλυε τον χιαστό του εκείνο το καλοκαίρι στα trials με τους Celtics. Σαν αμυντικός για εκείνη την εποχή ήταν αληθινό μαντρόσκυλο.

Εκεί που υστερεί σε σχέση με τον ΔΔ είναι στο mentality. Ήταν λίγο τρελούτσικος και με θυμάμαι να ρίχνω @@@@ σε κάθε ''χειρόφρενο''.

Ο ΔΔ είναι ο καλύτερος παίκτης στην ιστορία του Παναθηναικού. Αλλά μετά τον Γκάλη το πρόσωπο του Ελληνικού μπάσκετ είναι ο Γιαννάκης. Την Εθνική δεν την οδήγησε ποτέ σαν ηγέτης σε κανένα τουρνουά ο ΔΔ.

Τον Γιαννάκη τον πρωτοείδα 14 ετών σε αγώνα Πανελληνίου - Άρη στην Κυψέλη , τον παρακολούθησα στο Ευρωμπάσκετ του'87 16 ετών και τον έβλεπα να κονταροχτυπιέται με την Μακάμπι και την Τρέισερ τις Πέμπτες το βράδυ με τον Άρη.

Για μένα είναι μέρος της εφηβικής μου ηλικίας , μεγάλωσα μαζί του και σαν προπονητής μας χάρισε δύο από τις μεγαλύτερες στιγμές της Εθνικής.Φοβερός παίκτης , ψυχάρα , με εκπληκτικό σώμα για την εποχή και ξεχωριστές αμυντικές και επιθετικές ικανότητες.

Σαν παίκτης όμως ο Διαμαντίδης είναι μια κλάση πάνω , καλύτερος χειριστής , καλύτερος σουτέρ , ασύγκριτα καλύτερος πασερ.

Μόνο σαν αμυντικός ο Γιαννάκης πλησίαζε τον Διαμαντίδη και μόνο στην ατομική άμυνα - στην ομαδική άμυνα και στις βοήθειες δεν υπάρχει σύγκριση.

Όσον αφορά το σκοράρισμα που διαβάζω , συγκρίνουμε ανόμοια πράγματα - αν δείτε τι αντιπάλους και συμπαίκτες είχε ο Γιαννάκης την εποχή που ήταν σκόρερ ('78-'84) και τις άμυνες που έπαιζαν τότε , απλά δεν έχουν σύγκριση με την εποχή του Διαμαντίδη. Τεχνικά ο Διαμαντίδης ήταν πολύ καλύτερος επιθετικά - απλά πραγματικά δεν ήταν ποτέ το σκοράρισμα προτεραιότητα στο παιχνίδι του.

Εκεί που υπερτερούσε ο Γιαννάκης, είναι στην ικανότητα να πάρει μια ομάδα από το χέρι στο σκοράρισμα όταν οι άλλοι δεν μπορούσαν - και αυτό λόγω χαρακτήρα. Οι παραστάσεις του με την Εθνική στο παγκόσμιο του '90 ακόμα έχουν μείνει στην μνήμη μου σαν μερικές από τις κορυφαίες επιθετικά μαζί με αυτές του Γκάλη και του Σπανούλη.

επιτρεψε μου να διαφωνησω ριζικα...
αλοιμονο αν για να συγκρινουμε δυο καταστασεις επρεπε αυτες οι δυο να συμβαινουν ταυτοχρονα...δεν θα συγκριναμε ποτε τιποτα...

οσο για ενα αλλον φιλο που λεει οτι θεωρησε ως αστειο τη συγκριση, για αυτο το εθεσα σε ψηφοφορια για να αποδειχτει του λογου (του) το αληθες...αφου ειναι τοσο σιγουρος...
μια ερωτηση μονο. λεγοντας οτι τους εχει ζησεις και τους δυο μεσα στο γηπεδο εννοεις οτι υπηρξες συμπαικτης, προπονητης ή αντιπαλος τους?
αν ναι, θα ειχε νοημα να μας πεις δυο πραγματα παραπανω.

Σαν ιστορια και σαν προσωπικοτητα μακραν μπροστα ο Γιαννακης, ο ΔΔ και λογω σωματοδομης έκανε πραγματα στην αμυνα περισσοτερο που δε μπορουσε να κανει ο Γιαννακης.............
Αλλα τι να λέμε τώρα ρε παιδια ο Μητσος ήταν αποτελεσμα ενος τυποποιημενου μπασκετ , οπως το καταντησαν στην Ελλαδα.. ο Γιαννακης επαιζε με καρδια του και το ενστικτο του περισσοτερο, ήταν ο παικτης που μαζι με το Γκαλη βάλαν το μπασκετ στον αθλητικο χαρτη της Ελλαδας.. ποιος Μητσος τώρα?

Όλα είναι σχετικά σε αυτό το ερώτημα. Αν είσαι Παναθηναϊκός πιθανότατα θα πεις Διαμαντίδη, αν βάλεις τα τρόπαιαμέσα τότε πάλι θα πεις Διαμαντίδη. Αν σκεφτείς προσφορά στο άθλημα στην εθνική θα πεις Γιαννάκη. Αν σκεφτείς ταλέντο πάλι θα πεις Γιαννάκη.

Όλα εξαρτώνται από ποια οπτική γωνία τα βλέπεις.

Κάπου διάβασα πιο πάνω ότι ο Γιαννάκης ήταν χειρότερος πασέρ. Νομίζω πως ήταν καλύτερος πασέρ. Απλά τη δεκαετία του ογδόντα δεν υπήρχε στατιστική απεικόνιση στις ασσιστ. Αν βλέπαμε τώρα τα νούμερα του Γιαννάκη δεν θα το πιστεύαμε ότι είχε τόσες ασσιστ. Κοντά στο νταμπλ-νταμπλ σε καριέρα.

Συμφωνώ επίσης πως ο Γιαννάκης ήταν πολύ περισσότερο παρορμητικός. Ο Διαμαντίδης ήταν κομπιούτερ. Ο Διαμαντίδης τρομερός αμυντικός ομάδας. Ο Γιαννάκης σε προσωπική άμυνα για τότε σεμιναριακός ο τρόπος που αγωνιζόταν.

Τα πολλά πρωταθλήματα σερι συν τα ευρωπαϊκά του Παναθηναϊκου, είναι υπέρ του Διαμαντίδη. Δεν είναι και λίγο αυτό. Ενώ υπέρ του Γιαννάκη είναι το σκοράρισμα και η εθνική ομάδα. Ο Γιαννάκης είναι η εθνική ομάδα. 20 χρόνια και με πολύ πιο μέτριους παίκτες κάποια χρόνια. Όμως ήταν πάντα εκεί.

Και εγώ θα ρωτήσω το εξής: Τον Γκασόλ τον θυμόμαστε για τα πρωταθλήματα με τους Lakers ή για τη προσφορά του με την εθνική Ισπανίας? Το Ναβάρρο? Τον Τζινόμμπιλι? Τον Νοβίτσκι?

Υπάρχει κάποιος μη αμερικανός παίκτης που να μη μας θυμίζει την εθνική του ομάδα? Εκεί ο Διαμαντίδης είχε ένα σύντομο πέρασμα (7 χρονιές) , χωρις ηγετικό ρόλο, με ρόλο στα περισσότερα παιχνίδια(άμυνα, κλεψίματα), όχι όμως ηγετικό, όχι σκορ.

Και φυσικά θα πρέπει να θυμόμαστε το μεγάλο σουτ με τη Γαλλία( και τον ευχαριστούμε) πολυ, όμως καλό είναι να θυμόμαστε και τους δέκα σερί πόντους του Παπαλουκά ή τις τρεις βολές του Ζήση ή την ψυχή του Ντικούδη πριν από αυτά.

Εγώ λοιπόν που έχω δει και τους δύο πιστέυω πως το Γιαννάκη δεν το έχει πλησιάσει κανείς ακόμη από τις επόμενες γεννιές.

+1 ssoulliss , πολυ σωστος!

Το πιο αςτοχο Τοπικ ever Σε λίγο θα συγκρίνουμε το λιπιριδη με το καμπούρη ...κ φέτος δεν έκανε κ ζεστες

Για τους παιχτες που αναφερεις τους θυμομαστε για την πορεια τους στους συλλογους πρωτα απο ολα. Ο ναβαρο πρωτος σκορερ της ευρωλιγκας,ο τζινομπιλι εχει 4 πρωταθληματα,ο γκασολ βασικος συντελεστης σε 2 σερι πρωταθληματα,ο νοβιτσκι στους πρωτους σκορερ ολων των εποχων στο νβα. Τι να λεμε τωρα. Ο,τι και να εχουν κανει με τις εθνικες στην αναμνηση του κοσμου ακολουθει. Ισως με εξαιρεση το νοβιτσκι γτ επαιζε μονος του.

Στο θεμα διαμαντιδη-γιαννακη δεν εχω δει πολυ γιαννακη οποτε δε μπορω να κανω συγκριση. Στον παναθηναϊκο παντως ουτε ο διαμαντιδης ειναι ο κορυφαιος pg που εχει περασει,αφου ο γιασικεβιτσιους ειναι ακομα καλυτερος του

κι ουτε θα κανει ζεστες φετος... τσαμπα περιμενεις...

οποτε αν θελεις να συνεισφερεις στην κουβεντα , και δεν λες απλα για να λες, και εσυ και οσοι εχουν ιδια αποψη, πολυ ευχαριστως να την ακουσουμε αλλα με επιχειρηματα...
καποιοι λενε υπερ του διαμαντιδη καποιοι υπερ του γιαννακη αλλα ολοι λενε ενα επιχειρημα εστω...για αυτο και για αυτο και για εκεινο...

καλο θα ηταν και εσυ (ή εσεις, ή οποιος τεσπα) να τη στηριξει αντιστοιχα τη γνωμη του με ενα επιχειρημα τουλαχιστον...

Δεν λέω ότι δεν πρέπει να γίνονται συγκρίσεις άλλα αυτές να είναι στο σωστό πλαίσιο και θεωρώ τη σύγκριση παιχτών από άλλες εποχές άτοπη αφου ο καθένας κρίνει με τα δικά του κριτήρια, αν ο σκοπός του τοπικ είναι παραθέσει ο καθένας την προσωπική του άποψη χωρίς αντιπαραθέσεις έχει καλώς άλλα αν είναι να διαφωνήσουμε για τελείως υποκειμενικές απόψεις να μου λείπει και ήδη βλέπω στα σχόλια να γίνεται αυτό το λάθος, και για να απαντήσω στους φίλους που έγραψαν παραπάνω η πορεία των δυο παιχτών στην εθνική δεν μπορεί να αποτελεί καθοριστικό παράγοντα για την αγωνιστική άξια και τις ικανότητες των δυο παιχτών άσχετα αν για εσάς κάτι τέτοιο μετράει πολύ.

Έχοντας βγάλει αυτό από την μέση να πω ότι ο λόγος που διαφωνώ είναι γιατί κυρίως εγώ δεν έχω τις γνώσεις για να βγάλω το συμπέρασμα πιο είναι καλύτερος και τα κριτήρια μου είναι καθαρά συναισθηματικά, η αλήθεια είναι ότι δεν έχω δει η μάλλον δεν θυμάμαι τόσο καλά τον γιαννακη για να έχω εκφέρω αντικειμενική γνώμη στο ερώτημα άλλα για διάφορους λογούς θα έλεγα διαμαντιδης ο μόνος που θα έβαζα πάνω από αυτών είναι ο γκαλης, άλλα γενικά έχω την τάση να ευνοώ το μπάσκετ με το οποίο μεγάλωσα και στο μυαλό μου το μπάσκετ τις δεκαετίας του 90/00 είναι καλύτερο από αυτό που παίζεται τώρα άσχετα αν γνωρίζω ότι σαν αθλητές οι σημερινοί παίχτες μάλλον υπερέχουν συντριπτικά έναντι τον παλιών άλλα ειδικά στο θέμα nba η νοσταλγία δεν λέει να με αφήσει .

σκοπος δεν ειναι να τσακωθουμε εννοειται.
αλλα περα απο το ποια ειναι τα κριτηρια του καθενος, που πολλοι τα αναλυουν και μπραβο τους, θεωρω οτι μπορεις να ψηφισεις τον διαμαντιδη στην επιλογη δεν εχω δει τον γιαννακη. νομιζω οτι αυτο λες και συ εξαλλου και ετσι θα βοηθησει στο να εξαχθει ενα οποιο συμπερασμα..(περα απο την διαδικασια του διαλογου)
στην τελικη δεν παιζει ρολο το πως κρινεις,ο καθενας εχει δικα του κριτηρια ,εσυ οπως λες εχεις συναισθηματικα, αλλα το οτι τελικα κρινεις και ψηφιζεις.

(ενταξει δεν λεω να ψηφιζουμε διαμαντιδη επειδη ειμαστε φολα παναθηναικοι και μισουμε καθε τι διαφορετικο...αλλο αυτο και αλλοιωνει και την ολη διαδικασια...)

Δεν θεωρώ το αποτέλεσμα τις ψηφοφορίας σημαντικό για να με κάνει να ψηφίσω και σίγουρα δεν θα μου αλλάξει άποψη οποίο κι αν είναι.

Έκτος αυτού όπως ανέφερα μπορεί να μου αρέσει το "ρετρό" στυλ μπάσκετ άλλα δεν μπορώ παραβλέψω το πόσο έχει προχωρήσει/προοδεύσει το άθλημα από αυτές τις εποχές σε όλους τους τομείς και ο τρόπος που "χτίζονται" αθλητές και ομάδες με βάζει σε αμφιβολίες κατά πόσο οι ομάδες και οι παίχτες εκείνης της εποχής θα κατάφερναν να σταθούν στους υπεραθλητές του σήμερα και με ομάδες που χρησιμοποιούν σήμερα ακόμη και στατιστικά για να σχεδιάσουν την στρατηγική τους στο γήπεδο, ευτυχώς πάντως δεν έχουμε ακόμη εφεύρει κάποια χρονομηχανη για να τεστάρουμε αυτές τις θεωρίες και ο μόνος τρόπος για να γίνει αυτό είναι στα βιντεοπαιχνίδια.

Μιλώντας καθαρά μόνο για την οργάνωση του παιχνιδιού και την ικανότητα στις πάσες ο Παπαλουκάς είναι εκείνος που υπερέχει και των δύο.

Τι ερώτηση είναι αυτή τώρα;
Σπουδαίοι παίχτες και οι 2.
Άλλης εποχής, άλλου μπάσκετ
ο καθένας σπουδαίος στις μέρες του
Ηγέτες και οι δυο. Αμυντικάρες και οι 2. Αρχηγοί και οι 2.
Ο Διαμαντίδης συμμετείχε στις εποχές της μεγάλης άνθισης του ελληνικού μπάσκετ, οπότε έχει και περισσότερους τίτλους σε συλλογικό επίπεδο.
Ο Γιαννάκης ήταν εκεί όταν το ελληνικό μπάσκετ άρχισε να ανθεί, εξ ου και συναισθηματικά έχει ειδική θέση στη καρδιά μας.

Καθαρά αγωνιστικά, και προσπαθώντας να αφαιρέσω την εποχικότητα απο τη σύγκριση (ο Διαμαντίδης πχ ήταν μαστερ στο pick and roll, μια επιθετική προσέγγιση που επι Γιαννάκη δεν υπήρχε ιδιαίτερα στην ευρώπη) ο Διαμαντίδης υπήρξε πολύ πιο λογικός παίχτης, ενα κομπιούτερ, ενώ ο Γιαννάκης έκανε διάφορα αψυχολόγητα (που έλεγε και ο συχωρεμένος ο Συρίγος) παρασυρόμενος απο το συναίσθημα και το πάθος.
Ο Γιαννάκης λοιπόν ηταν παίχτης που συνδύαζε καρδιά και ατσάλινη θέληση με ταλέντο ενώ ο Διαμαντίδης συνδύαζε σπουδαίο μυαλό, ψυχραιμία και δούλεψε πάρα πολύ στο ταλέντο και τις αδυναμίες του (θυμάστε τι σουτ είχε τα πρώτα του χρόνια... τουβλο).
Ο Διαμαντίδης για να κλέψει μια μπάλα, έβαζε σωστά το σώμα του και διάβαζε την επόμενη κίνηση του αντιπάλου. Ο Γιαννάκης έκανε βουτιά στο κενό...

Ο Διαμαντίδης μια φορά δάκρυσε στη καριέρα του, στην τελευταία συνέντευξη τύπου μετά τον 4ο τελικό φέτος.
Ο Γιαννάκης έκλαιγε δυο φορές το μηνα... έπαιζε με σπασμένες μύτες, σακατεμένα πόδια..

Η όλη σύγκριση και η όποια προτίμηση έχει να κάνει με καθαρά προσωπικά κριτήρια.
Ο Γιαννάκης ήταν ένα λιοντάρι, ο Διαμαντίδης ένα κομπιούτερ.