Άιντε, καλή αρχή στο Λέτνερ, ο οποίος ενδέχεται να γίνει και παίκτης-πρόεδρος. Ομάδα του θα είναι έτσι κι αλλιώς.
Ας θυμηθούμε λίγες καλές στιγμές του από το παρελθόν.
Πρώτον: Την μυθική καριέρα του με το Ντιουκ, με το οποίο κατέκτησε τα περιβόητα 2 σερί κολεγιακά πρωταθλήματα, το 1991 και το 1992 τελευταία φορά που συνέβη αυτό, αλλά και πρώτη ύστερα από 18 χρόνια). Ήταν παίκτης της χρονιάς το 1992 και MOP του φάιναλ φορ το 1991. Δύο από τα μπάζερ μπίτερ του πέρασαν στην ιστορία, το 1990 με το Κονέκτικατ στους Ρίτζιοναλ Φάιναλς και το 1992 με το Κεντάκι (πάλι στους Ρίτζιοναλ Φάιναλς), στο ψηφισθεν ως "το ματς του αιώνα" (το έχω, όποιος θέλει μπορώ να του το στείλω), όπου ο Κρίστιαν έκανε την περιβόητη "τέλεια" εμφάνιση (10-10 σουτ, 10-10 βολές, 10 ριμπάουντ, 31 πόντοι) και πέτυχε εκείνο το πιο γνωστό καλάθι στην ιστορία του αμερικάνικου μπάσκετ.
Ιδού:
http://www.youtube.com/watch?v=tZhao5FTprg
Δεύτερον: Τη συμμετοχή του στο ντραφτ του 1992, το ντραφτ που είχε θεωρηθεί ως το καλύτερο όλων των εποχών, στο οποίο ο Λέτνερ τελικά επελέγη τρίτος, από τους Μινεσότα Τίμπεργουλβς, πίσω από το Σακίλ Ο' Νιλ και τον Αλόνζο Μούρνινγκ.
Τρίτον: Την συμμετοχή του στην πρώτη ντριμ τιμ.
Τέταρτον: Τη μεγάλη καριέρα του στο ΝΒΑ. 13 χρόνια, αλλά ο τραυματισμός το 1997 τον περιόρισε σε ένα μόνο ολ-σταρ γκέιμ και μόλις 4 μεγάλες σεζόν, τρεις με τη Μινεσότα και μία με την Ατλάντα.
Πέμπτον: Το ότι ποτέ δεν έφτασε να γίνει αυτό που όλοι περίμεναν. Η "Νέα Μεγάλη Λευκή Ελπίδα". Ε, έγινε ο Νοβίτσκι. Αλλά αυτός είναι Γερμανός και τους πονάει τους Αμερικάνους.
