QUOTE
Ατομικά υπερέχει σε όλα πλην του σουτ ο Παου. Και καλύτερος πασερ είναι και καλύτερος ριμπάουντερ και καλύτερος post player και καλύτερος αμυντικός και πιο πολυδιάστατος αν το θες επιθετικά (αυτό βέβαια δεν σημαίνει και πιο αποτελεσματικός)
Αν ο Γκασόλ υπερείχε παντού, θα έπρεπε να το δείξει αναλαμβάνοντας έναν πιο ηγετικό ρόλο σε όλες τις προηγούμενες σεζόν του. Πού ήταν ο μεγάλος ριμπάουντερ Γκασόλ σε όλες τις σεζόν του στο Μέμφις; Στα πλέι οφ, όπου ο Ντιρκ έχει 8 σερί διψήφιες ποστ σίζον; Πόσοι μιλούσαν για την άμυνά του στο Μέμφις; Με εξαίρεση τις κινήσεις για big man, όλα τα σημεία στα οποία υπερέχει ο Γκασόλ κρίνονται σε διαφορές από μικρές έως οριακές. Δηλαδή, για να το δούμε και με ένα πολύ δημοφιλές παράδειγμα, και ο Πίπεν στα 90'ς, στους τομείς που δεν είχαν να κάνουν με σκοράρισμα, ήταν είτε ισάξιος είτε καλύτερος του Τζόρνταν. Αλλά, κατά πόσο; Σίγουρα όχι κατά όσο χρειαζόταν για να τους θεωρήσουμε ισάξιους. Ο Ντιρκ μπορεί να μην υπερέχει στον ίδιο βαθμό του Γκασόλ, αλλά αυτή η υπεροχή είναι ξεκάθαρη όσον αφορά στον όγκο σκοραρίσματος, ενώ στην αποτελεσματικότητα, ό,τι χάνει ο Ντιρκ σε απόλυτα ποσοστά ευστοχίας εντός παιδιάς, το παίρνει πίσω με τις βολές και τα τρίποντα.
Το όλο ζήτημα πάντως είναι ποιον θεωρούμε μεγαλύτερο σαν παίκτη, όχι πληρέστερο κι εγώ προσωπικά δεν μπορώ να πω ότι μπορώ να συγκρίνω τις δυο καριέρες στα ίσια επειδή ο Γκασόλ έγινε από Μέμφις, Λέικερς. Δεν είναι καν θέμα αξίας πολλές φορές, αλλά και θέμα τύχης. Ένα σωρό μεγάλοι παίκτες θα είχαν πολύ περισσότερα/λιγότερα δαχτυλίδια αν τα πράγματα εξελίσσονταν αλλιώς. Μήπως ο Νοβίτσκι είχε την τύχη να πάει σε καμιά ομάδα-μεγαθήριο; Ποιος ασχολιόταν με το Ντάλας αμέσως πριν από αυτόν (δε μιλώ για τα 80'ς); Ακόμη κι ο σπουδαίος Κιντ μερικές φορές χανόταν στη γενικότερη μετριότητα της ομάδας και σπανίως γινόταν σημείο αναφοράς (συν τοις άλλοις, είχε από τη δική του φουρνιά να αντιμετωπίσει και τον Γκραντ Χιλ, που είχε σαφώς μεγαλύτερο σουξέ τότε).
QUOTE
Εδώ διαφωνώ. Συγκεκριμένα στους Λέικερς που τους έλειπε πολύ ένα pf/c ο Γκασόλ ταίριαζε καλύτερα στο παζλ. Ο Γκασολ είναι πιο "οικονομικος" στην επίθεση. Συν τοις άλλοις οι Λέικερς με αυτόν ισορροπούν το περιφερειακό με το ποστ παιχνίδι επιθετικά. Ο Ντιρκ με τον Κόμπε θα τα στάζαν από παντού στην περιφέρεια αλλά μια τέτοια ομάδα δεν θα ήταν πιο προβλέψιμη;
ΥΓ. Για τους Γκρίζλις πιστε΄τω ότι αδικείς κάπως τον Γκασολ. Τους πήγε 2 φορές πλέι οφ. Εκεί ήταν το νταβάνι της ομάδας.
Δε νομίζω ότι θα είχε πρόβλημα ο Ντιρκ να παίξει σε ένα ρόλο πιο κοντινό στο καλάθι. Απλώς, οι Λέικερς θα αναγκάζονταν να αλλάξουν στιλ παιχνιδιού. Από αυτή την άποψη και μόνο, ο Γκασόλ ίσως να ταιρίαζει λίγο περισσότερο από τον Ντιρκ, αλλά σε γενικότερο πλαίσιο, πιστεύω ότι ο Ντιρκ θα πρόσθετε περισσότερες νίκες σε περισσότερες ομάδες, μεταξύ των οποίων και το Ντάλας, το οποίο δεν πιστεύω με τίποτα ότι θα έφτανε στους τελικούς ή ότι θα κέρδιζε 67 παιχνίδια με τον Γκασόλ ηγέτη (συν τοις άλλοις, βλέπεις ότι εδώ συμβαίνει το αντίστροφο, ότι η ομάδα είχε "ραφτεί" για τα μέτρα του Νοβίτσκι κι ότι ένας post player του στιλ Γκασόλ θα βοηθούσε λιγότερο εκ των πραγμάτων.
QUOTE
Η δικιά σου άποψη επί του προκειμένου?
Κι εγώ πιστεύω αρκετές φορές ότι ο Γκασόλ θα μπορούσε να το είχε κερδίσει. Αλλά δεν το πιστεύω με το στιλ "η μεγαλύτερη κλοπή στην ιστορία" που το πιστεύουν κάποιοι άλλοι. Οι τελικοί δεν είναι μόνο το 7ο παιχνίδι ούτε καν μόνο οι νίκες. Π.χ, οι Λέικερς έχασαν στον 4ο αγώνα και μια από τις αιτίες ήταν η κακή εμφάνιση του Γκασόλ. Κι όπως και να 'χει, δεν είναι καν μόνο θέμα τελικών. Για εμένα, θα έπρεπε να υπάρχει MVP πλέι οφ κι όχι τελικών (ή έστω, να υπάρχουν και τα δύο) για να αντικατοπτρίζεται καλύτερα η γενικότερη εικόνα. Ο Γκασόλ μπορεί και να ήταν ο MVP των τελικών, αλλά σίγουρα όχι ο MVP των πλέι οφ ή ολόκληρης της σεζόν.