ΤΟ ΠΑΝΟΡΑΜΑ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ(
by euroleague.net)
preview: http://www.euroleague.net/main/results/sho...iew?gamecode=17
report: http://www.euroleague.net/main/results/sho...ort?gamecode=17
Στατιστικά: http://www.euroleague.net/main/results/showgame?gamecode=17
Δηλώσεις: http://www.euroleague.net/main/results/sho...tes?gamecode=17ΑΠΟΨΕΙΣ
Aλλον ζάλισαν τα καυσαέρια...(SportDay / Παπαδογιάννης Νίκος)Στο γήπεδο, όπου χθες θριάμβευσε ο Αρης, κάποτε υπέφεραν οι ελληνικές ομάδες τα πάνδεινα. Οταν η «κιτρινόμαυρη» αυτοκρατορία βρισκόταν στα σπάργανα, ήρθε στη Γαλλία και είδε τον ουρανό σφοντύλι: 46-98, μία από τις βαρύτερες ήττες της ιστορίας του. Ο ΠΑΟΚ του 1976 έχασε με 39 πόντους, ο Ολυμπιακός του 1978 με 20, ο Παναθηναϊκός του 1982 με 45. Αληθινός τόπος μαρτυρίου. Λες και ζάλιζαν τις ομάδες μας τα καυσαέρια από τη θρυλική πίστα αυτοκινήτου που βρίσκεται ακριβώς δίπλα.
Ο Αρης, όμως, εμφανίστηκε στο «Ανταρές» με... τα τούρμπο αναμμένα. Περισσότερο θύμισε την ήρεμη και σίγουρη για τον εαυτό της ομάδα του Γκάλη (αυτή που νίκησε τη Λε Μαν μέσα-έξω το 1984-85 στο Κόρατς) παρά το «κίτρινο»... βρέφος του 1977. Το μπάσκετ που έπαιξε ειδικά στη β' περίοδο του χθεσινού αγώνα, όταν ο Καλαϊτζής κράτησε τα ηνία με σιγουριά επιπέδου Παναγιώτη Γιαννάκη, ήταν ζηλευτό. Η ίδια Λε Μαν, που κόντεψε να «αλώσει» το Τελ Αβίβ, πέτυχε σε 10 λεπτά μόλις 8 πόντους και δέχθηκε 21. Τα θεμέλια του θριάμβου είχαν ήδη τοποθετηθεί.
Τόσο στον αγώνα της πρεμιέρας με τη Μάλαγα όσο και στον χθεσινό, είχα διαρκώς την αίσθηση (ακόμα και στα δύσκολα) ότι ο ήρεμος, μεθοδικός και συγκεντρωμένος Αρης θα κέρδιζε. Τα αντίστοιχα παιχνίδια, πέρυσι, συχνά τα έχανε. Θέμα αυτοπεποίθησης, λέτε; Ισως, αλλά οι ίδιοι οι παίκτες του μιλούν για νέα πνοή που ξεκινάει από τον προπονητή. «Εχουμε πια ένα πλάνο, ένα σχέδιο, μια λογική», μου έλεγε αμέσως μετά το φινάλε ο Γιώργος Καλαϊτζής. Για την εποχή Ματσόν δεν θέλησε να μιλήσει, αλλά το μήνυμα ήταν σαφές. Ο Αρης του 2006-2007 έφτασε εκεί που έφτασε με το ταλέντο των παικτών του. Φέτος, παρά την γκρίνια που ενσκήπτει στην κερκίδα με την παραμικρή αφορμή, έχει και καλό προπονητή. Κι ας παρομοιάζουν μερικοί στη Θεσσαλονίκη τον Γκόρντον Χέρμπερτ με εκείνον τον Φίσερ.
Το ζητούμενο είναι η σωστή διαχείριση (ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ / Πάρις Καλημερίδης) Δεν χωράει καμία αμφιβολία, ότι ο Άρης με τον Ρέισι Τέρι στην σύνθεσή του είναι μια άλλη ομάδα. Ο Αμερικανός άσος των κίτρινων έβαλε την υπογραφή του στην δεύτερη συνεχόμενη νίκη του Άρη στην Ευρωλίγκα. Χωρίς τον Τέρι ο Άρης στο Λε Μαν ίσως ζούσε έναν πραγματικό εφιάλτη. Το τρίποντο που σημείωσε στο τέλος και το ριμπάουντ-χρυσάφι που πήρε, ήταν όλα τα λεφτά.
Οι κίτρινοι ήταν για μια ακόμα φορά ιδιαίτερα σοβαροί στο παιχνίδι τους. Οι 10 ασίστ στο ενεργητικό τους και 22/24 πόντοι από τη γραμμή των ελευθέρων βολών είναι τα στοιχεία που το επιβεβαιώνουν.
Η αποκάλυψη του αγώνα (η εμφάνιση του Τέρι ήταν λίγο πολύ αναμενόμενη), ήταν η απόδοση του Γιώργου Καλαϊτζή. Σε μια περίοδο που με το "καλημέρα" εκφράστηκαν ενστάσεις για το πρόβλημα που υφίσταται στη θέση του πλέι μέικερ, ένεκα της δυσλειτουργίας του Καστλ, επειδή τα χρονάκια άρχισαν να μετράνε στην πλάτη του. Έρχεται ο Γκόρντον Χέρμπερτ και ρίχνει στο παρκέ τον Καλαϊτζή σε μια στιγμή του πρώτου ημιχρόνου που τα φίδια είχαν αρχίσει να ζώνουν τον Άρη. Με δύο διαδοχικά τρίποντα και τρεις ασίστ, ο Καλαϊτζής άλλαξε τη ροή του αγώνα. Τα ερωτήματα που προβάλλουν στις τάξεις των φίλων του Άρη μετά από αυτό το σοβαρό τεστ των κίτρινων είναι δύο.
Πρώτον: Μπορεί ο Άρης να βγάλει τη χρονιά με τον Κάστλ βασικό πλέι μέικερ και μπάκαπ τον Καλαϊτζή;
Δεύτερον: Ο Άρης θα μπορέσει να αντεπεξέλθει σε άλλες σκληρές έδρες εκτός και εντός συνόρων όταν έχει αντιπάλους που διαθέτουν δυνατούς ψηλούς παίκτες;
Στην πρώτη ερώτηση, η απάντηση είναι πως ναι, η χρονιά μπορεί να βγει χωρίς απώλειες με σωστή διαχείριση και μόνον αν γίνουν αγωνιστικές αλχημείες από πλευράς Χέρμπερτ. Ήδη ο Καλαϊτζής έλυσε σε πρώτη φάση τα χέρια του κόουτς του Άρη και έδειξε ότι κάλλιστα σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί -και είναι καλό- να ξεκινάει βασικός. Υπάρχει όμως και ο Παντελιάδης. Ο Χέρμπερτ πρέπει να δείξει και σε αυτόν εμπιστοσύνη. Όπως και στον Σάββα Ηλιάδη και στον Σεραπίνας που αγωνίζονται σε άλλες θέσεις, αλλά μέχρι στιγμής έχουν πάρει λίγο χρόνο συμμετοχής. Διαφορετικά τον Άρη τον περιμένει πολύ αγχώδης χρονιά.
Όσον αφορά το δεύτερο ερώτημα, τα πράγματα δεν είναι το ίδιο απλά. Η απάντηση δεν περιέχει μομφή ως προς την επιλογή του Μότολα. Ο Φιλανδός είναι ένας προικισμένος και έμπειρος ψηλός. Μακάρι να τον είχε και πέρυσι στις τάξεις του ο Άρης. Θα είχε βγει σίγουρα δεύτερος. Προς το παρόν πάντως δεν έχει δείξει ότι είναι έτοιμος, καθώς μέχρι στιγμής δεν έχει δείξει ούτε το 60% των δυνατοτήτων του.
Το συμπέρασμα είναι πως το κενό του Ουίλκινσον πολύ δύσκολα θα καλυφθεί. Ο Αμερικανός έκανε μέσα στο γήπεδο πολλά πράγματα. Έκλεινε πολλές τρύπες και επιπλέον βοηθούσε σημαντικά στην επίθεση. Ο Τέρι είναι θεαματικός και χαρισματικός σκόρερ, αλλά δεν μπορεί να βοηθήσει κάτω από τα καλάθια όσο ο Ουίλκινσον. Θα πρέπει όλοι οι υπόλοιποι να υπερβάλλουν εαυτούς για να παίξει καλή άμυνα ο Άρης.
Όσον αφορά τον Ράιτ, είναι σίγουρα ένας καλός παίκτης αλλά δεν μπορεί να γνωρίζει κάποιος πόσο μπορεί να βελτιωθεί ακόμη και να δέσει με τη χημεία της ομάδας, ώστε να πείσει τον κόσμο ότι αξίζει να περιορίζεται ο χρόνος συμμετοχής του Ηλιάδη και άλλων παικτών προς χάριν του Αμερικανού.