Η μεγάλη πρόκληση
Του Μίλτου ΛαζαρίδηΜεσογειακή λίγκα ονομάζεται η νέα μορφή μεθαδόνης του junky της εξουσίας που αναζητεί ρόλο, μετά το στερητικό σύνδρομο που του προκάλεσε η απώλεια του προεδρικού θώκου της FIBA, όταν τον πήραν χαμπάρι.
Ο οπορτουνισμός που χαρακτηρίζει την πρόταση, για δημιουργία Μεσογειακής Λίγκας με ολίγη από υπόλοιπο Ασίας (όπως λέμε υπόλοιπο Αττικής), δεν επιτρέπει την αντιμετώπιση της με σοβαρότητα. Είναι σαν να προτείνει ο υπουργός οικονομικών στις εταιρείες να πάνε στη Βουλγαρία για να γίνουν κερδοφόρες.
Αφού ο κος Γιώργος "έλυσε" τα προβλήματα του ελληνικού και ευρωπαϊκού μπάσκετ, σκέφτηκε να λύσει και τα προβλήματα των Bahrain, Qatar, Dubai κλπ., με τη μεγαλοψυχία που χαρακτηρίζει τους δωρητές πνεύματος.
Αλήθεια με ποια αρμοδιότητα επιβάλλονται δήθεν λύσεις που αφορούν τον ΕΣΑΚΕ και το πρωτάθλημα που κατά νόμο διοργανώνει; Αν αντλείται αυτό το δικαίωμα από την υπόθεση ότι η ΕΟΚ είναι υπεύθυνη για το σύνολο του μπάσκετ στην Ελλάδα, τότε θα πρέπει να αναλάβει και την ευθύνη για την κατάντια του.
Γνωρίζω ότι γίνομαι υπερβολικός να ζητώ ευθύνες από ένα άνθρωπο, που εμφανίστηκε ως φανατικός πολέμιος των Ολυμπιακών αγώνων, ενώ η διεκδίκηση τους φέρει την υπογραφή του ως ΓΓΑ.
Δεν μπορώ να αντιληφθώ με ποια δεδομένα μπορεί κανείς να οδηγηθεί σε μια τέτοια παρανοϊκή πρόταση, όταν είναι αναμενόμενη η θνησιγένεια της, αλλά και η μαθηματικά βέβαιη διαλυτική επίπτωση που θα έχει στο ελληνικό πρωτάθλημα.
Το πρόβλημα στην Ελλάδα είναι ότι έχουμε γεμίσει από ειδικούς και ειδήμονες. Ειδικός είναι αυτός που μαθαίνει όλο και περισσότερα για όλο και λιγότερα πράγματα ώσπου καταλήγει να γνωρίζει τα πάντα για το τίποτα. Νομίζω ότι έχουμε φτάσει σε αυτό το επίπεδο ολοκλήρωσης.
Χειρότερα, όμως, από αυτή καθαυτή την πρόταση είναι τα επιχειρήματα που την τεκμηριώνουν.
Η εκτίμηση ότι το πρωτάθλημα της Α1 φθίνει είναι όντως ρεαλιστική, η λύση όμως που προτείνεται να γίνει Α2 είναι τουλάχιστον ανεξήγητη, όταν μάλιστα συνοδεύεται από την άποψη ότι τα υπερεθνικά πρωταθλήματα θα δώσουν οικονομική διέξοδο. Σε ποιους;
Στον Παναθηναϊκό φυσικά, στον Ολυμπιακό, γιατί δεν μπορούμε να κάνουμε αλλιώς, και σε άλλους δύο που πιθανολογούμε ότι θα είναι ο Άρης και ο ΠΑΟΚ, αλλά θα εξαρτηθεί από το γλύψιμο. Ανοίξαμε και σας περιμένουμε. Από το γλείψιμο δεν πέθανε κανείς.
Με βάση τα στοιχεία της AGB από την αρχή της EUROLEAGE, κατεξοχήν το κορυφαίο υπερεθνικό πρωτάθλημα, κανένας αγώνας δεν είναι στα 20 πρώτα της εβδομάδας σε τηλεθέαση, ως ένδειξη τουλάχιστον ενδιαφέροντος για τέτοιες διοργανώσεις.
Για την ακρίβεια ο μόνος αγώνας μπάσκετ σε αυτήν την κατηγορία είναι το Παναθηναϊκός - Ολυμπιακός, του εθνικού πρωταθλήματος, δηλαδή. Πώς, λοιπόν, δημιουργείται η πεποίθηση ότι τα υπερεθνικά πρωταθλήματα είναι η λύση;
Όταν ο αγώνας π.χ. Ολυμπιακός - Ρεάλ έχει μονοψήφια τηλεθέαση πως περιμένουμε ότι ο αγώνας ΠΑΟ - ΓΕΡΑΚΙΑ ΤΗΣ ΕΡΗΜΟΥ θα έχει καλύτερη τύχη, ή ότι οι τηλεοράσεις θα ενδιαφερθούν να δείξουν τον βεδουίνο Αμπντούλ Τζαμπάρ;
Πιστεύω όμως ότι ούτε και για τις ομάδες που θα συμμετέχουν θα είναι οικονομική διέξοδος, με δεδομένο ότι οι αγώνες θα είναι πιο δαπανηροί και το ενδιαφέρον της τηλεόρασης περιορισμένο, με βάση την απροθυμία των ιδιωτικών καναλιών να αναλάβουν ακόμα και αυτή την EUROLEAGE.
Ας υποθέσουμε όμως ότι οι τηλεοράσεις της Τουρκίας, ή του Λιβάνου, ή του Qatar, θα προθυμοποιηθούν να καλύψουν την Βασιλακοπουλιάδα. Πώς θα φτάσουν αυτά τα χρήματα στα ελληνικά σωματεία, που είναι και η μοναδική ψευδό προσδοκία για εισροή κάποιων εσόδων, αφού αποκλείσουμε το ενδεχόμενο τις αύξησης των εισιτηρίων, λόγω της συμμετοχής ομάδων από το Qatar, ή τον Λίβανο αλλά μόνο στους περισσότερους αγώνες μεταξύ ελληνικών ομάδων;
Κάτι δηλαδή που θα μπορούσε να γίνει με την αύξηση των αγώνων των play-offs, (χωρίς φυσικά να το προτείνω για την αποφυγή του οποιοδήποτε κορεσμού.) Μόνο μέσα από τα κοινά τηλεοπτικά δικαιώματα.
Αν είναι όμως έτσι τότε γιατί δεν δέχονται οι δύο μεγάλοι να μοιράζονται και τα τηλεοπτικά δικαιώματα και στην EUROLEAGE και στο ελληνικό πρωτάθλημα, που θα ήταν κάποια λύση προς την σωστή κατεύθυνση;
Αφού αποκλείσουμε, λοιπόν, τα οικονομικά επιχειρήματα το μόνο που μένει να υποθέσουμε ότι στόχος είναι ο περιορισμός του ελληνικού πρωταθλήματος στις τέσσερις ομάδες. Δεν νομίζω να πιστεύει κανείς ότι οι υπόλοιπες ομάδες, αποκομμένες από οποιαδήποτε πηγή εσόδων, θα είναι σε θέση να συναγωνιστούν με αξιώσεις τις προνομιούχες ομάδες στα play-offs. Στο ελληνικό πρωτάθλημα θα παίζουν μόνο όσοι θέλουν να αδυνατίσουν.
Το σχιζοφρενικό είναι ότι ασκείται κριτική στον ΕΣΑΚΕ ότι περιόρισε τον αριθμό τον ομάδων στα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα, ενώ επιβάλλεται πιο καταστροφικός περιορισμός στο ελληνικό πρωτάθλημα, με το ίδιο ακριβώς σκεπτικό της ULEB, που εμμέσως τη δικαιώνει.
Είναι προφανώς λεπτομέρεια για τον κύριο Βασιλακόπουλο ότι κάποιοι έχουν ξοδέψει κάποια χρήματα, όπως π.χ. ο κος Λιανός, πιστεύοντας ότι έχουν να κάνουν με σοβαρούς θεσμούς.
Κατά συνέπεια η πρόταση δεν έχει να κάνει ούτε με το μπάσκετ πολύ δε περισσότερο με το ελληνικό. Υπάρχει, όμως, δυνατότητα να αντιμετωπιστεί αυτός ο παραλογισμός, αν πραγματικά λειτουργεί η δημοκρατία.
Ο ΕΣΑΚΕ που είναι και ιδρυτικό μέλος της ULEB, έχει τη δυνατότητα να μην δεχτεί αυτές τις ομάδες στα play-offs, κάτι που ήδη ανακοίνωσε και το Ισραήλ. Θα πρέπει, δηλαδή, να σταθμίσουν οι ομάδες που θα αποφασίσουν να συμμετάσχουν σε αυτό το μόρφωμα μεταξύ Ευρώπης και Μέσης Ανατολής.
Αν δεν το κάνει τότε δεν έχει κανένα λόγο ύπαρξης, γιατί μπορεί να "φταίνε τα τραγούδια του φταίει και ο λυράρης μα φταίει και ο ίδιος του ο λαός γιατί είναι μαραζιάρης"...
Υ.Γ.: Ιδού η Ρόδος, ιδού το πήδημα. Με την ευκαιρία του τελικού Παναθηναϊκός - Ολυμπιακός, πιθανού τελικού της Μεσογειακής λίγκας, ας τον διοργανώσουν στο Abu Dhabi για να δούμε πόσα απίδια πιάνει ο σάκος!Λέμε και καμία μαλακία για να περάσει η ώρα, αλλά παρασύρθηκα νομίζοντας πως λέμε ό,τι μας κατέβει.