Επειδή δεν έχουμε για τον Γιώργο,βάζω εδώ του Γρηγορη Μπατη απο spor24:
Η ιστορία του έχει λίγο τένις, λίγο ποδόσφαιρο, πολύ μπάσκετ, μια μπλούζα του Καραταΐδη, "πράσινες" παιδικές καζούρες, δυσκολίες, χαρές, μα πάνω απ' όλα είναι υπέροχη σαν παραμύθι. Κι εδώ θα την διαβάσεις όλη!

Εστιάζοντας κανείς μοναχά στο τίτλο, ακολουθώντας την κακή συνήθεια της εποχής, θα πει πως είναι προϊόν υπερβολής και πιθανότατα να αποσκοπεί σ' όσο το δυνατόν περισσότερους αναγνώστες, ακολουθώντας το δόγμα της κλικολαγνίας. Θα του το χαλάσω όμως. Ο τίτλος είναι πέρα για πέρα αληθινός, απ' όποια πλευρά κι αν το δεις, όποια γυαλιά κι αν φοράς (κόκκινα, πράσινα, κίτρινα, μαύρα). Είτε βάσει αριθμών και τίτλων, είτε βάσει πράξεων, χαρακτήρα, προσωπικότητας, ο Γιώργος Πρίντεζης είναι ο μεγαλύτερος αρχηγός που είχε ο Ολυμπιακός σ' όλα τ' αθλήματα. Τόσο απλά, τόσο δίκαια.

Κι αν τα φώτα (δικαίως) έχουν πέσει αυτή τη στιγμή πάνω στον Βασίλη Σπανούλη, αυτή είναι η πιο καλή στιγμή να γράψουμε για τον Πρίντεζη. Τώρα που είναι φρέσκο το ματς που ήταν σκιά του καλού του εαυτού και αποχώρησε τραυματίας και όχι μετά τα 2 πρώτα σπουδαία παιχνίδια που έκανε ο Έλληνας φόργουορντ στους τελικούς με τον Παναθηναϊκό.


Επιτρέψτε μου όμως, αλλά παραφράζοντας τους στίχους του Μάνου Χατζιδάκι, αξίζει και ένα και δύο και τρία και τέσσερα κακά παιχνίδια. Γιατί ο Γιώργος, μεγάλωσε και έγινε λεβέντης για χάρη του Πειραιά. Και όσο κι αν έψαξε, δεν βρήκε άλλο λιμάνι, τρελό να τον έχει κάνει όσο τον Πειραιά.

Γιατί αυτό είναι ο Ολυμπιακός για τον Πρίντεζη, το πιο γλυκό λιμάνι του. Με τις φουρτούνες του, τη γαλήνη του, τη χαρά του και τη μελαγχολία του. Κι αυτό είναι ο Γιώργος για τον Ολυμπιακό, λεβέντης. Μ' όλη τη σημασία της λέξης. Λεβέντης και στα παρκέ που δείχνει αυταπάρνηση και δίνει θάρρος και στους υπολοίπους, λεβέντης και εκτός, σε τέτοιο βαθμό που τον παραδέχεται κάθε αντίπαλος. Και μάλιστα στην εποχή του τυφλού οπαδισμού.

Για να φτάσουμε όμως στο σήμερα και να γραφτεί αυτό το κείμενο για τον αρχηγό των Πειραιωτών, μεσολάβησαν πολλά. Πολλά χρόνια, πολλές δυσκολίες, πολλές χαρές, πολλές ώρες προπόνησης και μια ζωή σαν παραμύθι, που ελάχιστοι στον κόσμο θα έχουν την ευτυχία να το ζήσουν.

Ας γυρίσουμε το χρόνο λίγο πίσω. Πίσω σ' εκείνη την Παρασκευή στις 22 Φεβρουαρίου του 1985, που ο Ιωσήφ και η Χρύσα Πρίντεζη υποδέχονταν το νέο μέλος της οικογένειας. Μια Παρασκευή ανείπωτης χαράς για την οικογένεια, μια συνηθισμένη Παρασκευή για εκατομμύρια άλλους ανθρώπους, μια Παρασκευή που έμελλε να αλλάξει την ιστορία του μπασκετικού Ολυμπιακού μετά από περίπου 25 χρόνια.

Ο Γιώργος μεγάλωσε Μπράχαμι, Σύρο και πάλι πίσω στην Αθήνα και παρά το "πράσινο" οικογενειακό του περιβάλλον (θείοι, ξαδέρφια κτλ), "ερωτεύτηκε" το κόκκινο. Θες από αντίδραση, θες από παραστάσεις και φίλους; Ούτε ο ίδιος δεν θα θυμάται μετά από τόσα χρόνια. Αυτό που θα θυμάται σίγουρα είναι την καζούρα που κάποιες φορές έκανε και άλλες φορές δεχόταν από την οικογένεια, πάντα με την ωραία και φίλαθλη έννοια, που τον χαρακτηρίζει άλλωστε.

Ασχολήθηκε νωρίς με τον αθλητισμό και δοκίμασε τις ικανότητές του αρχικά στο τένις, που το παράτησε μετά από ελάχιστες (3;) προπονήσεις. Έπειτα φόρεσε τα γάντια του τερματοφύλακα σε μια τοπική ομάδα, όμως ευτυχώς για τον ίδιο και για τον Ολυμπιακό, κατάλαβε πως το άθλημά για το οποίο είναι γεννημένος, έχει 7 γράμματα και πορτοκαλί χρώμα (τουτέστιν "μπάσκετ"). Από τα 8 του κιόλας χρόνια, διέπρεψε στον Αστέρα Αγίου Δημητρίου, τόσο που στα 15 έγινε μέλος της αγαπημένης του ομάδας. Της ομάδας που αγαπούσε, της ομάδας που φορούσε τις μπλούζες με τ' όνομα του Καραταΐδη και του Καραπιάλη στην πλάτη, της ομάδας που είχε χτίσει μια μπασκετική αυτοκρατορία λίγα χρόνια πριν. Τη μεγάλη ομάδα του Τόμιτς, του Σιγάλα, του Φασούλα, του Ρίβερς, του Πάσπαλι. Στον τελευταίο είχε μια αδυναμία, αν και δεν μπορούσε να ξεχωρίσει κάποιον απ' αυτή την σπουδαία φουρνιά. Αν και είχε στεναχωρηθεί πολύ, με τις χαμένες βολές στο Τελ Αβίβ.

Ο Γιώργος θαύμαζε τον μπασκετικό Ολυμπιακό που σάρωνε τους τίτλους και τα βράδια πριν κοιμηθεί, έκλεινε τα μάτια και έφτιαχνε εικόνες. Έβλεπε να φορά αυτή τη φανέλα, να παίζει μπροστά σε χιλιάδες φιλάθλους (όπως αυτός), να χαρίζει νίκες και τίτλους. Ένα όνειρο τόσο μακρινό και συνάμα τόσο συνηθισμένο για τα παιδιά που αγαπούν τον αθλητισμό και δη μια ομάδα. Το ασυνήθιστο και για την ακρίβεια σπάνιο σ' αυτά τα όνειρα, είναι να πραγματοποιηθούν. Γι' αυτό και ο Γιώργος είναι ένας στο εκατομμύριο. Είναι ευλογημένος κι αυτό δεν το ξεχνά καμία στιγμή της ημέρας και το εκτιμά σε κάθε ανάσα του.

Σκεφτείτε μονάχα πόσα παιδιά αυτό το βράδυ και το άλλο και τα επόμενα, ονειρεύονται να πατήσουν κορυφές με τις αγαπημένες τους ομάδες. Να γίνουν είδωλα στη θέση των ειδώλων τους. Πόσες φορές κι εσύ έχεις ονειρευτεί με τα μάτια ανοιχτά, να φοράς τη φανέλα της ομάδας σου και να θριαμβεύεις. Πόσες φορές έχεις δει και έχεις παθιαστεί με την ομάδα σου και θα ήθελες να παίζεις μέσα και να γυρίζεις μια ανάποδη κατάσταση; Ο Γιώργος λοιπόν το πέτυχε. Και να παίζει με τη φανέλα του Ολυμπιακού και να γυρνά παιχνίδια μόνος του και να φέρνει νίκες και τίτλους. Το πιο σημαντικό όμως δεν είναι (μονάχα) η επιτυχία, αλλά ο τρόπος που την αντιμετωπίζεις. Γιατί μόνο εύκολο δεν φαντάζει να είσαι ξεχωριστός ανάμεσα στους χιλιάδες και να μπορείς να το διαχειριστείς. Εκεί ξεχωρίζουν τα παιδιά από τους άντρες και οι παίκτες από τους αρχηγούς.

Μα εδώ μιλάμε για τον Γιώργο Πρίντεζη! Τον άνθρωπο που δούλεψε και δουλεύει σκληρά και ασταμάτητα, που έπαιξε δανεικός στην Ολύμπια Λάρισας για να “ψηθεί”, που ξεπέρασε το αποτυχημένο πέρασμά του από την Μάλαγα και εκεί που όλα έμοιαζαν δύσκολα επέστρεψε και πάλεψε για τον Ολυμπιακό, που έκανε το “πεταχτάρι” νέο στυλ σουτ και χάρη σ' αυτό μάλιστα, έφερε την ομάδα του Πειραιά ξανά στην κορυφή της Ευρώπης και εν πάση περιπτώσει μιλάμε γι' αυτόν που πέρασε το πιο δύσκολο εξάμηνο της ζωής του, έχασε τον πατέρα του και πριν καλά καλά προλάβει να το συνειδητοποιήσει και να τον θρηνήσει, μπήκε στο γήπεδο και έκανε κατάθεση ψυχής σε δύο τελικούς.

Ούτε η απώλεια, ο μεγαλύτερος ανθρώπινος πόνος, κατάφερε να λυγίσει τον αρχηγό (τουλάχιστον εντός παρκέ). Κι αυτό για δύο λόγους. Γιατί ο Ολυμπιακός είναι το δεύτερο σπίτι του κι ένιωθε πως περνά χρόνο με την οικογένειά του και όχι πως παίζει απλά μπάσκετ, αλλά και επειδή ο Ιωσήφ Πρίντεζης, τον μεγάλωσε με αξίες και του έμαθε να είναι δυνατός όταν πρέπει. Του έμαθε πως όταν έρχονται τα δύσκολα πρέπει να ορθώνουμε ανάστημα και πως στις αναποδιές η απάντηση είναι να πατάμε γερά στα πόδια μας και να δείχνουμε περίσσια αποφασιστικότητα. Αυτό ακριβώς που έκανε στους πρώτους δύο τελικούς, τη στιγμή που η πλειοψηφία, θα έπαιρνε άδεια από τη δουλειά άνευ συγκεκριμένης επιστροφής. Γι' αυτό και είναι ξεχωριστός, γι' αυτό και είναι ο σπουδαιότερος αρχηγός, γι' αυτό και ο Ιωσήφ Πρίντεζης θα καμαρώνει για τον λεβέντη του. Γι' αυτό είναι και ο μοναδικός αθλητής του Ολυμπιακού, που έγινε σημαία από τους φιλάθλους της ομάδας.


Γι' αυτό και για τα παιχνίδια που έσφιξε τα δόντια και έπαιξε τραυματίας. Για τα βράδια που δεν κοιμήθηκε μετά από ήττες. Για τα δάκρυα χαράς και λύπης. Για τις ατελείωτες έξτρα ώρες προπόνησης. Για τα συνθήματα που τραγούδησε και θα τραγουδήσει αγκαλιά με τον κόσμο. Για τα 2 Ευρωπαϊκά, τα 2 Πρωταθλήματα και το 1 Διηπειρωτικό που έφερε στον Ολυμπιακό. Γιατί ο στόχος του από μικρό παιδί ήταν να εκμεταλλευτεί το ταλέντο του και να δουλεύει ασταμάτητα, ξεπερνώντας τα όρια του. Για το ήθος του και τη συμπεριφορά του, απέναντι σε κάθε αντίπαλο (είτε παίκτη, είτε οπαδό). Γιατί είναι υγιής οπαδός και το δείχνει χωρίς να προκαλεί κανέναν. Γιατί ενώ οι οπαδοί των άλλων ομάδων ξέρουν την αγάπη του για τον Ολυμπιακό, τον αναγνωρίζουν και τον παραδέχονται. Γιατί κακά τα ψέματα, όλοι θα ήθελαν να 'χουν στην ομάδα τους έναν Πρίντεζη. Για την ακρίβεια, τον Γιώργο Πρίντεζη.

Υ.Γ: Αν ο Ολυμπιακός κατακτήσει τελικά το πρωτάθλημα, θα πρέπει να αφιερωθεί αποκλειστικά στον Γιώργο Πρίντεζη. Αυτόν, που δεν ξέρω αν είναι 1ος ή 2ος αρχηγός, αλλά είναι Ο αρχηγός.CH

Μια φώτο , όλος ο Ολυμπιακός

Γιώργη ψυχάρα

και γρήγορη αλλάγη άβαταρ γιατί πρέπει

Να σου ζήσει παιχταρα!

Έκανε και κορίτσι..... Κλαφτε τον,ερωτεύτηκε

Θα τα μαμησει όλα στο Eurobasket,έχει χαρά,κερνάει μετάλλιο

Eμένα πάντως με παραξενεύει το πόσο κουρασμένος είναι μονίμως ο Πρίντεζης. Και στα περσινά πλέι οφ μια χαρά χρόνο είχε για να ξεκουραστεί μετά το Φ4. Πώς γίνεται ο Γιουλ π.χ.χ να κάνει το βιονικό και οι ττου Ολυμπιακού να είναι μονίμως σκασμένοι;

Ο Γιουλ όμως ειχε και εναν doncic διπλα του και πιο παλια εναν σερχι κλπ κλπ, ο Πριντεζης τα τελευταία χρονια ειναι μόνος του στο 4 απλα είναι τετοιος ο χαρακτηρας του που ουτε θα γκρινιαξει που ειναι μόνος του και θα σφιξει τα δοντια να παιξει οταν πχ εχει θεμα με την μεση. Αν ηταν 2 χρονια μεγαλυτερος θα έλεγα οτι μιλαμε για καρμπον περιπτωση διαμαντιδη. Ο Αι Γιωργης τουλαχιστον εχει χρόνο να επανελθει αν βοηθησει ο τιγι.

Υπερβολικό το βρίσκω. Δεν έχει μεγαλύτερο φόρτο ο ΠΡίντεζης από πολλούς παίκτες στην Ευρώπη και στη θεση του και αλλού. Και αγωνίζεται και σε πρωτάθλημα που προσφέρει άπειρες ευκαιρίες για ανάσες. Γενικώς η κατάρρευση του Ολυμπιακού στο τέλος της σαιζόν (γιατί δεν είναι μόνο ο Πρίντεζης) είναι διαχρονική και θα έπρεπε να προβηματίσει, τουλάχιστον στις χρονιές που προχωράει στην Ευρωλίγκα.

Κι εγώ δε θεωρώ πως ήταν λογική η εικόνα του να κάνει κάτι 1/12 δίποντα στον τελευταίο τελικό. Σίγουρα κάτι πήγε στραβά και στην εκγύμναση του ίδιου και ελπίζω να το προσέξει φέτος. Εντάξει δεν είναι ίδιοι όλοι οι παίκτες για να τον συγκρίνω με τον Llull, αλλά μιλάμε για 25-26 λεπτά μ.ό που έπαιζε, όχι για 30+. Ίσως πρέπει να αποδεχτούμε ότι το σκαρί του δεν είναι για παραπάνω από 20-22. Φέτος πάντως περιμένω ποιοτική χρονιά μέχρι τέλους αφού υπάρχουν και Milutinov, McLean να παίρνουν προσπάθειες στο ζωγραφιστό οπότε θα "φάει λιγότερο ξύλο".

Υπάρχουν διάφοροι παράγοντες για το ότι ο Πρίντεζης δεν απέδωσε όπως θα θέλαμε σαν Ολυμπιακοί, και αν κάποιοι αφελείς νομίζουν ότι θα κερδίζει φάουλ σαν τον Μαυροκεφαλίδη το 2015. Όταν ο Μιλουτίνοβ δεν πήρε κυριολεκτικά κανένα στους τελικούς του ΟΑΚΑ μπορούν να το κάνουν, και να ελπίζουν ότι θα βρίσκει διέξοδο από εκεί. Όμως πάντα πρέπει να παίρνει κανείς το ρεαλιστικό και το πιο δύσκολο σενάριο. Και το δεδομένο είναι ότι θα τρώει ξύλο από τους παίκτες του Παναθηναϊκού. Θα εφαρμόζεται και συνταγή Μασιούλις με τριάρι που θα μαρκάρει στις αλλαγές τον Πρίντεζη. Και αν υπάρχει συνδυασμός της καταπόνησης και της έλλειψης αναπληρωματικού τεσσαριού όπως στα τελευταία χρόνια στον Ολυμπιακό. Και δεν υπάρχει τόσο απειλητικό σουτ όπως στους περσινούς τελικούς . Για να βάλει τους παίκτες του Παναθηναϊκού να σκέφτονται τα ντουμπλαρίσματα πάνω του. Δεν είναι παράλογο να σκάσει ο Πρίντεζης. Περισσότερο παράλογος είναι ο yorgos .Όχι μόνο γιατί δεν λαμβάνει υπόψη για την κατάρρευση του Ολυμπιακού μετά από κάποια Φαιναλ Φορ τις σημαντικές απουσίες και προβλήματα του 2013 και του 2017. η τι έπαθε και η περσινή Ρεάλ, αλλά και επειδή απορεί γιατί να είναι κουρασμένος ο Πρίντεζης και φέτος. Όταν προέρχεται από την Εθνική όπου δεν έπαιζε μόνο υπερβολικό χρόνο στα επίσημα ματς του Ευρωμπάσκετ, άλλα ακόμα και στα φιλικα.

Προσωπικά δε θυμάμαι παίκτη που να είναι μόνιμα σκασμένος ένα μήνα μετά από Φ4 (και με αδιάφορα παιχνίδια στο ενδιάμεσο) ή ένα μήνα μετά από Ευρωμπάσκετ. Ούτε έναν.

Το θέμα γενικότερα της κούρασης των παικτών δεν νομίζω πάντως ότι σχετίζεται με το αν έπαιξε κάποιος 28 λεπτά και όχι 22 (στην τύχη τα νούμερα), από την στιγμή που μπήκε στην "ταλαιπωρία" να μπει στην αποστολή, αεροπλάνο, ταξίδια, προθέρμανση κλπ τα 5-6 λεπτά δεν κάνουν την διαφορά.
Και ο Πρίντεζης φαίνεται πάντα σε καλή φυσική κατάσταση, και βέβαια πέρυσι δεν ήταν ο μοναδικός που στο τέλος έπαιζε με χαμηλότερη ένταση. Ίσως πέρυσι κάτι έγινε λάθος στην προετοιμασία και στις προπονήσεις επειδή το σύστημα ήταν καινούριο.

το ενδεχομενο να μην ειναι σκασμενος αλλα να εχει αρχισει η κατηφορα το εξεταζουμε;
Κι ο Φωτσης τα τελευταια χρονια δεν ηταν τραγικος επειδη ηταν σκασμενος αλλα επειδη φυσιολογικα απο τα 32 και μετα αρχιζει το downgrade

Εδω εχει χασει το σουτ του ο Ναβαρο, δε θα το χασει ο Πριντεζης σιγα σιγα;

Προς τα εκεί συγκλίνω και εγώ.
Ο Πρίντεζης ειναι 32 προς 33 και ειναι ψηλός (Ο Γιουλ ας πουμε ειναι 29 και ειναι γκαρντ) και οι ψηλοί γενικά έχουν μικρότερη διάρκεια όσον αφορά το πικ τους.

Δε δέχομαι οτι ο Πρίντεζης ειναι κουρασμένος ή καταπονημένος.
Σίγουρα δεν ειναι και στα καλύτερα του απο άποψη καταπόνησης, αλλά ταυτόχρονα περνάει και μια παρατεταμένη περίοδο ντεφορμαρίσματος, απο την οποία ειναι άγνωστο το πότε θα βγεί.
Οι αντίπαλοι τον πιέζουν πάρα πολύ, γνωρίζοντας και το οτι ο Ολυμπιακός περνάει πολλές επιθέσεις απο τα χέρια του, και αυτός δεν δείχνει την παλιότερη ικανότητα του να κάνει αέρινες ενέργειες και να βάζει δύσκολα καλάθια.
Ηδη απο τα πλει οφ με την Εφες πέρσι ειχε ξεκινήσει η κάμψη.

Αν ειναι προσωρινό ή μόνιμο, θα το δούμε.
Μια λύση ειναι ο Ολυμπιακός να αποφορτίσει λίγο το παιχνίδι του και να μην περνάει τόσες ενέργειες απο τα χέρια του, ώστε οι άμυνες να πάψουν να είναι προσαρμοσμένες γύρω του. Όσο επιμένουμε σε ενα παιχνίδι που ο Πρίντεζης πλέον δεν μπορεί να υποστηρίξει στο βαθμό που το έκανε παλιότερα, τόσο οι άμυνες θα παραμένουν γύρω του και τόσο αυτός θα τελειώνει με 1/7 σουτ.

Υπενθυμίζω οτι ο Πρίντεζης ειναι 32,5 και ο Γιουλ 29. Αν ηταν 29 ο Πρίντεζης και ειχε αυτή την εικόνα, η συζήτηση θα ηταν διαφορετική. Στα 29 του ομως ηταν καρα-ντομιναντ όσο και αν έμενε στο παρκέ και οσο ξύλο και αν έτρωγε

Εκτος της ηλικιας παιζουν ρολο και τα ΄΄χιλιομετρα΄΄ που εχει ενας παικτης στα ποδια του. Μπορει πχ ενας 35αρης να εχει κανει λιγοτερα παιχνιδια απο εναν 30αρη. Η σε χαμηλοτερη ενταση. Ο Πριντ δεν ειναι πολυ μεγαλος, ομως εχει πολλα και επιπονα παιχνιδια στο βιογραφικο του. Αν ειναι θεμα κουρασης ή άρχισε η φυσιολογική του πτωση, θα φανει μες την σεζον

Σαφώς, αλλά επιμένω πως παίζει ρόλο και η θέση
Θυμηθείτε τον Βουισιτς, που ηρθε 30 χρονών στον Ολυμπιακό και τον φωνάζαμε Μπαρμπα-Νικόλα...
Σαφώς πιο ελαφρύ σκαρί ο Πριντεζης, αλλά στα 32-33 του, ειναι και λογικό να αρχίζει να κλατάρει, ιδίως οσο οι άμυνες τον χτυπάνε αλύπητα (στο ευρωμπάσκετ ας πουμε, με πιο light αμυνες απέναντι του, ηταν καλός).

Εγω νομιζω οτι κάπου εχει αρχισει η φθορά.
Όσο καλός, πειθαρχημένος και δουλεμένος αθλητής και αν ειναι, δεν ειναι γκαρντ για να αντέξει ως τα 35 του στο ιδιο επίπεδο.
Ασε που ακόμα και τα περισσότερα γκαρντ, σε αυτη την ηλικία, σε διαδικασία πτώσης βρίσκονται.

Θα φανεί βέβαια μες στη σεζόν.
Σίγουρα αν παίρνει σοβαρές ανάσες, θα έχει και μεγάλες βραδιές, αλλά νομίζω οτι κάπου θα αρχίσει να μειώνεται η συχνότητα τους.

Το θέμα του Πρίντεζη είναι πλέον ζήτημα διαχείρισης. Αν τον θέλουμε φρέσκο και να κάνει την δουλειά του όπως πρέπει, τότε θα παίζει 20λεπτα. Ευτυχώς ο ΜακΛιν δείχνει ότι μπορεί να κάνει καλή δουλειά στο ποστ επιθετικά με προσωπικές φάσεις, το ίδιο και ο Μιλού οπότε επιθετικά τους έχουμε τους πόντους στο ζωγραφιστό. Από κει και πέρα Τίλι και Αγραβάνης για την βρώμικη δουλειά καλοί είναι, λύσεις υπάρχουν. Στην ανάγκη ακάμα και ο Χόλις ή ο Παπαπέτρου μπορούν να πάρουν κάποια λεπτά στο "4" αν χρειαστεί.
Υγεία να υπάρχει παιδιά, τα υπόλοιπα θα τα βρούμε.

μην παραμυθιαζεστε , τα ιδια λεγαμε για ραντουλιτσα και περυσι για μπουρουση οτι τρωγαν βρωμοξυλο, η πραγματικοτητα ειναι πως οποιος ποσταρει δεχεται αναγκαστικα δυνατη αμυνα, τοσο απλο

τελος λες οτι ο ΠΑΟ εριχνε ξυλο ενω η μονη ομαδα που ξερω εγω οτι εχουν κατηγορησει ανοιχτα προπονητες της γιουρολιγκ ειναι ο ΟΣΦΠ

Ενας προπονητής μονο το έχει κάνει. Ο άλλος που θυμάμαι ηταν παράγοντας του Παναθηναικου ο οποίος ειχε σταθεί στον Χακετ.
Ο άλλος προπονητής (Περάσοβιτς) δεν ειχε μιλήσει για ξύλο, αλλά για "δυναμικό" παιχνίδι.

Επίσης, ειναι ξεκάθαρο οτι οι προπονητές θα πουν πάντα αυτό που βολεύει τις δυνατότητες της ομάδας τους, προκειμένου να επηρεάσουν τα μελλοντικά σφυρίγματα.

Και οταν ο Ολυμπιακός ειχε τον Γκριρ και τον Βουισιτς και έτρωγε ξύλο απο τη Σιέννα, φωνάζαμε αλλά στα κρυφά ζηλεύαμε κι ολας.
Τι άμυνα να έπαιζε ο Ιτούδης με τον Μιλος και τον Ντεκολό; Σιγουρα οχι αρκετά σκληρή, οπότε ζητούσε να γίνουν αυστηρότεροι οι διαιτητές.
Δε μπορώ να λάβω σοβαρά υποψιν μου τις απόψεις του. Ουτε τις δικές του, ουτε κανενός. Αν ειχε εναν Σάτο και εναν Μπατιστ να δαγκώνουν θα μας τα έλεγε αλλιώς και θα παραπονιόταν οτι το ευρωπαικο μπασκετ έχει φλωρέψει, όπως ζητάει να γίνονται πλει οφ και να καταργηθεί το Final 4 που ειναι η γιορτή του ευρωπαικου μπάσκετ εδώ και 30 χρονια ξερωγω

Η φθορά για τον Πρι έχει ξεκινήσει λίγο πρώιμα με τους συνεχείς τραυματισμούς και δη το πρόβλημα στη μέση που είναι καθοριστικό για έναν αθλητή τέτοιου μάλιστα επιπέδου.
Το κακό έγινε πέρσι όπως σωστά υπογραμμίζει ο Weekendman με το συνδυασμό του νέου πρωταθλήματος της Ευρωλίγκας με τα συνεχή δυνατά ματς και τις πολλές απουσίες του Ολυμπιακού που προκάλεσαν ντόμινο σε όλες τις θέσεις και έκαναν τον Γίωργαρο να παίζει στα κόκκινα για καιρό.
Το κακό παράγινε μάλιστα πέρσι με την κλήση του στην Εθνική και το τρομερό ξεζούμισμα που υπεστη εκεί. Εγώ το είχα πει όταν είδα ότι θα πήγαινε στην Εθνική, ότι δεν τον βλέπω να συνέρχεται. Ο άνθρωπος είχε ανάγκη μακριάς και σοβαρής ξεκούρασης μετά τα περσινά.

Αν δεν ήταν οι τραυματισμοί σε συνδυασμό με την λειψανδρία του Ολυμπιακού στο 4 ο Πρίντεζης δεν θα ήταν έτσι.

Το τι έφερε η περσινή νέα έκδοση της Ευρωλίγκας το είδαμε και στην Ρεάλ πέρσι στους τελικούς της Ισπανίας.
Κάποιος -και δη Παναθηναικός -μπορεί να πει ότι ¨σιγά βρε άνθρωπε για μόλις 2 παιχνίδια (του F4)παραπάνω από μας και κάνετε έτσι¨ αλλά θα ξεχνάει την ουσία του πρωτ-αθλητισμού που είναι η αναμέτρηση του ανθρώπου με τα όρια του. ¨ΟΤαν έχεις φορτσάρει για έναν ολόκληρο χρόνο και σου λείπουν 2 έστω ματς στο κορυφαίο όμως επίπεδο ανταγωνισμού, τότε ναι, είναι πιθανό-τατο να δώσεις και την τελευταία ικμάδα των δυνάμεων σου και μετά να ψάχνεις για ολικό ριστάρτ.

Ένα -εύγλωττο- παράδειγμα είναι οι αρσιβαρίστες που ενώ έχουν σηκώσει καμιά 300 κιλά ζόρίζονται στα τελευταία 5 ξέρωεγω.

Όσο για τον Γιούλ να ξέρετε ότι στη Ισπανία ¨τρέχει¨ ήδη ανάλογη συζήτηση για το αν ξεζουμιστηκε ή όχι κι αν ήταν απόρροια της τρομερής του κόπωσης ο συγκεκριμένος τραυματισμός που θα δούμε που θα τον φέρει αυτόν τον σπάνιο αθλητή.

Το πόσο άλλαξε η Ευρωλίγκα το είδαμε και φέτος το καλοκαίρι στο μεταγραφικό σχεδιασμό των ομάδων που σχεδόν όλες κοίταξαν την ποσοτική θωράκιση έναντι της ποιοτικής.

Ισχυει αυτο
Το αστειο ειναι οτι επειδη στην vtb αποφασισαν πως θα ηταν καλο να παρει και κανας αλλος πρωταθλημα μετα απο 1800 χρονια που το παιρνει η τσσκα συνεχομενα,απο φετος θα κανουν και εκει final 4
Πλακα θα εχει να παθει καμια νιλα απο τον μπαρτζωκα

Το πιο πιθανο για τον πριντεζη ειναι οτι σιγα σιγα εχει αρχισει η πτωση
Στα γκαρντ η πτωση ξεκιναει στους περισσοτερους καπου στα 33-34 στους ψηλου λιγο νωριτερα ειδικα σε οσους οπως ο πριντεζης βασιζονται στην ευελιξια και την πλαστικοτητα
Στην αμερικη ειναι αλλιως και βλεπεις παικτες να παιζουν μεχρι τα 40 γιατι φροντιζουν με διαφορετικο τροπο το σωμα τους απο μικροι

Παντως αν ανταποκριθει ο τιλι και οι αγραβανης,παπαπετρου ωστε ο πριντεζης να μπορει να παιζει 20 καλα λεπτα θα βγαλει την σεζον στα γνωστα στανταρ του

Είναι πολύ νωρίς να το πούμε ακόμα αυτό, όταν μάλιστα έχουμε εικόνα του Πρίντεζη πριν λίγους μόλις μήνες με τον Ολυμπιακό να βγαίνει καλύτερο 4αρι της χρονιάς.!!!!
Επιπλέον έχουμε εικόνα του Πρίντεζη να είναι ο καλύτερος παίκτης της Εθνικής μέχρι να αρχίσουν τα νοκ αουτ και να βγουν μπροστά οι Σκλούκας -Καλάθης.
Ας περίμενουμε λίγο ακόμα- επαναλαμβάνω- για να καταδείξω το παράδοξο να μιλάμε για τέλος κλπ. ότι πριν ελάχιστους μήνες αναδείχθηκε μέλος της καλύτερης πεντάδας της Ευρωλίγκα.

Για να ανταποκριθουν θα πρεπει να τους βαζει κι ο Σφαιροπουλος παντως
Αμα ξαναβλεπουμε παλι τον Πριντεζη να παιζει με την Κυμη, ε χεσε μεσα

Πτωση δεν εννοω οτι θα γινει απο την μια μερα στην αλλη παλαιμαχος
Λεω οτι περσι εφτασε στην κορυφη του λοφου και σιγα σιγα ξεκιναει η καθοδος
Για τα επομενα 1-2 χρονια θα συνεχισει να ειναι τοπ παικτης αλλα εκτιμω οχι αυτος που ηταν

Μερικές ενστάσεις πάνω σε αυτό ,ο Φώτσης βασιζόταν σε 2 πράγματα κυρίως τα αθλητικά του προσόντα για ριμπάουντ και άμυνα. Και στο τρίποντο του. Όποτε λόγω και ότι ο Ομπράντοβιτς του έδινε έναν ξεκάθαρο αλλά και τυποποιημένο ρόλο, που δεν απαιτούσε να κατεβάζει πολύ την μπάλα. η πτώση του θα ήταν αναπόφευκτη όσο θα μεγάλωνε. Από την άλλη ο Πρίντεζης θα μπορούσες να πεις ότι βασιζόταν πρωτίστως στην αθλητικότητα μέχρι περίπου το 2011. Όποτε με ενδεχόμενη σωματική φθορά του Πρί. Δεν χάνονται οι καλές μπασκετικές κινήσεις του. Και επειδή είναι τεσσάρι. Μπορείς να τον καλύψεις πιο εύκολα. Από ότι αν ήταν πεντάρι. Που θα το χτύπαγαν στο pnr. Όλα αυτά ισχύουν φυσικά εάν τον πλαισιώσεις και με την κατάλληλη πεντάδα γύρω του. Γιατί π.χ. το δίδυμο με τον Μακλιν είναι μπασκετικό. Άλλα στην καλύτερη ρισκάρεις αρκετά σε άμυνα και ριμπάουντ. Και θα πρέπει να έχεις ένα τριάρι τέρας σαν τον Βέσελι στην Παρτιζάν του 2010. Και έναν γκαρντ με έφεση στην συλλογή ριμπάουντ. Για να νιώθεις σίγουρα ασφαλής στους 2 συγκεκριμένους τομείς.

Ο Πρι κατα την γνώμη μου, θα μπορούσε να ακολουθήσει την πεπατημενη Ντανκαν, ο οποίος για να παρατείνει την καριέρα του έχασε καμιά 10ρια κιλά και αλλαξε στυλ παιχνιδιού. Νομιζω αυτο πρέπει να κάνει και ο Γιωργαρος. Να ελαφρύνει και να ποστάρει λιγότερο, να παίζει περισσότερο με πρόσωπο

Δε νομίζω πως ο Πριντ έχει παραπανίσια κιλά,άλλωστε είναι από τους πιο γυμνασμένους παίκτες,αλλά δεν ξέρω πόσο εύκολο
να βελτιώσει το σουτάκι του,όχι το πεταχτάρι.
Βέβαια ο Πριντ δε σπαταλάει αρκετές δυνάμεις και στο ποστάρισμα,αλλά τρώει και πολύ ξύλο μέχρι να φτάσει εκεί που
σημαίνει μεγάλη καταπόνηση...

Φαντάσου τώρα αυτό, ποιος το έκανε και που το έκανε... Με τι επιτελείο απο πίσω του, με ποιους ανθρώπους να τον συμβουλεύουν και να τον παρακολουθούν.

Δεν εννοώ ότι έχει παραπανίσια κιλά. Εννοώ ότι πρέπει στοχευμένα να χάσει κιλα μεσω μυϊκού όγκου. Βέβαια οπως λέει και ρανκιν αυτά τα πράγματα θέλουν πολύ εξειδικευμένο προσωπικό σε συνεργασία με το τεχνικό τιμ και το πλάνο του για τον παίκτη. Γενικά στην Ελλαδα δεν έχουμε την κουλτούρα της στοχευμένης ατομικής προπόνησης. Στην Σερβία για παράδειγμα, όλοι οι παίκτες απο ενα επίπεδο και μετά Κάθε καλοκαίρι δουλεύουν με personal trainer

Η αλήθεια είναι πως δεν τους δίνεται και ποτέ η δυνατότητα να δουλέψουν σωστά κάποιο καλοκαίρι λόγω εθνικών ομάδων. Γενικά είναι τρομερά επιβαρυμένοι όλοι οι Ευρωπαίοι καλαθοσφαιριστές που πάνε στις εθνικές. Κι επειδή δεν είναι όλοι ίδια σκαριά και θέσεις σε άλλους φαίνεται περισσότερο και σε άλλους λιγότερο. Αλλά όσο και να το χαίρομαι ως φίλαθλος του αθλήματος είναι απλά αστείο αυτό που γίνεται με διοργανώσεις κάθε καλοκαίρι. Πάλι καλά το Eurobasket θα ναι πλέον κάθε τέσσερα χρόνια.