Απιστευτες σφαγες ειδικα το 95 στα προημιτελικα αλλα και το 98.Ειχε τρελλαθει ο φουκαρας ο Λολο Σαινθ.

Για το 95 έχει μιλήσει και δημοσίως ο μακαρίτης ο Συρίγος και λίγο πολύ είχε πει πως ο Ζιχ ήταν στημένος.

Όλη η διοργάνωση ήταν στημένη με δύο στόχους.

1)Να πάρει το χρυσό η Γιουγκοσλαβία.

2)Να μπει η Ελλάδα στην τετράδα και να προκριθεί για πρώτη φορά στην ιστορία της σε Ολυμπιακούς Αγώνες.

Οι Γάλλοι μετά την αποτυχία να τους ματσάρουν το 2011, δηλαδή παίζοντας επίθεση κυρίως αποφάσισαν στους Ολυμπιακούς του Λονδίνου να χαμηλώσουν το τέμπο και να μειώσουν των αριθμό των επιθέσεων.

Οι λόγοι ήταν δύο.

Πρώτον κατάλαβαν μετά από πολλές σφαλιάρες ότι η άμυνα και η σκληράδα δίνει τις σημαντικες νίκες (και φυσικά είχαν τα παιδιά να το κάνουν αυτό).

Δεύτερον κάποια στιγμή η πηγή ταλέντων που είχαν είχε φτάσει στην καλύτερη ηλικία της.

Ως ένα βαθμό ναι, αλλά θεωρώ ότι τους Ισπανούς δεν τους πιάνει κανένας. Είναι κρίμα να έχεις τόσο ταλέντο και να δημιουργείς τόσες αντιπάθειες εξαιτίας της συμπεριφοράς σου.

οφ-τόπικ...
πσσσ...κάνω λάθος?πόσα χρόνια έχεις να ποστάρεις?

To 2011 έπαιζαν πολύ καλή άμυνα οι Γάλλοι, έχοντας τον Νοά στην ομάδα. Για πιο πριν μάλλον έχεις δίκιο αλλά το 2011 ήταν από τις καλύτερες αμυντικές ομάδες. Έγραψες κάτι χθες που είναι πολύ σωστό: Από τη στιγμή που πήραν την πρώτη κούπα, θα είναι πολύ πιο απελευθερωμένοι και με μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση από δω και στο εξής.

Θα ήταν ενδιαφέρον αν υπήρχαν στατιστικά στοιχεία για το πόσες πάσες των Ισπανών αλλοίωσαν χθες οι Γάλλοι, ειδικά ο Γκομπέρ.


Ναι, δεν διαφωνώ.

Το ίδιο θα μπορούσε να πει κανείς και για τη φετινή διοργάνωση βέβαια. Όχι τόσο από άποψη διαιτησίας αλλά από άποψη προγράμματος. Προσπάθησαν να στήσουν τελικό μεταξύ Ισπανίας-ΗΠΑ μέσω των διασταυρώσεων και για να εξασφαλίσουν πλεονέκτημα των Ισπανών έβαλαν τις ΗΠΑ να παίξουν όλα τα νοκ άουτ ματς, πλην τελικού, στη Βαρκελώνη.

Απ' ότι βλέπω, το δικαίωμα που κάποιοι εξασκούμε δηλώνοντας πως, παρά την αδιαμφισβήτητα μεγάλη μπασκετική αξία της ομάδας τους, δεν γουστάρουμε τους Ισπανούς λόγω του θεατρινισμού και της ακραία αντιαισθητικής συμπεριφοράς τους, για μια ακόμα φορά ενόχλησε πολύ, με αποτέλεσμα να δεχτούμε τον γνωστό συρφετό από χαρακτηρισμούς περί "κομπλεξισμού" κι όλα αυτά τα ωραία.

Προτείνω σε όλους εσάς που κάθε φορά ακολουθείτε αυτή την τακτική να το σταματήσετε κάποια στιγμή. Αν κάποιος που αντιπαθεί την Ισπανία, ομάδα που με τα καμώματά της έχει προκαλέσει την έντονη δυσαρέσκεια μέχρι και του ...Αμερικανού εκφωνητή του ESPN ("Είναι φοβερό... Σε όλα τα ματς τους τουρνουά δεν έχουν πάψει λεπτό να διαμαρτύρονται στους διαιτητές" είπε χτες), αυτομάτως κατατάσσεται από κάποια υψηλή εποπτεία στους "κομπλεξικούς" Έλληνες, τότε ο ίδιος ο "εποπτεύων", που σπεύδει να ισοπεδώσει σχεδόν όλες τις επιτυχίες της ελληνικής Eθνικής προκειμένου να επιχειρηματολογήσει υπέρ της Ισπανίας, πόσο πιο αυθαίρετο θα ταν να χαρακτηριστεί "ισπανοτσολιάς", "κλασικός Έλληνας με κόμπλεξ κατωτερότητας" ή "τυπικό δείγμα Έλληνα που επιλέγει μια μεγάλη ξένη δύναμη που νικάει συνέχεια και γίνεται υπερασπιστής της, αφού νιώθει κοντά στον ισχυρό περισσότερη ασφάλεια απ' ότι με την εθνικότητά του"? Όλα αυτά είναι επίσης χαρακτηριστικά πολλών συμπατριωτών μας, δεν είναι μόνο ο "κομπλεξισμός"... Και φυσικά θα ήταν τελείως αυθαίρετο να χρησιμοποιηθεί κάτι από όλα αυτά ως χαρακτηρισμός για κάποιον από εσάς, για την ακρίβεια θα ήταν ακριβώς τόσο αυθαίρετο όσο είναι το κάθε κουφό που μας σέρνετε όταν έρχεται η ώρα να εκφράσουμε την πηγαία αντιπάθειά μας για τους κατά τη γνώμη μας αχώνευτους Ισπανούς.

Κατά τα άλλα αναμένουμε τον ημιτελικό Σερβία - Γαλλία, πρόκειται για έναν από τους πιο αμφίρροπους - εκ πρώτης όψεως - ημιτελικούς Μουντομπάσκετ ever. Ας ευχαριστηθούμε το μπασκετάκι, κι ας το κουβεντιάσουμε με σεβασμό στον συνομιλητή μας, δεν είναι τόσο δύσκολο πια...

Έχεις δίκιο. Δεν το διατύπωσα σωστά. Στα μεταξύ τους παιχνίδια αναφερόμουν. Οι Γάλλοι πίστευαν- και ο Κολέ- πως μόνο με την επίθεση θα τους κέρδιζαν. Διαψεύστηκαν! Έφαγαν 98 πόντους αν θυμάμαι καλά. Μετά άλλαξαν και σε αυτό.

Δύο πράγματα φίλτατε:

α) Γιατί εσύ (και σωστά) να μπορείς να εξασκήσεις το δικαίωμά σου να τους θεωρείς ό,τι τους θεωρείς τελοσπάντων και γω να μην μπορώ με την σειρά μου να κρίνω αυτήν την άποψή σου και τα πιθανά κίνητρά της;

β) Ποιός υποτιμήσε και ποιά επιτυχία της εθνικής ακριβώς; Έχεις αποδείξει τόσα χρόνια ότι δεν πετάς γενικεύσεις και όποιον πάρει ο χάρος, οπότε θα περίμενα μια απάντηση για το ποιά επιτυχία υποβαθμίστηκε.

Περί κόμπλεξ γενικώς: Έβλεπα τον αγώνα του ΟΣΦΠ με την Αρμάνι στο Μιλάνο, εκεί που έφαγε την 30αρα. Προφανώς και το ευχαριστήθηκα, δεν θα πω ψέματα, επειδή ακριβώς αντιπαθώ αυτήν την ομάδα, όπως άλλοι τους Ισπανούς. Αλλά δεν πανηγύριζα κιόλας τα καλάθια του Μιλάνου λες και είχα γεννηθεί στα πέριξ του Σαν Σίρο, ούτε βγήκα παγανιά στα fora να γράφω σεντόνια. Αυτή για μένα είναι η και διαφορά του κόμπλεξ από την αντιπάθεια. Αλλά ξέρεις γιατί πιστεύω ότι δεν ένιωσα κόμπλεξ; Ακριβώς επειδή θεωρώ την ομάδα που έχασε κατώτερη διαχρονικά από την δική μου. Με την Ισπανία σε σχέση με την εθνική μας το αντίθετο συμβαίνει οπότε λογικά και αναμενόμενα όλα.

ΥΓ. Μπασκετικά μιλώντας, το μόνο θετικό με τον αποκλεισμό είναι ότι ο δρόμος για τους Σέρβους άνοιξε διάπλατα. Δεν λέω ότι θα κερδίσουν 100% αλλά αν χάσουν θα είναι ακόμα μια νύχτα που θα έχει πεθάνει το μπάσκετ. Η τρίτη κατά σειρά, αν η πρώτη ήταν τότε με τη Λιμόζ και δεύτερη η χθεσινή.

ΥΓ. 2 Γιατί δεν ανοίγει το Σερβία - Γαλλία;

Οπως αυτος μπορει να θεωρει την Ισπανια αντιπαθεστατη και να χαιρεται με τις ηττες της,ετσι κι εσυ,και ο καθενας,μπορει να θεωρει την Ισπανια τον ορισμο του fair play και της ευγενους αμιλλας και να τους βγαζει το καπελο-δικαιως-για την μπασκετικη τους αξια.Αλλο αυτο,και αλλο να βγαινεις και να χαρακτηριζεις καποιους ως κομπλεξικους επειδη εκφραζουν μια αποψη που αντιτιθεται στη δικη σου.

Τα "αλαζόνας", "γκρινιάρης" είναι μια χαρά χαρακτηρισμοί και μάλιστα χαρακτηρίζουν ψυχική διάθεση/κατάσταση και συμπεριφορά όπως ακριβώς και το "κομπλεξικός". Αν σε κάποιους φαίνεται βαρύτερο, τότε ας αναθεωρήσουν γιατί δεν είναι. Επίσης το γεγονός ότι ο Ναβάρο π.χ δεν είναι μέλος του forum και δεν θα παρεξηγηθεί επειδή του σέρνουμε εδώ ό,τι μας κατέβει, δεν δικαιολογεί τους χαρακτηρισμούς εναντίον του. Εκτός εαν -και εδώ γυρνάμε πάλι στην αρχή- δεν υπάρχει τελικά πρόβλημα με τους χαρακτηρισμούς αλλά μόνο όταν αυτοί αντιτίθενται στο γενικό κλίμα και την κυρίαρχη άποψη.

Οι Αμερικάνοι έχουν επίσης χαρακτηρίσει θεατρίνους (και βάλε) τον Ντίβατς και τον Τζινόμπιλι. Οι όποιοι τυχάνουν σεβασμού και λατρείας από τους Έλληνες, που ποτέ δεν θα ακούσεις να τους χαρακτηρίζουν προκλητικούς, αλαζόνες, αντιπαθείς, κλπ.

Επιπλέον, δείγμα κομπλεξισμού είναι να βγαίνει δημοσιογράφος και να μιλάει για "κηδεία των Ισπανών που δήλωναν σίγουροι ότι θα φτάσουν τελικό".
Βάζω στοίχημα το νοίκι μου ότι κανείς Ισπανός παίκτης δε δήλωσε "σίγουρος για τελικό" αλλά απλώς το έβγαλε από το μυαλό του ο συγκεκριμένος δημοσιογράφος για να τονίσει, σε όσους δεν έπιασαν το υπονοούμενο, πόσο αλαζόνες και ...παλιόπαιδα είναι.

Ο Ντίβατς στις σειρές με τους Λέικερς έριχνε μερικές βουτιές για να εκμαιεύσει επιθετικά φάουλ, γι' αυτό τον χαρακτήρισαν έτσι.

Colonel εγώ έχω το δικαίωμα να έχω άποψη για την αγωνιστική συμπεριφορά του Ρούντι, τον βλέπω στα γήπεδα τόσα χρόνια, υπάρχουν στη διάθεσή μου όλα τα δεδομένα ώστε να έχω άποψη, και να δηλώσω τι πιστεύω γι αυτόν και πως τον χαρακτηρίζω (σε κόσμια πάντα πλαίσια). Εσύ μπορεί από τα ίδια δεδομένα να βγάζεις άλλα συμπεράσματα, και να έχεις άλλη άποψη για αυτόν, είναι απόλυτα θεμιτό, άλλωστε το φόρουμ είναι για να κουβεντιάζουμε πάνω σε μπασκετικά θέματα, ίδίως όταν διαφωνούμε.

Δεν έχεις ωστόσο το δικαίωμα να διατυπώνεις την άποψη πως, επειδή σιχαίνομαι τα καμώματα των Ισπανών και χάρηκα με την ήττα τους, αυτομάτως είμαι "κομπλεξικός". Και δεν έχεις το δικαίωμα όχι επειδή διεκδικώ διαφορετική μεταχείριση σε σχέση με τον όποιο Ρούντυ, αλλά επειδή δεν έχεις στα χέρια σου επαρκή δεδομένα για να μπορείς να στηρίξεις ένα τέτοιο χαρακτηρισμό. Η άποψή μου για τους Ισπανούς σε καμιά περίπτωση δεν φτάνει για να μπω σε οποιαδήποτε κατηγορία ανθρώπου. Όπως άλλωστε κι εγώ δεν έχω κανένα δικαίωμα να σε χαρακτηρίσω "ξενομανή", ή να σε πω "κνίτη" αν διατυπώσεις την άποψη πως σφάχτηκαν οι Σοβιετικοί το '89. Μπορώ να διαφωνήσω, όχι να σε χαρακτηρίσω, δεν υπάρχουν τα στοιχεία για να κάνω το δεύτερο, κι ο χαρακτηρισμός χωρίς στοιχεία ισοδυναμεί με αυθαίρετη προσωπική προσβολή.

Ελπίζω να έγινα πιο κατανοητός, θα προτιμήσω να μην επανέλθω στο θέμα, είναι αρκετά αυτονόητα όλα αυτά. Προτιμώ να συζητώ με σένα για μπασκετικά θέματα, κι όχι για το αν είμαι "κομπλεξικός" ή όχι

To αλαζονας και το γκρινιαρης,ειναι χαρακτηρισμοι που οι ιδιοι οι Ισπανοι τους προκαλεσαν με την συμπεριφορα τους εντος του γηπεδου.
Το κομπλεξικος ειναι χαρακτηρισμος που χρησιμοποειται εν προκειμενω γιατι σε καποιους δεν αρεσει η αντιπαθεια στην Ισπανια.
Για παραδειγμα,φαντασου να παιζουμε μονο εμεις οι 2,και ολη την ωρα να σε κλεβω,να κανω θεατρινισμους και καραγκιοζιλικια,παρ οτι ειμαι καλυτερος,και να σε κερδιζω συνεχως,.Θα με σηκωνεις στους ωμους και θα πανηγυριζουμε μαζι να υποθεσω...

Πάντως για τον Ντίβατς το "θεατρίνος" είναι το λιγότερο που χω πει!

Το σχόλιο του αμερικανού σχολιαστή δε το επιστράτευσα για να επιχειρηματολογήσω υπέρ του ότι οι Ισπανοί είναι αντιπαθητικοί, αλλά απλά για να καταδείξω πως είναι πράγματι απόλυτα πιθανό κάποιος να μη τους χωνεύει όχι από κάποιο κόμπλεξ, παρά μόνο επειδή δεν του αρέσουν αυτά που κάνουν.

Συμφωνουμε.

Ακριβώς. Οι ίδιοι υποτιμούν τους εαυτούς τους με αυτά που κάνουν.

ΑΖ έτσι κι αλλιώς εδώ μέσα δεν χαρακτηρίζουμε ανθρώπους (δεν γνωριζόμαστε άλλωστε) αλλά συμπεριφορές. Έχεις μια άποψη και καλά κάνεις και αυτή κρίνεται. Εγώ δεν θα προσβαλόμουν αν με χαρακτήριζαν ξενομανή ή κνίτη καθώς θα μπορούσα να το ανατρέψω με στοιχεία.

Κατά τα άλλα δεν απαντάς σε τίποτα επί της ουσίας. Εκτός αν θεωρείς απάντηση στο υπο β ερώτημα τους υπαινιγμούς σου για το 89. Θεωρείς ότι κερδίσαμε δίκαια; Πες το, γιατί δεν το λες; Δεν ησουν έτσι εσύ.

δε νομιζω πως υπαρχει κομπλεξ απεναντι στους ισπανους.και αλλοι μας εχουν πελατιασει κατα καιρους αλλα τους βγαζουμε το καπελο.το θεμα ειναι πως εχουν λαθος νοοτροπια.οταν κερδιζουν ειναι ολο ειρωνεια και προκληση,ενω οταν τα βρισκουν σκουρα επιστρατευουν φλπινγκ,κλαψα κλπ.

υγ μεγαλοι παικτες,μικροσκοπικες προσωπικοτητες

Τα του '89 θα μπορούσαμε να τα συζητήσουμε σε κάποιο κατάλληλο τόπικ. Και απάντησα πλήρως στα ουσιώδη κατά τη γνώμη μου. Η δε κρίση σου πάνω στη συμπεριφορά μου παραμένει αυθαίρετη.

Ενω τωρα εσυ, κατα τα λεγομενα σου.. δε βγαζεις κομπλεξ για τους Γαλλους ας πουμε...

Παιδια δεν ειναι αναγκη να χουμε ολοι τα ιδια κριτηρια για το τι μπασκετ θελουμε να βλεπουμε

Δεν νομίζω ότι τελικά θα είχε νόημα η συζήτηση κι εγώ καλύφθηκα, άλλωστε, ακριβώς λόγω των επιλεκτικών απαντήσεων.

εγω δεν εχω κανενα κομπλεξ ή αντιπαθεια απεναντι στους ισπανους. δεν αντιπαθω ουτε ναβαρο ουτε ρουντι κι ας ειναι θεατρινοι. αντιθετα σεβομαι πολυ ναβαρο και γκασολ και να πω την αληθεια ηθελα να πανε στον τελικο και να κερδισουν την αμερικη για να τους ξεκουνησει καποιος απο την πρωτη θεση. αλλα οταν βλεπω το συγκεκριμενο βιντεο απο το 2007 θελω να σπασω τον υπολογιστη οπως εκεινη την μερα που το εβλεπα σε καφετερια και εφυγαν 1-2 ποτηρια στην φαση οπου ο καλντερον και ο γκαρμπαχοσα κανουν τα πτωματα. σε εναν αγωνα πιστευω οτι εδωσαν αρκετες αφορμες αντιπαθειας. σφαγη απο τους διαιτητες, κωμικοτραγικο θεατρο που δεν εχω ξαναδει μαζεμενο σε εναν αγωνα, ψευτομαγκιες απο γκαρμπαχοσα, ναβαρο και λοιπους, προκλησεις οπως το αντιαθλητικο που ζηταει ο ρουντι ενω δεν ηταν καν φαουλ. δεν εχω δει τον περιφημο αγωνα γιουγκοσλαβιας-λιθουανιας στην αθηνα αλλα δεν μπορω να πιστεψω οτι υπαρχει πιο μαυρη σελιδα σε διεθνεις διοργανωσεις απο αυτον τον αγωνα ελλαδας-ισπανιας. και τοτε που ειχαμε την χρυση εθνικη με παπαλουκα-διαμαντιδη-σπανουλη στην καλυτερη της κατασταση...

Kαλε μου φιλε το οτι οι περισσοτεροι Ελληνες ειναι κομπλεξικοι με του Ισπανους ειναι δευτερευον. Το πρωτο ειναι οτι δεν ειμαστε πραγματικοι φιλαθλοι αλλα οπαδοι. Δεν αγαπαμε τον αθλητισμο αλλα ΜΟΝΟ την ομαδα μας. Αυτη ειναι η αιτια της συμπεριφορας μας. Οι Ισπανοι εχουν σαρωσει σε εθνικο και διασυλλογικο επιπεδο και εμεις ασχολουμαστε αν ειναι ξινισμενος ο Γκαζολ ή αν ο Ναβαρο κανει θεατρο. Δυστυχως αυτοι ειμαστε ως λαος. Παντα κατι θα φταιει αλλα οχι εμεις. Αντι οπως πολυ σωστα γραφεις να παραδειγματιστουμε απο το θαυμα που λεγεται ισπανικος αθλητισμος τους βριζουμε απο το πρωι ως το βραδυ. Δεν μπορω να καταλαβω πως γινεται ενας λατρης του μπασκετ ή του ποδοσφαιρου να μην "αγαπαει" τις ισπανικες εθνικες ομαδες και τους συλλογους τους. Οι ανθρωποι εχουν απειρο ταλεντο (σε μια εποχη που οι περισσοτεροι κοιτανε τα αθλητικα προσοντα), καταπληκτικα τμηματα υποδομης και συνεχομενες μεγαλες φουρνιες παιχτων. Εχουν παιξει το ποιοτικοτερο-θεαματικοτερο μπασκετ και ποδοσφαιρο της τελευταιας 25ετιας και εμεις τους χλευαζουμε. Γι αυτο και μας αξιζουν τα πρωταθληματα που εχουμε. Αντι να τους αντιγραψουμε μπας και παμε μπροστα τους ειρωνευομαστε... Ελλας το μεγαλειο σου!!!

Υ.Γ: Καποιοι μικροτεροι εδω μεσα (δεν το γραφω ειρωνικα) δεν θυμουνται τους Γιουγκους της δεκαετιας του '80 για να καταλαβουν τι θα πει ειρωνια ουτε τις διατησιες της δεκατιας του '90 για να καταλαβουν τι παει να πει διαιτητικη σφαγη!
Υ.Γ.2: Μου φαινεται αδιανοητο καποιοι να "μισουν" τους Ισπανους επειδη 2-3 παιχτες τους ειναι θεατρινοι ή υπεροπτες αντι να "αγαπουν" - θαυμαζουν τος ομαδες τους που μας δειχνουν τι παει να πει μπασκετ και ποδοσφαιρο στο υψηλοτερο επιπεδο. Αδυνατο να τους καταλαβω...

Και οι ισπανοί μπασκετόφιλοι φαντάζομαι πως είχαν ανάλογες αντιδράσεις το '95 και το '98 όταν έβλεπαν τον Σιγάλα να κάνει μαύρο στο ξύλο τον Ερέρος και τους διαιτητές να κάνουν τα παγώνια. Αμφιβάλλω όμως αν έβγαιναν μετά να πανηγυρίσουν στα φόρα της εποχής τις ήττες της εθνικής μας.

Και μια ακόμη απόδειξη ότι μιλάμε για κόμπλεξ είναι η απίστευτη χαιρεκακία και χολή που έβγαλε η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων μετά τον αποκλεισμό της Ισπανίας στο Μουντιάλ. Εκεί όπου ακούσαμε πάλι το γνωστό παραμύθι περί "αλαζόνων", "αχώνευτων", που "μας κοίμιζαν τόσα χρόνια με το αντιποδόσφαιρο του τίκι-τάκα" και που "ήταν και παραμένει ομαδούλα της σειράς".
Μήπως και στο ποδόσφαιρο υπήρξε καμία σφαγή της Ελλάδας απέναντι στην Ισπανία που να δικαιολογεί όλες αυτές τις υπερβολές και ανοησίες;

Το πρόβλημα με τους Ισπανούς, και τους κάθε Σέρβους - Ισπανούς στο μπάσκετ ή καμία Βραζιλία στο άθλημα των πολλών, είναι ότι με την συμπεριφορά τους αδικούν το τεράστιο ταλέντο τους. Ακόμη και η διαιτητική εύνοια είναι μέσα στο παιχνίδι και κάπως χωνεύεται καθώς καμία ομάδα και Εθνική δεν είναι άμωμη παρθένα και αθώα περιστερά σε αυτό το ζήτημα.

Αλλά τα καραγκιοζιλίκια των Ίβηρων είχαν ξεπεράσει κάθε προηγούμενο στην ιστορία του αθλήματος. Κλάψα νεογέννητου, υφάκι Έλληνα πολιτευτή και χρυσό μετάλλιο στις καταδύσεις σε κάθε αγώνα δημιούργησαν στους περισσότερους μια μεγάλη αντιπάθεια που σίγουρα δεν την άξιζε το ταλέντο αυτών των παικτών. Επιπλέον το 0/2 στην έδρα τους δείχνει πολλά για την προσωπικότητα της Ισπανικής ομάδας και το πόσο ''λίγοι'' σαν χαρακτήρες είναι οι παίκτες που την απαρτίζουν.

Εάν πχ η Αγκόλα προσπαθούσε να πάρει ένα μάτς με κλεφτοπόλεμο, flopping, βρώμικο παιχνίδι και κλάψα δεν νομίζω κανείς μας να τους κατηγορούσε. Αλλά όταν έχει μια ομάδα 2-3 κλάσεις ταλέντου παραπάνω από τους υποδέλοιπους και πάει να κερδίσει τα δύσκολα ματς με τρόπο που θυμίζει πρακτικές Έλληνα κρατικοδίαιτου επιχειρηματία αυτό πάει πολύ. Λευκό μαντίλι λοιπόν στους φούριας ρόχας και καλή επιτυχία στα Γαλλάκια απέναντι στους άλλους ''αχώνευτους'' . Μόνο και μόνο για το χθεσινό τους κατόρθωμα τους αξίζει τουλάχιστον ένα μετάλλιο στο φετινό Μουντομπάσκετ.

Όταν έχεις ταλέντο, όπως αποδεδειγμένα έχουν, όταν έχεις σωστή δομή, που επίσης έχουν, και επιπλέον παρουσιάζεις και ωραίο θέαμα, τότε προστατεύεις το προϊόν σου και δε το εκθέτεις ο ίδιος με παιδικίστικες συμπεριφορές. Αυτό έκαναν οι Ισπανοί και δημιούργησαν αντιπάθειες και γι' αυτό τους κράζει αρκετός κόσμος.Δεν είναι ούτε κόμπλεξ, ούτε τίποτε άλλο. Κόψτε επιτέλους αυτή την καραμέλα, γιατί αρχίζει να εκνευρίζει. Κανείς δεν έθιξε το ωραίο θέαμα των Ισπανών, ούτε την οργάνωσή τους. Τη συμπεριφορά τους σχολιάζουν. Και γι' αυτή τη χλεύη φταίνε πρώτα οι ίδιοι, είτε το αντιλαμβάνεστε είτε όχι. Αλλά πετάτε μονίμως την καραμέλα "έτσι είμαστε ως λαός" κτλ.

Eδω οποιος θελει να απολαυσει τη καταπληκτικη Γαλλικη ομαδα!!!

France vs Spain 65-52 Full Match Basketball World Cup 2014

Ρε τους Ισπανους..τι κηδεια ηταν αυτη??
Ειχα μια υποψια-ελπιδα μετα το δικο μας ματς, οτι θα τους τη κανουν οι Σερβοι. Αλλα απο (αυτους) τους Γαλλους δεν το φανταζομουν με τιποτα!!!
Η εμετικη συμπεριφορα των Ισπανων (υπεροψια, γκρινια, θεατρο) ειναι θεωρω τοσο fact, οσο και το τεραστιο ταλεντο τους. Καποιοι μπορουν να την παρακαμψουν και να σταθουν στο αμιγως μπασκετικο τους μεγαλειο. Μαγκια τους. Καποιοι αλλοι ομως, οχι. Κι αυτο δεν εχει να κανει απαραιτητα με τη δικη μας Εθνικη. Οι ανθρωποι ειναι αντιπαθεστατοι, τι να λεμε τωρα..

Πιστευω οτι μετρησε οτι επαιζαν για 2η φορα.Συνεπως οι Γαλλοι ηταν σε θεση με τον ιδιο αντιπαλο που εχασαν να μελετησουν τις αδυναμιες τους και να αιφνιδιασουν τους ισπανους.Γι'αυτο και γω πιστευα ακραδαντα πως αν συναντουσαμε για 2η φορα τους Αργεντινους που τους κερδισαμε στον ομιλο,οτι ηταν δυσκολο να τους κερδισουμε 2η φορα αλλα αυτο δεν το μαθαμε ποτε δυστυχως..

Aν ειμαστε πραγματικοι φιλαθλοι και μας αρεσε πραγματικα το αθλημα θα μεναμε καθαρα στα μπασκετικα και δεν θα μας ενοιαζε αν ο Ναβαρο χαζογελαει, ο Ρουντι κανει θεατρο και ο Γκαζολ ειναι ξινισμενος. Εμενα σε μια ομαδα με ενδιαφερουν τα τεχνικα-αθλητικα χαρακτηριστικα της και ουδολως με απασχολουν τα εξωαγωνιστικα. Με αυτα ισως ασχοληθει η γυναικα μου ή η Τατιανα το μεσημερι. Παντου αναγωνριζεται το ταλεντο των Ισπανων και παντου αποθεωνονται. Μονο εμεις βγαζουμε χολη, εγω αυτο δεν το θεωρω τυχαιο. Απο την αλλη δεν θελω να επιβαλλω τις αποψεις μου σε κανενα. Εσυ το βλεπεις αλλιως και αυτο που βλεπεις σε χαλαει. Διαφωνουμε και παμε παρακατω. Απλα ας σκεφτουμε οτι οι Γιουγκοι, οι Σερβοι, οι Κροατες, οι Αμερικανοι και αλλοι πολλοι εχουν πολυ χειροτερη συμπεριφορα απο τους Ισπανους μεσα αλλα και εξω απο τα γηπεδα, παλιοτερα αλλα και σχετικα προσφατα. Για να μην αναφερθω στο προσφατο ατοπημα του Πριντεζη π.χ. ή στα συνεχομεα καραγκιοζιλικια Διαμαντιδη-Σπανουλη-Παπαλουκα, στις βλακειες του Μπουρουση, στο εγκληματικο φαουλ του Μπατιστ στη Λιουμπλιανα, στην ακαταπαυστη μουρμουρα του Ντουντα, στις παντομιμες του Ομπραντοβιτς, στις γελοιοτητες του Μπαρτζωκα κτλ, κτλ, κτλ. Μπορω να γραφω ωρες για πολλους παιχτες και για πολλες ομαδες και οχι για μεμονωμενα περιστατικα. ΟΛΑ αυτα ειναι μεσα στον ομαδικο αθλητισμο και για μενα αποδεκτα καθως εχουμε να κανουμε με ανθρωπους. Και μαλιστα με νεα παιδια με χρηματα και φημη. Περιμενουμε να εχουν συμπεριφορα θιβετιανων μοναχων? Και για να τελειωνω, οποιος θελει να πιαστει κατι θα βρει, το θεμα ειναι να μην θελει!
Συγγνωμη απο οσους παρεξηγηθηκαν-την αποψη μου καταθετω...

Τα post περί σύγκρισης Ισπανίας-Γιουγκοσλαβίας μεταφέρθηκαν στο off topic ξανά.

Πραγματικοι φιλαθλοι ειμαστε, σκληρο παιχνιδι μπορουν να παιξουν ολες οι ομαδες, ακομα και μερικες φορες καποιοι παικτες να ξεφυγουν, η αδρεναλινη ειναι στα υψη, ο ανταγωνισμος μεγαλος..κατανοητα ολα αυτα
Ε-δ-ω ο-μ-ω-ς μιλαμε οτι οι ισπανοι εχουν κανει το φλοπινγκ και το θεατρο τροπο παιχνιδιου τους, με συγκεκριμενους σκοπους βεβαια...οχι επειδη αγαπανε το θεατρο.... και αυτο το λενε ολοι οσοι τους αντιμετωπιζουν και δεν ειναι μονο κατι που βλεπουμε εδω στην Ελλαδα
Ειναι τοσο απλο

Xαχαχαχαααα!!! Εκτός από "κομπλεξικός" λοιπόν, είμαι και "οπαδός", κι επίσης ασχολούμαι με πράγματα που αφορούν "τις Τατιάνες τα μεσημέρια", γιατί "έτσι είμαστε ως λαός"!!! Κι αυτό λόγω του ότι δε γουστάρω την συμπεριφορά μερικών αχώνευτων. Θα έπρεπε να τους προσκυνάω χαρούμενος, όσα θλιβερά καραγκιοζιλίκια κι αν επιστρατεύσουν ανά τα χρόνια, απλά και μόνο επειδή φέρνουν θέαμα και αποτέλεσμα! Δηλαδή ο σωστός μοντέρνος ακομπλεξάριστος Έλληνας οφείλει απαραιτήτως να έχει γράψει την έννοια του "ευ αγωνίζεσθαι" στα παλιά του τα παπούτσια, αν δε θέλει να του κρεμάνε ταμπέλες οι υπόλοιποι.

Συγνώμη παιδιά, εμένα αυτά μου φαίνονται ΑΚΑΤΑΝΟΗΤΑ. Τελεία και παύλα.

Χάρηκα -όχι η πιο δόκιμη λέξη- κι εγώ με τον αποκλεισμό των Ισπανών. Προσπαθώντας να εντοπίσω και να αιτιολογήσω την αντιπάθεια μου, καταλήγω στα εξής:

1ον, δε θυμάμαι ποτέ στο παρελθόν ολόκληρη ομάδα να χαρακτηρίζεται από την τάση της να κάνει θέατρο, να προβοκάρει ή να διαμαρτύρεται σε κάθε απίθανη φάση. Μπορούσες να πεις για συγκεκριμένους παίκτες/προπονητές μιας ομάδας (μερικά ονόματα αναφέρθηκαν παραπάνω), αλλά όχι να χαρακτηρίσεις μια ολόκληρη ομάδα λόγω αυτών. Ε, στην Εθνική Ισπανίας είναι απίστευτο πόσοι τέτοιοι παίκτες έχουν μαζευτεί. Κι όχι μόνο αυτό --το σύνολο των παικτών της επιδεικνύει ανάλογες συμπεριφορές όταν είναι στην Εθνική πολύ περισσότερο απ' όταν είναι στις ομάδες τους. Πχ Ναβάρο και Ρούμπιο είναι πολύ πιο διακριτικοί στους συλλόγους τους --ο Ρούντι, δυστυχώς, είναι μια κατηγορία μόνος του.

2ον, είναι πραγματικά απίστευτη η ένταση με την οποία φέρονται κατ' αυτόν τον τρόπο. Από την αρχή του παιχνιδιού, για όλο το παιχνίδι, σε κάθε παιχνίδι. Συγνώμη, αλλά αυτό για μένα είναι παραπάνω από ενοχλητικό --πως το λένε, με κουράζει. Μπάσκετ θέλω να δω, όχι καραγκιοζιλίκια. Δέχομαι να προσπαθείς να παίξεις με το μυαλό του αντιπάλου, μέρος του παιχνιδιού, αλλά όχι σ' αυτό το βαθμό, μ' αυτήν την αλαζονεία, αυτήν την ένταση κι αυτήν τη συχνότητα. Αν ήμουν διαιτητής θα τους τάραζα στα Τ.

Μικρή ένοχη απόλαυση: 1-2 φορές το χρόνο που το θυμάμαι, μπαίνω youtube και βλέπω 4-5 φορές το βίντεο με το τσαμπουκά του Διαμαντίδη στο Ναβάρο.

Ψυχιατρικές γνωματεύσεις εξ αποστάσεως, από μη ψυχιάτρους, του στυλ "αφού δεν σου αρέσει αυτό, σημαίνει ότι είσαι αυτό", είναι τόσο κενές και αιολόστομες που δεν υπάρχει λόγος να κουράζεστε. Βλέπουμε κάτι και μας αρέσει ή δεν μας αρέσει. Ο καθένας για τους λόγους του, βάσει της μπασκετικής αισθητικής και του γούστου του, εν προκειμένω κάποιοι από εμάς δεν γουστάρουμε την εθνική ομάδα μπάσκετ της Ισπανίας. Οπότε μην αγχώνεστε, δεν πάσχουμε από κάτι σοβαρό και ανίατο λόγω αυτής μας της απέχθειας, μπορούμε να χαρούμε τη χθεσινή νίκη της Γαλλίας χωρίς να χρειάζεται να αποδείξουμε ότι δεν είμαστε ελέφαντες.

Το να μη σου αρέσει κάποια ομάδα και να το δηλώνεις είναι απόλυτα θεμιτό. Το να σε ικανοποιούν οι αποτυχίες της επίσης.
Όμως το να τις πανηγυρίζεις περισσότερο από τις επιτυχίες της δικής σου ομάδας, το να βγάζεις χολή και όξος όποτε γίνεται αναφορά στο όνομα της και το να μηδενίζεις τα πάντα με επιχειρήματα γεμάτα εμπάθεια και υστερικές κραυγές, αυτό λυπάμαι αλλά δεν είναι φυσιολογική συμπεριφορά.

Αυτά μου θυμίζουν προ εικοσαετίας γραφικότητες, τότε που οι Ολυμπιακοί πανηγύριζαν στο Πασαλιμάνι την ήττα του Παναθηναϊκού από τον Άγιαξ στο Τσ.Λ. και οι ΠΑΟΚτζήδες ανέβαζαν στην κερκίδα πανό με τη φάτσα του Κορνέλιους Τόμπσον.

Υ.Γ. Φαντάσου κάνας Γκασόλ ή κάνας Ναβάρο να είχε σκοτώσει άνθρωπο όπως ο Ομπράντοβιτς. Δια βίου αποκλεισμό και δημόσιο μαστίγωμα θα ζητούσαν κάποιοι.