QUOTE
Να ζήσεις, Σπόρτιγκ, και χρόνια πολλά!
7/5/2006 9:01
Ανήκω σε εκείνη την κατηγορία των ανθρώπων, οι οποίοι (όχι απλώς παραδέχονται, αλλά) υπερθεματίζουν την άποψη ότι «λαοί που δεν σέβονται την ιστορία τους είναι καταδικασμένοι». Αλλά, μεταξύ μας, δεν έχει ανάγκη από δικαιολογίες, πολύ δε περισσότερο από ενοχές η ιστορία που θα σας διηγηθώ σήμερα.
Στην πραγματικότητα, αυτήν την ιστορία, που διαθέτει έντονους χαρακτήρες μυθολογίας, τη διηγούνται ένα όνομα (ξενικό μάλιστα!) κι ένα γήπεδο. Αύριο ο Αθλητικός Ομιλος Σπόρτιγκ γιορτάζει τη συμπλήρωση εβδομήντα χρόνων από την ίδρυσή του κι αυτή η επέτειος ασφαλώς δεν μπορεί να περάσει στο ντούκου. Ενα ταξίδι μέσα στο χρόνο και στην (επιτρέψτε μου την υπερβολή, που ενέχει η κατωτέρω λέξη) αθανασία!
Το γήπεδο της Ηλία Ζερβού ήταν ένα από τα πρώτα που επισκέφθηκα ως νεοσσός της δημοσιογραφίας, καλύπτοντας το «τουρνουά στη μνήμη Αλέκου Αποστολίδη». Πέρασαν 27 χρόνια από τότε και νοσταλγώ πολύ συχνά εκείνη τη στιγμή. Τη νοστάλγησα πολύ περισσότερο πριν από τρία χρόνια, όταν ως επαγγελματίας βίωσα ένα οξύμωρο (από συναισθηματικής πλευράς) σχήμα: μακάριζα και συνάμα αναθεμάτιζα την ώρα και τη στιγμή που ο Παναθηναϊκός έφευγε από το ΟΑΚΑ και μετακόμιζε στα Πατήσια.
Αν δεν απατώμαι, το γήπεδο του Σπόρτιγκ είναι το πρώτο κλειστό που λειτούργησε στην Αθήνα και έμελλε να εξελιχθεί σε λίκνον μερικών από τα μεγαλύτερα ονόματα στην ιστορία του ελληνικού μπάσκετ. Από εκεί ξεπήδησε (για να απαχθεί εν συνεχεία από τον Παναθηναϊκό), ο κολοσσός Γιώργος Κολοκυθάς και προηγουμένως ή αργότερα άλλοι γίγαντες και τιτάνες της πορτοκαλί μπάλας: ο Λευτέρης Τσίπης (ο νεαρότερος παίκτης που αγωνίστηκε ποτέ στην Εθνική ομάδα), ο Νικήτας Αλιμπράντης, ο Βαγγέλης Νικητόπουλος, ο Παύλος Σταμέλος, ο Γιώργος Μπαρλάς, ο Κώστας Διαμαντόπουλος, ο Βασίλης Βασιλόπουλος, ο Αντώνης Πανταζής, ο Κώστας Ζακυνθινός, ο Νίκος Χαλάς, ο Δημήτρης Σεντούκας, ο Αλέκος και ο Σωκράτης Αποστολίδης, ο Μάκης Γαρουφαλίδης, ο Εντος Καλημέρης, ο Τάκης Χριστοφόρου και άλλοι.
Ονόματα που προκαλούν δέος και ίλιγγο από τους ιεροφάντες της προπολεμικής εποχής μέχρι τους πιο σύγχρονους διεθνείς, τον Ντίνο Αγγελίδη και τον Αγγελο Παπαδημητρίου. Μέχρι τον επονομαζόμενο «Γκάλη των Πατησίων» αριστερόχειρα ομογενή Ντέιβιντ Καλιγκάρις και τον Τομ Κάππος. Και μέχρι τα τρομερά κορίτσια (Αρναούτογλου, Πολυμενάκου, Κέλερη, Βλαντή, Αννυ και Σόφη Κωνσταντινίδου, Λαναρά, Κομματά, Κλιγκοπούλου, Μπεσκάκη κ.λπ.) που κυριάρχησαν επί σειρά δεκαετιών.
Παλιό (αν και ανακαινισμένο) το γήπεδο, χωρίς ανέσεις, μουχλιασμένο από το πέρασμα του χρόνου, γι’ αυτό αναθεμάτιζα την επιλογή του Παναθηναϊκού. Αλλά τη μακάριζα κιόλας για το γοητευτικό ταξίδι στο παρελθόν με οχήματα την αχλή του μύθου και τις θρυλικές φιγούρες που κατοικοεδρεύουν στα υπόγειά του, όπως το φάντασμα της όπερας!
•ΥΓ.: Και με τα υπέροχα εκλέρ στο ζαχαροπλαστείο της γωνίας, που μετακόμισε πλέον λίγα μέτρα πιο πάνω!
ΒΑΣΙΛΗΣ ΣΚΟΥΝΤΗΣ
skoudis@sportime.gr
Άρθρο του Βασίλη Σκουντή στο sportime.gr για τον Σπόρτινγκ.