O Kολοσσος του Αρη Λυκογιαννη εκτος απο Λιουις-Αχονεν που θα καλυψουν το '2' κρατησε και τους Λαρεντζακη(3),Λιντεν(4),Μανωλοπουλο(4).
Επισης ειναι κοντα στην αποκτηση των Κωστα Χαριση-Ερνεστ Σκοτ αλλα και στον δανεισμο του Χριστοδουλου απο Ολυμπιακο.Ο Αθανασουλας,για τον οποιον υπηρξε ενδιαφερον,μαλλον παει προς Ρεθυμνο.

εχει παρει νομιζω και τον νεαρο οικονομοπουλο απο τον πανιωνιο

5 χαρισης-ξενος
4 λιντεν-μανωλοπουλος
3-4 σκοτ
2-3 λαρεντζακης
2 λιουις-χριστοδουλου
1 αχονεν-οικονομοπουλος

αν κλεισουν θετικα οι υποθεσεις χαριση-σκοτ-χριστοδουλου τοτε θα παρει εναν ακομα ξενο στη θεση 1 και θα κλεισει τη 12αδα πιθανοτατα με καποιον ακομα νεαρο ελληνα

Το πρόσωπο του πρωταθλήματος αυτές τις πρώτες 3 αγωνιστικές είναι σίγουρα ο Γιαννούλης Λαρεντζάκης. Θα δούμε φυσικά και την συνέχεια καθώς το δείγμα είναι πολύ μικρό, όμως φαίνεται ότι μπορεί σίγουρα ο παίχτης να δικαιώσει τις προσδοκίες που υπήρχαν για αυτόν πριν κάποια χρόνια, μετά από 1-2 περίεργες χρονιές.

Οντως ο Λαρεντζακης μεχρι τωρα δειχνει να εχει κανει καλο ξεκινημα και να βοηθαει και τον Κολοσσο.
Για να δουμε αν τελικα θα βοηθησει ο ιδιος την ομαδα και η ομαδα του το ανταποδωσει σε εξελιξη.
Μπορει να μπει οκταδα ο Κολοσσος.

13η Αγωνιστική Πρωταθλήματος

Σάββατο, 9/1/2016, 17:00 (novasports4 "live")

Κολοσσός Ρόδου - Άρης



Πρόκειται για την ομάδα συνώνυμο του κακού δαίμονα του Άρη, αφού τις δύο προηγούμενες χρονιές τον είχε κερδίσει μέσα-έξω δημιουργώντας ένα σερί 4 νικών (η μία, πέρσι, στην παράταση) χωρίς απάντηση. Την σεζόν 2012-2013 ο Άρης κέρδισε τον Κολοσσό δύο φορές (η 2η ήταν την τελευταία αγωνιστική με τον Κολοσσό να έχει πολλούς παίχτες που έφυγαν).

Το έχω γράψει αρκετές φορές και θα το κάνω άλλη μία. Ο Άρης για να αποδείξει πως έχει αλλάξει επίπεδο, επιβάλλεται τα παιχνίδια σαν το σημερινό να τα κερδίζει. Από τέτοιες νίκες "ανοικοδομείς το κάστρο σου" και επιβεβαιώνεις πως βρίσκεσαι στον σωστό δρόμο της επιστροφής στην κορυφή.

Να σημειωθεί επίσης ότι ο Γιαννούλης Λαρεντζάκης, ανήκει στον Άρη και αγωνίζεται ως δανεικός, για 2η συνεχόμενη χρονιά, στον Κολοσσό.

Ήττα (76-70) πισωγυρίσματος η σημερινή με κάκιστη εμφάνιση για τον Άρη.

Περισσότερα αργότερα...

1η Περίοδος

Κολοσσός Ρόδου - Άρης : 20-18

2η Περίοδος (Ημίχρονο)

Κολοσσός Ρόδου - Άρης : 32-30

3η Περίοδος

Κολοσσός Ρόδου - Άρης : 53-42

4η Περίοδος (Τελικό Σκορ)

Κολοσσός Ρόδου - Άρης : 76-70

Λοιπόν, καταρχάς δεν μπορούσα να γράψω κατά την διάρκεια του αγώνα, αν και θα το ήθελα, επειδή είχα παρέα.

Από 'κει και πέρα, σήμερα αυτό που παρακολούθησαν τα δικά μου μάτια σίγουρα δεν ήταν ο Άρης. Θα ξεκινήσω την αναφορά μου, τονίζοντας πως όλα αυτά που θα γράψω, τα σκεφτόμουν από την αρχή του αγώνα και κατά την διάρκεια του. Μη μπορώντας λοιπόν να τα αναφέρω τμηματικά, ανά περίοδο, θα το κάνω τώρα συνολικά...

Μπήκαμε στο παιχνίδι, όπως και ο αντίπαλος, με βιαστικό και άναρχο τρόπο και αν και στην αρχή καταφέραμε να βρισκόμαστε προηγούμενοι στο σκορ, αυτό που παρακολουθούσα και δεν μου άρεζε και, κυρίως, με προβλημάτιζε...

Δυστυχώς δεν άργησε πολύ και οι φόβοι μου επιβεβαιώθηκαν. Επιδοθήκαμε σε άναρχο επιθετικά παιχνίδι, μη αποδίδοντας αυτό που ξέρουμε. Προφανώς και δεν παίζουμε μόνοι μας, οπότε υπάρχουν credits για να πιστωθούν στον αντίπαλο -προπονητή και παίχτες-.

Σήμερα ούτε η άμυνα μας λειτούργησε σωστά και αυτό, μοιραία, είχε αντίκτυπο και στην επίθεση μας. Τις περισσότερες φορές είδα τους παίχτες μας να επιλέγουν ατομικές ενέργειες, οι περισσότερες από τις οποίες είχαν και κακές προϋποθέσεις για επίτευξη καλαθιού. Στο μεγαλύτερο μέρος του αγώνα δεν βρήκαμε ευκαιρίες για transition game, οπότε στο set παιχνίδι είχαμε σοβαρά προβλήματα απέναντι σε μια ομάδα πολύ καλά διαβασμένη.

Τεράστιο πρόβλημα με τα ριμπάουντς. Σε όλο το παιχνίδι ο Κολοσσός υπερτερούσε κατά κράτος (γύρω στα 7-8 ήταν η διαφορά μας, στη μεγαλύτερη διάρκεια του παιχνιδιού). Δεν μπορέσαμε σε κανένα σημείο του, να ισορροπήσουμε την συγκεκριμένη κατηγορία. Παρόλα τα περισσότερα λάθη των αντιπάλων μας (16 έναντι 10), δεν εκμεταλλευτήκαμε αυτό το πλεονέκτημα, επειδή ήμασταν κακοί επιθετικά και σπαταλούσαμε τις ευκαιρίες για να πλησιάσουμε στο σκορ.

Σήμερα, επιθετικά, αν εξαιρέσουμε τον McNeal (πέτυχε 20 πόντους με πολύ καλά ποσοστά, 6/9 δίποντα και 2/4 τρίποντα), μετά υπήρχε το χάος. Ο White ήταν φάντασμα του καλού του εαυτού, έχοντας μεν 13 πόντους, αλλά πολλές κακές επιλογές και γενικά μεγάλη αστοχία (3/13 σουτ από τα οποία είχε 1/7 για 3 πόντους). Ο Hagins ήταν σαν να μην υπήρχε με 5 πόντους (2/6 σουτ, 6 ριμπάουντς), ενώ δέχθηκε και δύο κοψίματα, κάνοντας ένα, κάτι στο οποίο δεν μας έχει συνηθίσει. Κάτι ανάλογο συνέβη και με τον Waters που είχε 8 πόντους (2/6 σουτ και 4/4 βολές). Αν αναλογιστούμε πως στο περσινό παιχνίδι ο Waters (25 πόντοι) και ο Hagins (8 πόντοι) πέτυχαν μαζί 33 πόντους (αγωνιζόμενοι στον Κολοσσό), αντιλαμβάνεται κανείς πως με τους σημερινούς 13 που πέτυχαν μαζί, βοήθησαν ελάχιστα την ομάδα. Και όταν οι 2 από τους 4 αμερικανούς σου, αλλά και βασικούς πυλώνες της επίθεσης σου, πετυχαίνουν μόλις 13 πόντους, τα πράγματα γίνονται σαφώς δύσκολα.

Το χειρότερο όμως δεν ήταν οι πόντοι μεμονωμένα, αφού αυτό μικρή σημασία έχει όταν το σύνολο λειτουργεί σωστά. Κάποια στιγμή -στην 3η περίοδο- το σκορ έφτασε και στο ντροπιαστικό 59-42 (-17), με τον Άρη να βρίσκεται σε πανικό και τους παίχτες του Κολοσσού να τα βάζουν από παντού (ειδικά τα σουτ 3 πόντων). Φυσικά, η διαφορά εκτινάχθηκε, όχι μόνο από την καλή απόδοση του Κολοσσού σε ένα σημείο του παιχνιδιού, αλλά από την εν γένει θετική του παρουσία. Σήμερα δεν παίξαμε άμυνα (αναφέρομαι στην άμυνα που φέτος ειδικά αποτελεί σημείο αναφοράς για το παιχνίδι μας), παρά μόνο στο τέλος, όταν το παιχνίδι είχε γύρει επικίνδυνα προς την άλλη πλευρά και ο χρόνος πίεζε δραματικά. Ακόμα και τότε όμως, απωλέσαμε πολλές ευκαιρίες για να επιστρέψουμε για τα καλά στο παιχνίδι. Μειώσαμε την διαφορά μέχρι τους 5 πόντους (67-62), έχοντας και επίθεση στα χέρια μας, αλλά δεν μπορέσαμε να πλησιάσουμε περισσότερο. Είναι γνωστό πως ομάδες όπως ο Κολοσσός, ειδικά στην έδρα τους, αν τους δοθεί η ευκαιρία να βρίσκονται στην διεκδίκηση του παιχνιδιού, αποδίδοντας καλά, τότε οι παίχτες τους αρχίζουν να πιστεύουν στη νίκη, "ανεβαίνει" η ψυχολογία τους και μετά το ίδιο το παιχνίδι γίνεται ιδιαίτερα δύσκολο για τις αντιπάλους τους. Αυτό το λάθος κάναμε σήμερα. Πέσαμε στην παγίδα τους, τους δώσαμε δικαιώματα και τα εκμεταλλεύτηκαν στο έπακρο.

Σήμερα, ο Άρης, δεν είχε απαντήσεις ούτε από τον πάγκο. Ο Ζάρας πέτυχε 6 πόντους (2/2 τρίποντα), αλλά δεν βοήθησε ουσιαστικά, ενώ το ίδιο συνέβη και με τον Πελεκάνο (2/2 τρίποντα με 6 πόντους και γι' αυτόν), παρότι ο συγκεκριμένος λογίζεται ως βασικός. Ο Cohen συμμετείχε ελάχιστα (κάτι λιγότερο από 6 λεπτά) και ο Cupkovic αγωνίστηκε για κάτι λιγότερο από 8 λεπτά. Αμφότεροι πέτυχαν από 4 πόντους, όπως και ο Μούρτος και αυτοί είναι όλοι οι πόντοι για τον Άρη.

Δεν ξέρω τι συνέβη σήμερα και η ομάδα βραχυκύκλωσε. Δεν γνωρίζω αν πρόκειται για κούραση ή για κάτι άλλο. Θέλω να πιστεύω πως δεν έχει να κάνει με υποτίμηση του σημερινού μας αντιπάλου, άσχετα αν οι δηλώσεις όλων ήταν τελείως διαφορετικές. Άλλωστε αυτό που μετράει είναι οι πράξεις και όχι οι δηλώσεις. Πάντως, διαπίστωσα, κατά την διάρκεια της αναμέτρησης, πως η ομάδα μας υστερούσε σε ενέργεια. Ήταν θέμα διάθεσης, ήταν απλά μια κακή βραδιά; Αυτό δεν μπορώ να το απαντήσω εγώ (δεν έχω διαβάσει ακόμα και τις δηλώσεις του προπονητή και των παιχτών μας, μήπως έχουν δώσει κάποια εξήγηση)...

Στην πράξη, πάντως, εγώ σήμερα είδα κάτι που δεν μου άρεσε, όχι επειδή ηττηθήκαμε, αλλά επειδή δεν παίξαμε τίποτα από αυτά που μπορούσαμε. Δεν ξέρω αν την Τετάρτη θα παρακολουθήσουμε έναν εντελώς μεταμορφωμένο προς το καλύτερο Άρη και θα την "πληρώσει" η Armani (λέμε και καμιά κουταμάρα για να περνάει η ώρα...), αλλά με ήττες σαν την σημερινή το μόνο σίγουρο είναι πως χάνουμε πολύτιμο έδαφος στην προσπάθεια μας για κατάκτηση της 3ης θέσης στην κανονική διάρκεια του πρωταθλήματος.

Πολλά συγχαρητήρια στην ομάδα της Ρόδου, που κέρδισε δίκαια και καθαρά ένα πολύ σημαντικό παιχνίδι.

Σήμερα ολοκληρώθηκε ο 1ος γύρος του πρωταθλήματος. Αν εξαιρέσουμε τις ήττες από Παναθηναϊκό (εντός) και Ολυμπιακό (εκτός), οι άλλες δύο ήττες από Κόροιβο και Κολοσσό (εκτός) αποτελούν ήττες που μας φέρνουν πίσω, από την στιγμή που η ΑΕΚ κατάφερε να περάσει νικηφόρα και από τις δύο συγκεκριμένες έδρες.

Το κακό όμως είναι πως μετά την Armani, την Τετάρτη, πάμε για ένα ακόμη εκτός έδρας πανδύσκολο παιχνίδι κόντρα στον Παναθηναϊκό, οπότε κινδυνεύουμε πολύ σοβαρά με ένα αρνητικό σερί 3 ηττών (μία από Κολοσσό σήμερα, μία από Armani που θεωρείται πιθανό, μία από Παναθηναϊκό στο καπάκι και μετά πηγαίνουμε στην Γερμανία για να αντιμετωπίσουμε την Alba). Δεν θέλω να σκέφτομαι και 4η ενδεχόμενη ήττα σερί, αλλά πλέον δεν μπορώ αυτό να το θεωρήσω και τόσο απίθανο, άσχετα που γενικά είμαι αισιόδοξος ως χαρακτήρας. Σκέφτομαι όμως και υπολογίζω με βάση την λογική και τις πιθανότητες και αυτές, τούτη την ώρα, δεν φαίνονται να είναι με το μέρος μας...

Φυσικά ένα τόσο αρνητικό σερί δεν έχουμε κάνει μέχρι στιγμής κι εύχομαι να βγω ψεύτης και να το αποφύγουμε και τώρα. Πάντως μετά και την σημερινή του νίκη, ο Κολοσσός μεγάλωσε το σερί που "τρέχει" εις βάρος μας από 4/0 σε 5/0.

Υ.Γ. Δεν μου άρεσε, για ακόμα μία φορά, που ο Γιαννούλης Λαρεντζάκης, πανηγύριζε με τον τρόπο που το έκανε, την ώρα που η ομάδα του ξέφευγε με διαφορά στο σκορ. Μπορώ να καταλάβω πολλά πράγματα που ίσως νιώθει μέσα του, αλλά το να τα εξωτερικεύει κατ' αυτό τον τρόπο, είναι για μένα ένα κακό δείγμα, απέναντι στην ομάδα που ανήκει. Δημιουργεί προβληματισμό και διχάζει τον κόσμο. Τον περίμενα, φέτος, πιο ώριμο και κατασταλαγμένο, αλλά δυστυχώς δεν φαίνεται να ισχύει κάτι τέτοιο...

Key facts of the match



Box Score

Να ξεχάσουμε τη μία ήττα. Να ξεχάσουμε την δεύτερη κακή εμφάνιση. Να αφήσουμε πίσω μας ένα "ναυάγιο".

Εντάξει, θα τα δεχόμουν όλα αυτά, με την έννοια της αποφόρτισης και της προσπάθειας να μην χαλάσει η ψυχολογία των παιχτών μας, αλλά με μία σημαντική προϋπόθεση. Να μην τα βλέπω να επαναλαμβάνονται ως deja vu με άλλες αντιπάλους.

Όταν δίνεις τόσο εύκολα το τρίποντο σε ομάδες που έχουν την δυνατότητα να το πετύχουν, τότε είσαι άξιος της μοίρας σου. Κι αν ο Παναθηναϊκός δεν αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα, αφού είναι όντως πολύ δυνατός και στην καλή του μέρα μπορεί να "σκοτώσει" τον οποιονδήποτε, σήμερα τι έχουμε να πούμε;

Είναι δυνατόν να βρίσκεσαι πίσω στο σκορ με 17 πόντους διαφορά από μια ομάδα σαν τον Κολοσσό; Δεν το λέω υποτιμητικά, μην παρεξηγηθώ κιόλας. Αλλά όταν συμβαίνει αυτό, τι θα συμβεί μέσα στην Armani στο Μιλάνο; Τι θα συμβεί στην συνέχεια και πάλι στο Ο.Α.Κ.Α. με αντίπαλο τον Παναθηναϊκό;

Αν δίνεις τόσα ελεύθερα τρίποντα στους αντιπάλους σου, τότε αυτή σίγουρα δεν θα είναι η τελευταία ανάλογη ήττα σου...

Την χύσαμε την καρδάρα...

Δεν έχω δει το παιχνίδι αλλά από αυτά που διαβάζω είναι μία ήττα που δεν θα μπορούσαμε να την αποφύγουμε. Η ομάδα φέτος έχει επιλέξει να παίζει με έναν συγκεκριμένο τρόπο στην άμυνα. Δεδομένου ότι η ομάδα υστερεί σε ύψος και όγκο, ο Πρίφτης έχει αποφασίσει να κλείσει την ρακέτα για να μπορεί να ελέγξει τους διαδρόμους και τα ριμπάουντ και να αφήσει ελεύθερο το τρίποντο (στη ζωη πάντα κάτι δίνεις και κάτι παίρνεις). Όταν ο αντίπαλος έχει ποσοστό κοντά στο 50% στα τρίποντα υπάρχει πρόβλημα και μπορεί να χάσουμε και από αδύναμους αντιπάλους. Όταν ο αντίπαλος έχει χαμηλά ποσοστά στο τρίποντο μπορεί να κερδίσουμε οποιαδήποτε ομάδα. Ετσι χάσαμε σήμερα, έτσι ξεφτυλιστίκαμε από τον ΠΑΟ στο κύπελλο, έτσι κερδίσαμε όμως την ΑΕΚ, την Ούνιξ, την Τραμπζονσπορ, έτσι κάναμε προχθες τη Νεπτούνας να φαίνεται ομαδούλα (ενώ δεν είναι ομαδούλα και θα το δείτε στην πορεία).
Ότι έχει καταφέρει μέχρι σήμερα ο Πρίφτης το κατάφερε γιατί επέλεξε να καμουφλάρει τις αδυναμίες τις ομάδας παίζοντας με τον συγκεκριμένον τρόπο. Αν έκανε σωστά ή όχι θα φανεί στο τέλος του πρωταθλήματος και από το πόσες γκέλες θα έχουμε κάνει (σε σύγκριση με τους αντιπάλους μας) γιατί ο δρόμος είναι ακόμα μακρύς. Όπως θα φανεί και στο τέλος αν κάνει σωστά που δεν κάνει αλλαγές στην ομάδα.
Μέχρι τότε θα πρέπει να μάθουμε να ζούμε με τα δυνατά σημεία και με τις αδυναμίες μας. Οπως επίσης αυτή η ομάδα φαίνεται πως είναι αποφασισμένη να ζήσει και να πεθάνει όπως γεννήθηκε (και θα κριθεί γι αυτό)...

Φίλε μου Αλέξη, θα συμφωνούσα απόλυτα με την τοποθέτηση σου, εφόσον μιλούσαμε για ίδιο μπασκετικό επίπεδο και για αντίστοιχη ποιότητα όλων των ομάδων μεταξύ τους. Τότε ναι, θα είχαμε θέμα απέναντι σ' εκείνες που έβαζαν τα μακρινά σουτ, αφού αυτά έχουμε επιλέξει να τα δίνουμε.

Κι αν υποθέσουμε -όταν έχουμε να αντιμετωπίσουμε ομάδες θεωρητικά δυνατότερες από την δική μας- πως επιλέγουμε να πάμε σε διάφορα "τρικ" και αλχημείες ή, αν προτιμάς, ρίσκα, τότε τι να πούμε για τις ομάδες που υστερούν απέναντι μας;

Ίσως να μου πεις πως όπως εμείς πράττουμε απέναντι σε θεωρητικά καλύτερες ομάδες, έτσι κάνουν και οι θεωρητικά κατώτερες που μας αντιμετωπίζουν και η συζήτηση δεν θα τελειώσει πουθενά.

Πάντως είναι εντελώς διαφορετική η σύγκριση μιας Unics, μιας Banvit, ακόμη και της Neptunas, απέναντι σε ελληνικές ομάδες στυλ Κολοσσού, Κοροίβου και Τρικάλων.

Εντάξει, έχουμε ένα συγκεκριμένο στυλ παιχνιδιού, το οποίο προσπαθούμε να αφομοιώσουμε και με συνέπεια να αποδόσουμε, αλλά εδώ έρχεται το δικό μου ερώτημα.

Είναι δυνατόν να μην έχουμε εναλλακτικά σενάρια στο παιχνίδι μας, όταν αντιμετωπίζουμε π.χ. τον Ολυμπιακό σε σύγκριση με την αντιμετώπιση του Κολοσσού, εν προκειμένω;

Δηλαδή ίδιους κινδύνους διατρέχεις από τις δύο αυτές ομάδες; Το δικό σου "μέγεθος" δεν παίζει ρόλο σε καμία από τις δύο περιπτώσεις; Αν παίξεις την γάτα με το ποντίκι, στην πρώτη περίπτωση (Ολυμπιακού) εσύ θα είσαι το ποντίκι. Όταν κληθείς να αντιμετωπίσεις τον Κολοσσό, πάλι ως ποντίκι θα τον κοιτάς;;;