Από τη μέρα που ξεκινάς να χτυπάς τη μπαλίτσα μέσα στο γήπεδο, αρχίζει και το παιχνίδι των τραυματισμών...
Πάντα μπαίνεις με άγνοια κινδύνου και φυσικά ποτέ δε σκέφτεσαι πως όλα αυτά τα κακά που ακούς γύρω σου, υπάρχει περίπτωση να συμβούν σε εσένα ή τους συμπαίκτες σου. Και έτσι πέφτεις μέσα στις φάσεις, πολλές φορές βουτάς, τα δίνεις όλα. Γιατί έτσι είναι το παιχνίδι, γιατί θες να κερδίσεις, γιατί δεν πιστεύεις πως μπορεί κάτι κακό να συμβεί.
Και όμως να που μπορεί να συμβεί. Το θέμα είναι μετά τι γίνεται....
Στο ίδιο παιχνίδι, μέσα σε δύο διαδοχικές φάσεις τραυματίστηκαν δύο συμπαίκτριες μου (από το ίδιο άτομο, αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία...). Μέχρι να βγάλουμε τη μία, είχε πέσει κάτω η άλλη!!! Γόνατα.. πολύς πόνος, νοσοκομεία και τα σχετικά.
Από εκείνη την ώρα ξεκίνησε και η περιπέτεια... ΟK όλοι συμφωνούν πως βγάζουμε μαγνητική τομογραφία και στις δύο. Όλα καλά ως εδώ. Τις βγάλαμε και τώρα έρχεται το καλύτερο. Ο ένας γιατρός θεωρεί τη μια περίπτωση ελαφριά και διορθώσιμη χωρίς χειρουργείο και την άλλη σοβαρή. Ο δεύτερος γιατρός, την πρώτη τη στέλνει για νυστέρι και η δεύτερη τη γλυτώνει με αρθρωσκόπηση!! Ο τρίτος λέει πως δεν υπάρχει λόγος εγχείρησης σε καμία!!!!!
΄Ολοι συμφωνούν στον τραυματισμό, την ίδια μαγνητική διαβάζουν στην τελική, αλλά ο καθένας έχει τη δική του άποψη.... Και αναρωτιέμαι πως γίνεται να έχουν τέτοια απόκκλιση μεταξύ τους!!! Δε σου φτάνει ο πόνος σου, αλλά σε βάζουν και σε ένα τριπάκι να μην ξέρεις τι να κάνεις! Και εδώ μιλάμε για την υγεία σου και όχι για να κάθεσαι να αναρωτιέσαι αν πρέπει να χειρουργηθείς και να φτιάξεις τα πόδια σου, εαν πάνε απλά να σου "φάνε λεφτά" με περιττή επέμβαση... Και μετά σου λένε για τον όρκο του Ιπποκράτη... Καμία συνείδηση, καμία αίσθηση ευθύνης και κανένας έλεγχος στην αυθαιρεσία ενός λειτουργήματος στην τελική..
Τέσπα, αυτά για την ώρα γιατί έχουμε να τρέξουμε σε ραντεβού με άλλους γιατρούς να δούμε τι διαφορετικό θα πουν αυτοί για τον ίδιο τραυματισμό....