QUOTE(ckatos @ Oct 28 2009, 18:31 )

ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΩΝ ΠΡΟΠΟΝΗΤΩΝ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΘΕΜΑ ΠΟΥ ΣΗΚΩΝΕΙ ΠΟΛΛΕΣ ΩΡΕΣ ΚΟΥΒΕΝΤΑ.
Η ΑΠΟΨΗ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΛΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΡΟΠΟΝΗΤΕΣ.
ΤΟ ΧΟΜΠΙ ΤΟΥ ΠΡΟΠΟΝΗΤΗ ΜΠΑΣΚΕΤ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΛΙΓΟΥΣ ΠΡΟΝΟΜΙΟΥΧΟΥΣ.ΠΕΙΤΕ ΜΟΥ ΣΕ ΠΟΙΑ ΧΩΡΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ
ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ ΔΥΣΚΟΛΟ ΝΑ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΣΧΟΛΗ ΠΡΟΠΟΝΗΤΩΝ ΟΣΟ ΕΙΝΑΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ.
(ΑΝΑΦΕΡΩΜΑΙ ΣΤΟ Σ.Ε.Π.Κ.)ΜΠΟΡΕΙ ΑΡΑΓΕ ΕΝΑΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΣ ΝΑ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕΙ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΣΧΟΛΗΣ;
ΣΑΦΩΣ ΚΑΙ ΟΧΙ.ΓΙΑΥΤΟ ΑΚΡΙΒΩΣ ΤΟ ΛΟΓΟ ΕΙΠΑ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΛΙΓΟΥΣ.
ΑΡΑ ΑΠΟ ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΚΑΤΑΛΑΒΕΝΕΤΕ ΟΤΙ ΤΟ ΜΠΑΣΚΕΤ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΠΑΕΙ ΜΠΡΟΣΤΑ.
ΟΤΑΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΡΟΠΟΝΗΤΕΣ ΟΠΩΣ Ο ΜΑΚΗΣ ΠΟΤΟΣΟΓΛΟΥ Ο ΟΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΣΤΟΥΣ ΠΑΓΚΟΥΣ ΑΠΟ ΤΟ 1969,
ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΔΥΣΚΟΛΟ ΝΑ ΠΙΣΤΕΨΩ ΟΤΙ ΤΟ ΑΘΛΗΜΑ ΕΧΕΙ ΜΕΛΛΟΝ. ΟΤΙ ΑΓΑΠΑΕΙ ΤΟ ΜΠΑΣΚΕΤ ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΠΕΙ ΤΟ ΑΝΤΙΘΕΤΟ, ΑΛΛΑ ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ. ΚΑΙΡΟΣ ΝΑ ΔΟΥΜΕ ΝΕΟ ΑΙΜΑ.
Φίλε μου πράγματι το θέμα των προπονητών σηκώνει μεγάλη κουβέντα, όμως να είσαι σίγουρος πως υπάρχουν καλοί Έλληνες προπονητές σε όλα τα επίπεδα από Α1 ως και τα τοπικά πρωταθλήματα. Αυτό που δεν υπάρχει είναι αξιοκρατία(όπως άλλωστε σε όλους τους τομείς της κοινωνίας μας) και παιδεία.
Δυστυχώς δεν υπάρχουν αντικειμενικά κριτήρια αξιολόγησης των προπονητών καθώς συχνά τα αποτελέσματα και οι επιτυχίες κρίνονται από δευτερογενής παράγοντες και όχι απαραίτητα από τη δουλειά τους. Η Ελληνική νοοτροπία άλλωστε δεν προβλέπει υπομονή και εμπιστοσύνη στη δουλειά αλλά άμεσα αποτελέσματα με όποιο τρόπο! Έτσι οι προπονητές καλοί ή μη, οδηγούνται σε μια πολιτική δημοσίων σχέσεων με παράγοντες, μάνατζερ, διαιτητές και δημοσιογράφους και η δουλειά πάει στη άκρη. Αυτός είναι ο λόγος που η ποιότητα του Ελληνικού Μπάσκετ έχει φθίνουσα πορεία παρά τις Εθνικές επιτυχίες (μικρών-μεγάλων).
Σε όλες τις ανεπτυγμένες μπασκετικά χώρες (Ισπανία-Σερβία-Ιταλία-Κροατία κ.λ.π.) οι σχολές προπονητών έχουν περίπου τα ίδια κριτήρια (ίσως και αυστηρότερα) με αυτά της Γ.Γ.Α. και του Σ.Ε.Π.Κ. και διαρκούν τουλάχιστον το ίδιο ή και περισσότερο. Δεν νομίζω ότι όλοι μπορούν να γίνουν προπονητές. Δεν είναι απλά ένα χόμπυ-είναι επάγγελμα-όμως στην Ελλάδα δεν υπάρχουν δομές, οργάνωση, εξασφάλιση και επαγγελματική προστασία, οπότε γίνεται αρπακτή και όποιος-και για όσο προλάβει!
Για να πάει μπροστά το Μπάσκετ δε χρειάζονται βολικότερες συνθήκες παρακολούθησης των σχολών προπονητών για να μπορούν όλοι να συμμετέχουν, αλλά αυστηρότερες, με καλύτερη εκπαίδευση-επιμόρφωση και νομική και ασφαλιστική εξασφάλιση των δικαιωμάτων των προπονητών. Έτσι ώστε να δουλέψουν με τους παίκτες και όχι να κάνουν φιλίες με τους παράγοντες για νάχουν καρέκλα και να πληρώνονται. Ποιός να ασχοληθεί με τη βελτίωση των παικτών του όταν είναι μόνιμα απλήρωτος?
Ο Σ.Ε.Π.Κ. απ΄όσο ξέρω παλεύει για την επιμόρφωση, την εξασφάλιση και τη επαγγελματική αναγνώριση και προστασία των μελών της (σεμινάρια, κανονισμός, κάρτες παντού κλπ.) αλλά χρειάζεται την συμπαράσταση της Πολιτείας.
Ο κ. Ποτόσογλου κάνει ακόμα τον προπονητή γιατί κάποιοι τον εμπιστεύονται σαν δάσκαλο και όχι γιατί δεν υπάρχουν νεώτεροι. Αυτό είναι επιλογή των παραγόντων και όχι ανάγκη.
Υπάρχει νέο αίμα και μάλιστα συμφέρει τις ομάδες (οικονομικά). Ρίξε μιά ματιά στις ομάδες όλων των κατηγοριών και θα δεις πολλούς βοηθούς που έγιναν πρώτοι, όπως και πολλούς παίκτες που έγιναν ξαφνικά προπονητές (κυρίως φθηνές λύσεις). Άρα δεν είναι θέμα νέου αίματος αλλά κριτηρίων αξιολόγησης των προπονητών με βάση τα προσόντα και τις ικανότητές των και όχι των σχέσεών τους και την καλή ''τιμή'' τους (ότι πληρώνεις παίρνεις).
Το Μπάσκετ να είσαι σίγουρος οτι μπορεί να πάει μπροστά, παρά τη δίνη της κρίσης και πρέπει όλοι να βοηθήσουμε, Φίλαθλοι, Παράγοντες, Παίκτες, Προπονητές και φυσικά οι Ενώσεις-Ομοσπονδια και η Πολιτεία