Ήθελα εδώ και καιρό να παραθέσω την ιστορία του “Purple”,ενός τροφίμου των αμερικανικών φυλακών ο οποίος σύμφωνα με μαρτυρίες,ήταν ένα εκπληκτικό ταλέντο στο μπάσκετ αλλά πήγε χαμένο,λόγω του εγκλεισμού του στα αμερικάνικα σωφρονιστικά ιδρύματα.Το κείμενο είχε δημοσιευτεί στο περιοδικό ΜΑΧΙΜ,και προήλθε από ρεπορτάζ του Σέθ «Soul Man» Φεράντι,τροφίμου των φυλακών FCI Gilmer στη Δυτική Βιρτζίνια.Ο Φεράντι,καταδικασμένος σε κάθειρξη 25 ετών για κατοχή και διακίνηση μαριχουάνας και lsd, κατάφερε μέσα από τις γνώσεις που απέκτησε στις φυλακές για το μπάσκετ και το μπόξ,να γίνει αρθογράφος στο HoopsHype.com,ενώ δημοσιεύματα με την υπογραφή του έχει συμπεριλάβει και το ESPN Magazine.Θεωρείται ο «γκουρού» του μπάσκετ των φυλακών,αλλά και ένας αξιοσέβαστος αρθρογράφος γενικότερα.

Δεν υπάρχει τρόφιμος στις φυλακές των ΗΠΑ,που να μην έχει ακούσει την ιστορία του “Purple”.Kανείς ωστόσο δεν έμαθε το πραγματικό του όνομα,ούτε γνωρίζει αν ζεί ή αν πέθανε,καθώς αποφυλακίστηκε το 1995,αλλά από τότε αγνοείται η τύχη του.

Η ιστορία του «14376-087»(τροφίμου στο κελί 411 των φυλακών Lorton) είναι πραγματικά ξεχωριστή.Εκτυλίσσεται στα τέλη της δεκαετίας του ΄80,τότε που στο nba κυριαρχούσαν οι LA Lakers και το «L.A. Showtime» και στις φυλακές έφτασαν στο σημείο να κόβουν εισιτήρια για να παρακολουθήσουν στα μικρά γυμναστήρια το περίφημο «Purple Show».

«To να βλέπεις τον Purple να παίζει μπάσκετ,ήταν σαν να βλέπεις όνειρο.Την τριετία ΄89-’91,όταν και βρισκόταν στο peak του,ελάχιστοι παίκτες του Nba μπορούσαν να συγκριθούν μαζί του.Ήταν γύρω στο 2.05,χειριζόταν την μπάλα σαν τον Μάτζικ Τζόνσον και αιωρούταν στον αέρα περισσότερη ώρα από τον Τζόρνταν.Είναι κρίμα που δεν ήταν εκεί έξω να τους δείξει ποιος είναι το αφεντικό.Είμαι 19 χρόνια έγκλειστος και το μπάσκετ είναι η μοναδική απόλαυση μου.Εχω δεί χιλιάδες ταλαντούχους μαύρους εδώ μέσα,όμως κανείς δεν έμοιαζε στον “Purple”»,διηγείται ο Όσκαρ,βετεράνος των φυλακών Lorton και συνεργάτης του HoopsHype.

H φήμη του “Purple” ξεπέρασε σύντομα τα στενά όρια της μάντρας όπου ήταν εγκλωβισμένος και η απήχηση του ήταν τέτοια,που έφτασε στα αυτιά σπουδαίων general managers και προπονητών του nba.Την πόρτα των φυλακών Lorton,πέρασαν το 1990 ο Λάρι Μπράουν,ο Κέι Σι Τζόουνς,ο Πι Τζέι Καρλέσιμο και ο Ρόν Έκερ,μόνο και μόνο για να διαπιστώσουν αν η αξία του “Purple” ήταν τόσο μεγάλη,ώστε να ωθήσει το περιοδικό ESPN,να αφιερώσει μια σελίδα στα κατορθώματα του. Αμφότεροι έμειναν άφωνοι από τις ικανότητες του,όμως το 1990 ο “Purple” ήταν ήδη 31 ετών και δεν υπήρχε πιθανότητα να αποφυλακιστεί.

«Ηταν εκπληκτικός.Δεν θα μπορούσα να πώ ποτέ ότι ήταν καλύτερος του Μάτζικ ή του Τζόρνταν,σίγουρα όμως είχε μια θέση στο nba.Θα μπορούσε να κάνει σπουδαία καριέρα και να γίνει από τους καλύτερους όλων των εποχών.Βέβαια,για να συμβεί αυτό θα έπρεπε να ήταν 22 ετών όταν τον ανακαλύψαμε,και φυσικά όχι τρόφιμος φυλακών» είχε δηλώσει ο Έκερ,ο οποίος εκείνη την εποχή τελούσε χρέη αρχισκάουτερ για τους Ντάλας Μάβερικς.

Σύμφωνα με εκατοντάδες μαρτυρίες φυλακισμένων οι οποίοι ασχολούνταν με το μπάσκετ εκείνη την εποχή,ο “Purple” είχε πετύχει 4 φορές σε αγώνα πρωταθλήματος περισσότερους από 70 πόντους ενώ ποτέ δεν είχε σταματήσει κάτω από 35…

«Το να τον σταματήσεις ήταν πραγματικά αδύνατο.Θεωρούσαμε ότι τον είχαμε περιορίσει όταν πετύχαινε 35-40 πόντους.Αυτές ήταν βραδιές που είχαμε κάνει καλή δουλειά» τονίζει ο Big Sid,ένας από τους κορυφαίους αμυντικούς που πέρασαν ποτέ από τις φυλακές. «Το 1991 είχε 52 πόντους κατά μέσο όρο στους τελικούς.Το 1992 ορκιστήκαμε οτι θα τον περιορίσουμε και τον αντιμετωπίσαμε σκληρά.Θυμάμαι αγκωνιές στο στήθος και στο πρόσωπο,χτυπήματα στην καρωτίδα... Τελικά καταφέραμε και τον κρατήσαμε στους 38-39 πόντους.Ομως και πάλι το κύπελλο ήταν στα δικά του χέρια.Είναι κρίμα που δεν υπάρχει ούτε ένα dvd για να δεί ο έξω κόσμος αυτόν τον μεγάλο μπασκετμπολίστα».

Εχω ακουσει για αυτον τον τυπο.Γενικα στην Αμερικη υπαρχουν πολλες Ιστοριες για "Παιχτες του Δρομου".
Τωρα βεβαια παντα υπαρχουν και τα στοιχεια της υπερβολης και για τον Purple ακομα και για τον Μανιγκολντ οχι τοσο για τις ικανοτητες τους που ηταν μεγαλες αλλα για το επιπεδο που αγωνιζονταν
Ενδιαφερον ιστορια παντως.........

Πολύ ωραίο άρθρο, ευχαριστούμε j-kidd.

Να συμπληρώσω ότι μερικούς μήνες μετά τη δημοσίευση του ανωτέρω άρθρου ο Ferranti κατάφερε να πάρει συνέντευξη από τον ίδιο τον Purple (πραγματικό όνομα Ricardo Eley) , από την οποία προκύπτουν φοβέρα πράγματα όπως ότι ήταν μόλισ 5' 11'' δηλαδή κάπου 1.78 (!!!) και Παναμέζος στην καταγωγή.

Τη συνέντευξη μπορείτε να διαβάσετε εδώ http://hoopshype.com/articles/legend_ferranti.htm

Για ποιο λόγο μπήκε μέσα???

After graduating from St. Anthony’s High, which is like the little brother of Georgetown University, Purple was incarcerated at Lorton, the notorious DC pen, in 1979 on a second-degree murder charge

Στο ίδιο άρθρο έγραφε και για άλλη μια περίπτωση τρόφιμου μπασκετμπολίστα,του white chocolate(nickname πριν το υιοθετήσει ο Τζ.Ουιλιαμς)...Οταν μπορέσω θα ποστάρω κι αυτό το άρθρο.

Μάλιστα...Και ποιος θα τον εμπιστευόταν αυτόν για το ΝΒΑ???Όοποιος του έκανε σκηρό foul την άλλη μέρα θα ήταν αγνοούμενος.