Καλησπερα.Οταν χτυπησα υπηρξαν ανθρωποι που με τις γνωσεις τους ή την εμπειρια τους με βοηθησαν και με βοηθουν ακομα να αντιμετωπισω τον τραυματισμο μου οσο πιο σωστα γινεται.Ειμαστε αθλητριες και εμεις το ξερουμε καλυτερα απ'ολους οτι καθε μερα εκθετουμε τον εαυτο μας σε ενα σωρο κινδυνους.Καλα τα πρωταθληματα,καλοι οι στοχοι,οι προβλεψεις,τα off topic ,αλλα νομιζω οτι σε ενα foroum που ασχολειται τοσο αδρα με το αθλημα αυτο και φιλοξενει τοσο κοσμο,θα ηταν χρησιμο ενα topic που θα καταθετουμε τις εμπειριες μας για να βοηθηθουν οι επομενοι,να ενημερωνονται οσοι εχουν αποριες και πανω απ'ολα να προλαβουμε σοβαρους τραυματισμους που με δυο-τρια πολυ απλα πραγματα μπορουν να αποφευχθουν!
Χθες ψαχνοντας στο ιντερνετ πληροφοριες για ρηξη προσθιου χιαστου συνδεσμου επεσα σε ενα post απο εναν σκιερ.Και πραγματικα μου φανηκε πολυ χρησιμο.Το ποσταρω ακριβως μετα.
Ελπιζω να συμετασχετε ολες και ολοι οσοι τραυματιστηκατε.Νομιζω εσεις καταλαβενετε καλυτερα ποσο χρησιμο μπορει να ειναι..Να στε καλα.

απο http://www.snowclub.gr/forums/index.php?showtopic=4925


ΤΡΑΥΜΑΤΙΣΜΟΣ ΣΤΟΥΣ ΧΙΑΣΤΟΥΣ

''ΤΗΝ ΠΑΘΑΤΕ ΚΑΠΩΣ ΕΤΣΙ......ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΤΙ ΚΑΝΟΥΜΕ???''

Ξεκινησα μια ηλιολουστη ημερα απο το ξενοδοχειο μετα απο την κοπωση της προηγουμενης ημερας σκι αλλα και του πολυωρου ταξιδιου για το χιονοδρομικο κεντρο XXX (στην δικια μου περιπτωση Bansko)
Κανοντας το αγαπημενο μου σπορ, μερικες δυνατες καταβασεις (αφου πρωτα κανουμε προθερμανση....ευτυχως!)
αισθανθηκα κουραση (1ο Λαθος : το λαθος ξεκιναει οτι δεν σταματαω......)
παρολαυτα επειδη βρισκομουν σε μια τελεια μερα και επειδη ειχα δωσει ραντεβου με τον Σπυρο λιγα χιλιομετρα πιο κατω και λογω της ουρας τον ειχα στησει
(Λαθος 2ο : Δεν επρεπε να αγχωθουμε για κανενα λογο...συνεχιζω ανετα να καρβαρω με μεγαλη ταχυτητα στις πιστες χαλι (παλι καλα που ηταν τελεια πατημενες...) και πανω στην τρελη χαρα ενω αισθανομαι κουραση δεν εχω κατσαβιδι να μειωσω τις δεστρες στο αρχικο 5,5 που τις ειχα τοσο καιρο και τις εβαλα στο 6 οταν λιγες μερες πριν ημουν στους αγωνες στην Βασιλιτσα Λαθος 3ο
Κατεβαινοντας μια δυσκολη σχετικα πιστα με συνεχομενη κλιση (σχεδον μαυρη) σε ενα αριστερο σλαλομ χανω τον ελεγχο (ταχυτητα τουλαχιστον 70χλμ+ μετρημενη με gps) θεωρητικα με το επομενο δεξι σλαλομ μειωσα αρκετα ταχυτητα και ετσι στο επομενο αριστερο σλαλομ (με μικρη σχετικα ταχυτητα προσπαθω να διορθωσω και να επαναφερω την ολη μου ισορροπια, διοτι οπως προανεφερα ειχα χασει τον ελεγχο και κατεβαινα λιγο ατσουμπαλα...εκει γινεται το μεγαλο ατυχες περιστατικο και ενω απο το αριστερο σλαλομ προσπαθω να ερθω στην ευθεια (προς δεξι σλαλομ) το αριστερο μου ποδι επανερχεται ενω το δεξι <κολλαει> σχεδον κυριολεκτικα στο εδαφος με αποτελεσμα το γονατο να κανει (μικρη) στροφικη κινηση μεν, ικανη δε να επιφερει την συντριπτικη ολικη ριξη του προσθιου χιαστου και ενα προβλημα στον μηνισκο.(οπως διεγνωσθηκε εκ των υστερων)
Ακουληθησε πτωση σχεδον με το πλαι και το σωμα μου κυλουσε με ταυτητα στην αποτομη πλαγια μεχρι που ασυναισθητα εβαλα το αριστερο ποδι να κοντραρει την πλαγια και να σταματησω τελιως (το δεξι δεν το ενιωθα καθολου και ειχα ενα πονο αλλα οχι σε σημειο να φωναζω...
Οπως καταλαβαινετε το δεξι πεδιλο δεν εφυγε απο την πτωση παρολο που η ρυθμιση της δεστρας ηταν μολις 0.5 μεγαλυτερο απο το συνηθισμενο μου νουμερο στο οποιο βγαινει κανονικα η δεστρα.
Τα επακολουθα ηταν να φωναξω εναν ανθρωπο που βρισκοταν στην πιστα (λαθος 4ο : ποτε δεν κανουμε σκι μονοι μας και εκεινη την καταβαση την πραγματοποιησα εντελως μονος...)
και με το αριστερο ποδι να κατεβω ολη την υπολοιπη πιστα μεχρι να παω στο ιατρειο...(θα μπορουσα καλλιστα να περιμενω βοηθεια αλλα εκεινη την στιγμη ετσι επραξα)
Στην συνεχεια και για καλη μου τυχη ειχα πληρωσει για την εξτρα ασφαλεια που εδινε το χιονοδρομικο προαιρετικα (μια και στην τιμη της καρτας δεν υπηρχε ασφαλεια...) και ετσι με κατεβασαν με snowmobile στην κλινικη(ευτυχως διαθετει και απαυτο) οπου διεγνωσαν κακωση αλλα μου συνεστησαν να κανω μαγνητικη τομογραφια μολις επιστρεψω στην Αθηνα.
Φυσικα δεν μπορουσα να φανταστω σε καμια περιπτωση τι ειχε συμβει....

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ ΚΑΙ ΚΑΤΟΠΙΝ ΕΝΕΡΓΕΙΕΣ
Αρχικα πρεπει να γινει οπωσδηποτε μαγνητικη τομογραφια......το κοστος ειναι υψηλο και γιαυτο οσοι δεν εχουν ιδιωτικη ασφαλιση.....θα περιμενουν ισως και μηνες........
(θα αναφερω στην συνεχεια περι ασφαλειας και την χρησιμοτητα της,που τωρα πραγματικα την καταλαβα 100%)

ΕΠΙΛΟΓΗ ΙΑΤΡΟΥ - ΚΑΤΑΛΛΗΛΟΤΗΤΑ
Αρχικα να πω οτι δεν πρεπει να φοβομαστε το να μας εξετασουν γιατροι το συντομοτερο.
Δεν πρεπει να αμελησετε επουδενι το να σας δει καποιος σωστος ορθοπεδικος. Εδω φτανουμε στο σημειο αφου εχουμε καποιες ενοχλησεις να παμε σε εναν πολυ καλο ορθοπεδικο ο οποιος να μας εμπνεει εμπιστοσυνη και φυσικα να μην μας πετσοκοψει χωρις να εχουμε τιποτα.
Στο σημειο αυτο επειδη ειχα και αλλες ατυχιες παλιοτερα επιτρεψτε μου να εκφρασω την γνωμη μου και να πω οτι τον καλο ιατρο τον επιλεγουμε οπως και τον πιλοτο. Περισσοτερες ωρες πτησεις και σχετικα νεος. Για παραδειγμα και ο Μητσου ηταν περιφημος ιατρος αλλα τα τελευταιο ετος ακουστηκαν αρκετες αποτυχιες που ειχε σε επεμβασεις, οποτε επιλεγουμε καποιους ιατρους και παιρνουμε τουλαχιστον 2-3 γνωμες
Στην δικη μου περιπτωση πηγα στον Εργινουσακη αρχικα, επειτα στον Καρακιτσιο (φοβερος γιατρος και ηταν ο ιατρος του Παρνασσου για αρκετα χρονια παλιοτερα) και τελος πηγα στον Νικολαου που ειναι ο Νο1 στην Ελλαδα οσο αφορα το γονατο και την αποθεραπεια που συστηνει.
Μετα απο δυσκολη επιλογη μεταξυ των 2 τελευταιων αποφασισα να την κανω στον Νικολαου.
Να ξερετε οτι ενας σωστος ορθοπεδικος κανει πρωτα κλινικη εξεταση και κανει διαγνωση και μετα βλεπει την μαγνητικη τομογραφια
Στην περιπτωση μου σταθηκα τυχερος που μεσα στην ατυχια μου. Δεχτηκε να με δει σε 3 ημερες, ενω το συνηθισμενο ειναι 2-3 μηνες! (ναι καλα ακουσατε...)
Το κοστος του τελευταιου ανερχεται σε 3000€ μαζι με το team.

ΕΠΙΛΟΓΗ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟΥ
Συνηθως αυτο εχει να κανει με το ιατρικο



team και με το νοσοκομειο που συνεργαζεται ο εκαστοτε ορθοπεδικος,συνηθως ειναι ιδιωτικο νοσοκομειο και το κοστος υλικων και φαρμακων ανερχεται στα 3000-4500 €

ΓΙΑΤΡΕ ΦΥΣΙΚΟ Η ΤΕΧΝΗΤΟ ΜΟΣΧΕΥΜΑ????
Το τεχνητο μοσχευμα συνισταται σε επαγγελματιες αθλητες η σε ανθρωπους που θελουν να αθληθουν σε πολυ συντομο χρονικο διαστημα. Συνηθως σε 3-4 μηνες μπορουν να παιξουν μπαλα, ενω το φυσικο μοσχευμα εχει μακρυτερο χρονο αποθεραπειας, περισσοτερους πονους και πρεπει να εχουμε περισσοτερο υπομονη.
Παιζουμε <μπαλα> στους 6-8 μηνες αλλα εχουμε διπλασια χρονικη διαρκεια ζωης του μοσχευματος απ' οτι το τεχνητο το οποιο σε πολλους εχει προκαλεσει φθορες μετα απο χρονια και χρειαζεται αντικατασταση με νεα επεμβαση.
Σημαντικο ειναι να πειτε στον ιατρο σας με τι σπορ ασχολειστε ωστε να παρει το φυσικο μοσχευμα απο συνδεσμους, μυς που δεν θα χρησιμοποιησετε σε εντονη μορφη το επομενο ετος. Αλλο μοσχευμα παιρνουν για την αποκατασταση ποδοσφαιριστων και αλλο ας πουμε για επαγγελματις χορευτες.
Τωρα ολοι θα αναρωτιεστε σκι μετα απο ποσο καιρο μπορω να κανω με φυσικο μοσχευμα ???
Το σκι θεωρειται το πιο επιπονο σπορ μετα απο επεμβαση χιαστων και συνισταται 1 ετος για να μπορειτε αφορα να κανετε σκι. Βεβαιως υπηρξαν και αθλητες φιλοι που μετα απο εγχειρηση ρηξης χιαστων σε 6 μηνες εκαναν κανονικα σκι, αλλα η προληψη και η σωστη αποθεραπεια ειναι πιστευω το σημαντικοτερο.

ΩΡΑ ΓΙΑ ΤΟ ΧΕΙΡΟΥΡΓΕΙΟ
Αφου αποφασισεται να μπειτε και κλεισετε το ραντεβου σας και εφοσον εχετε καποιο μεγαλο χορηγο να σας στηριξει για το υπερογκο συνολικο κοστος (περιπου 9000-10000€) γι'αυτο οσοι δεν εχετε ιδιωτικη ασφαλιση και με χομπυ το σκι σημιωμενο σκεφτειτε την επομενη φορα-χρονια που θα πατε για σκι να εχετε συνεργαστει με καποιο προγραμμα και πανω απο ολα με καποια εμπιστη εταιρεια που σιγουρα δεν θα σας κρεμασει...
Να επανελθω στο θεμα μας...Το χειρουργειο διαρκει περιπου 1,5 ωρα με 2 ωρες μαζι με την ναρκωση κλπ. Συνηθως ξεκιναει πρωινες η μεσημεριανες ωρες και την 1η ημερα με τα αντιφλεγμωνοδη, τις μορφινες, τα παυσιπονα και τα κοκκινα κουμπακια (Γιωτα κατι ξερεις...) την βγαζετε με καποια πονακια, ζαλαδες και καθολου διαθεση. Μετα τις 22.00 αρχιζουν αρκετες ζαλαδες και πονοι ανυποφοροι
Η 2η ημερα μπαινει με αρκετους πονους....δυσκολια αν θελετε τουαλετα θα συναντησετε μεγαλη...και οι δυνατοι πονοι σταματουν με το που αφαιρουνται τα σωληνακια και γινεται η πρωτη αλλαγη.
Πριν φυγετε απο το νοσοκομειο ο ιατρος Νικολαου μας πηγε στο φυσιοθεραπευτηριο του Ιατρικου κεντρου οπου με το ΣΠΡ εγιναν οι πρωτες φυσιοθεραπειες (μια πρωι και μια το απογευμα πριν το εξιτηριο).
Απο την 3η ημερα και μετα θα ακολουθησει αναλυτικο ημερολογιακο προγραμμα το οποιο θα αναρτησω μολις τελιωσει και αυτη η εβδομαδα οποτε θα εχω μια πληρη αποψη των 25 ημερων.

ΕΠΙΛΟΓΗ ΦΥΣΙΟΘΕΡΑΠΕΥΤΗ
Σημαντικοτατο να πατε σε καποιον που πραγματικα εχει εμπειρια απο ομαδες ποδοσφαιρου (μια και εκει παθαινουν ριξη χιαστου και γνωριζουν σωστη και γρηγορη φυσιοθεραπεια. Παρ' ολο που εχω εναν πολυ καλο φιλο φυσιοθεραπευτη η κινησιοθεραπεια δεν κανει απο μονη της τιποτα και τα ρευματα, λειζερ, σπρ και ασκησεις με μηχανηματα ειναι απαραιτητες μεχρι να πεταξετε τις πατεριτσες.





ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΜΕΡΟΣ ΤΟΥ ΔΙΚΟΥ ΜΟΥ ΤΡΑΥΜΑΤΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΑΠΟΘΕΡΑΠΕΙΑΣ ΚΑΙ ΣΕ ΚΑΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΔΕΝ ΥΠΟΚΑΘΙΣΤΟΥΝ ΤΟΝ ΕΚΑΣΤΟΤΕ ΙΑΤΡΟ ΠΟΥ ΣΑΣ ΚΑΘΟΔΗΓΕΙ.

Συμφωνώ απόλυτα. Εμένα είναι λίγο νωπό καθώς χτες έκανα το χειρουργείο μου, αλλά ο,τιδήποτε θέλετε περί ρήξης μηνίσκου και χονδοπα8ειών στο γόνατο εδώ είμαι
Μακριά απο τραυματισμούς και καλή ανάρρωση σε όλες τις κοπέλες που έχουν τραυματιστεί (και είναι κ πολλές!!!)

Δεν θα ποσταρω ακομα τη δκη μου εμπειρια γιατι ειμαι ακομα στην αρχη.(λιγο πριν το χειρουργειο).θελω μονο να τονισω μερικα σημεια προληψης πολυ σημαντικα κατα τη γνωμη μου.
1)ΚΑΝΤΕ ΒΑΡΗ!!Γυμναστε ιδιαιτερα τετρακεφαλο και δικεφαλο.Χωρις να βαριεστε.Ειναι πολυ σημαντικο.
2)Οταν ξεπερνατε τα ορια αντοχης σας και ικανοτητων σας ειστε υποψηφιοι για σοβαρο τραυματισμο.Καντε το,αλλα μονο αν αξιζει.Ζυγιστε τα και παρτε το ρισκο.
3)Να θυμαστε οτι αν δεν στηριξετε το σωμα σας δεν θα σας στηριξει ουτε εκεινο οταν το χρειαστειτε.και με αυτο κλεινω.Η καθεμια μας ξερει πως να το φροντισει.Απλα το ξεχναει...Μην το κανετε.

Τελος θελω να ευχαριστησω μεσα απο την καρδια μου την ΚΑΡΔΙΑΚΗ μου φιλη Πανου Σοφια που εχει γινει το δεξι μου ΠΟΔΙ και που με το καθαρο μυαλο της σε κρισημες στιγμες με βοηθα να αντιμετωπισω ολο αυτο που θα ρθει.Αν δεν ηταν εκεινη,τωρα απλως θα ειχα σταματησει το μπασκετ.
Και την Ντορινα τη Θεοδωρατου που με βοηθησε πολυ περισσοτερο απ'οσο νομιζει.Αν δεν ηταν εκεινη και οι συμβουλες της τωρα θα ξαναπαιζα και το πιο πιθανο να κατεστρεφα το γονατο μου.
Να στε ολοι καλα.Συγνωμη αν σας κουρασα αλλα ειμαι σιγουρη πως θα βοηθηθουν πολλες αθλητριες εν καιρο.

Για μενα ενας τραυματισμος κρινεται απο πολλους παραγοντες....και σιγουρα απο την τυχη...ας πουμε για παραδειγμα το καθαροαιμο,τον τραυματισμο τον επαθε προς το τελος του παιχνιδιου,θα μπορουσε να το ειχε αποφυγει,αλλα σιγουρα αυτο εδειξε οτι θα το παθαινε καποτε μπορει ισως οχι τοσο σοβαρα.......

εγω το μονο που θελω να της πω ειναι να παει καλά στο χειρουργειο,να αναρρωσει,να ειναι το ποδι της ξανα γερο και απο του χρονου να μπορει να ξαναμπει στον αγωνιστικο χωρο και να την ξαναδουμε να παιζει και να την χαρουμε γιατι εχουμε ξεχασει πως ειναι.....

Δεν ειναι το χωραφι μου,αλλα αν δεν απατώμαι, και οι αντρες τραυματιζονται..

Και μαλλον υπαρχει ηδη τετοιο τοπικ..


Tsops?

ειπα εγω οχι?

δεν τιθεται θεμα
αν εχει ανταποκριση το τοπικ θα μεινει ανοιχτο.
δεν νομιζω να υπαρχει προβλημα

Είμαι βέβαιος ότι αυτή η συζήτηση θα βοηθήσει πολλούς. Ένας βασικός παράγοντας αποφυγής τραυματισμών είναι η συγκέντρωση. Πολλοί τραυματισμοί συμβαίνουν όταν παίζουμε χαλαρά και η κούραση πολλές φορές οδηγεί σ' αυτό. Πάντα όταν γυμνάζουμε κάποιο μύ γυμνάζουμε και τον ανταγωνιστή του.

Συμφωνώ και εγω μαζί σας όσον αφορά τους τραυματισμούς..σίγουρα παίζει ρόλο το πόσο καλά είναι γυμνασμένος ο αθλητής (βάρη, φυσική κατάσταση κτλ) και βέβαια η συγκέντρωση μέσα στον αγωνιστικό χώρο. Πρόβλημα με τα γόνατα δεν είχα ποτέ (και ελπίζω να παραμείνει έτσι) αλλά έχω σοβαρό πρόβλημα με τους αστραγάλους μου ειδικά στο αριστερό πόδι. Τα έχω γυρίσει άπειρες φορές και κάθε φορά που το γυρίζω έστω και λίγο αναγκάζομαι να μένω εκτός προπονήσεων το λιγότερο 5 μέρες αναλόγως βέβαια και τον βαθμό. Η τελευταία φορά που το είχα γυρίσει ήταν πριν 2 χρόνια κ είχα μείνει εκτός 2 μήνες!Στο τσακ γλύτωσα το χειρουργείο και μου είπε ο γιατρός οτι αν το ξαναγυρίσεις τότε δυστυχώς δεν το γλυτώνεις το νυστέρι! Το θέμα όμως που με ανησυχεί δεν είναι τόσο ο τραυματισμός που με τις κατάλληλες θεραπείες επανέρχεσαι αλλά το ότι ύστερα απο πολλά χρόνια που θα έχουμε σταματήσει το μπάσκετ θα φανεί το μέγεθος της ζημιάς που θα έχουμε πάθει και σίγουρα θα μας ταλαιπωρήσει. Θα μου πείτε οτι αυτά συμβαίνουν στόν αθλητισμό καί οτι ένας τραυματισμός είναι μέσα στο πρόγραμμα..συμφωνώ, απλά αυτό που θέλω να πω είναι οτι είμαι πολύ της άποψης να μην βιαζόμαστε για κανέναν λόγο (επείδή πολλές φορές ο προπονητής πιέζει τον αθλητή να επιστρέψει στο παρκέ) επειδή θέλουμε ή ανυπομονούμε να παίξουμε έναν αγώνα. Πρώτο μέλημά μας είναι η υγεία και μετά όλα τα άλλα. Και αναφέρομαι περισσότερο στα παιδιά μικρότερης ηλικίας που έχουν την όρεξη να παίξουν μπάσκετ για πολλά χρόνια ακόμα.

Υπάρχει όντως, αλλά δεν νομίζω ότι επηρεάζει. Αντίθετα ίσως, κάποιοι μπορεί να αναφέρουν και την άποψή τους. Καλή σκέψη katharoaimo, αλλά ίσως πρέπει να δομηθεί λίγο καλύτερα. Θα βοηθήσω και εγώ εν καιρώ Άντε, σιδερένια και γρήγορα στα παρκέ!

τι να πω και εγω? η δικη μου περιπτωση ειναι λιγο πολυ γνωστη.Εχω ηδη 3 χειρουργεια στο δεξι γονατο ολικη ρηξη προσθιου χιαστου και μηνισκου και θα μπορουσα να ειχα αποφυγει 2ο Κ 3ο αν δεν ειχαν δοθει λαθος εντολες απο το γιατρο και βεβαια απο την κακη αποκατασταση του φυσικοθεραπευτη, με αποτελεσμα να μου εχουν διαλυσει το χονδρο και να μην μπορω πια να κανω αυτο που αγαπω.ΝΑ ΠΑΙΖΩ ΜΠΑΣΚΕΤ.Για μενα παιδια ,πολυ σημαντικο ρολο ,λοιπον,παιζει ο φυσικοθεραπευτης που θα επιλεξεις και η αποκατασταση που θα κανεις.Να ειναι γνωστης του αντικειμενου.Καλη αναρρωση σε ολα τα παιδια απο εδω που εχουν χτυπησει κα να ειναι ο τελευταιος τους τραυματισμος.

καλημερα κ απο μενα....πριν δυο μηνες εκανα κ γω χειρουργειο ρηξη προσθιου χιαστου με βιολογικο μοσχευμα...απο τοτε δεν εχω χασει μερα απο τη θεραπεια μου κ ηδη ειμαι πολυ καλα...παιδια περα τα οσα ειπατε παραπανω που ειναι πολυ σωστα χρειαζεται πολυ υπομονη στην αποθεραπεια..παρα πολυ!βεβαια εγω θα ξαναπαιξω την επομενη σεζον αλλα το βασικο ειναι να εχεις διπλα σου ανθρωπους να σε στηριζουν κ να σου δινουν δυναμη να συνεχισεις την αποθεραπεια...ξερω πολλα ατομα που τα εχουν παρατησει επειδη δεν αντεχαν την πιεση κ τον πονο...θελει δυναμη γιατι ολη η διαδικασια ειναι ψυχοφθορα....κουραγιο κ υπομονη σε ολους τους τραυματισμενους.

Καλημέρα.Ως προπονητής-ασφαλιστής ας καταθέσω κι εγώ τη γνώμη μου.Ο εφιάλτης του αθλητή λέγεται τραυματισμός για έναν και μόνο λόγο.Πέραν της όποιας φθοράς,η αποχή βλάπτει και φέρνει πίσω την εξέλιξη.Μεγάλοι αθλητές είναι αυτοί που δε χτύπησαν έτσι ώστε να τους φέρνει πίσω ο τραυματισμός.
Στο μπάσκετ πρώτα απ όλα χτυπάει κάποιος λόγω της κακιάς στιγμής και μετά συνεπεία επαφής(βλέπε ποδόσφαιρο).Η σωστή εκγύμναση με βάρη,η κατάλληλη συμβουλή γυμναστή,η μη επιβάρυνση του οργανισμού κι η σωστή αποθεραπεία για να επανέρχεται ο οργανισμός είναι τα στοιχεία που επηρεάζουν.Δεν είναι τυχαίο που ο μοναδικός Θεός Ν. Γκάλης δεν προπονήθηκε με τις ομάδες του και δεν έκανε προετοιμασία τρέχοντας γύρω γύρω.Το ίδιο έκανα κι εγώ με την ταπεινή μου εκτίμηση για το άθλημα τα τελευταία χρόνια ως αθλητής ουδέποτε έκανα προετοιμασία με την ομάδα παρά μόνο με το δικό μου γυμναστή.
Βλέποντας τα προβλήματα στο γόνατο που προαναφέρθησαν είμαι στη διάθεση του καθενός να βοηθήσω,μακάρι να μη χρειαστεί ποτέ,στην αποθεραπεία-εγχείριση επειδή λόγω βιοποριστικού επαγγέλματος γνωρίζω,φρονώ, πολύ καλούς γιατρούς.

Γεια χαρα και απο μενα....παρακολουθω εδω και πολυ καιρο το forum και επειδη θεωρω πολυ ενδιαφερον
το συγκεκριμενο topic θα ηθελα κι εγω να συμπληρωσω την αποψη μου
Η δικη μου εμπειρια πριν μερικα χρονια στο θεμα ρηξη χιαστου μου κοστισε πολυ ακριβα...
ολες τις αποψεις....πιο πολυ για μενα ομως ψυχολογικα.
Αφου λοιπον οι παραγοντες της ομαδας που αγωνιζομουν ηθελαν να αποφυγουν ακομη και το κοστος μιας
μαγνητικης τομογραφιας μου ειχαν προτεινει ακομη και χειροπρακτικο γιατρο.....
Εχοντας στα χερια μου τα αποτεσματα της τομογραφιας:ρηξη προσθιου χιαστου,εσωμινισκου(συνηθως αυτα πανε πακετο) και εξωπλαγιου, ξεκινησα διαδικασια ανευρεσης γιατρου. Το κοστος στα ιδιοτικα νοσοκομεια
τεραστιο...και στα δημοσια με καλους γιατρους τεραστια τα φακελακια. Τοτε στα 22 μου με μονο εισοδημα απ την εργασια μου καταλαβαινετε οτι μου ειχε ερθει ταμπλας....
Η ακρη βρεθηκε ομως με μηδενικο κοστος σε δημοσιο νοσοκομιο και με ευσυνειδητο και ικανο γιατρο.
Θα συμφωνησω απολυτα με τους παραπανω οτι η αποθεραπεια ειναι το πιο δυσκολο κομματι ολης της ιστοριας
γιατι θελει απιστευτη υπομονη και επιμονη....και ουτε μερα ξεκουρασης γιατι αυτη σε παει ενα βημα πισω.
Τη σημαντικοτητα του φυσικοθεραπευτη την καταλαβα οταν αναγκαστηκα να αλλαξω υστερα απο δυο μηνες
γιατι δεν εβλεπα ουσιαστικη βελτιωση.Το οτι απευθυνθηκα στον Ακη Παναγιωταρα τη θεωρησα μια απ τις
καλυτερες κινησεις ....
Ολη η διαδικασια ειναι ακομη πιο ψυχοφορα οταν δε νιωθεις την ομαδα σου που εχεις προσφερει σ αυτη
κοντα σου και σε καμια περιπτωση δεν αναφερομαι σε συμπαιχτες.Απλα στη δικη μου περιπτωση οι ανθρωποι
που αποτελουσαν παραγοντες της ομαδας μου εκτος οτι με πηραν δυο φορες τηλ η μια απ αυτες ηταν για να μου πουν οτι με αφηνουν ελευθερη να παω σε οποια ομαδα θελω.....(σημειωνω οτι στη συγκεκριμενη ομαδα ειχα παει εχοντας το δελτιο στα χερια μου και με τη συμφωνια οτι οποτε θελω φευγω..βεβαια τα εν λογω ατομα την ειχαν ξεχασει επι 3 χρονια)...αλλα αν γινεται η ομαδα που θα παω αν μπορει να τους δωσει και 2
παιχτριες για να βοηθηθει και η ομαδα εκτος εμενα.....
Με τα πολλα εμεινα εκτος για 2 χρονια γιατι και στην ομαδα που πηγα ημουν σε περιοδο ενδυναμωσης και επισης απο κει δεν ειχα βοηθεια και ανταποκριση.
Ψυχολογικα ρακος,χρωστωντας πολλα δανεικα για τις φυσιοθεραπειες και λογω των συνεχομενων αδειων
απ τη δουλεια μου εφτασα σε σημειο να μη πληρωνομαι......και φυσικα επαγγελματικα να παω πολυ πισω(μια ακομη σημαντικη παραμετρος για καποιον που δε παιζει επαγγελματικα μπασκετ),αποφασισα οτι δε θα ξαναπαιξω μπασκετ.Τελικα ομως ισχυει το ποτε μη λες μεγαλα λογια....γιατι 2 χρονια μετα βρεθηκαν στο δρομο μου 2 αξιολογα ατομα με ορεξη και υπευθυνοτητα να φτιαξουν απ την αρχη μια διαλυμενη ομαδα και οντως το καταφεραν και πολυ καλα μαλιστα με τη προσθηκη υπευθυνων ατομων στη διοικηση

Θεωρώ τον Άκη Παναγιωταρά από τους πιο σωστούς φυσιοθεραπευτές που υπάρχουν στο χώρο του αθλητισμού.

ΧΙΑΣΤΟΣ
1)ο φυσικοθεραπευτης και η αποθεραπεια ειναι περιπου το 60% της επιτυχιας μιας εγχειρησης.δλδ δεν αρκει να κανεις ενα καλο χειρουργειο.πρεπει μετα για 6 μηνες να εισαι καθε μερα στα βαρη και στην αποθεραπεια τηρωντας κατα γραμμα ο,τι σου πει ο γιατρος.αν εισαι αθλητης...
2)ΠΡΩΤΕΣ ΒΟΗΘΕΙΕΣ:επειδη προσφατα χτυπησε η συμπαικτρια μου Στεφανιδη Τζουλη.αν γυρισετε το γονατο σας και ακουσετε κρακ...
-για αρχη μην πατησετε το ποδι σας καθολου.
-βαλτε μπολικο παγο
-μην πατε στα επειγοντα του ΚΑΤ γιατι δεν θα σας αντιμετωπισουν σαν αθλητες και μπορει να σας κανουν χειροτερη ζημια
-πηγαινετε σπιτι και αφηστε το ποδι σας να ηρεμησει
-μην το λυγιζετε ή τεντωνετε
-εξακολουθητε να βαζετε παγο ανα τακτα χρονικα διαστηματα.
το πιθανοτερο ειναι σε 4-5 μερες ο πονος να εχει φυγει.εντωμεταξυ συμβουλευτητε εναν γιατρο ορθοπαιδικο που να ξερει απο αθλητες και χιαστους για το τι πρεπει να κανετε.
-μην κανετε μαγνητικη αν δεν εχει ξεπρηστει το ποδι.πρεπει να περασουν τουλαχιστον 10-15 μερες γιατι δεν θα δειξει τιποτα.
3)καλο ειναι να ζητησετε απο την ομαδα σας να εχει σε καθε αγωνα ενα καλα ενισχυμενο φαρμακειο με γαζες,μπενταντιν κλπ και ιδιαιτερα χρησιμο ειναι τα σακουλακια μιας χρησεως που περιεχουν μεσα αμονια και νερο.οταν αυτα ενωθουν δημιουργουν παγο και ειναι ο,τι πρεπει για περιπτωσεις τραυματισμου.(τα πλαστικα ποτηρια με τον παγο μεσα δεν ειναι και τοσο ευχρηστα)

τζουλη μου ευχομαι κουραγιο και μακαρι να μην ειναι αυτο που φανταζομαστε..ολα καλα θα πανε.

Το τόπικ μεταφέρθηκε στην σωστή κατηγορία .

καλη η παρατηρηση απο το καθαροαιμο για τις πρωτες βοηθειες.....

και εγω αυτα εκανα.......αλλα το αποτελεσμα δεν αλλαξε....

Το αποτέλεσμα δεν αλλάζει. Το θέμα είναι να διαφυλάξεις το σώμα σου και να μην επιδεινώσεις τον τραυματισμό.
Π.χ. είναι εγκληματικό να χτυπήσεις εν διάρκεια αγώνα και να μπεις ξανά στο παιχνίδι, ειδικά αφού έχεις βάλει πάγο και πιστεύεις ότι είσαι ξαφνικά "καλά".
Και επειδή οι εμπειρίες καλό είναι να μοιράζονται,αλλά δεν είμαστε ειδικοί, ακόμη καλύτερο είναι να έχει κάθε αθλητής έναν ορθοπεδικό και ένα φυσιοθεραπευτή την κρίση των οποίων θα εμπιστεύεται και τις συμβουλές των οποίων θα ακολουθεί πιστά. Καμιά φορά οι πολλοί σύμβουλοι "μπερδεύουν" καταστάσεις. Και επειδή συνήθως είναι δύσκολο να βγάλεις άκρη όταν τραυματιστείς, δεν βλάπτει να έχουμε πάντα στο νου μας σε ποιους ειδικούς θα απευθυνθούμε εάν (χτύπα ξύλο) έρθει η κακιά η ώρα.

Θες να πεις πως χτύπησες κι εσύ Τζούλη? Όχι που να πάρει.......

εσυ τι λες??
ναι χτυπησε και η Τζουλη.

της ευχομαι περαστικα και γρηγορη αναρρωση!
να γυρισει γρηγορα στα γηπεδα
γαμωτο...και δεν θα παιξουμε αντιπαλες στην εδρα τους με νεανιδες που ειχαμε γνωριστει πριν απο 4 χρονια....

Eγώ τι λέω?Κρίμα που δε θα παίξετε αντίπαλες με τις νεάνιδες.....Λίγος σεβασμός δε βλάπτει basket4 kαι στον τραυματισμό και με τον τρόπο που απαντάς.Είναι η πολλοστή φορά που απαντάς με ...όχι ωραίο τρόπο σε μένα.Αν έχεις κάποιο πρόβλημα πμ.

με τη τζουλη ειμαστε 4 χρονια φιλες.απλα το λεγαμε και χαζοχαιρομασταν με τις νεανιδες.
μαζι ημασταν οταν το ποσταρα αυτο.οποτε το μονο σιγουρο ειναι οτι δεν παρεξηγηθηκε.
δεν εχω καποιο προβλημα μαζι σου

σοουζα ευχαριστω για τα καλα σου λογια,αλλα ηρεμησε λιγο.....θες ν πεις οτι δεν σε σεβεται μια μικροτερη σου?και αν φανηκε αυτο απο ενα ποστ,τοτε τι ν πω...τελος το θεμα καλυτερα...

Tζούλη,περαστικά σου.Να σου θυμήσω πως είμαι ήρεμος.Για να πω κάτι ξέρεις δε το λέω τυχαία.....Τα μικρότερος και μεγαλύτερος δε με απασχολούν.Το μόνο που με στεναχώρησε ιδιαίτερα είναι που χτύπησες.

βλεπω οτι ακομα και εδω που καταχονιαστηκε το τοπικ το τιμησατε.χαιρομαι.να συνεχισω λοιπον με την εμπειρια του χειρουργειου πλεον.
-τα πραγματα δεν ειναι και τοσο τραγικα τελικα οσο τα περιγραφουν.βεβαια ο καθε οργανισμος αντιδρα διαφορετικα.εγω νομιζω ημουν απο τις τυχερες.
-το χειρουργειο ειναι καλο να το κανεις με επισκληριδιο.βοηθας τον οργανισμο σου να δεχτει ολη αυτη την ιατρικη επεμβαση καλυτερα αφου το συνιδητο σου εχει παρακολουθησει πληρως ολη τη διαδικασια.
-διαρκει περιπου 2,5-3 ωρες.
-ο πονος δεν ειναι τοσος πολυς.με τους ορους,τα φαρμακα,τα παυσιπονα και τις αντιβιωσεις η εξαντληση σε απασχολει περισσοτερο απ'οτι ο πονος.βεβαια δεν μπορεις να κουνησεις σχεδον το ποδι σου.ειναι πολυ βαρυ.
-ο τετρακεφαλος εξαφανιζεται!!!ειναι αμυντικη αντιδραση του οργανισμου.υποχωροντας δινει χωρο στο γονατο να γινει καλα.ειναι δλδ φυσιολογικο.
-μετα το χειρουργειο καλο ειναι να μην πλακωσει κοσμος μεσα στο δωματιο.οι επισκεψεις καλο ειναι να γινονται απο την επομενη ημερα.εγω ετσι την πατησα και απο την ελλειψη οξυγονου περασα ολη την νυχτα καλωδιομενη με μια μασκα παροχης οξυγονου και αλατονερο για να μου ανεβει η πιεση.
-αν ολα πανε καλα σε 2-3 μερες εχεις βγει.εκει εχει μεγαλυτερη δυσκολια αλλα ο ανθρωπος εχει απο τη φυση του το ενστικτο της επιβιωσης.ετσι οσο βουνο και να φαινεται στην αρχη,βρισκεις μηχανισμους και αυτοεξυπηρετησε.τα βασικα τουλαχιστον.
-οταν οι πληγες κλεισουν μπορεις να βγαινεις και εξω.δλδ 2 μερες ειναι καλα να εισαι ξαπλωμενος συνεχεια αλλα μετα αρχιζεις και ξεθαρευεις.φυσικα με ιδιαιτερη προσοχη και ναρθηκα.
-μετα απο 15 μερες(απο το χειρουργειο)κοβεις και τα ραμματα.
-και κατι τελευταιο..καλο ειναι να μην βιαστει καποιος να μπει στο χειρουργειο και ας λεει ο γιατρος..το ποδι χρειαζεται τουλαχιστον ενα 20ημερο να ηρεμησει και να μπορει να αντιμετωπισει τα υπολοιπα.