QUOTE
Τωρα για τα τριποντα που λες, ξερεις τι αλλο δεν γραφει η στατιστικη? Το ποσα εχει βαρεσει με την μπαλα να του ξαναρχεται στα 3 δευτερα πριν τελειωσει η επιθεση στην κορυφη της ρακετας .
Κι εκτός αυτού έχει σουτάρει και περίπου 8-10 πίσω από τη σέντρα στις λήξεις περιόδου, σουτ που δεν παίρνουν πολλοί παίκτες διότι
α) τους χαλάει τη στατιστική (για την οποία ο Μήτσος αποδεδειγμένα χέστηκε)
β) δεν είναι οι παίκτες που κατεβάζουν τη μπάλα για την ομάδα τους (ο Μήτσος είναι)
Για την κούραση του Διαμαντίδη ας υπολογίσει κανείς και το στιλ του παιχνιδιού του βάσει του σωματότυπού του. Είναι ένας πολύ ψηλός άσος με σήμα κατατεθέν την προσωπική άμυνα. Αυτό σημαίνει ότι παίζει όλο το ματς με λυγισμένα γόνατα συν την πίεση των αλμάτων, γιατί είναι και από τις εξαιρετικές περιπτώσεις άσου που παίζει άμυνα ψηλά, κάνει κοψίματα, παίρνει ριμπάουντ κλπ. Επιπλέον, εκτός από ψηλός άσος, τυχαίνει να εχει και αφύσικα μακριά άκρα για το ύψος του και -ως συνηθίζεται- αυτό συνοδεύεται από προβλήματα πελματιαίας απονεύρωσης λόγω τεράστιου και επίπεδου πέλματος (που καταπονείται περίπου στο τριπλάσιο στα άλματα από ένα απλό πέλμα). Το ξέρω γιατί πάσχω από το ίδιο. Όπως μάθαμε και στην ανατομία στο σχολείο, το μήκος του πέλματος είναι ίσο με τον πήχυ του χεριού, κοινώς οι παίκτες που έχουν αφύσικα μακριά χέρια, έχουν και μεγάλη πατούσα, η οποία είναι καταστροφική όταν συνοδεύεται από πλατυποδία που προκαλεί πελματιαία απονεύρωση, από την οποία την έχει πάθει πολλές φορές ο ΔΔ, είναι ένας πόνος στα πέλματα αφόρητος που σε κάνει να σκέφτεσαι το αν θες να πηδήξεις. Στη δική μου περίπτωση (είμαι 1.81 με παπούτσι νούμερο 48) κατέληξα να εγχειρήσω και τα δύο πέλματα γιατί έφτασα σε κάποια φάση να είμαι σε καροτσάκι επί 6 μήνες διότι τα πέλματά μου πονούσαν τόσο που δεν μπορούσα να αγγίξω το έδαφος. Και φυσικά μετά την εγχειρηση ούτε τη στεφάνη δε φτάνω όταν κάποτε κάρφωνα.
Θέλω να πω, δεν είναι μόνο η ηλικία του ΔΔ, αλλά και ο τρόπος παιχνιδιιού και το σώμα του που επιβάλλουν να παίζει πολύ λιγότερο από άλλους κι εκεί κολλούσε και το θέμα της απόσυρσης από την εθνική. Θα ήταν απολύτως αδυνατον να μην κλατάριζε αν δεν είχε την ανάλογη συντήρηση το καλοκαίρι. Και το ότι το κλατάρισμα αυτό αναβλήθηκε δε σημαίνει πως δε θα ερχόταν κάποια στιγμή. Ε, τώρα είμαστε στο ξεκίνημα αυτής της "κάποιας στιγμής".
Από κει και πέρα ναι, παίζει στην Α1 που είναι της πλάκας και όπου η παρουσία του πάνω από 15' δεν είναι καν απαραίτητη, οπότε μένει μόνο η Ευρωλίγκα και κανένα ντέρμπι σε κύπελλο-πρωτάθλημα, όσα είναι αυτά. Το ότι τα ποσοστά του στα σουτ είανι τόσο χαμηλά όπως και το ότι δεν κάνει ντράιβ είναι συνδυασμός κακών επιθέσεων λόγω έλλειψης inside game (του μένει η μπάλα στα χέρια) αλλά και αναγνώριση ότι δεν μπορεί να πηγαίνει σε ντράιβ κάθε τρεις και λίγο πια, δεν αντέχει τις επαφές και -ακόμη περισσότερο- τις προσγειώσεις, ειδικά πάνω σε πόδια αντιπάλων. Το ότι ο άνθρωπος κάνει ελάχιστα λάθη και δίνει πολλές ασίστ δε βεβαιώνει ότι αντέχει σωματικά αλλά αυτό που ξέρουμε εδώ και χρόνια: ότι πνευματικά και σε επίπεδο αντίληψης του παιχνιδιού είναι μια ασύλληπτη περίπτωση παίκτη. Η κλάση του τον κρατάει και όχι το κορμί του, που πρέπει να πάρουμε απόφαση -κι εμείς κι αυτός κι ο ΠΕδουλάκης- πως "κάηκε" και μάλλον και πολύ κράτησε με το στιλ παιχνιδιού του ΔΔ.
Τώρα σε ό,τι αφορά τη στελέχωση της ομάδας, εγώ ήμουν από πέρυσι της άποψης ότι ο Ούκιτς, μετά από τα τεράστια ντέρμπι που έκανε, έπρεπε να (μοσχο)πωληθεί διότι η ομάδα θέλει άσο που να μπορεί πια να διαδεχθεί το ΔΔ. Ο πεδουλάκης τον κράτησε αναγωνρίζοντας τη φοβερή αμυντική του προσφορά, γνωρίζοντας ότι στην επίθεση δε θα είναι κάθε χρόνο του Αη Γιαννιού, αλλά πού να βρει αμυντικό πλέι σε αυτό το ύψος; Ο Κάρι ορθώς κρατήθηκε μετά από τους παπάδες που έκανε και τον απίστευτα μικρό χρόνο προσαρμογής του. Ας σκεφτεί κανείς τι θα λέγαμε σήμερα αν τον είχε αφήσει ο Πέδου να φύγει μετά τα περσινά όργια.
Η ομάδα έχει πρόβλημα στο 1 και το 5, αυτό κάνει μπαμ, αλλά κυρίως στο 1. Επίσης, ιδανικά θα έπρεπε να έχουμε λιγότερους φόργουορντ που δεν έχουν ρόλο και να έχουμε έναν και καλό (Πέρπε ή Καϊμακό, αλλά ας όψεται ο πρόεδρας που τους χρώσταγε μήνες) γιατί αυτός ο συνωστιμός δε βοηθάει κανέναν, και ειδικά το Φώτση που είναι στη χειρότερη φάση της καριέρας του και θέλει πολύ χρόνο συμμετοχής για να συνέλθει ή το Βλάντο που θέλει χρόνο για να... ανέλθει ή το Μαύρο που ψάχνεται ακόμη και με το βλέμμα.
Κι έτσι όπως είναι όμως το ρόστερ, είναι ανταγωνιστικό. Σιγά σιγά θα επανέλθουν όλοι: ο Ούκιτς από τραυματισμό και Ευρωμπάσκετ, ο Κάρι από τραυματισμό, ο Λάσμε από χοντρό πρόβλημα (και η εμφάνισή του με τη Μακάμπι ήταν το καλύτερο μήνυμα από αυτό το ματς), ο Ματσιούλις σιγά-σιγά από την κόπωση (ας μην ξεχνάμε τι Ευρωμπάσκετ έκανε) κλπ κλπ. Για το Φώτση ξαναλέω πως δεν έχω ελπίδα γιατί ούτε τραυματίας είναι, ούτε κουρασμένος, είανι παίκτης σε πτώση σαν αυτή που είχε ο Ντικούδης: άδειος ψυχικά και αδύναμος πνευματικά. Ο Μαυροκεφαλίδης είναι το μεγάλο ερωτηματικό. Ο Πέδου τον πήρε ώστε να ανοίγει με το σουτάκι του χώρους, αλλά ούτε αυτό του βγαίνει. Ας ελπίσουμε ότι είναι επειδή και αυτός προέρχεται από τραυματισμό, που μάλιστα δεν είναι καθόλου αστείος όπως έλεγαν μερικοί.
Για τον Πέδου δεν πρόκειται να κάνω κωλοτούμπα. Ξέρει πολύ μπάσκετ, ψάχνει λύσεις, έχει καταφέρει πολύ καλή ατμόσφαιρα στα αποδυτήρια και οι περσινοί παπάδες του δίνουν πίστωση χρόνου. Επιπλέον είναι Έλληνας και αντέχει να συνεργάζεται με έναν άνθρωπο όπως ο ΔΓ. Αν μου βρει άλλος καλύτερη περίπτωση κόουτς, ας μας την πει... Για μένα αμετακίνητος ακόμη κι αν αποκλειστεί από το τοπ-16 που είναι χοντρό σενάριο, αλλά όχι απίθανό έτσι όπως έγιναν τα πράγματα.