20) 1992 ANG- ESP, GROUP 12 (οι Ισπανοί είχαν τα προβλήματά τους σε εκείνο το τουρνουά αφού οι παίκτες της εθνικής απεργούσαν και σκεφτόταν να μην κατέβουν στους Ολυμπιακούς που γινόταν μέσα στην χώρα τους διότι ήταν αντίθετοι με την απόφαση της ACB να επιτρέψουν την είσοδο και τρίτου ξένου στο πρωτάθλημα –άλλες εποχές-. Αυτό όμως είχε σαν συνέπεια να μην είναι προσηλωμένοι στον στόχο τους και μοιραία υπέστησαν ίσως την μεγαλύτερη ξεφτίλα που έχει συμβεί σε Ολυμπιακούς αγώνες. Διασύρθηκαν από τους νάνους –πολύ κοντή ομάδα- της Αγκόλας (83-63) και εξαιτίας αυτής της ήττας έχασαν την πρόκριση στα προημιτελικά. Μία Αγκόλα που είχε ως ηγέτη τον αξέχαστο παίκτη της Μπενφίκα Ζαν Ζακ Κονσεισάο που πέτυχε 22π σε αυτό το ματς και βοηθήθηκε από τους Γκιμαράες 18π. και Ντίας 15π. και για προπονητή εκείνον τον αθεόφοβο τον Κούνια που τα έβαλε με τον Τσακ Ντέιλι λέγοντάς του ότι η ομάδα του – η DREAM TEAM- δεν παίζει καλή άμυνα και ότι στα κολέγια παίζουν καλύτερη!!!!!
Από την Ισπανία οι μόνοι που προσπάθησαν να σώσουν τα προσχήματα ήταν ο Βιγιακάμπα με τον Χιμένεθ που σημείωσαν από 16π.
Βέβαια η τεράστια εκείνη ομάδα της Ισπανίας κατάφερε και πήρε την ρεβάνς από τους αφρικάνους στον τελευταίο αγώνα κατάταξης για την 9η θέση,
βλέπετε τους πλάκωσαν στο ξύλο...
το γήπεδο έγινε αρένα ταυρομαχιών με Αγκολέζους στην θέση του ταύρου να εγκαταλείπουν την μάχη ηττημένοι με σπασμένα πόδια, χέρια και δόντια μιας και οι «ταυρομάχοι» που είχαν κορυφαίο τον Χιμένεζ 15π. κατάφεραν να τους ρίξουν στο καναβάτσο νικώντας τους με 78-75. Για τους Αγκολέζους καλύτερος για άλλη μια φορά ο Κονσεισάο με 21π. που όμως δεν έχασε την ευκαιρία να ρίξει μερικές ψιλές στους αντιπάλους του στο συγκεκριμένο ματς...


19) 1996 CRO- LIT, GROUP 12 (αγώνας ομίλου στον οποίο οι δύο ομάδες εκτός από ρεβάνς του ημιτελικού του eurobasket της Αθήνας, θέλουν όσο τίποτε την νίκη για καταλάβουν την 2η θέση πίσω από τους Αμερικανούς προκειμένου να διασταυρωθούν στα προημιτελικά με την Ελλάδα που είναι του χεριού τους και όχι με την επικίνδυνη Αυστραλία.
Το παιχνίδι είναι συγκλονιστικό σε όλη την διάρκειά του με τον Κούκοτς (που ήταν μακράν ο πρώτος στις ασίστ στους Ολυμπιακούς μοιράζοντας κατά μ. ο. 8!) να μαγεύει πραγματικά πλησιάζοντας το triple-double 33p.11r.6a. κερδίζοντας κατά κράτος την μονομαχία του με τον Καρνισόβας 16p. κάτι που δεν μπόρεσε να κάνει ο Ράτζα 12p.12r αν και είχε στο πλευρό του Βράνκοβιτς και Τάμπακ με τον Σαμπόνις 20p.14r. και σε συνδυασμό με την βοήθεια που πρόσφερε “στον πρίγκιπα της Βαλτικής” ο τραυματισμένος σε αυτό το τουρνουά Μαρτσουλιόνις 14p. (λόγο του γονάτου του έχασε 2 ολόκληρα παιχνίδια παρά ταύτα βγήκε 2ος στις ασίστ με 6,3 μ.ο), τα κρίσιμα εύστοχα σουτ των Κουρτινάιτις, Στομπέργκας, Λουκμίνας αλλά και τα λίγα πράγματα που προσέφερε συνολικά η περιφερειακή γραμμή της Κροατίας (Αλάνοβιτς, Κόμαζετς, Μουλαομέροβιτς, Μάρσελιτς, Ρίματς, Γιόζιπ. Βράνκοβιτς και Περάσοβιτς) η Λιθουανία κατάφερε και λύγισε στην δεύτερη παράταση (83-81) την αντίσταση των Κροατών.
Η νίκη τους ήταν πολύ σημαντική διότι στα προημιτελικά διέσυραν την τραγική Ελλάδα με 99-66 αλλά δεν μπόρεσαν να κερδίσουν στον ημιτελικό την Γιουγκοσλαβία (58-66) παρά την συγκλονιστική εμφάνιση του γεροΚουρτινάιτις με 22π.. Οι Κροάτες ήταν άξιοι της μοίρας τους αφού παρά τις προσπάθειες των Αλάνοβιτς 18p., Βράνκοβιτς 16p και Κούκοτς 13p.9r.8a. έπεσαν θύμα έκπληξης στον προημιτελικό (63-71) από τους Αυστραλούς (Γκέιζ 26p. Ρόναλντσον 17p.) καταλήγοντας στην 7η θέση! και χαρακτηρίστηκαν ως η μεγάλη απογοήτευση την διοργάνωσης.)


18) 1992 LIT- EUN (η ομάδα της Κοινοπολιτείας που ήταν «κοινό» μυστικό ότι είχε πριμοδοτηθεί από την Γερμανία στο προολυμπιακό για να κοντράρει στα ίσα την Σλοβενία αν και αδιάφορη στον τελευταίο αγώνα -πράγμα που έκανε και την άφησε εκτός Ολυμπιακών χάρη στο τελευταίο άστοχο σουτ του Γιούρι Ζντοβτς- παρά τις πολλές δυσκολίες που αντιμετώπισε τώρα βρισκόταν στον μικρό τελικό διεκδικώντας το χάλκινο μετάλλιο, μπροστά της όμως βρισκόταν η Λιθουανία, που στο προολυμπιακό τους είχε συντρίψει με 40 πόντους διαφορά!!! αλλά στην πρώτη φάση, στο μεταξύ τους παιχνίδι του ομίλου ματς έγινε κάτι φοβερό, οι Λιθουανοί που στο 24’ προηγούταν 20π. διαφορά το έριξαν στην πλάκα και ο Βαλερί Τιχονένκο βρήκε ευκαιρία να δράσει, σταματώντας στους 31π. δίνει την νίκη στην Κοινοπολιτεία με 92-80 (Βολκόφ 19, Μίνγκλινιεκς 15 – Μαρτσουλιόνις και Σαμπόνις από 21π) και μοιραία οι Λιθουανοί διασταυρώθηκαν με την dream team στον ημιτελικό αντί για τον τελικό μιας και ο Σαμπόνις λογικά θα έκανε πλάκα με τους ψηλούς της Κροατίας (πχ στο προολυμπιακό είχε 33π 16ρ. εναντίον τους) την οποία – Κροατία - σχεδίαζαν να αντιμετωπίσουν στα ημιτελικά! Η ηρωική ομάδα της EUN δεν κατάφερε να επαναλάβει το «θαύμα» αφού δεν μπόρεσε να αντιμετωπίσει τον Σαμπόνις (1ος ριμπάουντερ 12,5 μ.ο., 2ος στις τάπες 2,8 μ.ο., και 3ος σκόρερ 24μ.ο. σε ολόκληρο το τουρνουά) που όταν έβλεπε μπροστά του Ρώσους γυάλιζε το μάτι του, ούτε τον Μαρτσουλιόνις (μακράν 1ος στις ασίστ με 8,5 μ.ο., 4ος σκόρερ 23,5μ.ο. και 7ος κλέφτης 3,1μ.ο. στην διοργάνωση) ούτε και τα τρίποντα του Κουρτινάιτις και ηττήθηκε φυσιολογικά με 82-78 (Μαρτσουλιόνις 29π, Σαμπόνις 27π.- Τιχονένκο 24π., Βολκοφ 18π.). Σαμπόνις και Μαρτσουλιόνις ήταν στην κορυφαία πεντάδα της διοργάνωσης μαζί με Πέτροβιτς (2ος σκόρερ 24,6), Όσκαρ (1ος σκόρερ 24,8) και Σρεμπφ (2ος ριμπάουντερ 10μ.ο. και 5ος σκόρερ με 23μ.ο) εξαιρουμένων των Αμερικανών βέβαια που ήταν εκτός συναγωνισμού. Βέβαια οι Λιθουανοί ήταν κάτι σαν την μασκότ της διοργάνωσης αφού εκτός των εκκεντρικών εμφανίσεών τους με τα πολύχρωμα ρούχα και τα γυαλιά ηλίου ήταν και μέσα στο γήπεδο το ίδιο εκκεντρικοί... ο αγώνας του ομίλου με την Κοινοπολιτεία δεν ήταν ο μόνος που χαχάνιζαν αφού και στον προημιτελικό με τους Βραζιλιάνους στο 32’ έχαναν με -10 αλλά κάπου εκεί ανέλαβαν οι Σαμπόνις 32π. Μαρτσουλιόνις 25π. και κέρδισαν με +18 (114-96)!!!!
Μάλιστα μετά την νίκη επί της Κοινοπολιτείας o Σαμπόνις έκανε και δηλώσεις, είπε λοιπόν ότι το χρυσό μετάλλιο της Σεούλ δεν είναι τίποτα μπροστά σε αυτό που πήραμε σήμερα από τους Ρώσους, το αφιερώνω στον λαό της Λιθουανίας!


17) 1960 ITA - USSR, FINAL GROUP (στο παιχνίδι αυτό ο νικητής θα έπαιρνε το αργυρό μετάλλιο και ο ηττημένος θα έφευγε 4ος και καταϊδρωμένος αφού ήταν και η Βραζιλία στο παιχνίδι. Η πρώτη θέση είχε καπαρωθεί από την Αμερικάνικη ομάδα που κατέβαζε την πρώτη Dream Team στην ιστορία αφού είχε στην σύνθεσή της μετέπειτα πολύ μεγάλα αστέρια του ΝΒΑ όπως οι Τζέρι Ουέστ, Όσκαρ Ρόμπερτσον, Τζέρι Λούκας, Γουόλτ Μπέλαμε κλπ, μάλιστα από αυτή κόπηκε ο Τζον Χάβλιτσεκ! και η μικρότερη διαφορά που κέρδισε σε αγώνα ήταν το +24 (81-57) επί της Σοβιετικής Ένωσης με τους Ουέστ, Ρόμπερτσον να καθαρίζουν στην επίθεση και τους Μπέλαμι, Λούκας να σβήνουν τον γίγαντα Γιαν Κρούμινς. Βέβαια βοήθησε πολύ στο να δείξουν το ταλέντο τους και ο νέος κανονισμός που έλεγε ότι η μπάλα πρέπει να περνά την σέντρα σε 10’’.
Οι Ιταλοί εκτός του ότι ήταν γηπεδούχοι και είχαν την διαιτησία εμφανώς με το μέρος τους είχαν και την τύχη να διαθέτουν στο ρόστερ τους παίκτες όπως οι Ριμινούτσι, Γκάμπα, Πιέρι, Λομπάρτι, Καλεμπότα και Σαρντάνια
Το μεγάλο ματς με τους Σοβιετικούς στις 10 Σεπτεμβρίου 1960 ήταν και το τελευταίο της διοργάνωσης. Οι Ιταλοί μπορεί να τα έδωσαν όλα ειδικά στο πρώτο ημίχρονο και παρά το ότι είχαν την βοήθεια 15000 “τιφόζι” που ούρλιαζαν στην εξέδρα δεν κατάφεραν να περιορίσουν τον Πετρόφ στο β’ μέρος και έτσι μοιραία ηττήθηκαν με (70-78). Μάλιστα μην αντέχοντας την ήττα οι “τιφόζι” ως πρώτη διδάξαντες επιδόθηκαν στο αγαπημένο σύγχρονο άθλημα των Ελλήνων, την ρίψη κερμάτων....


16) 2004 ΙΤΑ- LIT SF (ο ημιτελικός της Αθήνας ήταν ένα από τα καλύτερα παιχνίδια που έχουν γίνει ποτέ. Οι Ιταλοί πήραν μία απίστευτη νίκη με τον Τζιανλούκα Μπαζίλε να κάνει το παιχνίδι της ζωής του σημειώνοντας 31π με μερικά απίστευτα τρίποντα, πολύτιμη βοήθεια πήρε από τους Ποτζέκο 17π., Γκαλάντα 16π., ενώ Μπουλέρι και Σοράνια πρόσθεσαν 12π., από τους Λιθουανούς όργια έκανε στο πρώτο ημίχρονο ο Μασιγιάουσκας που σταμάτησε τελικά στους 26π., ενώ προσπάθησαν και οι Κρ. Λαβρίνοβιτς 15π., Στομπέργκας 12π. που λίγο πριν αποβληθεί με 5 φάουλ κόντεψε να γυρίσει μόνος του το ματς, ο Ε Ζουκάουσκας πρόσθεσε 10π. ενώ κακός για τα δεδομένα του ήταν ο Σάρας με 9π. παρά τις 9ας που μοίρασε. Οι Λιθουανοί που μέχρι τότε ήταν μακράν η καλύτερη ομάδα του τουρνουά μπήκαν πολύ καλά στο παιχνίδι και με εκστασιασμένο τον Μασιγιάουσκας πήραν ένα καλό προβάδισμα 16-5, 24-15, 29-20, 34-23 –ο Μάτσε σε εκείνο το σημείο είχε 5/5 τριπ- αλλά κάπου εκεί αφήνιασαν ο Μπαζίλε και οι άλλοι περιφερειακοί των Ιταλών και με συνεχόμενα τρίποντα την οδήγησαν σε σερί 19-0!!! στέλνοντας την ομάδα τους στα αποδητήρια για την διακοπή του ημιχρόνου προηγούμενη με 49-43.
Οι Λιθουανοί κατάφεραν να ελέγξουν τον ρυθμό και ισοφάρισαν γρήγορα σε 53-53 όμως οι Ιταλοί με τα τρίποντά τους και πάλι κάνουν σερί 8-0 και 61-53 ενώ έκλεισαν το τρίτο δεκάλεπτο με μια διαβολεμένη ευστοχία στα τρίποντα 15/22!!! Αλλά μέχρι εκεί, στο τέταρτο δεκάλεπτο μπαίνει μέσα ο Στομπέργκας και με 12 πόντους σε 2μιση λεπτά εκ των οποίων οι 9 συνεχόμενοι δίνει προβάδισμα 73-78 στην χώρα του!!!!! όμως έχει 4 φάουλ και στην επόμενη άμυνα υποπίπτει στο πέμπτο και αποβάλλεται από το παρκέ! ήταν μοιραίο, καθώς οι Λιθουανοί κόλλησαν και οι Ιταλοί με ένα φοβερό σερί 16-1, βρίσκονται 89-79, 100’’ πριν την λήξη!! πλησίασαν στο 94-89 οι Λιθουανοί αλλά οι Ιταλοί ήταν πολλοί εύστοχοι στις βολές έτσι δεν έγινε νέα ανατροπή και το ματς έκλεισε 100-91 για τους Ατζούρι.
Για την ιστορία οι Ιταλοί είχαν 18/28τριπ!!!

15) 1996 AUS- BRA GROUP 12 (οι δύο ομάδες έδωσαν μία μοναδική παράσταση παρά το ότι η κρισιμότητά του αγώνα ήταν τεράστια αφού και οι δύο ήθελαν να αποφύγουν οπωσδήποτε την 4η θέση που θα τους έστελνε στα προημιτελικά στο στόμα του λύκου (USA) και αν ήταν δυνατόν και από την πιθανή δεύτερη Λιθουανία. Παρ’ όλ’ αυτά το παιχνίδι κρίθηκε τελικά στην δεύτερη παράταση υπέρ των καγκουρό, προηγουμένως ο Σέιν Χιλ 35π. είχε κάνει φοβερά πράγματα έξω από την γραμμή των 6.25 (8/15) ακόμη βρήκε άξιο συμπαραστάτη στο πρόσωπο του μεγάλου ηγέτη των Αυστραλών Άντριου Γκέιζ 28π. (3ος σκόρερ στο τουρνουά) ενώ καλοί ήταν ο Βλάχοβ με τον Μπράντε που καθάριζαν τις μάχες μέσα στην ρακέτα. Από την ομάδα της Βραζιλίας ο Όσκαρ που αν και ήταν πολύ μεγάλος σε ηλικία πια και έμεινε στους 24π. (δεν είχε κανένα πρόβλημα να βγει εύκολα με 27.4π μ.ο. πρώτος σκόρερ και σε αυτούς τους Ολυμπιακούς) βρήκε βοήθεια από τον ξανθομάλλη Κλάφκε 21π. -που προσπάθησε στο μέλλον να αποκτήσει η ΑΕΚ- και τον Ντος Σάντος 20π. αλλά δεν ήταν αρκετή, έτσι μοιραία μετά την ήττα και από την Ελλάδα οι “καριόκας” συγκρούστηκαν με τους αστέρες του NBA. Μάλιστα οι Αυστραλοί που είχαν σε δαιμονισμένη φόρμα σε όλο το τουρνουά τον Σέιν Χιλ (6ος σκόρερ, 6ος στις ασίστ) έκαναν την έκπληξη της διοργάνωσης και στον προημιτελικό πέταξαν έξω την Κροατία! αλλά στην μάχη του μικρού τελικού για ένα μετάλλιο δεν τα κατάφεραν απέναντι στην Λιθουανική τριπλέτα Σαμπόνις 30p.13r., Καρνισόβας 21p., Μαρτσουλιόνις 16p.


14) 1992 CRO- EUN, SF (τα ονόματα θύμιζαν ημιτελικό από τα παλιά παραπέμποντας σε κόντρες Γιουγκοσλαβίας- Σοβιετικής Ένωσης αλλά η λογική έλεγε ότι οι Κροάτες θα κέρδιζαν άνετα. Όλα αυτά στα χαρτιά.
Η Κροατία ξεκινά με Πέτροβιτς, Περάσοβιτς, Κόμαζετς, Κούκοτς, Ράτζα και η Ενωμένη ομάδα με Βέτρα, Μίγκλινιεκς, Τιχονένκο, Σουχάρεφ, Βολκόφ. Κόντρα στα προγνωστικά η Κοινοπολιτεία παίζει πολύ καλά στην επίθεση και συγκεντρωμένα στην άμυνα, έτσι με αιχμές τους Τιχονένκο και Σάσα Βολκόφ προηγείται (14-5) στο 5’ αλλά με καλές προσπάθειες από Πέτροβιτς, Κόμαζετς και το 3ο φάουλ του Σουχάρεφ (που αφήνει την θέση του στον Μπελοστένι) πάνω στον Ράτζα οι Κροάτες επιστρέφουν γρήγορα (14-13). Η Κοινοπολιτεία έχοντας τον Βολκόφ σε εξαιρετική κατάσταση παίρνει και πάλι προβάδισμα +9 (28-19) αλλά ο Μπελοστένι φορτώνεται και αυτός με 2 φάουλ έτσι ο Σκάνσι ρίχνει στο παιχνίδι τον Βράνκοβιτς για να δυναμώσει ακόμη περισσότερο την γραμμή των ψηλών. Παρ’ όλ’ αυτά ο Βολκόφ δεν σταματιέται αλλά μερικές εξαιρετικές προσπάθειες του Πέτροβιτς μειώνουν την διαφορά στο 17’ στους 5π. (30-35) όμως το ημίχρονο θα λήξει (40-30) για την Κοινοπολιτεία με 5 συνεχόμενους πόντους του Βαλερί Τιχονένκο.
Με την έναρξη του 2ου ημιχρόνου ο Πέτροβιτς έδειξε τον κακό του χαρακτήρα χτυπώντας τον Μίγλινιεκς προσπαθώντας να του πάρει την μπάλα με την βία μέσα από τα χέρια ενώ αυτός ήταν πεσμένος στο παρκέ από την προηγούμενη σύγκρουσή τους. Αυτή η φάση όμως είναι κομβική για την συνέχεια του παιχνιδιού διότι οι παίκτες της EUN αποσυντονίζονται και χάνουν μεγάλο μέρος από την διαφορά των 12π. (44-32) που είχαν εξασφαλίσει σε χρόνο μηδέν (44-42) στο 24’, ακόμη και τότε ο Βολκόφ -που κάνει τα πάντα- είναι εκεί βοηθώντας με τρίποντο και ασίστ την ομάδα του να πάρει προβάδισμα +7 (50-43) στο 26’. Κάπου εκεί ορθώνει το τεράστιο ανάστημά του ο Στόικο Βράνκοβιτς κλείνοντας όλες τις διόδους για το Κροατικό καλάθι και κόβοντας στα ίσα 2 φορές τον Βολκόφ και με καλάθι του Πέτροβιτς στο 28’ η Κροατία περνά μπροστά για πρώτη φορά (54-53) ενώ με φόλοου κάρφωμα του Βράνκοβιτς (56-53). Εκεί που η Κοινοπολιτεία φαινόταν να μην έχει τύχει καθώς βρισκόταν με την πλάτη στον τοίχο φωνάζει παρών ο Σεργκέι Μπαζάρεβιτς που παίρνει την σκυτάλη από τον Αλεξάντερ Βολκόφ και με 10 δικούς του πόντους ξαναδίνει ισχυρό προβάδισμα στην ομάδα του με +9 (66-57) στο 33’! αυτόματα λοιπόν η Κοινοπολιτεία διαψεύδοντας τα προγνωστικά έχει τον πρώτο λόγο στην κατάκτηση της νίκης. Όμως ο Βολκόφ είναι πάρα πολύ κουρασμένος και χάνει συνέχεια (3 φορές) την πρώτη βολή από 1+1!!! παρά ταύτα με δικό του ατομικό καλάθι περνώντας τον Κούκοτς στο 70’’ πριν το τέλος το σκορ γίνεται (74-68) υπέρ της ομάδας του, στην συνέχεια ο Πέτροβιτς αστοχεί σε τρίποντο αλλά μαζεύει το ριμπάουντ και στην προσπάθεια του να σκοράρει κερδίζει φάουλ ευστοχώντας και στις δύο βολές μειώνοντας (74-70). Ο Σκάνσι παίρνει time-out για να πει στους παίκτες του να σημαδέψουν τον Βολκόφ και να τον στείλουν στις βολές. Όπως και έγινε, στα 42’’ ο Σάσα ετοιμάζεται για 1+1 και αστοχεί ξανά!! Οι Κροάτες ξεχύνονται στην επίθεση και ο Κούκοτς ευστοχεί σε μακρινό τρίποντο στα 30’’ (74-73) το σκορ. Οι παίκτες της Κοινοπολιτείας κάνουν το λάθος να δώσουν πάσα στον Βολκόφ και ο Κόμαζετς προλαβαίνει να του κάνει φάουλ στα 20’’, ο Σάσα με την ψυχολογία στο ναδίρ αστοχεί και πάλι στην 1+1, οι Κροάτες στο ριμπάουντ και ο Πέτροβιτς ορμά στο αντίπαλο καλάθι κάνοντας μάλλον βήματα αλλά οι διαιτητές χρεώνουν φάουλ τον Μπερεσνόι, ο Ντράζεν ευστοχεί και στις 2 βολές, 75-74 για την Κροατία στα 9’’. Ο Βολκόφ κατεβάζει γρήγορα την μπάλα οι Κροάτες πηγαίνουν κατά πάνω του και αυτός βρίσκει τον Γκορίν μόνο του κάτω από την ρακέτα εκείνος καθυστερεί και αστοχεί απελπιστικά ενώ οι Κροάτες προλαβαίνουν να βγάλουν την μπάλα έξω 1,5’’ πριν την λήξη, ο Γκορίν διαμαρτύρεται άδικα για φάουλ από τον Ντράζεν και τότε αυτός ορμά κατά πάνω του ζητώντας τον λόγο. Στην επαναφορά της μπάλας ο Βολκόφ αστοχεί σε σουτ των 4μ. από τα πλάγια με τον Κούκοτς πάνω του και η Κροατία στον περνά στον τελικό.
Από την Κροατία κορυφαίοι ήταν οι Πέτροβιτς 28π και Ράτζα 19 και αρκετά καλοί ο Κούκοτς 10π., ο Κόμαζετς 9π. όπως και ο Βράνκοβιτς που σχεδόν σκέπασε το καλάθι σε κάποιες φάσεις.
Για την φιλότιμη ομάδα την Κοινοπολιτείας που παρά τις μέτριες δυνατότητές της έπαιξε εξαιρετικά και σε αυτό το παιχνίδι αν και ηττήθηκε, μοιραίος παρά την υπερσπροσπάθειά του ήταν ο Βολκόφ 20π., κατά διαστήματα πολύ καλοί ήταν ο Τιχονένκο 16π. με τον Μπαζάρεβιτς 12π.


13)1980 YUG- ITA FINAL (η μοναδική φορά που «η μεγάλη των πλάβι σχολή» ανεβαίνει στο πρώτο σκαλί του Ολυμπιακού βάθρου. Η επιτυχία είναι τεράστια καθώς έγινε στην Μόσχα, δηλαδή μέσα στην φωλιά του εχθρού. Δυστυχώς γι’ αυτούς όμως θα τους μείνει η ρετσινιά των Ολυμπιακών πρωταθλητών του ‘80 και αργότερα του ’84 καθώς για πολιτικούς λόγους απείχαν πάρα πολλά κράτη ανάμεσά τους και η Αμερική. Η δικαιολογία του μποϋκοτάζ ακούγεται σαν ανέκδοτο, πρόκειται για την προσπάθεια του Αμερικανού προέδρου Τζίμι Κάρτερ να γίνει αρεστός στο αμερικανικό κοινό εν’ όψει των εκλογών και επικαλείται εισβολή των Σοβιετικών στο Αφγανιστάν που βέβαια ως λόγος αποχής προκάλεσε άφθονα ρίγη γέλιου στους απανταχού φιλάθλους. Δικαίως φυσικά, αφού με την λογική αυτή έπρεπε να γίνεται μποϋκοτάζ σε κάθε διοργάνωση Ολυμπιακών Αγώνων...
Οι δύο συμμετέχοντες του τελικού ήταν η αιτία που οι Σοβιετικοί έμειναν τρίτοι στον τελικό όμιλο χάνοντας το εισιτήριο για τον τελικό. Την αρχή έκαναν οι εκπληκτικοί Ιταλοί που σε μία φανταστική βραδιά άφησαν εμβρόντητους τους φιλάθλους των γηπεδούχων καθώς επικράτησαν (85-87) και ολοκλήρωσαν την έκπληξη οι αήττητοι στο τουρνουά Γιούγκοι στο επόμενο ματς με (91-101), έτσι επέτρεψαν στους Ιταλούς να προκριθούν στον τελικό αφού αν και είχαν κάνει δύο ήττες από Αυστραλία (77-84) και Γιουγκοσλαβία (81-102) ισοβάθμησαν με την USSR και εκμεταλλεύτηκαν την μεταξύ τους νίκη.
Ο τελικός ξεκίνησε με τον Ζεράβιτσα να παρατάσσει τους Κιτσάνοβιτς, Ντελίμπασιτς, Νταλιμπάγκιτς, Γιέρκοβ Τσόσιτς και τον Σάντρο Γκάμπα τους Μαρτζοράτι, Σιλβέστερ, Τζενεράλι, Βιλάλτα, Μενεγκίν. Βιλάλτα και Μενεγκίν ξεκινάνε πολύ καλά ενώ από την Γιουγκοσλαβία μόνο ο Ντελίμπασιτς σκοράρει έτσι η Ιταλία παίρνει προβάδισμα (8-4) στο 3‘. Γρήγορα όμως ανεβάζουν την απόδοσή τους και οι υπόλοιποι Γιουγκοσλάβοι -ειδικά ο Κιτσάνοβιτς- με αποτέλεσμα να προηγηθούν στο 10’ (22-18). Εν τω μεταξύ ο Γκάμπα αποσύρει τον τραγικό μέχρι τότε Σιλβέστερ και περνάει τον δυναμικό Ρομέο Σακτσέτι, με αυτό τον τρόπο περιορίζονται τα λάθη και με εξαιρετικές ενέργειες των Πιέτρο Τζενεράλι και Ρενάτο Βιλάλτα οι Ιταλοί προσπερνούν και πάλι (37-32) στο 17’ αν και το μεγάλο όπλο ο Ντίνο Μενεγκίν ξεκουράζεται στον πάγκο φορτωμένος ήδη με 3 φάουλ! Κάπου εκεί περνάει στο παιχνίδι για την Γιουγκοσλαβία ο Ζόραν Σλάβνιτς και μοιράζοντας εκπληκτικά το παιχνίδι εκμεταλλεύεται τα κενά των Ιταλών μέσα στην ρακέτα και τροφοδοτώντας τους ελεύθερους συμπαίκτες του οδηγεί την ομάδα του σε ένα σερι 10-0 που τους φέρνει μπροστά στο τέλος του ημιχρόνου (42-37)!
Οι Ιταλοί καταφέρνουν να μένουν κοντά στο σκορ στις αρχές του β’ μέρους 24’ (54-49) αλλά τότε ο Μενεγκίν υποπίπτει στο 4ο φάουλ και αποσύρεται αφήνοντας την θέση του στον Βεκιάτο ο οποίος όμως μπαίνει πολύ δυνατά στο παιχνίδι και μαζί με τον Πιερλουίτζι Μαρτζοράτι -και τον Βιλάλτα βέβαια- κρατάνε την Ιταλία μέσα στο παιχνίδι (62-58) στο 28’. Είναι όμως η ώρα των Κιτσάνοβιτς, Νταλιμπάγκιτς οι οποίοι μαζί με τον Γιέρκοβ που δεν έχει αντίπαλο μέσα στην ρακέτα οδηγούν την Γιουγκοσλαβία σε σερί 12-2 (74-60) στο 33’ κλειδώνοντας την νίκη. Ο Γκάμπα μην έχοντας τίποτα άλλο να κάνει σε μια απέλπιδα προσπάθεια για ανατ�

συνεχίζω εδώ για λόγους χωρητικότητας


13)1980 YUG- ITA FINAL (η μοναδική φορά που «η μεγάλη των πλάβι σχολή» ανεβαίνει στο πρώτο σκαλί του Ολυμπιακού βάθρου. Η επιτυχία είναι τεράστια καθώς έγινε στην Μόσχα, δηλαδή μέσα στην φωλιά του εχθρού. Δυστυχώς γι’ αυτούς όμως θα τους μείνει η ρετσινιά των Ολυμπιακών πρωταθλητών του ‘80 και αργότερα του ’84 καθώς για πολιτικούς λόγους απείχαν πάρα πολλά κράτη ανάμεσά τους και η Αμερική. Η δικαιολογία του μποϋκοτάζ ακούγεται σαν ανέκδοτο, πρόκειται για την προσπάθεια του Αμερικανού προέδρου Τζίμι Κάρτερ να γίνει αρεστός στο αμερικανικό κοινό εν’ όψει των εκλογών και επικαλείται εισβολή των Σοβιετικών στο Αφγανιστάν που βέβαια ως λόγος αποχής προκάλεσε άφθονα ρίγη γέλιου στους απανταχού φιλάθλους. Δικαίως φυσικά, αφού με την λογική αυτή έπρεπε να γίνεται μποϋκοτάζ σε κάθε διοργάνωση Ολυμπιακών Αγώνων...
Οι δύο συμμετέχοντες του τελικού ήταν η αιτία που οι Σοβιετικοί έμειναν τρίτοι στον τελικό όμιλο χάνοντας το εισιτήριο για τον τελικό. Την αρχή έκαναν οι εκπληκτικοί Ιταλοί που σε μία φανταστική βραδιά άφησαν εμβρόντητους τους φιλάθλους των γηπεδούχων καθώς επικράτησαν (85-87) και ολοκλήρωσαν την έκπληξη οι αήττητοι στο τουρνουά Γιούγκοι στο επόμενο ματς με (91-101), έτσι επέτρεψαν στους Ιταλούς να προκριθούν στον τελικό αφού αν και είχαν κάνει δύο ήττες από Αυστραλία (77-84) και Γιουγκοσλαβία (81-102) ισοβάθμησαν με την USSR και εκμεταλλεύτηκαν την μεταξύ τους νίκη.
Ο τελικός ξεκίνησε με τον Ζεράβιτσα να παρατάσσει τους Κιτσάνοβιτς, Ντελίμπασιτς, Νταλιμπάγκιτς, Γιέρκοβ Τσόσιτς και τον Σάντρο Γκάμπα τους Μαρτζοράτι, Σιλβέστερ, Τζενεράλι, Βιλάλτα, Μενεγκίν. Βιλάλτα και Μενεγκίν ξεκινάνε πολύ καλά ενώ από την Γιουγκοσλαβία μόνο ο Ντελίμπασιτς σκοράρει έτσι η Ιταλία παίρνει προβάδισμα (8-4) στο 3‘. Γρήγορα όμως ανεβάζουν την απόδοσή τους και οι υπόλοιποι Γιουγκοσλάβοι -ειδικά ο Κιτσάνοβιτς- με αποτέλεσμα να προηγηθούν στο 10’ (22-18). Εν τω μεταξύ ο Γκάμπα αποσύρει τον τραγικό μέχρι τότε Σιλβέστερ και περνάει τον δυναμικό Ρομέο Σακτσέτι, με αυτό τον τρόπο περιορίζονται τα λάθη και με εξαιρετικές ενέργειες των Πιέτρο Τζενεράλι και Ρενάτο Βιλάλτα οι Ιταλοί προσπερνούν και πάλι (37-32) στο 17’ αν και το μεγάλο όπλο ο Ντίνο Μενεγκίν ξεκουράζεται στον πάγκο φορτωμένος ήδη με 3 φάουλ! Κάπου εκεί περνάει στο παιχνίδι για την Γιουγκοσλαβία ο Ζόραν Σλάβνιτς και μοιράζοντας εκπληκτικά το παιχνίδι εκμεταλλεύεται τα κενά των Ιταλών μέσα στην ρακέτα και τροφοδοτώντας τους ελεύθερους συμπαίκτες του οδηγεί την ομάδα του σε ένα σερι 10-0 που τους φέρνει μπροστά στο τέλος του ημιχρόνου (42-37)!
Οι Ιταλοί καταφέρνουν να μένουν κοντά στο σκορ στις αρχές του β’ μέρους 24’ (54-49) αλλά τότε ο Μενεγκίν υποπίπτει στο 4ο φάουλ και αποσύρεται αφήνοντας την θέση του στον Βεκιάτο ο οποίος όμως μπαίνει πολύ δυνατά στο παιχνίδι και μαζί με τον Πιερλουίτζι Μαρτζοράτι -και τον Βιλάλτα βέβαια- κρατάνε την Ιταλία μέσα στο παιχνίδι (62-58) στο 28’. Είναι όμως η ώρα των Κιτσάνοβιτς, Νταλιμπάγκιτς οι οποίοι μαζί με τον Γιέρκοβ που δεν έχει αντίπαλο μέσα στην ρακέτα οδηγούν την Γιουγκοσλαβία σε σερί 12-2 (74-60) στο 33’ κλειδώνοντας την νίκη. Ο Γκάμπα μην έχοντας τίποτα άλλο να κάνει σε μια απέλπιδα προσπάθεια για ανατροπή επαναφέρει τον Ντίνο Μενεγκίν χωρίς να καταφέρει τίποτα διότι ο Ντράζεν Νταλιμπάγκιτς σκόραρε ακατάπαυστα και η διαφορά έφτασε +16 (84-68) στο 37’ για να λήξει τελικά 86-77.
Κορυφαίοι «στον τελευταίο χορό» (μιας και μπορεί να ήταν ο σπουδαιότερος αλλά ήταν ο τελευταίος τίτλος για την τεράστια ομάδα της Γιουγκοσλαβίας των 70s) ήταν η μαγική τριπλέτα Κιτσάνοβιτς 22, Ντελίμπασιτς 20, Νταλιμπάγκιτς 18, καταπληκτικός ο Γιέρκοβ 16, πολύ καλός και ο Σλάβνιτς με 4π ακόμη ο Κνέγκο 4 και ο Τσόσιτς μόλις 2!
Για την Ιταλία συγκλονιστικός ήταν ο Βιλάλτα 29π, από εκεί και πέρα Τζενεράλι 13, ο Μενεγκίν 12π με λίγα πράγματα, Μαρτζοράτι 9, Βεκιάτο 4, Σολφρίνι 4, Σακτσέτι 2, Μπρουναμόντι 2 και Σιλβέστερ 2

12) 2004 ARG- YUG, GROUP 12 (είναι το καταραμένο παιχνίδι για τους Σέρβους που γκρέμισε την Γιουγκοσλαβία από την κορυφή του κόσμου και από τότε δεν ξανασήκωσε κεφάλι, ήταν η πληρωμένη απάντηση της Αργεντινής. Στην πρεμιέρα των Ολυμπιακών έχουμε την επανάληψη του τελικού του μουντομπάσκετ (κάτι αντίστοιχο που θα γίνει και στο Πεκίνο με το Ελλάδα-Ισπανία!) με τους “γκαούτσος” να διψάνε για εκδίκηση μετά την σφαγή που υπέστησαν από τον Πιτσίλκα στο τελευταίο λεπτό και την απώλεια του παγκόσμιου τίτλου, οι Γιουγκοσλάβοι όμως με τον Ζοτς στο τιμόνι και τον Μποντιρόγκα για ηγέτη δεν καταλαβαίνουν από τέτοια και στόχος τους μετά το πατατράκ στο eurobasket της Σουηδίας είναι μόνο το χρυσό.
Το παιχνίδι ξεκινά με τον Τζινόμπιλι να οργιάζει πετυχαίνοντας 17π με 4/4 τρίποντα στην 1η περίοδο κλείνοντάς την με αργεντίνικο προβάδισμα +12 (27-15)! Στην 2η περίοδο ο Μανού βγήκε για μερικές ανάσες και ο ρυθμός έπεσε και η Γιουγκοσλαβία ισορρόπησε κλείνοντας το ημίχρονο με 49-39. Όμως η έναρξη του β’ μέρους είναι πολύ διαφορετική καθώς οι Σέρβοι με μπροστάρη τον Ραντμάνοβιτς και καλή άμυνα με σωστές επιθετικές επιλογές κλείνουν την περίοδο με μόλις -2 (61-59), στην 4η περίοδο καμία ομάδα δεν μπορούσε να προηγηθεί με πάνω από 2π.! αλλά 2μιση λεπτά πριν την λήξη ο Μποντιρόγκα παίρνει πρωτοβουλία και με 3ποντο δίνει προβάδισμα στην χώρα του (78-75) ενώ 40’’ πριν το τέλος με βολή του Τομάσεβιτς (80-76) για την Γιουγκοσλαβία, ο Νοτσιόνι μειώνει 80-78 στα 30’’, Μποντιρόγκα ½ βολές και 81-78 στα 28’’, Μανού goal-foul! στα 16’’ και (81-81), Τομάσεβιτς ½ βολές και (82-81) στα 4’’ και το φοβερό, απίθανο εκτός ισορροπίας buzzer του Μανού στην εκπνοή του παιχνιδιού θα κάνει το (83-82) με τους Αργεντίνους να πανηγυρίζουν τρελαμένοι.
Κορυφαίοι ο Μανού με 29p. και ο Νοτσιόνι με 12π ενώ για τους Σέρβους Ραντμάνοβιτς 21p., Ρακόσεβιτς 19p. Μποντιρόγκα 16p. και Βούγιανιτς 15p


11) 2000 USA-LIT, SF (είναι η πρώτη φορά που η ομάδα του NBA κινδυνεύει άμεσα με ήττα. Στην φάση των ομίλων απειλήθηκε από τους Γάλλους και τους Λιθουανούς, τους τελευταίους τους κέρδισε 85-76 ( Πέιτον 14p., Κάρτερ 12p., Άλεν 11p.- Σονγκάιλα 16p.,Τιμίνσκας 15p.) αλλά τους έβρισκε πάλι μπροστά της στον ημιτελικό. Η Λιθουανία «στην μητέρα των μαχών» στα προημιτελικά με όργια του Εινίκις εκδικήθηκε την Γιουγκοσλαβία για τον χαμένο ημιτελικό της Ατλάντα και επιβλήθηκε 76-63 (Εινίκις 26, Γιασκεβίτσιους 18, Σισκάουσκας 9, Στομπέργκας 8 – Πέτζα 20, Μποντιρόγκα 14, Ομπράντοβιτς 8)
Το παιχνίδι θα παρακολουθούσαν 15000 θεατές. Ο Τομζάνοβιτς με τον Λάρι Μπράουν ξεκίνησαν με Πέιτον, Χιούστον, Κάρτερ, Γκαρνέτ, Μούρνινγκ ενώ ο Καζλάουσκας με Γιασκεβίτσιους, Σισκάουσκας, Στομπέργκας, Σονγκάιλα, Εινίκις. Το σκορ ανοίγει με 3ποντο ο Γιασκεβίτσιους αλλά οι Αμερικανοί με αιχμή τον Χιούστον κάνουν σερί 7-0 όμως αυτό είναι το λιγότερο για τους Λιθουανούς αφού στο 3’ (7-5) τραυματίζεται στο γόνατο ο πολύ φορμαρισμένος Γκιντάρας Εινίκις και αποσύρεται από το παρκέ μπαίνοντας στην θέση του ο Ε Ζουκάουσκας, σαν να μην έφτανε αυτό φορτώνεται με 3ο φάουλ και ο Σονγκάιλα. Η απουσία των δύο είναι εμφανής κάτω από τα καλάθια και οι Αμερικανοί εκμεταλλευόμενοι τα αθλητικά τους προσόντα κάνουν πάρτι, στην άμυνά τους όμως τα πράγματα είναι δύσκολα διότι ο Γιασκεβίτσιους ήδη έχει 3/3 τρίποντα και το σκορ στο 10’ είναι μόλις (22-19) για τις USA. Αυτό όμως δεν μπορεί να συνεχιστεί και 3 λεπτά αργότερα οι Αμερικανοί που εν τω μεταξύ έχουν σε ρόλο play maker τον Κιντ προηγούνται με καλάθια του Ρέι Άλεν και του Στιβ Σμιθ (30-20). Ο Εινίκις επιστρέφει αλλά το μόνο που μπορεί να κάνει είναι μερικά σπρωξίματα και block out έτσι με τους Αμερικανούς να κυριαρχούν το ημίχρονο κλείνει πολύ λογικά με τρίποντο του Κιντ (48-36).
Το 2ο μέρος ξεκινά με τους Λιθουανούς πραγματικά αποφασισμένους και με αλλεπάλληλα εύστοχα σουτ να περνάνε μπροστά στο σκόρ (56-54) στο 25΄! μπαίνοντας για τα καλά στην διεκδίκηση της νίκης ενώ ο Γιασκεβίτσιους έχει πλέον 17π με 5/7 τρίπ! 2 λεπτά αργότερα ο Σάρας χρεώνεται με το 4ο φάουλ του και κατευθύνεται στον πάγκο. Οι συμπαίκτες του τα καταφέρνουν αρκετά καλά και όταν επιστρέφει στο 32’ βρίσκονται μόλις 2π. πίσω (66-64) ενώ στο 35’ περνάνε μπροστά (70-68). Τότε η ατμόσφαιρα μέσα στο γήπεδο δυναμιτίζετε, οι φίλαθλοι είναι εκστασιασμένοι από αυτά που βλέπουν, ο Βινς Κάρτερ ευστοχεί πρώτα σε τρίποντο και μετά σε κάρφωμα για να ενθουσιάσει τους συμπατριώτες του αλλά και πάλι προηγούνται μόλις (79-78) 100’’ πριν την λήξη όταν ο Κιντ σε αιφνιδιασμό υποπίπτει σε επιθετικό φάουλ και ο Ρούντι Τομζάνοβιτς χτυπιέται στον πάγκο. Στην επόμενη επίθεση ο Σάρας παίρνει το 5ο φάουλ του Μούρνινγκ και ευστοχώντας στις βολές δίνει προβάδισμα στην χώρα του (80-79), έπειτα ο Κάρτερ κάνει το ίδιο στον Στομπέργκας αλλά ευστοχεί στην μία βολή. Στα 40’’ ο Μακ Ντάις πέφτει πάνω στον Σισκάουσκας ενώ αυτός επιχειρεί 3ποντο αλλά ο 21χρονος Λιθουανός θα ευστοχήσει μόνο στην 3η! (81-80) υπέρ της Λιθουανίας λοιπόν. Στην συνέχεια ο Κάρτερ σημειώνει ένα φοβερό τζαμπ-σουτ μπροστά στον Τιμίνσκας και ύστερα μετά από πιεστική άμυνα οι Λιθουανοί χάνουν την μπάλα και υποπίπτουν σε φάουλ στον Γκαρνέτ ο οποίος αστοχεί και στις 2 βολές αλλά έρχεται ως από μηχανής θεός ο Μακ Ντάις να μαζέψει το ριμπάουντ και να κάνει το (84-81)! Ο Σάρας μειώνει γρήγορα (84-83) στα 10’’ και οι Λιθουανοί κάνουν φάουλ στον Κιντ ο οποίος αστοχεί στην 2η βολή και ορμάνε όλοι στο ριμπάουντ με συνέπεια οι διαιτητές να δείξουν τζάμπολ στα 5,5’’. Ο Μακ Ντάις κάνει γκάφα και πηδά πολύ γρήγορα έτσι η μπάλα πάει στην Λιθουανία για την τελευταία επίθεση, ο Σάρας πιέζεται από τον Κιντ αλλά κατεβάζει πολύ γρήγορα την μπάλα και επιχειρεί το περίφημο άστοχο τρίποντο που τον κατέτρεχε μέχρι το 2004. Οι Αμερικανοί δεν λιποψύχησαν, στην δύσκολη στιγμή τα έδωσαν όλα και με μπροστάρη τον Βινς Κάρτερ κράτησαν το αήττητο των ομάδων του ΝΒΑ κερδίζοντας με (85-83) και παίρνοντας το εισιτήριο για τον μεγάλο τελικό
USA: Κάρτερ 18, Μούρνινγκ 16, Γκαρνέτ 12, Άλεν 9, Χιουστον 7, Σμιθ 7, Κιντ 6, Μπέικερ 4, Πέιτον 2, Μακ Ντάις 2, Αμπντούρ Ραχίμ 2, Χαρνταγουέι
LIT: Γιασκεβίτσιους 27, Σονγκάιλα 12, Στομπέργκας 11, Τιμίνσκας 11, Μασιουλις 7, Ζουκάουσκας 6, Σισκάουσκας 5, Εινίκις 2, Γκερντράιτις 2, Μασκολιούνας


10)1968 USSR- YUG SF (η Γιουγκοσλαβία έχει ήδη γίνει υπερδύναμη που κοιτάζει στα μάτια τους Σοβιετικούς αλλά χωρίς να έχει μπορέσει να τους κερδίσει ακόμη. Στο Μεξικό θα συγκρουστούν στον ημιτελικό και ο νικητής θα αναμετρηθεί με τις USA στον μεγάλο τελικό. Οι Σοβιετικοί μέχρι τότε ήταν αήττητοι ενώ οι «πλάβι» είχαν ηττηθεί μόνο από τους Αμερικανούς στον πρώτο γύρο. Στην Αμερική εκείνη την περίοδο μεσουρανούσε η τεράστια προσωπικότητα του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ που με το έργο του είχε αναγκάσει την «μαύρη φυλή» να ξεσηκωθεί για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων της. Όλα αυτά είχαν αντίκτυπο και στο μπάσκετ αφού Άλτσιντορ (ο Τζαμπάρ), Λανίερ, Άνσελντ, Χέις αρνούνται να ταξιδέψουν στο Μεξικό με την Ολυμπιακή ομάδα και οι Αμερικανοί μένουν με μόνα πολύ μεγάλα αστέρια τον γρήγορο Τζο Τζο Γουάιτ και το πολυτάλαντο θηρίο τον Σπένσερ Χέιγουντ αλλά φυσικά παραμένουν το πολύ μεγάλο φαβορί.
Στον ημιτελικό το μεγάλο φαβορί βέβαια ήταν οι Σοβιετικοί αλλά ο Ράνκο Ζεράβιτσα έχοντας στο δυναμικό του παίκτες όπως ο Ντανέου, ο Σκάνσι, ο Σόλμαν, Τσβέτκοβιτς, ο Κόρατς και ο Τσόσιτς πίστευε ότι μπορεί να χτυπήσει στα ίσα τους Σοβιετικούς που κάτω από την ρακέτα μετά την απόσυρση του Κρούμινς έχουν καινούρια θηρία, τους Κοβαλένκο (2.16), Αντρέεφ (2.15), Πολίβοντα αλλά και άλλους ενώ στην περιφέρεια υπάρχει και ο πρωτοεμφανιζόμενος σε Ολυμπιακούς αγώνες -αλλά ήδη σπουδαίος- αστέρας του Σοβιετικού μπάσκετ, ο Σεργκέι Μπέλοφ.
Οι 20000 θεατές που βρέθηκαν στο γήπεδο απόλαυσαν ένα δραματικό σε όλη την διάρκειά του παιχνίδι με τους Σοβιετικούς να πλεονεκτούν στην περιφέρεια Μπέλοφ 14π. Παουλάουσκας 12π. αλλά ο νεαρός Τσόσιτς 12π. τα έβγαλε πέρα με τα θηρία των Σοβιετικών ενώ πολύ καλός ήταν και ο Σκάνσι 15π.. Τελικά 34’’ πριν την λήξη και ενώ οι Σοβιετικοί προηγούνται (62-61) ο Ντανέου κερδίζει βολές. Ο μεγάλος Σλοβένος ευστοχεί κάνοντας το (63-62) και στέλνοντας την ομάδα του στον τελικό. Έτσι το ραντεβού των υπερδυνάμεων αναβάλλεται για το Μόναχο, απογοητεύοντας όσους είχαν κλείσει εισιτήρια. Οι Γιουγκοσλάβοι αισθάνονται ήδη πλήρης και στον τελικό πλην του Ντανέου 16π. δεν φαίνεται να δείχνουν αξιοζήλευτο ζήλο. Και πως να έδειχναν άλλωστε αφού ο Χέιγουντ με τον Ουάιτ είχαν μεγάλα κέφια;
Όπως και να έχει ήταν η πρώτη φορά που οι Γιουγκοσλάβοι κέρδισαν τους Σοβιετικούς και από τότε ξεκίνησε η μεγάλη βεντέτα τους που κράτησε 20 ολόκληρα χρόνια.

9) 1988 BRA- ESP, GROUP και USSR-BRA, PSF (είναι τα δύο συγκλονιστικά ματς στην Σεούλ με όργια του μυθικού Βραζιλιάνου σκόρερ Όσκαρ Σμιθ (ο οποίος έκανε ένα μοναδικό ρεκόρ αφού σκόραρε κατά μ.ο 42π. σε αυτούς τους Ολυμπιακούς!!!) στον τελευταίο αγώνα του ομίλου με την Ισπανία όπου οι δύο ομάδες ήθελαν την νίκη αφού ο νικητής στα προημιτελικά θα έπαιζε με την Αυστραλία και ο ηττημένος με την USSR… στην προσπάθειά του να αποφύγει την «γριά αρκούδα» πέτυχε ούτε λίγο ούτε πολύ 55π!!!! βοηθήθηκε μόνο από τον Μαρσέλ 28p και λίγο από τον Ζέρσον 14p από τους Ισπανούς ο Χιμένεζ πάλεψε σαν θηρίο 27p.9r. και η βοήθεια που πήρε από Μαργκάλ 17p, Αρσέγκα 16p και Μοντέρο 13p. αποδείχτηκε πολύτιμη αφού τελικά τους έδωσε την νίκη, άσχετα που μετά δεν μπόρεσαν να την εκμεταλλευτούν αφού έπεσαν θύμα έκπληξης από την Αυστραλία στα προημιτελικά.
Ο ένας διαιτητής ήταν ο Κώστας Ρήγας, το παιχνίδι στην αρχή ήταν ισορροπημένο αλλά στο 7’ ένα ξέσπασμα του Σολοθάμπαλ έδωσε προβάδισμα στους Ισπανούς με (21-15) όμως οι Βραζιλιάνοι με ένα από τα γνωστά επιθετικά κρεσέντα 3πόντων του Όσκαρ πέρασαν μπροστά στο 12’ με (31-33), οι Ίβηρες έχοντας τον Σολοθάμπαλ σε φοβερή μέρα στα οργανωτικά του καθήκοντα μιας και μοίραζε καταπληκτικά την μπάλα ξεδιπλώνοντας τον αιφνιδιασμό όταν έπρεπε, έκαναν ένα σερί και βρέθηκαν να προηγούνται (42-36) στο 15’, τότε ο ρυθμός έγινε ακόμη πιο γρήγορος και οι άμυνες δεν προλάβαιναν καν να οργανωθούν, έτσι άρχισε ένας καταιγισμός από εξαιρετικές ενέργειες του Οσκαρ και του Μαρσέλ από την Βραζιλία και 4 συνεχόμενα 3ποντα του Μαργκάλ για την Ισπανία και το σκορ ημιχρόνου ημιχρόνου ήταν (61-57)!!! υπέρ των Ισπανών.
Το δεύτερο μέρος ξεκίνησε ξανά με ρεσιτάλ τριπόντων, ειδικά από Όσκαρ και Μαρσέλ έτσι οι Βραζιλιάνοι αρχικά πλησίασαν (68-67) αλλά οι ασίστ του Σολοθάμπαλ κρατούσαν συνεχώς τους Ίβηρες μπροστά στο σκορ, μάλιστα στο 31’ και ενώ ο Μοντέρο συνέχισε την πολύ καλή δουλειά του Σολοθάμπαλ πλαισιώνοντας τον ως δίδύμο στα guard το σκορ έγινε (95-82) και στο 34’ τα πάντα κρίθηκαν (107-88), από τότε οι Βραζιλιάνοι παρά τις προσπάθειές τους δεν κατάφεραν να απειλήσουν και απλά μείωσαν στους 8 στο φινάλε (118-110)

Ο Όσκαρ συνέχισε τα μαγικά του και στον επόμενο αγώνα που ήταν ο προημιτελικός με τους Σοβιετικούς όπου το κοντέρ σταμάτησε στους 46π. (8/19τριπ)
από τους Σοβιετικούς κορυφαίοι ήταν ο Βολκόφ με 20π., 6ρ., ο Κουρτινάιτις 24π. (6/9τριπ) ενώ βοήθησε σημαντικά και ο έμπειρος Ταρακάνοφ που ευστόχησε σε κρίσιμα σουτ στο τελευταίο δεκάλεπτο, αντίθετα ο Σαμπόνις μίλησε μόνο στο τέλος έχοντας τελικά (4/13διπ) αφού οι Ίσραελ και Βιταλίνο Ζέρσον έκαναν καλή δουλειά πάνω του. Λέμε τώρα, διότι αν ο Σάμπα είχε κέφια δεν υπήρχε περίπτωση να εμποδιστεί από τέτοιους παίκτες.
οι Βραζιλιάνοι με αιχμές τον Όσκαρ και τον Μαουρί ντε Σόουζα ήταν πολύ καλύτεροι στο πρώτο μέρος αλλά τα τρίποντα του Χομίτσιους κράτησαν την USSR κοντά στο σκορ και το ημίχρονο έκλεισε με το εντυπωσιακό (58-53) υπέρ των καριόκας, στο δεύτερο μέρος ο Μαρσέλ 16π. κρατούσε σχεδόν μόνος του την Βραζιλία στην επίθεση έτσι μοιραία με καλάθι του Μαρτσουλιόνις στο 32’ οι Σοβιετικοί πέρασαν μπροστά με (78-77) και καθάρισαν κατά σειρά οι Μαρτσουλιόνις, Ταρακάνοφ, Κουρτινάιτις και Σαμπόνις μην χάνοντας ποτέ ξανά το προβάδισμα παρά το ότι γινόταν ντέρμπι μέχρι το φινάλε (110-105)!




8) 1952 USA- USSR, FINAL (είναι η πρώτη φορά που ο ευρωπαϊκός γίγαντας, η Σοβιετική Ένωση κατέβαινε σε Ολυμπιακούς αγώνες και όλοι περίμεναν την στιγμή της σύγκρουσης με την Αμερική (ψυχροπολεμική περίοδος γαρ).
Οι Αμερικανοί παρουσίασαν και πάλι μία ομάδα μεροκαματιάριδων που αποτελούταν κυρίως από απόφοιτους του Κεντάκι που εργαζόταν σε διάφορες επιχειρήσεις.
Η πολυαναμενόμενη σύγκρουση έγινε στον όμιλο στα προημιτελικά όπου ο Κέρλαντ 15π. νίκησε στην προσωπική μονομαχία τον Κόρκια 9π. και οι Αμερικάνοι προσπαθώντας να παίξουν γρήγορα επικράτησαν σχετικά εύκολα στο τέλος με (86-58) αλλά μέχρι να ανοίξει ο ρυθμός του παιχνιδιού έγιναν εκατέρωθεν πάρα πολλά φάουλ με συνέπεια να αποβληθούν 10 παίκτες συνολικά! Βέβαια τότε οι παίκτες αποχωρούσαν στο 4ο φάουλ. Οι Σοβιετικοί όμως δεν είχαν πρόβλημα να προκριθούν στα ημιτελικά αφού επικράτησαν εύκολα επί των Νοτιαμερικανών της Χιλής και της Βραζιλίας, έτσι μετά την μεγάλη τους νίκη στα ημιτελικά επί των σκληρών Ουρουγουανών παρουσιάστηκαν και πάλι μπροστά στον δρόμο της Αμερικής στο τελικό παιχνίδι για το χρυσό μετάλλιο στις 3 Αυγούστου 1952.
Αυτή την φορά οι Σοβιετικοί ήταν αποφασισμένοι να μην την πατήσουν όπως στο πρώτο μεταξύ τους παιχνίδι. Χρονικός περιορισμός στις επιθέσεις δεν υπήρχε και κρατούσαν την μπάλα στα χέρια τους όσο περισσότερο μπορούσαν με συνέπεια να γίνονται ελάχιστα σουτ. Στο 12’ το σκορ ήταν μόλις (4-2) υπέρ της Αμερικής, οι φίλαθλοι στην εξέδρα διαμαρτυρόταν με αποτέλεσμα να γίνουν μερικές επιθέσεις και το ημίχρονο να κλείσει (17-15) για την Αμερική.
Στο β’ μέρος έχουμε επανάληψη του σκηνικού, και το σκορ στο 30’ να είναι μόλις (24-22)! Τελικά οι USA κάνουν ένα ξέσπασμα και παίρνουν διαφορά 10π. και άρχισαν να κάνουν και αυτοί καθυστερήσεις. Τότε ένας παίκτης τον Σοβιετικών ο Κόνιεφ κάθισε στο κέντρο του γηπέδου για 2’ διαμαρτυρόμενος!!!!!! Τελικό σκορ (36-25) για την Αμερική.
Ήταν ένας από τους χειρότερους αγώνες μπάσκετ που έχουν διεξαχθεί στην ιστορία...
USA: Λόβελετ 9, Κέρλαντ 7, Χάγκλαντ 6, Κένι 6, Ουίλλιαμς 4, Πίπιν 3.
USSR: Κόρκια 8, Μπουτάουτας 6, Κούλαμ 6, Μοισέεφ 4, Τζερτζχα 1.

7) 1988 USSR- YUG, FINAL (είναι η τελευταία φορά που έρχονται αντιμέτωπες οι δύο ευρωπαϊκές υπερδυνάμεις αφού έπειτα ήρθε η διάλυσή τους και στην επόμενη σύγκρουσή τους το ‘90 οι Σοβιετικοί δεν έχουν στο πλευρό τους παίκτες από την Λιθουανία όπως ήταν οι Σαμπόνις, Μαρτσουλιόνις, Κουρτινάιτις, Χομίτσιους.
Η λογική έλεγε ότι οι Γιουγκοσλαβία είχε τον πρώτο λόγο μιας και είχε κερδίσει δια περιπάτου τόσο στο προολυμπιακό του Ρότερνταμ όσο και στον μεταξύ τους αγώνα στην φάση των ομίλων (79-92) Ντράζεν 25p, Πάσπαλιε 20p.11r., Ομπράντοβιτς 14p, Κούκοτς 13p.9r. ενώ από την USSR προσπάθησαν ο Μαρτσουλιόνις με 20p και ο Σοκ με άλλους 20, ο Σαμπόνις ήταν μέτριος στο λίγο που αγωνίστηκε με 11p. και 4r.
Όμως αυτό το ματς είναι διαφορετικό, οι Σοβιετικοί έρχονται από κεκτημένη ταχύτητα αφού σε κάθε παιχνίδι παρουσιάζονται καλύτεροι και ήδη στον ημιτελικό υποχρέωσαν την Αμερική σε δεύτερη ήττα στην ιστορία των Ολυμπιακών, επιπλέον είχαν ένα μοναδικό κίνητρο, οι παράγοντες της «γριάς αρκούδας» τους υποσχέθηκαν ότι σε περίπτωση που κατακτήσουν το χρυσό θα ανοίξουν τα σύνορα για αυτούς, κάτι πρωτοφανές για την Ένωση Σοβιετικών δημοκρατιών που δεν επέτρεπε επαγγελματικό αθλητισμό.
Οι δύο ομάδες ξεκινάνε με Πέτροβιτς, Τσβετίτσιανιν, Πάσπαλιε, Ράτζα, Ντίβατς από την μία και Σοκ, Μαρτσουλιόνις, Χομίτσιους, Βολκόφ, Σαμπόνις από την άλλη. Το παιχνίδι στην αρχή είναι κακό με τις δύο ομάδες να είναι νευρικές και άστοχες, τελικά οι Γιουγκοσλάβοι προηγούνται (6-0) και οι Σοβιετικοί πετυχαίνουν το πρώτο τους καλάθι μόλις στο 3’ με τρίποντο του Μαρτσουλιόνις αλλά οι Γιουγκοσλάβοι με τον Ντράζεν πρώτο βιολί συνεχίζουν να έχουν τον έλεγχο έτσι ο Γκομέλσκι αναγκάζεται να αποσύρει τον Σαμπόνις και τον Χομίτσιους και να ρίξει στην μάχη τον Μπελοστένι και τον Κουρτινάιτις, όμως μόνο ο Μαρτσουλιόνις υπάρχει στο γήπεδο για την USSR και το σκορ στο 7’ είναι ήδη (18-9) όταν ο Σαμπόνις επανέρχεται στο γήπεδο στην θέση του Βολκόφ. Το σχήμα με τους δίδυμους πύργους δεν φέρνει αποτέλεσμα αφού ο Ράτζα κάνει πάρτι έτσι ο Βολκόφ επανέρχεται στην θέση του Μπελοστένι όπως και ο Χομίτσιους αντί του Σοκ με οργανωτικά καθήκοντα να αναλαμβάνει ο Μαρτσουλιόνις αλλά τότε ο Ίβκοβιτς αποσύρει τον Ράτζα για να ξεκουραστεί βάζοντας μέσα τον Τσούτουρα. Η μορφή του αγώνα και πάλι δεν αλλάζει και το σκορ έχει γίνει ήδη (24-12) στο 12’. Τότε γίνονται αλλαγές επί αλλαγών και οι δύο ομάδες συνεχίζουν με Ομπραντοβιτς, Τσούτουρα, Κούκοτς, Πάσπαλιε, Ντίβατς οι Γιούγκοι και Σοκ, Κουρτινάιτις, Ταρακάνοφ, Βολκόφ, Σαμπόνις οι Σοβιετικοί. Κάπου εκεί αν και ο Ίβκοβιτς επανέφερε Ράτζα, Πέτροβιτς ο Σαμπόνις σκεπάζει τα καλάθια και οι Σοβιετική Ένωση επιστρέφει για τα καλά (24-17) στο 15’ και ο Ντούντα επιστρατεύει τον Βράνκοβιτς για να εξολοθρεύσει το «θαύμα της φύσης», από την άλλη όμως ο Γκομέλσκι επαναφέρει τον Μαρτσουλιόνις στην θέση του Ταρακάνοφ και μοιραία η πλάστιγγα έχει γείρει υπέρ της USSR που με σπουδαία άμυνα και ένα επιθετικό κρεσέντο του Κουρτινάιτις κλείνει το ημίχρονο μπροστά στο σκορ (31-28)!!! με τον Ομπράντοβιτς να μειώνει με σουτ στην εκπνοή του 1ου μέρους.
Το 2ο μέρος ξεκίνησε στο ίδιο τέμπο με αποτέλεσμα οι Σοβιετικοί στο 25’ να προηγηθούν (47-37) με goal-foul του Βολκόφ έπειτα από ασίστ του Μαρτσουλιόνις. Τότε το μόνο που κατάφεραν οι Γιουγκοσλάβοι ήταν να πλησιάσουν στο 54-49 αλλά ο επιθετικός οίστρος των Σοβιετικών που περιλάμβανε και 2 φοβερά καρφώματα από Σαμπόνις και Βολκόφ (στην μούρη του Κούκοτς) έφεραν την διαφορά στο +15 (70-55) και (74-59) καταλήγοντας στο τελικό (76-63).
Έτσι έπιασαν τόπο και τα βασανιστήρια από την πολύ σκληρή προπόνηση του Καυκάσου (ο μόνος που την γλίτωσε ήταν ο σακάτης Σαμπόνις) που υπέβαλε ο Γκομέλσκι τους παίκτες του και σύμφωνα με τον Βολκόφ, στην κόπωση από αυτήν οφείλονται οι συχνοί τραυματισμοί και η βραχύβια καριέρα των παικτών εκείνης της ομάδας της Σοβιετικής Ένωσης.
URSS: κορυφαίοι ήταν οι Μαρτσουλιόνις 21p.6a. και Σαμπόνις 20p.15r.3blk. πολύ καλός και ο Ταρακάνοφ με 8p. στο τελευταίο δεκάλεπτο, Βολκόφ 7, Χομίτσιους 7, Κουρτινάιτις 7, Σοκ 5, Μπελοστένι 1 ενώ δεν αγωνίστηκαν οι Τιχονένκο, Γκομπόροφ, Πανράσκιν, Μιγκλινιεκς
YUG: κορυφαίος ο Ντράζεν με 24p.3r.4a., από εκεί και πέρα Divac 11p.7r., Πάσπαλιε 8, Ομπράντοβιτς 6, Ράτζα 4, Τσβετίτσιανιν 4, Κούκοτς 3, Βράνκοβιτς 3, Τσούτουρα 0, ενώ δεν αγωνίστηκαν οι Ζντοβτς, Ραντούλοβιτς και Αράποβιτς.


6) 1952 OUR (Η Ουρουγουάη είναι η πιο σκληρή ομάδα που εμφανίστηκε ποτέ σε γήπεδα μπάσκετ, θα έλεγα καλύτερα “η ντροπή του μπάσκετ” . Δυστυχώς από τους Ολυμπιακούς του Ελσίνκι δεν έχει διασωθεί τίποτα με αυτούς σε βίντεο και δεν υπάρχει τρόπος να καμαρώσουμε ποτέ τα κατορθώματά τους. Από όσα έχουν γραφτεί πάντως είναι αρκετό να καταλάβουμε περί τίνος πρόκειται.
Το σύστημα στο Ολυμπιακό τουρνουά είχε ως εξής: στην 1η φάση 16 ομάδες χωρίστηκαν σε 4 ομίλους και οι 2 πρώτοι του κάθε ομίλου που θα προκρινόταν θα χωριζόταν εκ νέου σε 2 νέους ομίλους των τεσσάρων απ’ όπου θα προέκυπταν τα ζευγάρια των ημιτελικών.
Η κληρωτίδα δεν φέρθηκε πολύ ευγενικά στους Ουρουγουανούς αφού τους έστειλε σε όμιλο με την ανίκητη Αμερική και δύο Ευρωπαϊκές υπερδυνάμεις που ήδη κοιτούσαν στα μάτια τους Σοβιετικούς, ήταν οι φιναλίστς του προηγούμενου πανευρωπαϊκού (1951) Τσεχοσλοβακία και του επόμενου (1953) Ουγγαρία οι οποίες καταλαμβάνοντας τις 2 πρώτες θέσεις του eurobasket το (1955) γκρέμισαν τους Σοβιετικούς από την κορυφή της για πρώτη και τελευταία φορά μέχρι το 1973! Η Ουρουγουάη όμως προκρίθηκε! καθώς δεν χαμπάριαζε από δυναμικότητες μιας και έβαζε μπροστά την πυγμή και τον τσαμπουκά και έπειτα το ταλέντο και οι Ευρωπαίοι δεν τολμούσσαν να τα βάλουν με τους βάρβαρους, έτσι η OUR επικράτησε επί των Τσεχοσλοβάκων (53-51) και των Ούγγρων (70-56). Μάλιστα με λίγο παραπάνω ξύλο κόντεψαν να κερδίσουν και τους Αμερικάνους (44-57) αλλά στο κρίσιμο σημείο ο Κέρλαντ όρθωσε το ανάστημά του 21π. γλιτώνοντας την χώρα του από μία ενδεχόμενη ήττα.
Στον β’ γύρο των 8 στον όμιλο τα πράγματα είναι ακόμη δυσκολότερα καθώς καλούνται να αντιμετωπίσουν την 2η των προηγούμενων Ολυμπιακών (1948), 2η και 3η στα eurobasket (1949) (1951) Γαλλία, την παγκόσμια πρωταθλήτρια (1950) Αργεντινή και την ισχυρή Βουλγαρία που είχε κάνει την έκπληξη και απέκλεισε το Μεξικό στην πρώτη φάση.
Στην πρεμιέρα έριξαν τόσο ξύλο στους Γάλλους που κατέληξαν λόγο των πολλών φάουλ να αποβληθούν 10 παίκτες τους και έμειναν με μόλις 3 στο τελευταίο λεπτό! Παρ’ όλ’ αυτά ισοφαρίζουν 66-66 στα 55’’ όμως ο Αμερικανός διαιτητής Βίνσεντ Φαρέλ καταλόγισε επιθετικό φάουλ στην προσπάθεια αλλά μέχρι να εξηγήσει ότι το καλάθι μετράει αφού ήταν μετά το σουτ, οι Ουρουγουανοί τον έδερναν επί 5 ολόκληρα λεπτά! Τελικά όταν ηρέμησαν τα πνεύματα το ματς συνεχίστηκε!!! με τους Γάλλους να ευστοχούν στο τελευταίο σουτ και να παίρνουν την νίκη. Τότε έγινε “το έλα να δεις” οι διεστραμμένοι Ουρουγουανοί και ειδικά ο Ροσέλο με τον Πελάζ σάπισαν στο ξύλο τον διαιτητή Φαρέλ στέλνοντάς τον αιμόφυρτο στο νοσοκομείο! ενώ ένας άλλος συμπαίκτης τους όρμησε στην εξέδρα για να δείρει τους φιλάθλους που αποδοκίμαζαν τα επεισόδια. Φυσικά και οι 3 αποβλήθηκαν από την διοργάνωση αλλά ουδόλως ενοχλήθηκαν οι Ουρουγουανοί μιας και είχαν και άλλους τραμπούκους στην ομάδα τους.
Οι καημένοι οι Βούλγαροι δεν τόλμησαν να απειλήσουν στο επόμενο ματς προφανώς φοβούμενοι τα χειρότερα έτσι άβγαλτοι που ήταν και ηττήθηκαν φυσιολογικά (54-62)...
Αλλά δεν συνέβη το ίδιο και στο τελευταίο κρίσιμο ματς του ομίλου με τους άσπονδους εχθρούς τους, τους Αργεντίνους του περίφημου Όσκαρ Φούρλονγκ. Όσοι ήταν αυτόπτες μάρτυρες μιλούν για τον πιο άγριο αγώνα μπάσκετ που έχει παιχτεί στα χρονικά.... από το ροντέο έφυγαν νικητές οι Ουρουγουανοί στην παράταση 66-65 στέλνοντας τους Αργεντίνους στα δόντια των Αμερικανών στον ημιτελικό.
Στον άλλο ημιτελικό οι βάρβαροι που παρά τις κακουχίες που πέρασαν καθώς δεν χόρταιναν να παίζουν ξύλο αντιμετώπιζαν τους Σοβιετικούς, προτάσσοντας βέβαια και πάλι τα μπράτσα και το στήθος τους! αυτό είχε ως αποτέλεσμα οι Σοβιετικοί να χάσουν 3 παίκτες τους από τραυματισμό στο β’ μέρος. Ακόμη και έτσι όμως ήταν καλύτεροι και κατάφεραν να υποτάξουν την Ουρουγουάη με (61-57)
Οι Ουρουγουανοί όμως δεν το έβαλαν κάτω καθώς ήθελαν οπωσδήποτε ένα μετάλλιο. Στον μικρό τελικό βρήκαν απέναντί τους πάλι τους Αργεντίνους και η χαρά τους πρέπει να ήταν ανείπωτη μιας και είπαν να λύσουν μια και καλή τις διαφορές τους στον αγώνα μπάσκετ που έμεινε γνωστός με την ονομασία boxing-ten!! Λίγο μετά τα μέσα του β’ μέρους με την Ουρουγουάη να προηγείται (51-44) οι παίκτες γίνονται “μαλλιά κουβάρια” τότε μπήκαν μέσα και οι πάγκοι, η σύρραξη γενικεύτηκε αμαυρώνοντας τα Ολυμπιακά ιδεώδη! Τελικά το ματς ολοκληρώθηκε με 7 παίκτες συνολικά κάτω από την προστασία ισχυρής αστυνομικής δύναμης (68-59) υπέρ των Ουρουγουανών που κατέκτησαν το χάλκινο μετάλλιο και τους διοργανωτές να πανηγυρίζουν που επιτέλους ξεμπέρδεψαν με τους βάρβαρους.)

5) 2004 USA TEAM, (PUR, LIT, ESP, ARG, LIT) (η ομάδα του NBA κατέβηκε στην Αθήνα με σκοπό να ξεπλύνει την «ντροπή» που έσπειραν οι προκάτοχοί τους στην Ινδιανάπολη το 2002. Όμως, δεν φάνηκε να γυαλίζει ιδιαίτερα το μάτι τους, αυτό διαπιστωνόταν ακόμη και από τα φιλικά όπου έχασαν σε κάποια παιχνίδια και κέρδισαν δύσκολα σε άλλα.
Η κακή μέρα από πρωί φαίνεται.... έτσι πριν καλά καλά αρχίσει το τουρνουά, στο πρώτο ματς κιόλας οι επαγγελματίες του NBA χάνουν στο ημίχρονο (27-49) και παρά το ότι έκαναν ένα τρομερό σερί και βρέθηκαν 6’ πριν την λήξη να χάνουν μόλις (61-69) θα γνωρίσουν μία απίστευτη συντριβή από το Πόρτο Ρίκο (73-92), ο Κάρλος Αρόγιο τους έκανε πλάκα με 24π και 7ασίστ βάζοντας ταφόπλακα στις προσπάθειες των αμερικανών για ανατροπή με ένα φοβερό τρίποντο στο (69-61) ένα goal-foul στο (75-66) ένα κλέψιμο στον Άιβερσον στην επόμενη φάση και αμέσως μετά ένα εύστοχο τζαμπ-σουτ από τα 6μ με δύο αμερικάνους κρεμασμένους πάνω του, όλα αυτά τον ώθησαν να ξεκινήσει trash talking και να αρχίσουν κάποιοι τσαμπουκάδες με τους αντιπάλους και μάλιστα όταν αποσύρθηκε πήγε και έδειχνε την φανέλα του στους φιλάθλους οι οποίοι και τον αποθέωναν, ο Κασιάνο πρόσθεσε άλλους 18π. ο Αγιούσο 15π και το «ζιζάνιο» ο Πικουλίν παρά το ότι ήταν 40+ πρόσθεσε 9π!!! ενώ και οι Σαντιάγκο, Ράμος είχαν σκεπάσει κυριολεκτικά τα καλάθια στο πρώτο μέρος, από τους αμερικανούς ο Τιμόθεος είχε 15p.16r.4a. ο Άιβερσον 15π., ο Λαμάρ Όντομ 13 και ο Ουέιντ 10π,

Μετά οι Αμερικανοί σοβαρεύτηκαν κάπως και με κορυφαίο συνήθως τον Ντάνκαν παρά τις πολλές δυσκολίες με Ελλάδα και Αυστραλία έφτασαν σε τρεις νίκες κατά σειρά, πρώτα επί Ελλάδας (77-71), ύστερα επί της Αυστραλίας (89-79) και επί της Αγκόλας (89-53)

αλλά στον τελευταίο κρίσιμο αγώνα του ομίλου βρίσκουν μπροστά την Λιθουανία του Σαρούνας Γιασκεβίτσιους που δεν είχε ξεχάσει τα γεγονότα του ημιτελικού στο Σίδνευ και διψούσε για εκδίκηση, έκανε λοιπόν μία από τις πιο μάγκικες εμφανίσεις που έχουν γίνει ποτέ, τελικά το κοντέρ σταμάτησε στους 28π (7τριπ) δίνοντας μία τρομερή νίκη στην χώρα του (94-90) ικανοποιώντας παράλληλα τον εγωισμό του, αλλά το χειρότερο ήταν ότι είχε εμπνεύσει τους συμπαίκτες του και έπαιζαν όλοι εναντίον της USA TEAM με την νοοτροπία «τους έχουμε!!!» αν και οι Αμερικάνοι είχαν καταφέρει να κτίσουν μία διαφορά 10π. στα μέσα του πρώτου ημιχρόνου δεν μπόρεσαν να την διατηρήσουν παρά μόνο μέχρι το τέλος της τρίτης περιόδου όταν ο Σάρας άρχισε τα μαγικά. Το τελειωτικό χτύπημα ήρθε 2’ 50’’ πριν την λήξη όταν με τρίποντο και φάουλ μετατρέπει το 81-84 σε 85-84 και στις δύο επόμενες επιθέσεις ευστοχεί σε 3ποντα –δηλαδή σε 1’ βάζει 10π.!!!- ο Στομπέργκας βοήθησε με 16p.10r. ο Σισκάουσκας πρόσθεσε 14p.6r., ο E. Ζουκάουσκας είχε 11p. για τους ηττημένους αμερικάνους προσπάθησαν οι Τζέφερσον με 20π. ο Ντάνκαν με 16p.12r., ο Λαμάρ Όντομ με 11p.6r., ο Άιβερσον με 11p. και ο Μπούζερ με 10p.

όμως αυτή η ήττα ίσως έκανε καλό στους Αμερικάνους που σαν τέταρτοι από τον όμιλο τους έπρεπε να αναμετρηθούν στον προημιτελικό με τους πρώτους του άλλου ομίλου και αήττητους Ισπανούς, εκεί σε ένα καταπληκτικό ματς με δαιμονισμένο ρυθμό, ο Στέφον Μάρμπουρι έκανε μία μαγική εμφάνιση με 31π, (6τριπ), 4ας. 2κλ. και οδήγησε την χώρα του στην επικράτηση (102-94), άξιος συμπαραστάτης σε δύσκολες στιγμές ήταν ο Άιβερσον με 16π. ενώ βοήθησαν ο Μπούζερ 12π., ο Όντομ 11p.6r., ο Ντάνκαν που έχασε την μάχη από τον Γκασόλ σημείωσε 9π. και ο Μάριον 8p.6r. από τους Ισπανούς που τα έδωσαν σχεδόν όλα ο Γκασόλ είχε 29p.6r., ο Καλντερόν 19p.7r, ο Ναβάρο 17p. και ο Γκαρμπαχόσα 12p.
Το παιχνίδι ήταν πολύ ισορροπημένο στην αρχή με την πρώτη περίοδο να τελειώνει (25-25), στην δεύτερη περίοδος γινόταν μεγάλες μάχες και στην κυριολεξία έπεφταν κορμιά, έτσι το ημίχρονο κλείνει (44-43) για τις USA, το τέλος της 3ης περιόδου επιφύλαξε ένα φοβερό φινάλε για τους Αμερικανούς που με πρώτο βιολί τον Μάρμπουρι και με τρίποντο του Άντονι στην εκπνοή βρίσκονται στο +7 (74-67), οι Ισπανοί γύρισαν γρήγορα στο ματς αλλά ένα τρίποντο του Μάρμπουρι στο (82-78) και ένα φόλοου του Ντάνκαν στην επόμενη επίθεση έφεραν την Αμερική στο (87-78) 3’ πριν την λήξη, και όταν πλησίασαν οι Ισπανοί ο Μάρμπερι καθάρισε με μία εντυπωσιακή διείσδυση.
Λίγο πριν την λήξη ο Λάρι Μπράουν παίρνει time out στο 101-90 και όλοι οι Ισπανοί στον πάγκο χειροκροτούσαν ειρωνικά. Πάντως δεν υπάρχει περίπτωση να ήθελε να πικάρει τους αντιπάλους του, καθώς ποτέ δεν έχει δείξει τέτοια δείγματα.
Ήταν ένα από τα καλύτερα παιχνίδια που έχω δει (τεράστιο πάθος, ταχύτατος ρυθμός σε κάποιες στιγμές ασύλληπτος, πολλά καρφώματα, τρίποντα, τάπες και βουτιές αυτοθυσίας)

όμως οι Αμερικάνοι έπεφταν από το ένα θηρίο πάνω στο άλλο, έτσι στον ημιτελικό μπροστά τους βρέθηκε η ομάδα που έσπασε το αήττητο των Αμερικανών επαγγελματιών του ΝΒΑ στο περασμένο παγκόσμιο πρωτάθλημα, η φοβερή και τρομερή Αργεντινή του Μανού Τζινόμπιλι. Οι Αμερικανοί υποτάχθηκαν φυσιολογικά στον οίστρο του Μανού που με 29π. έσβησε τα όποια όνειρά τους για συμμετοχή στον τελικό (81-89), από εκεί και πέρα βοήθησαν οι Νοτσιόνι με 13π. ο Μοντέκια με ώριμο παιχνίδι και με κάτι ξεγυρισμένα τρίποντα είχε 12π., ο Χέρμαν 11π και ο Λουίς Σκόλα.10π.. από την USA TEAM οι προσπάθειες των Μάρμπουρι 18p, Όντομ 14p.8r, Άιβερσον 10p.και Ντάνκαν 10p.6r. έπεσαν στο κενό...
η 1η περίοδος παρά το άσχημο ξεκίνημα της Αργεντινής τελείωσε 24-20 υπέρ των λατινοαμερικάνων με Μανού 10π. και Ντάνκαν 8π. να παίρνουν τις ομάδες τους στους ώμους τους, στην 2η ο Μανού έβαλε ένα 3ποντο στην αρχή και μετά αποσύρθηκε για να ξεκουραστεί για να είναι έτοιμος στο β’ μέρος, παρ’ όλ’ αυτά οι καταπληκτικές εμπνεύσεις του Μοντέκια κρατάνε τους γκαούτσος μπροστά στο σκορ με 43-38 στην λήξη του πρώτου μέρους.
Στο β’ μέρος μπήκε μέσα ο Τζινόμπιλι ξεκούραστος και οδήγησε την ομάδα του σε ένα μεγάλο σερί με αποτέλεσμα να «τελειώσει» το ματς στέλνοντας την διαφορά στο +16 (56-40), οι Αμερικάνοι πλησίασαν προς στιγμήν στο 60-54 αλλά ως εκεί, δύο τρίποντα από Μοντέκια και Βολκοβίτσκι και 3ποντο+φάουλ από τον Μανού καθάρισαν εκ νέου οριστικά αυτή την φορά και συντηρώντας χωρίς δυσκολία –παρά την απώλεια του Ομπέρτο με τραυματισμό σε εκείνο το σημείο- μία διαφορά 10 πόντων έφθασαν εύκολα στο τελικό (89-81).


όμως η διοργάνωση δεν τελείωσε εκεί, οι αμερικανοί ήθελαν τουλάχιστον ένα μετάλλιο, πόσο μάλιστα όταν τους δινόταν η ευκαιρία να το κατακτήσουν απέναντι στον Σάρας που τόσο τους πλήγωσε στον αγώνα του ομίλου. Έτσι και έγινε, σε ένα επίσης γρήγορο, απολαυστικό και θεαματικό παιχνίδι όπου για το Ολυμπιακό μετάλλιο αναμετρόνται οι πρωταθλητες Αμερικής με αυτούς της Ευρώπης με τους Αμερικανούς να επικρατούν 104-96.
καταπληκτικός ήταν ο Μάριον 22p.6r.και πολύ καλοί οι Άιβερσον 15p. Μάρμπουρι 14p., Όντομ 14p.7r και Ουέιντ με 9p.6a., από τους Λιθουανούς ο Σάρας είχε πάρα πολλά νεύρα από τον αποκλεισμό από τον τελικό και έμεινε στους 17π. μην μπορώντας να επαναλάβει την εμφάνιση του ομίλου, ο Μασιγιάουσκας ήταν πολύ καλός με 24p.ενώ βοήθησαν και οι Στομπέργκας 13p.Σισκάουσκας 13p. και Γιαβτόκας με 9p.6r.
η εξέλιξη του παιχνιδιού ήταν εντυπωσιακή και περιείχε έντονο σασπένς, στο πρώτο μέρος οι αμερικανοί ξεκίνησαν με φοβερά καρφώματα και alley oops αφήνοντας τους αντιπάλους τους πίσω με (22-13) στο 8’ αλλά οι Λιθουανοί και ειδικά οι Μάτσε-Σάρας άρχισαν να βομβαρδίζουν έξω από τα 6.25, έτσι στο 23’ παίρνουν αυτοί το προβάδισμα με (56-52) και το ματς γίνεται κλειστό για το επόμενο δεκάλεπτο, όμως στο 35’ και ενώ το σκορ είναι (83-82) για την USA οι Αμερικανοί ξαφνικά σεληνιάζονται και με τρίποντα, καρφώματα, goal-foul παρά το ότι απαντούν οι Λιθουανοί με δύο 3ποντα στο 37’ οι Αμερικανοί είναι στο +7 (95-88) και κάπου εκεί το ματς κλείδωσε στο (104-96)
στα παραλειπόμενα ήταν η άποψη του Ντάνκαν ότι δεν του άρεσαν οι διαιτητές του Ολυμπιακού τουρνουά και αποφάσισε να αποσυρθεί από την εθνική ομάδα, γιατί δεν ήθελε στο μέλλον να ξαναπαίξει με τέτοιους διαιτητές!


4) 1996 USA-YUG, FINAL (35000 άτομα βρίσκονται στο γήπεδο και περιμένουν τον τελικό, είναι το παιχνίδι που πλησίασε όσο κανένα άλλο το περίφημο ματς-φάντασμα που ονειρευόταν οι Γιουγκοσλάβοι παράγοντες μέσα στα χαλάσματα του πολέμου με την DREAM TEAM, κατά την άποψη μου εκείνη η ομάδα θα είχε τύχη να τους κοιτάξει στα μάτια –όχι βέβαια σε σημείο να τους κερδίσει αλλά ίσως να τους απειλήσει- λόγο ύπαρξης βάθους. Μία ομάδα γύρω στο 92 με 94 με Ντράζεν (εν ζωή), Τζόρτζεβιτς, Ζντοβτς, Ναουμόσκι, Πρέλεβιτς ή Μποντιρόγκα (που ήδη έκανε αισθητή την παρουσία του με την Στεφανέλ Τριέστε) Ντανίλοβιτς, Πάσπαλιε, Κούκοτς, Αλιμπέγκοβιτς, Σάβιτς, Ράτζα, Ντίβατς και Βράνκοβιτς που είχε και συνοχή ως πρώην ενωμένη ομάδα πιστεύω θα μπορούσε να σταθεί κάπως, ενώ τα νέα κράτη που δημιουργήθηκαν (ειδικά Σέρβοι και Κροάτες) είχαν 4-5 κορυφαίους και από κει και πέρα λίγα πράγματα.
Όμως η συγκεκριμένη ομάδα της Γιουγκοσλαβίας με ηγέτη τον μεγάλο πατριώτη Βλάντε Ντίβατς ήταν αποφασισμένη να κερδίσει τους Αμερικάνους μέσα στο σπίτι τους και να γράψει ιστορία. Δύστυχώς γι’ αυτούς ο Ζόραν Σάβιτς τραυματίστηκε στον μεγάλο ημιτελικό με τους Λιθουανούς και εμφανίστηκε λίγο πριν την έναρξη του αγώνα με πατερίτσες στο γήπεδο έτσι μετά τον Ντίβατς δεν υπάρχει δεύτερος ογκόλιθος για την ρακέτα καθώς Ρέμπρατσα και Τομάσεβιτς είναι ακόμη «άβγαλτοι» για μάχες με θηρία και δεν τους εμπιστεύονται καθόλου οι προπονητές τους... όμως οι «πλάβι» του Ντούντα και του Ζοτς δεν το έβαλαν κάτω και ο Ζοτς θα ξεκινούσε με τον Ζάρκο Πάσπαλιε στην θέση του Σάβιτς.
Ο αγώνας ξεκινά και από την μία Ολάζουον, Μαλόουν, Πίπεν, Πέιτον, Ρέτζι Μίλερ και από την άλλη Μποντιρόγκα, Τζόρτζεβιτς, Ντανίλοβιτς, Πάσπαλιε, Ντίβατς. Υπάρχουν πολλά νεύρα και οι άμυνες είναι πολύ σκληρές, τελικά οι Γιούγκοι ξεκινάνε καλύτερα ελέγχοντας τον ρυθμό έστω και αν έχουν σε τραγική μέρα –ίσως την χειρότερη της καριέρας του- τον Σάσα Ντανίλοβιτς αλλά σε εκπληκτική κατάσταση τον Πάσπαλιε και προηγούνται σταθερά στο σκορ, με τον Ντίβατς αμυντικά να τα πηγαίνει αρκετά καλά μέσα στην ρακέτα, και τον Ζοτς να στήνει παγίδες στην άμυνα υποχρεώνοντας τους Αμερικάνους να υποπίπτουν σε επιθετικά φάουλ., στο 10’ το σκορ είναι 23-16 για την Γιουγκοσλαβία, ο Ουίλκενς προσπάθησε μέσα από τις αλλαγές να βρει το σωστό σχήμα και τώρα με αιχμή τον Ναύαρχο προσπαθεί να φέρει το παιχνίδι κοντά στο καλάθι, τελικά κάτι γίνεται αφού ο Ντανίλοβιτς αν και σουτάρει μόνος του κοντεύει να γκρεμίσει την μπασκέτα και ο Τομάσεβιτς με τον Ρέμπρατσα που μπήκαν εναλλάξ για να ξεκουράσουν τον Πάσπαλιε κάνουν ανόητα λάθη και χάνουν τα ριμπάουντ, έτσι στο 16’ το σκορ είναι μόλις (34-33) για τους Γιουγκοσλάβους, τώρα επιστρατεύεται και ο Σακίλ και οι Γιούγκοι γκρινιάζουν για τα σπρωξίματα του λέγοντας ότι κάνει επιθετικά με τους αγκώνες του και επιπλέον οι διαιτητές (ειδικά ο Μπετανκόρ) στο τέλος του ημιχρόνου αδικούν κατάφορα και φανερά τους φιλοξενούμενους με τις αποφάσεις τους με συνέπεια το ημίχρονο να κλείσει 43-38 για την USA εν μέσω αποδοκιμασιών νεύρων και γκρίνιας από την ομάδα της Γιουγκοσλαβίας, αλλά το παιχνίδι έχει ήδη χαλάσει...
στις αρχές του 2ου μέρους έρχονται στα χέρια Ντίβατς και Μαλόουν, ο Ζοτς πλακώθηκε με τον Ρέτζι Μίλερ, στην εξέδρα πέφτουν ψιλές μεταξύ Γιουγκοσλάβων και Αμερικανών, ειρωνικά χειροκροτήματα, γελάκια κλπ...οι Σέρβοι έχουν κουραστεί, είναι χρεωμένοι με αρκετά φάουλ και δεν αντέχουν στο ξύλο που πέφτει στο παρκε, έχουν και την διαιτησία κόντρα... σαν να μην έφταναν όλα αυτά στο 25ο λεπτό του τελικού και ενώ το σκορ είναι 50-47 για τις USA, αποβάλλεται με 5ο φάουλ ο Ντίβατς και ουσιαστικά τελειώνει το ματς, αφού οι Γιουγκοσλάβοι δεν αντέχουν πάνω από 5 λεπτά μιας και ο Ρόμπινσον κάνει πλάκα με αντίπαλο τον Ρέμπρατσα έτσι μετά το (53-52) του 27’ και το (60-55) του 30’ ακολουθεί ένα φοβερό σερί 13-1 υπέρ των Αμερικανών για να κάνει το σκορ (73-56) στο 33’. Πλέον δεν υπήρχε παιχνίδι άνοιξε ο ρυθμός και οι Αμερικανοί πρόσφεραν εντυπωσιακό θέαμα για να φτάσουν στο τελικό (95-69).
Για τους Αμερικανούς κορυφαίοι οι Ρόμπινσον με 28p., Ρέτζι Μίλερ 20p., και ο Πένι με 17p από τους Γιουγκοσλάβους εκτός από τον εξαιρετικό Πάσπαλιε 19p. πάρα πολύ καλός ήταν και ο Μποντιρόγκα με 13, ενώ άλλους τόσους πρόσθεσε ο Τζόρτζεβιτς.
Ο Λένι Ουίλκενς όμως έχει ήδη πει πριν την έναρξη του τελικού ότι η Αμερικανική ομάδα στους Ολυμπιακούς του 2004 θα κάνει τις πρώτες ήττες!!!


3) 1988 USSR- USA SF (είναι το παιχνίδι που ουσιαστικά άλλαξε το παγκόσμιο μπάσκετ, οι Αμερικάνοι έπειτα από αυτή την ήττα και σε συνδυασμό με τον περίπατο των «Πλάβι» στον ημιτελικό του μουντομπάσκετ του ‘90 θα αναγκαζόταν να ανοίξουν τις πόρτες τους καθώς έθεσαν ζήτημα το οποίο και έγινε δεκτό για να κατεβάσουν την ομάδα των επαγγελματιών του NBA στους Ολυμπιακούς του 1992 και αυτό διότι έβλεπαν ξεκάθαρα την άνοδο του παγκόσμιου μπάσκετ που δεν επέτρεπε στα νεαρά αστέρια του κολεγιακού μπάσκετ να φτάνουν στην πρώτη θέση με συνοπτικές διαδικασίες όπως στο παρελθόν. Παρά το ότι το γήπεδο ήταν κατάμεστο από 13000 κόσμο, αφού όλοι περίμεναν με αγωνία την αναμέτρηση,
οι Σοβιετικοί είχαν το πάνω χέρι στο πρώτο μέρος αφού αν και στο δεκάλεπτο το σκορ ήταν 27-27 έκαναν ένα σερί 8-0 και το τέλος του πρώτου ημιχρόνου τους βρήκε προηγούμενους με 47-37,
Με την έναρξη του 2ου μέρους οι παίκτες του δικτάτορα και ιδιόρρυθμου προπονητή Τόμπσον έκαναν ένα ξέσπασμα και πλησίασαν σε (52-50) και το ματς γίνεται ντέρμπι αλλά πάντα με τους Σοβιετικούς μπροστά μιας και τότε ο Σαμπόνις σκεπάζει τα καλάθια εξαφανίζοντας τον Ρόμπινσον και καθαρίζοντας το παιχνίδι με την βοήθεια του Μαρτσουλιόνις και του Κουρτινάιτις. Αυτός ο μεγάλος ημιτελικός που ήταν η πρώτη αναμέτρηση Σοβιετικών και Αμερικάνων μετά την περίφημη μάχη του Μονάχου το 1972 θεωρείτε το κορυφαίο παιχνίδι στην καριέρα του Άρβιντας Σαμπόνις που αν και σακατεμένος από τα προβλήματα τραυματισμού -που τον κυνηγούσαν από το 1986 και τον ανάγκασαν να αποτραβηχτεί- και χωρίς άλλους ψηλούς στην ομάδα πλην του Βολκόφ (ο Μπελοστένι ήταν τραυματίας και ο Γκομπόροφ δεν έπαιζε καθόλου) κατάφερε να σκοράρει 13π. και να κατεβάσει 13ρ. αλλά κατέθεσε την τεράστια ηγετική φυσιογνωμία του μέσα στο γήπεδο. Ο Σαρούνας Μαρτσουλιόνις που μαζί με τον Κουρτινάιτις ήταν οι κορυφαίοι παίκτες της ομάδας τους στο τουρνουά πρόσθεσε 19π. 4ρ. 3α., ο Σάσα Βολκόφ 12π.6ρ.5α. αλλά την παράσταση έκλεψε –εκτός του Σαμπόνις βέβαια- ο τρομερά εύστοχος Ρίμας Κουρτινάιτις που σταμάτησε στους 28π!! από την Αμερική έμεινε άποντος το no1 του ντραφτ ο Ντάνι Μάνινγκ αλλά το no1 της προηγούμενης χρονιάς Ντ. Ρόμπινσον «ο ναύαρχος» προσπάθησε ανεπιτυχώς να καλύψει το κενό με 19π.12ρ.2κοψ.., η «αστραπή» ο Νταν Μάερλι πρόσφερε 15π.7ρ. και ο Τσαρλς Σμιθ –no3 του draft- 11π., φιλότιμες προσπάθειες έκανε ο Ουίλι Άντερσον ενώ τραγικός ήταν ο Μιτς Ρίτσμοντ –no5 του draft- όπως και ο Στέισι Όγκμον με τον Τζέι Αρ Ριντ –που ψηφίστηκε ως ο ρούκι του NCAA- ενώ ήταν τραυματίας και δεν αγωνίστηκε σε αυτό το ματς ο Χέρσι Χόκινς –no6 του draft-)

2) 1992 DREAM TEAM, σε όλα τα παιχνίδια της (θεωρείτε η κορυφαία ομάδα όλων των εποχών στο μπάσκετ έχοντας τρία από τα πιο λαμπρά αστέρια στην ιστορία του παγκόσμιου μπάσκετ στην σύνθεσή της όπως είναι ο Μάτζικ Τζόνσον, ο Λάρι Μπερντ και ο Μάικλ Τζόρνταν αλλά και πολλούς άλλους αστέρες της εποχής όπως Μπάρκλει, Καρλ Μαλόουν, Στόκτον, Ρόμπινσον, Γιούιν, Πίπεν, Ντρέξλερ, Στόκτον, Μάλιν και τον πιτσιρικά αστέρα του NCAA Κρίστιαν Λέτνερ που όμως δεν κατάφερε ποτέ να γίνει ο διάδοχος του Μπερντ που προοριζόταν τότε.
Η ομάδα-όνειρο είχε δώσει τα διαπιστευτήριά της στο προολυμπιακό τουρνουά του Ιουνίου και όλη γνώριζαν την δυναμικότητά της και τι θα παρουσίαζε στους Ολυμπιακούς του Αυγούστου, βεβαίως τα φώτα της δημοσιότητας και οι περισσότερες εκδηλώσεις θαυμασμού στρεφόταν γύρω από τον Μάτζικ που λίγο καιρό πριν είχε δηλώσει ότι είναι φορέας του ιού HIV και αποσύρθηκε από την ενεργό δράση, έστω και αν οι Αυστραλοί τον είχαν κακοκαρδίσει λέγοντας ότι δεν πρέπει να παίξει κάποιος που είναι φορέας αυτού του ιού. Αυτός που έκλεψε ως συνήθως την παράσταση με τα καμώματά του ήταν ο Τσάρλς Μπάρκλει...που μπορεί να ήταν ο κορυφαίος σκόρερ της ομάδας με 18π. μ.ο. αλλά κάθε βράδυ γυρνούσε τα ξημερώματα μεθυσμένος στην βάση του. Μάλιστα, σε ένα μπαρ τον κύκλωσαν θαυμαστές του για αυτόγραφα και τους είπε «κάντε πίσω είστε μέσα στην μούρη μου» ενώ αν και πλησίαζε το πρωινό έκλεισε αγώνα γκολφ στις 9 το πρωί στον οποίο φυσικά και πήγε!! Γενικότερα είχε πάρα πολλά νεύρα και ο Τζόρνταν (πρώτος κλέφτης του τουρνουά με 4,6 μ.ο.) είχε αναλάβει να τον καλμάρει εντός του γηπέδου όταν τσακωνόταν με διαιτητές και φιλάθλους τρώγοντας τεχνικές ποινές προκειμένου να μην έχει κακό τέλος η όλη ιστορία.

Η Dream Team ξεκίνησε τον όμιλο με μία νίκη 106-48 επί της Αγκόλας (Μπάρκλει 24π., Μαλόουν 19π., Γιούιν 11π.- Μασέδο και Κονσεισάο από 10π.) αλλά ο Μπάρκλει έδωσε μία αγκωνιά στον αγκολέζο Κοίμπρα με συνέπεια να τον βρίζει όλο το γήπεδο.. όταν τον ρώτησαν γιατί αυτός απάντησε ότι αυτά είναι πράγματα του γκέτο και δεν μπορείτε να τα καταλάβετε, τον χτύπησα, με χτύπησε και έπρεπε να ανταποδώσω.. άλλη φορά θα χτυπήσω κάποιον πιο χοντρό, αυτός ο τύπος ήταν πολύ αδύνατος μάλλον θα είχε να φάει δυο βδομάδες!!!

στο δεύτερο παιχνίδι κέρδισαν 103-70 την Κροατία (Τζόρνταν 21π., Μπάρκλει 20π..- Πέτροβιτς 19π., Ράτζα 14π.) με τον Πίπεν να σβήνει και να ειρωνεύεται τον Κούκοτς λέγοντας ότι αποκλείεται αυτός να είναι ο καλύτερος ευρωπαίος και οι Μπουλς καλά θα κάνουν να ενδιαφέρονται περισσότερο για τους παίκτες που ήδη έχουν ...το Σικάγο δεν προέβη σε αύξηση αποδοχών του Ινδιάνου για να κάνει χώρο στο σάλαρι εξαιτίας του Κροάτη.

μετά ήρθε η σειρά της Γερμανίας του Σρεμπφ που ήταν 5ος σκόρερ 23,4π. και 2ος ριμπάουντερ 10ρ. κατά μ.ο. στο τουρνουά, με 111-68 (Μπερντ 19π., Μαλόουν 18π – Σρεμπφ και Γιάκελ από 15π.), επειδή έλειπαν λόγο τραυματισμού οι Μάτζικ, Στόκτον play maker έπαιξε ο Τζόρνταν που τελείωσε το ματς με 15π.,12 ασίστ και κανένα λάθος!


έπειτα της 5ης στην τελική κατάταξη του τουρνουά Βραζιλίας με 127-83 (Μπάρκλει 30π., Μάλιν 19π., Τζόρνταν 15π., Πίπεν 14π., Γιούιν 13π.—Όσκαρ Σμιθ 24π., Μπόας 16π.)

και της γηπεδούχου Ισπανίας με 122-81 (Μπάρκλει 20π., Ντρέξλερ 17π., Γιούιν 14π., Μπερντ 14π.-- Χιμένεζ 23π., Βιγιακάμπα 15π.)

στον προημιτελικό με πολύ εύστοχο τον Κρις Μάλιν 21π. και καλούς τους Ρόμπινσον 14π. Μάτζικ 13π. ισοπέδωσαν το Πουέρτο Ρίκο των Ορτίθ, Μίνσι, Κασιάνο, Ρίβας 115-77

ενώ στον ημιτελικό κέρδισαν την Λιθουανία που είχε προπονητή τον μετριότατο Βλάντας Γκαράστας και δεν προέβαλε καμία αντίσταση καθώς διασύρθηκε με 127-76 (Τζόρνταν 21π. Μαλόουν 18π. Ρόμπινσον 11π.- Μαρτσουλιόνις 20, Κουρτινάιτις 12, Σαμπόνις 11)

στον τελικό οι Κροάτες μπήκαν πολύ δυνατά στο παιχνίδι και αιφνιδίασαν τους Αμερικάνους αστέρες, μάλιστα στο 10’ ήταν πίσω στο σκορ με 25-23 και ανάγκασαν τον προπονητή τους Τσακ Ντέιλι να προβεί σε μια πρωτοφανής ενέργεια και να ζητήσει time out! αλλά γρήγορα το μετάνιωσε ακυρώνοντάς το αφού τα πράγματα πήραν τον δρόμο τους έστω και αν ήταν η μικρότερη σε διαφορά νίκη τους 117-85!
Πάντως ο Κούκοτς έδωσε ηχηρή αγωνιστική απάντηση στα κακοπροαίρετα σχόλια που είχε κάνει γι’ αυτόν στο πρώτο αγώνα ο Πίπεν αλλά και ο Μπάρκλει στο ημίχρονο (56-42) είχε πει ότι αν χάσουμε σήμερα καλύτερα να μην γυρίσουμε στην πατρίδα.
Ενώ ξέσπασε σκάνδαλο στην Αμερική διότι ο Τζόρνταν δεν ήθελε να φορέσει την φόρμα την Ρίμποκ στην απονομή και το μέρος του πήρε ο φίλος του Μπάρκλει και μερικοί άλλοι ακόμη.
USA: Τζόρνταν 22π., Μπάρκλει 17π., Γιούιν 15π., Πίπεν 12π., Μάτζικ 11π., Μάλιν 11π. Ρόμπινσον 9π., Μαλόουν 6π., Στόκτον 2, Λέτνερ 2, Μπερντ
CRO: Πέτροβιτς 24π., Ράτζα 23π., Κούκοτς 16π., Αράποβιτς 7π., Περάσοβιτς 6π., Κόμαζετς 4, Νάγκλιτς 2, Βράνκοβιτς, Αλάνοβιτς, Τσβετίτσιανιν, Τάμπακ, Γκρέγκοβ)


1) 1972 USSR- USA 51-50 FINAL (το συγκεκριμένο θεωρείτε και όχι άδικα ως το παιχνίδι του αιώνα καθώς είναι η πρώτη ήττα της αμερικανικής ομάδας σε ολυμπιακούς αγώνες, μέχρι τότε είχε 63 νίκες σε ισάριθμα παιχνίδια αλλά έγινε με απίστευτα επεισοδιακό τρόπο. Διαιτητές ήταν ο Ριγκέτο από την Βραζιλία και ο Αραβατζιάν. Ο Κοντράσιν παρέταξε στο παρκέ τους Κόρκια, Σακαντελίτζε, Σαρμουχαμέντοφ, Αλεξάντερ και Σεργκέι Μπέλοφ και ο Άιμπα τους Μπριούερ, Ράτλιφ, Χέντερσον, Μπόμπι και Ντουάιτ Τζόουνς. Η ομάδα της Σοβιετικής Ένωσης μπήκε καλύτερα στο παιχνίδι παίζοντας καλή άμυνα ειδικά με τον ταχύτατο και μεγάλο κλέφτη Ζουράμπ Σακαντελίντζε στην περιφέρεια και τον Αλεξάντερ Μπέλοφ μέσα στην ρακέτα ενώ ο σπουδαίος αν και αμούστακος ακόμη Σεργκέι Μπέλοφ καθάριζε στην επίθεση, με αυτό τον τρόπο η USSR πήρε γρήγορα διαφορά στο σκορ (5-0) στο 2’’ και (19-9) στο 10’, σε εκείνο το σημείο οι αμερικανοί αντιδρούν εκμεταλλευόμενοι τα αθλητικά προσόντα κυρίως του Μπριούερ και την εκτελεστική δεινότητα του Χέντερσον μείωσαν κάπως την διαφορά, έτσι το σκορ του πρώτου ημιχρόνου ήταν 26-21 με 12π. του ασταμάτητου στα τζαμπ-σουτ Σεργκέι Μπέλοφ.
Ο Σεργκέι Μπέλοφ βρήκε συμπαραστάτες στην επίθεση και η διαφορά ανέβηκε και πάλι στους 10π. στο β’ μέρος, τότε οι Αμερικάνοι μη έχοντας άλλη επιλογή απλώθηκαν σε όλο το γήπεδο πρεσάροντας ασφυκτικά τους αντιπάλους τους, μάλιστα το ματς έγινε κυριολεκτικά ροντέο με συνέπεια να αποβληθούν με ντισκαλιφιέ ο Κόρκια και ο Ντουάιτ Τζόουνς που πλακώθηκαν μεταξύ τους, αλλά οι Σοβιετικοί ήταν ακόμη μπροστά με (36-28). Όλα αυτά όμως έκαναν τους Σοβιετικούς να χάσουν την συγκέντρωσή τους και λειτούργησαν προς όφελος των αμερικανών οι οποίοι στο 35’ με lay up του Τζόις που θα πάρει την ομάδα στους ώμους του πετυχαίνοντας και τους επόμενους 4π. πλησίασαν στο (44-40) και ο Κοντράσιν αναγκάζεται να ρίξει στο παιχνίδι αν και τραυματισμένο τον 2ο καλύτερο σκόρερ της ομάδας στο τουρνουά, τον Παουλάουσκας, η επιλογή του αποδείχτηκε σοφή καθώς ευστόχησε σε 3 κρίσιμες βολές αλλά 40’’ πριν την λήξη οι Αμερικανοί βρίσκονται σε απόσταση αναπνοής (49-48)! στην επόμενη επίθεση των Σοβιετικών ο Αλεξάντερ Μπέλοφ κόβεται και ο Νταγκ Κόλινς παίρνει την μπάλα και ξεχύνεται στον αιφνιδιασμό όπου τον προλαβαίνει ο Σακαντελίντζε κάνοντάς του φάουλ 3’’ πριν την λήξη.
Ο Κόλινς ευστοχεί και στις δύο βολές και δίνει για πρώτη φορά την πρωτοπορία με 49-50 στην χώρα του.
Οι Σοβιετικοί επαναφέρουν την μπάλα χωρίς να καταφέρουν να κάνουν τίποτε
και κυλάνε 2’’ αλλά ο Κοντράσιν και οι Σοβιετικοί από τον πάγκο χαλάνε τον κόσμο αφού υποστηρίζει ότι είχε ζητήσει time-out μετά την 2η βολή και αυτό δεν του δόθηκε,
μετά από διαβουλεύσεις το time-out δίνεται αλλά οι Σοβιετικοί μοιραία δεν έχουν προλάβει να κάνουν σχεδόν τίποτε και οι Αμερικάνοι μπαίνουν μέσα πανηγυρίζοντας σαν τρελοί ενώ οι Σοβιετικοί διαμαρτύρονται επίσης σαν τρελοί γιατί το χρονόμετρο δεν πήγε στα 3’’ αλλά είχε παραμείνει στο1’’!!
τελικά μετά από νέες διαβουλεύσεις εμφανίζεται ένας εύσωμος κύριος με μαύρο σακάκι και παίρνει την κατάσταση στα χέρια του, είναι ο γενικός γραμματέας της FIBA o Oυίλλιαμς Τζόουνς!!! που φεύγοντας από την θέση των επισήμων όπου καθόταν λέει ότι πρέπει να παιχτούν κανονικά τα 3 δευτερόλεπτα!!! κάτι το οποίο και γίνεται ...
Οι Αμερικάνοι επέστρεψαν και σχεδόν αδιαμαρτύρητα –από την έκπληξή τους αλλά και από την σιγουριά για την νίκη τους όπως αργότερα παραδέχτηκαν- δέχονται να συνεχίσουν..
Την τρίτη φορά ο Εντέσκο πετάει την μπάλα από την μία ρακέτα στην άλλη όπου όμως την κερδίζει ο Αλεξάντερ Μπέλοφ και την αφήνει στο αμερικανικό καλάθι! Οι Σοβιετικοί είναι νικητές και πανηγυρίζουν έξαλλα ενώ οι Αμερικανοί παίκτες δείχνουν αποσβολωμένοι από την εξέλιξη της φάσης και κάποιοι από αυτούς προσπαθούν να πούνε ότι ο χρόνος έληξε, υποστηρίζουν ακόμη ότι ο Μπέλοφ έχει κάνει βήματα και επιθετικό φάουλ στην τελική προσπάθειά του, για αυτά τα 3 μάλλον έχουν άδικο αλλά στο βίντεο φαίνεται ότι ο Εντέσκο έχει κάνει μία παράβαση που δεν αντιλήφθηκαν, στην επαναφορά της μπάλας από την μία ρακέτα στην άλλη βρίσκει καθαρά με την μύτη του ενός παπουτσιού του την baseline!!! Οι αμερικάνοι πάντως έκαναν τετραπλή ένσταση αλλά έφυγαν για το αεροδρόμιο πριν καν αυτή εκδικαστεί και ποτέ δεν δέχτηκαν να παραλάβουν τα αργυρά μετάλλια τους...
Άποψη μου είναι ότι ήταν εντελώς γελοίοι οι διαιτητές που έκατσαν και άκουσαν την γνώμη του Τζόουνς (έστω και αν η απόφαση που πάρθηκε ήταν η σωστή αφού δόθηκε το time-out τα εναπομείναντα δεύτερα ήταν 3 και όχι 1), καθώς αυτοί που αποφασίζουν είναι οι διαιτητές και όχι οι παράγοντες άρα ο γενικός της FIBA δεν καμιά δουλειά εκεί πέρα. Όπως γελοία είναι και η συμπεριφορά των αμερικανών που δεν δέχτηκαν τα μετάλλιά τους και η απίστευτη προπαγάνδα που έκατσαν και έστησαν όλοι μαζί όσοι συμμετείχαν σε αυτό το παιχνίδι προκειμένου να μετριάσουν τις αντιδράσεις στην χώρα τους. Κάποτε θα έχαναν και εκείνοι καθώς και η ήττα υπάρχει μέσα στο παιχνίδι εξάλλου για όλα υπάρχει η πρώτη φορά και γι’ αυτούς έστω και έτσι, ήταν τότε.
Η κατακραυγή στις ΗΠΑ ήταν τόσο μεγάλη που ακόμη και ο Μπιλ Ράσελ έκανε δηλώσεις και είπε ότι πρέπει να τους απαγορευτεί να αγωνιστούν στο NBA!!!
USSR: Σ Μπέλοφ 20, Α Μπέλοφ 8, Σακαντελίντζε 8, Ζαρμουχαμέντοφ 4, Μπολόσεφ 4, Κόρκια 4, Παουλάουσκας 3
USA: Μπριούερ 9, Χέντερσον 9, Κόλινς 8, Ράτλιφ 6, Τζόουνς, 6, Τζόις 6, Μακ Μίλεν 2, Μπάντομ 2, Φορμπς 2)

ΥΓ1: sorry για το μπάχαλο αλλά δεν τα έπαιρνε όλα μαζι

respect

Καταπληκτικό αφιέρωμα sarounas

Για μένα, το κορυφαίο ματς που έχω δει σε Ολυμπιακούς είναι το USA-YUG το 1996..
Την πρώτη φορά που το είδα (live, στα 7 μου) το μόνο που θυμάμαι ήταν το πόσο απίστευτο φαινόταν ότι μπορούσε να χάσει εκείνη η ομάδα (dream team III), καθώς και τα νεύρα μετά το 5ο φάουλ του Ντίβατς.. Ήταν πιστεύω το πρώτο και μεγαλύτερο βήμα που έγινε ώστε να αλλάξει ο χάρτης του παγκόσμιου μπάσκετ. Σαφώς είχαν ήδη να μπαίνουν οι πρώτοι Ευρωπαίοι στο ΝΒΑ (Ντράζεν, Σαμπόνις κλπ), αλλά μετά απο εκεί άνοιξαν πραγματικά οι πύλες και, σε συνδυασμό και με το ίδιο το ματς, χάθηκε σε μεγάλο βαθμό ο "φόβος" για το ΝΒΑ.
Τη δεύτερη φορά που είδα το ματς (πριν λίγους μήνες), μπορώ να πω ότι και μπασκετικά πρόκειται για πολύ μεγάλο ματς. Άριστο στήσιμο από τον Ομπράντοβιτς που έκανε ότι μπορούσε για να μην φανεί ο αδύναμος πάγκος, ηγετική εμφάνιση από τον Ντίβατς που τα έβαζε μόνος του εναλλάξ με τους 3 μεγάλους σέντερ των ΗΠΑ (Ρόμπινσον, Χακίμ, Σακίλ), μερικά μεγάλα καλάθια από τον Πάσπαλιε, άμυνα ζώνης με παγίδες και "στησίματα" για επιθετικά, και λίγος τσαμπουκάς όπου χρειαζόταν από τους Γιούγκους... Πραγματικά το Ευρωπαικό μπάσκετ των 90s στα καλύτερά του.. Ε, οι NBA-fans ας δουν από το 25' και μετά
Αν άντεχε ο Ντίβατς και οι Γιούγκοι περισσότερο, νομίζω ότι (ανεξάρτητα από τον τελικό νικητή) θα ήταν το μεγαλύτερο ματς όλων των εποχών μεταξύ Εθνικών ομάδων (ίσως και όχι μόνο).....
Αρκετά κοντά σε αυτό, βάζω το USA-LTU από το 2000.. Σαφώς φτάσανε πολύ πιο κοντά οι Λιθουανοί τότε στην πρώτη πιθανή ήττα μιας "Dream Team", με την ένσταση όμως ότι κατά την άποψή μου, δεν μπορούσε πλέον να θεωρηθεί dream team εκείνη η ομάδα...
Κρίμα τέλος, που δεν είδαμε ένα ARG-LTU το 2004. Μας τα χάλασαν οι Ιταλοί...

Άντε, μου άνοιξες την όρεξη είχες δεν είχες...

πολύ μεγάλο ματς, γι' αυτό το έβαλα στο 4
αλλά ήταν πολύ σημαντική η απώλεια του Σάβιτς που τραυματίστηκε στο προηγούμενο ματς....

το ματς αυτό κόντεψα να το χάσω live,
θυμάμαι ήμουν θάλασσα και ήθελα να το ακούσω έστω και ραδιοφωνικά αφού γινόταν άγρια χαράματα
με πήρε όμως ο ύπνος και θα το έχανα έλα όμως που είχα το ραδιάκι ανοιχτό και τότε έτυχε να πάρει το αργυρό η Μπακογιάννη στο ύψος έτσι όταν πέρασε το 203 ο speaker με ξύπνησε με τις αγριοφωνάρες του
έτσι την γλίτωσα αφού
είχε σύνδεση με την ΕΡΤ και άκουγα Χατζηγεωργίου (νομίζω) ραδιοφωνικώς

Το Ελλάδα-Αργεντινή που ακριβώς μπαίνει στη λίστα?

δεν νομίζω να μπαίνει θα δείξει το μέλλον
δυστυχώς το φετινό τουρνουά -σε αντίθεση με εκείνο της Αθήνας- ήταν μετριότατο
το μόνο παιχνίδι που άξιζε ήταν το Ελλάδα-Αργεντινή (άντε και λίγο τα Κίνα-Ισπανία, Αργεντινή- Λιθουανία και Ισπανία- Λιθουανία) αλλά αν ο Σπανούλης είχε ευστοχήσει στο τρίποντο σίγουρα θα έμενε ως ένα από τα μεγαλύτερα στην ιστορία των Ολυμπιακών αγώνων
βέβαια σε αυτές τις περιπτώσεις μπορείς να κρίνεις καλύτερα αν περάσουν μερικά χρόνια από την διεξαγωγή των ματς, με πιο καθαρή σκέψη
εναποθέτουμε τις ελπίδες για μεγάλο ματς στο ΗΠΑ- ΙΣΠΑΝΙΑ

Σίγουρα δεν αποτελεί ένα από τα καλύτερα θεάματα αλλά είναι ένα μοναδικό ντοκουμέντο!!
κάτι σαν δώρο Χριστουγέννων για μένα που μου αρέσει να σκαλίζω άγνωστα θέματα αρχείου

μπορεί τα πρόσωπα των αγώνων να ήταν




αλλά μόλις είχα την τύχη να παρακολουθήσω από Ιταλικό κανάλι το παλαιότερο σχεδόν ολόκληρο παιχνίδι μπάσκετ -πλην ΝΒΑ- που έχω δει και μάλιστα με απόσταση 10 ετών από το αμέσως επόμενο.
Είναι ο αγώνας Ιταλία- Τσεχοσλοβακία για τους Ολυμπιακούς της Ρώμης το 1960!!!

ήταν ένα παιχνίδι σε φάση ομίλου που κρίνει ποιος θα περάσει στην 4άδα. Μάλιστα οι πηγές αναφέρουν πως ο νέος κανονισμός που θεσπίστηκε για πρώτη φορά σε αυτούς τους αγώνες και επέτρεπε 10’’ για το πέρασμα της μπάλας από το κέντρο αποτέλεσε πραγματική επανάσταση για το μπάσκετ της εποχής καθώς το έκανε γρηγορότερο αυξάνοντας κατά πολύ την ταχύτητα, τις επιθετικές προσπάθειες και φυσικά το Μ.Ο. των πόντων που σημειώνονταν μέχρι πρότινος.



Η Τσεχοσλοβακία εκείνης της εποχής ήταν μετά τους Σοβιετικούς μία από τις 3 καλύτερες ομάδες στο Ευρωπαικό στερέωμα μαζί με την Ουγγαρία και την Βουλγαρία έχοντας για κορυφαίους παίκτες τον MVP του eurobasket 1957 Μπάουμρουκ, τον σπουδαίο Λούκασικ, τον ψηλό Τομάζεκ και βέβαια τον Ζντένεκ Μπομπρόφσκι προφανώς συγγενή του μετέπειτα σπουδαίου Γιάν Μπομπρόφσκι που τον διαδέχθηκε.

Η Ιταλία από την άλλη αν και είχε σπουδαίες μονάδες όπως ο μεγάλος σκόρερ (1ος στο eurobasket 59) Μάριο Αλεζίνι και θρυλικούς παίκτες κλασικά ονόματα για το ιταλικό μπάσκετ όπως οι δύο Σάντρο (ο Ριμινούτσι και ο Γκάμπα, αυτός κυρίως για την προπονητική του καριέρα) και κάποιους ακόμη αξιόλογους όπως ο σκληρός Λομπάρντι, ο Καλεμπότα και ο Πιέρι δεν κατάφερνε να διακριθεί ως εθνική ομάδα και να κατακτά μετάλλια αφού το ανατολικό μπλοκ έκανε θραύση εκείνη την εποχή. Τώρα όμως ως γηπεδούχοι είχαν μία χρυσή ευκαιρία να αλλάξουν την μοίρα τους και σε εθνικό επίπεδο αφού σε συλλογικό επίπεδο το εθνικό πρωτάθλημά τους είχε γίνει ήδη επαγγελματικό δεχόμενο πολλούς ξένους παίκτες.


Όπως γίνεται αντιληπτό οι Τσεχοσλοβάκοι είναι το μεγάλο φαβορί έχοντας ήδη υποτάξει στον 1ο γύρο σε έναν πολύ δύσκολο όμιλο τις Γαλλία (η μοναδική απειλή για το ανατολικό μπλοκ εκείνη την εποχή) και την πολύ μεγάλη έκπληξη της διοργάνωσης Γιουγκοσλαβία του Ραντιβόι Κόρατς που για πρώτη φορά έδειχνε τα δόντια της αλλά χάνοντας από την όπως πάντα ισχυρή Βουλγαρία.
Στην πρεμιέρα του δεύτερου γύρου κέρδισε εύκολα την αξιόλογη Πολωνία και τώρα περίμενε στο ματς ζωής ή θανάτου για την 4άδα η Ιταλία..

Αντίθετα η Ιταλία ξεκίνησε με μία βαριά αλλά οπωσδήποτε αναμενόμενη ήττα από τις ΗΠΑ όμως στην συνέχεια σημείωσε μεγάλες νίκες επί της σπουδαίας Ουγγαρίας και της μέτριας Ιαπωνίας. Έτσι παρά την ήττα από την πανίσχυρη Βραζιλία που κέρδισε μέχρι και την ΕΣΣΔ θα έπαιζε τις τελευταίες της ελπίδες πρώτα με την Τσεχοσλοβακία και ύστερα με την Πολωνία
δηλαδή το ματς ήταν καθοριστικό για το ποιος θα ακολουθούσε τις ΗΠΑ, ΕΣΣΔ και Βραζιλία στην 4άδα


την στιγμή που ξεκίνησα να βλέπω το σκορ ήταν ισόπαλο 19-19, με τον χρόνο του παιχνιδιού να κυλά σε χρονόμετρο που αποτελείτε από δείκτες! και οι Ιταλοί κατέβαζαν την μπάλα με τον επονομαζόμενο «ξανθό άγγελο» (Σάντρο Ριμινούτσι). Ο ψηλός Τόμαζεκ και ο γκαρντ Μπομπρόφσι σημειώνουν δύο καλάθια για την Τσεχοσλοβακία που παίρνει προβάδισμα 4π (19-23) αναγκάζοντας τον Ιταλό Νίλο Παρατόρε να ζητήσει time out. Η συνέχεια όμως είναι διαφορετική αφού ο Ριμινούτσι εκτός του ότι ευστοχεί σε μακρινά σουτ, μοιράζει καλά την μπάλα σε αιφνιδιασμούς στον αέρινο Κάνα και με την βοήθεια του επίσης ανάλαφρου με το υπέροχο τζαμπ σουτ Καβανίν δίνουν προβάδισμα (34-27) στους Τιφόζι αφού οι Τσεχοσλοβάκοι στηρίζονται μόνο στον σέντερ Τόμαζεκ και πετάνε στα σκουπίδια τις βολές που κερδίζουν. Κάπου εκεί όμως αναλαμβάνει δράση ο Μπομπρόφσκι και με δικά του εύστοχα σουτ κλείνει το ημίχρονο μόλις (37-34) για την Ιταλία.




Εντύπωση μου προκάλεσε ο τρόπος που σούταραν ο Ριμινούτσι και ο Καβανίν τις βολές.. αν και στο παιχνίδι σούταραν με όμορφο στιλ έριχναν τις βολές με το κλασικό στιλ «χύνω τα νερά» επίσης ανόητος θα έλεγα ο τρόπος που σουτάρει εν στάση ο Μπομπρόφσκι (σουτ με τα δύο σαν να δίνει πάσα από το μέτωπό του) σε αντίθεση με τον μεγάλο Ιταλό σκόρερ Αλεζίνι που έκανε κάποια μακρινά σουτ στο ένα πόδι αλά Χουέρτας. Βέβαια συνήθως η κατάληξη των σουτ και των δύο είναι μέσα στο διχτάκι. Οι Τσεχοσλοβάκοι πλην του Μπομπρόφσκι σουτάρουν όλοι τις βολές με το ένα χέρι αλλά τις περισσότερες φορές άστοχα. Άλλη επισήμανση είναι πως ο χρόνος φαίνεται να σταματά μόνο στα time out και τις βολές, πουθενά αλλού. Ακόμη, αυτός ο Λομπάρντι πρέπει να ήταν καθικάκι αφού πρώτα πάνω σε μια φάση χτύπησε τον Τόμαζεκ ρίχτοντας τον κάτω και ύστερα ύπουλα του πέταξε την μπάλα

Το δεύτερο μέρος ξεκίνησε με καταιγισμό εύστοχων επιθέσεων και στο 25ο όταν πήρε time out o Ιβάν Μράζεκ για την Τσεχοσλοβακία το σκορ ήταν ήδη (49-43). Αντί να μειωθεί η διαφορά έγινε το αντίθετο αφού η Ιταλία στηριζόμενη κυρίως στην περιφερειακή της γραμμή και ειδικά στον αριστερόχειρα Βιανέλο, τον διοπτροφόρο Πιέρι και τον τσαμπουκά Λομπάρντι έφτασε γρήγορα σε διψήφια διαφορά πόντων (58-47). Η Τσεχοσλοβακία δεν μπορούσε να αντιδράσει αφού οι Ιταλοί έκαναν συνέχεια φάουλ στον Τομάζεκ και αυτός έχανε σχεδόν πάντα τις βολές κάνοντας μέχρι και air balls! Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα η διαφορά να ξεφύγει σε (66-50) στο 30ο . Όμως φιλότιμες προσπάθειες του Λουκάσικ και του ψηλού Κονέτσνι ρίχνουν την διαφορά μόλις στους 4π. (72-68) στο 38ο και τότε μπαίνει για πρώτη φορά στο β μέρος ο έμπειρος Ριμινούτσι για να ηρεμήσει το παιχνίδι της ομάδας του και θα τα καταφέρει με 2 βολές αλά «χύνω τα νερά» να ξεδιαλύνει την κατάσταση, λίγο μετά όμως θα αποχωρίσει με τραυματισμό στο γόνατο. Τελικό σκορ 77-70 και η γηπεδούχος Ιταλία που κέρδισε και το επόμενο καθοριστικό παιχνίδι είχε την ευκαιρία να διεκδικήσει ένα μετάλλιο στον αγώνα με τους Σοβιετικούς αφού με τις ΗΠΑ ήταν χαμένη από χέρι. Για τους τραγικούς από την γραμμή τους φάουλ Τσεχοσλοβάκους η άσχημη μέρα που βρέθηκε ο Μπάουμρουκ ήταν καθοριστική για την εξέλιξη του αγώνα. Πάντως στην συνέχεια ανασυντάχθηκαν και κατέλαβαν την 5η θέση.




Το κερασάκι στην τούρτα κράτησαν για το τέλος οι Ιταλοί..
Έδειξαν τα τελευταία 14 λεπτά του αγώνα της επόμενης ημέρας που έκρινε το χρυσό μετάλλιο στην διοργάνωση. ΗΠΑ (η καλύτερη ομάδα της ιστορίας εκτός από τις ομάδες του 92 και των 2 τελευταίων διοργανώσεων) των Τζέρι Ουέστ, Όσκαρ Ρόμπερτσον, Τζέρι Λούκας και του Ουώλτ Μπέλαμι ενώ από την άλλη η υπερδύναμη που απειλούσε το αήττητό τους ΕΣΣΔ (με τον Ζούμπκοβ που ήταν ο καλύτερος παίκτης του κόσμου πλην ΝΒΑ, του θηριώδους γίγαντα Κρούμινς και των σπουδαίων Μούιζνιεκς, Βαλντμάνις, Πετρόβ, Βολνόβ και Κορνέεβ).

Δυστυχώς το παιχνίδι κρίθηκε στο 1ο 7λεπτο του β μέρους το οποίο δεν διασώζεται όπου οι Αμερικανοί έκαναν ένα τρομερό σερί 22-7 και εκτίναξαν την διαφορά στους 20π. Επίσης μεγάλη ατυχία ότι εκείνο ήταν το μοναδικό από τα μεγάλα τουρνουά εκείνης της εποχής που ο χιονάνθρωπος Κρούμινς τραυματίστηκε στις αρχές του και είχε ελάχιστη συμμετοχή στα περισσότερα παιχνίδια ενώ με τις ΗΠΑ δεν αγωνίστηκε καθόλου.

Ο τρόπος που αγωνίζονται οι μετέπειτα αστέρες του ΝΒΑ είναι γνωστός οπότε δεν χρειάζονται ιδιαίτερη ανάλυση.. απλά να πω πως η κλάση του Ουέστ ήδη τον ξεχωρίζει καθώς κάνει τα πάντα μέσα στο γήπεδο, σκοράρει, πασάρει, μαζεύει ριμπάουντ, κλέβει, κόβει

Από τους επίσης αρκετά αθλητικούς Σοβιετικούς ο Ζούμπκοβ και ο Πετρόβ των 208εκ. σουτάρουν βολές με το σύστημα χύνω τα νερά. Σε αντίθεση με τον Μούιζνιεκς που σούταρε κανονικά. Αυτός ο Ζούμπκοβ με τα 204 του ήταν πραγματικά σπουδαίος παίκτης.. ήταν πολύ δυνατός και αλτικός με καλό τζαμπ σουτ, ενώ πήρε αρκετά επιθετικά ριμπάουντ και φόλοου κερδίζοντας μάχες απ τον Μπέλαμι! Βέβαια δεν άντεξε και αποβλήθηκε με 5 φάουλ όπως και ο Κορνέεβ.
Η διαφορά έφτασε μέχρι και του 26π. (81-55) για να λήξει το παιχνίδι με 81-57 τελικά. Μία νίκη με διαφορά 24π. η οποία βέβαια ήταν η μικρότερη σε έκταση που έκαναν σε εκείνο το τουρνουά οι ΗΠΑ.



Άλλη εποχή, άλλες εικόνες, άλλο μπάσκετ αναλογιστείτε μόνο ότι αυτές οι πολύ μακρινές εικόνες που έχουμε δει από την νίκη της ΑΕΚ απέναντι στην Σλάβια στο καλλιμάρμαρο συνέβησαν 8 ολόκληρα χρόνια αργότερα (1968)!!!



ΥΓ: με τις φωτό δεν τα κατάφερα και πολύ καλά, αν μπορεί ας βοηθήσει κάποιος mod

Μας είχαν λείψει τέτοια posts σου WB Saras.

(Με τις φωτογραφίες δε βλέπω κάποιο λάθος, δεν ξέρω πως το είχες στο μυαλό σου)

Post που ανήκει σε μουσείο, εξαιρετικό, εύγε και από εμένα

να στε καλά ρε παιδιά χαίρομαι που σας αρέσουν

Pierce προσπαθούσα να βάλω φωτογραφίες από το site των ολυμπιακών για καλύτερη ανάλυση http://www.olympic.org/photos/ αλλά δεν μπορούσα διότι βγάζει σφάλμα στον κώδικα, σκέφτηκα μήπως υπάρχει καποιος άλλος τρόπος να ανέβουν αλλά τελικά όπως βλέπω δεν είναι και τόσο κακή η ανάλυση αυτών που έβαλα οπότε ας μείνει έτσι

Μπράβο, τέλειο αφιέρωμα.
Τρελό παιχνίδι η νίκη της Αργεντινής με τη Σερβία το 2004, απίστευτος Τζινόμπιλι!