-Το σκοτάδι. Είμαι 22 χρονών και φοβάμαι το μπαμπούλα.
Μένω μόνος μου λόγω σπουδών και ο βραδινός ύπνος με ανοικτή τη τηλεόραση και τα μισά φώτα του σπιτιού έχει γίνει τρόπος ζωής. Τρέμω στην ιδέα ότι κάποια στιγμή το βράδυ μπορεί να πέσει το ρεύμα. Πίστευα ότι μεγαλώνοντας θα μου φύγει.

btw το παραπάνω κάποτε έγινε πραγματικότητα. Ένας από τους χειρότερους εφιάλτες μου (να είμαι μόνος, να πέσει το ρεύμα, να είναι νύχτα και να είμαι σε ένα σημείο που να μη μπορώ να αντιδράσω όπως πχ στο μπάνιο) πραγματοποιήθηκε πριν μερικά χρόνια. Την ώρα του μπάνιου το ρεύμα πέφτει και κατά ένα αξιοπερίεργο λόγο παρέμεινα απίστευτα ψύχραιμος. Έβγαλα τη σαπουνάδα από πάνω μου, τυλίχτηκα με τη πετσέτα, δεν ντύθηκα γιατί φοβόμουνα να πάω στο δωμάτιο και κατευθύνθηκα προς τη πόρτα του σπιτιού. Περίμενα εκεί (ο μίσος ήμουν μέσα και ο άλλος μισός έξω) μέχρι να έρθει το ρεύμα. Ευτυχώς ήρθε σχετικά γρήγορα. Αν αργούσε λίγο ακόμα θα καθόμουν μέχρι να έρθουν οι φίλοι μου (είχαμε κανονίσει να βγούμε και να περάσουν από το σπίτι μου).

- Κατσαρίδες (και γενικά τα έντομα). Νιώθω άσχημα που βλέπω τη κοπέλα μου και τα 10χρονα παιδιά να τις σκοτώνουν για πλάκα και εγώ να τρέμω και μόνο που τις βλέπω. Δε ξέρω τι θα γίνει όταν και αν κάποτε έρθει η ώρα να νιώσω μία πάνω μου. Μάλλον θα είναι η ώρα που θα αποχαιρετήσω αυτό το κόσμο.

Πριν λίγες μέρες έπεσε το ρεύμα στην περιοχή μου 6 φορές σε 2 ημέρες, μεταξύ 3 και 4 τα ξημερώματα κι ενώ έμπαινα στη δημιουργικότερη ώρα μου...Δεν ξέρω αν ήσουν Θεσ/νίκη αυτή τη βδομάδα για να το βιώσεις κι εσύ.

Χωρις να εχω δει ποτε το αραχνοφοβια, εχει τυχει κι εχω πεταχτει αρκετες φορες απο τον υπνο μου, εχοντας δει ολοζωντανο ονειρο , οτι μια μεγαλη ταραντουλα (απο αυτες τις χνουδωτες) ειναι στο κρεβατι μου...

Φρικη!

Επισης (μαλλον στις εμμονες συγκαταλεγεται αυτο) δεν μπορω να εχω στο δωματιο μου μεσα καθρεφτη (ειδικα το βραδυ) και να πεφτω για υπνο και να ειναι ανοιχτη η ντουλαπα. Με φρικαρει (οχι απο θεμα ακαταστασιας, απλα μου κανει creapy!)

Ενα καλοκαιρινο βραδυ λοιπον,εκει που περιμενα να με παρει ο υπνος,νιωθω ενα γαργαλητο στο αριστερο μου χερι."Εχει γουστο" σκεφτομαι. Πεταγομαι πανω,ανοιγω το φως,κοιταω στο πατωμα και....μια κατσαριδα...που περπατουσε πανω μου.
Με λιγο τρομο αλλα καθολου αηδια την σκοτωσα με ενα παπουτσι.
Αυτα συμβαινουν οταν αφηνεις καλοκαιριατικα ανοικτα τα παραθυρα.

Κι ομως ειμαι ακομα εδω.


Να παραδεχτώ κι εγω πως καπως νιωθω λιγο αβολα στο σκοταδι,οχι ομως οτι με τρομαζει.

Φοβαμαι παντως τον θάνατο,οχι τοσο τον δικο μου,αλλα των αλλων,των πολυ κοντινών σε μενα. Θα συμβει,μου συνεβη ηδη δυστυχώς με εναν φιλο και συμφοιτητη μου,αλλα δεν ωρες ωρες τρεμω.

Στο αριστερό χέρι και σε μένα, ανάμεσα από το δείκτη και το μέσο, ένιωσα έναν όγκο καθώς κοιμόμουν... Δε σκέφτηκα καθόλου τη Μπήλιω, πετάχτηκα αμέσως και είδα μια αράχνη διαμέτρου 6-7 εκατοστών, όχι χνουδωτή, αλλά ούτε κι από αυτές που μοιάζουν με τα κουνούπια, κάτω από τις κουβέρτες...
Επίσης πιο μικρός, στα συγκρουόμενα (πςς), ο φίλος - συνοδηγός μου, πήγε να πάρει τη μάρκα που κερδίσαμε και ξαφνικά βρέθηκε συνοδηγός μου ένα νευρικό, ιπτάμενο σκαθάρι γίγας που στριφογύριζε... Σε χρόνο dt έφτασα στη μπαλαρίνα...

Γενικά σιχαίνομαι απίστευτα τα έντομα (είτε μέσω αφής, είτε μέσω όρασης) και είναι νομίζω η μοναδική γενική φοβία μου, πέρα από τα κλασικά, σημαντικά πράγματα που λίγο πολύ φοβόμαστε όλοι.

Εφιάλτες δε συνηθίζω να βλέπω και γενικά περιστατικά ύπνου δε με απασχολούν ιδιαίτερα. Αν κι έχω σκεφτεί κάποια "ωραία" που θα μπορούσαν να κρατήσουν κάποιον ξύπνιο για πολλές ώρες... όχι στο κρεβάτι του ασφαλώς (πχ μια μορφή στην πόρτα να σε κοιτάει, παντζούρια που ενώ τα είχες αφήσει ανοιχτά, τα βρίσκεις κλειστά...)!

Κάτι που δε συγκαταλέγεται στις φοβίες, αλλά είναι σχετικό... όποτε είμαι δίπλα σε αποβάθρα, ή σε ταράτσα (δεν το συνηθίζω τελευταία βέβαια), σκέφτομαι ότι κάλλιστα θα μπορούσα μ' ένα κλικ να ορμήσω να πέσω, χωρίς λόγο, αν μου το επιβάλλει η αδρεναλίνη μου.

Τέλος, αν και δεν έχω κλειστοφοβία, δε θα ήθελα ποτέ να κλειστώ σε κάτι πολύ πολύ στενό, που μετά βίας θα με χωράει... (γενικά, θα μου έχει μείνει από καμιά ταινία αυτό)

Και εγω σε γενικες γραμμες αυτες τις φοβιες εχω. Τις κατσαριδες τις συχαινομαι αλλα τα τελευταια 4-5 χρονια (απο τα 18 μου και μετα ) τις σκοτωνω αρκετα ανετα.

Συχαινομαι ολα τα εντομα ανεξερετως. Δεν ειμαι ρατσιστης.

Οσο για το σκοταδι, το φοβομουνα κι αυτο μεχρι τα 18 μου και οταν ειμουνα καπου χωρις φως σκεφτωμουνα τα χειροτερα. Μεχρι που πηγα για την θητεια μου οπου μου σηνεβη κατι κομικοτραγικο.

Ημουνα σε μια σκοπια υπερυψωμενη σκοπια δυπλα σε ενα ποταμι με πολλα δεντρα γυρω και γενικα πολλα πραγματα γυρω μου που με την βοηθεια του αερα μπορουσαν να μετατραπουν σε αιμοβορα τερατα (τα φυλλα κουνιουνται και οι σκιες των δεντρων μοιαζουν με χερια που ειναι ετοιμα να σε κατασπαραξουν)

και ξαφνηκα ακουω ενα παραξενο θορυβο καπου 50 μετρα απτην σκοπια. Υπηρχε μονο ενα φως σε κατι αποθηκες εκει κοντα που δημιουργουσε μια σκια που ολο και μεγαλωνε. Ξαφνηκα διπλα απο τις αποθηκες ξεπροβαλλει ο Αξιωματικος υπηρεσιας μπροστα μου ο οποιος εφτασε παραπατωντας μεχρι την σκοπια αφου ειχε κατεβασει τα τσιπουρακια του οπως το συνηθιζε!

Ηρεμος πια αφου το...τερας τελικα ηταν ο Αξιωματικος υπηρεσιας αρχισα την διαδικασια αναγνωρισης. Αλλα ο αξιωματικος αντι να την συνεχισει μου ειπε μονος του το παρασυνθημα και εφυγε!

Απο τοτε σε καθε μου σκοπια και γενικα οταν νοιωθω παραξενα θυμαμαι εκεινο το βραδι και η διαθεση μου φτιαχνει.

Απο μικρος θυμαμαι με ανατριαχιαζε τρομερα το εξης ... βραδυ ..σκοτεινο το σπιτι .. και πρεπει να κανεις την υπερβαση να πας απο το δωματιο σου στην τουαλετα ... ενδιαμεσα πρεπει να περασεις το σαλονι .. στο οποιο βρισκεται ενας μεγαλος καθρεφτης ... ποτε ποτε ποτε δεν κοιταζα τον καθρεφτη .. ευφευγα καρφωτος για πιπι ..γιατι παντα φοβομουν οτι αν γυρισω και κοιταξω ..θα δω πισω απο το ειδωλο μου .. εναν παρανοικο δολοφονο ετοιμο να με τεμαχησει .. ή ενα τερας βιβλικης μορφης λιγο πριν με κατασπαραξει (αυτο μπορω να πω οτι ακομα και τωρα με ψιλοανατριαχιαζει σαν εικονα)

Μια ακομα φοβια που ειχα μικροτερος αλλα με τον καιρο μου περασε.. ηταν στο ψαροντουφεκο .. οταν κατεβαινα πιο βαθια για να κοιταξω κατω απο ενα βραχο ..μηπως και πεταγοτανε και μου τρωγε κανα δαχτυλο καμια σμερνα κανα περιεργο ψαρι με το που εβαζα το κεφαλι μου απο κατω για να κοιταξω ..και αυτο βασικα γιατι στο χωριο ηταν ενας μπαρμπας ψαρας ο οποιος ειχε χασει δυο δαχτυλα και οι φημες λεγανε οτι του τα ειχε φαει μια σμερνα .. τραγικοοοο

Φοβαμαι παρα παρα πολυ τον ακρωτηριασμο .. με τρομαζει πολυ περισσοτερο απο τον θανατο .. οταν βλεπω ανθρωπους ακρωτηριασμενους με πιανει κατι .. δεν το αντεχω καθολου αυτο .. σαν ιδεα και μονο με τρομοκρατει αφανταστα ... νουμερο ενα φοβια μου και με διαφορα ... γενικα οτιδηποτε εχει να κανει με σωματικη αναπηρια μου παγωνει το αιμα ..

Απιστευτο μου φαινεται γιατι εγω και ο αδερφος μου το εχουμε ξεπερασει.Αμα μενω μονος σιγουρα θα φοβαμαι τερατα,της φαντασιας μου,γιατι πλαθω δικα μου και μετα τα φοβαμαι(πως γινεται αυτο δεν ξερω!!!!) Και εγω τα εντομα σιχαινομαι ειδικα οταν τα βλεπω απο κοντα(αφου ειχα δει μια μυγα ψευτικη απο κοντα στο Wii και ετρεχα στο σπιτι και φωναζα <<Μαααααααααααααμμμααααααααααααααααααα>>).

Εγώ που είχα πατήσει κατσαρίδα βραδυάτικα, τί να πω?
Η αίσθηση δεν ήταν καθόλου άσχημη, κριτσαριστή σαν να πατάς πατατάκια.
Όταν βλέπεις όμως τί έχεις πατήσεις, βουτηγμένο σε ένα ασπροκίτρινο φλεγμονώδες υγρό...ε εκεί λες ένα "what da hell!?".

Εντομα στο φουλ τα συχαινομαι και τα φοβαμαι οσο τιποτα αλλο.

Είμαι 24 ετών και πραγματικά πιστεύω ότι δεν υπάρχει τίποτα που να φοβάμαι...

-Στο χωριό μου μικρότερος κέρδιζα στοιχήματα για να μπω μέσα στο νεκροταφείο και να κάτσω για μερικά λεπτά (για βράδυ μιλάμε φυσικά). Μερικές φορές ήμουν τόσο άνετος που μ' έπαιρνε ο ύπνος.

-Στο εξοχικό μου κολυμπάω μέχρι και 10 χιλιόμετρα από την ακτή με 12 μποφόρ. Μια φορά είχα κολυμπήσει μέχρι ένα ξερονήσι που βρίσκεται απέναντι από το εξοχικό μου. Έκανα γύρω στις 9 ώρες να φτάσω. Και φυσικά επειδή είναι αδύνατο να κολυμπάω σερί 9 ώρες, ξαπόστασα σε ένα βράχο με σαλάχια και σκουλόπετρες.

-Κατσαρίδες, αράχνες, ακρίδες, φίδια και λοιπά ποταπά ζώα γουστάρω να τα πιάνω και να τα βάζω σε βαζάκια. Είναι γνωστό ότι είμαι τεράστιος φυσιοδίφης.

-Μια φορά πλακώθηκα με τον Τσακ Νόρις και άλλαξε το όνομα του τελικά σε Τσακ Σόρι.

Beefcake! BEEFCAKEEEEE!!!!

Μα τι εντομοφοβια ειναι αυτη που εχετε ολοι ρε??????

Μην φοβαστε τα καημενα τα εντομακια. Δεν πρεπει. Ουτε να σας φανε θελουνε, ουτε να μπουνε μεσα στο σωμα σας θελουνε ουτε τιποτα. *Εκτος απο αρκετες εξαιρεσεις βεβαια που εχουν διαθεση για να σας φανε αμα σας εντοπισουν, αλλα τετοια δεν υπαρχουν στην Ελλαδα.

Προσωπικα θα αφηνα και αφηνω ολα τα εντομα να με ακουμπησουν χωρις κανενα προβλημα. Μυρμηγκια, κατσαριδες, σαρανταποδαρουσες, σκουλικια, αραχνες(ακομα και τις δηλητηριωδεις αφου αμα δεν πας να τις επιτεθεις δεν σε πειραζουν), μελισσες και σφηκες(και αυτες σχεδον το ιδιο με τις αραχνες, αν δεν κουνηθεις απλα σε ακουμπανε να δουνε τι εισαι πχ, αν εισαι τροφη ή χρησιμο για αυτες(πχ κατοικησιμο μερος) και φευγουν),μυγες, κλπ. Κανενα προβλημα!
Απλα επειδη μερικα κουβαλανε επικινδυνα μικροβια(βακτηρια κυριως πχ μυγες) πρεπει οπου σε ακουμπανε να το απολυμαινεις με οποιoνδηποτε τροπο.


Εγω οι 5 φοβιες που εχω ειναι:
•Τα σκυλια. Φοβαμαι να τα πλησιασω γιατι νομιζω οτι θα με δαγκωσουν. Κακως το νομιζω για τα περισσοτερα αλλα οχι για ολα! Καλως το νομιζω για μερικα, επειδη μερικα το κανουν και δαγκωνουν(πχ ενα σκυλι στην γειτονια μου προσφατα γεννησε και καποιος καραγκιοζης του τα σκοτωσε χωρις αυτο να το ξερει. Απλα γυρισε και δεν τα βρηκε. Και τρελαθηκε. Oποτε αυτο επιτεθηκε σε 2 ατομα. Σε μια που απλα ηταν περαστικη και ουτε καν το ενοχλησε και σε εναν αλλο που μια απο τα ιδια ουτε καν του εδωσε σημασια. Απλα επειδη περασε απο την περιοχη του και ηταν τρελαμενο για το κακο που το βρηκε με το θανατο των μικρων του. Επισης μερικα σκυλια ειναι τελειως "ζωα" και οταν περασεις απο την περιοχη τους ακομα και να μην τα ενοχλησεις σε δαγκωνουν.)
•Το υψος. Προτιμω να ειμαι χαμηλα παρα ψηλα. Period.
•Κλειστοφοβια. Αμα κλειστω σε χαμηλου υψους ασανσερ ισως αυτοκτονησω. No really! Σε κανονικο μαλλον θα αντεξω....
•Να γινει διαγωνισμος μαθηματικων να εχω διαβασει οσο νομιζω οτι χρειαζεται για να νικησω ή να γινει διαγωνισμος μπασκετ(πχ τριποντων ή 3 versus 3, 1vs1 κλπ) και να εχω προπονηθει οσο νομιζω οτι χρειαζεται για να νικησω, και τελικα να χασω!!!!! Ohhhhhh δράμα!!!!!
•Diseases and the mighty death.

Φοβάμαι μη μείνει πολύ καιρό down το φόρουμ.

Ώπα wait ...

αλλα πραγματα πρεπει να φοβασαι εσυ!πλησιαζει η ωρα που θα σου κοπουν τα γελακια!

ρε σεις, έχει πάει κανείς σας στρατό να του περάσουν αυτές οι φοβίες με τα έντομα και τα ερπετά ?

οταν ημουν μικρος φοβομουν πολυ το σκοταδι και κυριως τον μπαμπουλα..πως να σας το περιγραψω?ςμοιαζε λιγο με κλοουν σαν αυτον παρακατω



και καθε φορα πριν παω για υπνο εκανα ελεγχο στο δωματιο,κατω απ τα κρεβατια μεσα στη ντουλαπα για να δω αν ειναι καπου κρυμενος.....
αλλη φοβια στα ονειρα ειναι οτι νομιζω οτι βρισκομαι στη κορυφη του γκρεμου και πεφτω αποτομα στη θαλασσα

αλλη φοβια που εχω ειναι στους σκορπιους....
ενα βραδυ ετοιμαζομουν για υπνο και σε μια φαση ανοιγω τα ματια μου και βλεπω στο τοιχο ενα πραγμα...και λεω α πεταλουδα ειναι ας την αφησω ησυχη....και βλεπω μετα ενα κεντρι και λεω τι διαολο ειναι αυτο?το κοιταζω καλα και ειδα οτι ηταν σκορπιος..και φοβηθηκα πολυ...

Κοίτα ο κλόουν στο Αυτό του Στήβεν Κινγκ ήταν όντως τρομαχτικός είχες δεν είχες φοβία.
Εγώ ποτέ δεν ένιωθα άνετα με αυτούς.

μπορω να πω και τωρα οτι οταν βλεπω τη ταινια αυτην μετα φοβαμαι πολυ μη τον βρω μπροστα μου οταν παω για υπνο...οντως πολυ τρομακτικος.

Τσάκι η κούκλα του σατανά !!! έτσι δημιουργουνται φοβίες

εγώ είχα μεγάλο πρόβλημα με τα σκυλιά . μου κυνηγούσαν τα μπατζάκια με το ποδήλατο και είχα γλιτώσει κάτι χαντάκια παρά τρίχα . από τότε ακόμα και τώρα με τη μηχανή που οδηγώ έχω ένα άγχος . μιλάμε ότι φοβόμουνα από πεκινουά μέχρι κάτι πατσαβουράκια που τα κοιτάς και κρύβονται. τον τελευταίο καιρό πάντως έχω κάνει προόδους. έχω αφήσει μέχρι και μπόξερ να με μυρίσει !!!

άλλο άγχος είναι ΟΛΑ τα μικρά ζώα-ζωύφια που κινούνται γρήγορα και δεν τα προλαβαίνει το μάτι [ποντικάκια-κατσαρίδες-τσακαλάκια-ακρίδες, κλπ] . νομίζω ότι θα με κατασπαράξουν . τα βλέπω και τρέχω .

και ναι νιώθω ντροπή όταν η κοπέλα μου κυνηγούσε μια ακρίδα στη γκαρσονιέρα της κι εγώ είχα βγει έξω από το σπίτι και περίμενα να τη διώξει αλλα δεν το ρίσκαρα . κι αν με κυνηγούσε ???

Το βασικό πράγμα που φοβάμαι είναι τα νεύρα μου. Επειδή κάποτε είχα αντιμετωπίσει μια άσχημη κατάσταση (ευτυχώς όχι τόσο άσχημη όσο νόμιζα ούτε μεγάλης διάρκειας) μου δημιουργήθηκε μια ψιλοφοβία, η οποία πάντως με τον καιρό έρχεται στο νου μου όλο και λιγότερο. Πέρασαν κάποια χρόνια άλλωστε από τότε.
Τώρα, για τα υπόλοιπα, πέραν των τετριμμένων (ασθένειες, θάνατοι, κτλ): Από έντομα, κλασική σιχαμάρα για τις κατσαρίδες μεγάλου μεγέθους (είναι και ανθεκτικές και γρήγορες σαν ποντίκια οι άθλιες. Καμιά έκπληξη ότι αποτελούν ένα από τα πιο πετυχημένα πλάσματα στην ιστορία του πλανήτη) και όλα τα "κρατσανιστά" έντομα, αλλά όχι φόβος. Άρα περισσότερο ενστικτώδες. Με τις αράχνες και τα μικρά έντομα είμαι ανεκτικός. Παλιά όμως μου άρεσε πολύ περισσότερο να τα σκοτώνω για να δω τι σχήμα παίρνει ο πολτός τους...

Υψοφοβία δεν έχω, αλλά δεν πλησιάζω ποτέ άκρα και γενικώς αγχώνομαι βλέποντας κάποιον να πλησιάζει. Για κλειστοφοβία αυτή τη στιγμή δε γνωρίζω. Μικρός είχα κλειστεί σε ασανσέρ κατά τη διάρκεια τουριστικής εκδρομής (το ασανσέρ χωρούσε 15 άτομα, κλασικοί Έλληνες εμείς, στοιβαχτήκαμε καμιά 25ριά άτομα), αλλά ήμουν πολύ ψύχραιμος. Μακάρι να είμαι και τώρα. Με το σκοτάδι δεν έχω πρόβλημα, όταν κόβεται το ρεύμα το ξεπερνώ παίζοντας ouija (just kidding με αυτό το τελευταίο).

I love horror movies βέβαια, αυτό το γνωρίζετε.



Εξ'αρχής μου έκανε κλικ ότι ο Keyser έχει μια συγγένεια με τους Νορμανδούς (του Αστερίξ).

Λάθος μου που δεν το διευκρίνησα. Δε τις φοβάμαι (όπως με το σκοτάδι), τις αηδιάζω. Τόσο πολύ μάλιστα, που ακόμα και όταν δεν υπάρχει άλλη λύση πέρα από το να τη σκοτώσω εγώ, θα πιέσω πολύ τον εαυτό μου για να το κάνω.

Egw 8a protimousa na vgw gia coffee me mia arkouda para me ena entomo

P.S. Eixa diavasei se ena periodiko, gia ena dimosiografiko galop, pou rwtisane kati paidia ti tous tromazei perissotero kai ta perissotera eipan pws oi clown tous fovizoun pio poly apo ola.

Το σκοτάδι δεν το φοβάμαι εντός σπιτιού...Εκτός μπορώ να πω πως έχω ένα πρόβλημα...Πάντως ειδικά για το σκοτάδι πρώτα απ'όλα είναι οι σκέψεις που κάνεις όταν είσαι στα σκοτεινά...Για τα έντομα, σε καμία περίπτωση δεν τα φοβάμαι, πάντοτε όμως τα σιχαίνομαι πάρα πολύ...Άλλος φόβος που είχα ήταν μετά από κάποιον εφιάλτη, που έβλεπα, τρόμαζα και το σκεφτόμουν αρκετά μετά...Τώρα πια παθαίνω το αντίθετο, βλέπω κάτι καλό στον ύπνο μου και όταν ξυπνάω στεναχωριέμαι που δεν είναι αλήθεια...

φοβαμαι τις μελισσες και τις σφιγκες. απλα.
γιατι? οπου και να ειμαι αν υπαρχει μια σφιγκα ή μια μελισσα καπου κοντα.. θα με βρει και θα με τσιμπησει.
θυμαμαι μια φορα παιζαμε μπασκετ .. πρεπει να ηταν το 2002.. και παω να σουταρω μια βολη.. και ξαφνικα ακουω ενα "μπζζζτ" στα αυτια μου .. σηκωνω τα χερια μου να την διωξω και μπαινει μεσα απο το 'μανικι' (αμανικι φοραγα) στην μπλουζα μου..
βγαζω την μπλουζα αρχιζω να τρεχω .. βρισκω εναν σωρο με ασβεστη πεφτω μεσα..
περιμενω λιγο , βγαινω και με τσιμπαει στον σβερκο..
κατευθειαν αρχιζε να τσουζει ο σβερκος αλλα και το σωμα μου απο τον ασβεστη και ετρεχα κανα 5λεπτο παλι να πεσω στην θαλασσα :Ρ


η αλλη μου φοβια ειναι ο θανατος.
κυριως ο δικος μου.. δεν αντεχω στην ιδεα οτι θα πεσει η αυλαια και δεν θα ειμαι ικανος να γνωριζω τι γινεται..
δεν θα μπορω να ακουω και να βλεπω.. δεν θα ξερω πως συνεχιζουν οι δικοι μου ανθρωποι.. και τις ποιο πολλες φορες που το σκεφτομαι αυτο φτανω σε ακραιες καταστασεις σχεδον αγκιζω το οριο της τρελας!

Mε τα εντομα τεραστιο προβλημα..Τεραστιο ομως.Ειδικα βεβαια με κατσαριδες.Αν πρεπει να μαι εγω αυτος που θα αναλαβει να σκοτωσει μια μεγαλη κατσαριδα σκεφτομαι τους πιο κουφους τροπους ωστε να αποφυγω να την πλησιασω.Πχ προσφατα που ειχα δει μια μεγαλη την ειχα οδηγησει πετοντας αντικειμενα σε μια γωνια και στην συνεχεια πηρα τον τηλεφωνικο καταλογο και απο αποσταση τον κλοτσησα πανω της.Ετσι την σκοτωσα.

Αλλη φοβια δεν νομιζω οτι εχω.Καμια φορα(πολυ σπανια βασικα) οταν περπαταω βραδυ μονος στον δρομο η οδηγω εχω την αισθηση οτι καποιος με παρακολουθει η με ακολουθει.

Επισης αυτο που ειπε ο Νοτης για την αποβαθρα ειναι μια σκεψη που εχω καθημερινα.Οποτε ειμαι στο μετρο σκεφτομαι οτι καλλιστα θα μπορουσα να πηδηξω την ωρα που ερχεται.Η να πηδηξω πριν ερθει και να παω στην απεναντι αποβαθρα..

Δεν νομιζω οτι φοβαμαι ιδιαιτερα τον θανατο(ιδιαιτερα τον δικο μου).Συχνα μ'αρεσει να σκεφτομαι οτι ειμαι νεκρος και πως αντιδρα ο κοσμος γυρω μου απο αυτο το γεγονος.

Και εγώ το κάνω αυτό!

Εγώ φοβάμαι η μάλλον σιχαίνομαι τα έντομα.Όχι όλα,τα πιο μεγάλα! Τα χειρότερα είναι οι κατσαρίδες και οι σαρανταποδαρούσες.Και μιας κ ανέφερε τρόπους ο apkat για να τις σκοτώσεις,επειδή δεν μπορώ να τις πλησιάσω και εννοείται σιχαίνομαι να τις πατήσω βρήκα άλλο τρόπο.Της ρίχνω 1 με μια σκούπα από μακριά ώστε να μην μπορεί να τρέξει.Μετά παίρνω 1 μπουκάλι οινόπνευμα και την ποτίζω!Και για να μην την πλησιάσω πετάω από μακριά το σπίρτο.Κάρβουνο η κατσαρίδα! Βέβαια μετά βρώμαγε το σπίτι αλλά τουλάχιστον απαλάχθηκα από την κατσαρίδα.

Το σκοτάδι το λατρεύω!Πολλές φορές σβήνω όλα τα φώτα το βράδυ και κάθομαι χωρίς να κάνω τίποτα,η πηγαίνω βόλτα για περπάτημα 4 το πρωί σχεδόν κάθε μέρα το καλοκαίρι στο δάσος(όπου φυσικά δεν υπάρχουν λάμπες)...Είναι τέλεια,ησυχία...

Πω αυτο με τις φλεγομενες κατσαριδες το εκανα ενα καλοκαιρι πολυ συχνα.

Το ιδιο καλοκαιρι που εκανε βολτες μια στο χερι μου ηταν,εβρισκα διαφορες αναποδα λογω φαρμακου,τις εβαζα σε ενα σημειο,τις ελουζα οινοπνευμα και τσακ..Φωτια και λαύρα.

Να σας εξομολογηθω και εγω....

Τα εντομα δεν τα φοβαμαι. Πιο πολυ με εκνευριζουν και με αηδιαζουν ωρες, ωρες.

Το σκοταδι με φοβιζει αρκετες φορες, αλλα οταν κοιμαμαι δεν μπορω να εχω αναμμενα φωτα.
Δηλαδη το μικρο φωτακι της οθονης του υπολογιστη με εκνευριζει απιστευτα !!

Τα σκυλια τα φοβομουν οταν ειμουν 7..

Επισης αηδιαζω ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ τις γατες. Τις θεωρω σατανικες. Ετσι και με πλησιασει μια.....

Τωρα τελευταια ανακαλυψα οτι εχω ενα θεμα με τα υψη. Δεν ειναι οτι φοβαμαι απλα ετσι και κοιταξω κατω, σκεφτομαι τι θα γινοταν αμα επεφτα [τι θα εκανα την ωρα της πτωσεις, τι θα φωναζα κτλ]. Αυτο μου δημιουργει ενα ειδος φοβιας, μηπως ασυναισθητα το δοκιμασω !!!

πέεεεσεε!! πέεεεσεε!

Φοβαμαι τα υψη..μεχρι καποια στιγμη φοβομουν τον κακο μου εαυτο..πλεον το διαχειριζομαι πολυ καλα.Το παν ειναι να ''γνωρισεις τον εχθρο σου'',τις οποιες σου ανασφαλειες δηλαδη,να εξοικειωθεις μαζι τους κ να δωσεις μια ερμηνεια στο πως γεννηθηκαν.Επαναδιαπραγματευεσαι πραγματα με τον εαυτο σου,επανατοποθετεις,επαναπροσδιοριζεις,αν�
�προσαρμοζεσαι...Αν καποιοι πρεπει να εχουν φοβιες,αυτοι ειναι οι εχθροι μου....

Φοβαμαι τα εξης λιγα

- Ταχυτητα
- Γραφειοκρατια
- Iδρωτας
- Γεφυρες
- Νυχτεριδες
- Προβατα
- Τηγανιτο μπεικον
- Απαγωγη απο εξωγηινους
- Λοβοτομη
- Βασανιστηρια

Oh MY GOD!!!!!!!!!!!! This is me!!!!
Κυριως ομως στο μετρο οταν μπαινω σκεφτομαι οτι μπορει καποιος να κανει τρομοκρατικη επιθεση...
Επισης συχνα πεταγομαι στον υπνο μου και νομιζω οτι βλεπω κατσαριδες στον τοιχο.
Γενικα με τα εντομα εχω ενα θεμα, αν και τις αγαπαω τις αραχνουλες, σε κατι προπερσινες διακοπες πεταχτηκα φρικαρισμενη στον υπνο μου και απαιτουσα απο το Σπυρο να φωτισει το ταβανι (δεν ειχαμε ηλεκτρικο ημασταν με φακους) γιατι ειναι γεματο αραχνες... τελικα δεν ηταν.
Τελος , σε αντιθεση με σενα, οχι σπανια λλα συχνα οταν περπαταω μονη το βραδυ εχω συνεχεια την αισθηση οτι καποιος με ακολουθει.
Α! Και να προσθεσω και κατι ακομα (μες στη φοβια την καλη ειμαι!) πιο παλια οταν ημουν μονη στο σπιτι νομιζα οτι ακουγα φωνες (εγω κι η Ζαν ντ Αρκ)

Fact: Στο δωμάτιο της Ευτυχίας υπάρχει πρίζα "βουλωμένη" με κολλητική ταινία, για να μην μπαινοβγαίνει η υποτιθέμενη κατσαρίδα.
Κάτι σαν την evil monkey ένα πράμα

Βασικα λεω σπανια γιατι εξαρταται πολυ απο τον δρομο και την ωρα.Αν ειναι πολυ σκοτεινος ο δρομος εχει και πολυ ησυχια(δεν περνανε πολλα αμαξια δηλαδη) και ειναι πολυ αργα και γω συνηθως το σκεφτομαι..Αλλα ποσες φορες θα τυχει να βρεθεις σε τετοιο δρομο;;

Εγω οταν ημουν λιγο πιο μικρος φοβομουν οταν εκανα μπανιο να κλεινω τ ματια γτ νομιζα οτι ηταν απο πισω μ καποιος κ η8ελε να μ σκοτωσει...κ γυρναγα αμεσος με το που ξεπλενομουνα....τωρα το εχω ξεπερασει...
επισης ενα κολκαιρι την ωρα π πηγα ν κοιμηθω φυσαγε λιγο και ενιωθα περιεργα σαν ν κοιμαμαι κ ν ειμαι ξυπνιος ταυτοχρονα κ σαν ο αερας ν μ διαπερνουσε...ειχα ιδρωσει κ δν μπορουσα ν κουνηθω...σ μια κατασταση σοκ για ν σας δωσω ν καταλαβεται

Θα χες δει το "ΨΥΧΟ"

Μοιάζει με περίπτωση υπνικής παράλυσης. Είναι σίγουρα τρομακτική εμπειρία, αλλά γενικώς όχι κάτι το επικίνδυνο.

http://en.wikipedia.org/wiki/Sleep_paralysis

ΑΑααααΑΑΑΑαΑ πεθαινω?!?!?!?! ευτυχως δν το εχω ξαναπαθει...


Δν ξερω.... παιζει παντως...
ειναι καλο?

omg ,το εχει παθει κι αλλος εκτος απο εμενα?
εγω το παθαινα τακτικα περυσι, φετος πιο σπανια, εγω πρεπει να ειμαι σε προχωρημενο σταδιο γιατι βλεπω και διαφορες μαυρες φιγουρες στπ δωματιο μου να κοβουν βολτες χωρις εγω να μπορω να κανω τιποτα. Ειναι πραγματικα τραγικο, καποιες φορες περυσι φοβομουν να παω να κοιμηθω!



Το τοπικ ειναι για τις φοβιες οποτε ας γραψω μερικα πραγματα που με αγχωναν η αγχωνουν...
στο δημοτικο(2α-3η) οταν ειχα πρωτοκαταλαβει πως ολοι θα πεθανουμε ειχα φαει τρελο κολλημα, καποιες στιγμες με επιανε τρομερη καταθλιψη (-γιατι δεν πας εξω να παιξεις? -γιατι να παω? αφου θα πεθανουμε ολοι...)Τον θανατο ακομα τον φοβαμαι πολυ, δεν μπορω να χωνεψω αυτο το ''για παντα''
Φοβαμαι τα υψη, αλλα το περιεργο ειναι πως φοβαμαι οχι μονο οταν ειμαι εγω κοντα σε καποιο υψος αλλα και οταν βλεπω καποιον φιλο γιατι ειμαι σιγουρος πως θα πεσει.

αυτό με το "θα πεθάνουμε όλοι" είναι τρελό κόλλημα . είχα φάει υπαρξιακό βλέποντας 7-8 ετών ένα τελείως χαζοχαρούμενο παιδικό που έδειχνε ένα ζωάκι [καρτούν] να πεθαίνει και να πετάει έξω από τη γη

τα ύψη είναι ένα ζήτημα σοβαρό . αν και πιστεύω [και θα το κάνω κάποια στιγμή] ότι αν κάνω bunjee jumping θα το ξεπεράσω .

http://www.metafysiko.gr/textview.php?id=33

δες και στο φορουμ

Παιδιά, πολλούς βλέπω με εξωσωματικές εμπειρίες εδώ μέσα....

τζοις δεν νομιζω πως αυτο που ειπα εχει σχεση με εξωσωματικη εμπειρια, δεν εγκατελειψα το σωμα μου για να ταξιδεψω σε αλλους κοσμους οπως λεει το αρθρο. Απλα ξυπναω ,καταλαβαινω που ειμαι, αν και τα βλεπω ψιλοθολα , αλλα δεν μπορω με τιποτα να κουνηθω, ψιλοποναω και τρεμω. Καποιες φορες βλεπω και διαφορες φιγουρες διπλα μου, αυτο μονο ουτε ταξιδια ουτε τιποτα, να παρει.
Το εχω καταλαβει πως κουβαλαω λιγη τρελα , αλλα δεν με ενοχλει ιδιαιτερα...

Eγώ που δεν έχω καμία φοβία μήπως θα πρέπει να ανησυχώ ; Μικρότερος δεν ένιωθα βολικά να έμπαινα τη νύχτα σε σκοτεινό δωμάτιο μόνος μου (ειδικά στο χωριό μου όπου είναι παλιό το σπίτι) και έχω μια ήπια ακροφοβία (όταν λέω ήπια, έχω ανεβεί στο CN tower του Καναδά και αγνάντευα τη θέα χωρίς ιδαίτερο πρόβλημα). Αλλά σε σχέση με αυτά που διαβάζω αυτά είναι...τίποτα!

Το περιστατικο που λέει ο jimar μου έχει τυχει και μένα και είναι ακρως τρομακτικό. Όταν ημουν πολύ μικρός ειδικά μου συναίβενε συχνά..Οντως φοβομουν να κοιμηθω κι εγω πολλες φορες.
Ενιωθα να φωνάζω μεσα στον υπνο μου για να ερθουν οι γονεις μου να με ξυπνησουν..Ημουν σιγουρος οτι φωναζα δλδ..Αλλα ποτέ δεν ερχοντουσαν..

Φλας,κανε λιγη παρέα με τον keyser.


Κανένας που να φοβάται τον έρωτα υπάρχει;

Aυτο το φορουμ μου το εδειξε ενας φιλος μου που ειχε παθει προσφατα κατι παρομοιο (ετσι οπως το περιγραφεις) και μπαινοντας εκει βρηκε αρκετες αναφορες απο αλλους. Ουτε εκεινος ταξιδευε, αλλα μπορουσε να κινηθει μεσα στο σπιτι! Ειναι θεμα εξασκησεις λενε για το τι μπορεις να κανεις.

για τα άλλα δεν ξέρω καθώς δεν με απασχόλησαν ποτέ

για τα σκυλιά θα πω ότι το καλύτερο είναι να αλλάζεις δρόμο
σε περίπτωση που δεν γίνεται το κόλπο είναι να κάνετε πως σκύβετε ή πως πάτε να τα χτυπήσετε.. εξαφανίζονται στο πιτς φιτίλι (προσοχή!!! για τα λυσσασμένα δεν ισχύει πάντα) και ποτέ μα ποτέ δεν κάνετε το λάθος να τρέξετε

επίσης αν οδηγείτε ποδήλατο να έχετε πάντα μαζί σας μία τρόμπα σε περίπτωση επίθεσης, υπό κανονικές συνθήκες βάζετε βαριά ταχύτητα για να πηγαίνεται πιο γρήγορα και να κινούνται αργά τα πόδια σας στο πεντάλ μέχρι να αποφύγετε τον κίνδυνο
αν από την άλλη οδηγείτε αυτοκίνητο και έχετε ανοιχτά παράθυρο μην φοβάστε τα γαβγίσματα διότι αυτό που τα απασχολεί είναι μόνο οι ρόδες

προσωπικά τις μεγαλύτερες νίκες απέναντι σε σκύλους τις σημείωσα όντας τραυματίας περπατώντας με πατερίτσα (φονικό όπλο)
έχω κάνει σπουδές πάνω στο αντικείμενο