QUOTE(panos75 @ Nov 8 2006, 03:24 AM)

Νομίζω ότι τον καλύτερο χαρακτηρισμό για το μπάσκετ που παίζει (ή τουλάχιστον έπαιξε στο Βελιγράδι) η εθνική τον έχει δώσει ο Διονύσης Ελευθεράτος: ανέραστο.
Ο ποιος? Ειλικρινα, ποιος?
Δε τον ξερω, δεν ενδιαφερομαι να τον μαθω. Ακου ανεραστο το μπασκετ της εθνικης... Ειναι απο αυτους τους ποδοσφαιροπληκτους κομπλεξικους με το μπασκετ ο εν λογω δημοσιογραοφυς?
Ειναι πολλα τα παραπανω αυτα στα οποια ηθελα να αναφερθω, δυστυχως τωρα πηρα χαμπαρι το καπως ακαιρο αυτο τοπικ για την εθνικη μας.
Η εννοια θεαματικο μπασκετ, εχει να κανει και με το ποιοτικο μπασκετ. Οταν η εθνικη μας δεν ικανοποιει ειναι γιατι δεν εχει πιασει καλη αποδοση. Οχι γιατι δεν εχει καλο στυλ. Να μην μπερδευουμε τα πραγματα. Τι παει να πει αμυντικογενες παιχνιδι? Δεν εμπαιναν τα τριποντα, μεχρι που μπηκαν και ειδαμε τι εγινε. Η κατοσταρα με τους Αμερικανους κλεινει στοματα...
Να πω και λιγα για την μεγαλη Λιμοζ του 93. Αυτη η Λιμοζ δεν ηταν η Λιμοζ του Μαλκοβιτς. Ηταν η Λιμοζ του Ντακουρι, του Ζντοβτς, του Οστροφσκι, του πολυβολου Μαικλ Γιανκ και του Μαλκοβιτς.
Ξυλοκοποι ηταν ο Μπιλμπα και ο Εμπαγια. Οι πρωτοι 4 ομως, ηταν ΠΑΙΧΤΑΡΑΔΕΣ και πολυ καλοι επιθετικοι παιχτες. Με κορυφαιο τον εγχρωμο Αμερικανο Μ. Γιανκ, εναν απιστευτο σκορερ τον οποιο δεν χορταινα να βλεπω να σκοραρει! Ο Ντομερκατ τον πλησιαζει σε στυλ, αλλα ειναι πιο ασταθης και ποιο αργος.
Χωρις αυτους τους παιχτες, ο Μαλκοβιτς δεν θα επαιρνε τιποτα.
Μην τα ισοπεδωνουμε ολα τωρα. Η Λιμοζ επαιζε και ωραιο μπασκετ, δεν ηταν μονον η αμυνα αυτη που επαιρνε τα ματς. Οι αντιπαλοι της δεν μπορουσαν να σταματησουν συγκεκριμενες μοναδες που ηταν κυνδινος-θανατος, κυριως οταν η μπαλα εκαιγε. Ηταν αξια πρωταθλητρια Ευρωπης.
Για το ποιοι παιχτες θα μπορουσαν να βοηθησουν την εθνικη, νομιζω οτι ειναι πολυ νωρις να πει κανεις οτιδηποτε. Αυτη τη στιγμη, σχεδον ολοι φαινονται αμετακινητοι. Η μονη φανερη αδυναμια της εθνικης, ειναι η ελλειψη ενος ικανοτατου σουτερ-σκορερ. Γι'αυτο και αναφερεται ο Χατζηβρετας, γιατι ειναι προφανης η αδυναμια του (οσο καλος κι αν ειναι στα αλλα του καθηκοντα) στον επιθετικο τομεα και κυριως στον τομεα του ηγετη επιθετικα. Ή αν θελετε, στην ασταθεια του σουτ του.
Ναι, εχει προσφερει ο συγκεκριμενος παιχτης, και οσο δεν υπαρχει αντικαταστατης να προσφερει περισσοτερα δεν αλλαζει. Αλλα απο την αλλη, κατανταει βαρετο να τον υπερασπιζονται τοσοι και τοσοι, υπερεκτιμωντας τις περισοτερες φορες την προσφορα του, και μειωνοντας ετσι τους υπολοιπους. Λες και μονον ο Χατζηβρετας δουλευει, μονον αυτος παιζει την καλυτερη αμυνα, μονον αυτος ειναι εργαλειο. Οχι. Απλα αυτον τον συμπαθουμε λιγο παραπανω γιατι υπερβαλλει εαυτον.
Κανεις ομως δεν χρειαζεται υπερασπιση. Η εθνικη μας ειναι πλεον ανωτατου επιπεδου, και αναποφεκτα εκει θα παιζει η αφροκρεμα μας. Δεν κανουμε σε κανεναν χαρη επειδη προσπαθει, ποσο μαλλον οταν προσπαθουν ολοι. Ο καλυτερος θα παιξει. Τελεια και παυλα. Την προσφορα του καθενος και το δεσιμο με το συνολο θα την κρινει την καταλληλη στιγμη ο προπονητης. Υπαρχουν τοσα δυαρια που εχουν μεγαλυτερο ταλεντο απο τον Χατζηβρεττα. Οταν θα ερθει η ωρα, θα τους δωθει η ευκαιρια, ας την αρπαξουν και θα παρουν την θεση τους. Αν οχι, τοτε ας ειναι ο Χατζηβρετας αυτος που θα επωμιζεται το ρολο του βασικου δυαριου.
ΥΓ: Γινεται να παρουμε τον Ντομερκατ στην εθνικη? Ταιριαζει γαντι μιλαμε. Τι ειναι αλλο ενα διαβατηριο μωρε. Τοσα και τοσα εχει...

Εκει στον Ολυμπιακο ξυπνατε! Να πως θα ανοιξει η θεση για τον Ματσε: Θα γινει ελληνας ο Ντομερκατ! Γυναικα Ελληνιδα εχει, ολα γινονται.