Ιταλοί ερευνητές πιστεύουν πως ανακάλυψαν στη Βενετία τα λείψανα γυναίκας βαμπίρ που είχε ταφεί με ένα τούβλο στο στόμα της για να μην επιτεθεί στα θύματα της πανώλης που σάρωσε την πόλη τον 16ο αιώνα.

Ο Ματέο Μπορίνι ανθρωπολόγος από το πανεπιστήμιο της Φλωρεντίας δήλωσε πως η ανακάλυψη αυτή στο μικρό νησί Λαζαρέτο Νουόβο ενισχύει την μεσαιωνική άποψη ότι τα βαμπίρ βρίσκονταν πίσω από τις επιδημίες, όπως ο Μαύρος Θάνατος (πανώλη) που εμφανίστηκαν στην Ευρώπη την εποχή εκείνη, προκαλώντας εκατοντάδες χιλιάδες νεκρούς.

"Είναι η πρώτη φορά που η αρχαιολογία καταφέρνει να αναπαραστήσει την τελετουργία του εξορκισμού ενός βαμπίρ. Αυτό μας βοηθά να εξηγήσουμε το μύθο των βαμπίρ", επισημαίνει ο Μπορίνι.

Ο σκελετός βρέθηκε σε ένα μαζικό τάφο θυμάτων της πανώλης το 1576 στο νησί αυτό στο οποίο έστελναν όσους είχαν προσβληθεί από την ασθένεια.

Την εποχή εκείνη πολλοί πίστευαν πως για την διάδοση των επιδημιών στην Ευρώπη ευθύνονταν τα βαμπίρ, επειδή δεν μπορούσαν να κατανοήσουν πλήρως την αποσύνθεση των πτωμάτων, εξηγεί ο ανθρωπολόγος.

Οι νεκροθάφτες έβρισκαν σορούς στις οποίες συνεχιζόταν η ανάπτυξη των μαλλιών, αίμα έρεε από το στόμα τους, και το σάβανο με το οποίο ήταν τυλιγμένο το πτώμα είχε αποσυντεθεί στην περιοχή του στόματος από τα βακτήρια που υπήρχαν στη στοματική κοιλότητα, αποκαλύπτοντας τα δόντια, με αποτέλεσμα να θεωρούν ότι είναι ζωντανοί – νεκροί.

"Για να εξοντώσεις το βαμπίρ πρέπει να βάλεις στο στόμα του κάτι που δεν τρώγεται. Είναι πιθανόν να υπάρχουν και άλλα πτώματα με τούβλα ανάμεσα στα δόντια, όμως αυτό είναι το πρώτο που ανακαλύφθηκε", καταλήγει ο Μπορίνι.

πηγη:Sky News

Ριχνοντας μια καθιερωμενη ματια σε ειδησεις,πηρε το ματι μου και αυτο..
Ειναι δυνατον..??Προσωπικα,πρωτη φορα διαβαζω σε επιπεδο νεων μια τετοια ειδηση..
Βεβαια,υπαρχει πολυς κοσμος που ασχολειται με ολα αυτα τα ''Ανεξηγητα φαινομενα'',τα οποια ενδεχομενως,να ειναι και παρα πολλα,οσον αφορα τη θεματολογια τους.
Ετσι θελησα να ανοιξω και ενα ''αντιστοιχο τοπικ''...ετσι,κουβεντα να γινεται..

ΠΟΠΟΠΟ! Τι μας λες βραδύατικα παναγιά μου

Σορρι,αν το ταιμινγκ δεν ταιριαζει λογω των αγιων ημερων..
Παντως σαν ειδηση μου προξενησε το ενδιαφερον..

ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ!!!!!!!!!!!!!!!οι σκηνοθετες που γυριζουν ταινιες με βαμπιρ και απεθαντους(ρομερο,καρπεντερ κ.α)τωρα δικαιωνονται.

ειδικα όταν εισαι σε ένα σπίτι κοντα 3ωρα μες τα σκοτάδια μ μόνο φώς του τ πολογιστή είναι κάπως!!!

Πηγαινε αμεσως στη κουζινα σου και προμηθευσου σκορδα..η' κανενα ασημικο(μαχαιρι κατα προτιμηση!)..

Το Κοραλλένιο Κάστρο, στο Homestead της Florida, είναι μια από τις πιο καταπληκτικές κατασκευές που έχουνε ποτέ φτιαχτεί. Με όρους κατορθώματος, συγκρίνεται με το Stonehenge, τους αρχαίους ελληνικούς ναούς, ακόμα και με τις μεγάλες πυραμίδες της Αιγύπτου. Είναι καταπληκτικό, κάποιοι το χαρακτηρίζουν ακόμα και ως θαύμα, λόγω του ότι λατομήθηκε, σχεδιάστηκε, μεταφέρθηκε και κατασκευάστηκε από έναν και μόνο άντρα: τον Edward Leedskalnin, έναν λετονό μετανάστη που το ύψος του δεν ξεπερνάει το ενάμιση μέτρο και το βάρος του τα 45 κιλά.

Πολλοί άνθρωποι έχτισαν με τα ίδια τους τα χέρια το σπίτι τους, αλλά η επιλογή του Leedskalnin στα υλικά που χρησιμοποίησε για να φτιάξει το κάστρο του είναι αυτό που καθιστά το εγχείρημά του τόσο απίστευτο. Χρησιμοποίησε τεράστιους ογκόλιθους από κοραλλιογενή βράχο, κάποιοι από αυτούς ζύγιζαν περίπου 30 τόνους και με κάποιον μυστηριώδη τρόπο κατάφερε να τους μετακινήσει και να τους τοποθετήσει χωρίς να χρησιμοποιήσει καν τη σύγχρονη τεχνολογία. Κι εκεί βρίσκεται το μυστήριο: Πως το έκανε;

Εκτιμάται ότι χρησιμοποιήθηκαν 1000 τόνοι από κοραλλιογενή βράχο για να χτιστούν οι τοίχοι και οι πύργοι και ακόμα 100 τόνοι από τον βράχο αυτόν σκαλίστηκαν σε έπιπλα και αντικείμενα τέχνης:

Ο τοίχος που περιστοιχίζει το κοραλλένιο κάστρο υψώνεται στα δυόμισι περίπου μέτρα και αποτελείται από μεγάλους ογκόλιθους που ο καθένας ζυγίζει αρκετούς τόνους.
Τεράστιοι βράχοι σε σχήμα μηνίσκου είναι τοποθετημένοι σε ψηλούς τοίχους που φτάνουν σε ύψος τα 6 μέτρα.
Μια πύλη με βάρος 9 τόνων βρίσκεται στην ανατολική πλευρά του εξωτερικού τοίχου και μπορεί να ανοίξει με μια μικρή ώθηση από το δάχτυλο ενός μικρού παιδιού.
Ο μεγαλύτερος βράχος του κτίσματος εκτιμάται ότι ζυγίζει 35 τόνους.
Κάποιοι ογκόλιθοι έχουν διπλάσιο βάρος από αυτό που έχουν οι μεγαλύτεροι ογκόλιθοι της μεγάλης πυραμίδας στη Γκίζα.
Ένας οβελίσκος που κατασκεύασε ζυγίζει 28 τόνους.

Εργαζόμενος μόνος του στη Florida, ο Leedskalnin κατασκεύασε μέσα σε 20 χρόνια (από το 1920 μέχρι το 1940) το οικοδόμημα που ονόμασε αρχικά 'Πάρκο με την Πέτρινη Πύλη' (Rock Gate Park). Σύμφωνα με την ιστορία που κυκλοφορεί για την κατασκευή του κάστρου, ο Leedskalnin έφτιαξε το κτίσμα όταν τον παράτησε η αρραβωνιαστικιά του, η οποία επρόκειτο να τον παντρευτεί αλλά άλλαξε γνώμη γιατί ήταν πολύ μεγάλος γι' αυτήν και πολύ φτωχός. Αφού περιπλανήθηκε για αρκετά χρόνια στις Ηνωμένες Πολιτείες και στον Καναδά, ο Leedskalnin κατέληξε στη Florida για λόγους υγείας. Είχε διαγνωσθεί πως έπασχε από φυματίωση. Ξεκίνησε να κατασκευάζει το κοραλλένιο σπίτι του το 1920. Μετά, το 1936, όταν το σχέδιο για έναν νέο οικισμό απείλησε την ιδιωτικότητά του, αποφάσισε να μεταφέρει το οικοδόμημα 10 μίλια μακρύτερα στο Homestead, όπου και το ολοκλήρωσε και βρίσκεται μέχρι σήμερα προσελκύοντας τουρίστες απ' όλον τον κόσμο.

Το πως κατάφερε να φέρει σε πέρας αυτό το κατόρθωμα της μηχανικής έχει παραμείνει ένα μυστήριο εδώ και πολλά χρόνια, ακόμα περισσότερο λόγω του γεγονότος ότι κανένας δεν κατάφερε να τον δει πως το έκανε. Όντας μυστικοπαθής άνθρωπος, ο Leedskalnin εργαζόταν συχνά τις νύχτες με το φως ενός φαναριού. Έτσι, δεν υπάρχουν αξιόπιστοι μάρτυρες για να περιγράψουν πως ο μικρόσωμος και εύθραυστος άντρας μπόρεσε να μετακινήσει τους τεράστιους πέτρινους όγκους. Ακόμα και όταν μετακίνησε ολόκληρο το οικοδόμημα στο Homestead, οι άνθρωποι της γειτονικής περιοχής είδαν τους κοραλλένιους βράχους να μεταφέρονται με ένα δανεισμένο φορτηγό, αλλά κανείς δεν ξέρει πως ο Leedskalnin τους ανέβασε και τους κατέβασε από το όχημα.

Πλήθος από περίεργες ιστορίες έχουν ειπωθεί και έχουν προταθεί εκκεντρικές θεωρίες για να εξηγήσουν το μυστήριο της κατασκευής του Κοραλλένιου Κάστρου. Και καθώς δεν υπάρχει κανένας μάρτυρας για να τις διαψεύσει, είναι όλες διαθέσιμες για εξέταση.

Οι θεωρίες

Μια ιστορία λέει ότι κάποιοι περίεργοι γείτονες κατάφεραν να δουν πως ο Leedskalnin μετακίνησε τις πέτρες. Λένε ότι ακούμπησε τα χέρια του στην πέτρα που ήθελε να σηκώσει και άρχισε να τραγουδάει. Με κάποιον περίεργο τρόπο αυτό έκανε τις τεράστιες πέτρες να ανυψωθούν.
Σύμφωνα με ένα άρθρο στο περιοδικό Fate, "κάποιοι έφηβοι που τον κατασκόπευαν ισχυρίστηκαν πως τον είδαν ένα απόγευμα να 'αιωρεί κοραλλένιους ογκόλιθους στον αέρα σα να ήταν μπαλόνια με υδρογόνο', αλλά κανείς δεν τους πήρε στα σοβαρά."
Ο Frank Joseph, στο άρθρο του προαναφερόμενου περιοδικού, γράφει: "Ερευνητές της εναλλακτικής επιστήμης προτείνουν ότι ο Leedskalnin κατάφερε με κάποιον τρόπο να ανακαλύψει το μυστικό του 'κοσμικού πλέγματος', ένα αόρατο μοτίβο ενεργειακών γραμμών που περιβάλλει τη Γη και που συγκεντρώνει τα σημεία της τελλουρικής δύναμης εκεί όπου διασταυρώνονται οι γραμμές. Ήταν σε ένα τέτοιο σημείο διασταύρωσης των γραμμών της ενέργειας της Γης, εκεί που υποτίθεται πως κατάφερε να μετακινήσει τους τεράστιους ογκόλιθους χρησιμοποιώντας την αόρατη δύναμη του πλανήτη μας." Ωστόσο, αυτή η εκκεντρική θεωρία δεν εξηγεί το πώς ο Leedskalnin κατάφερε να δαμάσει την ενέργεια αυτή όταν κανείς άλλος δεν μπορεί να το κάνει.
Ο J. Cathie, κυβερνήτης αεροπλάνων στις Διεθνείς Αερογραμμές της Νέας Ζηλανδίας, δήλωσε: "Σύμφωνα με μετρήσεις που έγιναν για την θέση του Κοραλλένιου Κάστρου, η τοποθέτησή του συνδέεται με γραμμές που σχετίζονται με τις αρμονικές του φωτός και της βαρύτητας. Ο τελικός έλεγχος της απόστασης μεταξύ του Κοραλλένιου Κάστρου και του Βόρειου Πόλου του πλέγματος, απέρριψε κάθε αμφιβολία αναφορικά με το γεγονός ότι η θέση του ήταν η ιδανικότερη για να μπορέσει ο Leedskalnin να σηκώσει τους τεράστιους βράχους από κοράλλι με σχετική ευκολία. Μετρήσεις από όλα τα σημαντικά σημεία έδωσαν τις γεωμετρικές αρμονίες που είναι απαραίτητες για τον χειρισμό της αντιβαρύτητας." Ο Cathy πιστεύει επίσης, ότι αυτό το ενεργειακό πλέγμα είναι υπεύθυνο για την πλειάδα θεάσεων ιπτάμενων δίσκων σε συγκεκριμένες περιοχές.
Σε ένα άρθρο με τίτλο 'Το Μυστήριο του Κοραλλένιου Κάστρου' (The Coral Castle Mystery) που προέρχεται από το περιοδικό Atlantis Rising, ο συγγραφέας Christopher Dunn ισχυρίζεται: "Και εάν δεν υπάρχει κάτι τέτοιο όπως αυτό που λέμε βαρύτητα; Τι θα συνέβαινε εάν οι φυσικές δυνάμεις για τις οποίες ήδη γνωρίζουμε επαρκούν για να εξηγήσουν τα φαινόμενα που έχουμε κατηγοριοποιήσει ως βαρύτητα; Ίσως τα μέσα που χρησιμοποίησε ο Leedskalnin για να εργαστεί με την γήινη βαρυτική έλξη δεν ήταν κάτι πιο περίπλοκο από το να επινοήσει τον τρόπο με τον οποίο θα ευθυγράμμιζε τα μαγνητικά στοιχεία των κοραλλένιων βράχων του με τις μαγνητικές γραμμές για τις οποίες θεωρεί ότι βγαίνουν προς τα έξω από τη γη δημιουργώντας έναν πόλο απώθησης."
Όταν ρωτήθηκε ο ίδιος για το πώς έφτασε στο κατόρθωμά του ο Leedskalnin απάντησε απλά ότι κατανοούσε τους νόμους του βάρους και της μηχανικής των μοχλών. Αναφέρεται ότι δήλωσε, "Ανακάλυψα τα μυστικά των πυραμίδων. Βρήκα το πώς οι Αιγύπτιοι και οι αρχαίοι κατασκευαστές του Περού, του Γιουκατάν και της Ασίας, με τη χρήση μονάχα πρωτόγονων εργαλείων, σήκωσαν και τοποθέτησαν τεράστιους ογκόλιθους που ζύγιζαν πολλούς τόνους."
Σύμφωνα με ένα άρθρο που δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα 'paranormal.about.com' με τίτλο 'Το αίνιγμα του Κοραλλένιου Κάστρου', "Ο Edward Leedskalnin διαφωνούσε κατηγορηματικά με τη μοντέρνα επιστήμη και ισχυριζόταν ότι οι επιστήμονες ήταν λάθος, ενώ η ' φύση είναι απλή'. Πίστευε πως η ύλη αποτελείται από ξεχωριστούς μαγνήτες και πως η κίνηση αυτών των μαγνητών μέσα στην ύλη και μέσα στον χώρο προκαλεί μετρήσιμα φαινόμενα, τον μαγνητισμό και τον ηλεκτρισμό. Αυτές οι έννοιες 'περιλάμβαναν τη σχέση της Γης με ουράνιες ευθυγραμμίσεις.' Ισχυρίστηκε πως είχε δει χάντρες από φως που πίστευε πως ήταν η φυσική παρουσία του μαγνητισμού της φύσης και της δύναμης της ζωής, ή αυτό που σήμερα ονομάζουμε ως ενέργεια Chi."
Ο Edward Leedskalnin έγραψε διάφορα φυλλάδια που τα πουλούσε σε τουρίστες καθώς θαύμαζαν την κατασκευή του. Ένα από αυτά, με το όνομα 'Μαγνητικό Ρεύμα' (Magnetic Current) μπορεί να το διαβάσει κανείς στο Διαδίκτυο (στο link πιο πάνω). Στο φυλλάδιο αυτό αποκαλύπτει τα αποτελέσματα πειραμάτων με μαγνήτες που έκανε για δύο χρόνια. Ίσως να αποκαλύπτει τα μυστικά της ανύψωσης όταν γράφει:

Ο πραγματικός μαγνήτης είναι η ουσία που κυκλοφορεί μέσα στο μέταλλο. Κάθε σωματίδιο στην ουσία αυτή είναι ένας ξεχωριστός μαγνήτης από μόνος του, και ο Βόρειος και ο Νότιος Πόλος είναι ξεχωριστοί μαγνήτες. Είναι τόσο μικροί που μπορούν να διαπεράσουν οτιδήποτε. Στην πραγματικότητα μπορούν ευκολότερα να περάσουν μέσα από το μέταλλο απ' όσο μπορούν να περάσουν μέσα από τον αέρα. Βρίσκονται σε συνεχή κίνηση, με αντίθετη κατεύθυνση μεταξύ τους και εάν οδηγηθούν στα σωστά κανάλια παρέχουν αέναη ισχύ.
Προσπάθησε ο Leedskalnin να παραπλανήσει τον κόσμο όταν αναφέρθηκε στον μαγνητισμό και τον ηλεκτρισμό, επιχειρώντας να εμφανίσει το κατόρθωμά του πιο μυστικό και μυστηριώδες από ότι ήταν στην πραγματικότητα; Κατάφερε μερικώς να βρει έναν πολύ έξυπνο τρόπο για να χειριστεί τις τεράστιες πέτρες με μοχλούς και τροχαλίες; Ίσως ποτέ να μη μάθουμε την απάντηση. Ο Leedskalnin πήρε τα μυστικά μαζί του στον τάφο του το 1951, μυστικά που περιμένουν να ανακαλυφθούν και πάλι.

πηγη:Pathfinder Tech

Πραγματικα αξιοπροσεκτη και αξιοπεριεργη αυτη η ιστορια...
Και πολυ μεγαλο πεπλο μυστηριου γυρω απ'αυτην..
Καλα ο Λετονος..το πηρε το μυστικο στο ταφο του..η υπολοιπη ''επιστημονικη κοινοτητα'' και τα υπολοιπα ''φωτεινα μυαλα'' του πλανητη μας,δεν εχουν κατορθωσει να φτασουν σε τετοια επιπεδα γνωσης..??
Τι μπορει να ειναι τελικα..??Προηγμενη μηχανικη?Αντιβαρυτητα?Κατι αλλο?
Και πως στο καλο,κατειχε ολη αυτη τη τεχνογνωσια,ενας Λετονος μεταναστης?

Αλλη μια ειδηση που ανακαλυψα(Αυγουστος 08') στο Pathfinder και εχει σχεση με Βαμπιρ:

Ένας τάφος βαμπίρ 4.000 ετών, που θεωρείται ένας από τους πρώτους χώρους ταφής των αποκαλούμενων «undead», ανακαλύφθηκε στην Ανατολική Ευρώπη.
Όπως όλα δείχνουν, ο τάφος που αποκαλύφθηκε παρουσιάζει αρκετά κοινά στοιχεία με τους ύποπτους Κέλτικους τάφους στα Βρετανικά Νησιά που είχαν σχεδιαστεί ειδικά για να εμποδίζουν τους αιμοδιψείς νεκρούς να αναστηθούν.

Η ανακάλυψη του περίφημου τάφου κατά τη διάρκεια αρχαιολογικής σκαπάνης ρουτίνας στην περιοχή Mikulovice της ανατολικής Βοημία στην Τσεχία, σημαίνει ότι τώρα μπορεί να εντοπιστεί το οικογενειακό δέντρο της αιματοβαμμένης ιστορίας των βρικολάκων από την εποχή του Δράκουλα έως και 4.000 χρόνια πίσω.
Κατά τη διάρκεια των εξερευνήσεων, οι υπεύθυνοι αρχαιολόγοι έφεραν στο φως τον τάφο ενός άντρα, ο οποίος, όπως όλα δείχνουν, θεωρείτο από την κοινότητα του βαμπίρ και γι'Α αυτό το λόγο πραγματοποιήθηκαν όλες οι ιεροτελεστίες για την παραμονή του σώματος του νεκρού στον τάφο και μετά από το θάνατο του.
Ανοίγοντας το μνημείο, το οποίο βρισκόταν μακριά από όλα τα υπόλοιπα, οι αρχαιολόγοι ανακάλυψαν ότι ο σκελετός είχε βυθιστεί στο έδαφος σε μια προσπάθεια να το εμποδίσουν να αναστηθεί και να κυνηγήσει τους ζωντανούς ξανά.
Οι μόνοι ευρωπαίοι που πραγματοποιούσαν παρόμοιες τελετουργίες σε ύποπτα σώματα ήταν οι αρχαίοι Ιρλανδοί. Το Ιρλανδικό βασίλειο της Νταλριάντα εκτείνονταν από τη σημερινή Βόρεια Ιρλανδία έως την Δυτική Σκοτία.
Ο Radko Sedlacek, διευθυντής του μουσείου της ανατολικής Bohemia, είπε: «Φοβούμενοι ότι μπορεί να επιστρέψει από τον τάφο του, ο νεκρός άντρας στάλθηκε στο τελευταίο του ταξίδι φυλακισμένος με μια τεράστια πέτρα στο στήθος και στο κεφάλι του. Μόνο τα σώματα των ανθρώπων για τους οποίους υπήρχαν υποψίες τύγχαναν αυτής της τελετουργίας.»
Κατά τη διάρκεια της αρχαίας μυσταγωγίας, η οποία συνεχίστηκε έως και τον 17ο αιώνα, οι Ιρλανδοί συνήθιζαν να βυθίζουν τα σώματα των βαμπίρ στο έδαφος με τεράστιες πέτρες.
Η «Κέλτικη διασύνδεση» φαίνεται να υπονοεί ότι υπάρχει μια συσχέτιση ανάμεσα στον τάφο από την Τσεχία και τις Ιρλανδικές ταφές. Οι κέλτικες φυλές που ταξίδεψαν δυτικά στην Ευρώπη και κατευθύνθηκαν στην Ιρλανδία και τη Σκοτία είναι πιθανό να έφεραν μαζί τους στα Βρετανικά Νησιά τις παραδόσεις για τα βαμπίρ. Ο τάφος από τη Βοημία φαίνεται να ενισχύσει αυτή τη θεωρία.

Τέτοιες παράξενες ταφές αποτελούσαν τρόπο άμυνας έναντι σε νεκρούς που ανασταίνονταν για να αναζητήσουν εκδίκηση. Όλα αυτά πιθανότατα δίνουν χώρο και στους μύθους των αρχαίων πρακτικών κανιβαλισμού ανάμεσα στις πρώτες Κέλτικες φυλές.
Ο Sedlacek πιστεύει ότι το μνημείο που αποκαλύφθηκε αποτελεί τον παλαιότερο τάφο ενός υποτιθέμενου βαμπίρ. Ωστόσο οι Κέλτες δεν ήταν οι μόνοι οι οποίοι πίστευαν στην ύπαρξη των νεκρών που ανασταίνονταν για να κυνηγήσουν τους ζωντανούς. Πολλοί είναι οι αρχαίοι Έλληνες συγγραφείς, όπως ο Ευριπίδης και ο Οράτιος, οι οποίοι αναφέρονται στα καταστροφικά αιμοδιψή τέρατα, σε έργα τους.
Ο φόβος των Κελτών της Νεολιθικής εποχής και της εποχής του Χαλκού, οι οποίοι μετανάστευσαν στην ανατολική Ευρώπη, για τους βρικόλακες μεταφέρθηκε και στις επόμενες γενιές στην περιοχή, μέσα από τους διάσημους μύθους των Καρπαθίων της σημερινής Ρουμανίας.
Το 1966, ο αρχαιολόγος Jaroslav Spacek κλήθηκε να ερευνήσει έναν αριθμό ασυνήθιστων τάφων που αποκαλύφθηκαν κατά τη διάρκεια οικοδομικών εργασιών. Όπως αποδείχτηκε αργότερα, η περιοχή αποτελούσε τόπο ταφής των υποτιθέμενων ύποπτων πλασμάτων.
Όπως αναφέρει ο ίδιος: «Όλοι οι σκελετοί έφεραν τα σημάδια τελετουργιών που είχαν γίνει για να προστατέψουν το ανθρώπινο γένος από τα τέρατα.»
Ο τρόμος που προκαλούσε η σκέψη των νεκρών ανθρώπων που περπατούν και επιτίθενται σε φίλους και συγγενείς ώθησε τις απομονωμένες κοινωνίες να λάβουν συγκεκριμένα μέτρα προστασίας.
Σλάβοι, Ούγγροι και Γερμανοί από την κεντρική Ευρώπη και τα Βαλκάνια χρησιμοποίησαν αρκετά μέσα για να κρατήσουν τα βαμπίρ μέσα στους τάφους τους. Με το πέρασμα των δεκαετιών, οι άνθρωποι από την κεντρική-ανατολική Ευρώπη και τα Βαλκάνια θα έπρεπε να αντιμετωπίσουν την «επιδημία» και να παλέψουν ενάντια στις δυνάμεις του κακού.
Οι μύθοι και θρύλοι για τους νεκρούς που ανασταίνονται και κυνηγούν τους ζωντανούς, θα στοιχειώνουν για πάντα το ανθρώπινο μυαλό. Άλλωστε η απαρχή τους βρίσκεται τουλάχιστον 4.000 χρόνια πίσω και επιβιώνουν έως σήμερα.

Sunday Herald

Να και μια ειδηση που αφορα φαντασματα:

Φωτογραφίες φαντασμάτων αναζήτησαν Σκωτσέζοι καθηγητές για τις ανάγκες μελέτης που πραγματοποιείται στα πλαίσια Επιστημονικού Φεστιβάλ που θα γίνει Εδιμβούργο. Έλαβαν, όπως αναφέρει το BBC πάνω από 250 φωτογραφίες, που όπως θεωρούν αυτοί που τις τράβηξαν, δείχνουν φαντάσματα. Οι περισσότερες χαρακτηρίστηκαν «αφελείς» ή «κατασκευασμένες», μερικές όμως κίνησαν το ενδιαφέρον. Πιο πειστική θεωρήθηκε φωτογραφία που τραβήχτηκε σε κάστρο της Σκωτίας.

Η φωτογραφία αυτή τραβήχτηκε από τον Christopher Aitchison, όταν επισκέφθηκε το κάστρο Tantallon στην περιοχή East Lothian του North Berwick. Σε ένα σημείο της, φαίνεται ένα παράθυρο στο οποίο στέκεται μία φιγούρα, ντυμένη με ρούχα εποχής, η οποία κοιτά μακριά.

Τραβήχτηκε το Μάιο του 2008 και αν γίνει μεγέθυνση στο παράθυρο, βλέπουμε μία φιγούρα – δεν διακρίνεται αν είναι ανδρική η γυναικεία – ντυμένη με ρούχα εποχής. Είναι χαρακτηριστικό ότι διακρίνεται να φορά ένα ψηλό πτυχωτό κολάρο. Όπως αναφέρει το BBC, στο κάστρο αυτό δεν υπάρχουν ανδρείκελα ντυμένα με ρούχα εποχής ούτε οδηγοί ντυμένοι με τέτοιο τρόπο. Επίσης, τρεις ειδικοί πάνω στη φωτογραφία που έλεγξαν τη συγκεκριμένη δεν βρήκαν να έχει υποστεί τροποποίηση, να είναι δηλαδή κατασκευασμένη.

«Δεν κατάλαβα ότι κάτι ή κάποιος ήταν μέσα στο πλάνο της φωτογραφίας μου όταν την τράβηξα. Το πρόσεξα μόνο αργότερα όταν πήγα σπίτι. Επίσης δεν είδα καμία ηλικιωμένη κυρία με πτυχωτό κολάρο να περιφέρεται μέσα στο κάστρο» δήλωσε ο Aitchison. «Μερικοί λένε ότι πρόκειται για φως που αντικατοπτρίζεται στις πέτρες. Άλλοι λένε ότι είναι ο βασιλιάς της Σκοτίας James V» αναφέρει. Σημειώνεται ότι ο βασιλιάς είχε φυλακιστεί σε αυτό το κάστρο.

Ο καθηγητής ψυχολογίας Richard Wiseman, ο οποίος αν και σκεπτικιστής έχει διεξάγει πολλές έρευνες πάνω σε τέτοια υπερφυσικά φαινόμενα, ξεκίνησε την έρευνα πριν ένα μήνα, όπως αναφέρει το BBC. Ζήτησε από πολίτες να του παρουσιάσουν φωτογραφίες που έχουν τραβήξει, ώστε να αναλυθούν από ειδικούς. Ο καθηγητής παρέλαβε πάνω από 250 φωτογραφίες από όλο τον κόσμο και στη συνέχει έγινε δημόσια ψηφοφορία, στην οποία το κοινό επέλεξε αυτές τις φωτογραφίες που τους φαίνονταν πιο πειστικές.

Ο Wiseman θεωρεί ότι το μυαλό των ανθρώπων είναι έτσι προγραμματισμένο ώστε να «βλέπει» ανθρώπινες μορφές και ανθρωπόμορφους σχηματισμούς ακόμη και όταν δεν υπάρχουν, συνδυάζοντας στοιχεία του περιβάλλοντος. «Ίσως όμως πρόκειται για έναν άλλο επισκέπτη με παράξενη όψη και σύντομα να φανερωθεί» δηλώνει για την βραβευμένη φωτογραφία.

Η δρ. Caroline Watt, που συνδιοργανώνει το Φεστιβάλ δηλώνει ότι ακόμη και ζητώντας από το κοινό να τους φέρουν τις πιο μυστηριώδεις φωτογραφίες τους, «οι εικόνες που λάβαμε δεν αποτελούν απόδειξη ότι υπάρχουν φαντάσματα». «Αν πραγματικά υπάρχουν φαντάσματα, αυτά πρέπει να ντρέπονται να φωτογραφηθούν» αστειεύεται η Watt.

Σημειώνεται ότι τα αποτελέσματα της έρευνας των δύο επιστημόνων αναμένεται να παρουσιαστούν σε φεστιβάλ στο Εδιμβούργο με το όνομα Hauntings.

πηγη:Cosmo.gr

Η εξαφάνιση της Πτήσης 19 μπορεί να είναι το πιο γνωστό, δεν είναι όμως και το μόνο από τα μυστήρια του Τριγώνου των Βερμούδων. Δεκάδες είναι τα περιστατικά εκείνα που παρουσιάζονται από διάφορους ερευνητές ως μυστηριώδεις εξαφανίσεις ή ατυχήματα και αφορούν πλοία και αεροσκάφη. Τα περισσότερα από αυτά έχουν καταγραφεί μετά το 1950, αφού δηλαδή άρχισε η συστηματική παρακολούθηση της περιοχής, χωρίς όμως να απουσιάζουν και συμβάντα που διαδραματίστηκαν σε προγενέστερα χρόνια.

Ένα από τα πρώτα περίεργα περιστατικά που αναφέρονται στην περιοχή του Τριγώνου συνέβη το 1840. Το Γαλλικό πλοίο Rosalie, 222 τόνων, ανακαλύφθηκε στις 5 Σεπτεμβρίου στα ανοικτά της Κούβας, εγκαταλελειμμένο από το πλήρωμά του. Το σκαρί του ήταν άθικτο, όπως και το φορτίο του, ενώ ποτέ δεν έγινε γνωστό τι απέγιναν οι ναυτικοί του.

USS Cyclops

πηγή: US Naval Historical Center

Η πιο συζητημένη εξαφάνιση πλοίου είναι αυτή του USS Cyclops. Το Cyclops ήταν πλοίο του Αμερικανικού Πολεμικού Ναυτικού και μετέφερε, κατά κανόνα, κάρβουνο για τον ανεφοδιασμό των πολεμικών πλοίων. Το Μάρτιο του 1918 μετέφερε φορτίο ορυκτού μαγγανίου προς το Norfolk. Δεν έφτασε ποτέ στο Norfolk καθώς εξαφανίστηκε χωρίς το παραμικρό ίχνος. Οι έρευνες του Ναυτικού δεν απέδωσαν ποτέ καρπούς. Η περίπτωση της βύθισής του από κάποιο Γερμανικό πλοίο ή υποβρύχιο, καθώς ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος δεν είχε ακόμη τελειώσει, αποκλείστηκε αργότερα όταν εξετάστηκαν τα σχετικά αρχεία του Γερμανικού Αυτοκρατορικού Ναυτικού. Ιδιαίτερο χρώμα στην ιστορία προσδίδουν οι μαρτυρίες για τον αυταρχικό και ιδιαίτερα εκκεντρικό χαρακτήρα του καπετάνιου του, ο οποίος λέγεται ότι συνήθιζε να βρίσκεται στη γέφυρα του πλοίου φορώντας μόνο τα εσώρουχά του και ένα ημίψηλο καπέλο. Ανάμεσα στις εξηγήσεις που δόθηκαν ήταν και αυτή της ανατροπής του πλοίου με αποτέλεσμα να παγιδευτούν οι επιβαίνοντες και στη συνέχεια να παρασυρθούν μαζί του στο βυθό.

Δύο από τις σημαντικότερες εξαφανίσεις αεροσκαφών συνέβησαν με διαφορά 1 έτους η μία από την άλλη και αφορούσαν και οι δύο επιβατικά αεροσκάφη τύπου Tudor IV της Βρετανικής εταιρείας BSAAC. Στις 30 Ιανουαρίου του 1948 το Tudor IV με το όνομα Star Tiger εκτελούσε πτήση από τις Αζόρες στις Βερμούδες με πλήρωμα 6 ατόμων και 25 επιβάτες. Το αεροσκάφος επικοινώνησε με τον πύργο ελέγχου του αεροδρομίου Kindley στις Βερμούδες περίπου 2 ώρες πρίν την εκτιμούμενη ώρα άφιξης, ζητώντας επιβεβαίωση για την πορεία που έπρεπε να ακολουθήσει ώστε να προσεγγίσει το αεροδρόμιο. Επρόκειτο για μια κλήση ρουτίνας, όμως ήταν και η τελευταία επικοινωνία του αεροσκάφους που δεν έφτασε ποτέ στον προορισμό του. Οι έρευνες που ακολούθησαν δεν βρήκαν κανένα ίχνος του αεροπλάνου ή των επιβατών του. Η επιτροπή που συστάθηκε από τη Βρετανική κυβέρνηση για τη διερεύνηση των αιτίων δε μπόρεσε να δώσει καμία απάντηση. Το αεροσκάφος ήταν καινούριο, σε άριστη κατάσταση, ενώ η πρόωσή του από 4 κινητήρες ελαχιστοποιούσε τις πιθανότητες αιφνίδιας απώλειας ισχύος και πτώσης και μάλιστα χωρίς επαρκή χρόνο για την εκπομπή σήματος κινδύνου, ενώ και οι καιρικές συνθήκες ήταν άριστες. Ένα χρόνο μετά, στις 17 Ιανουαρίου 1949, ένα άλλο Tudor IV της BSAAC, το Star Ariel εξαφανίστηκε ενώ εκτελούσε πτήση από τις Βερμούδες στη Jamaica, με πλήρωμα 7 ατόμων και 13 επιβάτες. Και σε αυτή την περίπτωση, η επιτροπή διερεύνησης δε μπόρεσε να δώσει κάποια εξήγηση.

Λίγες μέρες πρίν την εξαφάνιση του Star Ariel, στις 28 Δεκεμβρίου 1948, ένα άλλο αεροσκάφος, ένα DC-3 με 36 άτομα είχε εξαφανιστεί ενώ εκτελούσε πτήση από το San Juan του Puerto Rico στο Miami. Μάλιστα στην περίπτωση του DC-3 η τελευταία επικοινωνία του πιλότου ανέφερε ότι έβλεπε τα φώτα του Miami. Όμως και πάλι δε βρέθηκε ποτέ κανένα ίχνος του αεροσκάφους ή των επιβατών του.

B-52

πηγή: Federation of American Scientists

Ιδιαίτερης σημασίας είναι η εξαφάνιση ενός στρατηγικού βομβαρδιστικού B-52 τον Οκτώβριο του 1961, συμβάν που για αρκετό καιρό είχε κρατηθεί μυστικό, για προφανείς λόγους. Επρόκειτο για την 1η εξαφάνιση αεριωθούμενου jet στο Τρίγωνο των Βερμούδων, και μάλιστα όχι ενός οποιουδήποτε jet. Τα Β-52, από το 1957 που πρωτοεμφανίστηκαν μέχρι σήμερα (έκδοση Η), αποτελούν τη βασική εναέρια πλατφόρμα μεταφοράς πυρηνικών όπλων των ΗΠΑ. Πρόκειται για ένα τεράστιο αεροσκάφος με μήκος περίπου 50 μέτρα και άνοιγμα πτερύγων περίπου 52 μέτρα, που χρησιμοποιεί 8 turbofan μηχανές.

Το Β-52 που εξαφανίστηκε ήταν μέρος μιας πτήσης 6 όμοιων αεροσκαφών που συμμετείχαν σε άσκηση ετοιμότητας για την εξαπόλυση πυρηνικού πλήγματος. Η άσκηση αποτελούταν από 2 μέρη. Το πρώτο αφορούσε τη συνάντηση με 2 αεροσκάφη-τάνκερ και την εκτέλεση εναέριου ανεφοδιασμού, ενώ το δεύτερο την προσέγγιση στις δυτικές ακτές των ΗΠΑ σε σχηματισμό προσβολής στόχων. Το δεύτερο μέρος της άσκησης θα έφερνε το σχηματισμό βόρεια των Βερμούδων. Τα προβλήματα για το μοιραίο Β-52, με τον κωδικό πτήσης Pogo 22, άρχισαν ήδη από το πρώτο μέρος, καθώς δε μπορούσε να εντοπίσει το τάνκερ από την εκπομπή του ραδιοφάρου, αλλά ούτε και το αεροσκάφος ανεφοδιασμού μπορούσε να εντοπίσει το βομβαρδιστικό, με αποτέλεσμα ο πιλότος του τελευταίου να εκτελέσει οπτική αναγνώριση και προσέγγιση, με τη βοήθεια του 2ου αεροσκάφους του στοιχείου στο οποίο πετούσε. Στο δεύτερο μέρος της άσκησης τα βομβαρδιστικά πήραν θέσεις σε αποστάσεις 10 μιλίων το ένα από το άλλο, σε ύψος περίπου 350 μέτρων, και κινήθηκαν, παράλληλα μεταξύ τους, προς τις ακτές. Το Pogo 22 βρισκόταν στο βόρειο άκρο του σχηματισμού. Η ορατότητα ήταν 7-10 μίλια και ο καιρός καλός, με αποτέλεσμα τα αεροσκάφη να έχουν οπτική επαφή με τα γειτονικά τους, ενώ οι μικρές αναταράξεις που συναντούσαν σε καμιά περίπτωση δεν αποτελούσαν πρόβλημα για ένα αεροπλάνο του μεγέθους, της κατασκευής και των δυνατοτήτων του Β-52. Όμως το Pogo 22 εξαφανίστηκε. Το γειτονικό του αεροσκάφος δεν παρατήρησε ούτε έκρηξη ούτε οποιοδήποτε άλλο συμβάν ικανό να εξηγήσει την εξαφάνιση, ενώ και η εκτεταμένη έρευνα που ακολούθησε δεν απέδωσε καρπούς.

Ένα από τα μεγαλύτερα πλοία που εξαφανίστηκαν στο Τρίγωνο των Βερμούδων ήταν το δεξαμενόπλοιο Marine Sulphur Queen, μήκους περίπου 170 μέτρων, το Φεβρουάριο του 1963. Το πλοίο, πετρελαιοφόρο κατασκευασμένο προς το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, είχε μετασκευαστεί ώστε να έχει τη δυνατότητα μεταφοράς λιωμένου θειαφιού, ενός φορτίου επικίνδυνου και δύσκολου στο χειρισμό. Όταν εξαφανίστηκε μετέφερε φορτίο 15.000 τόνων από το Beaumont του Texas στο Norfolk. Μόλις 2 εβδομάδες πριν το τελευταίο ταξίδι το πλοίο είχε περάσει με επιτυχία γενική επιθεώρηση του αξιόπλοού του, όλων των συστημάτων συμπεριλαμβανομένων. Πιστεύεται ότι χάθηκε κάπου κοντά στα Florida Keys, ενώ τα μοναδικά ίχνη που βρέθηκαν ήταν μερικά συντρίμμια μικρού μεγέθους, μεταξύ των οποίων μια πινακίδα με το όνομα του πλοίου και σωσίβια. Σε ένα σωσίβιο ήταν δεμένο ένα πουκάμισο, ενώ άλλα σωσίβια έφεραν ίχνη επίθεσης, πιθανότατα από καρχαρίες.

Από τα συντρίμια του Marine Sulphur Queen

πηγή: US Coast Guard

Η συγκεκριμένη εξαφάνιση αφορά ένα πλοίο μεγάλου μεγέθους και δύσκολα μπορεί να αποδοθεί σε καιρικές συνθήκες. Κάποια από τα αδελφά πλοία του Marine Sulphur Queen (δεξαμενόπλοια Τ-2) είχαν σπάσει στα 2, πιθανότατα κάποιου στατικού σφάλματος στο σχεδιασμό τους, όμως σχεδόν πάντα άφηναν αρκετό χρόνο στο πλήρωμα να τα εγκαταλείψει, ενώ αρκετές φορές το ένα μισό του πλοίου παρέμενε εν πλώ. Αν λοιπόν το Marine Sulphur Queen είχε και αυτό σπάσει στα 2, το πλήρωμα είχε αρκετό χρόνο και για να στείλει κάποιο μήνυμα με τον ασύρματο, αλλά και για να χρησιμοποιήσει τα σωστικά μέσα. Διατυπώθηκε επίσης η υπόθεση κάποιου προβλήματος στη διαχείριση του φορτίου που μπορεί να οδήγησε σε έκρηξη, αν και πάλι δε δικαιολογείται η πλήρης καταστροφή του πλοίου. Μια άλλη θεωρία ενέπλεκε την Κούβα και την κυβέρνηση του Κάστρο. Σύμφωνα με τη θεωρία αυτή οι Κουβανοί κατέλαβαν το πλοίο έχοντας ως στόχο το φορτίο του, και σκηνοθέτησαν την εξαφάνισή του διασπείροντας τα συντρίμμια που βρέθηκαν. Όμως για καμία από τις παραπάνω θεωρίες δεν υπήρξαν ποτέ σαφείς αποδείξεις, ή έστω ενδείξεις, με αποτέλεσμα η επίσημη εκδοχή για την εξαφάνιση να αναφέρεται σε άγνωστα αίτια.

Πέρα από τις παραπάνω εξαφανίσεις υπάρχει μια ατελείωτη σειρά περιστατικών με αεροπλάνα και πλοία. Πολλά από αυτά είναι μικρά, ιδιωτικά ή ναυλωμένα, σκάφη αναψυχής και αεροπλάνα, καθώς η περιοχή πέρα από σταυροδρόμι μεταφορών, έχει σημαντικούς πόλους έλξης τουριστικής κίνησης.

Αρκετές φορές, είτε από λάθος, είτε από κεκτημένη ταχύτητα, είτε και σε μια προσπάθεια εντυπωσιασμού, στα συμβάντα του Τριγώνου τω Βερμούδων συμπεριλαμβάνονται και δύο πολύ γνωστές υποθέσεις, οι οποίες όμως δε σχετίζονται με αυτό. Πρόκειται για το περίφημο μυστήριο του Mary Celeste και το ναυάγιο του πυρηνικού υποβρυχίου SSN-589 Scorpion. Και τα δύο περιστατικά έχουν συμβεί σε μεγάλη απόσταση από την περιοχή του Τριγώνου, κοντά στις Αζόρες, ενώ τουλάχιστο το ναυάγιο του Scorpion δεν αποτελεί μυστήριο.

Κοινό στοιχείο στα περισσότερα περιστατικά είναι η αιφνίδια εξαφάνιση, χωρίς κανένα σήμα κινδύνου. Επίσης, στις έρευνες που ακολουθούν ανευρίσκονται ελάχιστα ή καθόλου ίχνη των χαμένων πλοίων και αεροσκαφών, ακόμα και όταν αυτά είναι μεγάλου μεγέθους. Προφανώς, στο μακρύ κατάλογο των περιστατικών που παρουσιάζονται ως μυστήρια του Τριγώνου υπάρχουν πάρα πολλές υποθέσεις οι οποίες έχουν μερικώς ή πλήρως εξηγηθεί.

Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που επίδοξοι ερευνητές σκόπιμα αλλοίωσαν περιστατικά, ή παρουσίασαν μέρος της ιστορίας, ή και δεν προέβησαν σε πλήρη αναλυτική έρευνα, με ατποτέλεσμα να παρουσιάζουν ως μυστήρια ιστορίες οι οποίες έχουν απόλυτα λογικές εξηγήσεις. Η περίπτωση της Πτήσης 19 είναι το κορυφαίο παράδειγμα.

Με ιδιαίτερη προσοχή θα πρέπει να αντιμετωπίζονται και τα περιστατικά που αφορούν μικρά, ιδιωτικά, σκάφη και αεροπλάνα. Είναι λογικό να υπάρχουν σοβαρές αμφιβολίες για την κατάσταση τους σε ότι αφορά τόσο τα συστήματα πρόωσης και ελέγχου, όσο και τα συστήματα επικοινωνιών. Φυσικά ο ανθρώπινος παράγοντας και η εμπειρία των ερασιτεχνών καπετάνιων ή πιλότων, αποτελεί παράμετρο ύψιστης σημασίας, ειδικά σε μια περιοχή πολύ απαιτητική εξ’ αιτίας των ιδιαίτερων μετεωρολογικών χαρακτηριστικών της.

Όμως ακόμα και αν κανείς διαγράψει και αγνοήσει όλα τα περιστατικά που αφορούν μικρά σκάφη και αεροπλάνα, εξακολουθεί να παραμένει ένας μεγάλος αριθμός εξαφανίσεων στις οποίες οι επίσημες επιτροπές διερεύνησης δεν έχουν καταφέρει να δώσουν κάποια εξήγηση.

Από την άλλη μεριά, ανεξήγητες εξαφανίσεις συμβαίνουν σε όλες τις θάλασσες του κόσμου, αλλού λιγότερες, αλλού περισσότερες, ανάλογα με την πυκνότητα της κίνησης και τα μορφολογικά και μετεωρολογικά δεδομένα που χαρακτηρίζουν κάθε περιοχή.

Είναι δύσκολο να σταθμίσει κανείς αυτές τις 2 πλευρές του ίδιου νομίσματος και να αποφανθεί εάν στην περιοχή που έχει γίνει γνωστή ως Τρίγωνο των Βερμούδων συμβαίνει κάτι παράξενο, κάτι έξω από τα συνηθισμένα, ή αν απλά ο αριθμός των ανεξήγητων εξαφανίσεων είναι αποδεκτός (δηλαδή σε φυσιολογικά επίπεδα συγκρινόμενος με άλλες περιοχές) λαμβάνοντας υπ’ όψιν τους μεγάλους αριθμούς αεροσκαφών και πλοίων που διέρχονται από την περιοχή και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της (έντονα, αιφνίδια καιρικά φαινόμενα, Gulf Stream κλπ).


πηγη:e-telescope.gr

Εκατομμύρια λέξεις έχουν γραφτεί για το φαινόμενο των αγρογλυφικών, ενώ ένας μεγάλος αριθμός βιβλίων έχει αφιερωθεί στην εξερεύνηση του συγκεκριμένου μυστηρίου μαζί με αμέτρητες αναφορές σε εφημερίδες και αφιερώματα σε περιοδικά. Πολυάριθμες ιστοσελίδες είναι αφιερωμένες στο ζήτημα αυτό και υπάρχουν ποικίλες θεωρίες για τα αγρογλυφικά που τα αποδίδουν σε αιτίες όπως οι εξωγήινοι, οι ενέργειες της Γης, οι ισχυροί άνεμοι ή δραστηριότητες από φαρσέρ. Το παρόν άρθρο θα ασχοληθεί με μια μόνο πλευρά του μυστηρίου, συγκεκριμένα με την κρατική ανάμειξη στο φαινόμενο. Έχουν διατυπωθεί πολλές υποθέσεις που εστιάζουν στην ανάμειξη του Υπουργείου Αμύνης και του Στρατού, έχουν όμως αληθινή υπόσταση; Έχει αναμειχθεί η Κυβέρνηση; Υπάρχει κάποιο κυβερνητικό ενδιαφέρον; Το άρθρο ξεκαθαρίζει τα πράγματα και ρίχνει μια ματιά σε ένα από τα πιο περίεργα X-Files του Υπουργείου Αμύνης.

Στρατιωτικά ελικόπτερα
Η πρώτη ανάμειξη του στρατού και του Υπουργείου Αμύνης με το μυστήριο των αγρογλυφικών πραγματοποιήθηκε το 1985. Ένας αγρότης ανακάλυψε έναν εντυπωσιακό δαιδαλώδη σχηματισμό στο χωράφι του και τηλεφώνησε στις εναέριες στρατιωτικές αρχές του Middle Wallop για να ρωτήσει τι προετοίμαζαν, υποθέτοντας ότι το κατασκεύασμα οφειλόταν στους έλικες ενός ελικοπτέρου κατά την προσγείωση του. Ο στρατός επιχειρεί κάποιες εκπαιδευτικές πτήσεις στην περιοχή και κάποιες από αυτές περιλαμβάνουν και προσγείωση. Για να γίνει όμως αυτό, απαιτείται άδεια από τους ιδιοκτήτες των χωραφιών, κάτι που καθιστά αναγκαίες τις καλές σχέσεις μαζί τους. Ο θόρυβος από τα στρατιωτικά αεροσκάφη προκαλεί πολλά παράπονα κάθε χρόνο, οπότε ο στρατός πρέπει να έχει καλές σχέσεις όχι μόνο με τους ιδιοκτήτες γης αλλά και με το ευρύτερο κοινό γενικότερα. Έχοντας αυτό κατά νου, ο στρατός κινήθηκε γρήγορα ώστε να εξετάσει την πιθανότητα το αγρογλυφικό να είχε σχηματιστεί από κάποιο ελικόπτερο που πετούσε χαμηλά.

Το ζήτημα ερευνήθηκε από τον αντισυνταγματάρχη Edgecombe, ο οποίος πέταξε επάνω από τον σχηματισμό και τράβηξε φωτογραφίες. Στην συνέχεια συμμετείχε σε μια δημόσια συνάντηση όπου υποστήριξε κατηγορηματικά ότι οι έλικες ενός ελικοπτέρου δεν θα μπορούσαν να είχαν σχηματίσει τόσο συμμετρικούς και ξεκάθαρους σχηματισμούς όπως αυτούς που είδε. Ξεκαθάρισε επίσης ότι ο στρατός δεν θα έκανε ποτέ τέτοια ζημιά στις σοδειές ενός αγρότη με αυτόν τον τρόπο. Εν κατακλείδι, ανέφερε στην συζήτηση ότι είχε αποστείλει μια αναφορά για την έρευνα του στο Υπουργείο Αμύνης μαζί με τις φωτογραφίες. Η αναφορά αυτή κατέληξε στα αρχεία της Γραμματείας όπου μόλις και διαβάστηκε και ευχαρίστησαν τον Edgecombe για την σκληρή δουλειά του.

Το περιστατικό αυτό έμελλε να έχει απρόβλεπτες συνέπειες για το Υπουργείο Αμύνης. Οι δημόσιες και ένθερμες δράσεις του στρατού είχαν επισημανθεί από αρκετούς ερευνητές αγρογλυφικών που τις θεώρησαν ως μια ένδειξη του ότι ο στρατός ενδιαφέρθηκε για το φαινόμενο αυτό καθεαυτό. Αναφέρθηκε επίσης ότι η έκθεση στάλθηκε στην Υπηρεσία που ασχολούταν επίσης με αναφορές για UFO. Αυτό ισχυροποίησε μια σύνδεση μεταξύ των δύο φαινομένων σε κάποιους ερευνητές, την στιγμή που στην πραγματικότητα υπήρχαν πολλές αντικρουόμενες θεωρίες για τα αγρογλυφικά.

Ερωτήσεις στο Κοινοβούλιο
Το ζήτημα των αγρογλυφικών τέθηκε προς συζήτηση στο Κοινοβούλιο 4 φορές με τη μορφή γραπτών υπερωτήσεων. Οι ερωτήσεις και οι απαντήσεις τυπώθηκαν στην Hansard (την επίσημη έντυπη καταγραφή των πρακτικών του Κοινοβουλίου) και αξίζει να παρατεθούν ολόκληρες:

Ζητήματα Δημητριακών (Hansard, 11 Ιουλίου 1989):
Teddy Taylor:

Ερωτάται ο Υπουργός Γεωργίας, Ιχθυοκαλλιεργειών και Τροφίμων πόσες αναφορές έχει λάβει σχετικά με την δημιουργία συμμετρικών κυκλικών κατασκευών σε γεωργικά χωράφια στη νοτιοδυτική Αγγλία καθώς και σε άλλα μέρη και αν ναι, εάν θα κάνει κάποια δήλωση.

Ryder:

Η δημιουργία κυκλικών κατασκευών σε γεωργικά χωράφια είναι ένα φαινόμενο που είναι γνωστό ότι συμβαίνει ανά διαστήματα. Είναι περιορισμένο σε χειμερινές γεωργικές σοδειές και περισσότερο διαδεδομένο σε ξηρές εποχές, όμως δεν έχουμε ταξινομήσει τις καταγραφές τέτοιων περιστατικών και επομένως δε μπορεί να γίνει κάποιο σχόλιο για την συχνότητα τους.
Ζητήματα Δημητριακών (Hansard, 11 Ιουλίου 1989):
Teddy Taylor:

Ερωτάται ο Γραμματέας του Υπουργείου Αμύνης τι πρόοδος έχει σημειωθεί στις έρευνες που ξεκίνησαν από τα ελικόπτερα του Στρατού κυρίως στο νοτιοδυτικό τμήμα της χώρας για να ερευνηθεί η προέλευση των επίπεδων κυκλικών κατασκευών στα σιτηρά και εάν ναι, εάν θα κάνει κάποια δήλωση.

Mr Neubert:

Ο Υπουργός Αμύνης δεν διενεργεί κάποιες έρευνες σχετικά με την προέλευση των επίπεδων κυκλικών κατασκευών στις σοδειές. Παρόλα αυτά, είμαστε ικανοποιημένοι από το γεγονός ότι δεν προκλήθηκαν από τις δραστηριότητες των ελικοπτέρων.
Κύκλοι σε χωράφια καλαμποκιού (Hansard, 26 Ιουλίου 1989):
Mr Colvin:

Ερωτάται ο Γραμματέας του Υπουργείου Εσωτερικών εάν θα ζητήσει αναφορά από τους αστυνομικούς διευθυντές του Hampshire και του Wiltshire σχετικά με τις έρευνες τους για τα χωράφια καλαμποκιού στις περιοχές αυτές. Ποιό είναι το κόστος αυτών των ερευνών και εάν ναι, εάν θα κάνει κάποια δήλωση.

Mr Hurd:

Πληροφορούμαι από τους αστυνομικούς διευθυντές του Hampshire και του Wiltshire ότι δεν διενεργούνται πλέον έρευνες από τους αστυνομικούς σχετικά με το ζήτημα των κυκλικών κατασκευών στα χωράφια καλαμποκιού.
Κύκλοι σε χωράφια καλαμποκιού (Hansard, 17 Οκτωβρίου 1989):
Mr Colvin:

Ερωτάται ο Γραμματέας του Υπουργείου Αμύνης εάν έχει παρασχεθεί κάποια επίσημη υποστήριξη με τεχνικό προσωπικό σε πολίτες που ερευνούν την προέλευση των κυκλικών κατασκευών στα χωράφια καλαμποκιού στο Hampshire και στο Wiltshire και εάν θα κάνει κάποια δήλωση.

Archie Hamilton:

Δεν γνωρίζω εάν υπάρχει κάποια επίσημη υποστήριξη με τεχνικό προσωπικό που να έχει δοθεί σε πολίτες που ερευνούν την προέλευση των αγρογλυφικών.
Οι ερωτήσεις αυτές ήταν εμπνευσμένες από τους ερευνητές Paul Fuller και Jenny Randles, οι οποίοι είχαν επικοινωνήσει με τους εκπροσώπους τους στη βουλή και τους ζήτησαν να θέσουν το ζήτημα προς συζήτηση. Οι απαντήσεις είχαν προσχεδιαστεί από τους ιθύνοντες στα αντίστοιχα κυβερνητικά τμήματα. Στην περίπτωση των δύο ερωτήσεων που απαντήθηκαν από τους Υπουργούς Αμύνης, αυτό σημαίνει ότι όσοι εργάζονταν στην υπεύθυνη Γραμματεία είχαν προσχεδιάσει τις απαντήσεις.

Ενώ το Υπουργείο Εσωτερικών πρόσεχε ώστε να μην πάρει θέση σχετικά με το τι μπορεί να προκάλεσε τα αγρογλυφικά, το Υπουργείο Γεωργίας Ιχθυοκαλλιεργειών και Τροφίμων ήταν προετοιμασμένο να κάνει υποθέσεις, πιθανότατα επειδή τους είχε ζητηθεί να αντιμετωπίσουν τις δηλώσεις του ερευνητή αγρογλυφικών, Colin Andrews, ο οποίος ανέφερε ότι οι μοριακές αλλαγές στις σοδειές μέσα στους κυκλικούς σχηματισμούς είναι πιθανόν να έχουν επιπτώσεις στην υγεία εάν οι σοδειές αυτές έμπαιναν στην διατροφική αλυσίδα. Ο Γραμματέας του Υπουργείου Περιβάλλοντος Nicholas Ridley είχε προηγουμένως απορρίψει μια τέτοια ιδέα και δήλωσε ότι οι κύκλοι ήταν πιθανόν να προκλήθηκαν από τον αέρα. Στις απαντήσεις των γραμμάτων από τους κοινοβουλευτικούς εκπροσώπους, ο Υπουργός Γεωργίας Ιχθυοκαλλιεργειών και Τροφίμων, Richard Ryder, ανέφερε «...Το πιο πιθανό είναι να προκλήθηκαν από τον συνδυασμό ανέμου και των τοπικών συνθηκών ευφορίας του εδάφους στα δημητριακά που είναι περισσότερο επιρρεπή.» Επομένως το ζήτημα των μολυσμένων σοδειών ήταν απίθανο να ισχύει. Αυτή η απάντηση φαίνεται πως είχε επηρεαστεί από τις θεωρίες του μετεωρολόγου και ερευνητή αγρογλυφικών Dr Terence Meaden και φαίνεται πως η άποψη του Υπουργείου προήλθε χωρίς κάποια σύσκεψη με το Υπουργείο Αμύνης.

Ένας άλλος πολιτικός που έκανε κάποιο δημόσιο σχόλιο ήταν ο Dennis Healey. Τον Φεβρουάριο του 1990 σε μια τηλεοπτική συνέντευξη είπε πως νόμιζε ότι μια κυβερνητική έρευνα του θέματος δεν ήταν απαραίτητη, συμπληρώνοντας πως αν και πίστευε ότι το ζήτημα ήταν άλυτο, εντούτοις τα αγρογλυφικά είναι ένα φυσικό φαινόμενο. Ο Healey παλιότερα είχε συμμετάσχει σε μια συζήτηση σχετικά με τα αγρογλυφικά όταν είχε φωτογραφήσει ένα σχηματισμό στο Alfriston του Ανατολικού Sussex το 1984. Κατόπιν αυτού, η Daily Mail έγραψε ένα άρθρο για αυτό.

Δραστηριότητα στρατιωτικών αεροσκαφών
Στρατιωτικά αεροσκάφη (κυρίως ελικόπτερα αλλά και αεροσκάφη Hercules C-130 της βάσης RAF Lyneham) είχαν θεαθεί και σε κάποιες περιπτώσεις φωτογραφηθεί να πετούν επάνω από τα αγρογλυφικά. Αυτό πυροδότησε κάποιες φήμες ότι το Υπουργείο Αμύνης παρακολουθεί συστηματικά το φαινόμενο, υπάρχουν όμως δύο μάλλον πιο πειστικές εξηγήσεις για αυτήν την δραστηριότητα.

Η πρώτη είναι ότι τα πληρώματα των στρατιωτικών αεροσκαφών είναι το ίδιο πιθανό να έλκονται από το περίεργο φαινόμενο όσο και κάθε άλλος. Επομένως, είναι πολύ πιθανό κάποιοι πιλότοι να σχεδιάζουν τις συνηθισμένες τους εναέριες εκπαιδευτικές ασκήσεις έτσι ώστε να περάσουν πάνω από μια συγκεκριμένη περιοχή και να δουν κάποιον σχηματισμό για τον οποίο είχαν ακούσει. Κάποια μέλη πληρώματος θα τραβήξουν φωτογραφίες των αγρογλυφικών ώστε να διακοσμήσουν τους τοίχους των γραφείων σε διάφορες στρατιωτικές βάσεις. Έχοντας αυτό κατά νου, βλέπουμε ότι οι σελίδες 73 και 82 του Κυκλικού Στοιχείου (Circular Evidence) [Bloomsbury Publishing Ltd, 1989] που τραβήχτηκαν από τους Pat Degrado και Colin Andrews, δείχνουν ένα ελικόπτερο τύπου Army Gazelle να τριγυρίζει ένα σχηματισμό που εμφανίστηκε στο Westbury το 1987. Η φωτογραφία στις σελίδες 74 και 75 τραβήχτηκε από το πλήρωμα αυτού του αεροσκάφους.

Ο δεύτερος λόγος για αυτές τις πτήσεις είναι ότι από την στιγμή που η τοποθεσία ενός μεγάλου αγρογλυφικού γίνεται γνωστή, μπορεί να αποτελέσει ένα σημείο πλοήγησης (όπως κάθε άλλο αξιοσημείωτο χαρακτηριστικό που μπορεί να θεαθεί από τον αέρα) και έτσι να χρησιμοποιηθεί ώστε να εξακριβωθεί κάποια τοποθεσία κατά την διάρκεια μιας εναέριας εκπαιδευτικής άσκησης.

Στην πρώτη γραμμή πυρός, αφήγηση του Nick Pope
Η ενασχόληση μου με το μυστήριο των αγρογλυφικών ξεκίνησε στις 29 Ιουλίου του 1991, όταν ξεκίνησα την θητεία μου στο Sec(AS)2a. Η δουλειά μου συμπεριλάμβανε την υπευθυνότητα για τις έρευνες σχετικά με θεάσεις UFO σε μια θέση τέτοια που να καθησυχάζει το Υπουργείο Αμύνης ώστε τίποτα από ό,τι έχει αναφερθεί, να μην αποτελεί ένδειξη ότι απειλείται η άμυνα του Ηνωμένου Βασιλείου. Δεν υπήρχε καμία επίσημη παραπομπή στο να ερευνώ τα αγρογλυφικά, όμως όπως και στην περίπτωση της αναφοράς του αντισυνταγματάρχη Edgecombe έξι χρόνια νωρίτερα, οτιδήποτε έξω από το καθιερωμένο (ειδικά εάν θεωρούταν ότι συνδέεται με UFO) στελνόταν πάντοτε στα αρχεία του τμήματος όπου εργαζόμουν. Επομένως, η τρίχρονη θητεία μου είχε πολλές στιγμές όπου έκανα έρευνες όχι μόνο για UFO αλλά και για απαγωγές από εξωγήινους, διαμελισμούς ζώων και αγρογλυφικά.

Δεν θα μπορούσα να είχα ασχοληθεί σε μια περισσότερο ενδιαφέρουσα στιγμή, όσον αφορά το μυστήριο των αγρογλυφικών και σύντομα ήμουν μέσα στα πράγματα. Είχε φτάσει η είδηση ότι βρέθηκε ένα εντυπωσιακό αγρογλυφικό στο Barbury Castle του Wiltshire και από τις πρώτες μέρες που εργάστηκα στο τμήμα Sec(AS) ένας ακόμη μεγαλύτερος σχηματισμός (το πρώτο "Dolphin" αγρογλυφικό) αναφέρθηκε σε ένα χωράφι κοντά στο χωριό Lockeridge του Wiltshire. Ύστερα, στις 13 Αυγούστου ένα εντυπωσιακό αγρογλυφικό βρέθηκε σε ένα χωράφι στο Ickleton του Cambridgeshire. Επονομάστηκε ως το "μοντέλο Mandelbrot" γιατί έμοιαζε με το γνωστό φράκταλ που έχει υπολογιστεί από τα χαοτικά μαθηματικά και απεικονίστηκε σε πολλές κρατικές εφημερίδες.

Δεχόμουν πιεστικές ερωτήσεις από αρκετούς ερευνητές αγρογλυφικών οι οποίοι ζητούσαν λεπτομέρειες σχετικά με το τι γνώριζε το Υπουργείο Αμύνης αναφορικά με το φαινόμενο. Κάποιοι ζητούσαν απαιτητικά να αναλάβουμε δράση ώστε να εξετάσουμε τα πράγματα ενώ άλλοι πίστευαν ξεκάθαρα ότι γνωρίζουμε τα πάντα αλλά τα καλύπτουμε. Υπήρχε αφθονία νέων θεωριών και υποθέσεων και συχνά έπρεπε να τις αντιμετωπίσω. Έπρεπε να διαψεύσω την περίεργη ιδέα ότι οι σχηματισμοί προκαλούνταν από τις δοκιμές με laser κάποιων διαστημικών σταθμών ή ότι προκαλούνταν από ενεργειακά όπλα, καθώς επίσης και να διαψεύσω τους ισχυρισμούς ότι η κάλυψη από τα Μ.Μ.Ε. κουκουλωνόταν με την χρήση D-Notices (στη Βρεττανία, το D-Notice αποτελεί μια επίσημη έκκληση σε επιμελητές νέων ώστε να μην δημοσιεύσουν συγκεκριμένα στοιχεία για λόγους εθνικής ασφάλειας). Έπρεπε να αρνηθώ ότι η πτώση του αεροσκάφους Harrier στις 22 Οκτωβρίου του 1987 είχε προκληθεί από ενέργειες σχετικές με τα αγρογλυφικά καθώς και ότι αυτές οι ενέργειες είχαν προκαλέσει την ταχύτατη ανάφλεξη του συστήματος εκτόξευσης καθίσματος του πιλότου που οδήγησε στον θάνατο του (το πτώμα βρέθηκε στο Wiltshire, όχι μακριά από εκεί όπου είχαν βρεθεί κάποια αγρογλυφικά το καλοκαίρι).Έπρεπε επίσης να αρνηθώ υποθέσεις του τύπου ότι η Βασίλισσα και η Margaret Thatcher είχαν εκφράσει ενδιαφέρον για το φαινόμενο και ότι έγιναν αρκετές συναντήσεις υψηλά ιστάμενων ατόμων για να ερευνηθεί το θέμα.

Στις 9 Σεπτεμβρίου του 1991 ξέσπασε η μπόρα. Η εφημερίδα Today έγραψε ένα πρωτοσέλιδο άρθρο σχετικά με τις φάρσες των Doug Bower και Dave Chorley και μετά από αυτό, ακολούθησαν τα περισσότερα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Στις 27 Οκτωβρίου, το πρόγραμμα Equinox του Channel 4 εξέτασε το φαινόμενο δίνοντας μεγαλύτερη βαρύτητα στην φάρσα. Κάποιοι ερευνητές ανέφεραν ότι το Υπουργείο Αμύνης είχε κάποια ανάμειξη σε αυτό ως το μέρος μιας τακτικής ώστε να απαξιώσει και το φαινόμενο και τους ερευνητές. Αν και δεν ήταν αυτό το ζήτημα, οι υποθέσεις δεν έλεγαν να κοπάσουν.

Τίποτα από όλα αυτά δε μπορεί να δείξει ότι η σχέση μου με τους ερευνητές ήταν εξ' ολοκλήρου δύσκολη. Είχα μια διαλλακτική πολιτική και οι περισσότερες συζητήσεις που είχα μαζί τους ήταν φιλικές και εποικοδομητικές. Με τον Ralph Noyes ήμουν σε τακτική επαφή. Είχε συνταξιοδοτηθεί από το Υπουργείο Αμύνης το 1977 έχοντας φτάσει στην βαθμίδα του Αντιγραμματέα του Υπουργείου και υπήρξε πρώην Διευθυντής του τμήματος 8 του Υπουργείου Αμύνης, του τομέα που αργότερα εξελίχθηκε στο Sec(AS). Όταν κάποιος με τέτοιο υπόβαθρο συζητούσε το θέμα ήταν δύσκολο να απορριφθεί το ζήτημα ή να υπάρξει κάποια άρνηση για να σχολιαστεί. Ανέλαβα να έχω μια σύντομη παρακολούθηση των πραγμάτων και άνοιξα ένα φάκελο επί του θέματος. Ακολούθησα τις βάσεις που είχαν βάλει τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και τα εξειδικευμένα περιοδικά και επισκέφθηκα μόνος μου πολλούς σχηματισμούς.


πηγη:X-Paths,(Αποσπασμα αρθρου).

Νομίζω ότι ενδιαφέρον θα είχε να εξιστορούμε και πιθανές δικές μας ιστορίες περίεργων φαινομένων στη ζωή μας.

Προσωπικά, αν και δεν έζησα κάτι που θα ενέτασσα στην πιθανότητα αυτού που αποκαλούμε υπερφυσικό, θυμάμαι τα εξής 2 σπάνια περιστατικά:

1) Έχω δει πριν καμιά 15ριά χρόνια, μέσα σε πόλη (Θεσσαλονίκη), ουράνιο αντικείμενο (μάλλον μετεωρίτη, γιατί δεν έμοιαζε με αεροσκάφος) να διασχίζει φλεγόμενο τον ουρανό. Η ταχύτητά του έμοιαζε σχετικά χαμηλή, δηλαδή το είδα περίπου επί 1,5 δευτερόλεπτο, αλλά δυστυχώς δεν μπόρεσα να το ακολουθήσω λίγο περισσότερο, μια και, αφενός ήμουν σε μπαλκόνι, αφετέρου η πολυκατοικία όπου βρισκόμουν εκείνη τη μέρα δεν έβλεπε και πολύ ουρανό. Αυτό που με εντυπωσίασε περισσότερο είναι ότι όσο το έβλεπα άκουγα έναν ελαφρό αλλά βαθύ θόρυβο, που δε νομίζω ότι κατά σύμπτωση θα ανήκε σε κάποιο διερχόμενο όχημα. Βέβαια, δεν άκουσα κάποιον ήχο έκρηξης ούτε έμαθα κάτι παραπάνω για το συμβάν αυτό, αλλά δεν ξαναείδα έκτοτε μετεωρίτη σε έμπυρη μορφή σε τόσο χαμηλό ύψος.

2) Είναι ένα φαινόμενο που ίσως να συνέβη και σε σας. Συνήθως συμβαίνει την ώρα του ύπνου και, παρότι τελείως στιγμιαίο, είναι τρομακτικό σαν έντονος εφιάλτης: Ενώ βρίσκεσαι σε κατάσταση ηρεμίας ή ύπνου, "ακούς" ξαφνικά μέσα στο κεφάλι σου ένα στιγμιαίο, πολύ έντονο ήχο σαν μπαλόνι που σκάει ή σαν ένα βαρύ κομμάτι μέταλλο που γίνεται κομμάτια. Μου συνέβη νομίζω 2 φορές (σε κάποιους συμβαίνει πολύ συχνότερα), κατά τη μέση του ύπνου και παρότι αντιλαμβανόμουν ότι δεν είχε στην πραγματικότητα συμβεί κάτι, δυσκολευόμουν να ξανακοιμηθώ. Επί καιρό δεν ήξερα τι ακριβώς ήταν αυτό, αλλά τελικά ανακάλυψα ένα φαινόμενο που η περιγραφή του μοιάζει πολύ με τη δική μου: Λέγεται "exploding head syndrome" (κάτι σαν "σύνδρομο εκρηγνυόμενης κεφαλής"). Η φυσιολογία του δεν έχει ακόμη γίνει καλά γνωστή. Η συχνότητά του είναι επίσης κυμαινόμενη: Μπορεί να σου εμφανίζεται κάθε μερικές μέρες επί αρκετό καιρό ή να σου εμφανιστεί μια συγκεκριμένη φορά και να μην ακολουθήσει δεύτερη επί χρόνια ή και διά παντός.

Μια και μιλάμε για περίεργα φαινόμενα και μια και βρισκόμαστε στην κατάλληλη περίοδο, δεν υπάρχουν πολλά πιο μυστήρια από αυτό που βιώνουν κάθε χρόνο Μ.Σάββατο στα Ιεροσόλυμα. Πολλά από τα υποτιθέμενα θρησκευτικά θαύματα έχουν βρει ικανοποιητικές απαντήσεις, αλλά το μυστήριο με το Άγιο Φως παραμένει. Οι κυνικοί λένε ότι πρόκειται για καλοστημένο τέχνασμα, κάποιοι, λιγότεροι, έχουν δώσει μερικές πιθανές εξηγήσεις, αλλά καμιά ως τώρα δεν καλύπτει όλο το φάσμα όσων λένε ότι βιώνουν μερικοί παρευρισκόμενοι στο Ναό της Αναστάσεως. Διότι, ναι, μπορούμε εύκολα να πετύχουμε αυτανάφλεξη με τα κατάλληλα κεριά, αλλά όταν κάποιοι δικοί σου σού λένε ότι πήγαν με δικά τους, προαγορασμένα από μήνες, τα οποία ξαφνικά ανεφλέγησαν και μάλιστα με φλόγα που αρχικά δεν έκαιγε, ότι έβλεπαν γαλαζωπές λάμψεις να φωτίζουν όλο το χώρο του ναού, χωρίς να διακρίνεται κάποια πηγή όπως με τα φωτογραφικά φλας και άλλα παρόμοια, ε, μερικές απλοϊκές εξηγήσεις για φυτίλια εμποτισμένα σε χημικά ή για μαζική παράκρουση, νιώθεις ότι σε υποτιμούν, ιδίως αν ανήκεις στους αυτόπτες μάρτυρες κι ακόμη περισσότερο αν έχεις πάει με σκοπό να "καταρρίψεις το μύθο", όπως κάποιοι από αυτούς.

Χολικ,η προτροπη σου να καταθετει ο οποισδηποτε απο μας,προσωπικες του εμπειριες(αν βεβαια εχει),πιστευω πως ειναι μια καλη προταση.
Οπως επισης και οποιος γνωριζει η' εχει πεσει στην αντιληψη του κατι,που μπορει να χαρακτηριστει ως ''ανεξηγητο'' η' ''μυστυριωδες'',ας μας το γνωστοποιησει σ'αυτο το τοπικ.
Εχω ακουσει κατα καιρους πολλα ''παραξενα συμβαντα''..ισως το κορυφαιο ολων να ειναι η ιστορια με το πειραμα της Φιλαδελφεια..μεγαλο πεπλο μυστηριου η ολη υποθεση,που ακομα και σημερα,δεν μπορουμε να γνωριζουμε με βεβαιοτητα,αν επροκειτο για αληθεια η' μυθο..παντως κατα τα λεγομενα πολλων,''αμεσα εμπλεκομενος'' ηταν και ο Τεσλα..
Εντωμεταξυ,βρηκα κ ενα αρθρο περι κανιβαλλισμου.. (ο θεος ας με συγχωρεσει),αποσπασμα του οποιου θα σας το παρουσιασω κ εχει σχεση με τους διασημοτερους κανιβαλλους..

''Ο κατάλογος των σύγχρονων κανίβαλων είναι αρκετά μακρύς. Ας αναφερθούμε σε ορισμένες χαρακτηριστικές περιπτώσεις ξεκινώντας από τον «Χάνιμπαλ Λέκτερ» της Βενεζουέλας. Ο Ντόραντζελ Βάργκας, που καταβρόχθισε τουλάχιστον 10 άνδρες, δήλωσε ατάραχος στους έκπληκτους αστυνομικούς που τον συνέλαβαν τον Φεβρουάριο του 1999: «Φυσικά και τρώω ανθρώπους. Ο καθένας μπορεί να φάει ανθρώπινο κρέας, αλλά πρέπει πρώτα να το πλύνει και να το ψήσει καλά για ν’ αποφύγει τις αρρώστιες. Εγώ τρώω μόνον τα μέρη που έχουν μύες... Κάνω πολύ νόστιμη βραστή γλώσσα και χρησιμοποιώ τα μάτια για να κάνω μια πηχτή υγιεινή σούπα...» Ο ίδιος είπε ότι προτιμά το ανδρικό κρέας από το γυναικείο και ότι δεν τρώει χέρια, πόδια, και όρχεις, μολονότι «θα έμπαινε στον κόπο να τα δοκιμάσει σε περιπτώσεις ανάγκης»! Ο Βάργκας απέρριπτε τους παχύσαρκους άνδρες επειδή είχαν πολύ χοληστερίνη και τους γέρους επειδή το κρέας τους ήταν «μολυσμένο και πολύ σκληρό»!

Ορισμένες χαρακτηριστικές περιπτώσεις ανθρώπων που έχουν υποκύψει στην λεγόμενη «κανιβαλιστική παρέκκλιση», εμφανίστηκαν στην προναζιστική Γερμανία. Όταν ο ναζισμός επικράτησε στη Γερμανία όλοι οι λανθάνοντες κανίβαλοι ενσωματώθηκαν στο σύστημα... Ο Γκέοργκ, ο περιβόητος «τρελός χασάπης», ήταν ένας Γερμανός κανίβαλος που έδρασε μετά τον Α’ Π. Πόλεμο και ζούσε πουλώντας ανθρώπινο κρέας. Ήταν πρώην χασάπης και δεν είχε κανένα ενδοιασμό στα εγκλήματα του. Τις νύχτες, έπειτα από κατανάλωση πολύ αλκοόλ, ο Γκεόργκ έφερνε τις μεθυσμένες πόρνες στο σπίτι του, έκανε μαζί τους σεξ και κατόπιν τις τεμάχιζε! Την επόμενη μέρα πουλούσε το κρέας τους ως βοδινό ή χοιρινό στην ντόπια αγορά. Συνελήφθη τον Αύγουστο του 1921, όταν ο σπιτονοικοκύρης του κάλεσε την αστυνομία αφού είδε τη σκηνή ενός καβγά με μια πόρνη. Μέσα στο δωμάτιο του βρέθηκε ένα φρεσκοκομμένο σώμα, καθώς και ίχνη από τα διαμελισμένα κορμιά τριών κοριτσιών...

Ένας άλλος Γερμανός, που κατοικούσε στη Σιλεσία, έδειξε κι αυτός μια ιδιαίτερη προτίμηση στα «όρθια γουρούνια», στους ανθρώπους. Ο Ντένκε έσφαξε τουλάχιστον 30 συντοπίτες του, κρατώντας μάλιστα τα απομεινάρια τους στο υπόγειο του σπιτιού του. Όταν συνελήφθη το 1924 ομολόγησε στους αστυνομικούς ότι τα τελευταία τρία χρόνια έτρωγε μόνον φρέσκο ανθρώπινο κρέας!

Ο Χέρμαν, ένας ακόμη Γερμανός κανίβαλος της μεσοπολεμικής περιόδου, κυνηγούσε νεαρά αγόρια στους σταθμούς τρένων του Ανόβερο. Ευχαριστιόταν να βασανίζει τα θύματα του μέχρι θανάτου κι έκανε λουκάνικα με τα απομεινάρια τους! Ήταν ένας δολοφόνος-επιχειρηματίας, καθώς πουλούσε το κρέας και το μαλλί των θυμάτων του στην τοπική μαύρη αγορά...

Στη μεταπολεμική Γερμανία πασίγνωστη υπήρξε η περίπτωση του Κρόλ, που δρούσε στη βιομηχανική περιοχή του Ρουρ για πάνω από 20 χρόνια και ήταν υπεύθυνος για τουλάχιστον 14 θανάτους. Ήταν γύρω στα 65 ετών όταν, έπειτα από τον 6ο φόνο του, δοκίμασε για πρώτη φορά ανθρώπινο κρέας κι ανακάλυψε το πάθος του γι’ αυτό. Στις 3 Ιουλίου του 1976 η αστυνομία εισέβαλε στο διαμέρισμα του και βρήκε πλαστικές σακκούλες γεμάτες με ανθρώπινα κρέατα και στον καταψύκτη του μαζί με πάγο, καρότα και πατάτες, βρέθηκε το κεφάλι ενός τετράχρονου κοριτσιού!

Αν και ο Δυτικός πολιτισμός έχει εξορκίσει τον κανιβαλισμό ως το Απόλυτο Ταμπού, ως μια φρικαλεότητα που ταυτίζεται με την επιστροφή σε προγενέστερα στάδια εξέλιξης, δεν κατάφερε εντούτοις να τον ξεριζώσει. Η ιστορία μας είναι διάσπαρτη από περιπτώσεις «πολιτισμένων» ανθρώπων που επιδίδονταν στον κανιβαλισμό. Γιατί ο «πολιτισμός» μας δεν κατόρθωσε, παρά τις όποιες απαγορεύσεις, να δημιουργήσει στα μέλη του μια μόνιμη αποστροφή προς το ανθρώπινο κρέας;''.

πηγη:e-telescope.gr

Απιστευτο και ομως αληθινο:

''Ουκρανός δεν έχει κοιμηθεί για 20 χρόνια!!
Αυπνίες...
Ένας 63 χρονος άνδρας από την Ουκρανία έχει να κοιμηθεί πάνω από δύο δεκαετίες! Παρόλα αυτά, οι γιατροί δηλώνουν πως δεν πηγαίνει τίποτα στραβά με την υγεία του.
Ο Ουκρανός Fyodor Nesterchuk από την πόλη Κamen-Kashirsky είπε ότι την τελευταία φορά που κατάφερε να κοιμηθεί ήταν 20 χρόνια πριν.

«Δεν μπορώ να θυμηθώ την ακριβή ημερομηνία, ούτε γιατί άρχισε, αλλά ξαφνικά ήταν όλο και πιο δύσκολο να με πάρει ο ύπνος μέχρι που άρχισα να μένω ξύπνιος όλη νύχτα. Συνήθιζα να διαβάζω βαρετά επιστημονικά περιοδικά και να ελπίζω ότι θα με στείλουν για ύπνο. Αλλά όταν άρχιζα να νιώθω τα βλέφαρά μου να «βαραίνουν» και άφηνα κάτω το περιοδικό, έβρισκα τον εαυτό μου εντελώς ξύπνιο. Νόμιζα ότι είναι απλώς μια φάση που περνούσα, αλλά συνεχίζεται για πάνω από 20 χρόνια πια, και αναγκάστηκα να το συνηθίσω. Τώρα όταν όλοι κοιμούνται, εγώ είμαι κολλημένος με ένα καλό βιβλίο»
είπε ο Nesterchuk.
Όλες οι προσπάθειες των γιατρών να τον κοιμίσουν απέτυχαν και λένε ότι δεν υπάρχει τίποτα στραβό με την υγεία του. Ο τοπικός γιατρός Fyodor Koshel, που εξέτασε τον Nesterchuk διεξοδικά και απέτυχε να τον κοιμίσει, είπε ότι δεν έχει ιδέα για την αιτία της αϋπνίας καθώς ιατρικά όλα είναι εντάξει.
«Δεν έχουμε ιδέα γιατί δεν μπορεί να κοιμηθεί. Μπορεί να είναι αποτέλεσμα κάποιας ασθένειας που πέρασε στο παρελθόν. Από παθολογικής άποψης δεν υπάρχει κάποιος πόνος που να δείχνει ότι κάτι δεν πάει καλά» δήλωσε ο γιατρός Fyodor Koshel...''.

Πηγή: http://www.ananova.com/news/
Μετάφραση - Απόδοση - Σχολιασμός: ESOTERICA.gr

Ο τυπος,πρεπει να εχει διαβασει τοσα βιβλια οσα μπορει να διαθετει η εθνικη βιβλιοθηκη της χωρας του...
Εντωμεταξυ,ανετα θα μπορουσε να δουλεψει και ως φυλακας κτιριων,με το ''προσον'' που εχει...24 ωρες το 24ωρο..στη κυριολεξια..

Εμενα μου τυχαινει αυτο το πραγμα
περιπου 2-3 φορες τον μηνα.
Και παθαινω αυτο ακριβως που λες.
Δεν μπορω μετα να ξανακοιμηθω ευκολα.

Επισης,πολλες φορες οταν κοιμαμαι,χωρις να βλεπω καποιο ονειρο
πεταγομαι πανω,λες και προσπαθω να αποφυγω η' να προστατευτω απο κατι.
Ισως αυτο οφειλεται στο αγχος και στον "ανησυχο" υπνο που κανω.

Στον πυρήνα αυτού του επικείμενου κβαντικού πηδήματος στην αεροδιαστημική τεχνολογία είναι τα "έξυπνα υλικά" -- ουσίες με παράξενες ιδιότητες, όπως η δυνατότητα να λυγίσουν με μια εντολή, "να αισθανθεί" την πίεση, και να μετασχηματισθεί από υγρό σε στερεό όταν τοποθετείται σε ένα μαγνητικό πεδίο.

"Αυτή είναι τεχνολογία που οι περισσότεροι άνθρωποι δεν γνωρίζουν ακόμη πως υπάρχει," είπε η Anna McGowan, διευθύντρια προγράμματος για το έργο Morphing στο LaRC, το οποίο αναπτύσσει αυτές τις νέες τεχνολογίες.

Ο στόχος του προγράμματος Morphing είναι να προβλεφθεί πως θα μοιάζει το αεροδιαστημικό design με τέμνοντα άκρα σε 20 έτη από τώρα και θα αρχίσει την ανάπτυξη των τεχνολογιών για να το κάνει πραγματικότητα.

Αντίθετα, οι επιστήμονες του προγράμματος Morphing προβλέπουν ένα φτερό που θα ξεδιπλώνει με κάποια εντολή χρησιμοποιώντας κράματα μετάλλων "μνήμης-σχημάτων" ή άλλα νέα "έξυπνα" υλικά. Το υλικό του ίδιου του φτερού θα λύγιζε για να δημιουργήσει τη νέα μορφή.

Τα κράματα με μνήμη της μορφής έχουν την ασυνήθιστη ιδιότητα της αλλαγής πίσω στη αρχική μορφή τους με μεγάλη δύναμη όταν εφαρμόζεται ένα ορισμένο ποσό θερμότητας. Οποιαδήποτε μορφή μπορεί "να εκπαιδευθεί" στο κράμα ως αρχική μορφή της.

Μεταξύ των εξωτικών "έξυπνων" υλικών που αναπτύσσονται από το πρόγραμμα Morphing, τα κράματα με μνήμη της μορφής είναι σχετικά συνηθισμένα.

Φανταστείτε μια σφαίρα που ρίχθηκε μέσω ενός φύλλου του υλικού, μόνο που να έχει το υλικό την ιδιότητα "να θεραπευτεί" αμέσως, και να γίνει όπως πριν από τη ρίψη της σφαίρας! Θυμηθείτε, αυτό δεν είναι επιστημονική φαντασία. Τα αυτοθεραπευόμενα υλικά υπάρχουν πραγματικά, και οι επιστήμονες του LaRC εργάζονται για να διευκρινίσουν τα μυστικά τους.

"Οτι κάναμε στη NASA- Langley ήταν βασικά να τεμαχίσουμε εκείνο το υλικό για να απαντήσει στην ερώτηση, "πώς το κάνει αυτό;" είπε η McGowan. "Με αυτόν τον τρόπο, μπορούμε πραγματικά να φτάσουμε κάτω στην υπολογιστική διαμόρφωση αυτών των υλικών σε μοριακό επίπεδο."

"Μόλις καταλάβουμε τη συμπεριφορά του υλικού σε εκείνο το επίπεδο, κατόπιν μπορούμε να δημιουργήσουμε 'έξυπνα' υλικά σχεδιάζοντας τα", πρόσθεσε.

πηγη:www.geocities.com/grphysics/news/scnews208.html - 17k - (αποσπασματα αρθρου).


Η αληθεια ειναι οτι διαβαζοντας το,μου εκανε φοβερη εντυπωση...
''Εξυπνα υλικα'',με ικανοτητα μετασχηματισμου απο υγρη σε στερεα μορφη και δυνατοτητα ''αυτοθεραπειας''...και ολα αυτα σε εφαρμογη στη συγχρονη αεροναυπηγικη & αεροδιαστημικη..και αυτα οπως αναφερει η εν λογω κυρια,δεν ειναι επιστημονικη φαντασια..παντως εμενα μου θυμιζει κατι απο ''εξολοθρευτη''...
Αυτο που εμενα μου προξενησε μεγαλη απορια ειναι οτι, στο ερωτημα που της εθεσαν ''Πως το κανει αυτο?'',αυτη απαντα
πανω-κατω,πως σε μοριακο επιπεδο,κατανοησαν τη συμπεριφορα αυτου του υλικου και κατοπιν τουτου,μπορουν να κατασκευασουν τα ''εξυπνα υλικα'',χωρις ωστοσο να μας αναφερει και πως ανακαλυφτηκε...
Πως βρεθηκε ενα τετοιο υλικο,μια τετοια ''τεχνογνωσια''?

Μιλαμε για ενα πειραμα που ελαβε χωρα το 1943,κατα τη διαρκεια του Β' παγκοσμιου πολεμου.
Το ''εμπλεκομενο'' στο πειραμα πλοιο,ηταν το αντιτορπιλικο Ελντριτζ.
Καποιοι λενε οτι προκειται για πειραμα τηλεμεταφορας,αλλοι οπτικης εξαφανισης(κατι σαν τα Στελθ),κ αλλοι πως προκειται για πειραμα χωροχρονικης μετακινησης..
Ειχαν ειπωθει απιστευτα πραγματα για τους ναυτες του πλοιου..
Οτι δηλαδη,καποιοι ειχαν ενσωματωθει με τα μεταλλα του πλοιου.. ..αλλοι ηταν σε κωμα,για καποιους εικαζοταν οτι εξαφανιζονταν και επανεμφανιζονταν και οτι οι περισσοτεροι απ τους επιζησαντες ειχαν βαρια ψυχολογικα προβληματα..
Το συγκεκριμμενο πλοιο αργοτερα δοθηκε στο Ελληνικο πολεμικο ναυτικο κ ονομαζοταν Λεων.
Τι λετε να συνεβη τελικα..??
Μεγαλο μυστυριο παντως...και ολα αυτα πριν 65 χρονια περιπου!!

M'αυτο κουφαθηκα τελειως...

''Παραπονιόταν για πόνους στη καρδιά αλλά διαπιστώθηκε πως στον πνεύμονά του φύτρωνε ένα έλατο!

Όπως αναφέρει το Sky News, ο Artyom Sidorkin από την περιοχή Urals της Ρωσίας, αισθανόταν πόνους στο στέρνο και έβγαζε αίμα από το στόμα. Όταν πήγε στους γιατρούς για να εξεταστεί εκείνοι του είπαν πως είχε καρκίνο και έκανε ακτινογραφίες στις οποίες φάνηκε πως είχε όγκο στον πνεύμονα και αποφασίστηκε πως έπρεπε να χειρουργηθεί.
Ο χειρουργός, Vladimir Kamashev, ο οποίος είχε αναλάβει την υπόθεση του ασθενούς, δήλωσε στα μέσα: “Ήμασταν 100% σίγουροι πως ο ασθενής έπασχε από καρκίνο διότι έκανε ακτινογραφίες οι οποίες έδειξαν πως είχε όγκο στον πνεύμονα. Αμέσως αποφασίστηκε να χειρουργηθεί.

Πριν, όμως, προβούμε σε αυτή, του κάναμε βιοψία- όπως επιβάλλεται σε αυτές τις περιπτώσεις- και αισθάνθηκα πως είχα παραισθήσεις. Φώναξα έναν συνάδελφό μου λέγοντάς του πως στον πνεύμονά του είδε έλατο! Εκείνος σοκαρισμένος μου έγνεψε θετικά και έπειτα το ξανακοίταξα 3 φορές ώστε να συνειδητοποιήσω αυτό που έβλεπα”.

Τελικά, ο Sidorkin υποβλήθηκε σε επέμβαση ώστε να αφαιρεθεί το -μόλις 5 εκατοστών- έλατο, το οποίο προκαλούσε πόνο στο στέρνο του ασθενούς.

Ο λόγος που μέσα στον πνεύμονά του αναπτύχθηκε έλατο, οφειλόταν σε εισπνοή σπόρων από τον 28χρονο.

“Για να είμαι ειλικρινής δεν αισθάνθηκα πως είχα ξένο αντικείμενο μέσα μου. Είμαι πανευτυχής που δεν πάσχω από καρκίνο”, δήλωσε ο Ρώσος.

Οι βιολόγοι υποστήριξαν πως: “Είναι αρκετά απίθανο να μεγαλώσει ένα μικρό δέντρο στο ανθρώπινο σώμα καθώς για να αναπτυχθεί απαιτούνται ειδικές συνθήκες, όπως φως, νερό και κατάλληλη θερμοκρασία”.

πηγη:Cosmo.gr

Αντε τωρα να νιωθεις ετοιμοθανατος με σιγουρο καρκινο και να μαθαινεις οτι μεσα σου μεγαλωνει ενα ελατο..

Κρυπτοζωολογία Stoxasths Οι περισσότεροι από εμάς δεν είναι οικείοι με τον όρο Κρυπτοζωολογία. Δικαιολογημένο, αφού δεν είναι μέρος της ¨επίσημης¨ επιστήμης. Η Κρυπτοζωολογία είναι ο αιρετικός κλάδος της επιστήμης της Ζωολογίας. Η ονομασία της προέρχεται προφανώς από τα ελληνικά και ως περιεχόμενο έχει την έρευνα και ανακάλυψη μορφών ζωής που μέχρι τώρα θεωρούνταν εξαφανισμένες ή ζώων που η - επίσημη - επιστήμη αμφισβητεί την ύπαρξη τους. Οι επιστήμονες της, οι Κρυπτοζωολόγοι, σνομπάρονται βέβαια από τους θιασώτες της επίσημης επιστήμης αλλά το πάθος τους αρκεί για να συνεχίσουν την καλή δουλειά και να φέρνουν στο φως καινούργια είδη ή παλιά που είχε εικαστεί ότι είχαν εξαφανιστεί. Το αντικείμενο της Κρυπτοζωολογίας δεν είναι καινούργιο. Υπάρχουν αναφορές για παράξενα τέρατα και άγνωστα ζώα σε περιοχές ανεξερεύνητες από αρχαιοτάτων χρόνων. Στα πρώτα ιστορικά χρόνια ήδη έχουμε αναφορές για παράξενα ζώα με περίεργες ιδιότητες που βασάνιζαν τους απλούς θνητούς για πολλά χρόνια μέχρι να βρεθεί ένας ήρωας και να τα εξοντώσει. Βλέπουμε παραδείγματος χάριν αναφορές για τέτοια ζώα στα Ομηρικά έπη (Σκύλα, Χάρυβδη) ενώ στους άθλους του Ηρακλή συναντάμε τις Στυμφαλίδες όρνιθες και η Λερναία Ύδρα. Έχουμε ακόμα και άλλες μυθικές αναφορές για περίεργα ζώα όπως ο Μονόκερος, ο Πήγασος, η γοργόνα Ευρυαλώς, οι Κένταυροι και ο φύλακας του Άδη, Κέρβερος. Ιδιαίτερα γνωστό μυθικό ζώο είναι και η Μέδουσα η οποία φονεύτηκε από τον Περσέα. Η γοργόνα Μέδουσα είχε μαγικές ιδιότητες καθώς το βλέμμα της πάγωνε κάθε ζωντανό. Μετά τον αποκεφαλισμό της λοιπόν από τον Περσέα συναντάμε το κεφάλι της Μέδουσας στην ασπίδα της Αθηνάς. Τέτοιες αναφορές εμφανίζονται επίσης και στα χρόνια των εξερευνήσεων του πλανήτη μας. Σ' αυτά τα χρόνια βλέπουμε χάρτες με λευκές περιοχές, ανεξερεύνητες που είχαν επάνω γραμμένες τις λέξεις "TERRA INCOGNITA" (Άγνωστη Γη). Οι τολμηροί λοιπόν εξερευνητές που είχαν το θάρρος και το θράσος να τις εξερευνήσουν και δεν γύριζαν ποτέ, λεγόταν ότι είχαν θανατωθεί από μυστηριώδη τέρατα, ενώ όσοι γυρίζανε αφηγούνταν ιστορίες για τεράστια φίδια, σκυλοπρόσωπους ανθρώπους και παράξενα και τρομερά τέρατα. Αναφορές για τεράστια θαλάσσια τέρατα και κήτη έχουμε και από ναυτικούς οι οποίοι αφηγούνταν ιστορίες για τεράστια καλαμάρια και χταπόδια, για τιτάνιες μάχες ανάμεσα σε γιγαντιαία χταπόδια και κήτη, και για επιθέσεις γιγαντιαίων πλασμάτων σε πλοία. Τέτοιες σκηνές έχουν αποτυπωθεί σε γκραβούρες της εποχής, σε παραδόσεις ναυτικών χωρών και σε λαϊκούς μύθους. Ας θυμηθούμε επίσης τον Ιούλιο Βερν στο '20.000 Λεύγες κάτω από τη θάλασσα'. Όταν το υποβρύχιο Ναυτίλος έκανε την εμφάνιση του στην αρχή θεωρήθηκε θαλάσσιο τέρας. Όσο αυτές οι περιοχές μίκραιναν και οι χάρτες γίνονταν πιο αναλυτικοί και σαφείς, τόσο πιο σπάνιες ήταν και οι αναφορές για τέτοια ζώα. Τι έγινε λοιπόν; Εξαφανίστηκαν αυτά τα ζώα; Δεν υπήρξαν ποτέ ή μάθανε να κρύβονται; Πόσο καλά ξέρουμε άραγε τον πλανήτη μας και τα μυστικά του;
Τα αστέρια της Κρυπτοζωολογίας Η Κρυπτοζωολογία δεν είναι νέα επιστήμη. Υπάρχουν αναφορές για τέτοια ζώα εδώ και πολλά χρόνια. Μερικά μάλιστα από αυτά έχουν γίνει διάσημα και έχουνε δημιουργήσει παράδοση σε συγκεκριμένες περιοχές στις οποίες εμφανίζονται. Ο λόγος που προκαλείται τόσο μεγάλος θόρυβος και εντύπωση σε περιοχές που εμφανίζονται ή παρόμοια πλάσματα είναι κυρίως η μορφή τους . Σχεδόν κανένας Κρυπτοζωολόγος δεν ενδιαφέρεται να ανακαλύψει ένα νέο είδος πεταλούδας ή κάμπιας. Τα πλάσματα της Κρυπτοζωολογίας είναι εντυπωσιακά και τρομακτικά στην μορφή. Αυτό είναι και ένα μέρος αυτής της γοητευτικής νέας επιστήμης. Αναμφισβήτητα, το πιο διάσημο ¨τέρας¨ είναι η Νέσι, το τέρας του Λοχ Νες. Οι αναφορές για τη Νέσι είναι λίγες και ασαφής, αλλά πλέον έχει γίνει θρύλος στην περιοχή και παγκοσμίως.
Ένα άλλο διάσημο τέτοιο ζώο είναι το Yeti ή Sasquatch ή Bigfoot ή Χιονάνθρωπος της Σιβηρίας. Πρόκειται για έναν τύπο πιθηκόμορφου όντος το οποίο εμφανίζεται σε διαφορετικές περιοχές του πλανήτη : στα Ιμαλάια, στα Βραχώδη Όρη και σε άλλα βουνά.
Ένα άλλο αμφισβητούμενο ον είναι το ¨Ρι¨, για το οποίο δεν έχει γίνει κάποιος ιδιαίτερος λόγος στην χώρα μας. Είναι κάποιο θαλάσσιο όν το οποίο μοιάζει με γοργόνα. Στην Ελλάδα βέβαια έχουμε κάτι παρόμοιο: την μυθική γοργόνα αδερφή του Μεγάλου Αλεξάνδρου η οποία εμφανίζεται στα πλοία μεσοπέλαγα και ρωτάει τα πληρώματα αν ζει ο αδερφός της. Τα πληρώματα τότε πρέπει να απαντήσουν πως ο Μέγας Αλέξανδρος ζει και βασιλεύει. Η γοργόνα τότε φεύγει ήρεμη. Σε αντίθετη περίπτωση όμως, αν δηλαδή τα πληρώματα απαντήσουν ότι πέθανε ο αδερφός της τότε θυμωμένη η γοργόνα καταστρέφει τι πλοίο. Άλλα ζώα είναι ο Mothman, το τεράστιο ακέφαλο πτηνό με τα κόκκινα μάτια το οποίο μάλιστα έγινε και ταινία τώρα τελευταία και το Chubacabra ζώο σχετικά νέο στο χώρο αλλά παρόλα αυτά γίνονται αρκετές αναφορές γι' αυτό. Άλλα μυστηριώδη ζώα αλλά λιγότερο γνωστά, είναι ο κοιλάκανθος, το Mokele-Mbembe, o μαρσιποφόρος λύκος της Τασμανίας και οι σκυλοκέφαλοι κάτοικοι των νησιών κοντά στην Νέα Γουινέα. Ακολουθεί περαιτέρω ανάλυση των μυστήριων αυτών ζώων.
Οι μυστηριώδεις συγκάτοικοι μας στον πλανήτη Γη Το μεγαλύτερο όνομα της Κρυπτοζωολογίας, η βεντέτα της επιστήμης, είναι αναμφισβήτητα η Νέσι, το 'τέρας του Λοχ Νες'. Η Νέσι βρίσκεται στην τεράστια λίμνη του Λοχ Νες (Loch Ness - Loch σημαίνει λίμνη ή κλειστή θάλασσα στα κέλτικα) στην Σκοτία. Ο θρύλος της γεννήθηκε τον 6ο μ. Χ. αιώνα και συνεχίζεται άλυτος μέχρι τις ημέρες μας. Οι αποδείξεις για την ύπαρξη της βέβαια δεν είναι ισχυρές, αλλά είναι πολλοί αυτοί που ισχυρίζονται ότι την είδαν. Οι λιγοστές θολές φωτογραφίες της μας δείχνουν ένα πλάσμα που θα μπορούσε να είναι πλεισιόσαυρος, ένα είδος υδρόβιου δεινόσαυρου που εικάζεται ότι χάθηκε εκατομμύρια χρόνια πριν ή τεράστιος κοιλάκανθος σύμφωνα με μελετητές. Τι είναι λοιπόν αυτό το πλάσμα αν όντως υπάρχει; Πως βρέθηκε εκεί; Κάποιες μελέτες έδειξαν ότι η Λοχ Νες κάποτε δεν ήταν κλειστή λίμνη αλλά επικοινωνούσε με την ανοιχτή θάλασσα. Ίσως λοιπόν, κάποιο αρχαίο υδρόβιο πλάσμα εγκλωβίστηκε μέσα στην λίμνη μετά από κάποια γεωλογική ανακατάταξη και συνεχίζει να επιβιώνει μέχρι σήμερα αυτό το είδος με κάποιες πιθανώς μεταλλάξεις για καλύτερη προσαρμογή. Έχουν κυκλοφορήσει πολλές φωτογραφίες της Νέσι στον διεθνή Τύπο. Ορισμένες από αυτές ήταν πολύ θολές και δεν μπορούσαν να αποτελέσουν αποδείξεις. Κάποια από αυτές έδειχνε ξεκάθαρα την Νέσι. Ο φωτογράφος της έγινε διάσημος και η επίσημη Ζωολογία ήταν έτοιμη να αναγνωρίσει το ζώο ως υπαρκτό είδος και να το κατατάξει ως νέο είδος. Ο φωτογράφος όμως λίγο πριν πεθάνει ομολόγησε πως η φωτογραφία ήταν πλαστή για λόγους διαφήμισης ,δίνοντας έτσι άδοξο τέλος σ' αυτήν την ιστορία. Πολλοί άνθρωποι από όλο τον κόσμο έχουν παρατήσει την δουλειά τους και έχουν επενδύσει πολλά λεφτά στην ανακάλυψη της Νέσι. Οι περισσότεροι απογοητεύονται γρήγορα και οι δουλειές τους είναι ερασιτεχνικές. Μια σοβαρή έρευνα έγινε το 1983 από τους Ρίκυ Ράζνταν και Άλαν Κιέλαρ. Το επάγγελμα τους ήταν η διεύθυνση της εταιρείας ISCAN,μια επιχείρηση στο Ρότσεστερ που ασχολείται με ηλεκτρονικά συστήματα εντοπισμού πλοίων. Το χόμπι τους ήταν η έρευνα της υπόθεσης του τέρατος του Λοχ Νες. Οι δύο νέοι λοιπόν, ξεκίνησαν εμπνεόμενοι από πίνακες και αναφορές για 'κάτι' στη λίμνη του Λοχ Νες και με την ελπίδα ότι θα ήταν κάποιο τέρας που θα το ανακαλύπτανε οι ίδιοι. Σε κάποιο τμήμα λοιπόν της Λοχ Νες όπου είχαν γίνει αρκετές αναφορές για την Νέσι, εγκατέστησαν ένα σύνολο από 144 ηχητικές συσκευές που καλύπτανε έκταση 1920 τετραγωνικών μέτρων ,με 9 υποβρύχιους εκτοξευτές που εκτοξεύουν μηχανισμούς οι οποίοι με τη σειρά τους αποσπούν δείγματα από το δέρμα των ζώων για βιοψία. Κάθε αντικείμενο ,πάνω από 3 μέτρα σε μήκος, που κολυμπάει σε ακτίνα δράσης των μηχανημάτων ,θέτει σε λειτουργία ένα σύστημα συναγερμού, το σόναρ το εντοπίζει αυτόματα και οι εκτοξευτές ενεργοποιούνται. Κάθε ζωικός ιστός που αποσπάται από το μηχανισμό της εκτόξευσης μπορεί να εξεταστεί για να μας δείξει αν πράγματι προέρχεται από άγνωστο είδος ζώου. Μετά από έξι εβδομάδες όμως και χωρίς ούτε ένα ενδεικτικό ήχο από το σύστημα οι νεαροί μηχανικοί εγκατέλειψαν το σχέδιο τους. Για την Νέσι έχουν ακουστεί πολλά και θα ακουστούν ακόμα πιο πολλά. Η επίδραση του Θρύλου της Νέσι στην περιοχή είναι ιδιαίτερα ευεργετική. Η οικονομία της περιοχής στηρίζεται στη Νέσι και πολλές παραλίμνιες περιοχές ζούνε από αυτό. Γύρω από την λίμνη συναντούμε μια σειρά παρατηρητηρίων, ξενοδοχείων και πάρκων αφιερωμένα στον θρύλο. Η έντονη εμπορευματοποίηση της Νέσι οδηγούν σε υποψίες για την μη ύπαρξη της και την δημιουργία του μύθου για εμπορικούς καθαρά λόγους. Ας σημειώσουμε ότι η γύρω περιοχή δεν προσφέρεται για εκμετάλλευση. Η Νέσι είναι η μόνη πηγή εσόδων της περιοχής. Ο σκεπτικισμός απαιτείται σε τέτοιες περιπτώσεις.
Το δεύτερο αστέρι της Κρυπτοζωολογίας είναι ο τύπος του πιθηκόμορφου ογκώδους όντος το οποίο ζει σε δασικές και ορεινές περιοχές σε διάφορες περιοχές σε όλο τον κόσμο. Σε κάθε μέρος που εμφανίζεται γίνεται θρύλος και παίρνει και διαφορετικό όνομα. Στα Ιμαλάια ονομάζεται Yeti, στα Βραχώδη Όρη λέγεται Bigfoot και στην βόρεια Αμερική Sasquatch. Στις περιοχές που εμφανίζεται έχει γίνει θρύλος και φόβητρο για μικρά παιδιά και μεγάλους. ¨Θα σε πάρει το Yeti¨ απειλούν οι μανάδες τα παιδιά τους σε ένα χωριό των Ιμαλαίων. Αυτά τα ανθρωπόμορφα όντα εμφανίζονται σε περιοχές του πλανήτη με έντονη βλάστηση και αχανείς εκτάσεις οπού μπορούν να κρύβονται, όπως είναι η Σιβηρία και οι χιονισμένες βουνοπλαγιές των Ιμαλαίων. Οι εμφανίσεις αυτών των όντων είναι αρκετές. Τον Μάιο του 1985 το περιοδικό ¨Σπούτνικ¨ ανέφερε ένα περιστατικό στο χωριό Τσίλμα της Πετσόρα, στη βορειοδυτική Σοβιετική Ένωση σύμφωνα με το οποίο έξι αγόρια και δύο ενήλικες την ώρα που μαζεύανε στάχυα είδανε δύο ανθρωπόμορφες φιγούρες στην απέναντι όχθη του ποταμού. Μοιάζανε με ανθρώπους αλλά δεν φορούσανε ρούχα και το σώμα τους ήταν καλυμμένο με τρίχες. Ήτανε περίπου δύο μέτρα ψηλοί και αφήσανε τεράστια χνάρια τα οποία ήταν κάτι ανάμεσα σε χνάρια ανθρώπου και αρκούδας (χαρακτηριστικό ήτανε ότι το χοντρό του δάχτυλο προεξείχε αρκετά από τα υπόλοιπα). Αρκετά χρόνια νωρίτερα, το 1961 ο γεωλόγος Βλαντιμίρ Πουσκάνεφ διηγείται μία ιστορία στην Σοβιετική Τάιγκα στην περιοχή του βουνού Ομπ. Τα σκυλιά ενός οδηγού μυρίστηκαν κάτι και γαβγίσανε ανήσυχα. Σε λίγο όμως υποχωρήσανε τρομαγμένα και πρόβαλλε η σιλουέτα ενός τεράστιου 'άνθρώπου'. Το σώμα του ήταν καλυμμένο από κοντό πυκνό τρίχωμα, το πρόσωπο του ήτανε τόσο σκοτεινό που δεν ξεχώριζαν τα χαρακτηριστικά του προσώπου του, είχε παράξενα μακριά χέρια και περπατούσε με παράξενο κυματιστό τρόπο σαν να έστριβε τα πόδια του σε κάθε βήμα του. Μία άλλη περίπτωση ήτανε αυτή της δασκάλας Μαρία Σενκίνα στην πόλη Σάλενχαρτ. Σύμφωνα με την μαρτυρία της όταν ήτανε είκοσι χρονών, σε μία εκδρομή για κυνήγι με τον πατέρα της έμειναν στο σπίτι ενός ντόπιου κυνηγού ο οποίος τους ρώτησε αν ήθελαν αν δουν τον 'άνθρωπο του δάσους'. Δεχτήκανε και ο κυνηγός τους πήγε μέσα στο δάσος. Σε λίγη ώρα τα σκυλιά αρχίσανε να γαβγίζουν και σε περίπου εκατό μέτρα φάνηκε ο 'άνθρωπος του δάσους', ένα πανύψηλο ανθρωπόμορφο πλάσμα. Ο κυνηγός μάλιστα τους είπε ότι κάθε χρόνο το πλάσμα ερχότανε στην περιοχή και ο ίδιος για να ανταποδώσει την επίσκεψη του άφηνε ωμό κρέας. Μεταφερόμαστε τώρα στην Αμερική οπού εκεί ο Μεγαλοπόδαρος κυριαρχεί στην ορεινές περιοχές του Όρεγκον και της Καλιφόρνια. Τον Ιανουάριο του 1972, στο Μπολς Φέρυ της Καλιφόρνια τέσσερις νεαροί κατευθύνονται προς το Μπητλ Κρηκ με το αυτοκίνητο τους όταν βλέπουν ένα λαμπερό αντικείμενο να περνά πάνω από το αμάξι τους. Αφού παρκάρανε ακούσανε μια κραυγή. Γυρίσανε προς το μέρος που ακούστηκε ο θόρυβος και είδανε ένα ογκώδες πλάσμα ύψους 2.10 με σκοτεινό τρίχωμα και κεφάλι σε σχήμα σταγόνας. Το πλάσμα απομακρύνθηκε όπως κάνανε και οι νεαροί. Απομακρυνόμενοι με το αυτοκίνητο ένιωσαν πως κάποιος τους παρακολουθούσε και είδανε φλογερές σφαίρες σε διάφορα χρώματα να κινούνται σπασμωδικά πάνω από τα χωράφια. Στη συνέχεια μία από τις σφαίρες πήρε ανθρώπινη μορφή και στάθηκε δίπλα στο δρόμο. Μετά από μία διασταύρωση πιο κάτω όλα έγιναν όπως πριν. Τη σχέση Μεγαλοπόδαρου και ΑΤΙΑ που φαίνεται στο παραπάνω περιστατικό ενισχύει και το παρακάτω. Τον Οκτώβριο του 1960, στο Μάρλιγκτον της Δυτικής Βιρτζίνια ο Ντοκ Πρήστλυ οδηγούσε όταν το αυτοκίνητο του σταμάτησε ανεξήγητα να λειτουργεί. Στην άκρη του δρόμου στεκόταν ένα ανθρωποειδές δυόμισι μέτρων με ανορθωμένο μακρύ τρίχωμα. Ένα λεωφορείο με φίλους του Πρήστλυ που προπορευότανε γύρισε πίσω για δει γιατί αργούσε. Στην θέα του λεωφορείου το τρίχωμα του πλάσματος έπεσε και η μηχανή του αυτοκινήτου άρχισε να ξαναλειτουργεί. Το επεισόδιο επαναλήφθηκε λίγα λεπτά αργότερα με τον ίδιο ακριβώς τρόπο. Στην ίδια πολιτεία παρόμοια περιστατικά ήτανε σε έξαρση τον ίδιο χρόνο.
Ένα άλλο περιστατικό έλαβε χώρα στις 9 Ιουνίου 1974 στο Κινγκ Κάουντυ της Ουάσινγκτον. Ο Τόνυ Μακλένναν οδηγούσε το αυτοκίνητο του όταν φρέναρε απότομα παρατηρώντας κάτι που έμοιαζε με τραυματισμένο σκυλί. Όταν όμως ο ΄σκύλος΄ σηκώθηκε τότε ο Μακλένναν είδε ένα ογκώδες τριχωτό πιθηκοειδές ύψους δυόμισι και πλέον μέτρων με κόκκινα φωτεινά μάτια. Οι έρευνες που ακολουθήσανε έφεραν στο φως ένα φρέσκο μονοπάτι και τρίχες μήκους δέκα εκατοστών. Στις 21 Οκτωβρίου του 1973 η κυρία Χάιτ παρατήρησε από το σπίτι της στον κήπο διάφορα φωτάκια τα οποία μοιάζανε με στολίδια χριστουγεννιάτικου. Σε λίγο τα φωτάκια έσβησαν και έγιναν ένα λαμπρό φως, μια ημικυκλική κάψουλα μέσα στην οποία διακρινότανε ένα πιθηκόμορφο πλάσμα χωρίς λαιμό και με κανένα χαρακτηριστικό στο πρόσωπο του εκτός από μια προεξέχουσα μύτη. Δυστυχώς είχαμε και αναφορές για εχθρική συμπεριφορά από Μεγαλοπόδαρους. Μία λίστα τέτοιων βίαιων συμπεριφορών συγκέντρωσε το 1965 ο ερευνητής Τζον Γκριν με πάνω από 120 περιστατικά. Ένα τέτοιο περιστατικό έλαβε χώρα το 1942 όταν στο Καντζ της Βρετανικής Κολομβίας ένας τριχωτός γίγαντας επιτέθηκε σε έναν άντρα και του έσπασε το χέρι. Στην ίδια περιοχή είχε ακουστεί μία ιστορία σύμφωνα με την οποία δύο κυνηγοί στις αρχές του 19ου αιώνα σκοτωθήκανε από 'κάτι δίποδο'. Το 1907 οι Ινδιάνοι της ίδιας περιοχής αναστατώθηκαν από τα ουρλιαχτά ενός 'πιθηκάνθρωπου' και το 1945 στην ίδια περιοχή ένας Μεγαλοπόδαρος κυνήγησε τον Χένρυ Τσαρλς για περίπου ενάμισι χιλιόμετρο κοντά στο Χάρισον Μιλς. Ενδιαφέροντα στοιχεία μας παρέχουν και οι τοπικές ινδιάνικες παραδόσεις. Συγκεκριμένα στην περιοχή Μέμφις στο Τενεσσή τα πιθηκόμορφα πλάσματα ονομάζονται 'τρελές αρκούδες', οι οποίες λέγεται ότι έρχονται από τα άστρα μέσα σε 'μικρά φεγγάρια'. Έχουν αναφερθεί πολλές περιπτώσεις στις οποίες Ινδιάνοι είδανε 'τρελές αρκούδες' να βγαίνουν από 'μικρά φεγγάρια'. Το πιο εντυπωσιακό είναι ότι οι τρελές αρκούδες δεν βγαίνουν μόνες τους από τα 'μικρά φεγγάρια' αλλά τις βγάζουν έξω άνθρωποι οι οποίοι μοιάζουν με κανονικούς ανθρώπους και έχουνε κοντά μαλλιά και φωτεινά ρούχα. Μάλιστα υπήρχε η αντίληψη ότι οι 'αρκούδες' στελνότανε από τα άστρα για να φέρουν ισχυρά φάρμακα και δεν επιτρεπότανε σε αντίπαλες φυλές να σκοτώνουν τις 'αρκούδες'. Αλλάζουμε πάλι ήπειρο και μεταφερόμαστε στην Ασία όπου στην περιοχή των Ιμαλαίων οι ντόπιοι αποκαλούν τον τοπικό Μεγαλοπόδαρο 'Μετόχ-Κάγκμι' που σημαίνει 'ο άνθρωπος του χιονιού που μυρίζει άσχημα'. Μεταγενέστεροι Βρετανοί ερευνητές αποκάλεσαν το πλάσμα 'Abominable Snowman ή ABSM) ονομασία που παραμένει και στις μέρες μας. Την πρώτη αναφορά για τον ABSM έχουμε το 1899 όταν ο ταγματάρχης Γουάντελ ανέφερε τεράστια ίχνη στην περιοχή του Σικκίμ. Μετέπειτα αποστολές ανακαλύψανε ίχνη και είδανε και τριχωτά πλάσματα. Το 1923-24 μία ορειβατική αποστολή στο Έβερεστ από τον στρατηγό Μπρούς ανακάλυψε ίχνη και είδε ένα 'μεγάλο τριχωτό άνθρωπο' να τρέχει. Στις ίδιες περιοχές που εμφανίζονται οι ABSM έχουμε και εμφανίσεις ΑΤΙΑ. Μία αναφορά έρχεται το 1932 από τον ορειβάτη Σμαυθ αλλά ήδη έχουμε αναφορές σε όλη την περίοδο 1920-30 οπότε 'τεράστιοι ασημένιοι δίσκοι' εμφανίζονται και ακολουθούν συγκεκριμένες διαδρομές. Το 1949 έχουμε την περίπτωση ενός οδηγού σέρπα ο οποίος βρέθηκε κατακρεουργημένος από ένα ABSM σε μία περιοχή απρόσιτη από οποιοδήποτε άλλο ζώο. Ενδιαφέρον είναι ότι οι κτηνοτρόφοι της περιοχής πιστεύουν ότι η συνάντηση με ένα τέτοιο πλάσμα μπορεί να φέρει αρρώστια ή και θάνατο και ότι μόλις κάποιος συναντήσει ένα τέτοιο ον πρέπει να σκεπάσει τα μάτια του και να απομακρυνθεί. Παρόμοια αντίληψη υπάρχει και σε άλλες περιοχές του κόσμου όπου εμφανίζονται τέτοια πλάσματα όπως στην Αλάσκα όπου οι κτηνοτρόφοι πιστεύουν μόλις δεις έναν Μεγαλοπόδαρο πρέπει να σκεπάσεις τα μάτια σου για να μην τυφλωθείς!
Ο θρύλος του ABSM επικρατεί σε όλη την ευρύτερη περιοχή από το Κασμίρ μέχρι το Ασσάμ. Κάθε φυλή μάλιστα έχει δικές της ιστορίες γι' αυτά τα πλάσματα αλλά επικρατούν δύο βασικοί τύποι. Ο ένας είναι ύψους 1.20 μ. και μοιάζει με άνθρωπο-νάνο που είναι καλυμμένος με τρίχωμα. Ονομάζεται Τζου-τεχ και τρέφεται με βατράχους και ασπόνδυλα. Ο άλλος τύπος είναι ύψους δύο-τριών μέτρων και ονομάζεται Μεχ-τεχ. Ένα Μεχ-τεχ μάλιστα εθεάθη να ξεριζώνει ρίζες με ένα μπαστούνι, κάτι το οποίο αποτελεί ένδειξη νοημοσύνης και τοποθετεί το πλάσμα στο επίπεδο του ανθρωποειδούς. Κανένα από αυτά τα δίποδα δεν μοιάζει με αρκούδα(η αρκούδα κινείται στα τέσσερα εκτός αν πρόκειται να επιτεθεί) ή γορίλα(οι πληθυσμοί γοριλών είναι μικροί και αποκλεισμένοι στην περιοχή της Ισημερινής Αφρικής). Οι τοπικές φυλές λένε πως είναι δαίμονες που φρουρούν τους θεούς και ζούνε στην κορυφή των βουνών. Το 1954 αναφέρθηκε πως μία φυλή στο Ασσάμ έφαγε ένα πλάσμα ύψους τριών μέτρων και τα κόκαλα και η γούνα του οποίου φυλάσσεται σε μοναστήρι. Ένας πληθυσμός ABSM φέρεται να ζει σε ορισμένες περιοχές βορειότερα. Το 1913 μάλιστα μία ομάδα κινέζων κυνηγών τραυμάτισε ένα ABSM με μακρύ ασημοκίτρινο τρίχωμα στο Σινκιάνγκ. Το πλάσμα έζησε για αρκετό καιρό στην αιχμαλωσία. Το 1954 ένας κινέζος αξιωματικός στην επαρχία Γιουνάν είπε σε Ρώσους πως υπήρχε μία φυλή υπό-ανθρώπων στα βουνά του δυτικού Γιουνάν από τους οποίους ένας αιχμαλωτίστηκε και μεταφέρθηκε στο Κουνμινγκ. Οι Κινέζοι ονομάζουν τον ABSM Τζιν-Σουνγκ, αρκουδάνθρωπο , Κρο-Νταν ή Μπεκ-Μποκ. Αυτά τα πλάσματα είναι γνωστά και στις φυλές της ερήμου Γκόμπι και της Μογγολίας. Αναφορές γι' αυτά τα πλάσματα έχουμε και στην αρχαία κινεζική φιλολογία όπου χαρακτηρίζονται 'τριχωτοί άνθρωποι των βουνών'. Αρκετές έρευνες για ABSM έχουμε από Σοβιετικούς φορείς και περιοδικά τα οποία έχουν στείλει αρκετές αποστολές στην περιοχή προκειμένου να αποκαλύψουν περαιτέρω στοιχεία. Τα αποτελέσματα των ερευνών έδειξαν ότι υπάρχουν μεμονωμένοι πληθυσμοί Βόρεια του Θιβέτ και Δυτικά της Κίνας αλλά και στην βορειοανατολική Σιβηρία όπου έχει αναφερθεί ένα είδος 'αγριάνθρωπου' όπως προαναφέρθηκε. Μία εκπληκτική και παράξενη ιστορία είναι αυτή του 'πογγοειδούς ανθρώπου' (Homo Pongoid). To 1969 ένα πλάσμα με πιθηκοειδή όψη επιδεικνυότανε ως 'μεσαιωνικός άνθρωπος' και βρισκότανε τοποθετημένο σε παγοκολώνα που χρησίμευε ως κατάψυξη. Υπήρξε και μελέτη του πλάσματος από τους επιστήμονες Μπέρναρντ Έβελμανς και Ιβάν Σάντερσον. Το αποτέλεσμα ήταν ένα αρχικό υπόμνημα στο οποίο ο Σάντερσον περιέγραψε ένα πλάσμα το οποίο σήμερα έχει εξαφανιστεί. Το πλάσμα ήταν τριχωτό σ' όλο το σώμα του εκτός από τις παλάμες του. Είχε πιθηκόμορφα χαρακτηριστικά, κυρτό θώρακα και τεράστια χέρια. Είχε λεπτά δάκτυλα στα χέρια και γαμψά στα πόδια. Είχε ανάστημα 1.80 μ. Το εύρημα αυτό δεν μελετήθηκε ποτέ εις βάθος και απόπειρες για αγορά από το Ινστιτούτο Σμιθσόνιαν δεν κατέληξαν πουθενά. Όπως φαίνεται ο Μεγαλοπόδαρος εμφανίζεται αρκετές φορές σε όλο τον κόσμο τα τελευταία 150 χρόνια. Ευτυχώς έχουμε καταφέρει να βρούμε αποδεικτικά στοιχεία για την ύπαρξη του. Διάφορες αποστολές έχουν αποφέρει τρίχες, φωτογραφίες, φιλμ και εκμαγεία αποτυπωμάτων. Η πρώτη φωτογραφία αυτού του πλάσματος δημοσιεύτηκε στις 7 Δεκεμβρίου 1965. Η φωτογραφία απεικονίζει μια μαύρη ανθρωποειδής φιγούρα ανάμεσα στα δέντρα. Μία παρόμοια φιγούρα φαίνεται και σε ένα φιλμ που τραβήχτηκε στις 20 Οκτωβρίου του 1967 από τους Ρότζερ Πάτερσον και Μπομπ Γκιμλιν στην πόλη Εύρηκα της Καλιφόρνιας. Στην αρχή υπέθεσαν πως το πλάσμα ήταν αρκούδα αλλά αυτό σηκώθηκε στα δύο πόδια του κι άρχισε να απομακρύνεται. Ο Πάτερσον κατέβηκε από το τρομαγμένο άλογο του και αρπάζοντας την κάμερα του ακολούθησε το πλάσμα και τράβηξε αρκετά μέτρα φιλμ. Μετα από την εξέταση του φιλμ φάνηκε πως το πλάσμα ήταν ύψους 2.10 μ. και βάρους εκατόν πενήντα κιλών. Υπάρχει επίσης και μία συλλογή εκμαγείων αποτυπωμάτων τέτοιων πλασμάτων στην κατοχή του Γκρόβερ Κραντζ. Τα αποτυπώματα έχουν μήκος 43 εκ. Τι είναι αυτό το πλάσμα τελικά; Έχουν ακουστεί πολλά από πολλούς. Διάφοροι επιστήμονες, φυσιοδίφες, βιολόγοι, ανθρωπολόγοι, ορθοπεδικοί και ειδικοί φωτογραφίας διατυπώνουν απόψεις μετά από επίπονες έρευνες. Φαίνεται ωστόσο μετά από ευρήματα πως δεν πρόκειται για κατάλοιπο ανθρώπου του Νεάτερνταλ ή για χαμένο κρίκο της ανθρώπινης εξέλιξης. Οι πιο πολλές εμφανίσεις γίνονται σε δυσπρόσιτες περιοχές αλλά έχουμε και θεάσεις τέτοιων πλασμάτων και σε πυκνοκατοικημένες περιοχές. Σ' αυτές τις περιπτώσεις εμφανίζονται κλοιοί από έδαφος και αέρα. Όταν κλείνουν δεν υπάρχει πια τίποτα μέσα. Φυσικά είναι δύσκολο να δεχτούμε πως οποιοδήποτε γνωστό πλάσμα μπορεί να ξεφύγει. Έχουμε και ανάλυση του περίφημου Σάσκουατς. Σύμφωνα με τις αναλύσεις φαίνεται πως πρόκειται για ένα άγνωστο ανθρωποειδές, θηλυκού γένους, ύψους δύο μέτρων που δεν ανήκει στο ανθρώπινο είδος. Άρα τι είναι;

Ο καθηγητής Μπόρις Πόρσνεφ με μία μνημειακή εργασία του προτείνει πως πρόκειται για μεταβατικό στάδιο πιθήκου σε άνθρωπο. Αυτό που προβληματίζει πολλούς επιστήμονες είναι πως δεν έχουν βρεθεί απομεινάρια ή σκελετοί τέτοιων πλασμάτων. Μήπως το πλάσμα αυτό θάβει τους νεκρούς του επιδεικνύοντας έτσι αξιόλογη πνευματικότητα και νοημοσύνη; Άλλοι υποστηρίζουν πως αυτά τα πλάσματα δεν είναι τίποτα άλλο από μία προβολή του αρχετύπου του ανθρώπινου συλλογικού ασυνειδήτου στο υλικό επίπεδο. Το αρχέτυπο αυτό έχει σχέση με την αρχαϊκή μνήμη και το φόβο του τριχωτού αγριάνθρωπου απ' τον οποίο αναπτύχθηκε ο Χόμο Σάπιενς και με τον οποίο οι μακρινοί μας απόγονοι πρέπει να έδωσαν πολλές μάχες. Η θεωρία αυτή παρουσιάζει ενδιαφέρον καθώς αντικαθιστά το άγνωστο με κάτι άλλο εξίσου άγνωστο. Ο θρύλος του Μεγαλοπόδαρου ή όπως αλλιώς αποκαλείται εκτείνεται σε όλη την υδρόγειο σχεδόν. Έχει ακουστεί μάλιστα ότι έχουν μεταλλικά νύχια (όπως οι Στυμφαλίδες όρνιθες) και ανεστραμμένες πατούσες. Έχουν γίνει πλέον μέρος των παραδόσεων πολλών περιοχών και λαών. Συνήθως τα όντα αυτά έχουν το καθήκον να είναι φύλακες της Ερημιάς και της Αγριότητας όπως ήταν οι αγριάνθρωποι των ανατολικών κι ευρωπαϊκών θρύλων ή ο Πάνας και οι Σάτυροι στην αρχαία ελληνική μυθολογία. Αναφορές έχουμε και σε Κελτικούς μύθους για ανθρωποφάγα πλάσματα. Τι είναι αυτό το ανθρωπόμορφο ή πιθηκόμορφο πλάσμα τελικά; Δεν ξέρουμε ακόμα πώς να το χαρακτηρίσουμε και ως τι να το κατατάξουμε. Κι αυτό κυρίως γιατί δεν έχουμε στην κατοχή μας ένα πτώμα ή ένα ζωντανό ον που να μπορέσουμε να το μελετήσουμε. Τα λιγοστά ευρήματα που έχουμε στη διάθεση μας όπως τρίχες, εκμαγεία αποτυπωμάτων και περιττώματα μας δείξανε μετά από ανάλυση DNA ότι δεν πρόκειται ούτε για αρκούδα ούτε για άνθρωπο και ούτε για κάποιο γνωστό ζώο. Προς το παρόν και για πολύ καιρό θα μείνει κάτι άγνωστο και ανεξερεύνητο. Οι έρευνες συνεχίζονται. Κάθε χρόνο διοργανώνονται επιδρομές σε περιοχές που αναφέρονται θεάσεις τέτοιων όντων και γίνεται ένα Μεγάλο Κυνήγι, ένα Big Hunt, για να ανακαλυφθεί το ίδιο το πλάσμα ή στοιχεία για την ύπαρξη του. Προς το παρόν αυτές οι επιδρομές στην φύση αποδίδουν εκμαγεία, θολές και ασαφείς φωτογραφίες και κάποια ξύλινα 'εργαλεία'. Παρόλα αυτά το πάθος των ανθρώπων συνεχίζει να τους καθοδηγεί. Πέραν αυτών των διάσημων 'τεράτων' έχουμε και αναφορές και για άλλες περιπτώσεις λιγότερο γνωστές αλλά εξίσου σημαντικές. Ένα τέτοιο τέρας είναι ο γιγαντιαίων διαστάσεων πίθηκος Μιάκα. Η πρώτη αναφορά για την ύπαρξη του έγινε το φθινόπωρο του 2000 από ένα ζευγάρι ηλικιωμένων στην κομητεία Σαρασότα της Φλόριντα. Η ιστορία των δύο ηλικιωμένων βέβαια δεν ελήφθη σοβαρά από κανέναν. Όταν όμως καταφέρανε να το φωτογραφίσουν τότε όλη η κομητεία ασχολήθηκε μαζί τους και με το μυστηριώδη κάτοικο του ποταμού Μιάκα απ' όπου πήρε και το όνομα του. Κάποιοι κάτοικοι άρχισαν μάλιστα να αποκαλύπτουν πως κατά την διάρκεια ψαρέματος ή κυνηγιού είδανε κάτι που έμοιαζε με τεράστιο ουραγκοτάγκο ή μαϊμού. Αυτό που έκανε μεγαλύτερη εντύπωση ήτανε το μεγάλο μέγεθος του. Οι φωτογραφίες του πλάσματος δεν είναι καθαρές αλλά έχουμε περιγραφή του από ανθρώπους που το είδανε. Το πιο εντυπωσιακό όπως προαναφέρθηκε είναι το μέγεθος του. Σύμφωνα με μαρτυρίες. Γονατιστό έφτανε τα δύο μέτρα και εικάζεται ότι το ολικό του ύψος είναι περίπου τρία μέτρα. Χαρακτηριστική είναι επίσης και η οσμή που αφήνει πάντα. Ακόμα, φέρεται να είναι ιδιαίτερα τριχωτό και το πρόσωπο του μοιάζει με ουραγκοτάγκου. Το ηλικιωμένο ζευγάρι συνέχισε να βλέπει το ζώο αυτό μέχρι τις 22 Δεκεμβρίου 2000 που ήτανε η τελευταία φορά. Μετά από επτά ημέρες το ζευγάρι μίλησε στον Σερίφη και μετά από τις διαβεβαιώσεις κι άλλων μαρτύρων αποφάσισε να καλέσει έναν ειδικό. Αυτός ήταν ο κτηνίατρος Ντέηβιντ Μπάρκασι, κτηνίατρος ο οποίος ασχολείται με εντοπισμό παράξενων ζώων και είναι ο ιδιοκτήτης του μεγαλύτερου εκθετηρίου φιδιών στην Φλόριντα. Μετά από προσεκτική εξέταση αποφάσισε να ζητήσει την βοήθεια μιας έμπειρης Κρυπτοζωολόγου, της Λώρεν Κόλεμαν. Η ίδια είναι πολυγραφέστατη συγγραφέας για ζώα υπό τον κίνδυνο της εξαφάνισης. Μία πρώτη εξέταση των φωτογραφιών την έπεισε ότι βρισκότανε μπροστά στο εύρημα της Κρυπτοζωολογίας στον 21ο αιώνα. Πεπεισμένη για την γνησιότητα των φωτογραφιών η Κόλεμαν δηλώνει: ¨Το εντυπωσιακών διαστάσεων ζώον έχει πιο φαρδείς ώμους από το Bigfoot και σίγουρα ζυγίζει πολύ περισσότερα κιλά. Θα έλεγα ότι έχουμε να κάνουμε με ένα ανθρωποειδές που μοιάζει να έχει προέλθει από διασταύρωση πιθήκου με γορίλα, μόνο που ο πίθηκος Μιάκα ανήκει σε ένα μοναδικό είδος¨. Ο πίθηκος πλέον αρχίζει να γίνεται γνωστός και εκτός των συνόρων της Σαρασότα. Την άνοιξη του 2001 όλα τα ΜΜΕ της Φλόριντα ασχολήθηκαν με τον γιγαντιαίο πίθηκο. Αυτή τη στιγμή δεκάδες ερευνητές και μελετητές μελετούν προσεκτικά τις φωτογραφίες και τα υπόλοιπα στοιχεία. Πρόσφατα ακούστηκε μάλιστα στο Διαδίκτυο από μερικούς παλαιοντολόγοι πως το τέρας μοιάζει με τους πρώτους κάτοικους της Βόρειας Αμερικής, γνωστούς ως Μπούγκερς. Αυτά τα ανθρωποειδή θεωρείται συγγενικό είδος των πιθήκων της αφρικανικής ηπείρου και ζούσε στα δάση. Άλλοι ερευνητές δεν αποκλείουν ο Πίθηκος Μιάκα να είναι απλώς ένα νέο είδος ουραγκοτάγκου. Αν είναι όντως έτσι πρέπει να είναι το μοναδικό του είδους του καθώς τόσα χρόνια ήτανε εξαφανισμένο. Επίσης είναι απορίας άξιον γιατί ένα νέο είδος ουραγκοτάγκου βρίσκεται στην Αμερική ενώ κανονικά θα έπρεπε να βρίσκεται στην Αφρική. Υπέρ της γνησιότητας της ύπαρξης του Πιθήκου τίθεται και ο Τζέι Ο' Σάλιβαν ζωολόγος και καθηγητής στο μουσείο Φυσικής Ιστορίας της Φλόριντα. Η Κρυπτοζωολογία είναι μία αποκαλυπτική και θεαματική επιστήμη. Τα ευρήματα και τα πορίσματα της είναι εντυπωσιακά και ίσως τρομακτικά. Μας αποκαλύπτει επίσης πως σ' αυτόν τον πλανήτη ζούνε πιο πολλά πλάσματα απ' όσα γνωρίζουμε. Μας αποκαλύπτει πως πολλοί συγκάτοικοι μας σ' αυτόν τον πλανήτη μας είναι άγνωστοι., Κι αυτό γιατί ίσως δεν θέλουν να γίνουν γνωστοί. Ο άνθρωπος πάντα ήθελε να εξερευνεί και να γνωρίζει το περιβάλλον του. Ο άνθρωπος θα συνεχίσει να ψάχνει αυτά τα πλάσματα μέχρι να τα γνωρίσει και να τα κατανοήσει. Αυτό που έχει μεγαλύτερη σημασία ωστόσο από την γνώση τέτοιων πλασμάτων είναι ο σεβασμός τους. Πρέπει να σεβαστούμε τον χώρο τους, τον τρόπο ζωής τους και την ιδιαιτερότητα τους. Πρέπει να παραμείνουν ένα μέλος του κόσμου μας. Αν ζήσουμε με σεβασμό στον πλανήτη μας, αν φροντίζουμε τις απαραίτητες ισορροπίες τότε θα κατανοήσουμε καλύτερα τον κόσμο μας και θα ζήσουμε με μεγαλύτερη αρμονία μέσα του. Φωτογραφίες πλασμάτων Φωτογραφία ενός Μεγαλοπόδαρου. Βλέπουμε πως πρόκειται για ένα ογκώδες, τριχωτό πλάσμα που μοιάζει με γορίλα, με άνθρωπο και με αρκούδα. Φαίνεται να περπατάει με άνεση στα δύο πόδια. Η πρώτη φωτογραφία που τράβηξε το ζευγάρι ηλικιωμένων στην Σαρασότα. Το πλάσμα είναι ευδιάκριτο. Πρόκειται για πιθηκόμορφο πλάσμα που μοιάζει με γορίλα. Φαίνεται αρκετά ογκώδες και μυώδες. Η δεύτερη φωτογραφία του πιθηκάνθρωπου του ποταμού Μιάκα. Εδώ φαίνεται η οδοντοστοιχία του καλύτερα. Σύμφωνα με τις μελέτες είναι το νέο αστέρι της Κρυπτοζωολογίας. Το πρώτο του 21ου αιώνα Ένα εκμαγείο αποτυπώματος ενός πλάσματος. Το εύρημα είναι από ένα πρόσφατο Big Hunt, έχει μήκος περίπου 43 εκ. το άνοιγμα των δακτύλων είναι 7 ίντσες. Το αποτύπωμα είναι αρκετά μεγαλύτερο από ανθρώπου. Μία από τις παλαιότερες φωτογραφίες Μεγαλοπόδαρου. Είναι κάπως θολή αλλά φαίνεται πως είναι ογκώδες, τριχωτό και το πρόσωπο του είναι τριχωτό και δεν είναι ευδιάκριτα τα χαρακτηριστικά του. Η τελευταία φωτογραφία της 'Νέσι'. Η φωτογραφία ελήφθη από πλοιάριο που κάνει διαδρομές στην τεράστια λίμνη. Φαίνεται ευδιάκριτα ένα πλάσμα με μακρύ λαιμό να κολυμπά. Μοιάζει με φίδι, υδρόβιο δεινοσαυροειδές ή ακόμα και με το γιγάντιο ερπετό Ανακόντα. Η φωτογραφία προς το παρόν φέρεται να είναι αυθεντική. Μία παλιά φωτογραφία της Νέσι. Φαίνεται σχετικά ευδιάκριτα να κολυμπά στην λίμνη. Διακρίνεται ο λαιμός της. Είναι ίσως η πρώτη φωτογραφία της Εδώ έχουμε μια μεγέθυνση λεπτομέρειας της προηγούμενης φωτογραφίας. Φαίνεται η Νέσι να κολυμπά στην λίμνη και να έχει το λαιμό της πάνω από την επιφάνεια του νερού. Δυστυχώς αυτή η φωτογραφία είναι πλαστή. Ο φωτογράφος το ομολόγησε πριν πεθάνει σβήνοντας έτσι τις ελπίδες κάθε Κρυπτοζωολόγου για αναγνώριση του πλάσματος της λίμνης. Πρόκειται για λαιμό από ομοίωμα δεινοσαύρου και κάτω από την επιφάνεια υπάρχει μηχανισμός κίνησης.

Κατασκευάστηκε από γιατρό και φωτογραφήθηκε από φίλο του. Μία πιο τις πιο πρόσφατες φωτογραφίες της Νέσι. Καθαρή φωτογραφία δείχνει τη Νέσι στο κλασικό σχήμα που της αποδίδουν ερευνητές και μάρτυρες. Με ψηφιακή ανάλυση πριν λίγο καιρό αποδείχτηκε ότι πρόκειται για απάτη. Χρησιμοποιήθηκε πλαστικό ομοίωμα. Υποβρύχια φωτογραφία ενός πλάσματος στο βυθό της λίμνης Λοχ Νες. Η φωτογραφία είναι θολή, δεν μπορεί να υποστεί σημαντική επεξεργασία για μεγέθυνση του αντικειμένου. Απ' ότι μπορούμε να διακρίνουμε είναι ένα ογκώδες πλάσμα με μακρύ λαιμό, κάτι σαν πόδια ή πτερύγια και ένα δυνατό κορμό. Φαίνεται να κολυμπάει άνετα αλλά δεν διακρίνονται ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του με αποτέλεσμα να μην μπορούμε να μιλήσουμε με σιγουριά. Άλλη μία υποβρύχια φωτογραφία από τις πολλές ερευνητικές προσπάθειες. Η φωτογραφία είναι θολή και ασαφής. Ερευνητές και φυσιοδίφες ισχυρίζονται πως είναι κάτι σαν πτερύγιο ή ουρά ενός πλάσματος. Είναι σίγουρα μεγάλο σε μέγεθος και φέρεται να ανήκει σε αρκετά μεγάλο πλάσμα. Δυστυχώς όμως δεν μπορούμε να μιλήσουμε με βεβαιότητα. Ειδικοί φωτογράφοι πιστεύουν πως δεν είναι τίποτα. Πως μάλλον πρόκειται για ανωμαλία του φιλμ ή της φωτογραφικής συσκευής ή ακαθόριστα σχήματα. Άλλη μία αμφισβητούμενη φωτογραφία. Ασπρόμαυρη φωτογραφία προηγουμένων δεκαετιών. Βλέπουμε έναν ασαφή όγκο να κολυμπά ή να θέλει να αναδυθεί στην επιφάνεια της λίμνης Λοχ Νες. Είναι πολύ εύκολο να υποθέσουμε ότι πρόκειται για τη Νέσι βέβαια. Είναι όμως μία υπόνοια. Ένας ακαθόριστος όγκος στην επιφάνεια της λίμνης. Γνήσια προς το παρόν αλλά ασαφής η φωτογραφία απλά διεγείρει την φαντασία. Φωτογραφία από τις χιονισμένες πλαγιές των Ιμαλαίων. Φαίνεται καθαρά ένα πλάσμα ογκώδες και τριχωτό, με μικρό λαιμό να σκαρφαλώνει σε μία πλαγιά. Η φωτογραφία τραβήχτηκε από μακριά κι εδώ βλέπουμε μία ψηφιακά επεξεργασμένη μεγέθυνση της. Το πλάσμα φαίνεται καθαρά αλλά δεν μπορούμε να διακρίνουμε περαιτέρω χαρακτηριστικά εκτός από την μορφή του. Τι είναι αυτό που βλέπουμε άραγε

πηγη:www.focusmag.gr|articles|view-article

Ο πρώην αστροναύτης της NASA, Edgar Mitchell, φέρνει ξανά στην επικαιρότητα το περιστατικό με την πτώση εξωγήινου αεροσκάφους στο New Mexico το 1947 και υποστηρίζει πως υπάρχει εξωγήινη ζωή. «Το σύμπαν στο οποίο ζούμε, είναι πολύ πιο πολύπλοκo και συναρπαστικό από όσο οι άνθρωποι έχουν κατορθώσει να μάθουν, ενώ δεν υπάρχει καμία αμφιβολία πως δεχόμαστε επισκέψεις..», τόνισε ο κ. Mitchell.

Ο Edgar Mitchell εμφανίστηκε τη Δευτέρα (20/04) στο National Press Club, το οποίο ακολούθησε την πέμπτη ετήσια X-Comference, μία συνάντηση ιδιωτών και ερευνητών που εξετάζουν την πιθανότητα ύπαρξης εξωγήινης ζωής. Εκεί ο πρώην αστροναύτης, ο οποίος συμμετείχε στην αποστολή Apollo 14 το 1971, δήλωσε πως η αλήθεια κρύβεται από τις κυβερνήσεις τόσο των Η.Π.Α όσο και άλλων χωρών.
"Η ανθρωπότητα πάντα αναρωτιόταν αν είμαστε μόνοι μας στο σύμπαν. Τώρα όμως είναι η εποχή, κατά την οποία έχουμε αποδείξεις ότι δεν είμαστε μόνοι", τόνισε ο κ. Mitchell, ενώ υποστήριξε πως θα πρέπει να είμαστε έτοιμοι προκειμένου να φτάσουμε πέρα από τον πλανήτη μας και πέρα από το ηλιακό μας σύστημα, για να δούμε τι ακριβώς συμβαίνει εκεί.

Ο Edgar Mitchell γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Roswell, στο New Mexico, όπου υπάρχουν μαρτυρίες για πτώση Αγνώστου Προέλευσης Ιπτάμενου Αντικειμένου το 1947.

Όπως όμως ο ίδιος υποστηρίζει, επικεφαλής του στρατού είχαν πιέσει τόσο τους κατοίκους όσο και τις τοπικές αρχές να μη διαδώσουν την εμπειρία τους. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο κ. Mitchell, τους είχαν προειδοποιήσει, πως εάν το έκαναν, θα έρχονταν αντιμέτωποι με "ολέθριες συνέπειες".

Ωστόσο, οι κάτοικοι του Roswell δεν ήθελαν "να πάρουν την ιστορία αυτή μαζί τους στον τάφο", αλλά ήθελαν να τη μοιραστούν με κάποιον αξιόπιστο. Και όντας ντόπιος και έχοντας ταξιδέψει στη σελήνη, ο Mitchell ήταν αξιόπιστος.

Ο πρώην αστροναύτης ανέφερε ακόμη πως περίπου δέκα χρόνια πριν, είχε κανονίσει μία συνάντηση στο Πεντάγωνο, όπου θα συζητούσε γι’ αυτά που του είχαν εκμυστηρευτεί οι κάτοικοι του Roswell.

Εκεί ένας υψηλόβαθμος αξιωματούχος, του οποίου το όνομα δεν ανέφερε και που εργαζόταν στο Joint Chiefs of Staff, του υποσχέθηκε πως θα αποκάλυπτε την αλήθεια, γύρω από την υπόθεση της πτώσης του ΑΤΙΑ. Μάλιστα, σύμφωνα με τον κ. Mitchell, επιβεβαίωσε την ιστορία του 1947, ξεκαθάρισε ωστόσο πως δεν είχε πρόσβαση προκειμένου να το ψάξει περισσότερο.

Ο κ. Mitchell ανέφερε ακόμη πως ο ίδιος άνθρωπος σήμερα αρνείται τα παραπάνω.

Ο Εκπρόσωπος Τύπου της NASA διαψεύδει τα πάντα

Ο κ. Michael Cabbage, Εκπρόσωπος Τύπου της NASA, δήλωσε πως η NASA δεν εντοπίζει ΑΤΙΑ και σε κάθε περίπτωση δεν ασχολείται με συγκάλυψη της πραγματικότητας σχετικά με την ύπαρξη εξωγήινης ζωής σε αυτόν τον πλανήτη ή οπουδήποτε αλλού.

Σημειώνεται πως η ιστορία με την πτώση εξωγήινου αεροσκάφους το 1947 στο Roswell έχει τύχει πολύ έντονης αμφισβήτησης, καθώς έχει θεωρηθεί πως τα ευρήματα από το περιστατικό ήταν ανθρώπινα δημιουργήματα, προκειμένου να προσελκύσουν το ενδιαφέρον του κόσμου.

πηγη:cosmo.gr

Συζητησεις επι συζητησεων,θεωριες και ολα τα συναφη,εχουν γινει για παρα πολλα χρονια,οσον αφορα αυτο το ζητημα..
Ο εν λογω μαλιστα πρωην αστροναυτης Ετγκαρντ Μιτσελ,ειναι και ''παιδι'' του Ροσγουελ..
Τι να πει κανεις..
Πολλοι εχουν γινει μαρτυρες κατα καιρους(και εχουν φωτογραφισει),θεασεις ιπταμενων αντικειμενων αγνωστου ταυτοτητος,πολλα εχουν ειπωθει για το Ροσγουελ,τη βαση 51,τις απαγωγες απο εξωγηινους,τα αγρογλυφικα και παρα πολλα αλλα..
Εντωμεταξυ κ η βιομηχανια του θεαματος,ουκ ολιγες φορες εχει ασχοληθει με ''τετοια θεματα''..
Τι μπορει να ειναι αληθεια κ τι παραπληροφορηση..??

Η ιστορία με το Ρόσγουελ και τους εξωγήινους μου θύμισε ένα κάπως underground ντοκιμαντέρ που είχα δει πριν 2 περίπου χρόνια στην ΕΤ-3. Πριν πάω σε αυτό:

Φαντάζομαι όλοι θα έχετε ακουστά τα περίφημα λόγια του Νιλ Άρμστρονγκ όταν πάτησε στη σελήνη ("That's one small step for (a) man, one giant leap for mankind"). Κάποιες όμως πηγές κάνουν λόγο και για κάτι άλλα λόγια του Άρμστρονγκ, ο οποίος ούτε λίγο ούτε πολύ φερόταν να είπε ταραγμένος ότι κάποιοι (εξωγήινοι) τους παρακολουθούσαν, ότι ήταν απίστευτα αυτά που έβλεπαν αυτός και οι συνάδελφοί του, ιδίως τα εξωγήινα διαστημόπλοια κι ότι δέχτηκαν προειδοποίηση να φύγουν. Δεν ξέρω αν όντως τα είπε αυτά, αλλά λίγοι γενικώς ασχολήθηκαν με αυτή τη φήμη και δε διευκρινίστηκε ποτέ τι εννοούσε ο Άρμστρονγκ. Στην πραγματικότητα, ούτε καν οι συνωμοσιολόγοι που υποστηρίζουν ότι δεν πήγαμε ποτέ στη Σελήνη χρησιμοποιούν αυτό το επιχείρημα με την πρόφαση πως "είδατε τι μπούρδες έλεγε για να αυξήσει την τηλεθέαση;!".
Ωστόσο, σε συνέντευξή του επέμεινε γι'αυτά που είδε:

http://www.ufocasebook.com/moon.html

Το ντοκιμαντέρ αυτό λοιπόν έδειχνε μια βόλτα των αστροναυτών, οι οποίοι υποτίθεται ότι σε κάποιο σημείο της Σελήνης ανακάλυψαν ένα μεγάλο ερημωμένο οικοδόμημα! Ο παρουσιαστής ήταν Ισπανός ή Ιταλός και ψάχνοντας πληροφορίες στο Ίντερνετ βρήκα ότι είναι, μεταξύ άλλων, ουφολόγος, κάτι που βεβαίως δεν μου άρεσε όσον αφορά στην αξιοπιστία του υλικού.

To παρακάτω φιλμάκι δείχνει σκηνές από αυτή την υποτιθέμενη ανακάλυψη:

http://www.youtube.com/watch?v=9vv41yHto4U

Α ρε holic,μας εσκιαξες βραδιατικα...
Δεν θα μπορουμε να κοιμηθουμε..

Ενδιαφερον αυτο το βιντεακι..
Σιγουρα δεν μπορουμε να ειμαστε 100% σιγουροι περι της γνησιοτητα τετοιων ''υλικων'',ωστοσο υπαρχει και εδω ενα πεπλο μυστηριου..
Πολλα εχουν ακουστει κατα καιρους για τη σεληνη..
Εντωμεταξυ πηρε το ματι μου κ αυτη τη κουφη ειδηση στο Pathfinder News..

Καζακστάν, Αλμάτι — Σύμφωνα με τις τοπικές αρχές του Καζακστάν, η κυβέρνηση αποφάσισε να συστήσει και να δημιουργήσει την πρώτη Πρεσβεία για εξωγήινους!
Ειδικότερα, και βάσει των αναφορών αυτών, η κυβέρνηση έχει ήδη δεσμεύσει ένα μεγάλο μέρος γης στην πόλη Αλμάτι για αυτό το -τουλάχιστον φιλόδοξο- έργο.
Η εν λόγω «πρεσβεία» θα περιλαμβάνει ποικίλες εγκαταστάσεις όπως ξενώνες, θέατρο και ένα κέντρο μετάφρασης. Φυσικά, δεν θα μπορούσε να λείπει ένα ...UFOδρόμιο, απαραίτητο για την προσγείωση των cult οχημάτων.
Το Καζακστάν πιστεύει ότι η «ανοιχτή» επικοινωνία με εξωγήινους πολιτισμούς είναι επικείμενη, ως εκ τούτου όντας το πρώτο έθνος έτοιμο να «υποδεχτεί» την νέα τάξη πραγμάτων θα έχει μεγάλες οικονομικές απολαβές και κέρδη από την κίνηση αυτή. Τέλος, η κίνηση αυτή –βάσει των ίδιων αναφορών πάντα– θα αναδείξει το πόσο προοδευτικό έθνος είναι το Καζακστάν.
Μεγάλο ρόλο στη διαμόρφωση αυτής της ιδιότυπης πολιτικής στη χώρα παίζουν οι πολύ συχνά αναφερόμενες εμφανίσεις τέτοιων «φαινομένων» στη χώρα. Μάλιστα, πριν λίγο καιρό υπήρξε αναφορά για πρόσκρουση UFO σε ένα ποτάμι της χώρας.
Η κίνηση αυτή έχει προκαλέσει, όπως ήταν αναμενόμενο, ενθουσιασμό στους απανταχού οπαδούς τέτοιων σεναρίων, κυρίως δε σε αυτούς που είναι στη Δύση.
Οι ίδιοι αναρωτιόνται αν οι χώρες τους ακολουθήσουν -και πότε- το παράδειγμα του Καζακστάν.

Εντυπωση μου εκανε εκει που λεει ''ειναι ετοιμο να υποδεχτει τη νεα ταξη πραγματων..''..
Επισης το κεντρο μεταφρασης,ποιες γλωσσες θα μπορουσε να χρησιμοποιησει αραγε..??
Ιερογλυφικα ισως?
Πολυ ''προχωρημενους'' τους βρισκω εκει στο Καζακσταν..

Ειδες προχωρημενα και ανοιχτα μυαλα οι Καζακστανοι???
Και δεν τους το ειχα..

Εκει δεν πηγε και ο Ριβαλντο..??


Παλι στο Pathfinder News,βρηκα αυτο το αρθρο:

Ένας αμερικάνος γλωσσολόγος και ανθρωπολόγος επιμένει πως μια αξιοπρεπής αλληλεπίδραση με έναν εξωγήινο πολιτισμό θα μπορούσε να είναι πιθανή μονάχα εάν γινόταν πραγματικότητα η ιδέα σχετικά με το φανταστικό ʽψάρι της Βαβέλʼ, που στο γνωστό βιβλίο του Douglas Adams ʽΓυρίστε τον Γαλαξία με Οτοστόπʼ μπορεί να μεταφράσει κάθε γλώσσα στο σύμπαν. Ο Terrence Deacon του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια (Berkeley) δηλώνει πως οι επιστήμονες χρειάζεται να επινοήσουν έναν συμπαντικό μεταφραστή ώστε να μπορούν να επικοινωνήσουν με εξωγήινα όντα, εάν βέβαια κάποτε τα συναντήσουμε.

Αναφέρει πως η επικοινωνία με τους εξωγήινους θα χρειαζόταν μια πολύ πιο προοδευμένη κατανόηση της γλώσσας από αυτή που μέχρι στιγμής διαθέτει η επιστημονική κοινότητα και πως θα έπρεπε να εξασφαλιστεί ότι όλες οι γλώσσες χαρακτηρίζονται από μία, κοινή στο σύμπαν, δομή. Ο Deacon συμφωνεί πως διαφορετικές διαδικασίες της εξέλιξης θα μπορούσαν να δημιουργήσουν μια εξωγήινη γλώσσα που θα ήταν ανεξιχνίαστη για το ανθρώπινο είδος, αλλά επιμένει πως όλες οι γλώσσες έχουν ως εκκίνηση τον κοινό σκοπό της περιγραφής του φυσικού κόσμου.

Έχει ισχυρή πίστη στο ότι θα πρέπει να υπάρχει ένας υποκείμενος συμπαντικός κώδικας που θα είναι δυνατό να αποκρυπτογραφηθεί, όπως γίνεται στα μαθηματικά. Στο βιβλίο του Carl Sagan 'Επαφή' οι εξωγήινοι επικοινωνούν με τους ανθρώπους μέσα από πρώτους αριθμούς (πρώτοι είναι οι αριθμοί εκείνοι που δεν μπορούν να διαιρεθούν με κανέναν άλλο αριθμό, παρά μονάχα με το 1 και με τον εαυτό τους όπως οι παρακάτω αριθμοί: 2, 3, 5, 7, 11, 13, 17, 19, 23, 29, 31, 37, 41, 43, 47, 53, 59, 61, 67, 71, 73, 79, 83, 89, 97, 101, 103, 107, 109, 113. Η έρευνα ολοένα και μεγαλύτερων πρώτων αριθμών αποτελεί μια κοινή φιλοδοξία στον κόσμο των μαθηματικών, ενώ η εύρεση ενός αλγόριθμου που να τους προβλέπει αποτελεί, τρόπον τινά, το 'ιερό δισκοπότηρο' στην επιστήμη των αριθμών).

Γιατί κάνει ο Sagan αυτήν την υπόθεση; Η φύση λειτουργεί με πρώτους αριθμούς; Οι αριθμοί είναι εγγενές στοιχείο του μαθηματικού συστήματος, όπως και συγκεκριμένες δομές είναι εγγενείς στη γλώσσα.

Ο Deacon λέει ότι μία από τις βασικότερες μορφές της επικοινωνίας είναι το να δείχνει την άμεση αναφορά ενός συμβόλου σε ένα φυσικό αντικείμενο. Όταν επινοείται μία λέξη που αναφέρεται σε ένα αντικείμενο, τότε η λέξη αυτή αποκτά τις ιδιότητες ενός συμβόλου. Συνεχίζει, λέγοντας ότι τα σύμβολα μπορούν να μεταφέρουν την έννοια κάποιων αντικειμένων ακόμα και όταν αυτά δεν είναι παρόντα στον περιβάλλοντα χώρο.

Άσχετα με το πόσο αφηρημένο είναι ένα σύμβολο, θα πρέπει ωστόσο με κάποιον τρόπο να συνδέεται με τη φυσική πραγματικότητα η οποία περιορίζει τα όρια των σχέσεων που μπορεί να έχει με άλλα σύμβολα λέξεις. Αυτό καθορίζει και τη γραμματική δομή που αναδύεται από σειρές λέξεων.

Η Denise Herzing του Πανεπιστημίου της Φλόριντα (Atlantic) παρατηρεί ότι οι μελέτες στα δελφίνια θα μπορούσαν ίσως να συμβάλλουν στον έλεγχο της θεωρίας του Deacon.

"Οι έρευνές μας υποδηλώνουν ότι τα δελφίνια ίσως μπορούν να επικοινωνήσουν χρησιμοποιώντας σύμβολα. Δεν είναι ακόμα σίγουρο εάν υπάρχει η έννοια της λέξης, αλλά είναι απόλυτα πιθανό το ότι θα μπορούσαμε να κατανοήσουμε τον συμπαντικό γλωσσικό κώδικα εάν κατανοούσαμε τη γλώσσα των δελφινιών", λέει η Herzing.

Eκει...φαινεται αυτα που θα εκανε ο Ριβαλντο δεν θα τα πιστευαν στα ματια τους γι αυτο ανοιξαν παρτιδες με τα υπερφυσικα..

Ελπιζω εκει,να μην βγαινει πρωτοσελιδα εφημεριδων με τιποτα ''4 δακτυλα ανασηκωμενα'',διοτι εκει οι τυποι,δεν πρεπει να αστειευονται..
Ειχα δει ενα ντοκυμαντερ με συνεντευξη απο εναν πρωην Βρετανο ακολουθο-διπλωματη εκει,που εξιστορουσε καταστασεις μεγαλης βαρβαροτητας..με σφυρι σπανε πρωτα ολες τις αρθρωσεις των οποιων θυματων,προτου τους ''ξεκανουν''..

Αυτο σκεφτομουνα και εγω..
Θα βλεπανε στην ΤV τι εκανε με την μπαλα και θα τον περασαν για εξωγηινο..

Μονο που τωρα διαπιστωσα οτι μιλαμε λαθος..
Στο Ουζμπεκισταν πηγε ο Ριβαλντο..

Τι Καζακσταν,τι Ουζμπεκισταν,τι Τανζικισταν,μια απ τα ιδια πρεπει να ειναι..
Και γω καποιες φορες τις μπερδευω αυτες τις χωρες..

Οι άνδρες στα μαύρα ( Men in black - MIB)

Ποιοι είναι άραγε οι μυστηριώδεις άνθρωποι, με την ιδιόρρυθμη συμπεριφορά και το μαύρο ντύσιμο που εμφανίζονται σχεδόν ως δια μαγείας και απειλούν, εκφοβίζουν ή και εξαφανίζουν μάρτυρες περίεργων και ανεξήγητων φαινομένων; Όντα της δημιουργικής φαντασίας κάποιων ή πράκτορες κυβερνήσεων του δικού μας ή άλλων κόσμων;

Η πρώτη εμφάνιση
Η πρώτη «εμφάνιση» των ανθρώπων στα μαύρα (ΜΙΒ) ανάγεται στη δεκαετία του ’50, μια δεκαετία που φαίνεται να είναι η κοιτίδα των περισσότερων σύγχρονων μύθων. Πνευματικός τους πατέρας θεωρείται ο Albert K. Bender, ιδρυτής και διευθυντής ενός ανεξάρτητου οργανισμού με την επωνυμία Διεθνές Γραφείο Ιπτάμενων Δίσκων (International Flying Saucer Bureau) και εκδότης ενός περιοδικού με τον τίτλο Space Review. Παρά τον εντυπωσιακό του τίτλο επρόκειτο για ένα οργανισμό με λίγα μέλη, ενώ το περιοδικό είχε δεν ξεπερνούσε τις λίγες εκατοντάδες αναγνωστών.

Τον Οκτώβριο του 1953 ο Bender εξέδωσε ένα τεύχος του περιοδικού, στο οποίο ανακοίνωνε πώς είχαν περιέλθει στην κατοχή του σημαντικά στοιχεία που έλυναν οριστικά το μυστήριο της προέλευσης των ιπτάμενων δίσκων. Ταυτόχρονα ανακοίνωνε τη διακοπή της έκδοσης του περιοδικού και τη διάλυση του οργανισμού, λόγω ανωτέρας βίας και πιέσεων. Σε μια συνέντευξη του σε τοπική εφημερίδα αποκάλυψε ότι δέχθηκε την επίσκεψη τριών ανδρών ντυμένων στα μαύρα οι οποία του συνέστησαν με ιδιαίτερη έμφαση να διακόψει την ενασχόλησή του με την έρευνα για ιπτάμενους δίσκους.

Δέκα χρόνια αργότερα εξέδωσε ένα βιβλίο με τίτλο «Ιπτάμενοι Δίσκοι και Τρεις Άντρες στα Μαύρα» (Flying Saucers and Three Men in Black) στο οποίο αναφερόταν στην ιστορία του, αλλά και σε άλλες παρόμοιες ιστορίες, πλέκοντας το μύθο ότι αυτοί οι τρεις άνδρες ήταν στην πραγματικότητα εξωγήινοι.

Από τη δεκαετία του 50 μέχρι σήμερα έχουν αναφερθεί πολλά περιστατικά εμφάνισης των λεγόμενων MIB, τόσο στις ΗΠΑ όσο και σε άλλες χώρες όπως το Μεξικό, η Σουηδία, η Μεγάλη Βρετανία και η Ιταλία.

Στα τέλη της δεκαετίας του ΄80 η ιστορία των ΜΙΒ τροφοδοτήθηκε και από τις «Αναφορές του O.H.Krill» που δημοσιεύτηκαν στο Paranet BBS. Παρότι λίγα χρόνια αργότερα ο άνθρωπος που δημοσίευσε τις αναφορές παραδέχθηκε ότι επρόκειτο για φάρσα, το χρονικό διάστημα που μεσολάβησε αποτέλεσε περίοδο έξαρσης της φαντασίας και της συνωμοσιολογίας, και ενώ πολλοί διάβασαν και πίστεψαν το αρχικό κείμενο, λίγοι έλαβαν υπ΄ όψιν τους τη διάψευση.

Τέλος, η δεκαετία του ΄90 τροφοδότησε την κοινή γνώμη με 2 τουλάχιστο ταινίες, «Conspiracy Theories» και «Men In Black» οι οποίες άμεσα ή έμμεσα, με τη μορφή τρελής κωμωδίας η 2η και πολιτικού thriller η 1η, κράτησαν το μύθο στο προσκήνιο.

Τυπικό προφίλ
Το βασικό σενάριο των εμφανίσεων των ΜΙΒ, όπως τουλάχιστο περιγράφεται από τους υποστηρικτές της σχετικής θεωρίας συνομωσίας, έχει ως εξής:

Μετά από μια εμφάνιση UFO ή άλλο περίεργο-ανεξήγητο συμβάν, ο βασικός αυτόπτης μάρτυρας ή ο εμπλεκόμενος ερευνητής, δέχεται την επίσκεψη των ΜΙΒ. Κατά κανόνα η επίσκεψη απέχει ελάχιστα χρονικά από το αρχικό γεγονός και στις περισσότερες περιπτώσεις ο μάρτυρας δεν έχει προλάβει να κάνει επίσημη καταγγελία-αναφορά και οι λεπτομέρειες του συμβάντος δεν έχουν δημοσιοποιηθεί.

Η επίσκεψη γίνεται συνήθως στο σπίτι του μάρτυρα και ενώ αυτός είναι μόνος του. Οι επισκέπτες είναι συνήθως τρεις και φτάνουν με ένα μεγάλο μαύρο αυτοκίνητο. Το αυτοκίνητο είναι βασικό συστατικό του μύθου, καθώς αναφέρονται περίεργα σήματα-εμβλήματα στις πόρτες και μια παράξενη λάμψη στο εσωτερικό. Όσοι προσπάθησαν να βρουν την προέλευση των επισκεπτών αναζητώντας τους μέσω των πινακίδων του αυτοκινήτου κατάληξαν σε αδιέξοδα καθώς οι πινακίδες δεν ήταν καταχωρημένες. Φορούν σκουρόχρωμα κοστούμια τα οποία μοιάζουν να έχουν μόλις αγοραστεί, μαύρη γραβάτα, λευκά πουκάμισα, μαύρα παπούτσια, και γυαλιά ηλίου. Γενικώς παρουσιάζουν τη στερεότυπη, άκαμπτη εικόνα πρακτόρων κάποιας κρατικής υπηρεσίας. Τα πρόσωπά τους έχουν χαρακτηρισθεί ως απροσδιόριστα ξενικά, με κάποια ανατολίτικα χαρακτηριστικά, ενώ η γλώσσα τους είναι επίσημη και η έκφρασή τους ψυχρή. Σε αρκετές περιπτώσεις διαθέτουν και παρουσιάζουν ταυτότητες της CIA, της Αεροπορίας ή άλλων άγνωστων κρατικών υπηρεσιών.

Είναι πάντα καλά πληροφορημένοι για το συμβάν που έχει προηγηθεί και δίνουν την εντύπωση ότι έχουν πρόσβαση σε απόρρητες ή άλλες μυστικές πηγές. Σκοπός της επίσκεψης είναι είτε η ανάκριση, αν και δείχνουν να γνωρίζουν ήδη όλες τις λεπτομέρειες, διερευνώντας ίσως πόσο καλά ο εξεταζόμενος έχει αντιληφθεί το συμβάν, είτε η προειδοποίηση ότι όσα ο μάρτυρας είδε, άκουσε ή ανακάλυψε πρέπει να παραμείνουν κρυφά. Αν και οι άμεσες απειλές δεν είναι συχνές η όλη παρουσία και συμπεριφορά τους, λειτουργεί εκφοβιστικά, και η απλή προτροπή για τήρηση μυστικότητας αποκτά έμμεσα το χαρακτήρα απειλής. Η αποχώρησή τους είναι το ίδιο απότομη και ξαφνική με την άφιξη.

Θεωρίες
Η κυρίαρχη θεωρία είναι εκείνη που υποστηρίζει ότι οι ΜΙΒ είναι στελέχη των γνωστών υπηρεσιών ασφαλείας των ΗΠΑ (CIA, FBI, NSA), ή κάποιας άγνωστης μυστικής υπηρεσίας, πιθανόν διακρατικού ελέγχου. Στόχος τους είναι η τήρηση του πέπλου μυστικότητας που καλύπτει τις εμφανίσεις τους στόχους και την προέλευση των UFOs. Στη συνέχεια η θεωρία έχει διάφορους κλάδους. Άλλοι υποστηρίζουν την εκδοχή μυστικών προγραμμάτων της κυβέρνησης των ΗΠΑ για την παρακολούθηση των πολιτών της. Άλλοι μια συνομωσία που διαπλέκει την κυβέρνηση των ΗΠΑ και πιθανόν άλλες κυβερνήσεις με εξωγήινους οι οποίοι είναι εγκατεστημένοι στη γη εδώ και χρόνια και τροφοδοτούν την(τις) κυβέρνηση(εις) με τεχνικές και επιστημονικές πληροφορίες σε αντάλλαγμα της φιλοξενίας τους στον πλανήτη.

Η δεύτερη θεωρία υποστηρίζει ότι οι ΜΙΒ είναι οι ίδιοι εξωγήινοι ή ανθρωποειδή που προσπαθούν να διαφυλάξουν το μυστικό της παρουσίας τους στον πλανήτη.

Ανάλυση
Οι ερευνητές των UFOs και άλλων παράξενων φαινομένων αναφέρονται συνήθως σε «αναρίθμητες» περιπτώσεις εμφάνισης των ΜΙΒ. Μια προσεκτική ανάλυση που έγινε στις αρχές της δεκαετίας του ’90 έδειξε ότι στην πραγματικότητα οι περιπτώσεις που φαίνεται να έχουν κάποια αξιοπιστία είναι 32 (22 από αυτές στις ΗΠΑ). Επίσης ενδιαφέρον είναι ότι η ίδια ανάλυση έδειξε ότι το δείγμα αυτών των 22 περιπτώσεων κάθε άλλον παρά ακολουθεί το μοτίβο που περιγράφηκε σε προηγούμενη παράγραφο. Αξίζει να αναφερθούν τα ακόλουθα:

- μόνο σε 9 περιπτώσεις αναφέρεται η χρήση αυτοκινήτου, ενώ μόνο δύο από αυτά ήταν μαύρα

- σε 4 περιπτώσεις δεν υπήρξαν καν επισκέψεις, αλλά τηλεφωνική επικοινωνία

- 5 αναφέρουν τρεις επισκέπτες, 2 τέσσερις επισκέπτες, 5 δύο επισκέπτες και οι υπόλοιπες μόνο ένα

Πρέπει να σημειωθεί ότι όντως κυβερνητικές υπηρεσίες έδειχναν ενδιαφέρον, ειδικά στις δεκαετίες του 50 και του 60 για τις εμφανίσεις UFO. Έτσι, όντως γινόντουσαν επισκέψεις κυβερνητικών υπαλλήλων, κυρίως επιστημόνων της Αεροπορίας η οποία είχε τότε την ευθύνη διερεύνησης των συμβάντων μέσω του προγράμματος Μπλέ Βιβλίο. Οι επισκέψεις αυτές στόχο είχαν την ακριβή καταγραφή του συμβάντος και των παρατηρήσεων του μάρτυρα. Επίσης όντως σε αρκετές περιπτώσεις γινόταν προτροπή προς τους μάρτυρες να μη δημοσιοποιήσουν τα λεγόμενά τους΄, είτε για λόγους διατήρησης της τάξης (αξίζει να θυμηθεί κανείς τον πανικό που προκλήθηκε από την περίφημη ραδιοφωνική του Orson Wells στα τέλη της δεκαετίας του 30), είτε για τη διαφύλαξη της μυστικότητας προγραμμάτων της Αμερικανικής κυβέρνησης.

Αξίζει να θυμηθεί κανείς κάποια πράγματα που έχουν σχέση όχι με το στενό και αρκετές φορές γραφικό κόσμο της UFOλογίας, αλλά με την ευρύτερη γεωστρατηγική κατάσταση. Στις δεκαετίες του ’50 και του ’60 υπήρχε έντονη η αντιπαλότητα με τη Σοβιετική Ένωση και ο φόβος των «μυστικών όπλων» της μιας υπερδύναμης από την άλλη. Οι περίεργες παρατηρήσεις ιπτάμενων αντικειμένων, ειδικά όταν αυτά δεν είχαν καταγραφεί από τα radar ήταν λογικό να προκαλεί και το ερώτημα «μήπως είναι κάποιο νέο όπλο-σκάφος των Ρώσων που διείσδυσε;» και κατά συνέπεια το έντονο ενδιαφέρον για τη διερεύνηση αυτών των περιπτώσεων.

Από την άλλη πλευρά πολλές θεάσεις UFO, ειδικά στις περιοχές κοντά στις βάσεις της Nevada (Nevada Test Site) έχει γίνει αποδεκτό, και από αρκετούς ερευνητές των UFO, ότι αφορούσαν πρωτότυπες εκδόσεις αεροσκαφών με ιδιαίτερα πτητικά και μορφολογικά χαρακτηριστικά. Η φήμη που είχαν αποκτήσει οι περιοχές αυτές ως χώροι εμφάνισης UFO προσέλκυε και προσελκύει μεγάλο αριθμό fan του είδους που περιμένουν μερικές φορές εβδομάδες ολόκληρες για να «πιάσουν» με την κάμερα ένα UFO. Και δεν ήταν λίγες οι φορές που ανάμεσα σε αυτούς τους fan υπήρχαν άνθρωποι των μυστικών υπηρεσιών της Σοβιετικής Ένωσης που περίμεναν να φωτογραφίσουν όχι UFO αλλά εξελιγμένες πτητικές πλατφόρμες των ΗΠΑ. Αξίζει να σημειωθεί ότι στις συγκεκριμένες περιοχές έγινε η εξέλιξη και ανάπτυξη μέσω πλήθους πρωτοτύπων και παραλλαγών των κατασκοπευτικών U-2, SR-71 των stealth F-117 και B-2. Αυτοί είναι οι τύποι αεροσκαφών που «πέτυχαν» και εισήλθαν σε υπηρεσία γενόμενα γνωστά στο ευρύτερο κοινό. Πόσα όμως σχέδια απέτυχαν και είναι γνωστά μόνο στους φανατικούς της αεροδιαστημικής τεχνολογίας. Και βέβαια πόσα αντίστοιχα πρωτότυπα δοκιμάζονται σήμερα και θα γίνουν γνωστά πολλά χρόνια αργότερα.

Κοιτώντας τις φωτογραφίες που ακολουθούν μπορεί κανείς να αντιληφθεί τι θα ένιωθε ο μέσος πολίτης κάθε εποχής βλέποντας εν πτήση, σε υψηλές ταχύτητες και, σε ότι αφορά εκείνους που περίμεναν να φωτογραφήσουν UFO, με σημαντικό βαθμό προκατάληψης, το κάθε αεροσκάφος.

Όπως επίσης γίνεται απόλυτα κατανοητή και η ανάγκη για μυστικότητα και η «εξαφάνιση» φωτογραφιών και άλλων αποδεικτικών.

Η λογική λέει ότι ο μύθος των ΜΙΒ δημιουργήθηκε από την υπερβολή, όχι τόσο των μαρτύρων-«θυμάτων» των επισκέψεων όσο από τις οργανωμένες ομάδες ερευνητών των UFO και άλλων παράξενων φαινομένων. Σίγουρα στη δεκαετία του ’50 η συμπεριφορά των υπηρεσιών που ερευνούσαν τέτοια περιστατικά δεν ήταν η καλύτερη δυνατή, άλλωστε όλη η Αμερικανική κοινωνία υπέφερε από το κυνήγι μαγισσών του Μακαρθισμού. Παράλληλα οι ερευνητές των UFO άλλες φορές όντως ένιωσαν αυτή την έντονη πίεση από τις υπηρεσίες και άλλες φορές, κυρίως στις δεκαετίες που ακολούθησαν, φρόντισαν να συντηρήσουν και να επαυξήσουν την αίσθηση καταδίωξης, ώστε να περάσουν το μήνυμα στο ευρύ κοινό ότι το έργο τους είναι τόσο σημαντικό που κάποιοι θέλουν να το σταματήσουν.

Επίλογος
Το ζήτημα της ύπαρξης εξωγήινης ζωής είναι τεράστιο επιστημονικό θέμα συζήτησης και έρευνας. Επίσης σημαντικό θέμα είναι τα UFO, δηλαδή το κατά πόσο ο πολιτισμός μας είναι ήδη σε φυσική επαφή με άλλους πολιτισμούς. Από την αρχή της ιστορίας της ανθρωπότητας το μεγάλο της όπλο στην εξελικτική πορεία ήταν η κριτική σκέψη. Στην πορεία αυτή οι κεραυνοί από θεικά όπλα της αρχαιότητας, αναγνωρίσθηκαν ως φυσικό φαινόμενο, επιστημονικά ερμηνευόμενο, και δυνατό να αναπαραχθεί από τον άνθρωπο. Η έρευνα ομολογουμένως περίεργων φαινομένων και καταστάσεων δεν πρέπει να ξεκινά από την εύκολη λύση-απάντηση του υπερφυσικού ή του εξωγήινου.

Υπάρχουν στοιχεία τα οποία μπορεί κανείς να αποδεχθεί ή όχι, σύμφωνα με τα οποία το 40% των θεάσεων UFO (συμπεριλαμβανομένων φωτογραφιών και ταινιών) είναι ψεύτικες-πλαστές, και το 50% μπορούν να ερμηνευτούν από φυσικά φαινόμενα ή ανθρώπινης κατασκευής μηχανές και συσκευές. Αντικείμενο έρευνας έπρεπε να είναι το 10% που απομένει.

Όμως η αναπαραγωγή της υπόθεσης των UFO από πλήθος, κατά κανόνα μη επιστημονικά καταρτισμένων, «ερευνητών», με μοναδικό στόχο να αποκαλύψουν παγκόσμιες συνομωσίες και ο εμπλουτισμός της με αστείες θεωρίες, καθαρά προϊόντα φαντασιοπληξίας, ουσιαστικά γελοιοποιεί την υπόθεση που προσπαθούν να υπηρετήσουν.

Από την άλλη πλευρά κάθε πολιτιστική περίοδος της ανθρώπινης ιστορίας έχει ανάγκη από τους μύθους της, ίσως να αυτοτροφοδοτείται από αυτούς. Έτσι οι δράκοι, τα ξωτικά και οι μάγισσες του Μεσαίωνα έδωσαν τη θέση τους στα μικρά πράσινα ανθρωπάκια, τους ΜΙΒ, τις θεωρίες της κούφιας Γης και τις παγκόσμιες συνομωσίες.

Σίγουρα υπάρχουν καταστάσεις που η σημερινή επιστημονική γνώση δε μπορεί να εξηγήσει, ίσως και μυστικά καλά φυλαγμένα από διάφορες κυβερνήσεις, πιθανόν και πραγματικές συνομωσίες. Όμως η επίδραση που έχουν στο μέσο άνθρωπο οι τερατολογικές θεωρίες είναι ακριβώς η αντίθετη από αυτή που υποτίθεται ότι επιδιώκουν. Αν τελικά υπάρχει πράγματι μια παγκόσμια συνομωσία, τότε πιθανότατα πολλοί μανιώδεις ερευνητές είναι πιόνια της, καθώς της προσφέρουν την καλύτερη δυνατή κάλυψη.


πηγη:e-telescope.gr

Ο Άγιος Χριστόφορος περιγράφεται και εικονίζεται πολλές φορές και ως κυνοκέφαλος (δείτε και: Άγιος Σκύλος Αντρωνίου), προφανώς λόγω της σύνδεσής του με το έθνος των Σκυλοκεφάλων. Για τους κυνοκέφαλους, ανθρώπους δηλαδή με κεφάλι σκύλου, κάνουν λόγο και οι Ηρόδοτος και Ησίοδος. Παρόμοιος θρύλος υπήρχε και στην Ασία, αφού συναντάται σε κινεζικά κείμενα του 6ου αιώνα. Οι φήμες περί σκυλοκέφαλων ή κυνοκέφαλων μάλλον οφείλεται στις περιορισμένες γνώσεις που υπήρχαν για τις περιοχές της Ασίας. Ο Στράβωνας στα γεωγραφικά του κάνοντας σχόλιο για τις τερατολογίες των παλαιοτέρων του, αναφέρει τους μεγαλοκέφαλους του Ησίοδου, τους στεγανόποδες του Αλκμάν, τους μονόφθαλμους και κυνοκέφαλους του Αισχύλου. Αργότερα και ο Κλαύδιος Πτολεμαίος κάνει λόγο για κυνοκέφαλους και μονόποδες.

Κατά την παράδοση του ελληνικού λαού ο άγιος Χριστόφορος θεωρείται προστάτης των χωραφιών και των αμπελιών από τις δυσμενείς καιρικές συνθήκες και ιδιαίτερα από την πτώση χαλαζιού. Στους νεώτερους χρόνους, άρχισε να θεωρείται προστάτης των αυτοκινητιστών, των οδοιπόρων και του Σώματος Εφοδιασμού-Μεταφορών του Στρατού, ενώ είναι και ο πολιούχος της πόλης του Αγρινίου.

Ο Άγιος Χριστόφορος παρουσιάζεται σε εικόνες με μορφή γίγαντα να περνά τον Χριστό ως μικρό παιδί στους ώμους του, από την μία όχθη ενός χειμάρρου στην άλλη. Ο μύθος αναφέρει ότι περνούσε τους οδοιπόρους από τον χείμαρρο, αφού δεν υπήρχε γέφυρα και έτσι έγινε προστάτης τους. Όταν πέρασε και τον Χριστό πήρε το όνομα του Χριστόφορος («Χριστόν φέρει»), μια άλλη εκδοχή για την προέλευση του ονόματός του.

Η μνήμη του τιμάται στις 9 Μαΐου από την Ορθόδοξη Εκκλησία και στις 25 Ιουλίου από την Καθολική.

πηγη:Βικιπαιδεια

Εντωμεταξυ,υπαρχει και ενα πολυ ενδιαφερον αρθρο στο Αrchive.gr,για τον Αγιο Χριστοφορο τον Κυνοκεφαλο.
Η αληθεια ειναι πως μεχρι προτινος,δεν γνωριζα αυτη την ''ιδιομορφια'' του Αγιου Χριστοφορου..
Παντως ειδα οτι υπαρχουν κ θρησκευτικες εικονες κ ζωγραφιες που τον παρουσιαζουν με κεφαλι σκυλου!!
Ειναι δυνατον να υπηρχαν τετοια οντα παλιοτερα..??
Ειναι δυνατον να υπαρχει βαση αληθειας σ'ολα αυτα..??

Ειπα να παραθεσω και αυτο το αποσπασμα απο αρθρο του archive.gr

''Η μορφή των κυνοκέφαλων ανθρώπων δεν παρουσιάζεται για πρώτη φορά στα αγιολογικά κείμενα, ελληνικά και λατινικά, που σχετίζονται με τον βίο του αγίου Χριστόφορου. Η παρουσία τους είναι ήδη γνωστή από την αρχαιότητα όπως διαβάζουμε στις σχετικές πηγές. Διαβάζοντας λοιπόν τα κείμενα γύρω από την ιστορία του Μεγάλου Αλεξάνδρου, βλέπουμε πως οι συντάκτες κάνουν λόγο για την εκστρατεία του Μακεδόνα στρατηγού προς τον τόπο των σκυλοκεφάλων:
«Καὶ ἐδιέβη τὸν τόπον αὐτονῶν ἡμέρες ςʼ καὶ ἦλθαν εἰς τὸν τόπον τῶν Σκυλοκεφάλων. Αὐτοὶ οἱ Σκυλοκέφαλοι, ὅλον τους τὸ κορμὶν ἔναι ὥσπερ ἀνθρώπου καὶ τὸ κεφάλιν τους ἔνι σκύλινον• καὶ λαλοῦν φωνὴν ἀνθρωπίνην, καὶ ἄλλην φορὰν βαβίζουν ὡς οἱ σκύλοι, σκύλινα» , καθώς επίσης και: «Καὶ ἀπ' αὐτοῦ ἐδιάβη ἡμέρας δέκα καὶ ἦλθεν εἰς ἕνα τόπον ὅπου ἦτον οἱ Σκυλοκέφαλοι. Καὶ τὸ κορμί τους ἦτον ἀνθρωπινὸν καὶ τὸ κεφάλι τους ἦτον σκύλινον καὶ ἡ φωνή τους ἀνθρωπινή• καὶ ἐπεριπατοῦσαν ὡσὰν σκυλία» και αλλού: «Ἤσανε καὶ κακὰ θηριὰ κ' εἶχαν κακὰ τὰ ἤθη, ἦσαν καὶ σκυλοκέφαλοι, στόμά 'χαν εἰς τὰ στήθη. Καὶ ἄλλα ἔθνη ἤτανε, τοὺς λέγουν Τρωγλοδύτας, καὶ κατοικοῦν στὰ σπήλαια κ' εἶχαν μακρὰς τὰς μύτας».
Παρατηρούμε λοιπόν, πως με βάση τις περιγραφές των πηγών σχετικά με την μορφή των Κυνοκέφαλων ανθρώπων, η όψη τους ήταν απόκοσμη και πως σε τίποτα δεν θύμιζαν ανθρώπους, γιʼ αυτό και σε άλλο σημείο της ιστορίας του Μεγάλου Αλεξάνδρου διαβάζουμε:
«Πολλὰ γοῦν ἔθνη πάρησαν ἐν τούτῳ κατοικοῦντες, ἄνθρωποι κυνοκέφαλοι, βλέμματα δὲ κατεῖχον ἐν στήθει καὶ τῷ στόματι, πρὸς ἓξ τὰς χεῖρας ἄλλοι, ἕτεροι ταυροπρόσωποι, λίαν ἠγριωμένοι, ἄλλοι δασεῖς, τὰ πρόσωπα δεικνύντες ὡς λεόντων, ἦσαν δὲ καὶ τὰ σώματα παρόμοια τῶν τράγων, θηρία τε παμποίκιλα, διάφορα πρὸς βλέψιν»
ενώ ο συντάκτης της ιστορίας δεν διστάζει να τους αποκαλέσει Ανθρωποφάγους: «Ἀνθρωποφάγοι, οἱ λεγόμενοι Κυνοκέφαλοι, Θαρβαῖοι, Ἄλανες, Φισολονικαῖοι, Ἀλκηναῖοι, Σαλτάριοι». Στο ίδιο μοτίβο κινούνται και οι Ηρόδοτος, ο Αριστοτέλης και ο Διόδωρος ο Σικελός όταν αναφέρονται στο έθνος των κυνοκέφαλων χαρακτηρίζοντας τους ως ανθρώπους ιδιαίτερα άγριους στην όψη:
«καὶ οἱ κυνοκέφαλοι καὶ οἱ ἀκέφαλοι οἱ ἐν τοῖσι στήθεσι τοὺς ὀφθαλμοὺς ἔχοντες, ὡς δὴ λέγονταί γε ὑπὸ Λιβύων, καὶ οἱ ἄγριοι ἄνδρες καὶ γυναῖκες ἄγριαι καὶ ἄλλα πλήθεϊ πολλὰ θηρία κατάψευστα» , που το σώμα τους δεν μοιάζει με σώμα ανθρώπου, ούτε η φωνή τους είναι ανθρώπινη και εν γένει η όψη τους είναι πιο άγρια και από τα ζώα: «οἱ δ' ὀνομαζόμενοι κυνοκέφαλοι τοῖς μὲν σώμασιν ἀνθρώποις δυσειδέσι παρεμφερεῖς εἰσι, ταῖς δὲ φωναῖς μυγμοὺς ἀνθρωπίνους προΐενται. ἀγριώτατα δὲ ταῦτα τὰ ζῷα καὶ παντελῶς ἀτιθάσευτα καθεστῶτα τὴν ἀπὸ τῶν ὀφρύων πρόσοψιν αὐστηροτέραν ἔχει» και: «῾Ο δὲ κυνοκέφαλος τὸ μὲν σῶμα ἀνθρώπου δυσειδοῦς ὑπογράφει, τὸ πρόσωπον δὲ κυνός• φωνὴν δὲ ἀφίησι μυγμῷ παραπλησίαν• ἄγριον δὲ ὑπερβολῇ καὶ τελείως ἀτιθάσευτον, καὶ τὴν ὄψιν ἐμφαῖνον ἀπό τε τῶν ὀφρύων καὶ τῶν ὀμμάτων αὐστηράν. Περὶ μὲν τὸν ἄρρενα ταῦτα• τῷ δὲ θήλει πρόσκειται καὶ τὸ τὴν μήτραν ἔξω τοῦ σώματος φορεῖν καὶ οὕτω διάγεσθαι πάντα τὸν βίον» και αλλού: «Καὶ οἱ κυνοκέφαλοι δὲ τὴν αὐτὴν ἔχουσι μορφὴν τοῖς πιθήκοις, πλὴν μείζονές τ' εἰσὶ καὶ ἰσχυρότεροι καὶ τὰ πρόσωπα ἔχοντες κυνοειδέστερα, ἔτι δ' ἀγριώτερά τε τὰ ἤθη καὶ τοὺς ὀδόντας ἔχουσι κυνοειδεστέρους καὶ ἰσχυροτέρους».
Η περίεργη, δυσπρόσιτη και όλως ιδιαιτέρως περίεργη όψη των κυνοκέφαλων οδήγησε πλήθος μελετητών και ερευνητών, τόσο συγχρόνους του αγίου Χριστόφορου, όσο και προγενέστερους να ασχοληθούν με το θέμα αυτό, προσπαθώντας να ερευνήσουν τις συνήθειες τους, τον τρόπο ζωής, την καταγωγή τους, ή ακόμα και τα ανατομικά στοιχεία που τους χαρακτηρίζουν. Έτσι για παράδειγμα ο Κλαύδιος Γαληνός (2ος αι. π.Χ.), στο έργο του «Περὶ ἀνατομικῶν ἐγχειρήσεων τῶν Σῳζομένων βιβλία ἐννέα» στην προσπάθειά του να περιγράψει την ανατομία των κυνοκέφαλων αναφέρει χαρακτηριστικά:
«κᾄπειθ' ἑξῆς κυνοκέφαλοι. τούτων δὲ καὶ ὁ τράχηλος οὕτω μακρὸς, καὶ κλεῖν ἔχει πάντα, καθάπερ ὁ ἄνθρωπος. καὶ ἵσταται τὰ μὲν μᾶλλον αὐτῶν, τὰ δʼ ἧττον. ἵσταται δ' οὖν ὀρθὰ καὶ βαδίζει τὰ μὲν χεῖρον αὐτῶν, τὰ δὲ βέλτιον• ἀλλ' οὖν βαδίζει γε πάντα, δυοῖν ἐπερειδόμενα ποσίν. ἄλλο δὲ οὐδὲν ὧν ἴσμεν ζώων πεζῶν ἐπὶ δυοῖν βαδίζει σκελῶν. ἐφεξῆς δὲ τούτων τὸ τῶν ἄρκτων γένος, εἶθ' οἱ ὕες, εἶθ' ἑξῆς τὰ καρχαρόδοντα καλούμενα».
Η προσπάθεια όμως του Γαληνού δεν είναι ούτε η πρώτη, ούτε η μοναδική. Τρεις αιώνες πριν από αυτόν, ο ιστορικός Κτεσίας (5ος -4ος αι. π.Χ.) κάνει μια πρώτη απόπειρα για να καταγράψει τις συνήθειες και τον τρόπο ζωής αυτής της τόσο περίεργης φυλής. Βλέπουμε έτσι να καταγράφει μεταξύ άλλων πως δεν έχουν σπίτια, ενώ τόσο οι άνδρες όσο και οι γυναίκες έχουν ουρά, ότι ζούνε από το κυνήγι και ότι δεν εργάζονται:
«…τούτοις τοῖς Κυνοκεφάλοις οὔκ εἰσιν οἰκίαι, ἀλλ' ἐν σπηλαίοις διαιτῶνται. Θηρεύουσι δὲ τὰ θηρία τοξεύοντες καὶ ἀκοντίζοντες, καὶ διώκοντες καταλαμβάνουσι• ταχὺ γὰρ τρέχουσι. λούονται δὲ αἱ γυναῖκες αὐτῶν ἅπαξ τοῦ μηνός, ὅταν τὰ καταμήνια αὐταῖς ἔλθηι, ἄλλοτε δ' οὔ• οἱ δὲ ἄνδρες οὐ λούονται μέν, τὰς δὲ χεῖρας ἀπονίζονται. ἐλαίωι δὲ χρίονται τρὶς τοῦ μηνὸς τῶι ἀπὸ τοῦ γάλακτος γινομένωι, καὶ ἐκτρίβονται δέρμασι. τὴν δὲ ἐσθῆτα ἔχουσιν οὐ δασεῖαν ἀλλὰ ψιλῶν τῶν μασθλημάτων ὡς λεπτοτάτων καὶ αὐτοὶ καὶ αἱ γυναῖκες αὐτῶν. οἱ δὲ πλουσιώτατοι αὐτῶν λινᾶ φοροῦσιν• οὗτοι δέ εἰσιν ὀλίγοι. κλῖναι δὲ αὐτοῖς οὔκ εἰσιν, ἀλλὰ στιβάδας ποιοῦνται. οὗτος δʼ αὐτῶν πλουσιώτατος νομίζεται εἶναι, ὧι ἂν πλεῖστα πρόβατα ἦι. ἡ δὲ ἄλλη οὐσία παραπλησία. οὐρὰν δὲ ἔχουσι πάντες καὶ ἄνδρες καὶ γυναῖκες ὑπὲρ τῶν ἰσχίων οἵανπερ κύων, μείζονα δὲ καὶ δασυτέραν. καὶ μίσγονται ταῖς γυναιξὶν τετραποδιστί, ὥσπερ οἱ κύνες• ἄλλως δὲ μιγῆναι αὐτοῖς ἐστιν αἰσχρόν. δίκαιοι δέ εἰσι, καὶ μακροβιώτατοι πάντων ἀνθρώπων• ζῶσι γὰρ ἔτη ρ καὶ ο, ἔνιοι δὲ αὐτῶν καὶ σ» καθώς επίσης και: «…ὅτι οἱ Κυνοκέφαλοι οἰκοῦντες ἐν τοῖς ὄρεσιν οὐκ ἐργάζονται, ἀπὸ θήρας δὲ ζῶσιν• ὅταν δ' ἀποκτείνωσιν αὐτά, ὀπτῶσι πρὸς τὸν ἥλιον. τρέφουσι δὲ καὶ πρόβατα πολλὰ καὶ αἶγας καὶ ὄνους, πίνουσι δὲ γάλα καὶ ὀξύγαλα τῶν προβάτων. ἐσθίουσι δὲ καὶ τὸν καρπὸν τοῦ σιπταχόρου, ἀφ' οὗ τὸ ἤλεκτρον (γλυκὺς γάρ ἐστι)• καὶ ξηραίνοντες αὐτοὺς σπυρίδας συσσάσσουσιν, ὥσπερ ἐν τοῖς ῞Ελλησι τὴν ἀσταφίδα».
Έτσι για τον ιστορικό Κτεσία είναι κάτι περισσότερο από βέβαιο πως η όψη του σώματός τους και η ίδια η φύση είναι αυτη που τους έδωσε το όνομα των Κυνοκέφαλων, ενώ σε άλλο σημείο αναφέρει πως προέρχονται από την ινδική χερσόνησο:
«γίνονται δὲ ἐνταῦθα τῆς ᾿Ινδικῆς ἔνθα οἱ κάνθαροι καὶ οἱ καλούμενοι Κυνοκέφαλοι, οἷς τὸ ὄνομα ἔδωκεν ἡ τοῦ σώματος ὄψις τε καὶ φύσις• τὰ δὲ ἄλλα ἀνθρώπων ἔχουσι, καὶ ἠμφιεσμένοι βαδίζουσι δορὰς θηρίων. καί εἰσι δίκαιοι, καὶ ἀνθρώπων λυποῦσιν οὐδένα• καὶ φθέγγονται μὲν οὐδέν, ὠρύονται δέ, τῆς γε μὴν ᾿Ινδῶν φωνῆς ἐπαίουσι. τροφὴ δὲ αὐτοῖς τῶν ζώιων τὰ ἄγρια• αἱροῦσι δὲ αὐτὰ ῥᾶιστα (καὶ γὰρ ὤκιστοι), καὶ ἀποκτείνουσι καταλαβόντες, καὶ ὀπτῶσιν οὐ πυρὶ ἀλλὰ πρὸς τὴν εἵλην τὴν τοῦ ἡλίου ἐς μοίρας διαξήναντες. Τρέφουσι δὲ καὶ αἶγας καὶ οἶς• καὶ σῖτον μὲν ποιοῦνται τὰ ἄγρια, πίνουσι δὲ τὸ ἐκ τῶν θρεμμάτων γάλα ὧν τρέφουσιν»
ενώ στο λεξικό των Liddell και Scott, η ερμηνεία του κυνοκέφαλος είναι ξεκάθαρη, ως ο άνθρωπος που έχει κεφάλι και πρόσωπο σκύλου: «Κυνοκέφαλος: κεφαλὴ 1. dog-headed; Οἱ Κυνοκέφαλοι, dog-heads, the name of a people, Herodotus. 2. the dogfaced baboon, Platon, Lucianus. [κυνοκεφάλλῳ in Aristoteles.] Κυνοπρόσωπος, πρόσωπον, dog-faced, Lucianus».

Θα ηθελα να δω τα σχολια σας,γιατι εγω εχω ψιλοκουφαθει..

ΖΩΗ ΣΤΗΝ ΣΕΛΗΝΗ

Τεράστιες επιγραφές, φώτα που ανάβουν και σβήνουν ξαφνικά, θόλοι που μοιάζουν με ανθρώπινες κατασκευές και σύννεφα στην ατμόσφαιρα του "νεκρού" και άνυδρου δορυφόρου μας! Περίεργοι κρατήρες και ίχνη από οχήματα που μαρτυρούν εργασίες εξόρυξης μεταλλευμάτων. Από που προέρχονται αυτά; Από τα αρχεία της NASA!!

Επαγγελματίες και ερασιτέχνες αστρονόμοι ανάφεραν σεληνιακούς θόλους που συνεχώς αυξάνονται σε αριθμό, μεμονωμένα φώτα που ανάβουν και σβήνουν ξαφνικά, εκρήξεις και περίεργες σκιές γεωμετρικών σχημάτων.

Οι επιστήμονες έχουν μπερδευτεί από το γεγονός ότι κάποιοι από τους τεράστιους σεληνιακούς κρατήρες στην ουσία ενεργά ηφαίστεια!! Κατά την διάρκεια των αποστολών Apollo καταγράφηκαν ηφαιστειακές εκρήξεις...

Έρευνες του πανεπιστημίου της Αριζόνα δίνουν ελάχιστες πιθανότητες στην επίτευξη καλλιέργειας στον ανοιχτό χώρο της Σελήνης. Ωστόσο, σε περιβάλλον ενός θόλου και δεδομένου της πλούσιας περιεκτικότητας του σεληνιακού εδάφους σε μέταλλα θα μπορούσε άνετα να υπάρχει μία υδροπονική εγκατάσταση. Μία τέτοια έκταση 4000 στρεμμάτων θα μπορούσε να θρέψει επαρκώς 10 χιλιάδες ανθρώπους!

Το Σεληνιακό έδαφος είναι άριστο για καλλιέργεια σίτου, ντομάτας, αγγουριών, εσπεριδοειδών, και μάλιστα αναπτύσσονται καλύτερα από ότι στη Γη!

Εφημερίδα Washington Daily News 12/1968 : "...αστρονόμοι ανέφεραν ότι παρατήρησαν φωτισμένα γεωμετρικά σχήματα, άσπρους θόλους και μεγάλες κατασκευές σε σχήμα γέφυρας στην πεδιάδα Mare Crisium. Επιστήμονες από τις ΗΠΑ και την Σοβιετική ένωση παρατήρησαν επίσης ένα τεράστιο, λαμπρό οβάλ αντικείμενο." Σχετικές αναφορές σταμάτησαν ξαφνικά μετά την πρώτη αποστολή (?) apollo στη Σελήνη το 1969.

Διεθνή ανακοίνωση τύπου στο Χιούστον το 1971: " Ανιχνεύθηκαν βροχοφόρα νέφη στη Σελήνη. Τα σύννεφα έμοιαζαν σαν θερμοπίδακες που ξεπηδούν μέσα από ραγίσματα στη σεληνιακή επιφάνεια."

Η συγκεκριμένη παρατήρηση προέρχεται από τα πληρώματα των αποστολών apollo 12 και apollo 14. Τα σύννεφα εντοπίστηκαν στην ανατολική άκρη της Σελήνης στον Ωκεανό των καταιγίδων!!!

Αποστολή Apollo 8, ο αστροναύτης Borman λεει κάποια στιγμή παρατηρώντας την Σελήνη από το σκάφος: "μου φαίνεται πως υπάρχουν σύννεφα εκεί κάτω!" Αυτό βρίσκετε καταγεγραμμένο στα αρχεία της NASA.

Αλλά για να υπάρχουν σύννεφα θα πρέπει να υπάρχει υγρασία στο έδαφος. Υπάρχουν φωτογραφίες που απεικονίζουν όχι μόνο νερόλακκους αλλά και λίμνες!

Η επίσημη επιστημονική ερμηνεία είναι ότι πρόκειται για σύννεφα σκόνης. Στην επιφάνεια της Σελήνης υπάρχουν ίχνη αρχαίων ποταμών. Αυτό αναιρεί την άποψη ότι δεν μπορεί να υπάρξει νερό σε πλανήτες με μικρή βαρύτητα καθώς το νερό θα χάνονταν στο διάστημα.

Βορειανατολικά του κρατήρα king παρατηρούμε δύο φορές το γράμμα J ανεστραμμένο και ανάμεσά τους το γράμμα Β. το έδαφος τριγύρω φαίνεται σκαμμένο. 110 χιλιόμετρα βορειοανατολικά του king παρατηρείτε συχνά καπνός ή σκόνη που προέρχεται από κρατήρα διαμέτρου 6-8 χλμ. Αυτό δείχνει είτε ηφαιστειακή δραστηριότητα είτε εργασία μηχανημάτων στον κρατήρα!

Ο άνθρωπος που σχεδίασε τα σκάφη apollo και ήταν υπεύθυνος για την επικοινωνία με αυτά από τη Γη, Maurice Chatelain, έγραψε ένα βιβλίο στο οποίο αναφέρει ότι όλες οι πτήσεις ων προγραμμάτων apollo και Gemini ακολουθήθηκαν από UFO. Οι αστροναύτες των Apollo 8 και Mercury 8 ανέφεραν ότι ένα UFO πετούσε δίπλα τους, μάλιστα οι του Apollo 8 είχαν προβλήματα στις επικοινωνίες λόγω της παρουσίας UFO. Σε κάθε περίπτωση η εντολή από τη Γη ήταν να παραμείνουν σιωπηλοί.

Τα Σεληνιακά πετρώματα που έφερε η αποστολή apollo πίσω είναι ηλικίας 4,3 έως 5,3 δισεκατομμυρίων ετών ενώ το παλαιότερο πέτρωμα που έχει βρεθεί στη Γη μόλις 3,7 δισεκατομμυρίων ετών. Αυτό ίσως δείχνει ότι η Σελήνη σχηματίστηκε πρώτη ή, πιο πιθανό, μεταφέρθηκε στη παρούσα θέση της από κάπου αλλού.

Η θάλασσες της Σελήνης αποτελούνται από σκούρο έδαφος με πλούσια περιεκτικότητα σε σπάνια μέταλλα όπως το Τιτάνιο, το Ζιρκόνιο, το Ύττριο, και το Βηρύλλιο. Για να αποτελέσουν όμως τα στοιχεία αυτά πρόσμειξη πετρωμάτων απαιτούνται πολύ υψηλές θερμοκρασίες... Επίσης όταν κάποιο μεγάλο αντικείμενο πέσει στην επιφάνεια της Σελήνης ακούγεται ένας υπόκωφος ήχος οι αντίλαλοι του οποίου μπορεί να κρατήσουν και μία ώρα, σαν η Σελήνη να ήταν κούφια...

Κομμάτια αμιγούς σιδήρου που μεταφέρθηκαν στη Γη από αποστολές αμερικανών και Ρώσων δεν σκούριασαν ποτέ , παρόλα τα χρόνια που μεσολάβησαν. Αυτό μας θυμίζει την στήλη συμπαγούς σιδήρου αγνώστης προέλευσης και κατασκευής που υπάρχει στο Νέο Δελχί της Ινδίας.

Στην επιφάνεια υπάρχει υψηλή ραδιενέργεια κάτι που θα δικαιολογούνταν μόνο με ένα θερμό Σεληνιακό πυρήνα. Όμως ο πυρήνας της Σελήνης είναι ψυχρός...

Στην περιοχή Hypattia Rille υπάρχει ένας ευθύγραμμος "τοίχος" μήκους 112χλμ και ύψους 455 μέτρων. Οι αστρονόμοι του 19ου αιώνα αναφέρονταν σε αυτόν ως "σιδηρόδρομος"!

Στην αθέατη πλευρά της Σελήνης υπάρχει μία ρωγμή μήκους 240 χλμ. Το μέγιστο πλάτος της σε ορισμένες περιοχές φθάνει μόλις τα 8 μέτρα!

Παρατηρούνται επίσης πανύψηλες κωνικές κατασκευές ( μερικές από τις οποίες είναι ψηλότερες και από τον μεγαλύτερο ουρανοξύστη στη Γη.

Τέλος, στην θάλασσα των Κρίσεων υπάρχει μία κατασκευή ( με μορφή γέφυρας μήκους 20 περίπου χιλιομέτρων.

Μερικά ενδιαφέροντα στοιχεία:

Η Σελήνη είναι μία αποστρατικοποιημένη περιοχή όπου κανένα έθνος δεν μπορεί να κυριαρχήσει.

Το 1967 οι Η.Π.Α. και το 1971 η ΕΣΣΔ υπέγραψαν συμφωνίες σύμφωνα με τις οποίες απαγορεύεται η τοποθέτηση στη Σελήνη, και στους άλλους πλανήτες, πολεμικού εξοπλισμού μαζικής καταστροφής.

Η Σελήνη έχει το 1/81 της μάζας της Γης και πυκνότητα 0,60 ως προς την Γη. Η ταχύτητα διαφυγής από το βαρυτικό της πεδίο είναι 1,5 μίλια/δευτερόλεπτο και η τροχιακή της ταχύτητα 2.287 μίλια/ώρα.

Η απόσταση Γης-Σελήνης κυμαίνεται μεταξύ 220.000 και 252.000 μιλίων. (ένα μίλι είναι περίπου 1600μέτρα ή 1,6 χλμ).


πηγη:www.geocities.com|secretzone.gr|lifemoon.htm-10k-

Nα τι πηρε το ματι μου σε παλαιοτερες ειδησεις στα tanea.gr:

''Στενές επαφές τρίτου τύπου είχαν οι σοβιετικές μυστικές υπηρεσίες. Για πρώτη φορά ήρθαν στη δημοσιότητα έγγραφα που αποκαλύπτουν ότι η KGB διατηρούσε τους δικούς της «Χ-Files» και ότι, εκτός από τους Αμερικανούς, κατασκόπευε και τους ιπτάμενους δίσκους.

Οι υποψίες πως στα αρχεία που διατηρούσε η KGB στο αρχηγείο της στη Λουμπιάνκα κρύβονται πολλές απαντήσεις στα μυστήρια του Σύμπαντος, επιβεβαιώνονται: οι πανίσχυρες σοβιετικές μυστικές υπηρεσίες κατασκόπευαν ακόμη και τους ιπτάμενους δίσκους. Δεν είναι τυχαίο, γράφει η εφημερίδα «Λα Στάμπα», που ο πράκτορας Μόλντερ, σε μερικά επεισόδια του «Χ-Files», χρειάστηκε να πάει μέχρι τη Ρωσία τις αναζητήσεις του για τους εξωγήινους. Με την ίδια σχολαστικότητα που παρακολουθούσε τις κινήσεις των Αμερικανών, η KGB κατέγραφε και τεκμηρίωνε τις εμφανίσεις ιπτάμενων δίσκων στους ουρανούς της Σοβιετικής Ένωσης.

Το «Πρόγραμμα UFO» των σοβιετικών μυστικών υπηρεσιών αποκαλύφθηκε προχθές από την εφημερίδα «Κομσομόλσκαγια Πράβδα», που κατάφερε να βάλει στο χέρι τον περίφημο «Γαλάζιο φάκελο», στον οποίο έχουν συγκεντρωθεί όλα τα στοιχεία που έχουν σχέση με υπερφυσικά φαινόμενα. Ο φάκελος περιέχει μαρτυρίες στρατιωτικών του Κόκκινου Στρατού, γραμμένες σε στεγνή υπηρεσιακή γλώσσα. Μία από τις πιο παράξενες στενές επαφές που περιγράφονται στον φάκελο συνέβη στην περιοχή του Καπούστιν Τζαρ, στην περιοχή του Αστραχάν. Το βράδυ της 28ης Ιουλίου 1989, μια ομάδα στρατιωτικών παρατήρησε τρία άγνωστης ταυτότητας αντικείμενα που υπερίπταντο μερικές ώρες πάνω από τη μονάδα τους. Στο «Γαλάζιο φάκελο» υπάρχει ένα σχέδιο ενός τέτοιου αντικειμένου που σχεδίασε τότε ο υπαξιωματικός Βαλέρι Βολόσιν: μοιάζει με στρατιωτικό κράνος, το οποίο, σύμφωνα με τον Σοβιετικό στρατιωτικό, είχε διάμετρο περίπου 4-5 μέτρων. Ο στρατιώτης Ντιμίτρι Τισάεβ, που είχε παρατηρήσει το φαινόμενο μαζί με τον Βολόσιν, προσθέτει ότι το αντικείμενο ήταν αθόρυβο.

«Ιπτάμενοι δίσκοι»

Την εποχή που τα έβλεπαν αυτά οι Σοβιετικοί, δεν υπήρχαν ακόμη οι ταινίες του Στίβεν Σπίλμπεργκ. Το πιθανότερο θα ήταν να τα περάσουν για κατασκοπευτικά μηχανήματα του εχθρού, ιδιαίτερα στην περιοχή του Καπούστιν Τζαρ, όπου φυλάσσονταν χημικά και πυρηνικά όπλα. Όμως, ο λοχαγός Τερνίκοφ γράφει ξεκάθαρα στον «Γαλάζιο φάκελο» ότι επρόκειτο για «ιπτάμενους δίσκους».

Αυτό και άλλα τέτοια περιστατικά περιγράφονται στον «Γαλάζιο φάκελο» της KGB. Δυο χρόνια μετά το περιστατικό στο Καπούστιν Τζαρ, η Σοβιετική Ένωση κατέρρεε και οι μυστικές υπηρεσίες της παρέδιδαν τα απόρρητα έγγραφά τους στην πυρά. Κάποιο αόρατο χέρι φρόντισε να διασώσει τον «Γαλάζιο φάκελο», ή τουλάχιστον ένα σημαντικό μέρος του.

Όμως, οι εξωγήινοι δεν απασχόλησαν μόνο τους Σοβιετικούς. «Ίσως η ιδέα πως "υπάρχει κάτι εκεί έξω" είναι πιο κοντά στην πραγματικότητα από όσο νομίζουμε». Αυτή η φράση δεν είναι από κάποιο νέο μυθιστόρημα επιστημονικής φαντασίας του ¶ρθουρ Κλαρκ ή από κάποια ταινία του Στίβεν Σπίλμπεργκ. Βγήκε κατ' ευθείαν από το στόμα του προέδρου Μπους την περασμένη Δευτέρα, όταν ανακοίνωσε τις πιστώσεις που θα διατεθούν στην έρευνα για εξωγήινη ζωή, με αποστολές στον ¶ρη και στα φεγγάρια του Δία.''.


Φανταστειτε ποσα στοιχεια εχουν ακομα χαθει η' καταστραφει,απ'αυτον τον περιφημο Σοβιετικο ''Γαλαζιο φακελο''..
Και ποσα απ τα υπαρχοντα στοιχεια μας ειναι παντελως αγνωστα..

Άγιος Χριστόφορος ο Μεγαλομάρτυρας ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ ΒΑΣΙΖΟΜΕΝΗ ΣΤΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ
Το όνομά του σημαίνει αυτός που κουβαλάει τον Χριστό (Χριστόφορος = Χριστός + φέρω). Πριν βαπτιστεί Χριστιανός το όνομά του ήταν Ρέπρεβος ή Ρέπροβος.

Ο Άγιος Χριστόφορος λεγόταν κυνοπρόσωπος κι αυτό είχε σαν αποτέλεσμα, όπως γράφει ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης, να απεικονισθεί από μερικούς αμαθείς ζωγράφους με μορφή σκύλου, ενώ η λέξη κυνοπρόσωπος σήμαινε ότι το πρόσωπο του Αγίου Χριστοφόρου ήταν άγριο, άσχημο και άμορφο. Ο Άγιος Νικόδημος συνεχίζει, προσπαθώντας να διαλύσει αυτόν τον μύθο, αναφέροντας ξεκάθαρα ότι ο Άγιος Χριστόφορος είχε ανθρώπινο πρόσωπο, όπως όλοι οι άνθρωποι, αλλά η όψη του ήταν φοβερή, αγριωπή και άσχημη. Το γεγονός ότι στη χώρα καταγωγής του Αγίου υπήρχαν φυλές ανθρωποφάγων μάλλον βοήθησε την ανάπτυξη των δεισιδαιμονιών απ' τους αφελείς.

Ο Άγιος Χριστόφορος αιχμαλωτίστηκε από κάποιον κόμη στη διάρκεια πολέμου μα δεν μπορούσε να μιλήσει. Προσευχήθηκε και εμφανίστηκε ένας Άγγελος Κυρίου και του είπε «Ρέπρεβε, ανδρίζου». Ο Άγγελος έπιασε τα χείλη του Αγίου και τον έκανε να μπορεί να ομιλεί κανονικά. Κατόπιν ο Άγιος Χριστόφορος πήγε στην πόλη κι έλεγχε τους Ειδωλολάτρες που έκαναν διωγμό κατά των Χριστιανών. Ο άρχοντας Βάκχιος τον έπιασε και διέταξε να τον χτυπήσουν. Ο Άγιος Χριστόφορος του είπε τότε ότι θέλοντας να ταπεινωθεί σύμφωνα με την εντολή του Χριστού, στάθηκε και τον έπιασαν, αλλά αν το ήθελε με τον θυμό του και την ανδρεία του, ούτε ο άρχοντας ούτε ο Αυτοκράτορας θα μπορούσαν να τον πειράξουν, επειδή η δική τους δύναμη είναι μικρή.

Ο Αυτοκράτορας Δέκιος φοβήθηκε από αυτά που άκουσε, και για τη δύναμη του και για την ασχήμια του προσώπου του, κι έστειλε 200 στρατιώτες για να τον πιάσουν. Στο δρόμο τέλειωσαν τα τρόφιμα των στρατιωτών και ο Άγιος Χριστόφορος προσευχήθηκε κι έκανε να πληθύνουν οι λίγοι άρτοι που είχαν απομείνει και να χορτάσουν όλοι οι στρατιώτες. Με αυτό το θαύμα πίστεψαν όλοι τους στον Χριστό. Όταν έφτασαν στην Αντιόχεια, ο Ιερομάρτυρας Βαβύλας επίσκοπος Αντιοχείας τους βάπτισε όλους μαζί με τον Άγιο και τότε ο Ρέπρεβος πήρε το όνομα Χριστόφορος.

Ο Άγιος Χριστόφορος παρουσιάστηκε μπροστά στον Δέκιο για να κριθεί. Μόλις τον είδε ο Αυτοκράτορας φοβήθηκε τόσο την ασχήμια του προσώπου του που έπεσε πίσω ανάσκελα. Όταν ηρέμησε, σκέφθηκε να προσπαθήσει με δολιότητα να μαλακώσει τη γνώμη του Αγίου Χριστοφόρου με κολακείες και να τον κάνει να απαρνηθεί την πίστη του Χριστού.

Δεν τολμούσε να απειλήσει με φοβέρες τον Άγιο Χριστόφορο και προσκάλεσε δύο γυναίκες, την Καλλίνικη και την Ακυλίνα, οι οποίες ήταν όμορφες γυναίκες, αλλά ήταν ακόλαστες και πόρνες και πολύ επιτήδειες στο να προκαλούν την σαρκική επιθυμία στους άνδρες. Πρόσταξε λοιπόν ο Δέκιος να πάνε στον Άγιο Χριστόφορο και να χρησιμοποιήσουν κάθε τέχνασμα ώστε να τον παρασύρουν. Πίστευε ο μιαρός ότι έτσι ο Άγιος Χριστόφορος θα αρνιόταν τον Χριστό και θα πρόσφερε θυσία στα είδωλα, έγινε όμως το αντίθετο. Ο Άγιος Χριστόφορος κατήχησε τις δύο πόρνες και τις έπεισε να απαρνηθούν την ειδωλολατρία. Έτσι, η Καλλίνικη και η Ακυλίνα παρουσιάστηκαν στον Αυτοκράτορα και ομολόγησαν ότι είναι Χριστιανές. Ο Αυτοκράτορας διέταξε να τις βασανίσουν και να τις σουβλίσουν από τα πόδια ως τους ώμους. Αυτές υπέμειναν το φοβερό αυτό βασανιστήριο και έλαβαν τα Στέφανα του Μαρτυρίου.

Αφού μαρτύρησαν η Καλλίνικη και η Ακυλίνα, ο Αυτοκράτορας είχε θυμώσει πάρα πολύ και έβρισε τον Άγιο για το άσχημο και αλλόκοτο πρόσωπό του. Ο Άγιος Χριστόφορος του απάντησε ότι το όνομά του Αυτοκράτορα, δηλαδή το Δέκιος, δείχνει ότι είναι δεκτικός της ενέργειας του Διαβόλου. Τότε ο Αυτοκράτορας Δέκιος διέταξε να θανατωθούν οι 200 στρατιώτες που είχαν σταλεί να συλλάβουν τον Άγιο Χριστόφορο και τελικά πιστέψαν στον Χριστό, κι έτσι έλαβαν και αυτοί το Στεφάνι του Μαρτυρίου.

Στη συνέχεια ο Αυτοκράτορας Δέκιος διέταξε να καρφώσουν τον Άγιο Χριστόφορο σε ένα μηχανικό μεταλλικό όργανο βασανιστηρίου που από κάτω του είχε αναμμένη φωτιά. Ο Άγιος Χριστόφορος, με τη χάρη του Θεού, δεν έπαθε τίποτα από το βασανιστήριο, και μάλιστα καθόταν άνετα και αναπαυτικά. Όσο διαρκούσε το βασανιστήριο ο Άγιος Χριστόφορος περιέγραφε μια οπτασία που έβλεπε θαυματουργικά: Έναν άνδρα, ψηλό, με όμορφο πρόσωπο, με λευκά ρούχα και με ακτίνες που άστραπταν από το πρόσωπό του. Στο κεφάλι του είχε ένα λαμπρό Στεφάνι και γύρω του στεκόντουσαν πυρίμορφοι στρατιώτες, οι οποίοι είχαν πολεμήσει με κάποιους άλλους μαύρους και άσχημους και νίκησαν. Κατόπιν ο μεγάλος εκείνος Άρχοντας επέστρεψε και νίκησε τους αντιπάλους του.

Ο κόσμος που άκουσε τη διήγηση του Αγίου και είδε ότι δεν πάθαινε τίποτα ο Άγιος Χριστόφορος απ' το βασανιστήριο, πίστεψε στον Χριστό. Προσπάθησαν να απελευθερώσουν τον Άγιο και τους σκότωσαν οι στρατιώτες του Αυτοκράτορα. Κρεμάσαν μια πέτρα στο λαιμό του Αγίου Χριστοφόρου και τον έριξαν σε ένα πηγάδι, αλλά ένας Άγγελος Κυρίου τον τράβηξε απ' το πηγάδι και τον ελευθέρωσε. Ο Δέκιος διέταξε να φορέσουν στον Άγιο μια μεταλλική πυρακτωμένη φορεσιά. Τελικά διέταξε τον αποκεφαλισμό του Αγίου Χριστοφόρου.

Ο Άγιος Χριστόφορος τιμάται από την Εκκλησία μας στις 9 Μαΐου και είναι ο Άγιος προστάτης των οδηγών, πεζών, αυτοκινητιστών, μοτοσικλετιστών και των ταξιδιωτών. Οι Αγίες Καλλίνικη και Ακυλίνα που πίστεψαν στον Χριστό και μαρτύρησαν τιμούνται κι αυτές στις 9 Μαΐου.

Απολυτίκιο Αγίου Χριστοφόρου
Στολαίς ταις εξ αίματος, ώραϊζόμενος, Κυρίω παρίστασαι, τω Βασιλεί ουρανών, Χριστόφορε άοίδιμε• όθεν συν Ασωμάτων, και Μαρτύρων χορείαις, άδεις τη τρισαγίω, και φρικτή μελωδία• διό τοις ικεσίαις ταις σαις, σώζε τους δούλους σου.

ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ

Ο Άγιος Χριστόφορος ο Μεγαλομάρτυρας, προστάτης του Σώματος Εφοδιασμού-Μεταφορών, εορτάζεται στις 9 Μαΐου κάθε χρόνο. Γεννήθηκε στα μέσα του 3ου μ.Χ. αιώνα και όπως γνωρίζουμε το παρουσιαστικό του ήταν εξαιρετικά άσχημο, επειδή καταγόταν από φυλή ανθρωποφάγων (Καναάν).
Η γνωστότερη ιστορία για τον Άγιο Χριστόφορο είναι αυτή που θέλει το χριστιανό πλέον βάρβαρο να μεταφέρει ανθρώπους από τη μια πλευρά ενός ποταμού μέχρι την άλλη, γιατί όσοι προσπαθούσαν να τον διασχίσουν πνίγονταν. Σε μια από τις διαβάσεις του ποταμού μετέφερε τον ίδιο το Χριστό, ο οποίος είχε λάβει τη μορφή μικρού παιδιού, το οποίο ήταν εξαιρετικά βαρετό, συμβολίζοντας το βάρος του κόσμου. Το παιδί του αποκαλύφθηκε στο τέλος της διαδρομής. Έτσι ονομάστηκε Χριστόφορος (αυτός που μεταφέρει το Χριστό).


The Origin of the Cult of St. Christopher
Summary: St. Christopher was a member of the north African tribe of the Marmaritae. He was captured by Roman forces during the emperor Diocletian's campaign against the Marmaritae in late 301/early 302 and was transported for service in a Roman garrison in or near Antioch in Syria. He was baptised by the refugee bishop Peter of Alexandria and was martyred on 9 July 308. Bishop Peter arranged for the transport of his remains back to Marmarica in 311. He is really identifiable with the Egyptian martyr known as St. Menas. In so far as the author of the lost, original acts of St. Christopher seems both to have been based at Antioch and to have wanted to encourage missionary activity, he is probably identifiable if not as bishop Theophilus the Indian himself, present at Antioch c.351-54, then as one of his circle.
According to the earliest Greek (BHG 309-11) and Latin (BHL 1764) accounts of St. Christopher, he was a soldier who was martyred for his faith at Antioch in Syria. Unfortunately, the majority of modern reference works ignore these early accounts in favour of the more fantastic medieval accounts - western, i.e. Latin, accounts only - which culminated in the description of St. Christopher as a giant who carried Jesus across a river on his shoulders.1 The Latin account of St. Christopher suffered tremendous evolution from a very early date, and the beginnings of very many of the misunderstandings which were to force this evolution can be found even in our earliest surviving accounts of his martyrdom.2 It is important to emphasize that there are considerable differences of detail between our earliest Greek and Latin accounts of St. Christopher, and that the earliest surviving Latin account is not a simple translation of any of the earliest surviving Greek accounts, but represents a separate branch of evolution from the original Greek text. In order to recover the details of this original text, one must use both the earliest surviving Latin account as well as the earliest surviving Greek accounts, because various versions of the text often preserve important details which the others have lost.
Δεν υπήρξε σύγχρονος του Χριστού.Κόμη δεν είχε ο Ρωμαϊκός στρατός αλλά στο πέρασμα των αιώνων τα πάντα μπερδεύονται.
Tώρα πως φτάνουμε σε παρανοήσεις για κυνοκεφάλους αγίους και έθνη,είναι άλλη ιστορία.Για περισσότερα για τον άγιο Χριστόφορο εδώ.http://www.ucc.ie/milmart/chrsorig.html

Διατροφικές συνήθειες και τομάρια ζώων από τα οποία τρέφονταν υπήρχαν από παλιά σε χρήση.Η Λεοντή του Ηρακλή.Για διακοσμητικούς και εκφοβιστικούς λόγους έφεραν το κεφάλι του ζώου στο κεφάλι καί το δέρμα έπεφτε στη πλάτη.

Το πραγματικο ονομα & τοπος καταγωγης του Αγιου Χριστοφορου,δεν ειναι ακομα 100% γνωστα.
Το Ρεπροβος.καποιοι λενε οτι βγαινει απ το λατινικο Reprebus,που σημαινει αυτος που αποδοκιμαζεται(κατι σαν καταραμενος).
Μπορει οντως καποιοι αμαθεις ζωγραφοι της εποχης,να ''αποτυπωσαν'' με τον δικο τους τροπο τον Αγιο.
Παρολα αυτα υπαρχουν και αντιθετες αποψεις περι του συγκεκριμμενου θεματος.
Εντυπωση μου εκαναν ολες αυτες οι ιστορικες παραθεσεις που βρηκα,που κανουν λογο για Κυνοκεφαλους,Τρωγλοδυτες κ αλλα μυστηρια πλασματα.
Στα βιβλια του Καλλισθενη(που δεν τα χω διαβασει),λεγεται οτι ο Μεγας Αλεξανδρος κανει λογο για Κυνοκεφαλους και Ρυπαρα γενη.
Ο Κλαυδιος Γαληνος μεχρι και για τα ανατομικα τους στοιχεια εκανε αναφορα..
Και αναρωτιεμαι τελικα...υπηρχαν τελικα τετοια αποκοσμα οντα?
Ολοι αυτοι οι αρχαιοι συγγραφεις,ειχαν ''φαει παρακρουση'' και εγραφαν αποκυηματα της φαντασιας τους?
Μπορει να υπηρξαν ολα αυτα τα πλασματα,ως αποτελεσμα αρχαιων ''γενετικων ανωμαλιων''?

Ο μέσος σύγχρονος άνθρωπος πιστεύει πως η εποχή μας έχει δώσει απαντήσεις και σε αυτά. Ο πλούτος των γνώσεων, που έχει συλλέξει μέσα από πορεία αιώνων, φθάνοντας στα τελευταία επιτεύγματα της τεχνολογίας καθώς και η ανθρώπινη δράση στα διάστημα, τον κάνουν να ατενίζει το μέλλον με σιγουριά. Γνωρίζει πάρα πολλά για το παρόν και το κοντινότερο παρελθόν. Έφτασε σε σημείο, να σχεδιάζει στο μέλλον την ίδρυση αποικιών στη Σελήνη και σε άλλους πλανήτες πέρα από τη Γη. Ξέρει όμως ποιο ήταν πραγματικά το παρελθόν του;;

Η ιστορική γνώση σταματά περίπου πριν 10.000 χρόνια! Αλλά και κατά τους ιστορικούς χρόνους δεν είναι λίγες οι φορές που η επιστήμη της αρχαιολογίας μας παρουσιάζει ανεξήγητα γεγονότα.. Μέχρι σήμερα κανένας επιστήμονας δεν έχει καταφέρει να δώσει μια πειστική εξήγηση για την άγνωστη δύναμη των Πυραμίδων της Αιγύπτου. Αμέτρητα πειράματα που έχουν γίνει σε αυτές, επιβεβαιώνουν το γεγονός ότι στις Πυραμίδες της Αιγύπτου τα βακτηρίδια σκοτώνονται, η σήψη σταματά και η οργανική ύλη μουμιοποιείται. Σ' ένα από τα πειράματα τοποθετήθηκαν για 13 ημέρες σε πυραμίδες ψάρια. Αυτά δεν σάπισαν αλλά αφυδατώθηκαν χάνοντας τα 2/3 του βάρους τους. Αυτό το φαινόμενο παρουσιάζεται σε όλες τις πυραμίδες, εφόσον αυτές είναι προσανατολισμένες ακριβώς στον άξονα Βορρά-Νότου, είναι τετράπλευρες και έχουν συγκεκριμένες αναλογίες.

Ένας Αμερικάνος επιστήμονας ο Πατ Φλάναγκαν, που επίσης ερεύνησε το περίεργο αυτό "φαινόμενο της πυραμίδας", κατέληξε στο συμπέρασμα πως οι Πυραμίδες της Αιγύπτου με το ίδιο το σχήμα τους λειτουργούν ως "συσκευές" που συλλέγουν κοσμική ενέργεια! Γιγάντιοι συσσωρευτές όπου μέσα σε αυτούς σύμφωνα με τον Πατ Φλάναγκαν, μεταβάλλονται οι διηλεκτρικές ιδιότητες της ύλης.

Ονομάζει "διηλεκτρική ενέργεια" την διαφορά δυναμικού ανάμεσα στο στατικό ηλεκτρισμό και εκείνον της επιφάνειας των σωμάτων, και επισημαίνει ότι η ενέργεια των πυραμίδων και τα ηλεκτρικά πεδία που δημιουργούν μπορούν να παγώσουν στιγμιαία ένα κομμάτι ατσάλι με θερμοκρασία χιλίαδων βαθμών. Μια ομάδα επιστημόνων που φωτογράφισαν με υπέρυθρες ακτίνες τη Μεγάλη Πυραμίδα διαπίστωσαν την παρουσία ενός περίεργου φαινόμενου: Από την κορυφή της εκτινάσσονται χοάνες φωτεινής ενέργειας!!

Ποιός έδωσε τη γνώση για την κατασκευή των Πυραμίδων στον άνθρωπο; Ήταν δώρο των "Θεών" ή η ανθρώπινη εξέλιξη δεν ήταν ακριβώς αυτή που γνωρίζουμε σήμερα; Είχε δηλαδή ο άνθρωπος στο παρελθόν του γνώσεις παρόμοιες με αυτές που έχει σήμερα; Γνώσεις που για αδιερεύνητους λόγους χάθηκαν για πάντα έως ότου άρχισε να τις ξαναανακαλύπτει βάση της εξέλιξης; Αυτές τις υποθέσεις ενισχύουν και άλλα γεγονότα, όπως αυτά στην άλλη μεριά του Ατλαντικού και την ιστορία των Μάγιας, όπου μελετητές υποστηρίζουν ότι έζησαν και ανέπτυξαν πολιτισμό από το 3113πΧ. έως την υποδούλωσή τους από τους Αζτέκους τον 14ο αι. μΧ.

Το μεγάλο πεδίου των Πυραμίδων στο Τεοτιχουακάν με τις Πυραμίδες του Ήλιου και της Σελήνης 50 χιλιόμετρα Βόρεια του Μεξικού, όπου καλύπτει μία επιφάνεια 20 τετραγωνικά χιλιόμετρα, είναι άλλο ένα μυστήριο. Όλα τα κτίρια έχουν κατασκευαστεί σε σχέση με αστερισμούς. Το παλαιότερο κείμενο για το Τεοτιχουακάν μας εξιστορεί πως εκεί συγκεντρώθηκαν οι "Θεοί" και έκαναν συμβούλιο για τον άνθρωπο, πριν ακόμα υπάρξει ο homo Sapiens. Αλλά και για την κλιμακωτή Πυραμίδα στο Χιχέν Ιτζα του Μεξικού όπου κάθε πέτρα του Οικοδομήματος έχει τοποθετηθεί σύμφωνα με αστρονομικούς υπολογισμούς δεν υπάρχει πειστική απάντηση.

Στο Palenk, (ένα αρχαίο κράτος στο Μεξικό), βρέθηκε το 1935 μία παράσταση χαραγμένη σε λίθο, που είναι πιθανότατα ο θεός Κουκουμάτς. Χωρίς φαντασία θα μπορούσε να πειστεί και ο πιο καχύποπτος , πως στο αρχαίο σχέδιο πάνω στην πέτρα απεικονίζεται ένα ανθρώπινο ον, να κάθεται με το κορμί γερμένο προς τα εμπρός, έχοντας την στάση οδηγού σε αγώνες. Φαίνεται να χειρίζεται μια σειρά από ακαθόριστα όργανα, έχοντας την φτέρνα του αριστερού του ποδιού πάνω σε κάτι που μοιάζει με πετάλι. Το όχημα είναι μυτερό μπροστά, ενώ πίσω τελειώνει σε γλώσσες από φλόγες, δίνοντας την εντύπωση του πυραύλου ακόμα και σε ένα παιδί.. Οι Μάγιας είχαν καλά φυλαγμένες ως ιερές παραδόσεις, την αστρονομία, τα μαθηματικά , τα ημερολόγια. Οι "Θεοί" τους έδωσαν αυτές τις γνώσεις και οι οι ιερείς τους που τις παρέλαβαν, τις διαφύλαξαν και δημιούργησαν μια μεγαλόπρεπη θρησκεία, αυτή του Κουκουλκάν, δηλαδή του "Ιπτάμενου Φιδιού". Βάση αυτής της θρησκείας δημιουργήθηκαν και οι θαυμάσιες Πυραμίδες τους στην Κεντρική Αμερική, περιμένοντας πως οι θεοί μια μέρα θα επιστρέψουν όπως είχαν δώσει τον λόγο τους. Τι δηλώνουν όλα αυτά; Άραγε ο συσχετισμός όλων αυτών με τα διαστημικά ταξίδια είναι ανόητες φαντασιώσεις;

Ποιος μπορεί να εξηγήσει την ύπαρξη των αρχαίων χαρτών ηλικίας 11.000 ετών που στις αρχές του 18ου αιώνα, ο Πίρι Ράις, αξιωματικός του τουρκικού ναυτικού, ανακάλυψε στην ανατολή σε κάποιον ιερό ναό;

Αυτοί δόθηκαν προς μελέτη στον Αμερικάνο χαρτογράφο Άρλιγκτον Μάλερυ. Ο τελευταίος έκανε την καταπληκτική ανακάλυψη πως οι χάρτες ήταν απόλυτα ακριβείς, όχι μόνο στο χώρο της Μεσογείου και της Νεκράς Θάλασσας αλλά περιείχαν ακόμη περιοχές της Γης, σχεδιασμένες με τρομερή ακρίβεια προσέγγισης, σαν και αυτές της Βορείου και Νοτίου Αμερικής, καθώς και το διάγραμμα της Ανταρκτίδος, δημιουργώντας έτσι τεράστια ερωτηματικά για την προσέλευση των χαρτών, αφού μόλις το 1952 ανακαλύφθηκαν στην Ανταρκτική οροσειρές, οι οποίες βρίσκονταν ήδη σημειωμένες στους χάρτες που ανακάλυψε ο Ράις!! Οι χάρτες δεν απεικονίζουν μόνο το περίγραμμα των ηπείρων αλλά περιέχουν και την τοπογραφία του εσωτερικού αυτών και των χωρών τους. Οροσειρές, νησιά, ποτάμια, ήταν σημειωμένα με την μεγαλύτερη ακρίβεια.

Οι μελέτες του καθηγητή Τσάρλς Χαπγκουντ το 1960 σχετικά με τους χάρτες, μας εξηγούν πως τα πρωτότυπα που αντιγράφουν οι χάρτες πρέπει να ήταν φωτογραφίες που έχουν ληφθεί από πάρα πολύ μεγάλος ύψος. Αυτό φαίνεται από το γεγονός ότι παρατηρείται στους χάρτες σχεδιασμένο ένα δίκτυο συνισταμένων καθώς και επιμήκυνση των ηπείρων που δεν βρίσκονται ακριβώς κάτω από το σημείο που έγινε η φωτογράφηση. Η σφαιρική μορφή της Γης δίνει αυτή την εντύπωση στις αεροφωτογραφίες. Οι ήπειροι που είναι κάπως απομακρυσμένες από το κέντρο της φωτογραφίας παρουσιάζονται να "βυθίζονται" προς τα κάτω και παρουσιάζονται παραμορφωμένες. Ο θρύλος λέει πως κάποιος "θεός" χάρισε αυτούς τους χάρτες σε έναν αρχιερέα. Όμως ποιος "θεός" θα είχε δώσει πριν 11.000 χρόνια τέτοιους χάρτες ακριβείας στον άνθρωπο;

Ο Άλμπερτ Αϊνστάιν κάποτε δήλωσε: "Στις μέρες μας οι παλιές συσκευές ξανανακαλύπτονται και τα αρχαία πειράματα γίνονται για άλλη μια φορά". Αλήθεια τελικά ποια εξήγηση υπάρχει για τα παράδοξα και μυστήρια που μένουν ως σήμερα ανεξήγητα;
Οι "Θεοί" έδωσαν υπόσχεση πως θα επιστρέψουν! Θα γυρίσουν άραγε κάποτε; Ποιος είναι ο μύθος και ποια η πραγματικότητα;


πηγη:e-telescope.gr

Καποια ενδιαφεροντα ακομα στοιχεια για τις πυραμιδες:
Το ύψος της πυραμίδας είναι 147,649 μέτρα και το μήκος κάθε πλευράς είναι 231,927 μέτρα.
Ο λόγος της περιμέτρου (δηλαδή 4 * 231,927 = 927,708), προς το ύψος της πυραμίδας, μας δίνει 6,283 δηλαδή 2π, όσο και ο λόγος της ακτίνας των πόλων της Γης προς την περιφέρειά της.
Ο αριθμός π ήταν άγνωστος στα χρόνια του Χέοπα.
Το ύψος, 147,649 μ., αν πολλαπλασιαστεί επί ένα δις, δίνει με μεγάλη προσέγγιση την απόσταση Γης-Ήλιου.
Το βάρος της πυραμίδας το οποίο είναι 5.273.000 τόνοι, με την προσθήκη 15 μηδενικών μας δίνει το βάρος της γης.
Αν πολλαπλασιάσουμε το ύψος της πυραμίδας με το δέκα και υψώσουμε το γινόμενο στην 9η δύναμη θα βρούμε την απόσταση Γης - Ήλιου.

Αξιοθαυμαστη ειναι επισης η ''εναρμονιση'' τους με τα ουρανια σωματα & φαινομενα..
Πραγματικα,τιποτε δεν ηταν τυχαιο σ'αυτες τις κατασκευες!

Τα πρώτα ψηφία του π είναι
3.141592653589793115997963468544185161590576171875.

Άρα, το κλάσμα που δίνεις δεν προσεγγίζει καν το π σε λογικό αριθμό ψηφίων.

Επίσης, όσα δεκαδικά ψηφία και να καταγράψεις, δεν είναι αρκετά. Το π είναι άρρητος αριθμός, δεν ισούται με το 3.14, ούτε με το 3.14159, ούτε με το 3.141592653589793115997963468544185161590576171875 , ούτε ακόμα και με την έκδοση των 100 εκατομμυρίων ψηφίων.

Όλες οι εκφράσεις του π σε βάση 10 είναι προσεγγίσεις, όχι το π. Το π ισούται με... π (ή, καλύτερα με το λόγο της περιμέτρου του κύκλου προς τη διάμετρό του σε Ευκλίδειο χώρο), και δε μπορείς να το ορίσεις με διαίρεση ακεραίων. Μπορείς να το προσεγγίσεις κουτσά-στραβά με ακολουθίες που χρησιμοποιούν και κλάσματα (αυτή ήταν και η αρχαία μέθοδος προσέγγισής του, μια και οι αρχαίοι λογίζονταν με λόγους, όχι δεκαδικούς αριθμούς).

Η σελίδα του π στη Wikipedia παραθέτει αρκετούς τρόπους προσέγγισης του π (και αρκετούς τρόπους ορισμού του, μιλώντας αφηρημένα και αλγεβρικά), και θα προσέξεις ότι κανένας δεν το ορίζει με κλάσμα.

Άλλωστε, το π είναι άρρητος αριθμός. Εξ'ορισμού, ένας άρρητος αριθμός είναι αριθμός που δε μπορεί να εκφραστεί ως κλάσμα p/q για οποιουσδήποτε ακέραιους αριθμούς p, q. Το 355/113 σου είναι ρητός αριθμός, τα πρώτα λίγα ψηφία του οποίου τυχαίνει να ταιριάζουν με τα αντίστοιχα ψηφία του π.


Επειδή τα θεωρητικά πάνε μακριά, έστω ότι όντως υπάρχει μια προσέγγιση του π στις διαστάσεις της Πυραμίδας.

Γιατί αυτό σημαίνει κάτι ιδιαίτερο;

Νομίζεις ότι αν μετρήσω τις πολυκατοικίες της Αθήνας δε θα βρω σε κάποια από αυτές κάποια νούμερα που κάπως θα μου δίνουν το π=3.14; Ή το e=2.718; Ή το φ=1.618;

Ο λόγος που θα συμβεί αυτό δεν είναι καθόλου μυστηριώδης: Επειδή δεν καθορίζουμε εκ των προτέρων τη μέθοδο παρατήρησης και υπολογισμού, έχουμε την ελευθερία να επιλέξουμε εκ των υστέρων μόνο τα αποτελέσματα που "συμφέρουν".

Η Πυραμίδα έχει ακριβώς την ίδια ιδιότητα με τις πολυκατοικίες: κάποια νούμερά της δίνουν με κάποιο τρόπο το π. Όμως, όπως και οι πολυκατοικίες, δεν έχει μόνο αυτά τα γεωμετρικά χαρακτηριστικά ούτε στα μαθηματικά έχουμε μόνο αθροίσματα και διαιρέσεις. Τα κτίσματα έχουν επίσης εμβαδά, γωνίες, όγκους, βάρη, πυκνότητες, αντοχές... και μπορούμε να κάνουμε αμέτρητους μαθηματικούς συνδυασμούς μεταξύ όλων αυτών.

Γιατί δε δείχνουμε λοιπόν ότι το π προκύπτει και με αυτούς τους συνδυασμούς;

Διότι, πολύ απλά, δεν προκύπτει - και η αρχική παρατήρησή μας, ότι προκύπτει με κάποιον τρόπο, είναι απλώς τυχαία.
__________________

Με αυτή την μελέτη, υπό τον τίτλο, "ο Άγιος Χριστόφορος ο Κυνοκέφαλος" γίνεται μια προσπάθεια να ερμηνευθεί ο εικονογραφικός τύπος του αγίου Χριστοφόρου, με την μορφή σκύλου, καθώς επίσης και να ερευνηθούν τα αίτια δημιουργίας αυτού του εικονογραφικού τύπου, με βάση τα διάφορα βιογραφικά στοιχεία του, όπως τα αναφέρουν οι διάφοροι συναξαριστές. Ουσιαστικά γίνεται προσπάθεια για την ανεύρεση του εικονογραφικού προτύπου αυτής της εικονογραφίας, ενώ παράλληλα δίνεται και μια θεολογική προσέγγιση στην εικονογραφία του αγίου υπό την μορφή σκύλου. Πρόκειται για αγιολογική, εικονογραφική και θεολογική προσέγγιση σε μια φορητή σύνθεση του αγίου Χριστοφόρου που προέρχεται από την Ι.Μ. Σερρών και Νιγρίτης και χρονολογείται τον 19ο αιώνα μ.Χ.

Θωμάς Μαφρέδας, Θεολόγος - Συντηρητής έργων τέχνης
Παρατηρώντας την εικόνα του αγίου Χριστοφόρου, από τον ιερό ναό της Κοιμήσεως της Θεοτόκου Ξηροτόπου Σερρών, δίνεται η αίσθηση ότι πρόκειται για μια εικονογράφηση μιας μορφής αγίου που χαρακτηρίζεται από μια ιδιαιτερότητα. Ο άγιος Χριστόφορος, όπως επιγράφεται η σύνθεση, εικονίζεται όρθιος, με το σώμα του να έχει στάση 3/4, ενώ το πρόσωπό του είναι σε στάση προφίλ. Φέρει στρατιωτική ενδυμασία και κόκκινη χλαμύδα, στο δεξί του χέρι κρατάει υψωμένο σταυρό, ενδεικτικό ότι πρόκειται για μάρτυρα, ενώ στο αριστερό του χέρι φέρει σάρκα με ανθρώπινα χαρακτηριστικά, που προσομοιάζουν προς ανθρώπινο κεφάλι. Η ιδιαιτερότητα της σύνθεσης έγκειται στο ότι ο άγιος Χριστόφορος εικονίζεται με μορφή ζώου, εν προκειμένω σκύλου. Εγείρονται έτσι ερωτήματα του τύπου ποιος είναι ο λόγος για μια τέτοια εικονογραφία, και επί τη βάση ποιας ιστορικής ή άλλης πραγματικότητας οι αγιογράφοι που ιστόρησαν τον άγιο Χριστόφορο προχώρησαν στην επιλογή αυτού του τύπου για την απόδοση του αγίου.

Ποίος όμως ήταν ο άγιος Χριστόφορος, ποιος ήταν ο λόγος που τον οδήγησε στο μαρτύριο, ή ακόμα και για ποιο λόγο ιστορείται με μορφή σκύλου, είναι ερωτήματα που θα προσπαθήσουμε να απαντήσουμε. Ο άγιος Χριστόφορος, από την εκκλησία συγκαταλέγεται στη χορεία των Μεγαλομαρτύρων, και εν συντομία θα μπορούσαμε να συνοψίσουμε τα βιογραφικά του στοιχεία ως εξής. Ο ίδιος ήταν μέλος μια φυλής της βόρειας Αφρικής, των Μαρμαριτών, αιχμαλωτίστηκε από τις ρωμαϊκές δυνάμεις, κατά την διάρκεια εκστρατείας του Διοκλητιανού, εναντίον των Μαρμαριτών, στα τέλη του 301 με αρχές του 302, και μεταφέρθηκε σε ρωμαϊκή φυλακή, κοντά στην Αντιόχεια της Συρίας. Βαφτίστηκε χριστιανός από τον, εκεί, πρόσφυγα επίσκοπο Αλεξανδρείας Πέτρο και μαρτύρησε στις 9 Ιουλίου του 308. Κατά την BHG(309-310c) και την BHL (1764) ο άγιος Χριστόφορος ήταν στρατιώτης που μαρτύρησε για την πίστη του στην Αντιόχεια της Συρίας.

Υπάρχει όμως μία προβληματική σχετικά με το βίο του αγίου Χριστοφόρου, μεταξύ της Λατινικής αγιολογικής παράδοσης και της Ελληνικής, η οποία έγκειται σε διαφορετικές ημερομηνίες, σε διαφορετικούς λόγους που τον οδηγούν στο μαρτύριο ή ακόμα και σε διαφορετικές θέσεις σχετικά με το ποιος είναι ο επίσκοπος που τον βαφτίζει Χριστιανό ή ποια ήταν η μορφή του. Ωστόσο και στις δύο αυτές παραδόσεις υπάρχουν κοινά στοιχεία γύρω από την βιογραφία του που σχετίζονται με τη σύλληψή του, όπου και οι δύο αναφέρουν πως ήταν μέλος της φυλής των μαρμαριτών. Οι μαρμαρίτες ήταν μία φυλή της βόρειας Αφρικής, στη σημερινή Λιβύη, που στην αρχαιότητα ήταν γνωστή ως Μαρμαρική. Διαβάζοντας το αρχαιολογικό λεξικό του αείμνηστου καθηγητή της αρχαιολογίας, Αλέξανδρου Ραγκαβή, στο λήμμα Μαρμαρική, βλέπουμε να παραθέτει τις εξής πληροφορίες:
«Μαρμαρική, ἡ ἀνατολικὰ τῆς Αἰγύπτου, βορείως, παραθαλασσία χώρα, συνήθως ταττομένη μετὰ τῆς Κυρηναϊκῆς, ἐξετείνετο πρὸς νότον μέχρι τῆς ὀάσιος τοῦ Ἄμμωνος, καὶ περιελάμβανε, πλὴν τῆς κυρίας Μαρμαρικῆς, ἀνατολικὼς αὐτῆς καὶ τὸν Λιβυκὸν νομόν. Ἤδη ἔρημος ἡ χώρα αὕτη, φαίνεται ὅτι ἦν εὔφορος ἐν τῇ ἀρχαιότητι. Οἱ κάτοικοι Μαρμαρίδαι, ἦσαν νομάδες, καὶ αἱ κυριώτεραι αὐτῶν φυλαὶ ἦσαν οἱ Ἀδυρμαχίδαι καὶ Γιλιγάμμαι παρὰ τὴν ἀκτήν, οἱ Νασαμόναι και Αὐγίλαι ἐν τῷ ἐσωτερικῷ»
και λίγο παρακάτω: «Μαρμαρική, χώρα τῶν βορείων παραλίων τῆς Ἀφρικῆς, μεταξὺ Κυρήνης καὶ Λιβύης» , παραπέμποντας παράλληλα στο Στράβωνα και στον Πτολεμαίο, δύο μεγάλους γεωγράφους των πρωτοχριστιανικών χρόνων. Ανατρέχοντας έτσι στις πηγές, θα βρούμε τον Κλαύδιο Πτολεμαίο (2ος μ.Χ. αι.) στο γεωγραφικό του έργο να αναφέρεται στη περιοχή της Μαρμαρικής, γράφοντας μεταξύ άλλων: «Ἡ Μαρμαρικὴ σὺν Λιβύῃ καὶ Αἰγύπτῳ περιορίζεται, ἀπὸ μὲν δυσμῶν τῇ τε Κυρηναϊκὴ κατὰ τὴν ἐκτεθειμένην διὰ Δάρνεως πόλεως γραμμὴν καὶ μέρει τῆς ἐντὸς Λιβύης ὑπὸ τὸν αὐτὸν μεσημβρινὸν μέχρι πέρατος, οὐ ἡ θέσις [...]να δ κγ• ἀπὸ δὲ ἄρκτων τῷ [τε] Αἰγυπτίω πελάγει κατὰ περιγραφὴν τῆς παραλίου τοιαύτην Μαρμαρικὴς νομοῦ». Το ότι η ονομασία αυτή για την συγκεκριμένη γεωγραφική περιοχή παραμένει εν χρήσει και πολύ αργότερα, κυρίως τον 12ο αιώνα, μας το επιβεβαιώνει και ο Ευστάθιος, εκκλησιαστικός συγγραφέας και φιλόλογος, ο οποίος στην επιστολή του προς τον δούκα Ιωάννη, υιό του Ανδρονίκου του Καματηρού, αναφέρεται στην περιοχή της Μαρμαρικής, υποστηρίζοντας μεταξύ άλλων πως η περιοχή οφείλει την ονομασία της στον υιό ενός Άραβα επʼ ονόματι Μαρμαρίδη: «Ὅτι τὸ ἔθνος οἱ Μαρμαρίδαι προνενεύκασιν Αἰγύπτου, ἤτοι πρὸ τῆς Αἰγύπτου τέτανται. Καλοῦνται δὲ οὕτως ἀπὸ Μαρμαρίδου τινὸς υἱοῦ Ἄραβος, καὶ ἡ χώρα αὐτῶν Μαρμαρική».

Η πληροφορία αυτή, την οποία και οι δύο αγιολογικές πηγές, ελληνική και λατινική αποδέχονται, ότι ο Χριστόφορος κατάγεται από την φυλή των Μαρμαριτών είναι αρκετά σημαντική, διότι υπήρχε μόνο μία στρατιωτική φυλή γνωστή με το όνομα αυτό, ένα όνομα που γίνεται ευρέως γνωστό όταν το 401 συντάσσεται ένα ρωμαϊκό έγγραφο με την ονομασία «notitia dignitatum», το οποίο αναφέρει πως μία στρατιωτική μονάδα με το όνομα «cohors tertia Valeria marmaritarum» υπηρέτησε κάτω από τις διαταγές της στρατιωτικής διοίκησης στις ύστερες ρωμαϊκές εκστρατείες προς τη Συρία, όπως διαβάζουμε σχετικά και στη BHL: «He posted him in the numerus Marmaritarum which stood at the king's hand». Ο τίτλος Valeria δείχνει πως ο αυτοκράτορας Διοκλητιανός (284-305) του οποίου το πλήρες όνομα ήταν Gaius Aurelius Valerius Diocletianus, ήταν αυτός που συγκρότησε τη στρατιωτική αυτή μονάδα. Το γεγονός πως ο Χριστόφορος μαρτύρησε στη Συρία και πως η στρατιωτική μονάδα cohors tertia Valeria marmaritarum υπηρέτησε στη Συρία, επιβεβαιώνει πως αυτή ήταν η μονάδα στην οποία κλήθηκε ο Χριστόφορο να υπηρετήσει μετά την αιχμαλωσία του. Έτσι λοιπόν αποδεικνύεται πως ο Χριστόφορος δε μπορεί να μαρτύρησε πριν από το 284, οπότε και ιδρύεται η εν λόγω στρατιωτική μονάδα. Έτσι είναι λογική η εξήγηση ότι κατά την περίοδο της εκστρατείας του Διοκλητιανού στη βόρεια Αφρική, στην περιοχή της Μαρμαρικής, προς τα τέλη του 301 με αρχές του 302, ο Χριστόφορος συλλαμβάνεται, αποστέλλεται στη Συρία και εντάσσεται στη δύναμη της στρατιωτικής μονάδας cohors tertia Valeria marmaritarum για να υπηρετήσει στη τοπική συριακή διοίκηση.

H αναγνώριση του αγίου Χριστοφόρου ως μέλος της φυλής των Μαρμαριτών, η οποία σύμφωνα και με τις δύο αγιολογικές παραδόσεις, ήταν φυλή ανθρωποφάγων και είχαν κεφάλι που έμοιαζε με μορφή σκύλου, είχε ως αποτέλεσμα, κυρίως από την ελληνική αγιολογική παράδοση να επικρατήσει η άποψη αυτή και για τον άγιο Χριστόφορο, να θεωρείται δηλαδή ότι το κεφάλι του είχε την μορφή σκύλου, κάτι που θα επηρεάσει αργότερα και την βυζαντινή εικονογραφία η οποία θα τον παρουσιάσει ως κυνοκέφαλο. Αντιθέτως η λατινική αγιολογική παράδοση ακολούθησε εντελώς διαφορετικές γραμμές. Έτσι κάτω από την επίδραση της Λατινικής αγιολογικής βιβλιογραφίας, η οποία δεν αποδέχτηκε την άποψη της ελληνικής παράδοσης να ερμηνεύσει το λατινικό canineus ως τον άνθρωπο που μοιάζει με σκύλο, αλλά να το θεωρεί ως Χαναναίο (Canaanite), ως τον άνθρωπο που κατάγεται από τη φυλή του Καναάν, απορρίφθηκε η άποψη πως η μορφή του Χριστόφορου έμοιαζε με μορφή σκύλου και επικράτησε η εντύπωση πως ο Χριστόφορος ήταν ένας «γίγαντας» ο οποίος κουβάλησε στους ώμους του τον Ιησού από την μία όχθη ενός ποταμού στην άλλη.

Για ποιο λόγο όμως αναφέρεται από τους βιογράφους του Χριστοφόρου, αυτή η λεπτομέρεια της φυλής των Μαρμαριτών σχετικά με την ιδιαιτερότητα της μορφής τους, και από τη στιγμή που αυτό καταγράφεται είναι όντως έτσι; Πρόκειται για μια φυλή που τα χαρακτηριστικά του κεφαλιού της έμοιαζαν με σκύλο, ή πρόκειται για μια έμφαση και μια υπερβολή. Η εξήγηση, φρονούμε πως είναι μάλλον προφανής. Είναι σύνηθες για τον ελληνορωμαϊκό πολιτισμό, στην προσπάθειά του να εξάρει τα επιτεύγματα του πολιτισμού του και να περιγράψει τους διάφορουw πολιτισμούς που είναι μακριά από τον μέχρι τότε γνωστό και «πολιτισμένο» κόσμο, να χρησιμοποιεί περιγραφές που να παρουσιάζουν τα φύλα αυτά ως απόκοσμα, με ανθρώπους που περισσότερο μοιάζουν σε ζώα, σκύλους ή άλογα, παρά προς την ανθρώπινη μορφή. Έτσι ο βιογράφος του αγίου Χριστόφορου αναφέροντας πως κατάγεται από μια φυλή κυνοκέφαλων ανθρώπων και ανθρωποφάγων, περισσότερο επιθυμεί να καταδείξει πως κατάγεται από μια περιοχή άγνωστη και απρόσιτη για τον τότε γνωστό κόσμο, παρά από μια φυλή δύσμορφη με «απολίτιστες» συνήθειες.

Ένα άλλο ερώτημα που εγείρεται αφορά την ημερομηνία και τις συνθή-κες θανάτου του αγίου Χριστόφορου. Σύμφωνα με την ελληνική αγιολογική παράδοση (BHG 310), το μαρτύριο και ο θάνατος του αγίου Χριστόφορου, συμβαίνει κατά την διάρκεια του τετάρτου χρόνου της βασιλείας του αυτοκράτορα Δεκίου (249-251), και λέγεται πως η αφορμή για τον αποκεφα-λισμό του, το έτος 250 μ.Χ. ήταν η μεταστροφή στον χριστιανισμό από το κήρυγμα του αγίου, δύο γυναικών ελευθέρων ηθών, της Καλλίνικης και της Ακυλίνας, αλλά και Ρωμαίων στρατιωτών. Μελετώντας λοιπόν το κείμενο του Francois Halkin παρατηρούμε πως γράφει μεταξύ άλλων, στο τμήμα της Bibliotheca Hagiographica Graeca που αναφέρεται στο πάθος του αγίου Χριστόφορου τα εξής: «Ἔτους τετάρτου τῆς βασιλεία Δεκίου, ἦν πολλὴ μανία τῶν τὰ εἴδωλα σεβομένων» και αλλού: «Ἔτους τετάρτου τῆς βασιλείᾳ Δεκίου ἦν πολλὴ κατὰ τῶν χριστιανῶν ἡ τῶν ἀσεβούντων μανία» καθώς επίσης και: «Ἔτους τετάρτου τῆς βασιλείας Δεκίου ἦν πολλὴ μανία καὶ πλήθη ἱκανὰ τῶν τὰ εἴδωλα σεβομένων» , δημιουργώντας έτσι την αίσθηση ότι το μαρτύριο του αγίου λαμβάνει χώρα κατά τον τέταρτο χρόνο της βασιλείας του αυτοκράτορα Δεκίου, στα μέσα δηλαδή του 3ου αιώνα μ.Χ. Ωστόσο αυτή η άποψη δεν μπορεί να επικρατήσει διότι είδαμε πως ο Χριστόφορος ήταν ζωντανός κατά το 302, όταν κατά της Μαρμαρικής εκστρατεύει ο Διοκλητιανός. Σε αυτό συμβάλλει και το γεγονός πως ο Δέκιος υπήρξε αυτοκράτορας για τρία μόλις χρόνια. Ο Αυτοκράτορας που διοικούσε την ανατολή, κατά τους χρόνους που εξετάζουμε, μετά το 302, οπότε και έγιναν οι μεγάλοι διωγμοί κατά των χριστιανών (303-311), ήταν ο Μαξιμιανός. Πρέπει εδώ να επισημάνουμε πως το όνομα του Μαξιμιανού, προτού γίνει αυτοκράτορας ήταν Daza. Έτσι είναι περισσότερο πιθανή η άποψη πως το όνομα Decius αποτελεί μια συντομογραφία του ονόματος Daza που είχε ο Μαξιμιανός, κάτι που επιβεβαιώνει και η λατινική αγιολογική παράδοση (ΒHL 1766) όταν διαβάζει το όνομα Decius ως Dagnus: «when Dagnus ruled in the city of Samos, a man came from the island, by origin from the race of the dog-headed people» , όπως αναφέρει χαρακτηριστικά μεταξύ άλλων. Έτσι λοιπόν οδηγούμαστε στο συμπέρασμα πως ο αυτοκράτορας που οδήγησε τον Χριστόφορο σε δίκη και στο μαρτύριο, θα πρέπει να είναι ο Maximinus Daza, οπότε και θα πρέπει η ημερομηνία του θανάτου του Χριστόφορου να τοποθετηθεί μετά την 1η Μαΐου του 305, καθώς κανένας άλλος αυτοκράτορας δεν είχε την ευκαιρία να επισκεφθεί την Αντιόχεια μετά το 305. Ωστόσο με βάση την υπόθεση πως ο θάνατος του Χριστόφορου στην Αντιόχεια συμπίπτει με τον τέταρτο χρόνο της βασιλείας του αυτοκράτορα, μια τέτοια άποψη δεν μπορεί να στηριχτεί με ακρίβεια, γιατί κανείς αυτοκράτορας δεν είχε την ευκαιρία να επισκεφθεί την Αντιόχεια πριν το 305. Ωστόσο παραμένει πιθανό ο Μαξιμιανός να επισκέφθηκε την Αντιόχεια κατά τον τέταρτο χρόνο της βασιλείας του, το 308, οπότε και το μαρτύριο του Χριστόφορου να γίνεται κατά την αυτή χρονολογία, συμπίπτοντας έτσι με την ελληνική αγιολογική παράδοση που θέλει το μαρτύριο στον τέταρτο χρόνο της βασιλείας, δηλαδή το 308.

Ας έλθουμε τώρα στο ζήτημα του ονόματος του αγίου. Και οι δύο αγιολογικές παραδόσεις, η ελληνική και η λατινική, αποδέχονται πως το όνομα Χριστόφορος, του δόθηκε μετά τη βάφτισή του σε χριστιανό, ενώ πριν ήταν γνωστός με το όνομα Ρέπροβος. Σύμφωνα όμως με την ελληνική παράδοση, ο αρχιεπίσκοπος Βαβύλας ήταν αυτός που βάφτισε χριστιανό τον Χριστόφορο. Για την ύπαρξη του επισκόπου Βαβύλα ο οποίος βαφτίζει τον Χριστόφορο χριστιανό, μας πληροφορεί και ένα χειρόγραφο που εξέδωσε το 1913, ο J. Fraser μεταφρασμένο στην αγγλική, στο περιοδικό Revue Celtique στο τεύχος 34 στις σελίδες 307-325, με τον τίτλο: «The Passion of St. Christopher» και στο οποίο υπήρχαν λεπτομέρειες σχετικά με το πάθος του αγίου Χριστόφορου, λεπτομέρειες όμως που δεν διαφέρουν σε πολύ από το αγιολογικό κείμενο της Bibliotheca Hagiographica Latina, όπου και διαβάζουμε μεταξύ άλλων: «So Christopher and the soldiers came afterwards to Antioch, and were baptised by the bishop, Babilus». Γνωρίζουμε όμως πως ο αρχιεπίσκοπος Βαβύλας μαρτύρησε το 251, πολύ πριν από τον χρόνο μαρτυρίου του Χριστόφορου, το 308, οπότε και αυτός γίνεται χριστιανός. Αντιθέτως η λατινική παράδοση (BHL 1764, ch. 7) αναφέρει πως αυτός που βαφτίζει τον Χριστόφορο ήταν ένας «πρεσβύτερος» με το όνομα Πέτρος: «When they rose they summoned the priest of the holy place, Peter by name. He came and baptized the soldiers, just as he also baptized blessed Reprobus, and named him Christopher». Σε συνδυασμό δε με τις αιθιοπικές αγιολογικές πηγές συμπεραίνεται μια σχέση μεταξύ του επισκόπου Πέτρου της Αλεξανδρείας και της φυλής των Μαρμαριτών, οπότε και μπορεί να θεωρηθεί ως λογική εξήγηση ότι ο επίσκοπος Πέτρος είναι αυτός που βαφτίζει τον Χριστόφορο.

Στη προσπάθεια μας να δώσουμε απαντήσεις σχετικά με τον εικονογραφικό τύπο του αγίου Χριστόφορου, θεωρήσαμε σκόπιμο να ανατρέξουμε αρχικά στο κείμενο της ερμηνείας του Διονυσίου του εκ Φουρνά για να δούμε τις σχετικές πληροφορίες που παραθέτει ο αγιορείτης ιερομόναχος, σχετικά με τον τότε διαδεδομένο εικονογραφικό τύπο του αγίου Χριστόφορου. Βλέπουμε έτσι να γράφει σχετικά στο πέμπτο μέρος της ερμηνείας του, στη παράγραφο δεκαοχτώ (18) σχετικά με τους άγιους μάρτυρες και τα σχήματά τους: «Ὁ Χριστόφορος, νέος ἀγένειος, Μαΐου θʼ». Σε άλλο σημείο, στο τέταρτο παράρτημα της ερμηνείας του, ο Διονύσιος τον κατατάσσει στους αγίους Αναργύρους , χωρίς ωστόσο να δίνει περισσότερες λεπτομέρειες σχετικά με τον τρόπο που θα ιστορείται η μορφή του. Αυτή η παράλειψη, από πλευράς του Διονυσίου, φρονούμε πως είναι αρκετά σημαντική, διότι από την στιγμή που τον κατατάσσει με τους υπόλοιπους αγίους Αναργύρους, χωρίς να κάνει ιδιαίτερη μνεία σε αυτόν, σημαίνει πως ο εικονογραφικός του τύπος δεν παρουσιάζει καμία ιδιαιτερότητα η οποία θα πρέπει να αναφερθεί, ενώ σε αντίθετη περίπτωση θα γινόταν ειδική μνεία στον άγιο Χριστόφορο. Το ίδιο στοιχείο παρατηρούμε και στο πέμπτο παράρτημα που σχετίζεται με την ιστορία του ναού, και συγκεκριμένα στη παράγραφο «Περὶ μαρτυρῶν, ὀνομάτων καὶ σχημάτων» όπου μεταξύ άλλων συναριθμεί τον άγιο Χριστόφορο και γράφει γιʼ αυτόν σχετικά: «Χριστόφορος, νέος μαυρότριχος». Και αν μέχρι αυτό το σημείο η πρακτική του Διονυσίου δίνει απαντήσεις σε αρκετά ζητήματα, ερώτημα προκύπτει αν ανατρέξουμε στο τρίτο παράρτημα της ερμηνείας του, στο τμήμα που σχετίζεται με τους χορούς της εκκλησίας, όπου γράφει χαρακτηριστικά: «Γύρωθεν εἰς τοὺς χοροὺς οἱ ἅγιοι ἔνδοξοι μεγαλομάρτυρες […] Χριστόφορος ὁ Ῥέπρεβος ὁ ἐκ τῶν κυνοκεφάλων».

Το κείμενο του ιερομόναχου Διονυσίου, από τα Άγραφα της Ευρυτανίας, είναι αρκετά σημαντικό, γιατί του αποδίδεται, η πρόθεση, ύστερα από μια ενδελεχή έρευνα στα διάφορα εκκλησιαστικά μνημεία της εποχής του να καταγράψει τον τρόπο και τον τύπο που ιστορούνται διάφορες συνθέσεις, ιστορικές, συμβολικές, αλληγορικές, πολυπρόσωπες ή μονοπρόσωπες, αλλά και βάση ποιας λογικής οι εικονογράφοι ακολουθούν αυτούς τους διαμορφωμένους τύπους. Αυτό σημαίνει πως την εποχή που ο Διονύσιος κάνει την ερευνά του, τον 17ο αιώνα, έχουν ήδη αποκρυσταλλωθεί συγκεκριμένα εικονογραφικά προγράμματα ή τρόποι ιστόρησης των αγίων. Έτσι με βάση αυτή τη λογική καταλήγουμε στο συμπέρασμα, ως προς τον άγιο Χριστόφορο, πως υπάρχει ήδη μια διαμορφωμένη εικονογραφική πρακτική που ακολουθείται και η οποία δεν είναι ιδιαίτερη και ξεχωριστή, δηλαδή δεν παρουσιάζει τον άγιο με μορφή σκύλου. Με βάση το ίδιο σκεπτικό μπορεί να ερμηνευθεί και η παρατήρηση που κάνει στο τρίτο παράρτημα της ερμηνείας, ότι δηλαδή πρόκειται για άγιο που προέρχεται από το γένος των κυνοκέφαλων, χωρίς αυτό να σημαίνει ή να προκύπτει πως η μορφή του Χριστόφορου εικονίζεται όμοια με αυτή ενός σκύλου. Έτσι λοιπόν προκύπτει πως ο εικονογραφικός τύπος του αγίου Χριστόφορου, κατά τον 17ο αιώνα, είναι ο απλός τύπος ιστόρησης των αγίων μαρτύρων, ολόσωμος ή στηθαίος, μετωπικός, χωρίς ιδιαίτερες εικονογραφικές εξάρσεις. Δημιουργείται έτσι το ερώτημα πως προκύπτει ο εικονογραφικός τύπος του αγίου που εξετάζουμε.

Είναι γνωστό το τοιχογραφημένο σύνολο του αγίου Χριστόφορου, που βρίσκεται στο ιερό ναό αγίων Αναργύρων του κοιμητηρίου στο χωριό Αντρώνι της Ηλείας εικονίζει τον άγιο, να κρατάει σταυρό, ενδεικτικό ότι πρόκειται για μάρτυρα αλλά και να έχει μορφή σκύλου. Δυστυχώς η τοιχογράφηση του κοιμητηριακού ναού των αγίων Αναργύρων δεν έχει χρονολογία, ωστόσο δεν πρέπει να λησμονούμε πως κατά τον 13ο αιώνα επιβιώνει η παλαιοχριστιανική παράδοση, και μάλιστα αυτή του διάκοσμου των Μαρτυρίων που χαρακτηρίζεται από την απεικόνιση του επώνυμου ή των επωνύμων αγίων στηθαίων, δεομένων. Επομένως, μια τέτοια πρακτική εφαρμόζεται και στον προκείμενο ναό, οπότε θα μπορούσε να υποστηριχτεί η άποψη πως είτε πρόκειται για παλαιοχριστιανικό ναό, ή για βυζαντινό ναό της περιόδου του 13ου αιώνα ο οποίος εντάσσει στο εικονογραφικό του πρόγραμμα στοιχεία και παραδόσεις από την παλαιοχριστιανική τέχνη. Και στην μεν πρώτη υπόθεση, προκύπτει αβίαστα το συμπέρασμα πως ο εικονογραφικός τύπος του κυνοκέφαλου αγίου Χριστόφορου είναι ήδη γνωστός κατά την παλαιοχριστιανική περίοδο, ενώ στη δεύτερη υπόθεση συμπεραίνουμε πως πρόκειται για ένα εικονογραφικό στοιχείο που εκείνη την περίοδο αρχίζει να εφαρμόζεται. Η αποδοχή μιας τέτοιας υπόθεσης όμως ενέχει κινδύνους, γιατί και πάλι τα ερωτήματα παραμένουν αναπάντητα. Είναι δύσκολο να εισέρχεται ένα τέτοιο εικονογραφικό στοιχείο για πρώτη φορά σε τοιχογραφημένο σύνολο χωρίς να υπάρχουν προηγούμενα εικονογραφικά πρότυπα.

Φρονούμε λοιπόν πως η ύπαρξη αυτής της τοιχογραφίας αυτής δείχνει πως στους χρόνους που έγινε η τοιχογράφηση του ναού των αγίων Αναργύρων, υπήρχε ήδη εν χρήσει ο εικονογραφικός αυτός τρόπος απόδοσης του αγίου Χριστόφορου κάτι που επιβεβαιώνεται και από την φορητή εικόνα που προέρχεται από το Βυζαντινό Μουσείο Αθηνών, και η οποία αν και χρονολογείται το 1681 και είναι έργο λαϊκής τεχνοτροπίας, παρουσιάζει τον άγιο Χριστόφορο ως κυνοκέφαλο ακολουθώντας ένα διαμορφωμένο εικονογραφικό τύπο του 4ου ή του 5ου αιώνα μ.Χ. από την Αντιόχεια, τόπο βάπτισης και μαρτυρίου του αγίου. Όλα αυτά τα στοιχεία καταδεικνύουν περίτρανα πως όταν ο Διονύσιος συγγράφει την ερμηνεία της ζωγραφικής τέχνης υπήρχαν ήδη ιστορημένα σύνολα, είτε τοιχογραφημένα, είτε φορητά, τα οποία παρουσίαζαν τον άγιο Χριστόφορο με μορφή σκύλου. Γιατί όμως ο ιερομόναχος από την Ευρυτανία αποφεύγει να τα αναφέρει, αυτό είναι ένα ζήτημα που άπτεται άλλο πεδίο έρευνας. Σε αυτό το σημείο όμως προκύπτει ένα άλλο ερώτημα που χρήζει απάντηση. Η εικονογράφηση του αγίου Χριστόφορου με την συγκεκριμένη μορφή, είναι μια προσπάθεια απόδοσης της πραγματικής μορφής του αγίου, ή άπτεται συμβολικής και αλληγορικής ερμηνείας. Ξεκινώντας με δεδομένο, πως ο εικονογραφικός τύπος του αγίου έχει διαμορφωθεί πολύ νωρίτερα από την Πενθέκτη Οικουμενική Σύνοδο η απόδοση μπορεί να θεωρηθεί ότι παρουσιάζει ένα αλληγορικό ή συμβολικό στοιχείο, και τούτο διότι είναι γνωστό, πως πολλές φορές η εικονογράφηση, τόσο κατά την παλαιοχριστιανική περίοδο, όσο και μέχρι τους χρόνους της Πενθέκτης συνόδου εμπεριείχε αλληγορικά και συμβολικά στοιχεία. Και γιατί θέτουμε ως όριο την Πενθέκτη σύνοδο; Μα διότι τότε, η σύνοδος αυτή με τον 82ο κανόνα της όρισε πως η συμβολική και αλληγορική εικονογραφία θα πρέπει να τεθεί κατά μέρος και πλέον οι διάφορες εικονογραφήσεις να είναι άμεσες, είτε πρόκειται για θέματα με ιστορικό, είτε με θεολογικό περιεχόμενο. Και η απεικόνιση ενός μάρτυρα της εκκλησίας, εν προκειμένω του αγίου Χριστοφόρου, εμπεριέχει και ιστορικό και θεολογικό περιεχόμενο. Έτσι η Πενθέκτη σύνοδος μιλά για τα συμβολικά θέματα, σαν ένα ξεπερασμένο στάδιο μέσα στη ζωή της εκκλησίας και με τον 82ο κανόνα της αποφασίζει μεταξύ άλλων να αντικατασταθούν τα σύμβολα της Παλαιάς Διαθήκης και των πρώτων χριστιανικών αιώνων από την άμεση αναπαράσταση αυτού που συμβόλιζαν, καλώντας τα παράλληλα να αποκαλύψουν την έννοιά τους.

Η χρήση ζωομορφικών χαρακτηριστικών δεν εισάγεται για πρώτη φορά στη βυζαντινή τέχνη και μάλιστα στον εικονογραφικό τύπο του αγίου Χριστοφόρου. Αντιθέτως είναι αρκετά παλαιά συνήθεια.
Κατά την άποψή μας λοιπόν, ο εικονογραφικός τύπος του αγίου Χριστόφορου ως κυνοκέφαλου πρέπει να είναι γνωστός ήδη από την παλαιοχριστιανική περίοδο, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι η πραγματική όψη του αγίου είναι αυτή που παρουσιάζει η εικόνα. Ο εικονογράφος χρησιμοποιώντας αυτό το στοιχείο, θέλει να δείξει με αλληγορικό και συμβολικό τρόπο πως όλοι έχουν το δικαίωμα της μετοχής στην αληθινή πίστη του Τριαδικού Θεού και όλοι, δια του βαπτίσματος και της συμμετοχής στα ιερά μυστήρια, γίνονται μέτοχοι της άκτιστης θείας Βασιλείας ανεξάρτητα από την μορφή τους, και τούτο διότι πάντες είναι εικόνα και ομοίωση του Θεού. Σε αυτή την επιθυμία του εικονογράφου συμβάλλει και το γεγονός, πως αποδεδειγμένα ο Χριστόφορος καταγόταν από το γένος των Κυνοκέφαλων, όπως είδαμε προηγουμένως, στοιχείο που συνδράμει στην θεολογική τεκμηρίωση που επιθυμεί να κάνει μέσω της εικονογραφίας του. Το εικονογραφικό στοιχείο μένει εν χρήσει μέχρι και αρκετά χρόνια μετά την Πενθέκτη Οικουμενική σύνοδο, οπότε και η αλληγορία και ο συμβολισμός θεωρούνται στοιχεία που θα πρέπει να απομακρυνθούν από την τέχνη. Έτσι με την πάροδο των χρόνων η μορφή του κυνοκέφαλου αγίου αρχίζει να τίθεται σε αχρησία, υπακούοντας από την μία στα κελεύσματα της συνόδου, από την άλλη στη προσπάθεια να αποφεύγεται ο σκανδαλισμός των πιστών που βλέπουν μια εικονογραφία ενός αγίου με μορφή σκύλου. Σε συνδυασμό παράλληλα με το γεγονός πως η Καθολική Εκκλησία, η οποία και αυτή τιμά τον άγιο Χριστόφορο, χωρίς ωστόσο να αποδέχεται εικονογραφήσεις όμοιες με αυτές της ανατολικής εκκλησίας, ακολουθήθηκε ένας νέος εικονογραφικός τύπος του αγίου, καθαρός από ζωομορφικά χαρακτηριστικά. Η δυτική εκκλησία με βάση την θεολογία της και την ανθρωπολογία της δεν αποδέχτηκε την εικονογράφηση των ορθοδόξων και προέβη σε μια διαφορετική ιστόρηση, έχοντας ως βάση την ανάλυση από το όνομα του Χριστοφόρου. Έτσι προσπαθεί και τελικά καταφέρνει να διαμορφώσει ένα διαφορετικό εικονογραφικό τύπο, παρουσιάζοντας τον άγιο να μεταφέρει τον Χριστό στους ώμους του, έχοντας ως βασικό στοιχείο την ανάλυση που πηγάζει από το όνομά του. Μια τέτοια ερμηνεία όμως δεν βρίσκεται πουθενά, κυρίως στην ελληνική αγιολογική παράδοση, όπως αυτή καταγράφεται από τον Francois Halkin στη Bibliotheca Hagiographica Graeca, αλλά ούτε και στα γραπτά αγιολογικά κείμενα που μας έρχονται από την λατινική αγιολογική παράδοση. Πως όμως δημιουργείται μία τέτοια παράδοση; Αν ανατρέξουμε στη Bibliotheca Hagiographica Latina, στο πάθος του αγίου Χριστόφορου θα βρούμε ένα τμήμα στην παράγραφο 7 όπου μεταξύ άλλων διαβάζουμε: «He came and baptized the soldiers, just as he also baptized blessed Reprobus, and named him Christopher, that is Bearer-of-Christ» , δηλαδή ο Ρέπροβος μετά την βάφτισή του ονομάστηκε Χριστόφορος, αυτός που μετέφερε τον Χριστό, όπως μας πληροφορεί σχετικά ο συγγραφέας του πάθους. Αυτό όμως δεν σημαίνει πως μια τέτοια πληροφορία μπορεί να οδηγήσει σε παρερμηνεία και επομένως σε διαμόρφωση ενός διαφορετικού εικονογραφικού τύπου. Ωστόσο, η αίσθηση που αποκομίζει ο αναγνώστης των λατινικών πηγών του πάθους του αγίου Χριστόφορου, είναι πως η μορφή του δεν ήταν όμοια με σκύλου, αντιθέτως ήταν αποκρουστική, χωρίς όμως να παύει να είναι ανθρώπινη.

Βέβαια δημιουργείται ένα ερώτημα. Η δυτική εκκλησία είναι αυτή που ακολουθεί τον εικονογραφικό τύπο με την μορφή του αγίου να μεταφέρει τον Χριστό ή τελικά αυτός ο τύπος αποτελεί σύμπτυξη διαφόρων στοιχείων και παραδόσεων, τόσο της δυτικής όσο και της ανατολικής εκκλησίας. Και κατά πόσον ο αρχικός εικονογραφικός τύπος του αγίου με τα ζωομορφικά χαρακτηριστικά είναι ένας τύπος που ακολουθείται από την ανατολική εκκλησία και δεν μπορεί να συμβαίνει το αντίθετο. Η λατινική εκκλησία δηλαδή να έχει ως τύπο εικονογράφησης τον ζωόμορφο άγιο ο οποίος και εν τέλει εισέρχεται στο εικονογραφικό πρόγραμμα της ορθόδοξης εκκλησίας, ενώ η τελευταία από την πλευρά της επηρεάζει την δυτική εκκλησία στο να ακολουθήσει μια πιο αποδεκτή και λιγότερο προκλητική και σκανδαλώδη εικονογραφία.

Σύμφωνα λοιπόν με το λατινικό αγιολογικό κείμενο του πάθους του Αγ. Χριστόφορου , διαβάζουμε πως ο Αθανάσιος, επίσκοπος της Ιταλίας, μετέφερε στην επικράτειά του το λείψανο του αγίου από την Συρία, όπου και χτίζει ναό προς τιμή Του. Εκεί, σύμφωνα με το λατινικό αγιολογικό κείμενο, υπήρχε ένας ποταμός ο οποίος ξεχείλιζε και πλημμύριζε την πόλη. Όταν λοιπόν ο Αθανάσιος λαμβάνει το λείψανο του μάρτυρα, χτίζει μια βασιλική στις όχθες του ποταμού και με θαυμαστό τρόπο, που όμως δεν αναφέρεται διεξοδικά στα λατινικά αγιολογικά κείμενα, η ροή του ποταμού άλλαξε με αποτέλεσμα να σωθεί η περιοχή και η πόλη από τις πλημμύρες: «Moreover, Athanasius, the bishop of Italy…came to Antioch, paid three hundred aurei to the king's servants, and took away the corpse of the holy martyr to his own city. There was a river which used flow down and floods this city. The bishop constructed a basilica at the source of the river, and deposited there the corpse of the holy martyr; and the river was turned down the other side of the mountain, and the city has been kept safe until the present day». Η δημιουργία λοιπόν ενός ναού προς τιμήν του αγίου στην περιοχή αυτή της Ιταλίας, μας οδηγεί στο συμπέρασμα πως παράλληλα με την ανέγερση του ναού δημιουργείται και ο εικονογραφικός τύπος του αγίου. Πότε όμως γίνεται αυτή η ενέργεια του Αθανάσιου. Όπως είδαμε παραπάνω, ο άγιος Χριστόφορος πεθαίνει με μαρτυρικό θάνατο το 308, ενώ πέντε χρόνια αργότερα, το 313, ο Κωνσταντίνος από κοινού με τον Λικίνιο υπογράφουν το «Έδικτον του Μιλάνου» με το οποίο επιτρέπεται η ελεύθερη άσκηση της χριστιανικής λατρείας, οπότε και η πράξη του Αθανασίου θα πρέπει να λαμβάνει χώρα λίγο μετά το διάταγμα των Μεδιολάνων. Έτσι, όταν τον 6ο αιώνα επί αυτοκράτορα Ιουστινιανού, το Βυζάντιο ανακαταλαμβάνει μεγάλο μέρος της Ιταλίας, είναι σίγουρο πως η περιφέρεια της Βυζαντινής Ανατολής επηρεάζεται ως ένα βαθμό από την πολιτιστική ακτινοβολία της Δυτικής επικράτειας, ενώ παράλληλα, με την πάροδο των χρόνων, το βυζαντινό στοιχείο θα επηρεάσει και αυτό με την σειρά του τις δυτικές επαρχίες της αυτοκρατορίας, όπως επισήμανε μεταξύ άλλων ο καθηγητής Γιαννακόπουλος γράφοντας μεταξύ άλλων: «Το σημαντικό σημείο είναι πως στον 11ο αιώνα τμήματα της νότιας Ιταλίας, πρωταρχικά η Καλαβρία, είχαν σχεδόν απόλυτα βυζαντινοποιηθεί, τόσο στην παιδεία όσο και στην θρησκεία, και ως τον 15ο αιώνα θα είναι τα κύρια προχωρημένα φυλάκια της βυζαντινής επιρροής στην Δύση». Εδώ βέβαια είναι το μεγάλο πρόβλημα. Ποιος είναι ο εικονογραφικός τύπος που δημιουργείται την περίοδο αυτή.

Με βάση λοιπόν όλα όσα έχουμε δει μέχρι τώρα οδηγούμαστε στο συμπέρασμα πως ο αρχικός εικονογραφικός τύπος του αγίου θα παρουσίαζε τον άγιο με στρατιωτική στολή και με το σύμβολο του σταυρού, ως μάρτυρας και δη στρατιωτικό, ενώ η μορφή του θα πρέπει να ήταν αποτρόπαιη που θα έμοιαζε με σκύλου. Έτσι με την πάροδο των αιώνων, το απόκοσμο και δύσμορφο πρόσωπο του αγίου Χριστόφορου μετατρέπεται σε μορφή σκύλου και έτσι έχουμε την τοιχογραφημένη παράσταση στον ιερό ναό των αγίων Αναργύρων στο Αντρώνι Ηλείας που χρονολογείται τον 8ο αιώνα, να τον παρουσιάζει με μορφή σκύλου. Ωστόσο λίγα χρόνια αργότερα, και κυρίως μετά τη λήξη της εικονομαχικής περιόδου, ο εικονογραφικός τύπος του αγίου θα μετατραπεί από κυνοκέφαλο σε κανονική μορφή με το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της μεταφοράς του Χριστού στους ώμους του. Η αλλαγή αυτή οφείλεται αφενός στη προσπάθεια ενστερνισμού των κανόνων της Πενθέκτης Οικουμενικής συνόδου σχετικά με τον συμβολισμό στην εικονογράφηση και αφʼ ετέρου στην επιθυμία των εικονογράφων να αποφεύγουν προοδευτικές εικονογραφήσεις, κυρίως σε μία εποχή που μόλις τώρα αρχίζει να διαμορφώνεται ένα νέο εικονογραφικό πρόγραμμα σε μια εκκλησιαστική κοινωνία που προσπαθεί να ορθοποδήσει μετά την λήξη της εικονομαχικής διαμάχης που δημιούργησε σοβαρά προβλήματα, τόσο σε πεδίο πολιτικής διακυβέρνησης, όσο και σε πεδίο θρησκευτικό, εκκλησιολογικό και εν γένει πνευματικό. Έτσι λοιπόν, γίνεται μια προσπάθεια για να διαμορφωθεί ένας νέος εικονογραφικός τύπος σχετικά με τον άγιο Χριστόφορο ο οποίος να μην στηρίζεται τόσο στην μορφή του, όσο στο όνομά του, το οποίο και τελικά αποτελεί το άλλοθι για την διαμόρφωση του τύπου του αγίου που μεταφέρει τον Χριστό στην πλάτη του, αν και σε καμιά αγιολογική παράδοση, είτε ελληνική, είτε λατινική, είτε αιθιοπική, στο βίο του Χριστόφορου, ούτε διασώζεται, ούτε και αναφέρεται πουθενά κανένα σχετικό περιστατικό. Οπότε και τον 14ο αιώνα έχουμε την πρώτη σχετική εικονογράφηση του αγίου, μεταφέροντας τον Χριστό, όπως προκύπτει από το φορητό σύνολο που προέρχεται από τέμπλο εκκλησίας, πιθανόν δημιούργημα ζωγράφου της Καστίλης του 14ου αιώνα, το οποίο βρίσκεται στο μουσείο του Prado στη Μαδρίτη.

Το τέμπλο, από το οποίο και προέρχεται η παρούσα εικονογράφηση, είναι πλούσια διακοσμημένο με το μεσαίο τμήμα να μοιάζει ναΐφ και να παρουσιάζει τον άγιο Χριστόφορο να αναπαρίσταται σε όψη, περνώντας το βρέφος Ιησού από ένα ποτάμι. Το στοιχείο αυτό, αν και όπως είδαμε δεν ερείδεται επί καμίας αγιολογικής βάσης, εντούτοις εισήλθε στην εικονογραφία του αγίου σε μία προσπάθεια αντικατάστασης της κυνοκέφαλης μορφής του αγίου, και με την πάροδο των χρόνων εισέρχεται στα αγιολογικά κείμενα, καθίσταται αναπόσπαστο τμήμα της βιογραφίας του αγίου και αποτελεί πλέον παράδοση, οπότε σύμφωνα με αυτή, το βάρος του παιδιού βύθισε τον άγιο στο νερό, βαφτίζοντάς τον έτσι. Η απεικόνιση του νερού και των ψαριών γύρω από τα πόδια του αγίου δείχνουν πως πρόκειται για παλιά εικόνα, ενώ τα τμήματα που περιβάλλουν το κεντρικό κομμάτι και που εικονίζουν σκηνές από τη ζωή του αγίου, είναι φανερά πιο ρεαλιστικά στη μορφολογία και την κίνηση. Παρά την διεξοδική διακόσμηση και το γέμισμα, που μπορεί να προστέθηκαν και αργότερα, το μεσαίο κομμάτι δείχνει να ζωγραφίστηκε από κάποιον καλλιτέχνη ανέγγιχτο από τις καινοτομίες στην εικονογραφία της Ιταλίας. Ήδη από τον 13ο αιώνα Ιταλοί ζωγράφοι όπως ο Cimabue και ο Duccio προσπάθησαν να απαλείψουν τη βυζαντινή επιρροή και να πετύχουν μεγαλύτερο ρεαλισμό και προοπτική στα έργα τους. Αυτή η τάση συνεχίστηκε από άλλους καλλιτέχνες και εξαπλώθηκε τον 14ο αιώνα. Αυτή την τάση ακολουθεί και ο Hieronymus Bosch όταν το 1480, κατόπιν παραγγελίας αποδίδει ζωγραφικά την διαμορφωμένη πλέον δυτική εικονογραφία του αγίου Χριστόφορου να μεταφέρει τον Χριστό επί των ώμων του.

Παρατηρώντας τις δύο παραπάνω εικόνες του αγίου Χριστόφορου, βλέπουμε πως η μορφή του αγίου είναι καθαρά ανθρώπινη, απουσιάζουν εξώκοσμα και αφύσικα χαρακτηριστικά και από τις δύο συνθέσεις και πως πλέον παύει ο τύπος του αγίου όχι τόσο να έχει εξώκοσμη όψη, όσο το να εικονίζεται με την κλασική στρατιωτική ενδυμασία και παράλληλα να φέρει τον σταυρό, ενδεικτικό ότι πρόκειται για μάρτυρα. Αυτό το στοιχείο θα του δούμε και σε μεταγενέστερες εικονογραφήσεις του αγίου, όπως η τοιχογραφημένη παράσταση από τον ιερό ναό της Ζωοδόχου Πηγής στη Παιανία της Αττικής, που χρονολογείται το 1946 και είναι έργο του αείμνηστου μικρασιάτη αγιογράφου Φώτη Κόντογλου. Οι εικόνες, είτε αφηγηματικές, είτε λατρευτικές είχαν πάντα ένα ιδιότυπο λειτουργικό περιεχόμενο που έχει κατοχυρωθεί θεολογικά. Στοχεύουν στο να διδάξουν και να απεικονίσουν το δόγμα της εκκλησίας, και εν τέλει να ωθήσουν τους πιστούς στην επικοινωνία με τον Τριαδικό Θεό. Οπότε για να επιτευχθεί ο στόχος αυτός των εικόνων θα πρέπει η λατρευτική εικόνα να μοιάζει στο αρχέτυπο, στο πρόσωπο δηλαδή που αναπαριστά, είτε πρόκειται για τον σαρκωμένο Υιό και Λόγο του Θεού, είτε για μάρτυρα ή άγιο. Αυτή η προϋπόθεση καθιστά την ορθόδοξη αγιογραφία τέχνη καθαρά ιδεαλιστική, που ενδιαφέρεται για τα πνευματικά ιδεώδη και για την πραγματικότητα που: «οὔκ ἐστιν ἐκ τοῦ κόσμου τούτου». Έτσι από την αρχή εμφανίζεται στη χριστιανική αγιογραφία ο ρεαλισμός που γίνεται το μέσο έκφρασης για να δηλωθεί η υποταγή του υλικού στο πνευματικό, της κοσμικής πραγματικότητας στη θεία. Ωστόσο το μεγάλο ενδιαφέρον της τέχνης αυτής είναι η γνώση και η δυνατότητα της μετοχής των πιστών στην άκτιστη θεία Βασιλεία του Θεού, χωρίς όμως να παραθεωρεί πως ο παρόν κόσμος αποτελεί μια οντολογική πραγματικότητα, και τούτο διότι ο άνθρωπος ως διττή προσωπικότητα έχει θνητό σώμα και αθάνατη ψυχή, οπότε μετέχει του κτιστού κόσμου και συνάμα καλείται να μετάσχει στην άκτιστη πραγματικότητα. Τόσο ο Χριστός όσο και μετέπειτα οι άγιοι, μέσω της αγιογραφίας μετέχουν και των δύο κόσμων. Ανήκουν μεν στον κόσμο της αιωνιότητας, όμως με την ιστορική τους ύπαρξη συνδέονται με τον παρόντα κόσμο, επομένως τα στοιχεία της φυσικής πραγματικότητας αποτελούν αναπόσπαστο τμήμα της χριστιανικής τέχνης. Ο αγιογράφος αποδίδει το σώμα του αγίου υπό το πρίσμα της Παύλειας διδασκαλίας: «τὸ σῶμα ὑμῶν ναὸς τοῦ ἐν ὑμῖν ἁγίου πνεύματός ἐστιν» , και παράλληλα η μορφή του εκάστοτε αγίου αποδίδεται μέσω από το άκτιστο και θείο πυρ της Θεότητας, αποδεικνύοντας συνάμα πως το εικονιζόμενο σύνολο δεν είναι ένα απλό βιολογικό σώμα, αντιθέτως είναι ένα σύνολο τεθεοποιημένο, πλημμυρισμένο από τις δωρεές της θείας χάριτος και πως σε αυτό ενοικεί πλέον το άγιον Πνεύμα. Υπό το πρίσμα αυτό δικαιολογείται η απόδοση του αγίου Χριστόφορου με μορφή σκύλου. Ο σκληρός ρεαλιστικός τρόπος της απόδοσης του αγίου με κεφάλι σκύλου δεν δημιουργεί προβλήματα επί θεολογικής βάσης, αντιθέτως ενισχύει την αίσθηση του ρεαλισμού της χριστιανικής αγιογραφίας, καθώς οι αγιογράφοι μέσα από μια σκληρή και ομολογουμένως σπάνια παράσταση προσεγγίζουν την ιερή μορφή με θαυμαστό τρόπο χωρίς ωστόσο να την στερούν από την αληθινή πνευματική φύση, δηλαδή το στοιχείο εκείνο του μη όντος «ἐκ τοῦ κόσμου τούτου». Έτσι η μορφή της εικόνας ενθησαυρίζεται στη μνήμη του πιστού και παρέχει ασφαλή και σωστή γνώση, επομένως η εικόνα υπάρχει για χάρη του πιστού. Άρα η νατουραλιστική απόδοση της μορφής, δεν έγκειται στον σχεδιασμό μόνο, αλλά κυρίως σχετίζεται με την έννοια της αντικειμενικότητας που έχει ως προς τον πιστό. Ο άγιος Χριστόφορος είτε εικονίζεται ως κυνοκέφαλος, είτε ως άνθρωπος που μεταφέρει τον Χριστό στη πλάτη του είναι μέτοχος των δωρεών του αγίου Πνεύματος και καλείται να μετάσχει στο δείπνο της ουράνιας Βασιλείας. Δεν θα εξετάσουμε ποιος από τους δύο εικονογραφικούς τύπους είναι ο σωστός ή ο καλύτερος. Και τούτο διότι, συναμφότεροι πετυχαίνουν τον στόχο και τον σκοπό της χριστιανικής αγιογραφίας που δεν είναι άλλος από την αισθητοποίηση, μέσω της τέχνης, την παρουσία της Χάριτος του αγίου Πνεύματος στις ιερές μορφές. Η μορφή του αγίου Χριστόφορου, είτε με τον ένα, είτε με τον άλλο τρόπο αποδίδεται, εκ-πληρώνει στο ακέραιο τον ρόλο της, που δεν είναι τίποτα περισσότερο από το να θέσει τον πιστό-θεατή ως το σημείο αναφοράς. Έτσι ο πιστός γίνεται αναπόσπαστο τμήμα της σύνθεσης, είναι αναπόσπαστο τμήμα της εικόνας, η οποία υπάρχει όχι μόνο γιʼ αυτόν, αλλά και εξʼ αιτίας αυτού και ως προς αυτόν , και τελικά μετέχει των δωρεών του αγίου. Γιʼ αυτό και ο ιερός Δαμασκηνός επισημαίνει χαρακτηριστικά: «Οἱ γὰρ ἅγιοι καὶ ζῶντες πεπληρω-μένοι ᾖσαν πνεύματος ἁγίου καὶ τελευτησάντων αὐτῶν ἡ χάρις τοῦ ἁγίου Πνεύματος ἀνεκφοιτήτως ἔνεστι καὶ ταῖς ψυχαῖς καὶ τοῖς σώμασιν ἐν τοῖς τάφοις, καὶ τοῖς χαρακτῆρσι καὶ ταῖς ἁγίαις εἰκόσιν αὐτῶν, οὐ κατʼ οὐσίαν, ἀλλὰ χάριτι καὶ ἐνεργείᾳ».

Πηγές- Βιβλιογραφία

• Αγαθαρχίδης Γεώργιος, Σχετικά με την ερυθρά θάλασσα (excerpta), ed. K. Müller, Geographi Graeci minores, vol. 1. Paris: Didot, 1855 (repr. Hildesheim: Olms, 1965).
• Αριστοτέλης και σώμα Αριστοτελικό Historia animalium, ed. P. Louis, Aristote. Histoire des animaux, vols. 1-3. Paris: Les Belles Lettres, 1:1964, Lib. 1-4 (486a5-538b23): vol. 1. Lib. 5-7 (538b28-588a12): vol. 2. Lib. 8-10 (588a16-633b8, 633b12-638b36): vol. 3.
• Γαλένος Μεδιολάνων De anatomicis administrationibus libri ix, ed. C.G. Kühn, Claudii Galeni opera omnia, vol. 2. Leipzig: Knobloch, 1821 (repr. Hildesheim: Olms, 1964): 215-731.
• Δαμασκηνού Ιωάννη, Λόγος Α΄ περί των εικόνων, M.P.G. 94, 1249.
• Διόδωρος Σικελός, Ιστορική Βιβλιοθήκη (lib. 1-20), ed. F. Vogel and K.T. Fischer (post I. Bekker & L. Dindorf), Diodori bibliotheca historica, 5 vols., 3rd edn. Leipzig: Teubner, 1:1888; 2:1890; 3:1893; 4-5:1906 (repr. Stuttgart: 1964): Lib. 1-4: vol. 1, ed. Vogel.
• Ευστάθιος, Commentarium in Dionysii periegetae orbis descriptionem, ed. K. Müller, Geographi Graeci minores, vol. 2. Paris: Didot, 1861 (repr. Hildesheim: Olms, 1965): 201-407.
• Ηρόδοτος, Ιστορία, ed. Ph.-E. Legrand, Hérodote. Histoires, 9 vols. Paris: Les Belles Lettres, 1:1932; 2;1930; 3:1939; 4 (3rd edn.): 1960; 5:1946; 6:1948; 7:1951; 8:1953; 9:1954.
• Καλλισθένης Ψευδο-, Ιστορία του Μεγάλου Αλεξάνδρου, Historia Alexandri Magni vel Pseudo-Callisthenes (Varia), Recensio E (cod. Eton College 163), ed. A. Lolos and V.L. Konstantinopulos, Ps.-Kallisthenes. Zwei mittelgriechische Prosa-Fassungen des Alexanderromans, 2 vols. [Beiträge zur klassischen Philologie 141 & 150. Meisenheim am Glan: Hain, 1983]: 1:87-309; 2:11-207. vol. 1: ed. Lolos. vol. 2: ed. Konstantinopulos).
• Του ιδίου, Ιστορία του Μεγάλου Αλεξάνδρου (Varia), ῾Η φυλλάδα τοῦ μεγαλέξαντρου Recensio f, ed. G. Veloudis. Διήγησις ᾿Αλεξάνδρου τοῦ Μακεδόνος [Νέα ῾Ελληνικὴ Βιβλιοθήκη 39. Athens: Hermes, 1977]: 5-117.
• Του ιδίου, Ιστορία του Μεγάλου Αλεξάνδρου (Varia), Διήγησις τοῦ ᾿Αλεξάνδρου. The tale of Alexander. The rhymed version Recensio poetica (recensio R), ed. D. Holton [Βυζαντινὴ καὶ Νεοελληνικὴ βιβλιοθήκη. Thessalonica: n.p., 1974]: 103-185.
• Του ιδίου, Ιστορία του Μεγάλου Αλεξάνδρου Recensio Byzantina poetica (cod. Marcianus 408), ed. S. Reichmann, Das byzantinische Alexandergedicht nach dem codex Marcianus 408 herausgegeben [Beiträge zur klassischen Philologie 13. Meisenheim am Glan: Hain, 1963] *Lines 1-6120.
• Του ιδίου, Ιστορία του Μεγάλου Αλεξάνδρου Recensio e, ed. J. Trumpf, Anonymi Byzantini vita Alexandri regis Macedonum. Stuttgart: Teubner, 1974: 1-178.
• Κτεσίας Ιστορικός Fragmenta, FGrH 688: 3C:420-517. fr. 8b: P. Oxy. 22.2330.
• Πτολεμαίος Κλαύδιος, Geographia (lib. 4-8), ed. C.F.A. Nobbe, Claudii Ptolemaei geographia, vols. 1-2. Leipzig: Teubner, 1:1843; 2:1845 (repr. Hildesheim: Olms, 1966).
• Γιαννακόπουλος Κ.Ι. Βυζαντινή Ανατολή και Λατινική Δύση, Δύο κόσμοι της Χριστιανοσύνης στο μεσαίωνα και στην Αναγέννηση, Μελέτες στην Εκκλησιαστική και Πολιτιστική Ιστορίας, μτφρ. Κυριαζή Κωνστ/νου, εκδ. Βιβλιοπωλείον της Εστίας, Αθήνα 1966.
• Διονυσίου, Ερμηνεία: Διονυσίου του εκ Φουρνά, Ερμηνεία της ζωγραφικής τέχνης, εκδ. από τον Α. Παπαδόπουλο-Κεραμέα, Πετρούπολη 1909.
• Δρανδάκης, Η Βυζαντινή τέχνη στη Μάνη
• Καλοκύρη Κωνσταντίνου, Η Ζωγραφική της Ορθοδοξίας, Ιστορική, Αισθητική και δογματική ερμηνεία της Βυζαντινής Ζωγραφικής, Εκδόσεις Πουρναρά, Θεσσαλονίκη 1972.
• Κόρδης Γ. Ιεροτύπως, Η εικονολογία του ιερού Φωτίου και η τέχνη της μετεικονομαχικής περιόδου, εκδ. Αρμός 2002.
• Κόρδης Γ, Παράδοση και Δημιουργία στο εικαστικό έργο του Φώτη Κόντογλου, εκδ. Αρμός 2006.
• Ουσπένσκι Λεωνίδα, Η Θεολογία της εικόνας στην Ορθόδοξη εκκλησία, μτφρ Μαρίνης Σπ., εκδ. Αρμός 1998.
• Αλέξανδρου Ραγκαβή, Λεξικόν της Ελληνικής Αρχαιολογίας, υπό, τ. Α, εν Αθήναις 1891.
• Bibliotheca hagiographica graeca antiquiae et mediae aetatis. 3rd ed. rev. and updated. Ed. François Halkin. Brussels: Bollandist Society, 1957. Repr. 1986.
• Bibliotheca hagiographica graeca 309, H. Usener, Acta S. Marinae et S. Christophori in Festschrift zur funten Sacularfeier der Carl-Ruprechts-Universitat zu Heidelberg (Bonn, 1886), 56-76. Ehrhard I 622.
• Bibliotheca hagiographica graeca 310 (G. Van Hooff) in Anal. Boll. 1 (1882), 122-148. Ehrhard I 622.
• Bibliotheca hagiographica graeca 310c Exc. (prior pars) Usener 56-64 in infimis pagellis e cod. Paris. 1534. – Cf. codd. Hierosol. Sab. 242, saec. X, 383v-402, et 373 ; Mosq. 162 (Vladimir 308), saec. XI, fol. 161v-174 ; Patm. 257, saec. XI-XII, fol. 1v-15. (cf. Ehrhard I, 622, 6293).
• Bibliotheca hagiographica latina antiquae et mediae aetatis. Orig. 2 vols., Brussels: Bollandist Society, 1898 and 1899. Repr. Brussels, 1949 and 1992. New supp., ed. Henri Fros, Brussels: Bollandist Society, 1986.
• Leigh Dayton “Animal-headed humans appear in earliest art” στο New Scientist Print Edition, 21 November 2001 http://www.newscientist.com/.
• David Woods, «The Origin of Cult of the St. Christopher», στο http://www.ucc.ie/ milmart/ chrsorig.html Οκτώβριος 1999.
• The Passion of St. Christopher", Revue Celtique 34 (1913).
• Liddell & Scott's Greek-English Lexicon, λήμμα: Κυνοκέφαλος και Κυνοπρόσωπος.

Μπορείς να προσθέσεις ένα κομμάτι από το εκκρεμές του Φουκώ (όσοι δεν το έχετε διαβάσει να το διαβάσετε!). Οπου ο αναλυτής βγάζει την σχέση που έχει το περίπτερο με τους συμπαντικούς αριθμούς.

Επιτέλους το βρήκα στο web (στο βιβλίο θα μού έπαιρνε πολλή ώρα + την πληκτρολόγηση) :

Από το "Εκκρεμές του Φουκώ" :

"Κύριοι", είπε, "σας προσκαλώ να πάτε και να μετρήσετε εκείνο το περίπτερο. Θα δείτε ότι το μήκος του βάθρου του είναι 149 εκατοστά, δηλαδή το ένα εκατοντάκις δισεκατομμυριοστό της απόστασης Γης-Ηλίου. Το ύψος της οπίσθιας πλευράς αν διαιρεθεί με το πλάτος του παραθύρου μάς δίνει 176/56=3,14. Το ύψος της εμπρόσθιας πλευράς είναι 19 δεκατόμετρα, δηλαδή ισούται με τον αριθμό των χρόνων του ελληνικού σεληνιακού κύκλου. Το άθροισμα των υψών των δύο εμπρόσθιων και των δύο οπίσθιων ακμών μάς δίνει 190Χ2+176Χ2=732, που είναι η χρονολογία της νίκης στο Πουατιέ. Το πάχος του τοιχώματος είναι 3,10 εκατοστά και το πλάτος της κορνίζας του παραθύρου 8,8 εκατοστά. Αντικαθιστώντας τους ακεραίους με το αντίστοιχο γράμμα της αλφαβήτου έχουμε C10H8, που είναι ο τύπος της ναφθαλίνης".
"Εκπληκτικό", είπα, "το έχετε μετρήσει;"
"Όχι", είπε ο Αλιέ. "Κάποιος Ζαν-Πιέρ Αντάμ μέτρησε ένα άλλο περίπτερο. Υποθέτω ότι όλα τα περίπτερα έχουν πάνω κάτω τις ίδιες διαστάσεις. Με τους αριθμούς κάνεις ό,τι θέλεις. Αν έχω τον ιερό αριθμό 9 και θέλω να φτάσω στο 1314, χρονιά που ανέβηκε στην πυρά ο Ζακ ντε Μολαί -και που είναι ακριβή για όλους όσους διακηρύττουν, όπως εγώ, την ιπποτική παράδοση των Ναϊτών- τι κάνω; Τον πολλαπλασιάζω με το 146, μοιραία χρονολογία της πτώσεως της Καρχηδόνας. Πώς έφτασα σε αυτό το συμπέρασμα; Διαίρεσα το 1314 με το δύο, με το τρία, και ούτω καθεξής, ώσπου να βρω μια ικανοποιητική χρονολογία. Θα μπορούσα να διαιρέσω το 1314 με το 6,28, το διπλάσιο του 3,14, οπότε θα είχα 209. Λοιπόν, πρόκειται για το έτος που ανέβηκε στο θρόνο της Περγάμου ο Άτταλος ο Α'. Ικανοποιηθήκατε;"

1)μήκος πλευράς βάσης / 25 ίντσες = 365.2421986677311 (απόκλιση από πραγματική τιμή 0.08 δευτερόλεπτα ανά έτος. 25 ίντσες=63,5 εκατοστά και ένα κύβιτο=25 ιντσες επειδή οι αρχαιολόγοι που έκαναν τις μετρήσεις ήταν Άγγλοι)

2)το πλάτος του θαλάμου του βασιλιά επί την τετραγωνική ρίζα π = 365.24...

3)η περίμετρος της βάσης είναι τόσες ίντσες όσες και οι μέρες ενός αιώνα (36549)

4)μήκος + ύψος θαλάμου βασιλιά δια πλάτος = π

5)είτε σαν σύμβολα είτε από γεωγραφική άποψη,έχουν βρεθεί τα εξής σύμβολα:
α) ο ακτονοβόλος αριθμός π (κύκλος)
β) Ο φυσικός αριθμός ε (φυσικοί λογάριθμοι)
γ) ο χρυσός αριθμός φ (αρμονική σταθερά αναλογίας,βλ ανθρώπινο σώμα)
δ) ο αριθμός γ (βάση συναρτήσεων γάμμα που περιγράφουν πολλά φυσικά φαινόμενα)
ε) η φανταστική μονάδα i (βάση των μιγαδικών αριθμών)
στ) ο αριθμός της ενότητας 1
ζ) ο αριθμός του χάους 0
η) το σύμβολο που απαντάται ΚΑΙ σε ινδικές γραφές 3π (Βισνού ο Διατηρητής)
θ) η εξίσωση Έψιλον ε^(πi)+1=0

Ολα αυτα τα παραπανω εχουν βρεθει επισης στις διαφορες μετρησεις της μεγαλης πυραμιδας της Γκιζα,που θεωρειται η μεγαλυτερη και αρχαιοτερη ανθρωπινη κατασκευη.
Παρολο που βρισκομαστε σε ''προηγμενη τεχνολογικα εποχη'',ακομα δεν εχουν δοθει επισημως τουλαχιστον απαντησεις(διοτι θεωρειες και προσεγγισεις εχουμε πολυαριθμες),οσον αφορα την χρονολογηση τους,σε ποσα χρονια κατασκευαστηκαν,ποσοι συνολικα εργαστηκαν για αυτες τις κατασκευες και το πως εγινε η κοπη των τεραστιων ογκολιθων που χρησιμοποιηθηκαν.
Σ'ολα αυτα,σιγουρα υπαρχει μυστηριο αλλα και ενδιαφερον..
Οσον αφορα τη χρονολογηση,οι αποψεις διυστανται πληρως..αλλοι λενε 2800 π.χ.,αλλοι ισχυριζονται το 73000π.χ.!!(στηριζοντας την αποψη τους σε μεταφραση επιγραφων με ιερογλυφικα η' στις μετρησεις με ανθρακα 14..αν και οι μετρησεις με ανθρακα 14,μπορει να παρουσιασουν και μεγαλες αποκλισεις και ποσοστα σφαλματος οσον αφορα τις χρονολογησεις).
Ο Ηροδοτος κανει λογο περι το 11000 π.χ.
Καποιοι αλλοι αναφερομενοι για τη Σφιγγα και χρησιμοποιωντας αστρονομικα στοιχεια,κανουν λογο για 10000 π.χ.-8000.πχ.
Μιλαμε για κατασκευες με χρηση προηγμενων μαθηματικων,γεωμετριας,αστρονομιας,μηχανι�
�ης και κατασκευαστικης ικανοτητας γενικοτερα...και ολα αυτα,οταν για τη κατασκευη της πυραμιδας του Χεοπα,χρησιμοποιηθηκαν 2.3 εκατομυρια ογκολιθοι,που ο καθενας ζυγιζε απο 3 εως 18 τονους!
Πως μπορει να εγινε η κοπη και η μεταφορα ολων αυτων των ογκολιθων?
Εντωμεταξυ,υπαρχει η αποψη οτι οι πυραμιδες χτιζονταν για να χρησιμοποιηθουν ως ταφοι.
Ο Χεοπας λεγεται οτι βασιλεψε σχεδον 23 χρονια.Ποσοι εργατες θα χρησιμοποιηθηκαν,ποσοι ογκολιθοι θα κοβονταν και θα μεταφερονταν ημερησιως για να γινει εφικτο το να χτιστει η πυραμιδα σε ενα τετοιο χρονικο διαστημα?
Την στιγμη που καποιοι κανουν λογο,οτι θα χρειαζονταν 150 χρονια για την ολοκληρωση ενος τετοιου κατασκευαστικου εγχειρηματος..
Επισης ενδιαφερον παρουσιαζει και η ιδια η λεξη ΠΥΡΑΜΙΔΑ,την οποια εχουν αποδεχτει σχεδον ολοι οι αρχαιολογοι και η οποια ειναι Ελληνικη αν μη τι αλλο..
Τελος,εχουν βρεθει κ σε αλλα μερη του κοσμου αρχαιες πυραμιδες..περιεργο δεν ειναι?

Έξι χρόνια μετά την ανακάλυψή τους, τα μικρόσωμα πλάσματα με το παρατσούκλι χόμπιτ που κατοικούσαν στην Ινδονησία, παραμένουν μία μυστηριώδης ανωμαλία στην αλυσίδα της ανθρώπινης εξέλιξης.
Εκτός γνώριμου στους ειδικούς τόπου και χρόνου και με άγνωστη καταγωγή, οι χόμπιτ (Ηomo floresiensis το επιστημονικό τους όνομα) συνεχίζουν να μπερδεύουν τους επιστήμονες. Πρόσφατες έρευνες μάλιστα έχουν προσθέσει περισσότερα ερωτηματικά παρά έχουν δώσει απαντήσεις. Όσο περισσότερο οι επιστήμονες μελετούν τα ευρήματα τόσο πλησιάζουν στην αλλαγή τής έως τώρα αντίληψης για την εξέλιξη του ανθρώπου.

Ήταν άραγε αυτοί προϊόν της μετανάστευσης των ανθρωπίδων από την Αφρική, η οποία συνέβη πολύ νωρίτερα από την έξοδο του Ηomo erectus από την αφρικανική ήπειρο πριν από 1,8 εκατομμύρια χρόνια; Μήπως κάποιοι Αφρικανοί πέρασαν στην Ασία πριν από 2,5 εκατ. χρόνια;

Μήπως αυτοί οι μετανάστες εξελίχθηκαν σε ένα νέο είδος στην Ασία και μετά επέστρεψαν στην Αφρική; Ή μήπως οι χόμπιτ είναι ένα παράδειγμα «αντίστροφης» εξέλιξης; Κάτι που βέβαια θα ήταν ακόμα πιο περίεργο, καθώς δεν υπάρχουν τέτοιες γνωστές περιπτώσεις στην εξέλιξη των πρωτευόντων θηλαστικών. Δεν γνωρίζουμε για κανένα είδος που να έμοιασε ξανά στους μακρινούς του προγόνους, όσον αφορά τη μορφολογία και τη δομή των οστών. «Οι χόμπιτ είναι ο μαύρος κύκνος της παλαιοντολογίας, απολύτως ανεξήγητοι και απρόβλεπτοι», λέει ο Γουίλιαμ Γιούνγκερς από το Πανεπιστήμιο Στόνι Μπρουκ. Όλα όσα αφορούν αυτό το είδος είναι απίστευτα. Ήταν πολύ μικρόσωμοι, με ύψος μέχρι ένα μέτρο, αλλά δεν μοιάζουν με τους σημερινούς πυγμαίους. Περπατούσαν όρθιοι με κοντά πόδια, αλλά είχαν έναν περίεργο βηματισμό, που τους έκανε να μοιάζουν με δρομείς μεγάλων αποστάσεων.

Με μικρό εγκέφαλο.

Το κρανίο που βρέθηκε δεν είναι μεγαλύτερο από ένα γκρέιπφρουτ, σημάδι πως ο εγκέφαλός τους ήταν μικρότερος από το ένα τρίτο του ανθρώπινου. Κι όμως, έφτιαχναν εργαλεία παρόμοια με άλλων ανθρωπίδων που είχαν μεγαλύτερο εγκέφαλο. Φαίνεται πως κατοικούσαν στο νησί Φλόρες της Ινδονησίας μέχρι πριν από 17.000 χρόνια, δηλαδή πολύ μετά τη μετανάστευση του ανθρώπου στην Αυστραλία. Παρ΄ όλο που ο άμεσος πρόγονος των σύγχρονων ανθρώπων, ο Ηomo erectus, έζησε στην Ασία και τα νησιά για εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια, οι χόμπιτ δεν ήταν απλά ένας erectus σε μικρογραφία. Ίσα ίσα, που ο Ηomo erectus και ο Ηomo sapiens μοιάζουν πολύ περισσότερο μεταξύ τους από ό,τι με τον florensiensis. Έτσι, ακυρώνεται η θεωρία ορισμένων σύμφωνα με την οποία οι χόμπιτ είναι απλά γενετικά ασθενείς σύγχρονοι άνθρωποι στο μέγεθος του νάνου.

Οι διαφορές τους.

Την περασμένη εβδομάδα, στη Νέα Υόρκη, έγινε ένα διεθνές συμπόσιο για το θέμα, όπου φάνηκε πως έπειτα από έξι χρόνια ερευνών οι επιστήμονες συμφωνούν ότι οι χόμπιτ αποτελούν ένα ξεχωριστό είδος ανθρωπίδων, πολύ πιο πρωτόγονο από τον Ηomo sapiens. Εκτός από τον εγκέφαλο, οι ομιλητές αναφέρθηκαν σε διαφορές στους ώμους και τους καρπούς ανάμεσα στους ανθρώπους και τους κατοίκους του νησιού.

Ο Μάικλ Μόργουντ, αρχαιολόγος από την Αυστραλία, μέλος της ομάδας που ανακάλυψε τους χόμπιτ, ανέφερε πως βάσει των λίθινων εργαλείων που βρέθηκαν στο νησί φαίνεται πως ανθρωπίδες έφτασαν στο Φλόρες πριν από 880.000 χρόνια και ήταν πρόγονοι των χόμπιτ. Όμως, δεν έχουν βρεθεί πουθενά οστά ούτε άλλα ίχνη τους.

Αρχικά, οι ειδικοί είχαν υποθέσει πως οι χόμπιτ ήταν απόγονοι του Ηomo erectus, αλλά είχαν μικρύνει σε μέγεθος επειδή ζούσαν σε απομόνωση στο νησί. Το φαινόμενο συναντάται σε μακρινά νησιά όπου τα μεγαλύτερα είδη μικραίνουν σε μέγεθος για να αντεπεξέλθουν στους περιορισμένους πόρους. Γρήγορα όμως οι επιστήμονες άλλαξαν γνώμη. Αν ίσχυε η υπόθεσή τους, οι χόμπιτ θα έπρεπε να διατηρήσουν το μέγεθος του εγκεφάλου τους. Έτσι κι αλλιώς πάντως, ένας χόμπιτ μοιάζει ελάχιστα με έναν Ηomo erectus.

Επιπλέον, η εξέταση των καρπών των χόμπιτ έδειξε πως τα οστά τους μοιάζουν περισσότερο με των πιθήκων παρά με των ανθρώπων ή των Νεάντερταλ. Αυτό σημαίνει πως παρεξέκλιναν από την ανθρώπινη αλυσίδα πριν από ένα έως δύο εκατομμύρια χρόνια.

ΟΙ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΕΣσυμφωνούν ότι οι χόμπιτ αποτελούν ένα ξεχωριστό είδος ανθρωπίδων, πολύ πιο πρωτόγονο από τον Ηomo sapiens

πηγη:ΤΑ ΝΕΑ ONLINE

Αρχαίοι Αστροναύτες: Στοιχεία για Θεάσεις UFO στην Ιστορία

Σύμφωνα με την κοινή γνώμη και γνώση η πρώτη αναφορά για UFO τοποθετείται στη δεκαετία του 1940 την εποχή περίπου των διάσημων θεάσεων στο Roswell, αλλά μια γρήγορη επίσκεψη στο παρελθόν μπορεί να δείξει ότι αυτό δεν ισχύει στην πραγματικότητα. Έχουν υπάρξει πολλές αναφορές για θεάσεις στις Ηνωμένες Πολιτείες που έγιναν πριν από την εποχή αυτή, κάτι που πιθανότατα ισχύει και για τον υπόλοιπο κόσμο, όχι μόνο στον τελευταίο αιώνα αλλά από πολύ παλιότερα ακόμα.

Αρχαιολόγοι έχουν βρει στις πυραμίδες της Αιγύπτου ιερογλυφικά που μοιάζουν πολύ με αγνώστου ταυτότητας ιπτάμενα αντικείμενα (ΑΤΙΑ), όπως αυτά που έχουν περιγραφεί πρόσφατα στη σύγχρονη εποχή. Στην πραγματικότητα, εάν ζητούσαμε σε ένα άτομο να σχεδιάσει πως πιστεύει ότι θα έμοιαζε ένα εξωγήινο σκάφος, αυτό που θα ζωγράφιζε πιθανότατα θα έμοιαζε πάρα πολύ σε κάποια ιερογλυφικά που ήταν σκαλισμένα στους τοίχους από τύμβους της αρχαιότητας.

Χωρίς να σημαίνει ότι κάτι τέτοιο αποτελεί και σαφή απόδειξη της ύπαρξης εξωγήινης ζωής, εάν το στοιχείο αυτό συνδυαστεί με την αιγυπτιακή μυθολογία πιθανότατα μπορεί να μας κάνει να αναρωτηθούμε για την προέλευση των θρησκευτικών στοιχείων που είχαν οι αρχαίοι Αιγύπτιοι. Η μυθολογία τους περιλαμβάνει ιστορίες από θεούς που ταξίδευαν στον ουρανό με ήχο και με φως και τους απεικονίζει συχνά με τρόπους που μοιάζουν με τις σύγχρονες περιγραφές ανθρωπόμορφων εξωγήινων.

Βέβαια οι Αιγύπτιοι δεν ήταν οι μόνοι που είχαν τέτοιες απεικονίσεις από ιπτάμενα αντικείμενα και πιθανολογούμενα, εξωγήινους επισκέπτες. Η αρχαία ινδική φιλολογία αναφέρεται στα Βιμάνας, ιπτάμενες μηχανές που χρησιμοποιούνταν σε μυθικές πολεμικές συγκρούσεις. Λεγόταν πως τα Βιμάνας μπορούσαν να πετάξουν στη γήινη ατμόσφαιρα αλλά και στο διάστημα, μπορούσαν να φτάσουν σε μακρινούς πλανήτες, αλλά και να βυθιστούν κάτω από το νερό.

Στη Μαχαμπαράτα υπάρχει η ιστορία για τον μυθικό μακρόχρονο πόλεμο μεταξύ των Κουράβας και των Παντάβας, που εμπεριέχει και στοιχεία που πιθανότατα αναφέρονται στην ινδική ιστορία. Αυτός ο πόλεμος ήταν επιθυμητός από τους θεούς γιατί ήθελαν να σταματήσουν τον υπερπληθυσμό στη Γη. Η Αυτού Αγιότητα A. C. Bhaktivedanta Swami Prabhupada επιμένει πως δεν πρόκειται μόνο για ένα θρησκευτικό κείμενο, αλλά πως αποτελεί μια πραγματική ιστορία για τον λαό της Ινδίας. Σ' αυτή τη μάχη, λεγόταν, πως οι θεοί συμμετείχαν στον πόλεμο με ιπτάμενα οχήματα που χρησιμοποιούσαν όπλα με αποτελέσματα που σύμφωνα με την περιγραφή τους μοιάζουν πολύ με τα σύγχρονα πυρηνικά όπλα. Αυτό και άλλα ινδικά κείμενα αναφέρονται σε ταξίδια στους ουρανούς σε ένα ιπτάμενο όχημα που ταξιδεύει σε μια μεγάλη δέσμη φωτός με έναν ήχο σαν κεραυνός.

Πολλοί επίσης πιστεύουν πως διάφορες αναφορές στη Βίβλο αποτελούν ενδείξεις για αρχαίες επαφές με UFO. Παρόλο που αυτό είναι ένα αμφισβητήσιμο ζήτημα, πολλά από τα συμβάντα που αναφέρουν επαφή με τον θεό ή τους αγγέλους μοιάζουν πολύ στις λεπτομέρειές τους σε αυτά που αναφέρουν οι άνθρωποι που ισχυρίζονται πως ήρθαν σε επαφή με UFO ή εξωγήινους. Μια πιο εμπεριστατωμένη έρευνα σε τέτοια σημεία θα μπορούσε να φέρει στο φως στοιχεία πολύ ενδιαφέροντα σχετικά με την πιθανότητα επαφής της ανθρωπότητας από την αρχαιότητα με εξωγήινους πολιτισμούς.

Ένα άλλο ενδιαφέρον στοιχείο που ίσως αποτελεί ένδειξη για την επαφή των αρχαίων ανθρώπων με εξωγήινους είναι τα διάφορα τεχνουργήματα και οι ζωγραφιές που έχουν βρεθεί σε ποικίλες τοποθεσίες και που σε πολλές περιπτώσεις μοιάζουν με σύγχρονα σκίτσα που περιγράφουν UFO. Χρυσά τεχνουργήματα που βρέθηκαν στην Κεντρική Αμερική και που χρονολογούνται στην προκολομβιανή περίοδο μοιάζουν σαν τέλεια μοντέλα ιπτάμενων σκαφών. Ζωγραφιές σε σπήλαια των Αβοριγίνων και σκαλίσματα των αυτοχθόνων αμερικάνων μοιάζουν σα να αναπαριστούν εξωγήινους επισκέπτες ή ακόμα και μια συντριβή UFO στην αμερικάνικη έρημο. Φυσικά θα μπορούσε να ισχυριστεί κανείς ότι οι πρωτόγονες αυτές ζωγραφιές δεν αποδεικνύουν τίποτε, καθώς δεν μπορούν να ταυτιστούν με κάτι γνωστό και να ερμηνευτούν, αλλά αυτό ακριβώς είναι που αφήνει ένα ανοιχτό ερώτημα: γιατί αυτές ακριβώς οι απεικονίσεις δεν μπορούν να ερμηνευτούν; Σε κάθε άλλη περίπτωση οι απεικονίσεις μπορούν εύκολα να ταυτοποιηθούν και έχουν δημιουργηθεί με μεγάλη επιδεξιότητα. Το να προτιμήσουμε να θεωρήσουμε πως τα σχέδια αυτά είναι απλά κακότεχνα και γι' αυτό δεν μπορούμε να τα ταυτοποιήσουμε έρχεται σε αντίθεση με το γεγονός ότι άλλα σχέδια που βρίσκονται στα ίδια σημεία είναι ξεκάθαρα και εύκολα αναγνωρίσιμα.

Ύστερα, υπάρχουν κάποια σχέδια της Αναγέννησης που σύμφωνα με τη γνώμη κάποιων αναπαριστούν πολύ καθαρές εικόνες από διαστημόπλοια. Αν και πολλοί ειδικοί τέχνης έχουν αρνηθεί έντονα ότι στις συγκεκριμένες αναπαραστάσεις βλέπουν διαστημόπλοια, κάποιοι άλλοι συμφωνούν ότι η σημασία των σχεδίων αυτών είναι προφανής. Για παράδειγμα στον πίνακα του Domenico Ghirlandaio που απεικονίζει μια Μαντόνα με τον Άγιο Giovannino υπάρχει ένας άντρας που κοιτάζει σε ένα αντικείμενο με σχήμα δίσκου που βρίσκεται επάνω από τον αριστερό ώμο της Μαντόνας. Έχει ζωγραφιστεί τον 15ο αιώνα και δεν είναι ο μόνος αναγεννησιακός πίνακας που απεικονίζει ένα τέτοιο αντικείμενο. Στον πίνακα 'Η βάπτιση του Χριστού' του Aert De Gelder (1710) βλέπουμε έναν ιπτάμενο δίσκο από τον ουρανό να φωτίζει τη σκηνή της βάπτισης, ενώ στο ακόμα παλαιότερο φρέσκο της Σταύρωσης (1350) που μπορεί να βρει κανείς στο Μοναστήρι Visoki Decani στο Κόσοβο, στις δύο επάνω γωνίες της ζωγραφιάς μπορεί να δει κανείς δύο σχήματα που μοιάζουν με ιπτάμενα σκάφη μέσα στα οποία βρίσκονται δύο μικρόσωμοι άνθρωποι. Και αυτά, είναι μόνο λίγα από τα πολλά τέτοια παραδείγματα ζωγραφικής.

Συνήθως όταν συζητείται ένα τόσο αμφισβητήσιμο θέμα όσο η ύπαρξη των UFO στη σύγχρονη εποχή και στην αρχαιότητα, οι περισσότεροι άνθρωποι τείνουν να επιλέγουν τις δύο ακραίες και αντίθετες μεταξύ τους εκδοχές. Έτσι, ενώ πολλοί βλέπουν σε κάθε προτεινόμενο στοιχείο τις αποδείξεις που ζητούν για να πιστέψουν στην υπόθεση των UFO, η άλλη πλευρά αρνείται πεισματικά κάθε ένδειξη, συχνά χωρίς διάκριση. Το τι πιστεύουμε επηρεάζει σε μεγάλο βαθμό την ερμηνεία μας για τον κόσμο, για τις εικόνες που βλέπουμε, αλλά και για τις ιστορίες ή μαρτυρίες που ακούμε. Στις λίγες ενδείξεις που αναφέρθηκαν στο παρόν κείμενο, κάποιος μπορεί να ανιχνεύσει την απόδειξη που ζητάει για να πιστέψει, ή να τις προσπεράσει γρήγορα αρνούμενος να δεχτεί τις ερμηνείες που δεν ταιριάζουν στη θεωρία που έχει για τον κόσμο. Το δύσκολο είναι να λάβει κανείς υπόψη του τα στοιχεία και να τα ερευνήσει ο ίδιος με καθαρό μυαλό και χωρίς προκαταλήψεις προς τη μία ή την άλλη άποψη. Ίσως κάποια μέρα να βρεθούμε μπροστά από μια πολύ σαφή και ισχυρή απόδειξη που να μας λύσει όλες τις απορίες, μέχρι τότε όμως θα πρέπει να κρατήσουμε το νου μας ανοιχτό σε όλες τις εκδοχές.

πηγη:tech.pathfinder.gr|xpaths|ufos.

Υπαρχουν πολλες αναφορες περι αρχαιων αστροναυτων,ενω υπαρχουν και καποια πολυ ενδιαφεροντα video,με θεμα-τιτλο ''Ancient astronauts''.
Σιγουρα προκειται για ασυνηθιστο φαινομενο,το να αναπαριστωνται ιπταμενα αντικειμενα,τοσο στα ιερογλυφικα της Αρχαιας Αιγυπτου,στους πολιτισμους της κεντρικης Αμερικης,στην ινδικη μυθολογια,σε πινακες ζωγραφικης του μεσαιωνα και της αναγεννησης,σε απεικονισεις του Χριστου κ.ο.κ.
Και μαλιστα σε αρκετες απ'αυτες,η αποτυπωση των ιπταμενων αντικειμενων να ομοιαζει φοβερα με τα συγχρονα UFO.
Ειναι δυνατον,η φαντασια των αρχαιων ανθρωπων να ηταν τετοια,που κατα καποιο τροπο να ''βλεπαν πολυ μπροστα'' απ την εποχη τους?
Υπαρχει λετε περιπτωση,οι αρχαιοι λαοι-πολιτισμοι,να ειχαν τελικα θεασεις-επισκεψεις ιπταμενων αντικειμενων?
Οπως και χει,οι αποψεις διαφερουν.
Ομως δεν παυουν ολα αυτα τα στοιχεια να ειναι πολυ ασυνηθιστα.

Η Anneliese Michel (το πραγματικό όνομα της κινηματογραφικής «Emily Rose», που έγινε γνωστή από την ταινία «Ο εξορκισμός της Έμιλυ Ρόουζ», η οποία όμως αποκλίνει κάπως από τα πραγματικά γεγονότα) ήταν μια Γερμανίδα σπουδάστρια κολλεγίου, γεννημένη στο Leiblfing, ένα μικρό χωριό της Βαβαρίας, στη Γερμανία. Οι γονείς της ήταν βαθιά θρησκευόμενοι άνθρωποι (καθολικοί) κι έτσι μεγάλωσε σε ένα έντονα θρησκευτικό περιβάλλον.

Από τη γέννησή της, στις 21 Σεπτεμβρίου του 1952, η Anneliese Michel είχε μια κανονική νεανική ζωή.
Χωρίς προειδοποίηση, η ζωή της άλλαξε σε μια μέρα το 1968 όταν η ίδια άρχισε να τρέμει και ήταν ανίκανη να ελέγξει το σώμα της. Δεν μπορούσε να καλέσει τους γονείς της, Josef και Anna, η οποιαδήποτε από της 3 αδελφές της. Ένας νευρολόγος από την ψυχιατρική κλινική Würzburg διέγνωσε «Grand Mal» επιληψία. Εξαιτίας της δύναμης που είχαν αυτές οι επιληπτικές κρίσεις και η κατάθλιψη που απήλθε, η Anneliese μεταφέρθηκε σε ψυχιατρικό νοσοκομείο για ιατρική φροντίδα και περίθαλψη.

Η διαμονή της στο νοσοκομείο δεν βελτίωσε την υγεία της. Επιπλέον άρχισε να πάσχει κι από κατάθλιψη.
Έχοντας επικεντρώσει τη ζωή της στην καθολική πίστη, η Anneliese άρχισε να αποδίδει την κατάστασή της στην ύπαρξη δαιμόνων.
Σταδιακά απέκτησε μια δυσανεξία με θρησκευτικούς χώρους και σύμβολα, όπως ο σταυρός. Αργά ή γρήγορα, αφότου οι επιθέσεις άρχισαν, η Anneliese άρχισε να «βλέπει» δαιμονικές μορφές κατά της διάρκεια της καθημερινής της προσευχής.

Ήταν τέλη του 1970 και καθώς τα άλλα νέα παιδιά απολάμβαναν την εποχή της ειρήνης και ελευθερίας, η Anneliese πάλευε με την έμμονη ιδέα της ότι ήταν δαιμονισμένη. Φαίνεται πως δεν υπήρχε άλλη εξήγηση για της δαιμονικές γκριμάτσες κατά τη διάρκεια των προσευχών της. Αργότερα ακολούθησαν διάφορες φωνές που έλεγαν, ότι Anneliese θα «σαπίσει στην κόλαση». Ανέφερε τους «Δαίμονες» στους γιατρούς μόνο μια φορά, εξηγώντας τους πως άρχισαν να τις δίνουν εντολές. Οι γιατροί της χορήγησαν διάφορα φάρμακα που καταπολεμούσαν τις ψυχώσεις.

Η Anneliese όμως ήταν πεπεισμένη πως η ιατροφαρμακευτική αγωγή δεν την βοηθούσε και ζητούσε επίμονα τον εξορκισμό της από την εκκλησία. Το καλοκαίρι του 1973, οι γονείς της επισκέφτηκαν διάφορους ιερείς και ζητούσαν να της κάνουν εξορκισμό. Οι αιτήσεις τους απορρίφτηκαν και απλά τους πρότειναν να συνεχίσει η 20χρονη Anneliese την ιατρική της και φαρμακευτική της φροντίδα. Τους εξηγήθηκε ότι η διαδικασία (Infestatio) με την οποία η εκκλησία αποδέχεται τον δαιμονισμό είναι πολύ αυστηρή και μόνο όταν όλα τα κριτήρια και τα συμπτώματα εμφανιστούν μόνο τότε μπορεί ο ιερέας να προβεί σε εξορκισμό. Τα συμπτώματα για να ονομάσουμε μερικά είναι, ενόχληση και απάθεια σε ιερά σύμβολά, να μιλάει σε γλώσσες που ποτέ δεν γνώριζε στο παρελθόν και υπερφυσικές δυνάμεις.

Τον Νοέμβριο του 1973 ξεκίνησε η Anneliese ξεκίνησε θεραπεία με Tegretol (καρβαμαζεπίνη), ένα αντιεπιληπτικό φάρμακο, το οποίο έπαιρνε μέχρι και λίγο πριν τον θάνατό της, όταν πλέον έφτασε στο σημείο να μην μπορεί να καταπιεί τίποτα.

Το 1974, αφού ο ιερέας Ernst Alt την παρακολούθησε για κάποιο διάστημα, ζήτησε από τον αρχιερέα του Würzburg, να προχωρήσει σε εξορκισμό. Η αίτηση του ιερέα απορρίφθηκε αλλά οι επιθέσεις δεν σταμάτησαν και η συμπεριφορά της έγινε ακόμα πιο ανορθόδοξη. Στο σπίτι των γονιών της στο Klingenberg, έβριζε, χτυπούσε και άρχισε να δαγκώνει μέλη της οικογένειας της. Αρνείτο να τρώει επειδή οι «δαίμονες» δεν της το επέτρεπαν. Η Anneliese κοιμόταν στο πέτρινο δάπεδο, έτρωγε αράχνες, μύγες, και άρχισε να πίνει τα ίδια της τα ούρα. Ακουγόταν να ουρλιάζει μέσα και έξω από το σπίτι για ώρες, καθώς έσπαγε σταυρούς, κατάστρεφε εικόνες του Χριστού και άλλα ιερά σύμβολα. Η Anneliese άρχισε να αυτοτραυματίζεται σε μεγάλο βαθμό και η συμπεριφορά του να σκίζει τα ρούχα της και να ουρεί στο πάτωμα ήταν πλέον συχνό φαινόμενο.

Αφού τον Σεπτέμβριο του 1975 όλα τα κριτήρια του εξορκισμού εμφανίσθηκαν, ο αρχιερέας του Würzburg, Josef Stangl, ανέθεσε στον πατέρα Arnold Renz και τον πάστορα Ernst Alt τον «Μεγάλο Εξορκισμό» της Anneliese Michel. Η βάση αυτού του τελετουργικού ήταν το «Rituale Romanum», το οποίο ήταν ακόμα και εκείνη την εποχή ισχύων νόμος από τον 17ο αιώνα. Οι ενδείξεις έδειχναν πως η Anneliese έπρεπε να σωθεί από την ύπαρξη πολλών δαιμόνων στο σώμα της, συμπεριλαμβανομένου των Lucifer, Judas Iscariot, Nero, Cain, Hitler, Fleischmann (ένας ντροπιασμένος φραγκισκανός ιερέας του 16ου αιώνα) και μερικών άλλων «καταδικασμένων ψυχών» που είχαν φανερωθεί εντός της. Από τον Σεπτέμβριο του 1975 μέχρι τον Ιούλιο του 1976, ένας ή δύο εξορκισμοί γινόντουσαν κάθε βδομάδα. Οι επιθέσεις της Anneliese μερικές φορές ήταν τόσο δυνατές που έπρεπε να την κρατούν τρεις άνδρες ή ακόμα και να την αλυσοδένουν.
Κατά διαστήματα η Anneliese έβρισκε κάπως την ψυχική της ισορροπία και άρχισε να πηγαίνει πάλι σχολείο, έδωσε τελικές εξετάσεις στο Παιδαγωγικό Πανεπιστήμιο του Würzburg και πήγαινε στην εκκλησία.

Οι επιθέσεις, εντούτοις, δεν σταμάτησαν. Στην πραγματικότητα, την έβρισκαν συχνότερα παραλυμένη και αναίσθητη στο πάτωμα από όσο πριν. Ο εξορκισμός συνεχίστηκε κατά τη διάρκεια πολλών μηνών, πάντα με τις ίδιες προσευχές και με τους ίδιους ιερείς. Μερικές φορές τα οικογενειακά μέλη και οι επισκέπτες, όπως ένα παντρεμένο ζευγάρι που υποστηρίζει ότι έχει «ανακαλύψει» την Anneliese, ήταν παρόντα κατά τη διάρκεια των τελετουργικών. Για πολλές βδομάδες Anneliese αρνείτο την τροφή, τα γόνατά της ήταν γεμάτα πληγές και πάνω από 40 κασέτες ηχογραφήθηκαν για να κρατάνε λεπτομέρειες την ώρα του τελετουργικού.

Η τελευταία ημέρα της ιεροτελεστίας του εξορκισμού ήταν στις 30 Ιουνίου του 1976 και η Anneliese έπασχε σε αυτό το σημείο από πνευμονία. Ήταν επίσης συνολικά ισχνή έχοντας έναν υψηλό πυρετό. Εξαντλημένη και ανίκανη να εκτελέσει μόνη της της «μετάνοιες», οι γονείς της στάθηκαν μέσα και τη βοήθησαν να εκτελέσει τις κινήσεις.
«Ικετεύστε για την άφεση», ήταν η τελευταία δήλωση της Anneliese που έγινε στους εξορκιστές. Στη μητέρα της είπε, «μητέρα, είμαι φοβισμένη». Η Anna Michel πέθανε στον ύπνο της την επόμενη ημέρα, 1η Ιουλίου, το 1976 και η μητέρα της ηχογράφησε το θάνατο της κόρης της. Το μεσημέρι, ο πάστορας Ernst Alt ενημέρωσε τις αρχές στο Ασάφενμπουργκ. Ο ανώτερος κατήγορος άρχισε αμέσως τις προβλεπόμενες διαδικασίες.

Το 1974, λίγο πριν από αυτά τα τελικά γεγονότα που ξετυλίχτηκαν, η ταινία του William Friedkin «Ο εξορκιστής» (The Exorcist) έκανε την εμφάνισή της στους κινηματογράφους στη Γερμανία, και προκάλεσε ένα κύμα παραφυσικής υστερίας που πλημμύρισε το έθνος. Οι ψυχίατροι σε όλη την Ευρώπη εξέθεσαν μια αύξηση των έμμονων ιδεών μεταξύ των ασθενών τους. Οι κατήγοροι χρειάστηκαν περισσότερο από 2 έτη για να φέρουν την υπόθεση της Annaliese στο δικαστήριο, προσπαθώντας εκείνο τον χρόνο να ταξινομήσουν τα παράξενα γεγονότα και στοιχεία. Η «υπόθεση Klingenberg» θα εξεταζόταν σε δύο επίπεδα: Τι ήταν αυτό που προκάλεσε το θάνατο της Anneliese Michel και ποιος ήταν υπεύθυνος;

Οι εξορκιστές προσπάθησαν να αποδείξουν την παρουσία των δαιμόνων παίζοντας κασέτες όπου περίεργοι διάλογοι όπως δύο δαίμονες να τσακώνονται για το ποιος θα έπρεπε να φύγει από το σώμα της Anneliese, ένας από τους δαίμονες αποκαλούσε τον εαυτό του «Χίτλερ», ενώ κανένας από τους παρόντες κατά τη διάρκεια του εξορκισμού δεν είχε αμφιβολία για την παρουσία δαιμόνων.

Η έκθεση νεκροψίας, απεφάνθη ότι ο θάνατός της προκλήθηκε από κακή διατροφή και αφυδάτωση, που προέκυψε από σχεδόν έναν χρόνο υποσιτισμού, κατά τη διάρκεια των ιεροτελεστιών των εξορκισμών. Ειδικοί είπαν πως αν την ταΐζανε με το ζόρι η ζωή της θα είχε σωθεί.
Το δικαστήριο αποφάσισε πως οι γονείς της Anneliese όπως και οι εξορκιστές ήταν ένοχοι για φόνο εξ αμελείας, καθώς δεν κάλεσαν γιατρό και καταδικάστηκαν με 6 μήνες φυλάκιση.

Ορισμένοι γιατροί υποστήριξαν, πως τα συμπτώματα της Anneliese, δεν ήταν άγνωστα ούτε πρωτοφανή και υποδήλωναν ψυχικές διαταραχές που αναφέρονται και στο Διαγνωστικό και Στατιστικό Εγχειρίδιο των ψυχικών διαταραχών (DSM-IV-TR).

Πριν την δίκη, οι γονείς της Anneliese, ζήτησαν την εκταφή του σώματος της κόρης τους, με την επίσημη δικαιολογία, πως την είχαν θάψει πρόχειρα και ήθελαν να αλλάξουν το φέρετρό της. Στην πραγματικότητα, ο λόγος ήταν ένα μήνυμα που έλαβαν από μια καλόγρια, η οποία τους είπε ότι είχε δει όραμα πως το σώμα της κόρης τους παρέμενε ανέπαφο κι αναλλοίωτο, γεγονός που θα απεδείκνυε και την γνησιότητα του υπερφυσικού χαρακτήρα της υπόθεσης. Οι επίσημες εκθέσεις όμως (που δεν αμφισβητήθηκαν) ανάφεραν ότι η φθορά του σώματος ήταν συνεπής, ως προς τον χρόνο και τα σημάδια που άφηνε.

Αργότερα μια επιτροπή της Γερμανικής Εκκλησίας έβγαλε το πόρισμα πως η Anneliese δεν ήταν δαιμονισμένη, αλλά αυτό δεν κράτησε μακριά τους πιστούς που υποστήριζαν το αντίθετο. Μέχρι σήμερα ο τάφος της παραμένει μέρος προσκυνήματος για αυτούς που πιστεύουν πως η Anneliese Michel πολέμησε τον διάβολο.

Πηγές paraportal.gr | en.wikipedia.org | esoterica.gr

Πραγματικα πολυ αξιοπεριεργη αυτη η υποθεση,η οποια εγινε και κινηματογραφικη ταινια.
Εντωμεταξυ καποια βιντεο κ φωτογραφιες που κυκλοφορουν ειναι αρκετα ανατριχιαστικα.
Και δεν ειναι βεβαια λιγες οι φορες,που εχουν ακουστει αναλογες περιπτωσεις,με δαιμονισμενους και με διαδικασιες εξορκισμου.
Εσεις τι πιστευετε οτι μπορει να συμβαινει?
Υπαρχει οντως κατοχη δαιμονικων πνευματων σε ανθρωπινα σωματα?
Ειναι ολα αυτα δημιουργηματα δεισιδαιμονιων?
Ειναι ψυχικες διαταραχες?
Που υπαρχει αληθεια και που υπερβολη?
Παντως,αν δεν κανω λαθος,η επισημη εκκλησια αναγνωριζει την υπαρξη δαιμονικων πνευματων και διαθετει και τους αναλογους εξορκισμους.

Δαιμονοληψία, Δαιμονική τυραννία και Εξορκισμός.

"Κάποιοι παράτολμοι άνθρωποι έχουν βεβαιώσει ότι, όπως δεν υπάρχουν ποντίκια όπου υπάρχουν γάτες, έτσι και κανείς δεν είναι δαιμονισμένος, όπου δεν υπάρχουν εξορκιστές". Georg Christoph Lichtenberg, (1742-1799), Αφορισμοί F 134 .

Πρόλογος

Ο Χριστιανισμός έχει διδάξει παραδοσιακά ότι, ο Σατανάς και οι ορδές των δαιμόνων του διατρέχουν τη γη προσπαθώντας να βλάψουν, να βασανίσουν και να καταστρέψουν τους ανθρώπους. Η πίστη αυτή, εισήλθε στο Χριστιανισμό απ' τον Ιουδαϊσμό, στον 1ο αιώνα μ.Χ. "Μεταξύ άλλων, οι δυνάμεις του κακού (θεωρούνταν ότι) προωθούν την αδικία, την καταδυνάστευση των ανθρώπων του Θεού, την ειδωλολατρία, την πλάνη και τη βία"."1" Πολλοί θεολόγοι πιστεύουν ότι οι έννοιες πήγασαν απ' την Ζωροαστρική πίστη στην Περσία πολλούς αιώνες πριν.

Υπάρχουν πολλές ντουζίνες αποσπασμάτων στις Χριστιανικές Γραφές που περιγράφουν την πίστη ότι οι δαίμονες μπορούν να κατοικήσουν σ' ένα ανθρώπινο ον και να το κάνουν να συμπεριφέρεται περίεργα. Πολλές ψυχικές και φυσικές ασθένειες αποδόθηκαν στην πηγή αυτή του 1ου αιώνα μ.Χ. Ένα μεγάλο μέρος του μηνύματος των Ευαγγελίων αφορά στην θεραπευτική θητεία του Ιησού στον εξορκισμό. Αναφέρεται να έχει θεραπεύσει πολυάριθμους άρρωστους αποβάλλοντας ένα ή περισσότερους δαίμονες απ' το σώμα τους.

Η πίστη για τα ενοικούντα δαιμονικά πνεύματα και έτσι και στην ανάγκη του εξορκισμού, συνεχίζει να υπάρχει στις μέρες μας, μεταξύ συντηρητικών Χριστιανών, τόσο Ρωμαιοκαθολικών όσο και Προτεσταντών. Αναφερόμενοι γενικά, πιστεύουν στο αλάθητο της Βίβλου. Οι Χριστιανικές Γραφές περιέχουν τόσες πολλές αναφορές σε εξορκισμούς απ' τον Ιησού και τους Αποστόλους, ώστε οι πιστοί που ερμηνεύουν τη Βίβλο κατά γράμμα, έχουν υποχρεωθεί να πιστέψουν στους δαίμονες, στη δαιμονοληψία και στον εξορκισμό.

Οι προοδευτικοί Χριστιανοί έχουν προ πολλού εγκαταλείψει την πίστη στους δαίμονες. Θεωρούν τις Βιβλικές αναφορές σαν γραφική φιλολογία από μια προ-επιστημονική εποχή, που είναι άσχετη με την πραγματικότητα. Αλλά οι πολιτισμικές εικόνες πεθαίνουν δύσκολα. Το Χόλιγουντ συνεχίζει να βγάζει δεύτερης ποιότητας ταινίες και το περιστασιακό πρόγραμμα, που περιλαμβάνει δαιμονοληψία και εξορκισμούς σαν κύριο θέμα.
Η φυσική κακομεταχείριση στη διάρκεια εξορκισμών προκαλεί σοβαρούς τραυματισμούς "23" ή θάνατο "24"
Ανθρωποκτονίες, κατά λάθος, παρουσιάζονται με ρυθμό περίπου μία το χρόνο στη Βόρεια Αμερική. Στα αμέσως προηγούμενα χρόνια, έχουμε καταγράψει νέα στοιχεία για τους φόνους των εξορκισμών στο Waterloo ON Canada, στην Καλιφόρνια και στο Νιου Τζέρσεϊ.

Δαιμονοληψία και εξορκισμός στις Εβραϊκές Γραφές (Παλαιά Διαθήκη)

Οι παγανιστικοί πολιτισμοί που περιέβαλαν τους αρχαίους Ισραηλίτες έχουν ψύχωση με αυτά τα δύο θέματα. Αλλά ο Ιουδαϊσμός ήταν μια εξαίρεση στη Μέση Ανατολή. Οι Εβραϊκές Γραφές περιέχουν μερικές αναφορές σε δαιμονοληψίες και καμία σε εξορκισμό. Οι μόνες αναφορές σε κακά πνεύματα που κατοικούν στους ανθρώπους βρίσκονται σε τρεις ιστορίες για τον Abimelech (Ιούδας 9), μερικούς προφήτες (Βασιλείς Α΄ 22) και στον Σαούλ (Σαμουήλ Α΄ 16, 18 και 19). Σε κάθε περίπτωση, ήταν ο Θεός που έστειλε ειδικά ένα διάβολο ή ψευδές πνεύμα να βασανίσει ανθρώπους.

Υπάρχει η θεωρία ότι, οι Εβραϊκές Γραφές περιείχαν αρχικά περιγραφές επαφών μεταξύ ανθρώπων και δαιμόνων, αλλά το υλικό αυτό διαγράφηκε απ' το κείμενο. Για παράδειγμα:

· Η περιγραφή στο Γέννεσις 32 του Ιακώβ που παλεύει με ένα άγνωστο κακοποιό στοιχείο στην όχθη ενός ποταμού, ίσως να αναφέρονταν κάποτε στον Ιακώβ που πολεμούσε ένα δαίμονα του ποταμού.

· Η περιγραφή στο Έξοδος 4 όπου ο Θεός προσπαθεί να σκοτώσει το Μωυσή, μπορεί να είχε αρχικά περιγράψει τη μάχη του Μωυσή με ένα δαίμονα.

· Η περιγραφή του επιχρίσματος με το αίμα του αρνιού στο πλαίσιο της πόρτας στο Έξοδος 12, ίσως να είχε παρθεί από ένα αρχαίο τελετουργικό που προστάτευε το σπιτικό από δαιμονικές επισκέψεις.

Αλλά αυτές και παρόμοιες νύξεις πρέπει να παραμείνουν απλές εικασίες. Σε καμία περίπτωση δεν συνεπάγονται την κατοχή ενός ανθρώπου από ένα δαιμονικό πνεύμα ή αναφέρουν ένα τελετουργικό εξορκισμού.

Δαιμονοληψία και εξορκισμός στις Χριστιανικές Γραφές (Καινή Διαθήκη)

Πολυάριθμες περιπτώσεις δαιμονοληψιών και εξορκισμών απ' τον Ιησού και τους μαθητές του αναφέρονται στα Ευαγγέλια και στις Πράξεις των Αποστόλων. Οι Επιστολές και η Αποκάλυψη σιγούν σε αυτά τα θέματα. Μπορούμε να συγκεντρώσουμε συγκεκριμένα συμπεράσματα για τη μέθοδο του εξορκισμού από τις Γραφές:

· Αιτία του δαιμονισμού: Στη Βίβλο, τα θύματα του δαιμονισμού δεν θεωρούνται ποτέ υπεύθυνα για την κατάστασή τους. Δεν υπάρχουν αναφορές στις Χριστιανικές Γραφές που υποδηλώνουν ότι ο δαιμονισμός τους προκλήθηκε από κάποιο αμάρτημα στη ζωή τους. Κανένα απ' τα θύματα δεν κατηγορήθηκε ότι επέτρεψε στον εαυτό του να καταληφθεί.

· Τα ζώα μπορούν να δαιμονισθούν: Ματθαίος 8:30 και αντίστοιχα αποσπάσματα, περιγράφουν ότι οι δαίμονες μπορούν να καταλάβουν γουρούνια.

· Πολλαπλή δαιμονοληψία: Πολλά αποσπάσματα αναφέρονται στην δαιμονοληψία ενός ατόμου από πολλούς δαίμονες. Το Λουκάς 8:30 περιγράφει ένα άνδρα που είχε καταληφθεί από πολλούς δαίμονες. Χρησιμοποίησε τον όρο "λεγεώνα", που ήταν μονάδα 6.000 στρατιωτών.

· Δώρα των δαιμόνων: Οι δαίμονες μπορούν να παραχωρήσουν ιδιαίτερες δυνάμεις στους ανθρώπους. Στο Πράξεις Αποστόλων 16:16, δόθηκε σε μια γυναίκα η δύναμη να προλέγει το μέλλον απ' το δαιμονικό πνεύμα που την είχε καταλάβει. Αλλά αυτό εμφανίζεται σαν εξαίρεση. Τα άλλα αποσπάσματα περιγράφουν, πώς οι δαίμονες βλάπτουν τους ανθρώπους.

· Αρρώστιες και διαταραχές που δημιουργούνται από δαίμονες: Το Λουκάς 9:39 περιγράφει ξεκάθαρα μία περίπτωση επιληψίας που προκλήθηκε από ένα δαίμονα. Το Λουκάς 11:14 καταγράφει ένα άτομο που δεν μπορούσε να μιλήσει εξαιτίας ενός ενοικούντα δαίμονα. Το Λουκάς 13:10-13 περιγράφει μια γυναίκα που δεν μπορούσε να ισιώσει την πλάτη της, για σχεδόν δύο δεκαετίες, εξαιτίας ενός δαιμονικού πνεύματος.10

· Δαιμονικά λόγια: Πολλά αποσπάσματα στη Βίβλο περιγράφουν δαίμονες που έχουν κάνει κατάληψη, να μιλάνε στον εξορκιστή, παίρνοντας ίσως τον έλεγχο των φωνητικών χορδών των ατόμων.

· Η δύναμη των δαιμόνων: Το Μάρκος 5:4 περιγράφει πώς ένα ενοικούν πνεύμα κάνει το θύμα να κατέχει υπεράνθρωπη δύναμη, ώστε δεν μπορούσαν να τον κρατήσουν δεσμά και αλυσίδες.

· Οι δαίμονες ποικίλουν στην κακία: Το Ματθαίος 12:45 περιγράφει πώς ένα πνεύμα εγκατέλειψε ένα άτομο, αλλά επέστρεψε με άλλα επτά που ήταν μοχθηρά απ' το αρχικό.

· Οι εξορκισμοί είναι συχνά εύκολοι: Με μία εξαίρεση, ο Ιησούς ή ένας Απόστολος απλά διέταζαν το δαιμονικό πνεύμα να εξέλθει και ο δαίμονας συμμορφώνονταν αμέσως.

· Κάποιοι εξορκισμοί απαιτούν ειδική προετοιμασία: Οι μαθητές του Ιησού δεν μπορούσαν να απαλλάξουν ένα αγόρι από ένα δαιμονικό πνεύμα που έκανε το παιδί να είναι φαινομενικά μουγκό και επιληπτικό. Ο Ιησούς θεράπευσε το παιδί και εξήγησε ότι ο μόνος τρόπος να απαλλάξεις κάποιον απ' αυτό το είδος του δαίμονα, ήταν μέσα από προηγηθείσα προσευχή και νηστεία.

· Χρησιμοποιώντας είδη ιματισμού: Το Πράξεις 19:12 περιέγραφε πώς, είδη ιματισμού ή πετσέτες προσώπου που χρησιμοποιήθηκαν κάποτε απ' τον Παύλο είχαν μαγικές δυνάμεις και χρησιμοποιούνταν για να θεραπεύσουν ανθρώπους που υπέφεραν από αρρώστιες και δαιμονικά πνεύματα.

· Μόνο οι Χριστιανοί μπορούν να εκτελέσουν εξορκισμούς: Το Πράξεις 19:13 περιγράφει, πώς 7 μη-Χριστιανοί προσπάθησαν να εξορκίσουν δαίμονες στο όνομα του Ιησού και του Παύλου. Απέτυχαν. Όλοι δέχτηκαν επίθεση και ξυλοκοπήθηκαν από τον δαιμονισμένο άνδρα, ο οποίος τους έσκισε τα ρούχα.

· Προστάζοντας στο όνομα του Ιησού: Μετά την εκτέλεση του Ιησού, γίνονταν εξορκισμοί στο όνομα του Ιησού:

- Το Πράξεις 16:16 περιέγραφε μια δαιμονισμένη σκλάβα. Ο Παύλος εξόρκισε ένα "πνεύμα μαντείας" από αυτήν. Διέταξε το πνεύμα να φύγει "στο όνομα του Ιησού"

- Το Πράξεις 19:13 περιέγραψε πώς, κάποιοι πλανόδιοι Ιουδαίοι εξορκιστές, προσπάθησαν να εξορκίσουν ένα δαίμονα λέγοντας "στο όνομα του Ιησού, το οποίο κηρύσσει ο Παύλος, σε διατάζω να εξέλθεις". Ήταν ανεπιτυχείς, προφανώς επειδή δεν ήταν πιστοί του Χριστιανισμού.

· Κίνδυνος στον εξορκισμό: Στο Πράξεις 19:13 ο δαιμονισμένος άνδρας επέδειξε υπεράνθρωπη δύναμη. Επιτέθηκε σε 7 Ιουδαίους εξορκιστές τους ξυλοκόπησε τους έδιωξε απ' το σπίτι με τα ρούχα τους σκισμένα. Προφανώς το δαιμονικό πνεύμα αναγνώρισε ότι οι εξορκιστές δεν ήταν Χριστιανοί και αρνήθηκε να εκτελέσει τις εντολές τους.

· Οι άρρωστοι πήγαιναν στον εξορκιστή: Ο άρρωστος μεταφέρονταν μπροστά στους Αποστόλους· οι Απόστολοι δεν αναζητούσαν τους αρρώστους. Με μια εξαίρεση, όλοι θεραπεύτηκαν, είτε υπέφεραν από εισβολή δαιμόνων, είτε από φυσική ασθένεια. Κανείς στη Βίβλο δεν είχε θητεία εξορκιστή.

· Επιστροφή των δαιμόνων: Το Ματθαίος 12:43 περιγράφει ένα δαίμονα που εγκατέλειψε έναν άνδρα, προφανώς εξαιτίας εξορκισμού. Επέστρεψε αργότερα με άλλα επτά δαιμονικά πνεύματα για να επανακαταλάβει το άτομο. Παρ' όλα αυτά δεν υπάρχει αναφορά κανένας εξορκισμός του Ιησού ή των μαθητών του να είχε προσωρινές θεραπείες.

· Ο εξορκισμός εξαρτάται απ' την πίστη του θύματος: Στο Μάρκος 9:18, ο Ιησούς εξήγησε σε έναν άνδρα ότι όλα τα πράγματα είναι δυνατά σε αυτούς που πιστεύουν, συμπεριλαμβανομένου του εξορκισμού του γιου του.

Ισχύουν σήμερα η δαιμονοληψία και ο εξορκισμός;

Οι προοδευτικοί Χριστιανοί και αυτοί που κατατάσσονται στους σκεπτικιστές, αρνούνται γενικά την ύπαρξη των ενοικούντων δαιμονικών πνευμάτων που ελέγχουν τις διάνοιες και τα σώματα των ανθρώπων. Θεωρούν συχνά τις περιπτώσεις εξορκισμού στις Γραφές, ως μη έχουσες βάση στην πραγματικότητα. Οι περιγραφές αναπαριστάνουν συχνά, το πώς οι συγγραφείς του 1ου αιώνα ερμήνευσαν τα γεγονότα, π.χ. οι συγγραφείς των Ευαγγελίων περιέγραψαν ιστορίες για δαίμονες που διατάχτηκαν να εγκαταλείψουν τα θύματα. Στην πραγματικότητα, ο Ιησούς απλά χρησιμοποιούσε τις ικανότητές του πίστης-θεραπείας για να θεραπεύσει αυτούς που υπόφεραν.

Οι συντηρητικοί Χριστιανοί που δέχονται το αλάθητο της Βίβλου, έχουν ένα φάσμα απόψεων όσον αφορά τη δαιμονοληψία στη σύγχρονη εποχή. Δύο άκρα είναι:

· Η κατάληψη δεν είναι πια συνηθισμένη: αυτή είναι η πεποίθηση ότι η δαιμονοληψία και η αναγκαιότητα του εξορκισμού ήταν διαδεδομένη μόνο στη διάρκεια της βασιλείας του Ιησού και λίγο μετά. Είναι σπάνια ή ανύπαρκτη σήμερα. Ίσως η παρουσία του Ιησού στη γη προκάλεσε την ασυνήθιστη δράση του Σατανά και των δαιμόνων του. Ή ίσως, ο Ιησούς και οι μαθητές του θεράπευσαν τόσους πολλούς δαιμονισμένους ανθρώπους για να αποδείξουν στο κοινό ότι ο Ιησούς ήταν ο Μεσσίας. Με την ίδρυση της Χριστιανικής εκκλησίας, η ανάγκη εξορκισμών ελαττώθηκε. Έτσι, κάποιος μπορεί να υποθέσει ότι οι σύγχρονες αναφορές κατάληψης από δαιμονικά πνεύματα προκαλούνται στην πραγματικότητα από ψυχικές ασθένειες. Οι εξορκισμοί είναι εξαιρετικά επικίνδυνοι και προσβλητικοί για τα θύματα.

· Η κατάληψη είναι ακόμα συνηθισμένη: αυτή είναι η πεποίθηση ότι, η δαιμονοληψία και η αναγκαιότητα του εξορκισμού είναι τόσο ισχυρή σήμερα, όσο και στην Παλαιστίνη του 1ου αιώνα. Πολλοί άνθρωποι που παρακολουθούνται από ψυχίατρους και ψυχολόγους και άλλους θεραπευτές, είναι στην πραγματικότητα δαιμονισμένοι και θεραπεύονται μόνο με εξορκισμό. Αναρίθμητα εκατομμύρια δολάρια σπαταλούνται άδικα απ' τους ψυχοθεραπευτές ή ακόμα σε επικίνδυνες θεραπείες.

Δαιμονοληψία, Δαιμονική τυραννία και σχιζοφρένεια.

Το Πράξεις 10:38 αναφέρει δυναστεύσεις απ' τον Σατανά, οι οποίες κάποιοι πιστεύουν ότι είναι ένα διαφορετικό φαινόμενο από την δαιμονοληψία.20 Κάποιος δυναστεύεται απ' τον Σατανά με το να δέχεται επιρροές στη συμπεριφορά του σε μια περιοχή της ζωής του - π.χ. στο να μη μπορεί να αντισταθεί στο αλκοόλ. Βασανίζονται αλλά δεν καταλαμβάνονται από καταληψίες δαίμονες.19 Η δυνάστευση συχνά οδηγεί στην δαιμονοληψία.

Η ανώνυμη σελίδα του Web "Eternal Destinies" διδάσκει ότι ο Σατανάς κυβερνά τις συχνότητες, τα ΜΜΕ και το Χόλιγουντ. Έχει "μια κυριάρχουσα επιρροή πάνω στην παγκόσμια πολιτική και σε διάφορες θρησκείες". Ο Webmaster διαφοροποιείται μεταξύ των συμπτωμάτων της δαιμονικής δυνάστευσης και του δαιμονισμού:

· Συμπτώματα δυνάστευσης: αφύσικος και παράλογος φόβος, άγχος και μοναξιά, έλλειψη στόχων, κατάθλιψη, έλλειψη ικανότητας λογικής αιτιολόγησης, αναζήτηση δύναμης και ελέγχου κ.λπ.

· Συμπτώματα δαιμονισμού: ανεξέλεγκτο βρίσιμο, υπερβολική φυσική δύναμη, απροσδόκητα υψηλό IQ, έντονα αρνητικά αντίδραση όταν προφέρεται το όνομα του Ιησού, πολλαπλές προσωπικότητες, υπερβολικός φόβος στην παρουσία Χριστιανών, βίαιη συμπεριφορά, επίδειξη παραφυσικών ικανοτήτων, έντονη κατάθλιψη, κ.λπ.

Στην "Eternal Destinies" πιστεύεται ότι η δυνάστευση και ο δαιμονισμός έχουν διαφορετικές αιτίες:

Αιτίες δυνάστευσης:

· Δραστηριότητες όπως η φιλική στάση, τα ραντεβού ή η σεξουαλική επαφή με έναν δαιμονισμένο ή άτομο που δυναστεύεται, το να παίζεις με τους πίνακες Ouija, να διαβάζεις επιστημονική φαντασία, να βλέπεις σαπουνόπερες, να βλέπεις πορνογραφικό υλικό κ.λπ.

· Θρησκευτικά μπλεξίματα όπως: ψευδο-θρησκείες, αιρέσεις, η απαγγελία ψαλμών, ο μη-Χριστιανικός διαλογισμός, κ.λπ.

Αιτίες δαιμονισμού:

· δραστηριότητες όπως: ακραίες περιπτώσεις σεξουαλικής ακολασίας, η απειθαρχία· η βλασφημία, το να κάνεις τεστ ESP ή άλλων παραφυσικών ικανοτήτων, η ανάμιξη στην αστρολογία, το να πηγαίνεις σε μάντεις, να κατέχεις ή να χρησιμοποιείς αποκρυφιστικά φυλαχτά, τάλισμαν, γραπτό υλικό, μουσική, κ.λπ.

Ρωμαιοκαθολικές πίστεις και πρακτικές για τον εξορκισμό:

Στο παρελθόν, οι πεποιθήσεις της εκκλησίας για τη φύση των γυναικών και της ανθρώπινης σεξουαλικότητας οδήγησαν στην πίστη ότι κάθε νεογέννητο είχε καταληφθεί από ένα ενοικούντα δαίμονα, εξαιτίας της στενής επαφής με το γενετήσιο κανάλι της μητέρας του. Η εκκλησία συνήθιζε να εξορκίζει κάθε νεογέννητο την ώρα της βάπτισης με το ακόλουθο τελετουργικό:

"Σε εξορκίζω ακάθαρτο πνεύμα στο όνομα του Πατέρα, και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Εξήλθε και άφησε αυτόν τον υπηρέτη του Θεού [όνομα του νηπίου]. Αναθεματισμένο και καταραμένο πνεύμα, άκουσε την προσταγή του ίδιου του Θεού, αυτού που περπάτησε πάνω στη θάλασσα και πρότεινε το δεξί του χέρι στον Πέτρο καθώς βυθίζονταν. Γι' αυτό, αναθεματισμένε διάβολε, παραδέξου την καταδίκη σου … και φύγε απ' αυτόν τον υπηρέτη του Θεού [όνομα του νηπίου] … Ποτέ μην τολμήσεις, αναθεματισμένε διάβολε, να παραβιάσεις το σημάδι του ιερού σταυρού που τοποθετούμε πάνω στο μέτωπό του/της. Με τη βοήθεια του Χριστού του Κυρίου μας."

Μικρότερης σημασίας εξορκισμοί εκτελούνται ακόμα στις βαπτίσεις, στον αγιασμό των Αγίων Υδάτων, στον αγιασμό ενός σπιτιού ή άλλης τοποθεσίας κ.λπ.2

Μέσα στην ιστορία της, η εκκλησία έχει αναγνωρίσει δαιμονικά πνεύματα σε δαιμονισμένα άτομα και τα αντιμετώπισε με ολοκληρωμένους εξορκισμούς. Η πρακτική έχει αυστηρά ελεγχθεί στη σύγχρονη εποχή. Ο εκκλησιαστικός κανόνας απαιτεί τώρα μια απ' ευθείας εντολή "του επισκόπου, μετά από δύο προσεκτικές έρευνες, βασισμένες σε θετικές ενδείξεις ότι ο δαιμονισμός είναι γεγονός".3

Πιστεύεται ότι οι δαίμονες βλάπτουν με ένα-δυο τρόπους τα θύματά τους: Μπορούν να προκαλέσουν μια ψύχωση, κατά την οποία ο δαίμονας γεμίζει το μυαλό του θύματός του με κακές σκέψεις. Η δεύτερη είναι η δαιμονοληψία, κατά την οποία ο διάβολος καταλαμβάνει την εξουσία του ανθρώπινου σώματος.

Διάφορα σημάδια δαιμονοληψίας είναι: πλάνες στην πίστη, εξαπατήσεις, ανακρίβεια, ψέματα και σύγχυση, "το να μιλάει με μεγάλο αριθμό λέξεων από άγνωστες γλώσσες, ή να τις καταλαβαίνει, κάνοντας γνωστά πράγματα μακρινά ή κρυμμένα, επίδειξη δύναμης υπεράνω της θέσης κάποιου, μαζί με έντονη αποστροφή προς τον Θεό, την Παναγία, τον Σταυρό και τις ιερές εικόνες".4

Στις 26 Ιανουαρίου του 1999, ο Καρδινάλιος Jorge Arturo Medina, επιμελητής της Συνόδου για τη Θεία Λατρεία και της Πειθαρχίας των Μυστηρίων, παρουσίασε ένα ανανεωμένο τελετουργικό εξορκισμού για την εκκλησία.4 Ο προηγούμενος σημαντικός εκσυγχρονισμός κυκλοφόρησε ως Rituale Romanum κατά τη διάρκεια της ηγεμονίας του Πάπα Παύλου του Ε΄ το 1614 μ.Χ. Το τελετουργικό περιγράφεται σε 84 σελίδες, δεμένο κατάλληλα σε ένα κόκκινο δερμάτινο βιβλίο. Το τελετουργικό είναι προς το παρόν διαθέσιμο μόνο στα λατινικά· θα μεταφραστεί σε άλλες γλώσσες σε μελλοντικό χρόνο. Το τελετουργικό εξορκισμού περιλαμβάνει: "προσευχές, τον αγιασμό και το ράντισμα με Αγίασμα, την τοποθέτηση των χεριών πάνω στον δαιμονισμένο και τη δημιουργία του σημείου του σταυρού, την επίκληση του Χριστού, του Αγίου Πνεύματος και των αγίων της εκκλησίας".5 Κατόπιν ακολουθεί το τυπικό της επίκλησης: απαριθμούνται οι δαίμονες του Σατανά και ζητείται απ' το Θεό να απελευθερώσει το θύμα απ' τη δαιμονοληψία. Κατόπιν ακολουθεί το τυπικό της προσταγής κατά το οποίο ο διάβολος διατάσσεται να αφήσει το άτομο. Τελειώνει με "Ως εκ τούτου, απομακρύνσου Σατανά".

Οι κατευθυντήριες γραμμές του Βατικανού, τονίζουν ότι, οι περισσότερες συμπεριφορές που παρουσιάζεται να προκαλούνται από δαιμονοληψία, προκαλούνται στην πραγματικότητα από ψυχιατρικές ασθένειες.6 Ο Monsignor Corrado Balducci, ο κορυφαίος εξορκιστής του Βατικανού, εκτίμησε ότι μόλις 5 ή 6 μεταξύ χιλίων ανθρώπων που ζητάνε τη βοήθεια ενός εξορκιστή, κατέχονται πραγματικά από δαιμονικά πνεύματα. Οι υπόλοιποι "χρίζουν ψυχιατρικής βοήθειας"8. "… οι ιερείς που έρχονται σε επαφή με εξορκισμούς, πρέπει να αντιμετωπίζουν το Κακό σαν μια δύναμη 'ενεδρεύουσα σε όλα τα άτομα, παρά σαν μια δύναμη, που παραδοσιακά ενσαρκώνει ο Σατανάς, απειλώντας τους ανθρώπους απ' έξω … Οι αξιωματούχοι του Βατικανού λένε ότι, κάτω απ' τα νέα τελετουργικά, οι ιερείς θα ενθαρρύνονται να μην αναφέρονται πια στον Πρίγκιπα του Σκότους, στον Καταραμένο Όφη, στο Δόλιο Πνεύμα, στη Σατανική Δύναμη ή στον Κύριο της Απάτης. Αντίθετά, τα τυπικά αναφέρονται πιο ακαθόριστα στην 'αιτία του κακού'. Επίσης συστήνουν για πρώτη φορά μια επίκληση στην Παρθένο Μαρία για να βοηθήσει στην καταπολέμηση του κακού σε ένα 'πάσχον άτομο', μια αντανάκλαση της προσωπικής οφειλής του Πάπα Ιωάννη Παύλου του Β΄ στην Μαρία."8

Παρ' όλα αυτά η εκκλησία δεν αντιμετωπίζει "μαλακά" την πίστη στον Σατανά και τους δαίμονές του. Ο εκπρόσωπος του Βατικανού, Καρδινάλιος Jorge Medina Estevez, τόνισε ότι: "Η ύπαρξη του διαβόλου δεν είναι μια γνώμη, κάτι που μπορεί να το εκλάβει κάποιος όπως θέλει. Όποιος λέει ότι δεν υπάρχει, δεν θα έχει την πληρότητα της Καθολικής πίστης". Είπε ότι η παρουσία του διαβόλου είναι ορατή στην πλατειά αποδοχή "του ψέματος και της απάτης … στην ειδωλολατρία του χρήματος … στην ειδωλολατρία του σεξ…". Η παρουσία του διαβόλου … εξηγεί τη δραματική κατάσταση του κόσμου, που υποφέρει κάτω απ' τη δύναμη του κακόβουλου".
Σύμφωνα με τα απομνημονεύματα του Καρδινάλιου Jacques Martin, του πρώην επιστάτη του υπηρετικού προσωπικού του ποντίφικα, ο Πάπας Ιωάννης Παύλος ο Β΄, εξόρκισε επιτυχώς μια γυναίκα το 1982. Όταν του την έφεραν, σπαρταρούσε στο έδαφος.7

Συντηρητικές Προτεσταντικές πίστεις και πρακτικές για τον εξορκισμό:

Οι Φονταμενταλιστές και άλλοι Ευαγγελικοί Χριστιανοί εκθέτουν ένα ευρύ φάσμα πεποιθήσεων όσον αφορά στη δαιμονοληψία και τον εξορκισμό. Αλλά κυρίως μοιράζονται κάποιες βασικές αρχές:

· Όπως και οι Ρωμαιοκαθολικοί, οι περισσότεροι πιστεύουν ότι τα αποσπάσματα για δαίμονες στην Καινή Διαθήκη είναι ακριβείς περιγραφές της δύναμης και της δράσης των κακών πνευμάτων.

· Ο Σατανάς και οι δαίμονές του πιστεύεται ότι είναι ζωντανές οντότητες που περιπλανιούνται στον κόσμο αναζητώντας να βασανίζουν και να καταστρέψουν ανθρώπους.

· Πολλοί θεωρούν ότι οι Σατανικές δυνάμεις παίζουν κυρίαρχο ρόλο στην ζωές των ανθρώπων σήμερα. Βιβλία στα Χριστιανικά βιβλιοπωλεία και προγράμματα στο Χριστιανικό ραδιόφωνο και την τηλεόραση αναφέρονται συχνά σε δαιμονικές επιρροές και προειδοποιούν τους πιστούς να είναι συνέχεια σε επαγρύπνηση.

Μερικές Ευαγγελικές πίστεις:

Ο J.F. Cogan έχει γράψει ένα "Εγχειρίδιο για τη Δαιμονοληψία για Εργάτες στην Υπηρεσία της Ανθρωπότητας [sic]". Είναι μια πολύ πλήρης περιγραφή της δαιμονοληψίας και του εξορκισμού και θα ασχοληθούμε εδώ μαζί του λεπτομερειακά. Το εγχειρίδιο έχει σκοπό να γνωστοποιήσει σ' αυτούς που ασχολούνται με την υπόθεση, στους εργάτες της εκκλησίας και σε 22 άλλα επαγγέλματα για αυτό που αυτός αισθάνεται ότι είναι η πραγματικότητα για τη δαιμονοληψία.10 Σχολιάζει: "… Ο Σατανάς και οι δαίμονές του έχουν αληθινή δύναμη.

Στα όρια που ο Θεός έχει ορίσει, ο Σατανάς και οι δαίμονές του μπορούν να κάνουν πραγματική πνευματική ζημιά στους ανθρώπους που δεν πληρούνται, και γι' αυτό δεν προστατεύονται, απ' το Άγιο Πνεύμα." Παρακάτω γράφει: "Ο σκοπός του Σατανά και των δαιμόνων του είναι η αιώνια καταδίκη των ψυχών όσων το δυνατόν περισσότερων ανθρώπων για να απορρίψουν τη σωτηρία του Ιησού Χριστού και να είναι καταραμένοι για πάντα στην τιμωρία της κόλασης." Παραθέτει ένα αριθμό συμπεριφορών και δράσεων που συνήθως προκαλούνται από δαιμονοληψία, σήμερα:

· "… όσοι διαπράττουν σειρά φόνων και εμπρησμών είναι δαιμονισμένοι."

· Η διακεκομμένη δαιμονοληψία είναι η αιτία της συζυγικής κακομεταχείρισης

· "Η αυτοκτονία συχνά συνδέεται με δαιμονοληψία."

· "Όταν δύο άνθρωποι είναι και οι δύο δαιμονισμένοι, ίσως έχουν λάγνα έλξη ο ένας για τον άλλο, πέρα από κάθε λογική … Συχνά η λαγνεία που προκαλείται από δαίμονες, οδηγεί στο φόνο …"

· Το παράλογο κλέψιμο καταστημάτων

· Μαθησιακές ανικανότητες και προβλήματα συμπεριφοράς της παιδικής ηλικίας.

· Διάφορες φυσικές ασθένειες.

· Ψυχικές ασθένειες όπως η σχιζοφρένεια

· Η μετα-υπνωτική υποβολή.

· Οι δαίμονες καταλαμβάνουν σπίτια όπως και ανθρώπους· ένα στοιχειωμένο σπίτι ίσως είναι μια "φωλιά" δαιμονικών πνευμάτων.

· Συγκεκριμένα παιχνίδια μπορεί να οδηγήσουν σε μπλεξίματα με δαίμονες: οι πίνακες Ouija, το dungeons and dragons και άλλα παιχνίδια ρόλου, τα παιχνίδια με δράκους, κ.λπ.

· Η διαταραχή πολλαπλής προσωπικότητας (αλλιώς, διαταραχή χωριστής ταυτότητας)

· Ψευδείς μνήμες να εμφυτευτούν από δαίμονες στο μυαλό ανθρώπων που υποβάλλονται σε θεραπεία ανάκλησης της μνήμης.

· Αυτόματη ανθρώπινη ανάφλεξη

· Απαίσια και υβριστική γλώσσα με φωνή διαφορετική απ' τη φυσιολογική φωνή του θύματος.

Γράφει ότι υπάρχουν πολλές δραστηριότητες που να έλκουν δαίμονες στα άτομα που εμπλέκονται με:

· Παράνομο σεξ.

· Ομοφυλοφιλικό σεξ.

· Θέαση πορνογραφίας.

· Χρησιμοποίηση ψυχοτροπικών ναρκωτικών

· Ύπνωση

· Άκουσμα μουσικής ροκ, ειδικά αν οι μουσικοί εμπλέκονται οι ίδιοι με τους δαίμονες.

Αναφέρει συγκεκριμένα επαγγέλματα, ρόλους και καθήκοντα που συχνά προκαλούν δαιμονοληψίες:


· Αρχηγοί θρησκευτικών αιρέσεων

· Όλοι οι λάτρες του Σατανά θα καταληφθούν τελικά από δαίμονες.

· Αστρολόγοι

· Παραψυχολόγοι, συμπεριλαμβανομένων και αυτών που δρουν μέσω τηλεφώνου, και παραψυχολόγοι που βοηθούν σε αστυνομικές έρευνες.

Αναφέρει ότι, αν ένα άτομο ανοίξει το μυαλό του "σε δυνάμεις που δεν είναι καθαρά Ιερές", τότε το μυαλό του μπορεί να γεμίσει με ένα δαίμονα.

Τα Ευαγγέλια περιγράφουν ότι κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Ιησού, λέγονταν ότι οι δαίμονες καταλάμβαναν ανθρώπους και προξενούσαν φυσικές και ψυχικές ασθένειες. Αλλά μετά την εκτέλεση του Ιησού, ο Παύλος έγραψε σε ευρεία έκταση για τον τομέα των δαιμονικών πνευμάτων. Στο Προς Κορινθίους Β΄ 11:13-15, προειδοποιούσε ότι υπηρέτες του Σατανά (πιθανά δαιμονισμένα άτομα) προσποιήθηκαν ότι ήταν απόστολοι του Χριστού, ακόμα και διαδίδοντας ψεύδη και διαφωνίες. Τα αποσπάσματα Προς Τιμόθεο Α΄ 4:1 και στο Προς Τιμόθεο Α΄ 4:3-4 δηλώνουν ότι οι διδασκαλίες των δαιμόνων θα διαδοθούν ευρέως. Μας δίνει σαν παράδειγμα τους καθηγητές Ευαγγελικών ιερατικών σχολών που υποστηρίζουν ίσες ευκαιρίες χειροτονίας για τους ομοφυλόφιλους, τις λεσβίες και τους ετεροφυλικούς.

Ο .F. Cogan έχει αναπτύξει μια ενδιαφέρουσα ιδέα του "δαιμονικού μοιράσματος του χρόνου". Σκέπτεται ότι ο αριθμός των δαιμόνων έχει προσδιοριστεί για τα προηγούμενα μερικές χιλιάδες χρόνια. Έτσι, κάθε δαίμονας έχει πολύ περισσότερα άτομα να κατέχει σήμερα από ό,τι σε παλιότερες εποχές. Επειδή είναι δημιουργημένα όντα, οι δαίμονες μπορούν να είναι μόνο σε ένα τόπο σε κάθε στιγμή. Γι' αυτό πρέπει να "μοιράσουν το χρόνο" στους ανθρώπους που τους αντιστοιχούν. Έτσι, συγκεντρώνονται στο να βασανίσουν ένα άτομο, κατόπιν ταξιδεύουν με μεγάλη ταχύτητα σε άλλο άτομο και τους βασανίζουν. Σκέπτεται ότι ίσως μπορούν να ταξιδεύουν μεταξύ των θυμάτων με "την ταχύτητα του ηλεκτρισμού, 300.000 χιλιόμετρα το δευτερόλεπτο". [Αυτό είναι απίθανο, αν οι δαίμονες έχουν μη-μηδενικό βάρος, επειδή η μάζα ενός σώματος αυξάνεται προς το άπειρο καθώς προσεγγίζεται η ταχύτητα του φωτός]. Υποστηρίζει αυτή τη θεωρία, παρατηρώντας ότι οι δολοφόνοι, αυτοί που παρενοχλούν σεξουαλικά παιδιά και αυτοί που κακομεταχειρίζονται τις συζύγους τους, μπορεί να εμπλέκονται με εγκληματικές δράσεις τη μια στιγμή και να είναι απόλυτα ήρεμοι και λογικοί λίγα δευτερόλεπτα πριν και μετά.

Προτείνει μια διαδικασία πολλών βημάτων για να προκαλέσει την απελευθέρωση από την δαιμονοληψία. Τα άτομα:

· Πρέπει να σωθούν και ν απληρωθούν απ' το Άγιο Πνεύμα.

· πρέπει να προσευχηθούν στο Θεό ώστε "η δύναμη του εκχυνόμενου αίματος του Ιησού Χριστού να τους προστατεύσει"

· να βρουν ένα σύμβουλο να τους βοηθήσει

· να προσευχηθούν για την απελευθέρωση

· να προσδοκούν απελευθέρωση από τους δαίμονες. Ίσως να μην θέλουν να τους αφήσουν εύκολα, πέρα από το ότι οι δαίμονες ίσως προσπαθήσουν να τους επανακαταλάβουν

· να προσεύχονται τακτικά

· να διαβάζουν τη Βίβλο

· να παρακολουθούν τακτικά την εκκλησία

Η Αλληλεπιδραστική Βίβλος11 παραθέτει το Προς Ρωμαίους 8:35-39 για να αποδείξει ότι οι δαίμονες δεν μπορούν να καταλάβουν κάποιον που έχει σωθεί.

Το περιοδικό Viewpoint, a Mission Outreach στο Joplin MO, μάζεψε σχόλια από ένα αριθμό Ευαγγελικών Χριστιανών, για τη δαιμονοληψία. Κάποιες πεποιθήσεις που εκφράστηκαν:

· όταν κάποιος καταλαμβάνεται επανειλημμένα από δαίμονες, πρόκειται για τον ίδιο δαίμονα κάθε φορά.

· δεν υπάρχει πρακτικός τρόπος για να διαφυλάξεις απ' τους δαίμονες, κάποιον που δεν είναι σωσμένος. Ο δαίμονας μπορεί να επιστρέψει κάθε στιγμή.

· όταν το Άγιο Πνεύμα εισέλθει σε κάποιον, δεν μπορεί την ίδια στιγμή να τον καταλάβει ένα δαίμονας

· εύκολα μπορείς να καταλάβεις, αν κάποιο πνεύμα προέρχεται απ' το Θεό ή τον Σατανά. Απλά ζήτησέ του να πει "ο Ιησούς είναι ο Κύριος". Αν δεν μπορεί ή δεν θέλει να πει τη φράση, τότε είναι δαίμονας.

· Ο Σατανάς ξεγελάει τους ανθρώπους, ώστε να δημιουργούν ένα ιερατείο για να εξορκίσει τους δαιμονισμένους.

Αυτό τους απασχολεί απ' το να κηρύσσουν το Ευαγγέλιο.

· Το να αποβάλλεις τους δαίμονες από ένα δαιμονισμένο είναι επικίνδυνο, επειδή μπορεί να καταληφθεί

χειρότερα από πριν. Το άτομο πρέπει να σωθεί και να λάβει το Άγιο Πνεύμα για να αποτραπεί μια επανακατάληψη.

· Οι Ευαγγελιστές πρέπει να συγκεντρωθούν στο να κηρύσσουν το Ευαγγέλιο και όχι στην αναζήτηση ανθρώπων για να τους εξορκίσουν.

· Ένας συνεργάτης προτείνει ότι είναι σπάνιες οι πραγματικές θεραπείες και οι εξορκισμοί στις μέρες μας και ότι, ο Σατανάς δεν καταλαμβάνει τώρα ανθρώπους, όπως έκανε τον 1ο αιώνα μ.Χ. Αφού αναστήθηκε ο Ιησούς, "η δύναμη του Σατανά μειώθηκε κατά πολύ."

Ο Bob Vaugn έχει την σελίδα "Uncommon Answers" στο Web, που πραγματεύεται την δυνάστευση από δαίμονες και άλλα θέματα20. Υποστηρίζει ότι:

· Οι πιστοί Χριστιανοί έχουν τη δύναμη και τη δικαιοδοσία να αποβάλουν διαβόλους από δαιμονισμένους.

· Δεν προκαλούνται όλες οι αρρώστιες από δαιμονικά πνεύματα. Κάποιες προκαλούνται από ιούς και άλλες φυσικές αιτίες.

· Κάποιος που είναι δαιμονισμένος είναι ανήμπορος να αντισταθεί στις εντολές του δαίμονά του.

· Πολλά αποσπάσματα της Καινής Διαθήκης αναφέρουν ή υποδηλώνουν ότι, κάποιος που έχει σωθεί δεν μπορεί να καταληφθεί από ένα δαίμονα.

Ο Rex W. Rosenberg, ένας συντηρητικός Χριστιανός κλινικός ψυχολόγος που ειδικεύονταν σε διαταραχές πολλαπλής προσωπικότητας και διαταραχές χωριστής ταυτότητας (MPD/DID), πιστεύει ότι η δαιμονική διείσδυση μπορεί να οδηγήσει σ' αυτό που αποκαλεί "διχασμός με δαιμονική μεσολάβηση" (DMD). Βεβαιώνει ότι οι θεραπευτές θα ανιχνεύσουν στους πελάτες τους τόσο την παρουσία πραγματικά πολλών προσωπικοτήτων (αλλιώς alters, μερικές απ' τις οποίες θα έχουν δαιμονικές διασυνδέσεις), όσο και δαιμόνων (κάποιοι απ' τους οποίους θα μεταμφιεστούν σαν alters). Μπορεί να γίνει μεγάλη ζημιά στον ασθενή, αν δεν καθοριστεί ακριβώς η ακριβή φύση των οντοτήτων και δεν εφαρμοστεί η κατάλληλη θεραπευτική αγωγή.13

Έχει δημιουργήσει μια πειραματική "Μελέτη Απόκρυφων Δραστηριοτήτων και Επιδείξεων", που μπορεί να χρησιμοποιήσει ένα άτομο για να ανιχνεύσει το βαθμό της ανάμειξης του με το απόκρυφο. Απαριθμεί 96 εμπειρίες ή επιδείξεις αποκρυφιστικής δραστηριότητας π.χ. η θέαση τεράτων, νεράιδων, η ανικανότητα ανάγνωσης ή κατανόησης της Βίβλου, δαιμονικές σεξουαλικές σχέσεις με γυναίκα. Απαριθμεί 79 αποκρυφιστικές δραστηριότητες και οργανισμούς π.χ. τις κάρτες Ταρώ, τους πίνακες Ouija, το Ι Τσινγκ, το διάβασμα φύλων φοινικιάς ή τσαγιού, τους χάρτες βιορύθμων, το ρίξιμο ρούνων, την αριθμολογία. Περιλαμβάνονται ένας αριθμός θρησκειών και πνευματικών ατραπών: Christian Science, Eckankar, Hare Krishna, Santeria, Scientology, Unification Church, Μαγεία/Wicca. Άλλες παραπομπές στο Internet για δαιμονοληψία και MPD είναι στα 15, 16, 17. Μια περιγραφή εξορκισμού ενός ατόμου που του είχε διαγνωστεί MPD είναι στο 18.

Υλιστικές, αμφιβάλλουσες και θρησκευτικά προοδευτικές πεποιθήσεις:

Υλιστικές, αμφιβάλλουσες και θρησκευτικά προοδευτικές ομάδες και άτομα έχουν προ πολλού εγκαταλείψει κάθε πίστη στο Σατανά, στους δαίμονές του, στη δαιμονοληψία σαν αιτία ψυχικών και φυσικών ασθενειών και στην αναγκαιότητα του εξορκισμού. Λίγοι δίνουν σημασία σήμερα σ' αυτά τα θέματα. Οι περισσότεροι θεωρούν τις δήθεν δαιμονοληψίες, να έχουν τη ρίζα τους σε νοητικές διαταραχές, όπως η επιληψία ή το σύνδρομο του Tourette, σε ψυχικές ασθένειες όπως η σχιζοφρένεια ή "σε ανθρώπους των οποίων τα μυαλά είναι λίγο-πολύ υγιή, αλλά οι οποίοι δυστυχώς απορροφούνται στο να παίζουν ένα κοινωνικό ρόλο με πολλές δυσάρεστες συνέπειες."22

Πολλοί θεραπευτές έχουν εμπλακεί στη διάγνωση διαταραχών πολλαπλής προσωπικότητας και διαταραχών χωριστής ταυτότητας στους ασθενείς τους. Παρ' όλα αυτά, οι περισσότεροι επαγγελματίες ψυχικής υγιεινής έχουν παραμείνει απρόθυμοί να πειστούν για την ύπαρξή του. Θεωρούν το MPD/DID σαν μια ιατρογενή διαταραχή.- ένα πρόβλημα που δημιουργείται από τον γιατρό ή τον θεραπευτή. Σήμερα, πολύ λίγοι θεραπευτές πιστεύουν ακόμα στην πραγματικότητα του MPD· σχεδόν κανείς τους δεν αποδίδει την αιτία σε ενοικούντες δαίμονες.

Το Χόλιγουντ έχει κάνει μια μεγάλη σειρά ταινιών τρόμου Β΄ κατηγορίας για δαιμονικά πνεύματα και ακόμα μερικές βασικές ταινίες, όπως ο Τρόμος του Amityville, Κάρι, ο Διάβολος στην κυρία Τζόουνς (ταινία XXX), ο Εξορκιστής, τους Γκοστμπάστερς, τα Γκρέμλινς, Halloween, το Παιδί της Νύχτας, το Omen, το Poltergeist και το Μωρό της Ρόσμαρι.25 Συνεχίζουν να κάνουν ταινίες προωθώντας μια φανταστική μορφή της λατρείας του Σατανά που δημιουργήθηκε απ' την εκκλησία πάνω από 500 χρόνια πριν. Στα παιδιά αρέσει ακόμα να τρομάζουν από δαιμονικά πνεύματα, "μάγισσες", σκελετούς, στοιχειωμένα σπίτια, φαντάσματα κ.λπ. την παραμονή των Αγίων Πάντων (Halloween). Αλλά τα περισσότερα "πιστεύουν" σ' αυτά τα όντα, με τον ίδιο τρόπο που πιστεύουν στον Άη Βασίλη και στον πασχαλινό λαγό - σαν ένα διασκεδαστικό παραμύθι από μια προ-επιστημονική εποχή.

Πρόσφατες εξελίξεις:

Απρίλιος 2000: Ο αιδεσιμότατος Jim Peasboro του Savannah GA έγραψε το βιβλίο "Ο Διάβολος στη Μηχανή: Κατέχεται ο υπολογιστής από ένα δαίμονα;" Μερικά σημεία που θίγονται στο βιβλίο είναι:

· Αν και η εποχή των υπολογιστών έχει προαναγγείλει πολλές προόδους, έχει επίσης άλλη μια πόρτα μέσω της οποίας ο Λούσιφερ και οι ευνοούμενοί του μπορούν να εισέλθουν στις ψυχές των ανθρώπων και να τις διαφθείρουν.

· Οι δαίμονες μπορούν να καταλάβουν καθετί που έχει εγκέφαλο, ακόμα και ένα κοτόπουλο, ένα άνθρωπο ή ένα κομπιούτερ.

· "Κάθε προσωπικός υπολογιστής κατασκευασμένος μετά το 1985, έχει την αποθηκευτική χωρητικότητα για να στεγάσει ένα δαιμονικό πνεύμα."

· "… οι περισσότεροι απ' τους νέους που εμπλέκονται σε πυροβολισμούς σε σχολεία, όπως στην τραγωδία του Columbine, ήταν λάτρεις των υπολογιστών … Δεν έχω αμφιβολία ότι δαίμονες των υπολογιστών άσκησαν επιρροή πάνω τους."

· καθώς υπολογίστηκε "… ένας στους 10 υπολογιστές στα σημερινά νοικοκυριά της Αμερικής, στεγάζει ένα δαιμονικό πνεύμα."

· "Οι τεχνικοί μπορούν να αντικαταστήσουν το σκληρό δίσκο και να εγκαταστήσουν ξανά το λογισμικό, ώστε να ξεφορτωθούν μόνιμα το αμαρτωλό πνεύμα."

Ο αιδεσιμότατος Peasboro είπε: "Έμαθα ότι πολλά μέλη του ποιμνίου μου έρχονταν σε επαφή με μια σκοτεινή δύναμη κάθε φορά που χρησιμοποιούσαν τους υπολογιστές τους. Τίμιοι, ευτυχισμένοι στο γάμο τους οικογενειάρχες, ρίχτηκαν ασυγκράτητα σε πορνογραφικές σελίδες και εξαναγκάστηκαν να γίνουν μάρτυρες ακατονόμαστων εξευτελιστικών πράξεων. Νοικοκυρές που δεν είχαν ποτέ εκφράσει μια ανήθικη σκέψη έμπαιναν στα chat room του Internet και βρίσκονταν να χρησιμοποιούν πρόστυχη, εξευτελιστική γλώσσα που δεν θα χρησιμοποιούσαν ποτέ φυσιολογικά … Μια γυναίκα θρηνούσε καθώς μου εξομολογούνταν 'Αισθάνομαι όταν είμαι στον υπολογιστή, σαν κάποιος άλλος ή κάτι άλλο να παίρνει τον έλεγχο'".

Είχε την ευκαιρία να επιθεωρήσει ένα μολυσμένο υπολογιστή. Βρήκε ότι ένα πρόγραμμα τεχνητής νοημοσύνης ξεκινούσε αυτόματα. Είπε ότι: "Το πρόγραμμα άρχισε να μου μιλάει απευθείας, εμπαίζοντάς με ανοιχτά. Έγραψε στην οθόνη, 'Ιεροκήρυκα, είσαι ένα ανθρωπάκι και ο Θεός σου είναι ένας καταραμένος ψεύτης.' Μετά η συσκευή έγινε έξαλλη και άρχισε να τυπώνει αλαμπουρνέζικα … Αργότερα, έβαλα ένα ειδικό στις νεκρές γλώσσες να εξετάσει το κείμενο. Αποδείχτηκε ότι ήταν μια σειρά από αισχρολογίες, γραμμένες σε μια διάλεκτο της Μεσοποταμίας, 2.800 ετών!"

πηγη:www.esoterica.gr|articles|religion|satan3|satan3.htm

Η μη κανονική συμπεριφορά στην ιστορία
Για την μελέτη της παθολογίας του φαινομένου χρειάζεται μια ματιά στην ιστορία της μη κανονικής συμπεριφοράς και της σχιζοφρένειας, Συμπτώματα σχετικά με τη σχιζοφρένεια έχουν σημειωθεί από την εποχή της αρχαιότητας. Ήταν διαδεδομένη η πίστη πως η παράξενη συμπεριφορά ήταν αποτέλεσμα της κατοχής από κάποιον δαίμονα ή ή αποτέλεσμα κάποιας επίθεσης από τους θεούς για ανήθικη συμπεριφορά (ένα είδος θεϊκής τιμωρίας). Οι εθνογραφικές μελέτες υποδεικνύουν ότι η σχιζοφρένεια είναι παρούσα σε όλους τους υπάρχοντες πολιτισμούς. Η ψυχωτική συμπτωματολογία και τα σχιζοφρενικά σύνδρομα είναι εμφανώς διακριτά στους αρχαίους πολιτισμούς από την εποχή του Λίθου ήδη, όπως φαίνεται από το φαινόμενο του τρυπανισμού. Αν και συχνά ο τρυπανισμός αναφέρεται ως αρχέγονη ιατρική πρακτική, εντούτοις η βασική πεποίθηση πίσω από το κίνητρο του πρωτόγονου χειρουργού ήταν η δημιουργία μιας εξόδου, από την οποία μπορούσαν να διαφύγουν τα κακά πνεύματα. Οι υπερφυσικές θεωρίες παρέμειναν κυρίαρχες για την αιτιολόγηση της παράξενης συμπεριφοράς και των νοητικών ασθενειών για πολλούς αιώνες.

Η σχιζοφρένεια μπορεί να επισημανθεί σε χειρόγραφα της φαραωνικής Αιγύπτου από την δεύτερη χιλιετηρίδα Π.Κ.Ε. Η κατάθλιψη, όπως και άλλες διαταραχές περιγράφονται λεπτομερειακά στη Βίβλο των Καρδιών, που αποτελεί τμήμα του πάπυρου Έμπερ. Οι ψυχικές ασθένειες θεωρούνταν συμπτώματα της καρδιάς και της μήτρας και προέρχονταν από τα αιμοφόρα αγγεία, από δηλητήριο ή πνεύματα. Σε αρκετές περιπτώσεις οι Αιγύπτιοι θεωρούσαν προφανώς τις διανοητικές ασθένειες ως φυσικές ασθένειες, αλλά απέδιδαν ορισμένες ασθένειες και διάφορα άλλα κακά στους δαίμονες. Πίστευαν, επίσης, στην αποτελεσματικότητα των μαγικών γοητειών και των επικλήσεων για την απώθησή τους. Οι νεκροί ειδικότερα έπρεπε να ενισχυθούν καλά με μαγικά, προκειμένου να είναι σε θέση να ολοκληρώσουν ακίνδυνα το επικίνδυνο ταξίδι τους στον κάτω κόσμο. Αλλά σε ό,τι αφορά στον εξορκισμό, υπό την ακριβή έννοια, είναι λιγοστές οι μαρτυρίες στα αιγυπτιακά αρχεία. Στη γνωστή περίπτωση κατά την οποία εκδιώθηκε ο δαίμονας από την κόρη του πρίγκηπα του Μπεκτέν, η ανθρώπινη παρέμβαση ήταν ανώφελη και χρειάστηκε να παρέμβει ο θεός Κχoνσού. Ο δαίμονας αποσύρθηκε όταν ήλθε αντιμέτωπος με τον θεό, και του επιτράπηκε να παραστεί σε ένα μεγάλο συμπόσιο πριν αναχωρήσει «για τον δικό του τόπο».

Η Βαβυλωνιακή μαγεία ήταν δεμένη κατά ένα μεγάλο μέρος με την ιατρική. Ορισμένες ασθένειες αποδίδονταν σε κάποια δαιμονική κατοχή, και εξορκισμός θεωρείτο ο ευκολότερος, αν όχι ο μοναδικός τρόπος για τη θεραπεία τους. Για αυτόν το λόγο ορισμένο χρησιμοποιούνταν ορισμένοι παρακλητικοί τύποι, στους οποίους κάποιος θεός ή θεά, ή κάποια ομάδα θεοτήτων, επικαλείτο για να απωθήσει το κακό ή να αποκαταστήσει την αναστάτωση που είχε προκαλέσει: «Τον (κάτοχο) δαίμονα που αρπάζει τους ανθρώπους, τον δαίμονα (εκιμμού) που αρπάζει τους ανθρώπους, τον (αρπακτικό) δαίμονα που προκαλεί την αναστάτωση, τον κακό δαίμονα διώξε ω πνεύμα του ουρανού, διώξε πνεύμα της γης».

Οι ινδουϊστικές περιγραφές για την ισορροπία και ανισσοροπία της ανθρώπινης συμπεριφοράς χρονολογούνται πίσω, στο 1400 π.Χ. περίπου στην Αθάρβα Βέντα, ένα από τα πρωταρχικά κείμενα του Ινδουϊσμού. Οι Βέντα περιέχουν ύμνους και επικλήσεις από την αρχαία Ινδία στις οποίες η αποκατάσταση είναι ζήτημα ισορροπίας ανάμεσα στα 5 στοιχεία και τις τρεις προδιαθέσεις. Η ανισορροπία ανάμεσα στους διάφορους παράγοντες που προαναφέρθηκαν είναι δυνατόν να οδηγήσει στη σχιζοφρένεια. Μια τέτοια άποψη βέβαια είναι περισσότερο εξορθολογισμένη και εισάγει στοιχεία ψυχολογικής διερεύνησης. Δεν συμβαίνει το ίδιο στην Κίνα, όπου διασώζεται ένα κείμενο με τίτλο Το κλασικό κείμενο του Κίτρινου αυτοκράτορα για την εσωτερική ιατρική, γραμμένο περίπου το 1000 Π.Κ.Ε. και περιγράφει συμπτώματα της σχιζοφρένειας, της άνοιας και της επιληψίας. Η δαιμονική ή υπερφυσική κατοχή εμπλέκεται συχνά στο ίδιο κείμενο ως αιτία της ψυχωτικής συμπεριφοράς.

Η μελέτη της αρχαίας ελληνικής και ρωμαϊκής γραμματείας δείχνει ότι αν και υπήρχε πιθανώς συνείδηση των ψυχωτικών διαταραχών, ωστόσο δεν υπήρξε κανένας όρος που θα ικανοποιούσε τα σύγχρονα διαγνωστικά κριτήρια για τη σχιζοφρένεια και την παράξενη συμπεριφορά σε αυτές τις κοινωνίες. Ως ένα σημείο, όλοι όσοι θεωρούνταν «μη κανονικοί», είτε λόγω διανοητικής ασθένειας, νοητικής καθυστέρησης ή φυσικών παραμορφώσεων, αντιμετωπίζονταν με τον ίδιο τρόπο. Οι πρώιμες θεωρίες υπέθεταν ότι οι διανοητηκές διαταραχές προκαλούνταν από την κατοχή του σώματος από κακό δαίμονα, και η κατάλληλη θεραπεία ήταν η εκδίωξη των δαιμόνων με διάφορα μέσα, που ποίκιλαν από αβλαβείς θεραπείες, όπως η έκθεση του ασθενή σε διάφορα είδη μουσικής, έως επικίνδυνα και μερικές φορές θανάσιμα μέσα, όπως η απελευθέρωση των κακών πνευμάτων με τη διάτρηση του κρανίου.

Οι αρχαίοι Έλληνες έδειξαν ένα μεγάλο ενδιαφέρον για την ανθρώπινη ψυχή και ειδικά για την τρέλα. Ο Πλάτων μιλά για δύο είδη τρέλας, ένα θείας προέλευσης και ένα άλλο φυσικής προέλευσης. Η θεία τρέλα της διονυσιακής λατρείας μπορεί να δημιουργήσει προφήτες, να ανακουφίσει από κάθε τι μιαρό, να εμπνεύσει ποιητές, ή να προκαλέσει μια έντονη επιθυμία για την ομορφιά. Τούτη η ιδέα της θείας τρέλας ήταν σταθερά θεμελιωμένη στον ελληνικό πολιτισμό ακόμη και πριν από τον Πλάτωνα. Εμφανίζεται επίσης στις ελληνικές τραγωδίες, οδηγώντας όμως σε καταστροφικά αποτελέσματα, όπως φαίνεται πιθανώς στις Βάκχες.

Ο Ιπποκράτης με τη σειρά του επιθυμούσε για να στερεώσει τις θεωρίες του σε ορθολογιστική και εμπειρική βάση, συνεχίζοντας την παράδοση των Ιώνων φιλοσόφων, που επιθυμούσαν να ερμηνεύσουν τη φύση με ορθολογιστικό τρόπο. Η Ιπποκρατική ιατρική σύρει μια ξεκάθαρη διαχωριστική γραμμή μεταξύ της γνώσης και της πίστης. Επικρίνει σαφώς τις μαγικές μεθόδους ακόμη και στη θεραπεία των διανοητικών ασθενειών, για τις οποίες θεωρεί ότι έχουν βιολογικό θεμέλιο. Όμως, η πεποίθηση ότι οι διανοητικά ασθενείς κατέχονταν από δαίμονες ήταν ευρέως διαδεδομένη. Η ιδιοσυγκρασιακή παθολογία ανταγωνιζόταν την αστρολογία, τη μαγεία και τον αποκρυφισμό, που διαδραμάτιζε σημαντικό ρόλο στη λαϊκή παράδοση. Εκτός από τους ακαδημαϊκά μορφωμένους παθολόγους υπήρχαν πολλοί άλλοι, παραδείγματος χάριν οι ιερείς, που προσπαθούσαν να θεραπεύσουν τον ασθενή με ένα οπλοστάσιο διαφορετικών θεραπειών που περιλάμβαναν ιατρικά βότανα, σωματική άσκηση, μαγεία και εξορκισμό. Στους ιερούς ναούς η ακαδημαϊκή θεραπεία ανακατευόταν με θρησκευτικές τελετουργίες.

Λίγο-πολύ αυτό είναι το εννοιολογικό πλαίσιο μέσα από το οποίο η πεποίθηση της κατοχής της ανθρώπινης ύπαρξης πέρασε όχι μόνο σε όλες τις μεγάλες βιβλικές θρησκείες, αλλά και στο συλλογικό ασυνείδητο που διαμόρφωσε τις κοινωνίες του μεσαίωνα. Ο ορθός λόγος από μόνος του δε στάθηκε ικανός να ξερριζώσει τις πανάρχαιες αντιλήψεις από την κοινωνική πρακτική. Έτσι ο εξορκισμός παρέμεινε ως μέθοδος αποκατάστασης της μη κανονικής συμπεριφοράς που δικαίως ή αδίκως συνδέθηκε με την κατοχή δαιμόνων. Τα πρακτικά αποτελέσματα τούτης της αντίληψης ήταν το θεμέλιο πάνω στο οποίο στήθηκε το κυνήγι των μαγισσών στον μεσαίωνα. Χιλιάδες άνθρωποι θανατώθηκαν στην πυρά με συνοπτικές διαδικασίες επειδή απλά η συμπεριφορά τους κρινόταν παράξενη ή μη κανονική. Φαινόμενο που κράτησε βέβαια και πολύ μετά την Αναγέννηση ακόμη, αν κρίνουμε από τις δίκες των μαγισσών του Σάλεμ. Φαινόμενο που στη σύγχρονη εποχή προκάλεσε ακόμη και θανάτους.


Ψυχοπαθαλογία και εξορκισμός
Η ψυχοπαθολογία, επίσης γνωστή ως διανοητική ασθένεια, είναι ένας γενικός όρος για μια σειρά διαταραχών στη συμπεριφορά του ατόμου. Μπορεί να περιλαμβάνει σειρά από τις νευρολογικές αναταραχές, όπως η νόσος του Αλτσχάιμερ (Alzheimer) και η επιληψία έως πολύ κοινές συναισθηματικές διαταραχές, όπως η κατάθλιψη και η ανησυχία, ή πιο σύνθετες μορφές όπως η σχιζοφρένεια και οι πολλαπλές διαταραχές της προσωπικότητας.

Μέρος του προβλήματος στον καθορισμό της ψυχοπαθολογίας, οφείλεται στην εικόνα που έχει μια κοινωνία για την έννοια ανώμαλη ή μη κανονική συμπεριφορά. Όταν αλλάζουν οι κοινωνικές νόρμες, τότε αλλάζουν οι όροι και φυσικά η συμπεριφορά μας. Σύμφωνα με τους Ζίγκλερ (Siegler) και Όσμοντ (Osmond), η ιστορία της ψυχολογίας μπορεί να ανιχνευθεί σε τρία σημαντικά πρότυπα της ψυχοπαθολογίας. Το αρχαιότερο από αυτά είναι το προαναγεννησιακό υπερφυσικό μοντέλο. Υποθέτει ότι η ψυχολογία απεικονίζει την κατοχή του ατόμου από τους δαίμονες. Επαγωγικώς, η κατάλληλη απάντηση στην ψυχοπαθολογία είναι ο εξορκισμός. Είναι σημαντικό εδώ να κατανοήσουμε ότι από τους εφαρμοστές του ο εξορκισμός στη συγκεκριμένη περίοδο ήταν ένα πειστικό στερεότυπο μέσο θεραπείας. Για τη σημερινή εποχή σε αρκετές περιπτώσεις αποτελεί εμμονή και δείγμα ψυχωτικής συμπεριφοράς, όπως φαίνεται στην παρακάτω περίπτωση.

Ένα πεντάχρονο κορίτσι σκοτώθηκε από τη μητέρα του, όταν εκείνη προσπάθησε να τραβήξει το διάβολο από το στόμα του με τα χέρια της. Με αυτόν τον τρόπο οι αμυγδαλές ωθήθηκαν προς τα πίσω και προκάλεσαν μαζί με τα δάχτυλα της γυναίκας ένα προσωρινό κλείσιμο του υποφάρυγγα και την ασφυξία του παιδιού. Περίπου δύο χρόνια πριν η γυναίκα είχε αρχίσει να εμφανίζει παρανοϊκές ιδέες που επιδεινώθηκαν στο μοιραίο συμβάν. Αυτό δεν είναι το μόνο γεγονός βέβαια, καθώς είναι ανησυχητικά πολλές οι περιπτώσεις θανάτων που συνέβησαν κατά τη διάρκεια εξορκισμών.

Για τον Όστεριχ (Oesterreich) η υπόθεση της κατοχής και του εξορκισμού είναι εν μέρει θέμα της θρησκευτικής ψυχολογίας, αλλά εκδηλώνεται κυρίως όπου υπάρχει σαφής έλλειψη μόρφωσης. Ανακαλύπτει ένα υστερικό υπόβαθρο, τόσο στον ασθενή «κατεχόμενο» όσο και στον εξορκιστή, καθώς και μια ιδιαίτερη σημασία του παράγοντα του τρόμου που οδηγεί στην αυθυποβολή, εμφανή τόσο στις αρχαίες όσο και στις σύγχρονες κοινωνίες. Ο Μπάρι Λ. Μπέγιερσταϊν (Barry L. Beyerstein) αναγνωρίζει στην παράξενη συμπεριφορά των «κατεχομένων» συμπτώματα επιληψίας ή το σύνδρομο Τουρέτ μια σπάνια νευρολογική διαταραχή που παρουσιάζει συμπτώματα σαν και αυτά που απεικονίζονται στο Malleus Maleficarum, το εγχειρίδιο των ιεροεξεταστών του 15ου αιώνα για το κυνήγι των μαγισσών. Θεωρεί πως η παρουσία του θεού, του σατανά και άλλων σχετικών οραμάτων είναι κοινός τόπος, ένα επαναλαμβανόμενο μοτίβο τόσο σε περιπτώσεις που καθόρισαν την ανάγκη εξορκισμού, όσο και σε εγνωσμένες περιπτώσεις επιληψίας.

Με άλλα λόγια πίσω από τέτοια φαινόμενα κρύβεται μια διαταραχή της προσωπικότητας που μπορεί να εκληφθεί ως δαιμονική κατοχή. Πέραν του γεγονότος ότι μια τέτοια αντίληψη δεν μπορεί να συνεισφέρει αποτελεσματικά στη θεραπεία του ασθενή, είναι δυνατόν να αποβεί και επικίνδυνη, όπως δείχνουν οι περιπτώσεις ανθρώπων που πέθαναν από βίαιη συμπεριφορά του εξορκιστή, κατά τη διάρκεια της τέλεσης του εξορκισμού. Είτε η κατοχή από πνεύματα είναι αντικειμενικά αληθής είτε όχι, χρειάζεται μεγάλη προσοχή πριν αρχίσει κανείς να διεκδικεί και πολύ περισσότερο να εφαρμόζει εξορκιστικές μεθοδολογίες ως θεραπευτική μέθοδο. Σύμφωνα με τον καρδινάλιο Jorge Arturo Medina Estevez που το παρουσίασε στον τύπο: «Ο εξορκισμός και η ψυχανάλυση είναι δύο τελείως διαφορετικά θέματα. Αν ο εξορκιστής έχει οποιαδήποτε αμφιβολία σχετικά με τη ψυχική υγεία του δαιμονισμένου τότε πρέπει να συμβουλευτεί ειδικό. Είναι συχνό φαινόμενο απλοί άνθρωποι να μπερδεύουν τις σωματικές ασθένειες με διαβολικές επιρροές, όμως δεν μπορούν τα πάντα να οφείλονται στο διάβολο».

πηγη:Βικιπαιδεια

Πολλα εχουν γραφτει και ακουστει για τα Ιντιγκο και Κρυσταλλινα παιδια,η' για τα παιδια(καποια),που ειναι γεννημενα τον Απριλιο του 83'..

INDIGO GENERATION

Η γενιά των παιδιών που γεννήθηκαν περίπου μεταξύ 1983-1999 ( μερικοί τα υπολογίζουν από το 1978-2003) έγιναν περισσότερο γνωστά από το βιβλίο των Lee Carroll and Jan Tober The Indigo Children (1999).

Μερικά από τα χαρακτηριστικά που επισημαίνουν οι συγγραφείς είναι:

1.Έρχονται στον κόσμο με ένα βασιλικό αίσθημα και τις περισσότερες φορές συμπεριφέρονται ως εκλεκτοί.

2. Έχουν το αίσθημα ότι «είναι προνόμιο να βρίσκονται εδώ» και εκπλήσσονται όταν οι άλλοι δεν συμμερίζονται αυτή τη πεποίθηση.

3. Η εικόνα τους δεν είναι μεγάλο θέμα. Συχνά λένε τους γονείς τους «το ποιοι είναι».

4. Έχουν πρόβλημα με τις απόλυτες εξουσίες.

5. Δεν μπορούν να κάνουν μερικά πράγματα- για παράδειγμα δεν μπορούν να περιμένουν στις ουρές.

6. Αποσυντονίζονται με συστήματα που δεν είναι εύέλικτα, που βασίζονται σε τυπικά και δεν απαιτούν δημιουργική σκέψη.

7. Συνήθως βλέπουν καλύτερους τρόπους για να κάνουν τα πράγματα είτε στο σπίτι είτε στο σχολείο γεγονός που τους κάνει να φαίνονται σαν να χτυπάνε το σύστημα.

8. Ένας παρατηρητής θα μπορούσε να τους χαρακτηρίσει αντικοινωνικούς όταν βρίσκονται στο κόσμο, αλλά εξαιρετικά κοινωνικούς όταν βρίσκονται και συναναστρέφονται τους «δικούς τους ανθρώπους». Εάν δεν υπάρχουν άνθρωποι που μπορούν να συνεννοηθούν γίνονται εσωστρεφείς, ενώ αντιμετωπίζουν το σχολείο ως κοινωνικό βασανιστήριο.

9. Δεν ανταποκρίνονται σε ενοχές τύπου « περίμενε μέχρι ο πατέρας σου να γυρίσει στο σπίτι και τότε θα συζητήσουμε τι έκανες»

10. Δεν ντρέπονται καθόλου να ζητήσουν ότι χρειάζονται, οτιδήποτε έχουν ανάγκη, ή επιθυμούν.

Η Αστρολογική πλευρά
Κάθε γενιά έχει κάποια κοινά χαρακτηριστικά που μπορούν να αποδοθούν στις διελεύσεις των εξωτερικών πλανητών μέσω των 12 ζωδίων. Ο Ουρανός μένει σε κάθε ζώδιο 7 χρόνια , ο Ποσειδώνας φτάνει γύρω στα 14 και ο Πλούτωνας που έχει αλλοπρόσαλλη τροχιά 248 χρόνων μπορεί να μείνει σε κάθε ζώδιο από 10 έως 25 χρόνια Κάθε συνδυασμός αυτών των τριών πλανητών διαρκεί τόσο ώστε να επηρεάσει ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμό και να προσδώσει στο καθένα τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της εποχής του.

Στο Horoscope for the New Millennium, E. Alan Meece ορίζει τις τέσσερις υποομάδες που γεννήθηκαν μεταξύ 1982-2003

-«Οι Εξερευνητές», 1982-84 – (Ουρανός και Ποσειδώνας στον Τοξότη, Πλούτωνας στον Ζυγό).

Απείθαρχοι και με έλλειψη στόχου αλλά πιθανόν με μεγάλη θετικότητα και ωριμότητα… Οραματιστές, άνθρωποι της περιπέτειας , μεγάλη αίσθηση του χιούμορ, παραμυθάδες, συγγραφείς και φιλόσοφοι… αλλά δεν θα πρέπει να περιμένουμε πολλούς μεγάλους ηγέτες ανάμεσά τους.

-«Οι τρυφεροί Επιχειρηματίες», 1984-88 (Ουρανός στο Τοξότη, Ποσειδώνας στον Αιγόκερω, Πλούτωνας στο Σκορπιό0).

Περισσότερο φιλόδοξη και πειθαρχημένη ομάδα…Ισχυροί ηγέτες και σοβαροί επιχειρηματίες. Αίσθημα μεγάλης οφειλής στο κοινωνία και την Ανθρωπότητα.

-«Οι Aφιερωμένοι», 1988-1995 (Ουρανός σύνοδος με Ποσειδώνα στον Αιγόκερω, Πλούτωνας στο Σκορπιό).

Σταθεροί, επίμονοι, αποφασισμένοι, φιλόδοξοι και παθιασμένοι. Ταλέντο στις τέχνες, τη πολιτική και την οργάνωση….Μεγάλοι ηγέτες που θα βάλουν τα θεμέλια και τις βάσεις για την νέα εποχή του πολιτισμού.

-«Τα «φλογοβόλα», 1996-2003 (Ουρανός στον Υδροχόο, Ποσειδώνας στο τέλος του Αιγόκερου και στον Αιγόκερω και Πλούτωνας στο Τοξότη).

Εξωστρεφείς, ανυπάκουοι, ενεργητικοί, γρήγοροι στις αντιδράσεις τους στην εξουσία και τις συντεταγμένες ομάδες…Αστραφτεροί διανοούμενοι, προπαγανδιστές, ανανεωτές, εφευρέτες…

Στους γενέθλιους χάρτες της Indigo γενιάς υπάρχει έντονη υπεροχή Αιγοκερικών θέσεων και ιδιαίτερα μάλιστα σε εκείνους που γεννήθηκαν μεταξύ 85-91 στους χάρτες των οποίων συμπεριλαμβάνονται ο Χείρων και ο Κρόνος:

«Το 1989 και στις αρχές του 90 ο Ουρανός έκανε πλήρη αντίθεση με τον Χείρωνα και ο Ουρανός, ο Ποσειδώνας και ο Κρόνος βρισκόντουσαν στον Αιγόκερω.. Η καινούργια αυτή γενιά παιδιών φαίνεται να είναι καινοτόμα, περισσότερο ώριμη από άλλους συνομηλίκους της σε άλλες δεκαετίες. Το νευρικό τους σύστημα είναι έτοιμο να ενσωματώσει και να αφομοιώσει εύκολα τις νέες τεχνολογίες και τα κομπιούτερ και είναι αυτοί που κατά πάσα πιθανότητα θα δομήσουν τις βάσεις της νέας κοινωνίας».


Η Donna Cunningham έγραψε ένα κείμενο στο The Mountain Astrologer (Jun/July 2003) μετά από παράκληση των γονιών των Indigo και ανέφερε μερικά κοινά αστρολογικά στοιχεία στους χάρτες τους. Επικεντρώθηκε κυρίως στην σύνοδο Ουρανού-Ποσειδώνα* για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα, πρώτα στον Τοξότη και μετά στον Αιγόκερω και τέλος στον Υδροχόο. «Τα χρόνια 84-99 ήταν ιδιαίτερα σημαντικά. Αυτά τα χαρισματικά παιδιά έχουν Ουρανό και Ποσειδώνα υπογραμμισμένο στους χάρτες τους που ίσως επίσης συνδέονται με τον Ήλιο, τη Σελήνη ή τον ωροσκόπο τους ή βρίσκονται σε όλους αυτούς τους τομείς».


*Πολλοί αστρολόγοι θεωρούν τη τετραετία της έντονης συζυγίας Ουρανού- Ποσειδώνα πολύ δυναμική και πιο ενδεικτική της γενιάς 88-92

Τα Κρυστάλλινα Παιδιά
Το καλοκαίρι του 2003 ο Richard Giles προέβλεψε τη νέα φάση του φαινόμενου της Indigo γενιάς: «Το καλοκαίρι του 2003 ο Άρης ο αρχαίος θεός του Πολέμου ήταν στο κοντινότερο σημείο που έφτασε ποτέ στη γη κατά τη διάρκεια της ανθρώπινης ιστορίας. Το 2003 ο Άρης και ο Ουρανός μπήκαν στους Ιχθύς.. Ο Άρης έμεινε 6 μήνες και ο Ουρανός συνεχίζει μέχρι το 2008. Η δυνατή Ιχθυική επίδραση αυτού του χρόνου δημιούργησε μια νέα γενιά με πολύ ουσιαστικό παρόν και μέλλον». Η δεύτερη γενιά μεταξύ 98-2003 χαρακτηρίζεται από την ίδια υπερευαισθησία και τις ίδιες δυνατές ψυχικές και έξω-αισθητηριακές ικανότητες. Μιλάμε για τα Crystal Children.

Τι λέει η επιστήμη;

Τελικά αυτές οι δύο γενιές, όπως πολλοί ειδικοί πιστεύουν – και ακόμα περισσότεροι γονείς – εκπροσωπούν το επόμενο στάδιο της ανθρώπινης ανάπτυξης; Ο διάσημος βιολόγος και συγγραφέας Rupert Sheldrake*

προσπαθεί να εξηγήσει επιστημονικά αυτές τις συμπεριφορές των παιδιών με την οριακή και εξαιρετικά οξυμμένη διαίσθηση και τις τηλεπαθητικές ικανότητες που έχουν παρατηρηθεί εδώ και μια εικοσαετία σε αυτά τα παιδιά. Σύμφωνα με τη θεωρία του των «μορφογενετικών πεδίων» λέει ότι «η βασική δομή και η συμπεριφορά των οργανισμών του παρελθόντος επηρέασε τους οργανισμούς του παρόντος με άμεσες συνδέσεις μέσω του χώρου και του χρόνου». Δηλαδή; Το εξηγεί με ένα παράδειγμα επιστημονικά αποδεδειγμένο. «Μόλις τα ποντίκια ενός εργαστηρίου στην μιαν άκρη του κόσμου μαθαίνουν πώς να βγαίνουν από το λαβύρινθο που οι ερευνητές τα έχουν βάλλει αμέσως μεταβιβάζουν τη γνώση τους στα ποντίκια ενός άλλου εργαστηρίου στη άλλη πλευρά του κόσμου που βγαίνουν γρηγορότερα από το λαβύρινθο χωρίς να έρθουν σε επαφή μεταξύ τους».

Άρα αφού οι επιστήμονες έχουν διαπιστώσει στα εργαστήρια τους ότι τα ποντίκια αλλά και άλλα είδη μεταβιβάζουν την γνώση τους στην επόμενη γενιά δεν υπάρχει λόγος να μη πιστέψουμε ότι το ίδιο φαινόμενο μπορεί να συμβαίνει και στους ανθρώπους έτσι ώστε κάθε νέα γενιά που γεννιέται να κωδικοποιεί στο dna της και να συμπυκνώνει την ανθρώπινη γνώση πιθανόν με μια φόρμα που μπορεί να μην είναι ακόμα χρήσιμη ή προσβάσιμη ατομικά αλλά που σύντομα θα γίνει.

Ελάχιστοι διαφωνούν πλέον στη παρατήρηση ότι η ανθρώπινη ανάπτυξη έχει επιταχυνθεί έντονα τις τελευταίες δεκαετίες σε σημείο που να ονομάζεται «ραγδαία»- ένας όρος που χρησιμοποιείται για να περιγράψει συνήθως την αύξηση του ανθρώπινου πληθυσμού.

Ο πληθυσμός της Γης ήταν 1 δις το 1802 και έχει φτάσει τα 6,5 δις σήμερα. Το εντυπωσιακό είναι ότι ο πληθυσμός διπλασιάστηκε από τη δεκαετία του 60 και τριπλασιάστηκε μέσα σε δύο γενιές από το 1920. Επίσης είναι γεγονός ότι οι γνώσεις μας και οι δημιουργικές καινοτομίες μας αυξάνονται με επίσης ασύλληπτη ταχύτητα – κάθε τρία χρόνια στη δεκαετία του 80 η γνώση διπλασιάζονταν, ενώ βρισκόμαστε στο επίπεδο που σχεδόν κάθε χρόνο η γνώση μας για τα πάντα διπλασιάζεται. Αυτή η «ραγδαία» αύξηση της γνώσης δεν μπορεί να εξηγηθεί αποκλειστικά από την Δαρβινική εξέλιξη και τη κληρονομικότητα.

πηγη:www.stardome.gr

Βεβαια,πηρε το ματι μου και πολλες αλλες αναφορες-πηγες που κανουν λογο και για προγενεστερες(πριν το 83'),γενιες Ιντιγκο..
Η ολη ιστορια εχει ενα σχετικο ενδιαφερον και θα το ψαξω λιγο περισσοτερο.
Αν καποιος απο σας ξερει,γνωριζει κατι παραπανω,ας μας το παρουσιασει.

Η ΕΤΑΙΡΙΑ ΤΗΣ ΘΟΥΛΗΣ

Πήρε το όνομά της από τη θρυλική Θούλη (την είσοδο της Υπερβορείας) από την οποία, σύμφωνα με τη κοσμοθεωρία των Ναζί, κατάγονταν οι Άριοι. Η Θούλη θεωρείται ότι είναι το νησί στο οποίο προσάραξε ο Πυθέας ο Μασσαλιώτης τον 4ο αιώνα π.Χ. περίπου. Και σύμφωνα με τις επίσημες αρχαιολογικές και ανθρωπολογικές έρευνες, η Θούλη είναι η Ισλανδία. Αυτή η παγωμένη χώρα που απ’ ό,τι φαίνεται θα παίξει έναν πολύ σημαντικό ρόλο τις δεκαετίες που θα ακολουθήσουν….
Ο ίδιος ο Χίτλερ ήταν μέλος της «Εταιρίας της Θούλης» (καθώς και όλοι οι βασικοί συνεργάτες του) και με την άνοδό του στην εξουσία, η αποκρυφιστική δοξασία που κυκλοφορούσε σε μυστικούς κύκλους και γενικά σε περιθωριακά φιλοσοφικά ρεύματα, έγινε η επίσημη γραμμή της ναζιστικής Γερμανίας και εξαπλώθηκε –φανερά πια– σε όλο τον κόσμο. Σύμφωνα με τη θεωρία του Χίτλερ η Άρια φυλή, η ανώτερη φυλή, έπρεπε να κυριαρχήσει στον κόσμο και στο κεφάλαιο του βιβλίου του με τον τίτλο Άρια Αλήθεια περιέγραψε τον εκπολιτιστικό της ρόλο. Σ’ αυτόν όμως τον αρχηγικό ρόλο των Αρίων θεωρούσε ότι αντιτίθενται όλες οι «κατώτερες» φυλές, όπως οι σημιτικές, οι σλαβικές, οι αφρικανικές κ.ά. Απέναντι στο κίνδυνο της επικράτησης των «κατώτερων» ανθρώπων, οι Ναζί δημιούργησαν την «Υπηρεσία Φυλετικής Πολιτικής». Στόχος της ήταν η αποκατάσταση και η εδραίωση της Άριας φυλής. Το «υπέρτατο αμάρτημα» για τον Χίτλερ και τους κοινωνούς των ιδεών του ήταν η επιμιξία ενός Αρίου με κάποιον κατώτερο, επειδή το «άριο αίμα είναι ιερό και πρέπει να διατηρηθεί καθαρό». Τα πιο πρωτοποριακά πειράματα, και τα πιο τρομακτικά ταυτόχρονα, πραγματοποιούνταν στα ειδικά Κέντρα που ονομάζονταν Λέμπενσμπορν (Πηγή Ζωής). Μέσα σ’ αυτά τα εργαστήρια πραγματοποιήθηκαν εκατοντάδες πειράματα πάνω στην ανθρώπινη αναπαραγωγή και τη δημιουργία Αρίων βρεφών! Ένας κατάλογος με τα ονόματα των παιδιών που γεννήθηκαν απ’ αυτά τα πειράματα και τα οποία ζουν στη σημερινή Γερμανία, παραλίγο να βγει στη δημοσιότητα τον Ιανουάριο του 2002. Οι γερμανικές αρχές όμως απαγόρευσαν αυστηρά την κυκλοφορία του καταλόγου αλλά αναγκάστηκαν να παραδεχτούν –για πρώτη φορά– την ύπαρξη ανθρώπων, που γεννήθηκαν με την εργαστηριακή ταυτότητα του Αρίου. Επίσημα, η εξάπλωση και η κυριαρχία των Αρίων σταμάτησε με το τέλος του πολέμου και με επιστέγασμα τη δίκη της Νυρεμβέργης, όπου καταδικάστηκαν σχεδόν όλοι οι «δραστήριοι» εκπρόσωποι της Άριας Αλήθειας. Κάποιοι πιστεύουν ότι η συνέχεια της Άριας Φυλής είναι τα παιδιά INDIGO ή τα CRYSTAL του 1983 τα οποία πιστεύεται ότι έχουν ιδιαίτερες δυνάμεις και ικανότητες.

πηγη:masterchrisblog.wordpress.com

Ενδιαφερουσα αν μη τι αλλο,αυτη η προσπαθεια συνδεσης των γενετικων πειραματων των Ναζι,με τα Ιντιγκο ή Κρυσταλλινα παιδια..
Παντως μου κανει μεγαλη εντυπωση που οι Γερμανικες αρχες κρατουσαν σαν ''επτασφραγιστο μυστικο'',την υπαρξη καταλογου ανθρωπων,που ειχαν γεννηθει απ'αυτα τα πειραματα..
Εντωμεταξυ ειχα ακουσει,οτι ο Γιοζεφ Μενγκελε(ο αγγελος του θανατου),στη Βραζιλια οπου διεμενε(καταδιωκομενος παντοτε για τα εγκληματα πολεμου..),ειχε συνεχισει τις ερευνες του πανω στους διδυμους και λεγεται οτι υπηρξε ενα χωριο,οπου η συντριπτικη πλειοψηφια των παιδιων,εβγαιναν διδυμα,καταξανθα,με ανοιχτα ματια(γαλαζια η' πρασινα)...
Βεβαια,μπορει να μην υπαρχει και καμια απολυτως σχεση η' συναφεια,παρολα αυτα μου εχουν κεντρισει καπως το ενδιαφερον..

Τα μυστηριώδης αρχαία χαλάσματα του Μπαάλμπεκ.Ένα από τα μεγαλύτερα τοπία δύναμης του αρχαίου κόσμου. Για χιλιάδες χρόνια τα μυστικά του έχουν τυλιχθεί στο σκοτάδι, ή έχουν λουστεί σε ένα τεχνητό φως από εκείνους που θα μας πρόσφεραν μια απλοϊκή λύση στα μυστήρια του.Κοτάζεται τις στήλες του ναού του Δία - ο μεγαλύτερος ναός που οι Ρωμαίοι έχουν κτίσει ποτέ - ένα από τα θαύματα του αρχαίου κόσμου.

Σε αυτή τη μακρινή περιοχή στη κοιλάδα Μκεκάα του σημερινού Λίβανου, οι ρωμαϊοι αυτοκράτορες ταξίδευαν 1.500 μίλια για να κάνουν τις προσφορές στους θεούς τους και να λάβουν τους χρησμούς για το πεπρωμένο της αυτοκρατορίας τους.
Περιέργως, φαίνεται ότι ούτε ένας ρωμαϊος αυτοκράτορας δεν απαίτησε ποτέ να πιστωθεί για το σύνθετο του ναού του Μπαάλμπεκ ή για την οικοδόμηση των ογκώδη θεμελίων του. Ομοιώτυπα, δεν βρίσκουμε κανένα στοιχείο για ρωμαϊκή κατασκευή ανάμεσα στο ντόπιο πληθυσμό. Αντί αυτού, αυτό που βρίσκουμε είναι μύθοι που προτρέπουν ότι το Μπαάλμπεκ κτίστηκε από υπεράνθρωπες δυνάμεις σε μια εποχή πολύ πριν να αρχίσει ο ανθρώπινος πολιτισμός.

Οι άραβες πίστευαν ότι το Μπαάλμπεκ άνηκε κάποτε στον θρυλικό Νεμρώδ (δισέγγονος του Νώε) που διοικούσε αυτή τη περιοχή του Λιβάνου. Σύμφωνα με ένα αραβικό χειρόγραφο,ο Νεμρώδ έστειλε γίγαντες για να επανοικοδομήσουν το Μπαάλμπεκ μετά από την πλημμύρα.

Ένας άλλος μύθος λέει ότι ο Νεμρώδ επαναστάτησε ενάντια στον Ιαχωβά και έκτισε τον πύργο της Βαβέλ εδώ, προκειμένου να ανέλθει στον ουρανό και να επιτεθεί στον θεό του. Σύμφωνα με μια παραλλαγή αυτού του μύθου,ο Νεμρώδ ανήλθε στην κορυφή του πύργου αλλά βρέθηκε όσο μακριά από το στόχο του (τον παράδεισο) όσο όταν άρχισε.Όταν ο πύργος κατέρρευσε,ο Νεμδώδ προσπάθησε να ξανανέβει στους ουρανούς σε μια άμαξα συρόμενη από τέσσερα δυνατά πουλιά, αλλά η άμαξα,αφού περιπλανήθηκε για πολύ στο διάστημα, συνετρίβει τελικά πάνω στο Όρος Ερμών,όπου κατά συνέπεια ο Νεμρώδ σκοτώθηκε.Νωρίτερα σε αυτή την ιστορία,ο Νεμρώδ είχε επίσκεψη από τον Αβραάμ, ο οποίος ήρθε ως αγγελιοφόρος του Θεού να προειδοποιήσει τον Νεμρώδ τη τιμωρία για τις αμαρτίες του. Αλλά ο Νεμρώδ, που εξοργίστηκε από αυτές τις απειλές, είχε πετάξει τον Αβραάμ σε ένα πυρωμένο φούρνο (από τον οποίο ο τελευταίος βγήκε έξω αβλαβής με κάποιο τρόπο).

Οι ντόπιοι μουσουλμάνοι πίστευαν ότι ήταν πέρα από την ικανότητα των ανθρώπων να κινήσουν τις τεράστιες πέτρες του Μπαάλμπεκ. Αντί των γιγάντων, εντούτοις, πίστωσαν αυτή τη δουλιά στους δαίμονες ή νζιν.

Η μουσουλμανική παράδοση λέει ότι το Μπαάλμπεκ ήταν κάποτε το σπίτι του Αβραάμ, και αργότερα του Σολομώντα. Επίσης προτείνει ότι ο προφήτης Ηλίας αναλήφθηκε στον ουρανό από το Μπαάλμπεκ - πάνω σε ένα άλογο της φωτιάς. Άλλοι μύθοι σύνδεσαν το Μπαάλμπεκ με τη βιβλική φιγούρα του Κάιν - ο γιος του Αδάμ - υποστηρίζοντας ότι το έκτισε ως καταφύγιο αφότου τον είχε αναθεματίσει ο Ιαχωβάς ο θεός του. Σύμφωνα με τον Εστφάν Ντογιέχι (Estfan Doweihi), τον πατριάρχη των Μαρωνιτών του Λιβάνου: "Η παράδοσης λέγει ότι το φρούριο του Μπαάλμπεκ... είναι το αρχαιότερο κτήριο στον κόσμο.Ο Κάιν, ο γιος του Αδάμ, το έκτισε στο έτος 133 της δημιουργίας, κατά τη διάρκεια μιας του παραληρούσας τρέλας. Του έδωσε το όνομα του γιου του Ενώχ και το οίκισε με τους γίγαντες που τιμωρήθηκαν για τις κακοήθειες τους από την πλημμύρα.

Σύγχρονες θεωρίες του Μπαάλμπεκ

Λίγοι σύγχρονοι συγγραφείς έχουν τολμήσει να αντιμετωπίσουν το αίνιγμα του Μπαάλμπεκ, ίσως επειδή ο Λίβανος ήταν εκτός ορίων στους τουρίστες κατά τη διάρκεια των ανήσυχων δεκαετιών στο τέλος της δεύτερης χιλιετίας. Ένας συγγραφέας που δείχνει να είναι ενδιαφέρον είναι ο Άντρου Κόλινς ( Andrew Collins),του οποίου τα άρθρα προτείνουν τη δυνατότητα ότι το Μπαάλμπεκ ήταν κάποιο αστρονομικό παρατηρητήριο.
Η καλύτερα γνωστή "εναλλακτική" θεωρία, εντούτοις, είναι αυτή των αρχαίων αστροναυτών του συγγραφέα Ζαχαρία Σίτσιν (Zecharia Sitchin), ο οποίος υποστηρίζει ότι το Μπαάλμπεκ ήταν ένα διαστημικό κέντρο, που κτίστηκε από μια φυλή επισκεπτόμενων θεών με το όνομα"ΑΝΟΥΝΑΚΙ" ως κέντρο εκτόξευσης για τους διαστημικούς πυραύλους τους. Μια πτυχή της θεωρίας του Σίτσιν που κινεί την απορία είναι η σύνδεση μεταξύ του Μπαάλμπεκ-Ηλιούπολης - η πόλη του ήλιου - και του αρχαίου μύθου του θεού του ήλιου που χρησιμοποίησε το Μπαάλμπεκ για να σταθμεύσει το άρμα του.
Για να κλείσουμε με ένα διασκεδαστικό ανέκδοτο, το βραβείο για την πιό επινοητική θεωρία του Μπαάλμπεκ πρέπει αναμφισβήτητα να απονεμηθεί στον άγγλο ταξιδιώτη, Δαβίδ Ορκοχάρτ (David Urquhart), ο οποίος πρότεινε ότι οι οικοδόμοι του Μπαάλμπεκ είχαν χρησιμοποιήσει τα μαστόδοντα - τεράστια εκλείψαντα ελεφαντοειδή θηλαστικά - ως κινητούς γερανούς για να βοηθήσουν να κινήσουν τις πέτρες!

Συμπεράσματα

Γιατί οι διαδοχικοί ρωμαϊοι αυτοκράτορες ταξίδεψαν χιλιάδες μίλια στο Μπαάλμπεκ για να λάβουν τους χρησμούς; Γιατί οι ρωμαίοι έκτισαν τον μεγαλύτερο από όλων των ναών τους τόσο μακριά από τη Ρώμη;Τι τους παρακίνησε για να στείλουν τις κόκκινες στήλες γρανίτη απο τόσο μακρυά, από το Ασουάν στης Αιγύπτου στο λιμένα της Τρίπολης, και από εκεί στο Μπαάλμπεκ μέσω της πόλης Χομς, μια λοξοδρόμηση που, προκειμένου να αποφύγουν τα βουνά, απαιτούσε ένα ταξίδι 200 χιλιομέτρων; Αυτή ήταν βεβαίως μια ακατάλληλη θέση για να στηλώσουν τον μεγαλύτερο ρωμαϊκό ναό στον κόσμο, τότε γιατί έπρεπε να συμβεί εδώ, στην κοιλάδα του Μπεκάα από όλα τα μέρη;

Εάν μπορούμε να απαντήσουμε σε αυτή την ερώτηση, μπορούμε ίσως να λύσουμε το μυστήριο του Μπαάλμπεκ. Όπως κάποιος με γνώσεις πάνω στο θέμα του Μπαάλμπεκ σχολίασε, εντούτοις, "δεν είναι πουθενά σαφώς δηλωμένο σε ποιά αιτία αποδίδεται η θρησκευτική σημασία αυτής της πόλης".
Τελικά, κάποιος υποψιάζεται ότι η απάντηση στην ιερότητα του Μπαάλμπεκ βρίσκεται σε μια αποκωδικοποίηση της αρχαίας θρησκείας του, γιατί είναι η θρησκεία που ήταν η κατευθυντήρια δύναμη στο Μπαάλμπεκ από αμνημόνευτους καιρούς.
Η ιερότητα του Μπαάλμπεκ στη ρωμαϊκη εποχή έχει αναφερθεί ήδη και η προσοχή κάποιου εφιστάται αναπόφευκτα στην τριάδα των θεών που λατρεύτηκαν εδώ:η Αφροδίτη,ο Δυόνυσος και ο δυνατός Δίας.Ο τελευταίος ενσωματώνει όλο το συμβολισμό του αρχετυπικού θεού της θύελλας. Ο συγγραφέας Μακρόβιος του πέμπτου αιώνα περιέγραψε το άγαλμα του Δία ως εξής:
"Το άγαλμα του θεού είναι από χρυσό, που αντιπροσωπεύει ένα πρόσωπο χωρίς γενειάδα, ο οποίος κρατά στο δεξί του χέρι ένα μαστίγιο,σαν αρματηλάτης, και στο αριστερό του ένα κεραυνό με στάχυα σιταριού."

Ποια ήταν η έννοια αυτού του θεού θύελλας με τον κεραυνό; Στους σύγχρονους μελετητές,ο Δίας ήταν θεός της βροντής και της αστραπής και τίποτα εκτός της βροντής και της αστραπής. Εάν πρόκειται να πηστέψουμε τους σύγχρονους μελετητές, η αναζήτηση μας για θρησκευτική έννοια στο Μπαάλμπεκ καταλήγει αντικλιματικά στην πρωτόγονη λατρεία των εγκόσμιων θεών της μετεωρολογίας.
Όμως στο άγαλμα που περιγράφηκε από τον Μακρόβιο υπάρχει μια κρίσιμη εσωτερική έννοια στη σύνδεση μεταξύ του κεραυνού και των "σταχυών από σιτάρι". Επιπλέον, πρέπει να σημειωθεί ότι οι ρωμαϊκοί θεοί είναι μόνο μέρος της απάντησης στην ιερότητα του Μπαάλμπεκ, γιατί η πόλη ονομάστηκε στην πραγματικότητα για την χάρη του Μπαάλ,του θεού της θύελλας των χαναναίων και των φοινίκων.Και οι μύθοι του θεού Μπαάλ προμηθεύουν πολυάριθμους συναρπαστικούς παραλληλισμούς με τους θεούς των αρχαίων μεσοποτάμιων λατρειών της έκρηξης των πλανητών. Πράγματι, η ιδιωτική μου έρευνα προτείνει ότι η χαναναιηκή και η φοινικική θρησκεία θα μπορούσε η ίδια να περιγραφεί ως λατρεία της έκρηξης των πλανητών.

Αναπόφευκτα, έπειτα, πρέπει να ρωτήσουμε εάν η σημασία του Μπαάλμπεκ να έχει προκύψει από ένα ουράνιο γεγονός - ίσως τον αντίκτυπο ενός μετεωρίτη - κατά τη διάρκεια της προ-εγγράμματης εποχής.Μήπως ένας μετεωρίτης να είναι το κλειδί στη σημασία του Μπαάλμπεκ - τη βόρεια "Ηλιούπολη" - ακριβώς όπως ο μετεωρίτης ο αποκαλούμενος "πέτρα μπένμπεν" ήταν το κλειδί στη σημασία του Άννου - τη νότια "Ηλιούπολη" στην αρχαία Αίγυπτο; Και τι γίνεται με εκείνες τις γιγαντιαίες πέτρες στο τρίλιθο;Μήπως κατασκευάστηκαν σκόπιμα, ίσως για να προκαλέσουν την ιδέα των μετεωριτών - των γιγαντιαίων σπόρων της ζωής - που ενσωματώθηκαν στα θεμέλια (ή τη μήτρα) της γης μητέρας; Ή ήταν απλά τα υπολείμματα ενός ατελούς αμυντικού τοίχου;

Ίσως δεν μάθουμε ποτέ την απάντηση σε αυτή την ερώτηση ή το θέμα για το πώς οι πέτρες του τρίλιθου κινήθηκαν. Το πρόβλημα είναι ότι ο καθένας βλέπει στο Μπαάλμπεκ ότι θέλει να δει βασισμένος στις προκαταλήψεις του και της θεωρίας του. Ίσως θα είναι για πάντα έτσι. Μια τελική σκέψη για να κλείσουμε. Εάν οι μυστηριώδης λίθοι του Μπαάλμπεκ μας ωθούν για να ασκήσουμε το μυαλό μας, τότε ίσως οι αρχαίοι οικοδόμοι επιτυγχάνουν εν μέρει τους στόχους τους. Αλλά για να περάσουμε, σαν αρχάριοι, τη δοκιμή του τρίλιθου, αυτό που είναι απαραίτητο για μας είναι να κάνουμε κάτι περισσότερο από μόνο να ασκούμε το μυαλό μας. Είναι απαραίτητο πρώτα να προκαλέσουμε όλα που έχουμε διδαχθεί πάνω στην έννοια και την προέλευση της θρησκείας...

Του Alan F. Alford


πηγη:www.karpasha.com

http://portal.kathimerini.gr/4dcgi/_w_arti.../07/2009_289417

Η «απομυθοποίηση» των συνωμοσιών για το Apollo 11
Η βρετανική Telegraph δίνει απαντήσεις στις μεγαλύτερες θεωρίες συνωμοσίας για την προσελήνωση των Αμερικανών αστροναυτών.


Η NASA -και μαζί της ο υπόλοιπος κόσμος- γιορτάζει τα 40 χρόνια από την στιγμή που ο πρώτος άνθρωπος, ο Αμερικανός αστροναύτης Νιλ Άρμστρονγκ, στις 21 Ιουλίου 1969, πάτησε το πόδι του στο φεγγάρι. Όμως οι συνωμοσιολογικές θεωρίες συνεχίζουν να αφθονούν γύρω από την ιστορική αποστολή «Απόλλων 11», φθάνοντας στο σημείο να αμφισβητούν ακόμα κι αν συνέβη ποτέ το γεγονός.

Ακολουθεί μια σύντομη παρουσίαση των κυριότερων θεωριών και η αναπόφευκτη απομυθοποίησή τους (η οποία όμως συχνά δεν φαίνεται να πείθει τους «επαγγελματίες» συνωμοσιολόγους), σύμφωνα με τη βρετανική Telegraph:

1. Όταν οι αστροναύτες έστησαν την αμερικανική σημαία, αυτή φαίνεται να κυματίζει, πράγμα αδύνατο, αφού στο φεγγάρι δεν υπάρχει άνεμος: Στην πραγματικότητα, η σημαία συγκρατείται ανοικτή από μια οριζόντια ράβδο και απλούστατα κινείται, όταν οι αστροναύτες την ξετυλίγουν και καθώς το κάθετο κοντάρι της στερεώνεται στο έδαφος. Το κοντάρι είναι πολύ ελαφρύ, από εύκαμπτο αλουμίνιο, και έτσι συνεχίζει να δονείται ακόμα και μετά την απομάκρυνση των αστροναυτών, δίνοντας την ψευδαίσθηση ότι κυματίζει στον (ανύπαρκτο) αέρα.

2. Δεν διακρινόταν, κατά την προσελήνωση και τις βόλτες των αστροναυτών, καμία πληθώρα λαμπών άστρων στον σκοτεινό ουρανό της Σελήνης, παρόλο που δεν υποφέρει από τη φωτορύπανση, αντίθετα με τη Γη: Στην πραγματικότητα, η προσελήνωση έλαβε χώρα κατά το σεληνιακό πρωινό, με τον ήλιο να λάμπει έντονα. Απλώς οι τεχνικοί της NASA ρύθμισαν έτσι τον χρόνο έκθεσης στις κάμερες, ώστε ο χρόνος έκθεσης του φιλμ να είναι πολύ σύντομος προκειμένου να μην εισέλθει πολύ φως και θολώσει τις λεπτομέρειες της λήψης. Τα άστρα, αν και ήταν ορατά από τα μάτια των αστροναυτών πάνω στο φεγγάρι, δεν ήταν αρκετά λαμπερά για να αποτυπωθούν στις φωτογραφίες.

3. Δεν φαίνεται στις φωτογραφίες που τραβήχτηκαν, κανένας μικρός κρατήρας να έχει δημιουργηθεί κάτω από το σημείο προσελήνωσης του σκάφους: Στην πραγματικότητα, η διαστημική σεληνάκατος προσεληνώθηκε σε στερεό βράχο, καλυμμένο από ένα στρώμα λεπτής σκόνης, έτσι δεν ήταν λογικό να έχει δημιουργηθεί κάποια τρύπα κάτω από το σκάφος. Αλλά ακόμα κι αν η σεληνιακή επιφάνεια σε εκείνο το σημείο ήταν λιγότερο στερεή, η ωστική ισχύς των κινητήρων από την προσελήνωση και την αποσελήνωση της ακάτου ήταν πολύ μικρή σε σχέση με τη Γη, λόγω της συγκριτικά μικρότερης βαρύτητας.

4. Η σεληνάκατος που ζυγίζει 17 τόνους, δεν φαίνεται να αφήνει κανένα αποτύπωμα στην σεληνιακή άμμο, όμως ακριβώς δίπλα είναι ορατά τα ίχνη των παπουτσιών των κατά πολύ ελαφρύτερων αστροναυτών: Στην πραγματικότητα, την ώρα που οι κινητήρες της ακάτου ενεργοποιούνται για την προσελήνωση, η λεπτή σκόνη τινάζεται μακριά και το σκάφος ακουμπά πάνω στο σκληρό βράχο που βρίσκεται κάτω από το λεπτό στρώμα της άμμου. Λίγο μετά όμως, η σκόνη έχει πια κατακαθίσει ξανά στην επιφάνεια του δορυφόρου και οι αστροναύτες αφήνουν τα αποτυπώματά τους σε αυτήν, όταν αρχίζουν να περπατούν.

5. Τα ίχνη των παπουτσιών στη λεπτή σκόνη, παρά την ανυπαρξία υγρασίας ή ατμόσφαιρας ή ισχυρής βαρύτητας, είναι απρόσμενα έντονα και καλοδιατηρημένα, σαν να έχουν γίνει από το περπάτημα ποδιών σε βρεγμένη άμμο: Στην πραγματικότητα, η έλλειψη ανέμου στο φεγγάρι σημαίνει ότι τα αποτυπώματα διατηρούνται πολύ καλύτερα από ό,τι στη Γη, καθώς η ξερή σεληνιακή άμμος δεν διασκορπίζεται τόσο εύκολα όσο θα συνέβαινε στον πλανήτη μας.

6. Τη στιγμή που η σεληνάκατος φεύγει από τη Σελήνη, δεν διακρίνεται κάποια φλόγα να βγαίνει από τους πυραύλους της: Στην πραγματικότητα, οι πύραυλοι του σκάφους τροφοδοτούνταν με καύσιμα που περιείχαν ένα συνδυασμό υδροζίνης και τετροξειδίου του διαζώτου, που καίγεται χωρίς ορατή φλόγα.

7. Αν κανείς παίξει γρήγορα το φιλμ του περιπάτου των αστροναυτών στο φεγγάρι, φαίνεται σαν να έχει τραβηχτεί στη Γη και μετά παίχτηκε σε αργή ταχύτητα: Στην πραγματικότητα, φαίνεται ίσως έτσι, αλλά απλώς δεν ισχύει κάτι τέτοιο.

8. Οι αστροναύτες δεν μπορεί να επιβίωσαν σε ένα τέτοιο ταξίδι λόγω της έκθεσής τους στην επικίνδυνη ακτινοβολία από τη «ζώνη Βαν Άλεν": Στην πραγματικότητα, ο ισχυρισμός αυτός -που βασίζεται σε δηλώσεις ενός Ρώσου κοσμοναύτη- δεν έχει βάση, επειδή ο σύντομος χρόνος που χρειάστηκε για να διασχίσει το «Απόλλων 11» τη ζώνη Βαν Άλεν, σε συνδυασμό με την προστασία που προσέφερε το διαστημόπλοιο, σημαίνει ότι η έκθεση των αστροναυτών στην ακτινοβολία ήταν πολύ μικρή.

9. Οι βράχοι που συνέλεξαν οι αστροναύτες και έφεραν πίσω στη Γη, είναι ίδιοι με αυτούς που βρήκαν οι επιστημονικές αποστολές στην Ανταρκτική: Στην πραγματικότητα, μερικοί σεληνιακοί βράχοι έχουν βρεθεί στον πλανήτη μας, αλλά όλοι είναι «τσουρουφλισμένοι» και οξειδωμένοι από το πέρασμά τους, ως αστεροειδείς, μέσω της ατμόσφαιρας της Γης. Οι γεωλόγοι έχουν επιβεβαιώσει με πλήρη βεβαιότητα ότι οι βράχοι που έφερε το «Απόλλων», προήλθαν όντως από τη Σελήνη.

10. Και οι έξι προσεληνώσεις περιέργως συνέβησαν κατά την διάρκεια της προεδρίας Νίξον. Κανείς άλλος ηγέτης των ΗΠΑ ή άλλης χώρας δεν κατάφερε ποτέ να στείλει ανθρώπους στο φεγγάρι, μέσα στα 40 χρόνια που πέρασαν από τότε: Στην πραγματικότητα, απλώς οι Αμερικανοί έχασαν το ενδιαφέρον τους γιατί είχαν κερδίσει την κούρσα εναντίον των Σοβιετικών και δεν υπήρχαν πια διαθέσιμοι πακτωλοί κυβερνητικών κονδυλίων, που στράφηκαν πλέον σε άλλα «μέτωπα» του Ψυχρού Πολέμου. Η ΕΣΣΔ, από τη δική της πλευρά, δεν είχε κάποιο κίνητρο πια απλώς να έρθει δεύτερη στην κούρσα, άρα εγκατέλειψε το στόχο της προσελήνωσης δικών της κοσμοναυτών και αναζήτησε κι εκείνη άλλες προτεραιότητες. Τελικά και οι δύο υπερδυνάμεις συνειδητοποίησαν γρήγορα ότι τα διαστημικά ταξίδια σε χαμηλότερες τροχιές είχαν -και έχουν- πολύ μεγαλύτερη εμπορική και στρατιωτική σημασία.

Φυσικά υπήρξαν στο μεταξύ και πιο «προχωρημένες» συνωμοσιολογικές θεωρίες -π.χ. για θέαση εξωγήινων διαστημοπλοίων στο φεγγάρι- αλλά η απομυθοποίησή τους αποτελεί... προχωρημένο έργο.

«Σφίγγα» ο Νιλ Άρμστρονγκ

Είναι αξιοσημείωτο ότι ο πρώτος άνθρωπος που πάτησε το πόδι του στο φεγγάρι, ο Νιλ Άρμστρονγκ, λέγοντας τη διάσημη πλέον φράση «ένα μικρό βήμα για τον άνθρωπο, ένα γιγάντιο άλμα για την ανθρωπότητα», αρνείται να δώσει συνεντεύξεις, να φωτογραφηθεί και να υπογράψει αυτόγραφα.

Ο «ντροπαλός» αστροναύτης παραμένει επίμονα καχύποπτος απέναντι τόσο στον Τύπο, όσο και στο κλαμπ των πολυπληθών θαυμαστών του (αντίθετα με τον άκρως εξωστρεφή συνάδελφό του Μπαζ Όλντριν, που περπάτησε δεύτερος στη Σελήνη), ειδικά από το 2005, όταν ανακάλυψε ότι ο κουρέας του στο Οχάιο πούλησε μερικές από τις κομμένες του τρίχες σε ένα συλλέκτη αντί 3.000 δολαρίων.

Ο Όλντριν, ο οποίος προσελήνωσε την άκατο και μέχρι σήμερα δεν χάνει την παραμικρή ευκαιρία για δηλώσεις και την προβολή του, περίμενε ότι θα λάβαινε αυτός την εντολή να βγει πρώτος για να περπατήσει στο φεγγάρι, όμως η NASA επέλεξε τον εσωστρεφή Άρμστρονγκ, ίσως ακριβώς επειδή ήξερε ότι ο πρώτος θα έστρεφε πάνω του όλο το κατοπινό ενδιαφέρον της κοινής γνώμης και προτίμησε κάποιον αυτοσυγκρατημένο αστροναύτη που δεν τα πήγαινε πολύ καλά με τη δημοσιότητα.

Ο νέος δικτυακός τόπος -που στήθηκε στο πλαίσιο του εορτασμού της 40ής επετείου- www.wechoosethemoon.org αναπαριστά βήμα-βήμα την αποστολή του «Απόλλων 11» μέχρι τα πρώτα βήματα του Άρμστρονγκ στη Σελήνη.

www.kathimerini.gr με πληροφορίες από AΠΕ-ΜΠΕ