Eπειδή μόλις τώρα είδα το θέμα, θα ήθελα να κάνω μια παρέμβαση, απλά για να σας ρωτήσω:
Για ποιο λόγο ενδιαφέρεστε (ο καθένας ξεχωριστά και όχι ως σύνολο) για το ο,τιδήποτε ξεπερνάει την προσωπική σας ζωή; Ρωτάω απλά εκ περιεργείας..
Όσον αφορά το θέμα:
Ασφαλώς και θα έπαιρνα θέση, αν δε θεωρούσα τη συζήτηση περί σημαίας όχι μόνο ξεπερασμένη, αλλά και επικίνδυνη (για μένα δεν είναι απλά ένα κομμάτι πανί, εγώ την Ελλάδα τη συμπαθώ μόνο στο ...μπάσκετ και σε κανένα άλλο τομέα της ζωής, τη θεωρώ δε μια χώρα ασσύληπτα απάνθρωπη προς τους πολίτες της).
Απλά προσπαθώ να καταλάβω το λόγο, για τον οποίο κάποιος θα ασχολείτο με τη χώρα του πέραν του προσωπικού του κέρδους. Με δυο λόγια, κατ' εμέ η πολιτική και η εθνική αφύπνιση διεγείρει τις μάζες, ενώ η Ιστορία διεγείρει την ατομική κρίση.
Η Ιστορία, λοιπόν, διδάσκει πολλά. Χαίρομαι ιδιαίτερα που κάποια νέα παιδια επιτέλους βλέπουν καθαρά και αναγνωρίζουν τις (πεντακάθαρες) ιμπεριαλιστικές βλέψεις όχι τόσο του Βενιζέλου, όσο κυρίως του Γούναρη και του Κωνσταντίνου μετά την υπογραφή της Συνθήκης των Σεβρών, αλλά και την αποφασιστική πορεία προς την Άγκυρα, εις βάρος (ποιού άλλου

του λαού, αλλά και της ηδονής που προσέφερε η έννοια της ...εθνικής εκδίκησης.
Όσον αφορά την Κύπρο, όποιος έχει διαβάσει στοιχειωδώς την ελληνική Ιστορία, θα γνωρίζει ότι στην Ελλάδα επεβλήθη η Δικτατορία των Συνταγματαρχών, με βάση την άρνηση του Γεωργίου Παπανδρέου προς το Λίντον Τζόνσον το '65 για το σχέδιο του τελευταίου για την Κύπρο. Κοινώς, ο οιοσδήποτε Έλλην εθνικόφρων θα έπρεπε κανονικά να μισεί τους Κυπρίους. Εγώ πάντως (που δεν είμαι εθνικόφρων και που δεν ήμουν ποτέ περήφανος ως Έλλην, αλλά θεωρώ τον εαυτό μου πνευματικά ανεξάρτητο και πάντως σκεπτόμενο) δεν αντιλαμβάνομαι ακριβώς γιατί θα πρέπει να τους συμπαθώ παραπάνω από άλλους λαούς (χωρίς να τους αντιπαθώ κιόλας..), μόνο και μόνο επειδή μιλούν την ίδια γλώσσα. Αλλά, όπως προείπαμε πολλάκις, οι άνθρωποι είναι πολλοί, συνεπώς και οι απόψεις.
Όσον αφορά την αναρχία... δεν είμαι έμπειρος. Γενικά είμαι τύπος ατομικός και δεν ομαδοποιούμαι εύκολα, πάντως θεωρώ ανοησία τόσο το κάψιμο μιας σημαίας, όσο και την υπερβολική προβολή της οποιασδήποτε εύκολης ιδεολογίας. Αν είναι να αλλάξει κάτι στο σύστημα, τότε αυτό θα γίνει από τις άπλαστες, εκμεταλλεύσιμες και αδιάφορες μάζες και όχι από τη μειοψηφία των αναρχικών και των λούμπεν. Όσο για τους προοδευτικούς, για τους οποίους μερικοί μιλούν υποτιμητικά, θα τονίσω απλά ότι οι προοδευτικοί είναι λίγοι, διότι λίγους πρέπει (επιτρέπει, αν θες) το σύστημα. Αν ήταν πολλοί, δε θα λέγονταν προοδευτικοί, ή το σύστημα δε θα ήταν το ίδιο. Εφ' όσον λοιπόν (αν είμαι σωστος, που φαντάζομαι ότι πάνω κάτω μάλλον είμαι) οι πολλοί είναι απαίδευτοι, συντηρητικοί και ακολουθούν τα δεδομένα του συστήματος, το σύστημα θα επιβάλλεται και οι μειοψηφίες θα είναι πάντα μειοψηφίες. Τότε το σύστημα είτε θα καταρρεύσει οικονομικά, είτε θα μεταλλαγεί/αναδιαμορφωθεί σύμφωνα πάντα με τις προσταγές του κεφαλαίου, είτε (το πιο πιθανό) θα παραμείνει ως έχει. Το τελευταίο δίνει και τη δυνατότητα στον καθένα να πιστεύει ό,τι θέλει. Ε, μην είμαστε και αχάριστοι. Υπάρχουν και πολλοί τρόποι επιβίωσης και καλοπέρασης μέσα σε αυτό και χωρίς τη μαζοποίηση η την υποταγή σε μειοψηφούσες ομάδες.
Δε γνωρίζω αν κολλάει στο θέμα αυτή μου η παρέμβαση, αλλά σίγουρα η συζήτησή σας έχει ενδιαφέρον να την παρακολουθεί κανείς..