"Δεν τελειώνει μέχρι να τραγουδήσει η χοντρή κυρία" συνηθίζουν να λένε οι φίλοι μας οι αμερικάνοι και αυτό το απόφθεγμα δε βρίσκει καλύτερη εφαρμογή απ'ότι στη σειρά των ημιτελικών που συνεχίζει να διεξάγεται τις τρέχουσες μέρες (η άλλη σειρά μας έχει χαιρετήσει προ πολλού με τον Παναθηναϊκό να έχει προκριθεί στον τελικό και στο ενδιάμεσο διάστημα να μοιράζει λίγη από τη δόξα του πρωταθλητή ευρώπης σε φιλόδοξους πολιτικούς και...wannbe πολιτικούς).

Σειρές παιχνιδιών που έχουν λήξει οριακά στα 5 παιχνίδια είχαμε αρκετές φορές στο παρελθόν με κορυφαία αυτήν μεταξύ Άρη και Αμαρουσίου, στους μικρούς τελικούς πέρσι, με τον πρώτο να κερδίζει το πολυπόθητο εισιτήριο για τη φετινή Ευρωλίγκα.

Ωστόσο, η μοίρα τα έφερε έτσι ώστε ο περσινός νικητής αυτής της μονομαχίας να εμπλέκεται σε μία ακόμη μάχη, δυσκολότερη, λαοφιλέστερη και με μεγαλύτερο έπαθλο. Αυτό της συμμετοχής στον τελικό.

Λόγω της κοινώς επικρατούσας θεωρίας ότι ο Παναθηναϊκός θα κατακτήσει τελικά την κούπα στα τέλη του Ιούνη, πλανάται μία άποψη πως το απτό κέρδος από την πρόκριση στον τελικό για τον Άρη θα είναι μόνο η διατήρηση της συμμετοχής στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση.
Ώστόσο, είτε αυτό γίνει πραγματικότητα είτε όχι, σε περίπτωση πρόκρισης στον τελικό τα κέρδη αναμένονται πολλαπλά.
Η προοπτική της συμμετοχής σε τελικούς της Α1 μπορεί να μη λέει τίποτα στον ΠΑΟ, μπορεί να ήταν κάτι το συνήθες ακόμα και για το Μαρούσι των προηγούμενων χρόνων αλλά για τον Άρη που έχει να διεκδικήσει το πρωτάθλημα εδώ και 16 χρόνια σημαίνει πολλά. Για αυτόν και τον κόσμο του.
Για τους παίχτες και τη διοίκηση.
Για τη διοίκηση που σε τέτοια περίπτωση θα έχει πλέον δυνατά επιχειρήματα στην προσπάθειά της να πείσει τους δύσπιστους ότι από τότε που ανέλαβε τα ηνία της ομάδας έχει, μοναχά, ανέβει σκαλιά κι όχι το αντίθετο. Η δεύτερη συνεχόμενη συμμετοχή στην Ευρωλίγκα πέρα από τα οικονομικά κέρδη θα συνδιαστεί και με επιβράβευση της αγωνιστικής επιμονής του αθλητικού τμήματος, το οποίο, γιατί όχι, μπορεί και να εμπλουτιστεί ένα συνατό όπλο.
Ήδη ένα ψηλό παλικάρι στη Βαρκελώνη με περίφημες μαντικές ικανότητες μόνο που δεν έχει παρακαλέσει να φορέσει τα κιτρινόμαυρα του χρόνου...


Στην άλλη πλευρά της ζυγαριάς τώρα βρίσκεται ο Ολυμπιακός.
Ο Ολυμπιακός που με το ειδικό (κι όχι μόνο σύμφωνα με τους κακεντρεχείς) βάρος του Σχορτσιανίτη έγειρε τη ζυγαριά υπέρ του στο κρίσιμο χθεσινό 4ο ματς και πλέον ανεβαίνει στη Θεσσαλονίκη με πολλές ορέξεις κι έχοντας σχεδόν τα ίδια πράγματα να χάσει ή να κερδίσει, με τον αντίπαλό του.
Αν θυμηθεί κανείς την κατάσταση που επικρατούσε τον Σεπτέμβρη με τον 2ο, στο περσινό πρωτάθλημα, Ολυμπιακό να έχει αποκτήσει τον τρις πρωταθλητή ευρώπης Γκέρσον, τον αφιχθείσα από το ΝΒΑ Ματσιγιάουσκας, τον γκρεμίσαντα τους Αμερικάνους Σόφο και μία φόρα που για πολλούς θα τον έστελνε στο Final4 και στην κατάκτηση του πρωταθλήματος, θα εκπλησσόταν από το πόσο έχει πέσει ο πύχης των επιδιώξεων την τωρινή περίοδο (αν ήταν κι οπαδός της, πιθανότατα θα ξύνιζε κιόλας..δικαιολογημένα).
Ωστόσο, ο τραυματισμός του Μάτσε, η μη αναμενόμενη απόδοση του Γκέρσον στον πάγκο, η αχρηστία του Σόφο που οφείλεται εν μέρει στις διαμάχες του με τον προηγούμενο και στην έλλειψη πειθαρχίας από τον ίδιο, αμέσως έθεσε εκτός στόχων την ομάδα κατά τα 2/3.
Στο υπόλοιπο 1/3, το ελληνικό πρωτάθλημα δηλαδή, ο, έχων εγγυημένο συμβόλαιο με την Ευρωλίγκα, Ολυμπιακός θα παλέψει για την πρόκριση στον τελικό με σκοπό να αποδείξει πως η φετινή σεζόν δεν είναι χαμένη.
Ασφαλώς και δε θα ικανοποιηθούν οι φίλοι του με την πρόκριση καθαυτή, αλλά μία μονομαχία με τον αιώνιο αντίπαλο σε μία σειρά 5 κολασμένων παιχνιδιών, με το προηγούμενο του διπλού στο ΟΑΚΑ στην άκρη του μυαλού τους, δείχνει αρκετή για να ξανανοίξει την όρεξή τους.
Άλλωστε ο τερματισμός του παροπλισμού του Σόφο, η επιστροφή του Λιθουανού και η (υποτυπώδης) χρήση κάποιων συστημάτων από τον Γκέρσον στα τελευταία παιχνίδια δείχνουν ως αρκετά επιχειρήματα στο κοινό του ΣΕΦ για πιστέψουν (κι εμείς μαζί τους) ότι θα ζήσουμε μέρες '90.

Επομένως, ποιός αξίζει να περάσει στον τελικό?
1. Ο Άρης που θα κατοχυρώσει τη συμμετοχή στην Ευρωλίγκα για δεύτερη συνεχόμενη σεζόν και θα παίξει σε τελικό πρωταθλήματος μετά από σχεδόν μιάμιση δεκαετία?
2. Ή ο Ολυμπιακός που θα διεκδικήσει το πρωτάθλημα με καλύτερους όρους (βάσει αποκλειστικά των αποτελεσμάτων στην κανονική σεζόν ενάντια στον ΠΑΟ) ενάντια στον αιώνιο αντίπαλο με υπόσχεση την αναβίωση αξέχαστων μονομαχιών του παρελθόντος?

Και οι δύο το θέλουν πολλοί.
Εμείς που θέλουμε, επιτέλους, να δούμε το ενδιαφέρον του κόσμου να στρέφεται στην Α1, τρίβουμε τα χέρια μας με χαρά.