Ena apo ta megala kai aiwnia erwthma.

Ena eisai to sigouro: Exoun dialysei ton Robinson (ton opoioden ektimw ka8olou!) opou ton exoun synanthsei.

Πολυ καλος ο Σαμπονις αλλα δεν νομιζω οτι υπαρχει συγκριση αναμεσα στους 2.Οταν αναφερομαστε στον Ολαζουον,μιλαμε πιθανον για τον κορυφαιο σεντερ ολων των εποχων.

O Σαμπόνις διέλυσε τον Ναύαρχο όταν ο τελευταίος δεν είχε πάει ακόμα ΝΒΑ. Για αργότερα πολύ αμφιβάλω για το αν θα μπορούσε να τον κοντράρει αφού ο Ναύαρχος ήταν καλύτερος σκόρερ, πιο δυνατός, πιο γρήγορος και καλύτερος αμυντικός.

Για εμένα δεν υπάρχει σύγκριση με τον Χακίμ. Έχει ακουστεί η άποψη ότι αν ο Σάμπας δεν είχε τους τραυματισμούς μπορεί να ξεπέρναγε τους μεγάλους σέντερ του ΝΒΑ αλλά αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα ότι ισχύει.

Ειμαι οπαδος και των δυο,πως θα μπορουσα να μην ειμαι αλλωστε αφου προκειται για δυο μεγαλα ταλεντα.Απο εκει και περα ο Ολαζουον ειναι μεγαλυτερος παιχτης περαν αμφησβητησης με μεγαλυτερη σαφως καριερα στο ΝΒΑ και για πολλους ο πιο τεχνητης που υπηρξε ποτε στην θεση του Σεντερ.Οσο για τον Ρομπινσον παρολο που δεν ειμαι ουτε εγω φαν του σταθηκε πιο καλα σαν καριερα στο ΝΒΑ πολυ καλυτερα θα ελεγα και δεν μπορουμε να σταθουμε στους Ολυμπιακους της Σεουλ το 1988 και σε δεκα παιχνηδια που διαρκει μια διεθνης διοργανωση για να συγκρηνουμε δυο παιχτες.
Παντως αφου μηλαμε για ψηλους "φαινομενα" ο Ραλφ Σαμπσον ηταν 2.24-2.25 και ηταν μεγαλυτερο ταλεντο και απο τον Χακιμ και απο τον Σαμπας αλλα "σακατευτηκε" απο τους τραυματησμους.

Υ.Γ Εχω ξαναπει κατα την αποψη μου παντα οτι ο Χακιμ μπορει να ηταν πιο χαρησματικος αλλα ο Τσαμπερλαιν και ο Τζαμπαρ ειναι πανω απο τον Χακιμ.Το εχω ξαναπει ειμαι φαν της τεχνικης και των χαρησματηκων παιχτων αλλα οταν μηλαμε για ουσια και αποτελεσμα Τσαμπερλαιν,Τζαμπαρ και Σακιλ ειναι οι κορυφαιοι,κατα την αποψη μου.

Ο Σαμπονις πριν τους μεγαλους του τραυματισμους,εως το 86',ηταν πραγματικα αερινος..και οι Αμερικανοι σιγουρα προβληματιζονταν..
Τον Ναυαρχο δεν το πετυχε κ πιτσιρικα..ειχε βγει ηδη Νο1 του ντραφτ του 87'..οποτε πρεπει να ηταν περιπου 23 ετων..
Βεβαια για τον Χακιμ τι να πρωτοπω?Simple the best!!
Αυτη η συγκριση παντως θα ηταν πολυ ενδιαφερουσα,αν χρονικα γινοταν το 84' ας πουμε..

O Ρόμπινσον λόγω του Ναυτικού, άργησε λίγο να πάει στο ΝΒΑ. Οπότε δεν είχε την εμπειρία να σταθεί απέναντι στον Σαμπόνις. Όπως έγραψα και παραπάνω, θεωρώ ότι ο Ρόμπινσον λόγω συνδυασμού προσόντων αλλά και τεχνικής, στα ντουζένια του ήταν δύσκολο να νικηθεί από τον Σάμπας. Τώρα αν ο τελευταίος δεν είχε τραυματισμούς, δεν ξέρω κατα πόσο θα μπορούσε να φτάσει το επίπεδο των μεγάλων σέντερ του ΝΒΑ. Έχουν ειπωθεί διάφορα αλλά είναι απλά ικασίες.

O Σαμπόνις είναι σίγουρα από τους 5 αγαπημένους μου Ευρωπαίους παίκτες ever. Αλλά, ώρες-ώρες, θεωρώ ότι υπερεκτιμάται, ακόμη κι απ'τους Αμερικανούς (οι οποίοι είναι αρκετά φανερό ότι δεν εκτιμούν τους σέντερ τους όσο τους γκαρντ τους).

Καταρχάς, ο Σαμπόνις δε "διέλυσε" το Ρόμπινσον το '88. Μην ξεγελιέστε από τις θεαματικές φάσεις του Youtube (όπως στο http://www.youtube.com/watch?v=0mwuNWNSgeQ, απ'το παγκόσμιο του '86, όπου περιλαμβάνεται ένα καθαρό goaltending κι ένα πιθανό επιθετικό φάουλ). Ούτε ο Σαμπόνις τελείωσε με κάτι σαν 30 π+20 ρ ούτε ο Ρόμπινσον εκμηδενίστηκε, αλλά από τη στιγμή που η ΕΣΣΔ υποχρέωσε τις ΗΠΑ στη 2η ολυμπιακή τους ήττα από το '36 έως και τότε, ουδείς ενδιαφερόταν για το Ναύαρχο.
Δεύτερον, όσο καλά κι αν έπαιξε, μιλάμε για ένα παιχνίδι. Χωρίς να συγκρίνω κλάσεις, κι ο Σάρας με τον Αρόγιο κάποτε είχαν καταστρέψει τους γκαρντ των ΗΠΑ (και μάλιστα τους ΝΒΑερς) σε μεμονωμένα παιχνίδια, χωρίς αυτό να σημαίνει πολλά.
Τρίτον, είναι φανερό ότι ο "Ευρωπαίος" Σαμπόνις δεν ήταν δυνατό να συγκριθεί με τον Ολάζουον. Το γεγονός και μόνο ότι αρκετοί θεωρούσαν τον Πέτροβιτς ή και τον Γκάλη (στα τέλη των 80'ς) ισάξιους, αν όχι ελαφρώς καλύτερους, είναι ενδεικτικό, εκτός κι αν θεωρούσαν ομοίως ότι οι δυο τους βρίσκονταν στο επίπεδο των Τζόρνταν-Μάτζικ, των μοναδικών γκαρντ που μπορούσαν να θεωρηθούν ανώτεροι του Χακίμ.

Αν ο Σαμπόνις έπαιζε από νωρίς στις ΗΠΑ κι έμενε υγιής, μπορεί η καριέρα του να εξελισσόταν καλύτερα. Αλλά αυτό θα προϋπέθετε 2 πράγματα:

1) Ότι θα έπαιζε πιο συντηρητικά για τα γόνατά του, χωρίς πολλά σπριντ και άλματα, τα οποία και τον έκαναν εν μέρει γνωστό στα πρώτα του χρόνια.
2) Ότι θα έκανε πιο εντατικές προπονήσεις. Κι ο Σαμπόνις, ως γνωστόν, μισούσε τις εντατικές προπονήσεις.

Υπό καλές συνθήκες, πιστεύω ότι θα είχε αρκετές σεζόν με περίπου 20 π/12 ρ/3 ασ. μό, με κάπου 55% εντός παιδιάς. Και πάλι δεν πιστεύω ότι θα ανήκε στους 5-6 κορυφαίους σέντερ όλων των εποχών, μια και ένα από τα όχι πολύ δυνατά του σημεία ήταν η άμυνα, που είναι βασικό στοιχείο για σέντερ κι όπου όλοι οι κορυφαίοι σέντερ της ιστορίας (ίσως εκτός του Μόουζες Μαλόουν) ήταν καλύτεροι. Αλλά θα ήταν πολλάκις υποψήφιος ολ σταρ και ίσως να μπορούσε να έχει κατακτήσει τουλάχιστον 1-2 δαχτυλίδια, μαζί με την υπόλοιπη ομάδα του Πόρτλαντ.

Και βεβαια να συμπληρωσω ουτε στους Ολυμπιακους του 88 κυριαρχησε ο Σαμπονις εναντι του Ρομπινσον οπως κακως ειχε γραφτει και απορω το γιατι επειδη ειχε 13 ποντους και 13 ριμπαουντ ο Σαμπας,κυριαρχησε?Δεν νομιζω πιο πολυ φαινεται για υπερβολη.