Επιβάλλεται...

Έχω χάσει, αλλά και πάλι, θέλω να τα ξαναδώ (άρα να τα κατεβάσω)...

Στον Τζόρνταν πάντα μου έκανε τρομερή εντύπωση η απίστευτη θέλησή του να κερδίζει. Και σχεδόν πάντα το κατάφερνε. Μπορεί να ήταν τεράστιος σκόρερ, εκπληκτικός αμυντικός και πολλά άλλα, αλλά αυτό που θυμάμαι περισσότερο ήταν ότι δεν δεχόταν με τίποτα την ήττα. Έκανε ότι ήταν δυνατό για να μην χάσει. Και πραγματικά μεγάλους μπασκετμπολίστες όπως Τζόνσον, Μπάρκλεϊ, Μαλόουν κα, στους τελικούς τους επισκίαζε λόγω αυτής της πλευράς του χαρακτήρα του.

Βασικά, το πλεονέκτημά του σε σχέση με το Μάτζικ ήταν η συνέπειά του στην άμυνα, στην οποία βέβαια συνέβαλαν τα αθλητικά προσόντα και η αντοχή του στην κούραση (το "stamina" που λένε οι Αμερικανοί). Η θέληση για νίκη δε μετράται και ακόμη κι αν μπορούσε να μετρηθεί, δε νομίζω ότι υπήρξε ποτέ κάποιος ανώτερος του Μπιλ Ράσελ, ο οποίος πήρε την απόφαση από τα κολλεγιακά του χρόνια να αδιαφορεί για οτιδήποτε άλλο πέραν της νίκης (εννοώντας ότι δεν ενδιαφέρθηκε ποτέ για τα στατιστικά του), ενώ ο Μάτζικ σα νικητής βρίσκεται στην κατηγορία του Τζόρνταν, όχι των Μπάρκλεϊ-Μαλόουν.

Ναι αλλα δεν ηταν το μονο του πλεονεκτημα εναντι του Ματζικ. Ηταν και οι ανυπερβλητα μεγαλυτερες επιθετικες του δυνατοτητες.....

Επίτηδες δεν αναφέρθηκα στις επιθετικές δυνατότητες, μιας και ό,τι κερδίζει ο Τζόρνταν σε σκοράρισμα, ο Μάτζικ το καλύπτει σαν πασέρ και πλέι μέικερ. Με βάση αυτό, στην επίθεση είναι συγκρίσιμοι.

Αν παρουμε Ασιστ+ποντους ειναι σωστο αυτο που λες, αλλα ενω ο Ματζικ επαιρνε πολλες φορες την κατασταση επανω του και πετυχαινε πολλες φορες, δεν μπορουσε να κανει αυτα που εκανε ο Τζορνταν και να βαζει συνεχως ποντους εως οτου νικησει δημιουργωντας κυριολεκτικα μια κατασταση οπου το παιχνιδι του ανηκε....

Επιπλεον εγω δεν συμφωνω οτι 1 ασιστ = 2 ποντοι. Δηλαδη το οτι εδωσα 3 ασιστ ειναι σαν να εβαλα 6 ποντους. Εγω λεω οτι 1 ασιστ κατω απο το καλαθι = 2 ποντοι. Οι αλλες ασιστ δεν συνεισφερουν επιθετικα οσο το να βαλεις ο ιδιος 2 ποντους....

Δε θα συμφωνήσω με τον αυστηρό αυτό ορισμό: Το συμπαίκτη σου μπορείς να τον βρεις ελεύθερο είτε κάτω απ'το καλάθι είτε στο τρίποντο ή την κορυφή της ρακέτας. Άλλωστε, και τα καλάθια όλα μετράνε 2 ή 3 πόντους. Δε μετρούν περισσότερο αυτά που προέρχονται από ατομική προσπάθεια σε σχέση με αυτά που σου δίνουν την μπάλα συστημένη ούτε αυτά που τα βάζεις υπό πολύ δύσκολες συνθήκες, οπότε θεωρώ άδικο να γίνεται αυτή η διάκριση στις ασίστ. Κάποιες μπορεί να είναι τυχερές, άλλες πιο "δίκαιες", αλλά ουσιαστικά μετρούν το ίδιο.
Χώρια που υπάρχει μια διάκριση εναντίον των ασίστ ούτως ή άλλως: Αν ανοίξεις μια πάσα σε ελεύθερο συμπαίκτη και του γίνει φάουλ με κεδρισμένες βολες, δε χρεώνεται ασίστ αν δεν πετύχει και το καλάθι προηγουμένως, παρότι μπορεί να ευστοχήσει σε όλες τις βολές του.



Δε διαφωνώ, παρότι είναι καλύτερα καταγεγραμμένα τα ηρωικά του Τζόρνταν από τα αντίστοιχα άλλων παικτών. Δε λέω ότι δεν αξίζει να είναι καταγεγραμμένα, αλλά ότι πρέπει να υπάρχει πληρέστερη πληροφόρηση για άλλους παίκτες, για τους οποίους θεωρώ ότι δεν υπάρχει.

Δεν υποστήριξα σε καμμία περίπτωση ότι ο Μπάρκλεϊ και ο Μαλόουν ήταν σα νικητές ισάξιοι του Μάτζικ. Αναφέρομαι στο ότι ο Τζόρνταν στο αποκορύφωμά του, εκμηδένιζε με την παρουσία του τους παίκτες που αντιμετώπιζε στα πλέι οφ και ειδικά στους τελικούς.
Το Ράσελ δυστυχώς δεν τον έχω δει να παίζει. Χωρίς να θέλω να τον υποτιμήσω, στους Σέλτικς είχε δίπλα του πολύ μεγάλους παίχτες. Ο Τζόρνταν είχε τον Πίπεν. Οι Χόρας Γκραντ, Ρόντμαν, Κάρτραϊτ, Χάρπερ, Άρμστρονγκ κα ήταν πολύ καλοί παίχτες αλλά σε καμμία περίπτωση τεράστιοι.
Από την άλλη βέβαια τον Τζόρνταν το συγκρίνω με παίχτες που έχω προλάβει.

Ο Ρόντμαν είναι ο κορυφαίος σύγχρονος ριμπάουντερ (υποψήφιος για κορυφαίος ever) και από τους κορυφαίους αμυντικούς, οπότε θεωρώ ότι ανήκει πιο κοντά στην κατηγορία του Πίπεν παρά στους υπόλοιπους.

Σύμφωνοι, ο Ράσελ είχε περισσότερους μεγάλους συμπαίκτες. Αλλά αντιμετώπιζε κατά μέσο όρο και περισσότερους μεγάλους αντιπάλους. 3 φορές το μενού περιελάμβανε Τσάμπερλεϊν+Γουεστ+Μπέιλορ εντός 2 μόλις γύρων πλέι οφ (και θα ήταν 4 οι φορές, αν δεν έχανε ο Μπέιλορ τα πλέι οφ του '65). Κάτι ανάλογο σήμερα, πχ, θα αντιστοιχούσε περίπου σε 3-4 φορές εναντίον Σακίλ+Ντρέξλερ+Μπάρκλεϊ (με τους 2 τελευταίους να είναι συμπαίκτες-στα καλά τους, όχι όπως στα late 90's) εντός 2 σειρών πλέι οφ.
Χώρια του ότι χωρίς το Ράσελ (πριν το '57 και μετά το '69) οι υπόλοιποι Σέλτικς δεν έπιαναν απόδοση καλύτερη απ'των Μπουλς του '94 ή ακόμη και του '95 (προ Τζόρνταν).

Καλα ναι, αλλα συμφωνω εν μερη....
Βασικα για μενα μια ασιστ μπορει να θεωρηθει ιδιας αξιας ως προς την επιθετικη συνεισφορα με ενα δικο σου καλαθι, οταν και μονο οταν την δωσεις κατω απο το καλαθι και κανει λει-απ ή καρφωσει ο συμπαικτης σου σχεδον αμαρκαριστος.
Αν την δωσεις στην κορυφη της ρακετας πχ ή στα 4 μετρα και ειναι ελευθερος παλι μπορει να θεωρηθει το καλαθι σαν δικο σου σε ενα καλο ποσοστο, αλλα κατω απο 60%, καθως δεν μπορουμε να ξεχασουμε αυτον που το εβαλε.
Βεβαια ασιστ στο τριποντο και με καποια πιεση, το ποσοστο συνεισφορας σου μικραινει και σαφως δεν εχει την ιδια αξια με το να βαλεις ενα τριποντο ο ιδιος....

Ειδικοτερα τωρα ο Τζορνταν ειχε 31.5 ποντους μο και ο Τζονσον καπου 20. Απο ασιστ ο Μαικλ ειχε 5.5 και ο Ματζικ καπου 11.
Αν δεκτουμε πολυ προχειρα οτι το 40% απο τις ασιστ του Ματζικ και του Τζορνταν ηταν 2 ποντοι(πασα κατω απο το καλαθι) δηλαδη ισαξιας αξιας με δικο τους καλαθι,
ενω απο τις οι υπολοιπες να παρουμε το 50% οτι ειχαν το 60% της συνεισφορας ιδιας με ενα δικο τους καλαθι(πασα σε μικρη αποσταση απο το καλαθι σε σχεδον αμαρκαριστο παικτη),
ενω απο το υπολοιπο 50% οτι ειχαν το 40% της συνεισφορας ιδιας με ενα δικο τους καλαθι(πασα στο τριποντο ή σε μεγαλη αποσταση ή σε αρκετα μαρκαρισμενο παικτη), τοτε εχουμε οτι:

Τζορνταν: 31.5 + 5.5·0.4·2 + 5.5·0.6·0.5·2 + 5.5·0.4·0.5·2 =~ 41.5
Ματζικ: 20 + 11·0.4·2 + 11·0.6·0.5·2 + 11·0.4·0.5·2 =~ 40

Οποτε ακομα και ετσι οι επιθετικη τους συμβολη ηταν πραγματι παρομοια, αλλα η αντιμετωπιση του προβληματος ειναι πραγματικα πολυ απλοικη και πρεπει να θεσουμε πολυ περισσοτερους παραγοντες καθως και εξωγενεις παραγοντες οπως σημαντικοτητα των ματς κλπ.....
Πχ στα play-off οι μεσοι οροι του Μαικλ εκτοξευονταν παντα, πραγμα που δεν συνεβαινε παντα για τον Ματζικ.

Διορθωνω, και τα παραπανω θα επρεπε φυσικα να ειναι:

Τζορνταν: 31.5 + 5.5·0.4·2 + 5.5·0.6·0.6·0.5·2 + 5.5·0.6·0.4·0.5·2 = 39.2
Ματζικ: 20 + 11·0.4·2 + 11·0.6·0.6·0.5·2 + 11·0.6·0.4·0.5·2 =~ 35.4

(ειχα ξεχασει το συντελεστη 0.6 στα παραπανω )

Διαισθητικα ηξερα οτι κατι δεν παει καλα με τα αποτελεσματα!
Ακομα ηξερα οτι κατι ειχα ξεχασει. DAMN!

Οποτε η επιθετικη τους συνεισφορα δεν ειναι και τοσο παρομοια, ομως βεβαια οπως ειπα, η αντιμετωπιση αυτη ειναι απλοικη....

Όπως βέβαια ειδικές συνθήκες μπορούν να ισχύσουν και για τον πασέρ, αναλόγως του βαθμού δυσκολίας της πάσας, της απόστασης, της θέσης των αμυνομένων, κοκ.



Δε νομίζεις όμως ότι εξαιτίας της αξίας του αιτίου (ασίστ) πρέπει να μεταβληθεί αναλόγως και η αξία του κάθε αποτελέσματος (καλαθιού); Φυσικά, αν γίνει αυτό, δε μετρούμε πλέον πόσους πόντους συνεισέφερε ένας παίκτης, αλλά μάλλον μια στατιστική βαθμολογία για την επιθετική προσφορά του, η οποία όμως δε μετριέται ακριβώς σε πόντους και φυσικά κάνει ακόμη πιο περίπλοκο το ζήτημα. Αυτό το αναφέρω γιατί νιώθω ότι εκεί θες να καταλήξεις.
Επίσης, αυτοί οι δείκτες μεταβάλλονται όπως καταλαβαίνεις κι από το επίπεδο του ίδιου του πασέρ. Έτσι, πχ, ο Κιντ είναι πιο πιθανό να σε βρει σε καλή θέση για ένα καλάθι από τον Άιβερσον, ο οποίος θα πασάρει κυρίως όταν πέσει πάνω του το νταμπλ τιμ κι όχι απαραίτητα σε εξίσου καλή θέση.



Τα προαναφερθέντα όμως είναι τα νούμερα του Τζόρνταν μόνο στους Μπουλς. Οι συνολικοί του μέσοι όροι είναι 30.1/5.3 και του Μάτζικ 19.5/11.2, οι οποίοι, με τη δική σου φόρμουλα, δίνουν τιμές 37,5 και 35,2 αντιστοίχως.

Γιατι που αλλου επαιξε ο Τζορνταν?

Στη Σαρλερουά.
http://en.wikipedia.org/wiki/Michael-Hakim_Jordan

LOL!

Ακουστά τον έχουμε αυτόν. Είχε γίνει και ένα άρθρο νομίζω πάνω του για το όνομά του.

anyway, μήπως λες και στους wizards; Τα στατιστικά είναι καριέρας ή μόνο από τους bulls;

Φυσικα και εκανα πλακα, καθως πραγματι επαιξε και στους Ουιζαρντς, απλα εγω δεν υπολογιζω ποτε στα στατιστικα του Τζορνταν και στην καριερα του οτι επαιξε εκει.... Πηγε εκει για πλακα και χωρις το bloodthirsty βλεμμα του οποτε....

Πριν παει στους Wizards ειχε 31.5 μο ποντων τον μεγαλυτερο και με διαφορα απο οποιονδηποτε αλλο.
Μετα τους Wizards, κατεβηκε αυτος ο μο, αν και παλι ειναι πρωτος μοιραζομενος την πρωτια με τον μο του Τσαμπερλεν (30.1)....

off topic, πήρες το πμ μου;

Δειτε αυτο το βιντεο-διαφημιση.

Απο τις καλυτερες διαφημισεις που εχω δει!
Περα απο καλυτερος παιχτης ολων των εποχων, ειχε και στιλ κ ελαστικοτητα μεγατονων. Απο τη πρωτη φαση καταλαβαινεις ποιανου ειναι οι κινησεις. Πού τις εχεις ξαναδει. ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟΣ


Για επιβεβαιωση στις κινησεις αντιπαραθεση με τον πραγματικο

Τελειος, τελειο

Σήμερα είναι η επέτειος εκείνης της φοβερής φάσης από τον αγώνα με την Γιούτα στον 6ο τελικό το 98'
η εικόνα τα λέει όλα.

Η εικονα ειναι φανταστικη αλλα δεν τα λεει ολα καθως δεν δειχνει πχ τον Πιπεν να πανηγυριζει κουνωντας ελαφρως το χερι του, μια σκηνη ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΑ συγκινητικη καθως δειχνει το παθος και την επιθυμια για τιτλο εστω και αν αυτος ηταν ο 6ος για αυτον και εστω και αν αυτο γινεται χωρις την βοηθεια του, αλλα λογω ενος συμπαικτη του, δηλαδη δειχνει οτι δεν νοιαζεται αν πετυχε αυτος το καλαθι αλλα του αρκει που το πετυχε η ομαδα του.

Το 2ο που δεν δειχνει ειναι την προσποιηση του Τζορνταν που διαλυει τον Ρασελ. Πολλα εχουν ακουστει για αυτη την προσποιηση και πως ηταν φαουλ ομως εχω καθετα αντιθετη αποψη. Γιατι? Γιατι:
•1ον οποιος εχει παιξει μπασκετ και δει την φαση ξερει οτι το σπρωξιμο που εκανε ο Τζορνταν ηταν τοσο αμελητεο και με τα δακτυλα και σε τετοιο σημειο του σωματος του Ρασελπου δεν μπορουσε να τον επηρεασει ωστε να πεσει. Επεσε λογω της κινησης που ειχε το σωμα του και λογω του σταματηματος του Τζορνταν.
•2ον τετοιες επαφες γινονται εκατονταδες σε εναν αγωνα(απο οτι θυμαμαι καπου 3500 επαφες γινονται σε εναν αγωνα) και δεν σφυριζονται(για προφανεις λογους αφου δεν θα εμεναν παικτες να συνεχισουν). Ειδικα αυτη η επαφη δεν ηταν και φαουλ οποτε πως να σφυριχθει? Πχ απο τον ιδιο αγωνα θυμαμαι κρατημα σε στυλ επαφης(hand-checking) του Ρασελ στον Τζορνταν που δεν σφυριχθηκε και καλως δεν σφυριχθηκε, γιατι ειπαμε καθε επαφη δεν ειναι φαουλ.
•3ον απλα επειδη αυτη η φαση ηταν τοσο κρισιμη και τοσο καθοριστικη και τοσο και τοσο, αναλυθηκε τοσο εξονυχιστικα και διεξοδικα και ετσι εφαρμοστηκαν πανω της ολοι οι κανονισμοι με απολυτη ακριβεια. Αν γινοταν αυτο σε καθε φαση τοτε θα ειχαμε πανω απο 500 φαουλ σε καθε αγωνα. Πχ για καθε αγωνα μπορεις να βρεις εκατονταδες τετοια παραδειγματα, πχ χθες ο Πιρς σε μια φαση εσπρωξε σε στυλ και παλι "μικρης επαφης ελεγχου" τον αντιπαλο, οπως ακριβως ο Τζορνταν σην εν λογω φαση, χωρις να χρεωθει φαουλ, και καλως χωρις να χρεωθει φαουλ.

3ον δεν δειχνει την "επιθυμια" και το παθος των αλλων παικτων των Μπουλς που ορμουν στο να παρουν ριμπαουντ μηπως κατι δεν παει καλα. Απολυτη προσηλωση στη νικη!

4ον δεν δειχνει την απολυτη απελπισια που φτανει στα ορια μισους (απεναντι στον Θεο? που δεν τους εκανε τη χαρη να νικησουν? Απεναντι στον Τζορνταν? που και παλι εκανε το θαυμα του και δεν αντεχεται πια!) ενος φιλαθλου των Τζαζ, οπου αρχικα βλεπει το καλαθι και μετα απηυδισμενος και νευριασμενος κανει ενα νευμα του στυλ "Ε οχι ρε! Μπηκε το κωλοκαλαθο! Αει στο διαολο! Δεν παει αλλο!".

(Οπως καταλαβαινετε την εχω δει την φαση πολλες φορες )

Είδα και την πιο πάνω διαφήμιση και έμεινα μ@λ@κ@ς! Εκπληκτική δουλειά, τόσο σε έμπνευση όσο και σε υλοποίηση.

Όσο για το καλάθι του Game 6, ήταν η επιτομή μια τεράστιας καριέρας. Πολλά μπορούμε να λέμε για τον εγωισμό του, το αν ήταν καλύτερος του Μάτζικ ή όχι, μπλα, μπλα, αλλά το σίγουρο είναι ότι ο τύπος είναι ο απόλυτος winner, και είχε το χάρισμα να το μεταδίδει αυτό και στους άλλους.

Ακριβώς αυτή η φώτο είναι η επιφάνεια εργασίας μου, με την προσθηκη της φράσης: Michael Jordan, A Shot for the Ages.

Αχ.... Ποναει πολυ αυτη η εικονα

ΥΓ: Φυσικα και σε τετοια φαση δεν σφυριζεις φαουλ....

Μπα, αν ήθελε κάποιος πραγματικά να μειώσει αυτή τη στιγμή θα έλεγε ότι ο Stockton την έκανε μετά τη ζαβομάρα του και έχασε το σούτ, μαζί και το τίτλο. Πάντως όντως, συγκλονιστική στιγμή, τρομερή κίνηση, σχεδόν χορευτική θα έλεγα, και η μπάλα μπήκε με τόσο αργό και βασανιστικό ρυθμό που μάλλον οι Malone - Stockton πρέπει να τα είχαν φτύσει βλέποντας τη

Τώρα για το αν είναι ο καλύτερος, είναι άλλο θέμα, και απλά για εμένα δεν δέχομαι ότι μπορεί να βγεί έτσι μαι απόλυτη γνώμη. Σημασία έχει ότι ήταν στους καλύτερους, και βέβαια ότι στην εποχή του κυριαρχούσε. Κρίμα που δεν τον πρόλαβα παρά ελαχιστότατα

υ.γ. και μπράβο στον dizzy για τα αφιερώματα σε Jordan-Magic-Bird. Και τα 3 σκίζουν.

Ο καλυτερος δεν ηταν ουτε αυτος, ουτε ο Ματζικ ουτε ο Κομπι, ουτε ο Τσαμπερλεν. Αυτα ειναι βλακειες!
Ο καλυτερος και με διαφορα ειναι ο Γιαριτς.
Η αποδειξη και οι λογοι ΕΔΩ.....

Επειδή τον ερωτεύτικε μια μετριότητα είναι ο καλύτερος?

υ.γ. οκ οκ, σταματάω το σπαμμάρισμα

H συγκεκριμένη φάση έχει πέσει πλέον στα μάτια μου, όντας ως η πιο υπερεκτιμημένη. Σε όσα poll έχω δει στο ίντερνετ που αφορούν τις μεγαλύτερες στιγμές σε πλέι οφ/τελικούς δεν θυμάμαι ποτέ να μην είχε μία από τις δύο-τρεις πρώτες θέσεις (με συχνότερη τη πρώτη). Η υπερβολική διαφήμιση όπως και η ελλειπή διαφήμιση για άλλες παρόμοιες στιγμές και για χάρη των απανταχού Jordan's fans που φαίνεται να ψηφίζουν στα τυφλά και των teens που έτσι κι'αλλιώς δεν είναι δύσκολο να φανταστείς τι θα ψηφίσουν ακόμα και πέρα από αυτή τη φάση, χαντακώνονται όχι απλά μία περισσότερο συναισθηματική στιγμή όπως αυτή, αλλά στιγμές που θα μπορούσαν ή άλλαξαν τη ροή της ιστορίας του πρωταθλήματος.

Επειδή έχεις τις γνώσεις, θα ήταν χρήσιμο για όλους μας να ανέφερες συγκεκριμένες φάσεις ώστε να μαθαίνουμε κι εμείς αντί να μένεις απλά στην κρίση των κακών ημιμαθών νεολαίων.

Ενα απο τα πολλα κουφα που εχουν κανει τα ελληνικα καναλια ειναι οτι αυτο το παιχνιδι το μετεδειδε ο Παλομπαρινι στο τοτε φιλμνετ που δεν εχει ιδεα για το αθλημα και με ειχε κουρασει πολυ.Η φαση αυτη ισως καποιοι να εχουν δικιο οτι την βαζουν πρωτη και αδικουν αλλες αλλα σιγουρα δεν ειναι υπερεκτημημενη καθε αλλο ειναι μεγαλο το σουτ που βαζει ο Αir.Σιγουρα το σπρωξιμο που ειχε και εχει ο Τζορνταν απο το μαρκετινγκ δεν εχει προηγουμενο στην ιστορια των σπορ αλλα στην τελικη δεν το αξιζε?Το αξιζε.Επισης ουτε εγω θεωρω οτι ειναι φαουλ αν και ο Μπαβετα ειχε αναψει φωτιες μετα απο λιγο καιρο λεγοντας οτι κακως δεν το σφυριξε για φαουλ.Ας το εκανε και θα τον εβριζε ολη η Αμερικη.

[celticεγκαθετοςmode] havlicek stole the ball [/celticεγκαθετοςmode]

Δεν ξέρω αν θα συμφωνήσω με το ότι δεν ανήκει η φάση στη 1 ή 2 κορυφαίες στιγμές στο ΝΒΑ. Πρόκειται όπως και να το κάνουμε για ένα τέλειο φινάλε μιας σεζόν (μιας καριέρας, πιστεύαμε τότε, αλλά η καταστροφική μανία του MJ με τον "τζόγο" και το ρίσκο μας διέψευσε) και πιθανώς να ήταν στην κορυφή (σίγουρα πολύ κοντά, όπως και να έχει) και της δικής μου λίστας.

Εκεί που θα συμφωνήσω είναι στο θέμα της τρομερής προώθησης και εξειδανίκευσης οτιδήποτε έκανε, έτσι ώστε σε κάθε poll που υπάρχει το όνομά του να κερδίζει "by a landslide". Το ότι αυτή η φάση μπορεί να ψηφιστεί σε ένα poll σαν η #1 στην ιστορία των πλέι οφ δε με ενοχλεί τόσο. Με ενοχλεί όμως το ότι, μεταξύ των μη αυστηρώς οπαδών ομάδων, θα πάρει περίπου το 50% των ψήφων, το υπόλοιπο 40-45% θα πάει σε άλλες φάσεις της περιόδου '80-'08 (μερικές θα ανήκουν και πάλι στον Τζόρνταν) και θα μείνει ένα 5-10% για τα έτη '47-'79.
Μήπως να το πάμε και στα ομαδικά; Σας θυμίζω ένα poll (στο nba.com ήταν) για την ανάδειξη της κορυφαίας ομάδας όλων των εποχών. Υπήρχε ένα πάνελ με 15 άτομα του χώρου συν μια επιπλέον ψήφος, αυτή του κοινού. Σύμφωνα με τις επιλογές του κοινού, δεν υπήρξε ούτε μια ομάδα η οποία να πλησιάζει έστω τους Μπουλς του '96 ή του '91...

Ιδού (προσέξτε τα αποτελέσματα και τις διαφορές στο "Voting Results" και στο "Fan Balloting"). Το πρώτο και το τελευταίο είναι το αποκορύφωμα:

http://www.nba.com/playoffs2004/challenge_..._bulls1991.html
http://www.nba.com/playoffs2004/challenge_...knicks1970.html
http://www.nba.com/playoffs2004/challenge_...istons1989.html
http://www.nba.com/playoffs2004/challenge_...eltics1986.html

ΥΓ. Μη σε απογοητεύσω, Pierce, για την πιο γνωστή ίσως φάση της προ-80'ς εποχής, αλλά αν δεν υπήρχε η ξεχωριστή φωνή και περιγραφή του Τζόνι Μοστ, σχεδόν ουδείς θα της έδινε σημασία σήμερα (άδικα βέβαια, αλλά έτσι θα γινόταν).

Πριν πάρει μεγαλύτερες διαστάσεις η παρεξήγηση, διευκρινήζω πως περισσότερο πρόβλημα έχω με αυτούς που που δεν διαφημίζουν το ίδιο τις στιγμές που είχαν μεγαλύτερη επίδραση στην ιστορία παρά με τους teens που θεωρώ άκρως φυσιολογικό το πως βλέπουν τα πράγματα. Και εγώ ο ίδιος (όπως και οι περισσότεροι) για πολλά χρόνια τα έβλεπα έτσι.

Δεν έχω φτιάξει καμία τέτοια λίστα αλλά με μία πρόχειρη σκέψη θα τοποθετήσω πιο πάνω τις εξής στιγμές (σε τυχαία σειρά):
- Τελικοί 1957, 7ο παιχνίδι
- Τελικοί 1962, 7ο παιχνίδι (το άστοχο σουτ του Σέλβι και η παρουσία του Ράσελ)
- To κλέψιμο του Χάβλιτσεκ το '65 (και αυτή πολυδιαφημισμένη αλλά μεγάλης σημασίας)
τις τρείς στιγμές δηλαδή που θα μπορούσε να είχε διαλυθεί η κυριαρχία των Σέλτικς

- το παιχνίδι που ο Μάτζικ παίρνει τη θέση του Τζαμπάρ (6ος τελικός '80)

Καμία παρεξήγηση. Ένα τέτοιο ποστ ήθελα να εκμαιεύσω από εσένα.

morfi χωρις να ειμαι φαν του Μιχαλακη, το αντιθετο μαλιστα, νομιζω οτι την αδικεις λιγο αυτην τη φαση... Σαφεστατα και ειναι πολυδιαφημισμενη λογω του Τζορνταν και του ολου σκηνικου του "τελευταιου χορου" των Μπουλς, αλλα πραγματι ειναι κατα τη γνωμη μου μεσα στις 1-2 κορυφαιες ολων των εποχων...
Για τους τελικους του 57 και του 62 δεν εχω αποψη..
Για το κλεψιμο του Χαβλιτσεκ το 65 νομιζω οτι ηταν στους τελικους της Ανατολης και οχι στους τελικους του ΝΒΑ, οποτε για μενα θα πεσει λιγο πιο κατω στην "αξιολογηση".. Σαφεστατα και πιθανον να μην ειχαν προχωρησει οι Σελτικς στους τελικους (θα επρεπε βεβαια να σκοραρουν οι αντιπαλοι..), αλλα κατα τη γνωμη μου παντα, αλλιως μετραει μια φαση των τελικων..
Το παιχνιδι του Ματζικ που αναφερεις σαφεστατα και ηταν μεγαλειωδες, αλλα νομιζω πως στη συγκεκριμενη περιπτωση μιλαμε για τη "μια φαση" και το "ενα σουτ"...

το βοστώνη-ντιτρόιτ με το κλέψιμο του μπερντ και την ασσίστ στον ντένις ???? ειδικά αν βάλεις και την προηγούμενη άμυνα των πίστονς !?!?!?!

Τέτοιες λίστες αναφέρονται γενικά στα πλέι οφ και όχι μόνο στους τελικούς. Τώρα, αν κάποιος δίνει περισσότερο βάση στους τελικούς μόνο και μόνο επειδή είναι τελικοί (που στη τελική κομμάτι των πλέι οφ είναι), τότε ρίχνει οτιδήποτε έγινε πριν από αυτούς που πολλές φορές ήταν εξίσου ή ακόμη περισσότερο σημαντικό για τη κατάκτηση του πρωταθλήματος ή τη συμμετοχή στους τελικούς. Για παράδειγμα, γιατί να θεωρήσω πιο σημαντικό το σουτ του Χόρι στους τελικούς το 2005 (στο 5ο παιχνίδι αν θυμάμαι καλά) από αυτό στους τελικούς της Δύσης με τους Κινγκς το 2002;


Στη περίπτωση του Μάτζικ, από την άλλη, μιλάμε για μία επίδοση, που εκτός του ότι έδωσε το πρωτάθλημα, με αυτά τα δεδομένα δεν έχουμε ξαναδεί ποτέ.
(καλά, αυτά είναι και περισσότερο προσωπικές απόψεις)

Ακομα και ετσι να ειναι, και παλι για μενα το κλεψιμο του Χαβλιτσεκ ειναι υπερεκτιμημενο... Και να μην εκλεβε τη μπαλα, θα επρεπε να ευστοχησουν οι αντιπαλοι (συνεχιζει να μου διαφευγει ποιοι ηταν... ).. Καμια σχεση με το σουτ του Τζορνταν οπου η ομαδα του εχανε και περασε μπροστα... Κατα τη γνωμη μου (και εφοσον θεωρησουμε εξισου σημαντικους τους τελικους περιφερειας) το κλεψιμο του Μπερντ και το καλαθι του Τζονσον με τους Πιστονς θα επρεπε να ειναι πιο ψηλα απο τον Χαβλιτσεκ...



Αναμφιβολα ειναι (αν δεν μου διαφευγει κατι) η μεγαλυτερη εμφανιση ποτε σε τελικους.. Απλα δεν εκρινε το παιχνιδι με την εννοια των τελευταιων δευτερολεπτων...

Τις περισσοτερες φορες τα βιντεο ειναι πιο σημαντικα απο τις φωτογραφιες...


Βεβαια το αστειρευτο ταλεντο κ η διαρκεια του Κομπι εδω κ μια δεκαετια τον κανουν ικανο κ αξιο να συγκρινεται μαζι του. Ο Τζορνταν Τζορνταν κ ο Κομπι Κομπι ομως. Κ οι 2 αξιοθαυμαστοι.

Να μια μικρη λιστα και απο εμενα, αν καθησω λιγο παραπανω να γραψω, θα δωσω πολυ περισσοτερα αλλα σε λιγο αρχιζει και το ματς οποτε.... [edit]Οταν το εγραφα αρχιζε το ματς. Απλα ο αγωνας ειναι τοσο συναρπαστικος οποτε βρηκα την ευκαιρια τωρα που τραυματιστηκε ο αλλος να το κανω ποστ.
Μιλωντας παντα για μεγαλες στιγμες των τελικων του ΝΒΑ και οχι καθοριστικες ή κρισιμες(buzzer beater, κλπ).


2005, Σπερς-Πιστονς η σειρα να ειναι στο 2-2 και να εχουμε το φοβερα κρισιμο 5ο παιχνιδι. Οι Πιστονς νικανε 97-95 και μενουν καμια 6-7 δευτερολεπτα. Εκει επεμβαινει ομως ο Χορι και με τριποντο 5 δευτερολεπτα πριν το τελος χαριζει την νικη στους Σπερς!! Μονη χρονια οποτε το πηραν μετα οι Σπερς παροτι πηγαμε σε 7ο παιχνιδι.

Oh my, oh my. 1980, Φιλαδελφια-Λεικερς. Παροτι οι 76ερς εχασαν το πρωταθλημα η μυθικη και απιστευτη κινηση του Τζουλιους Ερβινγκ στο 4ο παιχνιδι ειναι κατι απιστευτο!!!!!!!! A must see!

1992, Μπουλς-Πορτλαντ πρωτο παιχνιδι. Η πρωτη περιοδος και η εμφανιση του Τζορνταν(η γνωστη με τα 6 τριποντα). Classic! Και απιστευτη!!!!

Ενταξει παιχνιδι νουμερο 2, 1991 Λεικερς-Μπουλς με την κλασικη κινηση του Τζορνταν. Εχουν προηγηθει απιστευτα πραγματα απο Τζορνταν με 11 στα 11 καλαθια(ή κατι τετοιο), βγαινουν σε ημι-αιφνιδιασμο οι Μπουλς, ο Τζορνταν δινει στον Λεβινκστον ευκολο καλαθι, κλασικα αυτος δεν παιρνει πρωτοβουλια ξαναδινει στον Τζορνταν και μετα το κλασικο, αλλαγη χεριου στον αερα.

Παιχνιδι νουμερο 6, τελικοι 1994 Ροκετς-Νικς. Οι Νικς νικανε 3-2 στην σειρα και αν νικουσαν στεφονταν πρωταθλητες. Λιγα δευτερολεπτα απεμεναν και οι Ροκετς νικουσαν με 2. Ο Σταρκς επιχειρει τριποντο και αν μπει οι Νικς ειναι πρωταθλητες. Ο μεγαλος Χακιμ ομως τον κοβει!! Παμε σε 7ο παιχνιδι και ολοι ξερουμε τι εγινε....

Στους τελικους του 1981 μεταξυ Σελτικς και Ροκετς στο 1ο ή 2ο παιχνιδι της σειρας (δεν θυμαμαι ακριβως), η απιστευτα ευφυης κινηση του Μπερντ!!!! Χανει το σουτ, καταλαβαινει αμεσως πριν καθε αλλον που θα παει η μπαλα, τρεχει παιρνει το ριμπαουντ και κανει μια απιστευτη κινηση στον αερα και το βαζει. Priceless!

!!!!!!!!!!!!Μπορει φυσικα να μην το ειδα το παρακατω αλλα την πρωτη φορα που το ειδα πεθανα. Με σημαδεψε! 1974, 6ο παιχνιδι στην 2(?) παραταση μεταξυ Μπακς και Σελτικς με τους Σελτικς να νικανε με εναν ποντο και 6 δευτερολεπτα να απομενουν. Ρομπερτσον δινει στον Τζαμπαρ και.... Και μαγεια! Η κλασικη ρεβερσα σε ολο της το μεγαλειο! Buzzer beater καλαθι και νικησαν οι Μπακς. Μεγαλειο!

Και το υπο συζητησιν ματς:
1998, 6ο παιχνιδι Μπουλς-Γιουτα με τους Σιγακο να προηγουνται με 3-2 και να χανουν με 3, 43 δευτερολεπτα πριν το τελος. Η μπαλα στον Τζορνταν καλαθι. Μειωνουν στον 1. Την μπαλα εχουν οι Τζαζ και ο Μαλοουν. Του κλεβει ο Τζορνταν την μπαλα και.... και η γνωστη συνεχεια. Καλαθι και νικη των Μπουλς και πρωταθλημα! Τρομερα πραγματα!



Κατα την προσωπικη μου αποψη και γνωμη: φυσικα και δεν τον κανουν αξιο και ικανο να συγκρινεται μαζι του. Αλλα αυτο ειναι μια αλλη συζητηση και αμα θελεις βεβαια την κανουμε....

μετριότητα η Λίμα;
σύμφωνει η υποκειμενικότητα, υποκειμενικότητα αλλά φίλε μου μάλλον
έχεις πρόβλημα


μυθικές στιγμές στην ιστορία του ΝΒΑ αναμφίβολα υπάρχουν δεκάδες
αλλά κ' εγώ θα φερθώ σαν ένας Jordan's fans και θα πάρω εκείνη την φάση,
ότι και να πω, παρά το "σπρώξιμο" που της έχει γίνει είναι συμβολική και έχει σημαδέψει και μένα και ας ήταν μάλλον φάουλ



καλά ναι εκείνα με τον Παλομπαρίνι αξέχαστες στιγμές, ευτυχώς όμως το σούπερσπορτ είχε επιλογή αμερικανού σπίκερ από τότε την οποία φυσικά ως λογικό ον τιμούσα δεόντως


σαν συνολική εμφάνιση σε τελικούς φυσικά παίρνω ασηζητητί αυτήν
έχω κάτι σαν παρωπίδες για αυτή
μερικά πράγματα έχουν πάρει μυθικές διαστάσεις στο μυαλό αφού μέσα στον χρόνο έχουν υποστεί την απαραίτητη επεξεργασία από τον εγκέφαλό και είναι σχεδόν αδύνατο να αντικατασταθούν από κάτι άλλο

Εμενα ως υπερεκτιμημενη οσον αφορα τον Τζορνταν μου φαινεται η δηλωση(οχι βεβαια η εμφανηση) του Μπερντ το 1986 στον πρωτο γυρο των Πλευοφ μετα τους 63 ποντους (ρεκορ ποντων στην ιστορια των πλευοφ) του MJ η δηλωση "σημερα ο Θεος κατεβηκε.........".Ειναι ενα παιχνηδι που ο Τζορνταν κανει οτι θελει την αμυνα των Σελτικς σαν μην υπαρχει.
Εχω δει το παιχνηδι αρκετες φορες και το συμπερασμα που βγαζω παντα παρα την τρομερη εμφανηση του Τζορνταν ειναι το ποσες ατελειες ειχε στο παιχνηδι του ο Τζορνταν στα 23 του χρονια.
Δεν ειχε καλο σουτ εκανε ερμπολ και στηρηζοταν παρα πολυ στα αθλητικα προσοντα (και επηχειρουσε πολλα ντραιβ)παρα στο μυαλο και στις αθλητικες ικανοτητες που τον χαρακτηριζαν και μαγευε τα πληθη μετα απο 3-4 χρονια συν την απηστευτη βελτιωση του σουτ.
Ο Μπερντ παντως οταν ηταν προπονητης των Πεισερς ειχε πει οτι ο λογος που τον εκανε να πει αυτο ηταν τα αθλητικα προσοντα που για εκεινη την περιοδο ηταν απηστευτα.Ο Τζορνταν εμοιαζε σαν "Σουπερμαν" αναμεσα σε οποιονδηποτε συμπαιχτη η αντιπαλο του.Βεβαιως η κλαση των Σελτικς ηταν αλλη και παρα τους 49 και τους 63 του Μαικλ σκουπησαν του Μπουλς 3-0.

για βοήθησέ μας λίγο ...

Το εκανα αρκετα.

Δεν υπηρχε ακομα η ΝΟVΑ και ετσι δεν υπηρχαν και πολλοι δημοσιογραφοι στο καναλι.
Η εμφανηση του Ματζικ ειναι μαλλον η κορυφαια σαν συνολικη παρουσια.Και μονο η σκεψη οτι ηταν ρουκι τρομαζει.

Προχθές κατέβασα το αφιέρωμα του ΤΝΤ στον Τζόρνταν που είχαν δείξει πριν το τελευταίο του All Star στην Ατλάντα, TNT Salutes Michael Jordan. Απλά καταπληκτικό, με φοβερές δηλώσεις του Μάτζικ και πολλών άλλων για τον MJ. Μετράει πολύ και η απάντηση του ίδιου του Τζόρνταν σε ερώτηση για τον αν πιστεύει πως είναι όντως ο καλύτερος παίχτης ever.
Μπορείτε να το δείτε σε 5 parts στο youtube:
http://www.youtube.com/watch?v=0jNo4onL13w...feature=related
http://www.youtube.com/watch?v=QJYYWyE_SMU...feature=related
http://www.youtube.com/watch?v=ogxCDeLZLXI...feature=related
http://www.youtube.com/watch?v=txzElro5jfE...feature=related
http://www.youtube.com/watch?v=u40J0ttZy1U...feature=related

Παντα ειχα την απορια αν ρωτουσαν αρκετους παλιους legends απο την προ Ματζικ-Μπερντ-Τζορνταν εποχη για το ποιος ειναι ο κορυφαιος παιχτης ολων των εποχων αν θα απαντουσαν ο Μαικλ Τζορνταν.Ο Ματζικ ειχε πει "Πρωτα ειναι ο Μαικλ και μετα εμεις οι υπολοιποι"(ηθελα να εβλεπα τα μουτρα του Τζαμπαρ οταν το ελεγε αυτο ο Ματζικ).Ο Μπερντ ειχε πει "ειναι ενας απο τους δυο κορυφαιους ever" συν "Ο Θεος κατεβηκε .........."κ.τ.λ.Οι περισσοτεροι παιχτες οι λιγο πριν και της γενιας του παραδεχονται οτι ο Τζορνταν ειναι ο κορυφαιος ολων των εποχων.Ειχα ακουσει πριν ενα χρονο περιπου τον Μπιλ Ρασσελ να λεει οτι ο Τζορνταν ηταν εκπληκτικος παιχτης και στην αμυνα και στην επιθεση ωστοσο απεφυγε να απαντησει στο αν ειναι ο Τζορνταν ο κορυφαιος.Ο Τζαμπαρ ειχε πει καποτε ενοχλημενος οτι "το ΝΒΑ θα επιβιωσει και χωρις τον Τζορνταν" και ηταν απο αυτους που θεωρουσε τον ευατο του τον καλυτερο απλα ετρεφε μεγαλη συμπαθεια στον Ρασσελ γιατι ηταν ο τροπος παιχνιδιου του Ρασσελ τετοιος που τον εκανε να ασχοληθει με το μπασκετ ενω πιο πολυ του αρεσε το μπειζμπολ.Kαι παμε στον Γουιλτ Τσαμπερλαιν.Ειναι κατι αναλογο με τον Τζορνταν.Οι περισσοτεροι στην εποχη του θεωρουν αυτον τον κορυφαιο ολων των εποχων.O Nταν Αισελ ειχε χαρακτηρησει τον Γουιλτ μακραν τον κορυφαιο παιχτη ολων εποχων και μια αλλη φορα 10 φορες καλυτερο απο οποιονδηποτε αλλον αγωνηζοταν στην εποχη του.Ο Λαρρυ μπραουν ειχε πει οτι"αλλαξε τον τρπο που παιζεται το παιχνιδι."
Κανονηκα θα επρεπε να εχουμε να κανουμε με κατι αναλογο Πελε η Μαραντονα σε οτι αφορα τον Τσαμπερλαιν και τον Τζορνταν.Ωστοσο οι περισσοτεροι μπασκετικοι κυριως στην Ευρωπη προτημουν το Τζορνταν και μετα ακολουθουν ο Ματζικ με τον Μπερντ.Ετσι παει κατα γενικη ομολογια.
Ερωτηση?Πως μπορει να ειναι καποιος σιγουρος οτι ο Τζορνταν ηταν καλυτερος απο τον Τσαμπερλαιν?Πως μπορει να θεωρουν τον Τζορνταν καλυτερο επιθετηκα παιχτη απο τον Γουιλτ?Πως μπορουν να θεωρουν οτι εκανε πιο πολυ την διαφορα ο Τζορνταν απο τον Τσαμπερλαιν?Η απαντηση καποιων "αφου δεν εχουμε δει τον Τσαμπερλαιν" δεν με καλυψε ποτε.Ας κρατησουν τοτε επιφυλαξεις και ας μην ειναι απολυτοι.
Ειναι και ενας απο τους λογους που ποτε μου δεν μπορεσα μεχρι και σημερα να πω ποιος ειναι ο κορυφαιος μπασκεμποληστας ολων των εποχων.Θα μπορουσα να ελεγα τον Τζορνταν,τον Τσαμπερλαιν, τον Μπερντ,τον Τζαμπαρ,τον Ρομπερτσον,τον Ματζικ η τον Μπιλ Ρασσελ(για αλλους οχι για μενα).
Ποτε ομως δεν θα πω με σιγουρια τον Τζορνταν.Διατηρω επιφυλαξεις.Μπορει να θεωρηθει ο MJ αλλα εγω προσωπηκα θα ηθελα να διεκδηκησει και ο Τσαμπερλαιν και οι αλλοι το μερηδιο και τις αξιωσεις που τους αναλογουν διοτι τους αναλογουν.

Συμφωνώ ότι ο Τσάμπερλειν ήταν ένας από τους κορυφαίους,αλλά θεωρώ τον Τζόρνταν καλύτερο όλων.Ο Τσάμπερλειν έπαιζε σε μία εποχή πολύ διαφορετική,και ακόμα και ο ίδιος σωματικά ήταν κάτι το ξεχωριστό,και γενικά δεν υπήρχαν πολύ παίκτες σαν και αυτόν,ακόμα και το ίδιο το μπάσκετ ήταν διαφορετικό.Άρα θεωρώ τον Τζόρνταν γιατί,στα δικά μου μάτια τουλάχιστον,δεν υπήρχε κάτι που να μην είχε κάνει...Αντιμετώπισε και τις 2 γενιές παικτών ΝΒΑ και πάλι ήταν πρώτος...

Ο Τζορνταν ποτε δεν ειχε το απολυτο Match-up σε σχεση με τον Τσαμπερλαιν και ειχε καλυτερους συμπαιχτες αναλογικα απο οτι ο Τσαμπερλαιν μεχρι που πηγε στους Λεικερς ο δευτερος.

Δεν διαφωνώ γενικά με όσα λες,αλλά για μένα άλλο το μπάσκετ το '60-'70,και πόσο μάλλον από έναν άνθρωπο ο οποίος ήταν 2.16.Να σου ξεκαθαρίσω πως σε καμία περίπτωση δεν τον μειώνω,ούτε αποκλείω το να έχτιζε μεγάλη καριέρα τα '90s,απλά συγκριτικά με τον Air υστερεί,o Τζόρνταν υπερισχύει γενικά...