οτι να ναι κι αυτος. και υποτιθεται οτι ηταν και αγαπημενοι. ο τζορνταν ελεγε τα καλυτερα για τον πιπεν(γενικα δεν ακους και πολλα κοπλιμεντα απο τον τζορνταν). χαζομαρα του πιπεν, δλδ να δεχεται οτι ηταν ο 2ος πισω απο τον καλυτερο ολων των εποχων ειναι πιο τιμητικο, οποτε δεν τον συμφερει να τον μειωνει γιατι μειωνει και τον εαυτο του.

Χρονια πολλα ΣΤΟΝ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ παικτη ΟΛΩΝ των εποχων....Στον UNDISPUTED Michael Jordan
Nα σ εχει καλα ο θεος για κατι ΜΑΓΙΚΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ που μας χαρισες σαν αυτές στην υπογραφη μου....

...Kι ενα συμπληρωμα που αξιζει τον κοπο...ΚΑΤΑΡΑΜΕΝΕ ΧΡΟΝΕ...

Οταν ο «Air» κάρφωσε για τελευταία φορά...


Δευτέρα, 17 Φεβρουάριος 2014 18:45 | Κώστας Σωτηρίου



Με αφορμή τα 51α γενέθλια του Μάικλ Τζόρνταν, ο οποίος γεννήθηκε σαν σήμερα, στις 17 Φεβρουαρίου 1963, κάνοντας πολλούς από εμάς να λατρέψουμε το μπάσκετ και να τον θεωρούμε ως τον κορυφαίο μπασκετμπολίστα όλων των εποχών, θυμήθηκα την εμπειρία που έζησα, πριν από έντεκα χρόνια, στη Φιλαδέλφεια των ΗΠΑ.

Ηθελα πάση θυσία να παρακολουθήσω έναν αγώνα του «Air» ζωντανά, αποτελούσε όνειρο ζωής. Δεν είχε σημασία εάν ήταν 38, 39 ή 40 ετών. Μόλις ανακοίνωσε το τελευταίο «I 'm back», άρχισα να σχεδιάζω το ταξίδι. Δεν ήταν, όμως, ένα απλό ματς κανονικής περιόδου, αλλά ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ αγώνας στην καριέρα του. Επομένως, όλα έπρεπε να οργανωθούν και να εκτελεστούν στην εντέλεια.

Εισιτήρια, διαπιστεύσεις, pocket money και το βασικότερο; Συνεννόηση με τον άνθρωπό μας Ευθύμη Ρεντζιά, ο οποίος για καλή μου τύχη ζούσε εκείνη τη σεζόν το αμερικανικό όνειρο αγωνιζόμενος στους Σίξερς. Αεροπλάνα, τρένα, οργάνωση ειδικής, μεταμεσονύχτιας εκπομπής στην ΕΡΑ Σπορ και ένας οικοδεσπότης που έκανε τη ζωή μου όχι εύκολη, αλλά παιχνιδάκι, εξασφαλίζοντάς μου πρόσβαση σε χώρους, που αφορούσαν αποκλειστικά τους σταρ των Σίξερς, τον Αϊβερσον και την παρέα του. Να 'ναι καλά ο Ευθύμης.

Ερχεται, λοιπόν, η μεγάλη μέρα. Και έχω πάρει ήδη θέση στην είσοδο των παικτών των Ουάσινγκτον Ουίζαρντς. Δεκάδες δημοσιογράφοι, Αμερικανοί επί το πλείστον, αρκετοί Κινέζοι, ένας – δύο Ευρωπαίοι και η αφεντομουτσουνάρα μου. Οπλισμένος με τη φωτογραφική μηχανή, μια πολύπλοκη Nikon, που καλά καλά δεν ήξερα τις λειτουργίες της και με περίσσιο θράσος. Αλλωστε, δεν ήμουν «rookie» στο ΝΒΑ, είχα ήδη παρακολουθήσει αγώνες και γνώριζα τα κατατόπια. Τζόρνταν, όμως, πρώτη (και τελευταία) φορά...

Οταν ακούστηκε η ιαχή «έρχεται» από τους φωτογράφους που τον εντόπισαν πρώτοι, η έκρηξη της αδρεναλίνης ήταν τόσο ισχυρή, που εκείνη τη στιγμή ένιωσα να με διαπερνά ηλεκτρικό ρεύμα. Δεν υπερβάλλω. Όταν αντίκρισα τον Τζόρνταν και ακολούθησα τα βήματά του μέχρι την είσοδο του ειδικού, πριβέ χώρου, που είχαν ετοιμάσει οι Σίξερς για αυτόν, τυφλώθηκα από τη λάμψη του. Κάηκα, όπως οι κομήτες που πλησιάζουν τον Ηλιο.

Συνέρχομαι από το σοκ, κάνω μερικά βήματα και ποιους αντικρίζω; Τον Πατ Γιούιν, τον Μόουζες Μαλόουν και τον Τσαρλς Οκλεϊ, που είχαν έλθει για να τιμήσουν την αυτού εξοχότητα στο τελευταίο ματς της καριέρας του.



Βίωνα το απόλυτο ντελίριο. Περπατάω πιο κάτω, δείχνω τη διαπίστευση, κάνω ότι ψάχνω τη θέση μου για να ξεγελάσω ο πονηρός τον αυστηρό πορτιέρη και… να ‘μαι στον αγωνιστικό χώρο.



Λίγο προτού αρχίσει η τελετή, στρέφω τον φωτογραφικό φακό στον μεγάλο Τζούλιους Ερβινγκ, ο οποίος φορώντας ένα συλλεκτικό μπουφάν με τα λογότυπα των ομάδων του ΝΒΑ, ετοιμαζόταν να χαρίσει στον «Air» ένα αμαξάκι του γκολφ με το Νο.23.





Προσπαθούσα να ρουφήξω κάθε στιγμή. Παρακολουθούσα το ίνδαλμά μου να σουτάρει βολές στην προθέρμανση και δεν το πίστευα. Όχι από τη θέση μου, που ήταν στον… περιστερώνα (για τους ξένους δημοσιογράφους δεν υπήρχε ούτε για δείγμα στο ισόγειο),


αλλά κάτω ακριβώς από την μπασκέτα, εξ ου και η φωτογραφία, που είναι από τις αγαπημένες μου, τράβηξα με τα χεράκια μου -ναι, τόσο κοντά είχα φτάσει- και τη μοιράζομαι μαζί σας.



Μόλις ολοκληρώθηκε το ιστορικό παιχνίδι και ο «MJ» αποχαιρέτησε τα παρκέ με 15 πόντους, 4 ριμπάουντ και 4 ασίστ σε 28’ συμμετοχής, κάνοντας μάλιστα και κάρφωμα παρά το προχωρημένο της ηλικίας του (40 ετών και δύο μηνών), ακολούθησα τη διαδρομή προς τη συνέντευξη Τύπου. Πρώτος έφτασε ο Αϊβερσον, ο οποίος άρχισε να εξηγεί το πόσο επηρέασε την καριέρα του ο Τζόρνταν, για να τον διακόψει η υπεύθυνη Τύπου όχι και… τόσο ευγενικά για το όνομα και το πρεστίζ του «Answer»:

«That’senough, Allen», του είπε επί λέξει, λες και τον μάλωνε! Ερχόταν, όμως, το πρόσωπο της βραδιάς, οπότε τι να κάνει ο Αϊβερσον; Απελευθέρωσε το πάνελ και στη θέση του κάθισε ο «Air» ξεκινώντας με μια φράση, που ακόμη αντηχεί στα αφτιά μου και εξακολουθεί να υπάρχει ως ηχητικό ντοκουμέντο χάρη στο μικρόφωνο που βλέπετε (εκ δεξιών) στη φωτό. «Basketball has been my life», αναφώνησε και εγώ βρέθηκα στον... παράδεισο!


Δείτε και ένα βίντεο για να θυμηθούμε όλοι μαζί εκείνη την ιστορική βραδιά...



-

οι πιστονς δημοσιευσαν ενα βιντεακι για το πως σταματησαν το κορυφαιο μπασκετμπολιστα ολων των εποχων...

και ενα αρθρο στο ελλας

http://nba.sport24.gr/article/2673805/oi-j...les-twn-pistons

Για τον μεγαλυτερο παικτη EVER, ισως, απο ΤΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΒΡΩΜΟΧΕΡΟ EVER....


http://www.sport-fm.gr/article/den-prokeit...-tzordan/801675


Γιατι η πρωτια καποιες φορες ΔΕΝ μετριεται με ΑΡΙΘΜΟΥΣ....

Καλά τις έμμεσες σπόντες τις ανακάλυψαν οι Ελληνες δημοσιογράφοι. Καμία σχέση δεν είχαν τα 2 μεταξύ τους άσχετα με το τι άποψη μπορεί να έχει ο καθένας για τους δύο παίκτες.

Την ώρα που έκανε τις δηλώσεις ο Kerr μετά τον αγώνα των Warriors μπορεί ο Bryant να μην είχε ξεπεράσει καν ακόμα τον Jordan. To παιχνίδι στη Μινεσότα ακόμη παιζόταν.



Όντως δεν μετριούνται τα πάντα με αριθμούς. Ούτε καν με τους αριθμούς των πρωταθλημάτων. Αλλά τη συζήτηση τη κάναμε αρκετές φορές για τους 2.

Άλλο στύλ παιχνιδιού και άλλο επίπεδο. Αλλά αυτά στο κατάλληλο τόπικ.

http://www.basketforum.gr/forum/index.php?...mp;#entry693147

Eιπα να γραψω κατι φιλε lakersdynasty στο αλλο τοπικ, αλλα μολις ειδα την διαφορα poll ψηφων στο... ΕΠΙ ΤΡΙΑ ....Ι REST MY CASE!!! ...Mια εικονα χιλιες λεξεις...

Για τους συγκεκριμένους 2 τα πράγματα είναι ξεκάθαρα, αν και ακόμη και αυτά θα συζητηθούν αρκετά.

Η γενικότερη άποψη της μοναρχίας ενός παίκτη στη κορυφή ως καλύτερου όλων είναι αυτή που χωράει πάντα πολλή συζήτηση.

Oτι πιο κοντινο στον ORIGINAL GOAT....Respect....

Φιλε μου -αντι ΔΙΚΟΥ μου αντιλογου-σου βαζω μια προσφατη απαντηση ΙΣΩΣ του ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΥ ΒΡΩΜΟΧΕΡΟΥ που υπηρξε συμπαίκτης του σχετικα με το αν η ομαδα που προπονει μπορει να κανει το ρεκόρ του 72-10 των Μπουλς του 95-96....


«Είχαμε αυτόν τον παίκτη με το όνομα Μάικλ Τζόρνταν σε αυτήν την ομάδα. Εκείνη τη χρονιά ξεκινήσαμε με 41-3. Αν φτάσουμε σε αντίστοιχο ρεκόρ, ελάτε να το ξανασυζητήσουμε», κάλεσε τους δημοσιογράφους στη συνέντευξη Τύπου.

«Αυτό που θυμάμαι έντονα από εκείνη τη χρονιά, ήταν πως υπήρχαν 10 παιχνίδια που ο Μάικλ απλά αποφάσισε πως θα κερδίσουμε. Και δεν υπήρχε άλλη ομάδα στη γη που να μπορούσε να μας νικήσει. Δεν θα υπάρξει ξανά άλλος σαν αυτόν, ούτε πρόκειται να τον πλησιάσει κάποιος. Ήθελε να σπάσει το ρεκόρ των 69 νικών των Λέικερς, αποφάσισε πως θα το κάνει και το πετύχαμε. Υπάρχει μόνο ένας Μάικλ», ρίχνοντας με έμμεσο τρόπο τις σπόντες του για τον Κόμπι Μπράιαντ, ο οποίος χθες ξεπέρασε τον Τζόρνταν στη λίστα των σκόρερ στο ΝΒΑ σε απόλυτους αριθμούς στην κανονική περίοδο.


.....και μια ''δημοσιογραφικη'' στηλη από καποιον που τον εζησε live όπως κι εγω και με εκφραζει απολυτα και για τον MJ αλλα και με ΤΗΝ ΔΙΚΑΙΩΣ ΚΟΝΤΙΝΟΤΕΡΗ ΣΥΓΚΡΙΣΗ ΤΟΥ......




Το αβάσταχτο βάρος του Κόμπι

Ο Χρήστος Ρομπόλης γράφει στο sport-fm.gr για τις άδικες για τον Κόμπι Μπράιαντ συγκρίσεις με τον Μάικλ Τζόρνταν και το πόσο επηρέασαν τον ηγέτη των Λέικερς στην καριέρα του.

Το μπάσκετ είναι το άθλημα όπου οι αριθμοί αποτυπώνουν περισσότερα πιστά από οποιοδήποτε άλλο την αλήθεια. Όμως η στατιστική είναι ταυτόχρονα και ένας μάλλον εύκολος τρόπος να πει κανείς ψέματα ή να παρουσιάσει την πραγματικότητα όπως ο ίδιος θέλει. Έτσι μπορεί ο Κόμπι Μπράιαντ να είναι από τα ξημερώματα της Δευτέρας ο τρίτος σκόρερ όλων των εποχών στο ΝΒΑ ξεπερνώντας τον Μάικλ Τζόρνταν, αλλά τα κατάφερε παίζοντας ήδη για πέντε περισσότερες σεζόν, πάνω από 6.500 αγωνιστικά λεπτά και σχεδόν 240 συμμετοχές επιπλέον, με πολύ παραπάνω επιθετικές προσπάθειες και βολές, αλλά και πολύ μικρότερα ποσοστά ευστοχίας. Θα μπορούσαμε ταυτόχρονα να αραδιάσουμε τα ατομικά τους βραβεία και τα δαχτυλίδια τους και θα βλέπαμε πως κι εκεί ο «Air» είναι πολύ μπροστά.

Η πραγματική σύγκριση των δύο, ωστόσο, δεν πρέπει να γίνεται βάσει αριθμών, βραβείων ή τίτλων. Αφενός μεν γιατί δεν συνέπεσαν στην ίδια εποχή, καθώς όταν ο Τζόρνταν έκανε τα τελευταία του βήματα στον… αέρα, ο Κόμπι ήταν στην πρώτη του νιότη κι αφετέρου γιατί αν κάναμε απογραφή δαχτυλιδιών θα βγάζαμε ανώτερο τον «τίμιο» μεν, πλην όμως ουδέποτε παίκτη πρώτης γραμμής, Ρόμπερτ Χόρι, και θα αγνοούσαμε θρύλους όπως οι Μπέιλορ, Μαλόουν, Γιούιν και Μπάρκλεϊ που έμειναν με «γυμνά» δάχτυλα.

Για όσους αξιώθηκαν από τον μπασκετικό Θεό να γίνουν μάρτυρες του «μεγάλου» στην εποχή της ακμής του, δεν τίθεται ερώτημα πως ο Τζόρνταν είναι ο καλύτερος επί γης εκπρόσωπός του και φυσικά ούτε καν ζήτημα σύγκρισης με κανέναν άλλο παίκτη, ποτέ στην ιστορία! Ακόμη κι αν τον ξεπεράσουν ο Λεμπρόν, ο Ντουράντ ή οποιοσδήποτε άλλος, μοιάζει απίθανο να πλησιάσει έστω κάποιος εξ αυτών την τελειότητα με την οποία ευλογήθηκε ο MJ και με τη σειρά του ευλόγησε ο ίδιος το μπάσκετ. Άριστος αθλητής, ακούραστος εργάτης, αστείρευτα ταλαντούχος επιθετικά, συνεπέστατος αμυντικά, αληθινός ηγέτης, που ενέπνεε ταυτόχρονα σεβασμό στους συμπαίκτες και ταυτόχρονα δέος και φόβο στους αντιπάλους του.

Είναι κατανοητό γιατί γίνονται συγκρίσεις με τον Κόμπι Μπράιαντ. Πέρα από την αγωνιώδη προσπάθεια του marketing να βρει τον επόμενο Μάικλ Τζόρνταν, όταν εκείνος αποφάσιζε δις στο ζενίθ της καριέρας του να αποσυρθεί, ο… διάδοχος είχε περίπου το ίδιο παράστημα, περίπου τις ίδιες πλαστικές κινήσεις, περίπου τα ίδια αθλητικά προσόντα, κατέκτησε περίπου τα ίδια πρωταθλήματα, πλέον έχει περίπου τους ίδιους πόντους, μέχρι και… περίπου τον ίδιο αριθμό στη φανέλα. «Περίπου» όμως, όχι ακριβώς! Μάλλον πρόκειται για την καλύτερη απομίμηση του Air από τις χιλιάδες-από παιδάκια στις αλάνες, μέχρι επαγγελματίες παίκτες-που προσπάθησαν να τον ξεπατικώσουν. Όμως η αυθεντία ήταν μία και το πρωτότυπο ποτέ δεν ξεπερνιέται.

Προς Θεού, ουδείς τολμά να υποτιμήσει τον Κόμπι Μπράιαντ. Τιμή και δόξα για τα κατορθώματά του, σε ατομικό και ομαδικό επίπεδο, αλλά και τις αναρίθμητες όμορφες στιγμές που χάρισε στο κοινό που είχε στερητικό σύνδρομο όταν ο Τζόρνταν συνταξιοδοτήθηκε. Μάλλον όμως αυτό το βάρος της σύγκρισης με τον ασύγκριτο να μην επέτρεψε ποτέ στον Κόμπι να γίνει ακόμη καλύτερος από ό,τι έχουμε δει, ο καλύτερος που θα μπορούσε να γίνει βάσει του ταλέντου του. Ο Φιλ Τζάκσον κάποτε είχε δηλώσει πως δεν έχει γνωρίσει πιο ανταγωνιστικό τύπο από τον Κόμπι. Κι ένας τέτοιος χαρακτήρας, που θέλει να είναι πάντα ο πρώτος, δεν μπορεί παρά να επηρεάστηκε από τις συγκρίσεις με τον Τζόρνταν που σίγουρα θα έφτασαν στα αυτιά του. Η εμμονή αυτή μάλλον λειτούργησε αρνητικά για τον Κόμπι, που συχνά δείχνει να παίζει περισσότερο για τους αριθμούς του παρά για την παραπαίουσα ομάδα του. Κάτι που δεν μπόρεσε κανείς ποτέ να προσάψει στον Τζόρνταν.

Η ουσία είναι η εξής: ο MJ έθεσε τον πήχη σε απλησίαστα για οποιονδήποτε θνητό ύψη. Βάζοντας οποιονδήποτε, Κόμπι, Λεμπρόν ή άλλον, σε αυτή τη διαδικασία σύγκρισης, απλώς τον αδικούμε. Γιατί κάποιος μπορεί να μην είναι ή να μη γίνει ποτέ ο κορυφαίος που υπήρξε, αλλά αυτό δεν αναιρεί πως είναι σπουδαίος. Ας αξιολογήσουμε, λοιπόν, τον Κόμπι και κάθε Κόμπι για αυτά που πέτυχε κι όχι για όσα δεν κατάφερε να κάνει όπως ο Τζόρνταν.


....Και τελος στη υπογραφη μου μπορεις να δεις τη δηλωση του ΤΙΤΑΝΟΤΕΡΑΣΤΙΟΥ ΛΑΡΡΥ μετα από ένα ματς με τον ΜJ....

Φιλε manj13 συγνωμη για το off topic αλλα δεν νομιζω πως ο κερ ηταν το μεγαλυτερο ''βρωμοχερο''.

Kανενα προβλημα!!!Εξαλλου ξερω οτι εισαι πιο ''μυστης'' απο μενα στα του ΝΒΑ, που εγω το παρατησα πολυ, μετα ''την εποχη των θρυλων'' λογω οτι ειχα ξενερωσει πολυ με την επελαση των ΜΑΠ...Μανι-μανι υπαρχει πχ ο Ρετζι αλλα -μπορει και να κανω λαθος- νομιζω οτι ο Κερ εχει ακομη το ρεκορ ευστοχιας 3ποντων...Καλη χρονια να χεις!!