Γαμάτο Φόρουμ,ακόμη πιο γαμάτο τόπικ.Η λαμπρή ιστορία του συλλόγου μας έχει και πολλές σκοτεινές γωνίες,αντανάκλαση των οποίων ήταν δεκάδες κάκιστοι παίκτες.Αφήνω έξω κάποιους φιλότιμους που μες την αμπαλοσύνη τους βοήθησαν όσο μπορούσαν.Επίσης βάζω και στο παιχνίδι τους απατεώνες-τζαμπατζήδες προέδρους που είχαμε κατα καιρούς(δηλαδη σχεδόν πάντα) που ήταν η βασική αιτία καθίζησης της ομάδας και κατ επέκτασιν περαιτέρω ανάδειξης των παλτών....Πρίν ξεκινήσω ειδική μνεία σε Αλαν Γκρεκοβ(ενα απ τα καλύτερα μπακ απ πλειμεικερ που είχαμε ποτε) και Γκαβέλ(πολυ καλό δευτερο μισο΄της σεζον 2008-09) οπότε απαράδεκτο να τους έχουμε στην ψηφοφορία.Α και Αντε Γκργκουρεβιτς κλειδί στην σειρά με το ΜΑρούσι για την 3η θέση.Επίσης άλλο ερώτημα:Ο Κούλ του 2006 είναι ο ίδιος με αυτόν του 1999>Αν ξυρίσεις τα μαλλιά του 2006 είναι ίδιος ο 1999.Πάμε λοιπόν:
1)Απορώ πως δεν αναφέρθηκε ο προπάτορας των παλτών:Λάρρυ Legend Κάπτσικ.Ο οδοντίατρος που θα μας έκανε να ξεχάσουμε τον Γιαννάκη και την αποχή του.Θυμάμαι τον πατέρα μου (που είναι πάντα παρορμητικός επειδή λατρεύει την ομάδα και όχι απο αμπαλίαση) να λέει "Αληταρά Γιαννάκη θα παρακαλάς να γυρίσεις φέραμε παιχτρόνι"

2)Ιγκόρ Μωραίτοφ:καλά να είναι ο άνθρωπος τώρα είναι μαραγκός.Μου φαινόταν σαν ένας υπάλληλος τραπέζης παγιδευμένος σε κορμί μπασκετμπολίστα.Και μάλιστα προικισμένο.5 χρόνια στον Άρη και δεν θυμάμαι ούτε ένα καλό παιχνίδι.ϊσως Α2 μετά να κατάφερε να διακριθεί.Έστω
3)Άρης Χωλόπουλος:άντε γειά
4)Γιώργος Χρυσανθόπουλος:καλός χρυσός άγιος αλλά μισοδιάστατος.Ουτε καν μονό
5)Γιάννης Σιούτηςh yes τον βάζω ως παλτό.Έκανε κάποια πολύ καλά παιχνίδια αλλά αναλογιστείτε το 96 έφεραν τον Φλώρο,το 97 τον Σόκ,το 98 τον Γκράντ και το 99 τον Ρίβς.Όλοι τους προοριζόταν για βασικοί.Ο Σιούτης ήταν καλός για μπακ άπ 10 λεπτων.Και ο Ομπράντοβιτς για τόσο τον είχε πάρει κάποτε.Ξέρω οτι θα διαφωνήσετε αρκετοί αλλά κουβέντα να γίνεται
Έχω κι άλλους (πχ Τερι Κάτλετζ) αλλά δεν μπορώ τρελαίνομαι θέλω να πάω σε ένα underrated διαμάντι που δεν το θυμούνται οι πολλοί λόγω μεγάλης πτώσης της δημοτικότητας του μπάσκετ εκείνη την εποχή.Ούτε εγω θυμάμαι πολλά άλλωστε....
Πρέπει να ήταν σεζ.2004-05 αρχές και σκάει μύτη στο Ιβανώφειο σε μάτς με Παναθηναικό(δεν θυμάμαι γιατί δεν έγινε το παιχνίδι στο Παλέ) ο ιστορικός Jermaineeeeeeeeee Walkeeeeeeer.2.03 τριάρι με Jordan like αναλογίες,και καταπληκτικό στύλ σε τρίπλα ριβέρς και σούτ.Μιλάμε τον έβλεπα στην αρχη και έλεγα "ωρε φίλε τι φλέβα χρυσού πετύχαμε".¨ολα αυτά τα εντυπωσιακά με μια λεπτομέρεια :ΟΛΑ τα σούτ έξω,οι μισές πάσες λάθη και άμυνα με τα κυάλια.Νομίζω έπαιξε άλλα δυο τρία ματσάκια και μετά φέραμε Φάρμερ που στην ημέρα του μπορούσε να διαλύσει τον Παναθηναικό,αλλα η ημέρα του ήτνα κάθε μήνα....

από αυτους της ψηφοφορίας λίγους πρόλαβα οπως πχ τον Αγαδάκο και τον Γκαβελ
αλλα ο Χαρισης αν εξαιρέσεις τα 2 τελευταία ματς κανει φιλότιμες προσπάθειες να μπει σε αυτη τη κατηγορία..

Θα διαφωνήσω για τον Χαρίση.

Είναι παίχτης κλασικό backup ενός ψηλού, που θα σου δώσει ορισμένα πράγματα για να πορευτείς, κατά την διάρκεια του αγώνα, μέχρι να επιστρέψει ο βασικός ψηλός στην πεντάδα.

Είναι παίχτης με φιλότιμο που δίνει το 100% των δυνάμεων του για την ομάδα. Εγώ τον γουστάρω γιατί ό,τι μπορεί το δίνει (μάχες, γεμίζει την ρακέτα) και μην ξεχνάμε πως είναι και 35 ετών (κλεισμένα).

Φέτος, αγωνίστηκε σε 19 παιχνίδια με μέσο όρων 11 λεπτών συμμετοχής και είχε:

3,84 πόντους, 3,37 ριμπάνουτς (2,63 επιθετικά) και 0,63 κοψίματα. Τα 11 λεπτά είναι το 1/4 σχεδόν της συνολικής διάρκειας ενός αγώνα. Αν αγωνιζόταν λίγο περισσότερο, θα μπορούσε να προσφέρει ακόμη πιο πολύ.

Θεωρώ λοιπόν πως για ρεζέρβα μπορεί να βοηθάει. Από 'κει και πέρα, εξαρτάται και το πόσο μας κοστίζει, τι δυνατότητες οικονομικές έχουμε ώστε να κοιτάζουμε κάτι καλύτερο και περνάμε σε μια κουβέντα εντελώς διαφορετική.