QUOTE(panosak @ Nov 5 2008, 21:44 )

και μπηκα για να διαβασω με αγωνία .........
Για το φίλο panosak λοιπόν….
Το μπάσκετ μέχρι το 80 στην Ιεράπετρα ήταν συνυφασμένο με το σχολείο. Μεγαλύτεροι απλά δεν υπήρχαν.
Γύρω στο 76-77 υπήρχαν 3 6ατάξια γυμνάσια. Αρρένων, Θηλέων και Οικονομικό. Θυμάμαι αμυδρά σε σχολικούς αγώνες να νικάει το Οικονομικό με αστέρια το σημερινό λιμενάρχη κι έναν ύψους 160 με το ζόρι που σούταρε με ραβέρσα και μόνο. Βέβαια μετά παίξανε με τη Σητεία και απωλέσθη το τόπι….
Κάπου τότε τελείωνε το λύκειο (γυμνάσιο τότε) και ο Πελαργός06 αλλά τα ενδιαφέροντά του ουδόλως μπασκετικά ή γενικότερα αθλητικά ήταν. Τη μπακσετοκαυλωσύνη την απέκτησε αργότερα σπουδάζοντας στη Ιταλία και βλέποντας αστέρια της εποχής όπως ο Bucci.
Οι σχολικές χρονιές που ανέπτυξαν (για τα δεδομένα της εποχής πάντα) μπάσκετ ήταν αυτές που τελείωσαν το 79 και το 81. Αιτία ήταν το «υπερσύγχρονο» γήπεδο με τσιμεντένιο δάπεδο που έγραφα σε προηγούμενο ποστ που σε έβγαζε από το χώμα και τη λάσπη.
Η πιο ενδιαφέρουσα αγωνιστικά χρονιά ήταν αυτή του 1978-79 (αν θυμάμαι καλά). Εκείνη τη χρονιά ο Ολυμπιακός προκρίθηκε στους 6 του κυπέλου πρωταθλητριών Ευρώπης (μακρυνός πρόγωνος της ευρολίγκας) και μάλιστα υπήρχε και τηλεοπτική κάλυψη, οπότε υπήρχε ενδιαφέρον για το μπασκετάκι πανελλαδικά.
Στη Ιεράπετρα γίνανε 2 αγώνες με πλήθος κόσμου (event της εποχής) ανάμεσα στις ομάδες της Α και Γ λυκείου. Ήταν οι χρονιές που προανέφερα που γενικά παρουσίασαν καλές ομάδες.
Στη Γ έπαιζαν ο σημερινός μεγαλοεργολάβος Θ. Καναβάκης (με ταχύτητα στο σουτ εφάμιλλη του Στεφανάκη), ο Μιχάλης Power Παπαδάκης, ο Μ. Λεοντίδης. Αυτούς θυμάμαι να είναι ο κορμός.
Στην Α, την τάξη μου, έπαιζε ο σημερινός πρόεδρος του δημοτικού συμβουλίου, ο διευθυντής της ΔΕΥΑΙ, ο μεγαλοτουριστικός πράκτορας απέναντι από την Εθνική τράπεζα και η αφεντιά μου. Για 5ο χρησιμοποιούσαμε όποιον βρίσκαμε περιστασιακά.
Χάσαμε και στα 2 παιχνίδια, για τους γνωστούς λόγους (ο στίβος ήταν βαρύς, η διαιτησία απαίσια, ο αέρας κόντρα κλπ) αλλά ως μικρότεροι έιχαμε τη λαϊκή συμπαράσταση.
Ακόμα θυμάμαι την ταμπέλα (σε χαρτί μπριστόλ) που κολλήσαμε στο αλμυρίκι της πλατείας, αυτό που είναι μπροστά στο "Βετεράνο" και την οποία κατέβασε «προοδευτικός» κατά τα άλλα καθηγητής αφού το κείμενό της δεν ακολουθούσε τα πολιτικο-επαναστατικά στάνταρ της εποχής.
Το σχολικό μπάσκετ γι αυτές τις χρονιές τελείωσε κάπου εδώ. Μπήκε το σύστημα πανελληνίων σε Β και Γ λυκείου, τα Λύκεια γίνανε μεικτά, χωρίσαμε σαν ομάδα, μπήκανε απότομα άλλα «ενδιαφέροντα» στη ζωή μας, υπήρχε και η άμμος στο γήπεδο, άστα να πάνε.
Τα καλοκαίρια βέβαια κατεβαίνανε Αθηναίοι και υπήρχε άνθηση στο μονότερμα.
Κάπου τότε έγινε και η πρώτη προσπάθεια για ομάδα από το ΛΥΒΙΚΟ με μπροστάρη το Νίκο Δαρκαδάκη.
Αυτά σε γενικές γραμμές και μεγάλη η χάρη σου panosak.
Θα ήθελα να σημειώσω ότι επικεντρώθηκα κυρίως στις 2 χρονιές που ασχολήθηκαν πολύ με το μπάσκετ. Σαφώς και υπήρξαν αρκετοί καλοί παίκτες σε άλλες χρονιές αλλά μεμονωμένοι.
Για μετά το 81 ελάχιστα ξέρω μια που απλά μέχρι το 04 η παρουσία μου στην Ιεράπετρα ήταν μικρή.
Να τονίσω ακόμα ότι ένα από τα μεγάλα προβλήματα της τότε εποχής, όσο αστείο και να ακούγεται σήμερα, ήταν η ύπαρξη μπάλας!!!