Werchter '08. Θα προσπαθήσω να κάνω μία μίνι-ανάλυση και σχολιασμό από τα συγκροτήματα που πρόλαβα και είδα στο 4ήμερο στο Werchter
.
Ημέρα 1ηΤhe National - Mika : Παραπαίζαν ήρεμα και ψιλοχοντροβαρέθηκα, φεύγω λοιπόν από το Marquee (η κλειστή σκηνή) και πάω να δω με τα χίλια ζόρια Mika ( όπου και κάτω από απίστευτη βροχή (που ξεκίνησε με το που βγήκα από το σκεπαστό) έπεσε ανέλπιστα τρελός χορός.
Shameboy - Lenny Kravitz : Ελέω προσωπικών κολλημάτων δεν ήθελα να πάω στον Lenny και να ρισκάρω άκουσμα μπαλάντας (ναι όπου προσωπικών βάλτε γκομενοχυλοπιτικών), οπότε πήγα πάλι marquee να δω τι είναι αυτός ο Shameboy. Kαι ο Shameboy αποδείχθηκε μία τρέλα, ξέφρενος χορός στις μπροστινές σειρές του marquee και ο μόνος λόγος που έφυγα ήταν για να κρατήσω δυνάμεις για τους 2manydjs και τους Soulwax που ακολουθούσαν. Οπότε πάμε στον Lenny (btw ωραίο το κούρεμα - δεν ξέρω αν είναι καινούριο, είχα μείνει στην μαλλούρα), οπού και απλά άρχισα να νιώθω περίεργα για την επιλογή μου να πάω στον shameboy, καθότι και ο Lenny ήταν πάρα πολύ καλός.
Mετά ακολούθησε ένα ξέφρενο δίωρο που έτρεχα από σκηνή σε σκηνή για τους : REM - Soulwax και Chemical Brothers - 2manydjs. Oι
Τhe National - Mika : Παραπαίζαν ήρεμα και ψιλοχοντροβαρέθηκα, φεύγω λοιπόν από το Marquee (η κλειστή σκηνή) και πάω να δω με τα χίλια ζόρια Mika ( όπου και κάτω από απίστευτη βροχή (που ξεκίνησε με το που βγήκα από το σκεπαστό) έπεσε ανέλπιστα τρελός χορός.
Shameboy - Lenny Kravitz : Ελέω προσωπικών κολλημάτων δεν ήθελα να πάω στον Lenny και να ρισκάρω άκουσμα μπαλάντας (ναι όπου προσωπικών βάλτε γκομενοχυλοπιτικών), οπότε πήγα πάλι marquee να δω τι είναι αυτός ο Shameboy. Kαι ο Shameboy αποδείχθηκε μία τρέλα, ξέφρενος χορός στις μπροστινές σειρές του marquee και ο μόνος λόγος που έφυγα ήταν για να κρατήσω δυνάμεις για τους 2manydjs και τους Soulwax που ακολουθούσαν. Οπότε πάμε στον Lenny (btw ωραίο το κούρεμα - δεν ξέρω αν είναι καινούριο, είχα μείνει στην μαλλούρα), οπού και απλά άρχισα να νιώθω περίεργα για την επιλογή μου να πάω στον shameboy, καθότι και ο Lenny ήταν πάρα πολύ καλός.
Mετά ακολούθησε ένα ξέφρενο δίωρο που έτρεχα από σκηνή σε σκηνή για τους :
REM - Soulwax και Chemical Brothers - 2manydjs. Oι Soulwax είτε ήταν ψιλοαπογοήτευση είτε εγώ παραήμουν κουρασμένος οπότε την έκανα για το main stage και τους REM τους οποίους είχα ξαναδεί πριν κάποια χρόνια νομίζω σε κάποιο RW. Αναμενόμενη η ανατριχίλα και το ψιλοδέος όταν παίξαν τα παλιά τους και απίστευτο το συναίσθημα να τραγουδάς μαζί με καμιά #0.000 κόσμο "...that's me in the corner...".
2many : Δεν μπορώ να γράψω και πολλά, η εμπειρία παραήταν δυνατή για να εκφραστεί με λέξεις - κρίμα μονάχα στην γαμημένη την κούραση που είχα.
Chemical Brothers : Πρόλαβα την τελευταία ώρα και έχω να πω πως το show ήταν απίστευτο, παρόλο που ήμουν πολύ πίσω (δεν άντεχα άλλο φροντ ρόους) και ο ήχος ήταν πολύ καλός και τα vibes πολύ δυνατά - όλος ο κόσμος γύρω μου χόρευε.
Ημέρα 2ηBabyshambles Αir Traffic : Κάτι έπαθε ο Πιτ (πάλι σε καμιά παμπ λιωμένος θα ήταν) και αντί για Babyshambles βγήκαν οι Αir Traffic των οποίων την ύπαρξη αγνοούσα μέχρι εκείνη την στιγμή η οποίοι παραήταν συμπαθητικοί για την ώρα που παίξαν (μεσημέρι γαρ).
Jay-Z : Oτι θα παιρνούσα τόσο καλά με μία τέρμα εμπορική φιγούρα δεν το περίμενα. Ο τύπος είχε και απίστευτη μπάντα, και μετρημένος ήταν και το υπερσόου έδωσε και Beyonce έπαιξε και τα διαμάντια μας έβαλε να κάνουμε, πολύ feel good και πολύ κούνημα.
The Verve : Βρίστε όλοι άφοβα καθώς μέτρησα την κατάσταση και αποφάσισα να πάω για φαΐ και ύπνο για να μην έχω τα παθήματα της προηγούμενης μέρας.
Νeil Young - Hot Chip : O Neil επαιξε ηλεκτρονικά και έπαιζε λες και στο ημερολόγιο έγραφε 1978 και όχι 2008 - πολυ νεανική η παρουσία του πάνω στην σκηνή όπως και το παρουσιαστικό του (αν εξαιρέσουμε την μασελίτσα και τα αραιωμένα μαλλιά :Ρ). Οι Hot Chip όπως και ήταν αναμενόμενο ήταν πολύ δυνατοί και ανεβαστικοί και κάναν όλο το μαρκί να πηγαίνει πάνω κάτω.
Digitalism - Moby : Remixed : Ok, έβλεπα Digitalism και το μυαλό μου ήταν στην άλλη σκηνή και στο να περάσει η μισή ώρα μέχρι να εμφανιστεί ο Μόμπης
, οπότε δεν θυμάμαι και πολλά απο τους Digitalism. O Moby τώρα, έπαιξε ένα διαφορετικό πρόγραμμα από τα συνηθισμένα, δεν ήταν το κλασικό <κομάτια από το Play - από το 18 - από το Αnimal Rights - από το Ι like to score - παίξε και ένα whole lotta love και είμαστε κομπλέ>, αλλά ήταν ένα μονοκόματο mix από διάφορα κομμάτια του παιγμένα εντελώς διαφορετικά και με τις αλλαγές να γίνονται άνευ κονσόλας (με τις κιθάρες και την φωνή της τύπισσας). Ηighlights το ολόφρεσκο Disco Lies, το Feeling so Real (το οποίο και έκλεισε την ημέρα) καθώς και εκείνη η Βελγίδα πίσω μου...
Ημέρα 3ηMGMT : Με μεγάλη ανυπομονησία και πολλές προσδοκίες πήγα στο marquee μόνο και μόνο για να ξενερώσω την ζωάρα μου και να σιχτιριάσω που δεν ήμουν στο main stage όπου οι Gossip απλά δώσαν ρεσιτάλ για το πως πρέπει να είναι ένα λάιβ (o κόσμος τραγουδούσε "standing in the way of control" για μισή ώρα περίπου αφού τελειώσαν) - κρίμα.
Τhe Hives : Απίστευτα ψώνια, νομίζουν ότι είναι λίγο μεγαλύτερη μπάντα από τους Rolling Stones, αλλά αυτό δεν αναιρεί ότι και ωραίο σόου κάναν, και τον κόσμο ανεβάσαν και μας ανάγκασαν να τραγουδάμε μαζί τους. Χάιλάιτ η φάση που μείναν για περίπου 3 λεπτά ακίνητοι σε τρελές πόζες καθώς και το γεγονός ότι είχε τελειώσει ο χρόνος τους και αυτοί παίξαν για κανά τέταρτο παραπάνω - με τον τραγουδιστή να δηλώνει "We are gonna say when it is over.."
Editors : Mετά την τρέλα των Hive οι Εditors ήταν ότι πρέπει για λίγο χαλάρωμα, δεν τους είχα σε μεγάλη υπόληψη, αλλά μετά από αυτό το λάιβ σίγουρα θα κάτσω να τους ακούσω πιο προσεκτικά.
Κings of Leon : Bρίστε ξανά, πήγα για φαΐ, μπίρες και ύπνο (!).
Gnarls Barkley - Roisin Murphy - Radiohead : Ωραίος και σοουλάτος ο χοντρός, εντυπωσιακότατη η κίνηση και η καρνταρόμπα της Roisin, αλλά το ταξίδι μου το πήγα με τους Radiohead - οπού πολύ απλά ευχαρίστησα τον παρελθοντικό μου εαυτό που αποφάσισε να χάσει τους Kings of Leon για χάριν της ξεκούρασης. Radiohead 10/10.
Ημέρα 4ηΣυνολικά μάλλον ήταν η καλύτερη μέρα.
Panic at the disco : Τα αναμενόμενα, δηλαδή εξαιρετικοί
. Σε μη μουσικά θέματα ήπια γύρω στα 3 λίτρα μπίρα με κάτι τρελογερμανούς κατα την διάρκεια του λάιβ.
Ηercules and Love affair : Παίξαν όλο τον δίσκο τους, και ο χορός στις μπροστινές σειρές του μαρκί παραήταν πολύς (ελέω και μπίροποσίας μάλλον), χάιλάιτ φυσικά η Ναόμι αλλά και η εκτέλεση του Reaper - μας στείλανε.
Μark Ronson : Θεούλης ο Μαρκ και η 9μελής μπάντα του, παίξαν όλο το Version και σε κάποια φάση ξεκίνησε να παίζει μόνος του στην κιθάρα μία μεταλλιά βαριά (την οποία δεν κατάφερα να αναγνωρίσω) την οποία έκοψε στα 30'', γ@μ*!
Rancoteurs : Έπεσε η καθιερωμένη σιέστα (αυτή την φορά ούχι στην σκηνή/σπίτι αλλά στα γρασίδια χάμω ωσάν το ρεμάλι)...
Justice : ..καθ'ότι ακολουθούσαν οι θεοί. Π Α Ν Ι Κ Ο Σ. Όλο το cross σε ένα συνεχές σέσσιον με το "We are your friends" να παίζεται 2μιση φορές. Παραλίγο να γκρεμιστεί το μαρκί.. (Για μένα ήταν σίγουρα η πιο δυνατή φάση του 4ήμερου - και δεν πολυστεναχωρήθηκα που έχασα Kaiser Chiefs που ήταν στο main stage εκείνη την ώρα).
Underworld : Οk, είναι θρύλοι και ναι τους γουστάρω τρελά και ναι κάθησα να τους ακούσω, μα δυστυχώς το μυαλό μου μάλλον επεξεργαζόταν το τι είχε προηγηθεί καθώς δεν έχω και πολλές αναμνήσεις, λίγο το Born Slippy και λίγο το Beautiful Burnout.
Aυτά από τις μουσικές καθώς τα παρελκόμενα μάλλον άσχετα με το τόπικ είναι.
PS. Aς σβήσει κάποιος το προηγούμενο ποστ.