this is me talking now [Xatzi-ghost mode off]Απίστευτος ο Τμηματάρχης απόψε. Tον έβγαλε ο Γρηγόρης Παπαβασιλείου να κάνει ρεπορτάζ και πρόλαβε στο 5λεπτό του να πει επί τροχάδην την ιστορία του Νωά, ότι δεν είναι μεγαλωμένος στη Γαλλία, αλλά στη Νέα Υόρκη plus δυο-τρεις κουβέντες για τον Πατέρα Γιανίκ και επίσης δύο φορές ότι οι παίκτες της Εθνικής Γαλλίας τσόνταραν για να καλύψουν την ασφαλιστική αποζημίωση για τη συμμετοχή τους στο ΕΒ.
Το παράδειγμα το έφερε για τους Έλληνες παλαίμαχους/αντάρτες της Εθνικής, καθώς το ρεπορτάζ ήταν κυρίως για την Εθνική. Μέχρι που είπε μια ιστορία με τον Ντιαό, ότι πήρε ή έπαιξε με μία ομάδα ΕΣΚΑΝΑ Γαλλίας, κι εγώ δεν κατάλαβα, για να τον βοηθήσει λέει να ανέβει ή να σωθεί, με σκοπό να το αντιπαραβάλει με το Καλοκαίρι στη Μύκονο για "ορισμένους".
Πάντως του δίνω τα συγχαρητήριά μου για το καθαρά μπασκετικοδημοσιογραφικό επίπεδο που κρατάει. Οι ερωτήσεις του τόσο στις συνεντευξεις του με Ζούρο, Παπανικολάου είχαν βασιστεί στον θεμελιώδη σεβασμό, αρχικά της προσπάθειας των αθλητών, όσο στην αναγνώριση ότι έχουμε να κάνουμε (με την Εθνική) με μια νέα ομάδα. Ακόμη και σε αυτό έδωσε την δέουσα προσοχή: φρόντισε να το αναγνωρίσει μπροστά στους δύο εκπροσώπους της ομάδας μιλώντας λογικά και χωρίς να τον επηρεάσει κάτι συναισθηματικά. Στοχευμένες οι ερωτήσεις
για την Εθνική και το μέλλον της, κατάφερε να μη συγχύσει το πολύ καλό κλίμα μετά τη μεγάλη αποψινή επιτυχία με οποιονδήποτε off-topic προβληματισμό του ή απωθημένη ερώτηση/σκέψη μπορεί να έχει ένας δημοσιογράφος (απόλυτα κατανοητό) στο μυαλό του εκείνην την ώρα.
Ως δημοσιογράφος έκανε το τέλειο, προετοιμάζοντας ακριβώς τις ερωτήσεις, ώστε οι απαντήσεις να μπορούν να αποσπάσουν το ενδιαφέρον του κοινού, χωρίς περιττές κουβέντες και κολακείες που θα έκαναν τη συζήτηση κουραστική. Right into the point, απλά και κατανοητά. Στο τέλος ευχαρίστηκε τους ερωτώμενους.
Ως φίλαθλος της Εθνικής Ομάδας ήταν ακριβώς μέσα στο μυαλό ενός μέσου οξυδερκή μπασκετικού, γνωρίζοντας της ιδιαιτερότητες της ελληνικής ομάδας. Φαινόταν ότι πίστευε σε αυτήν την ομάδα και το έδειξε στον λόγο του, δεν έκανε ευθεία κριτική για παίκτες που δε βρέθηκαν στην ομάδα (δόξα το Θεό) ή για λοιπές αστρικές υποθέσεις. Εστίασε στο
γεγονός ότι αυτό που επιτεύχθηκε σήμερα, επιτεύχθηκε από μία ομάδα 12 παικτών και του επιτελείου, μέσα από σκληρή προσπάθεια που είχε ως στόχο να κάνει το καλύτερο για να ευχαριστήσει τον Ελληνικό κόσμο. Από την άλλη, επειδή τον ενδιαφέρει να υπάρχει του χρόνου μια ακόμα πιο δυνατή Εθνική, κατάφερε να ανάψει συναισθήματα με τα παραδείγματα που έφερε για τους Γάλλους μπασκετμπολίστες και να δώσει ερεθίσματα. Νομίζω ήταν ξεκάθαρο ότι ήθελε να δείξει ότι είναι αδιανόητο να υπάρχει μεγαλύτερη τιμή και χαρά για έναν αθλητή από το να καλείται να παίξει στην Εθνική της Χώρας του. Κατά τη γνώμη μου το παρουσίασε ιδιαίτερα εύστοχα και με σεβασμό.
Ως άνθρωπος απέδωσε τα του καίσαρος τω καίσαρι. Αναγνώρισε την προσπάθεια, μοίρασε συγχαρητήρια για την επιτυχία, δε εκβίασε κάποια απάντηση, ήταν ευγενικός και μετρημένος. Σεβάστηκε το θετικό κλίμα των ανθρώπων που ρωτούσε και συνέβαλε στο να μη διαταραχθεί.
Μακάρι όλοι οι αθλητικοί τηλεοπτικοί δημοσιογράφοι να τον πλησιάσουν σε αυτά (ο Γρηγόρης btw είναι και αυτός σούπερ). Σκέφτομαι πόσα και πόσα έχουμε γράψει κατά καιρούς, αλλά πολύ λίγο χρόνο έχουμε αφιερώσει για τον δημοσιογράφο Δημήτρη Χατζηγεωργίου (ΝΒΑer τελευταία και IlPostino θυμάμαι πιο έντονα). Ασφαλώς ως τηλεοπτικός παρουσιαστής αγώνων μπάσκετ, παραμένει ο δικός μας γραφικός Χάτζη και ένα είναι σίγουρο: όσα χρόνια κι αν περάσουν, τα posts δε θα σταματήσουν ποτέ! Πλέον αποτελεί persona του BasketForum και έναν θρύλο για μικρούς και μεγάλους μπασκετόφιλους. Live your Legacy...
p.s. Το Top-5 μου του Ευρωμπάσκετ, ώς τώρα (μετά φαντάζομαι θα γίνει chris paul ε?):
1. Αμφιδέξιος Τραορέ
2. Πώς ήρθε στον κόσμο ο Νωά
3. Χούξατ (πάντα μου άρεσε)
4. Κεβέν Σεραφέν
5. ΤεΠε (το οποίο είναι κλασική αμερικανιά, όπως CP, JO, AI κλπ, αλλά ο Θεός το μετέφρασε και αυτό στα γαλλικά-σωστός ο Manu7!)
Βλέπω την παρακάτω φωτογραφία και φαντάζομαι μία αντίστοιχη με παιδιά από το BF και τον Δημήτρη: Τον Morrison ακριβώς δίπλα του αγκαζέ, τον Pitto, τον Benchwarmer, τον TWIsM λίγο πιο πίσω (από τα 6,75), εμένα να κλαίω από συγκίνηση και τον Kef σε ρόλο συντονιστή με τη φωτογραφική να μας στήνει και μετά να ψάχνει να βει ένα σημείο να την αφήσει και να κάνει το μπλονζόν για να προλάβει και αυτός...