Κατά πολλούς ο καλύτερος αθλητής που έχει περάσει ποτέ από τα παρκέ παγκοσμίως. Ο ύψους 1,98 m shooting guard που μεγαλούργησε με τους Chicago Bulls (6 πρωταθλήματα, 1991-1993, 1996-1998) είναι ο πιο αναγνωρίσιμος καλαθοσφαιριστής αυτή τη στιγμή παγκοσμίως.
Ο Michael Jeffry Jordan, γεννήθηκε το 1963 στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης και ήταν ο 4ος από τα 5 συνολικά παιδιά της οικογένειας Τζόρνταν. Η οικογένεια μετακόμισε στο Γουίλμινγκτον τηε Β.Καρολίνας όταν ο Michael ήταν ακόμα μικρό παιδί. Πολύ πριν παίξει μπάσκετ, ο μικρός Mike συνηθιζε να παίζει μπέιζμολ με τον πατέρα του ενώ στη νεαρή του ηλικία βγήκε MVP του Babe Ruth League όταν η ομάδα του κέρδισε το πολιτειακό πρωτάθλημα στο μπέιζμπολ!
Όταν όμως, μπήκε στο λύκειο, άρχισε να δείχνει σιγά σιγά σημάδια του μεγάλου ταλέντου του όπου είχε μέσο όρο πόντων 25 ανά παιχνίδι. Στην τελευταία του χρονιά στο λύκειο, πριν το κολλέγιο παρακολούθησε μαθήματα μπάσκετ σε ένα καμπ όπου δίδασκε ένας τοπικός θρύλος, ο προπονητής Dean Smith. Αυτός, βλέποντας το ταλέντο του Τζόρνταν, αποφάσισε να τον βοηθήσει στο κολλέγιο.
Το 1981 μπήκε στο Πανεπιστήμιο της Β.Καρολίνας, όπου πέρασε την πρώτη σαιζόν κυρίως στον πάγκο καθώς μπροστά του ήταν άλλα μετέπειτα αστέρια του ΝΒΑ, οι James Wothy και Sam Perkins. Παρόλα αυτά, στον τελικό του NCAA to 1982, κατάφερε να κάνει το άστρο του να λάμψει όταν έβαλε το τελευταίο καλάθι στο τελευταίο δευτερόλεπτο στη νίκη με 63-62 όπου χάρισε το πρωτάθλημα στην ομάδα του.
2 Χρόνια αργότερα, οδηγούσε την εθνική ομάδα της χώρας του στο χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς του '84 (τότε ακόμα δεν συμμετείχαν επαγγελματίες παίκτες στις εθνικές ομάδες μπάσκετ).
Την ίδια χρονιά συμπλήρωσε το κατώτερο όριο ηλικίας για τη συμμετοχή του στο ΝΒΑ, και κατέλαβε την τρίτη θέση στα draft πίσω από τους Hakeem Olazuwon και Sam Bowie. Οι Chicago Bulls άδραξαν την ευκαιρία και απόκτησαν αυτόν τον πολλά υποσχόμενο νεαρό.
Στους Chicago Bulls
Στην πρώτη του χρονιά με τη νέα του ομάδα, πέτυχε 28,2 πόντους , 6,5 ριμπάουντ, 5,9 ασσίστ, 2,4 ασσίστ , επίδοση που του χάρισε τον τίτλο του rookie της χρονιάς, όχι όμως και τον τίτλο στην ομάδα του (αποκλείστηκε στον πρώτο γύρω των playoffs).
Το ίδιο σκηνικό , των άψογων δηλαδή ατομικών επιδόσεων αλλά καθόλου τίτλους ακολούθησε για τα επόμενα 5 χρόνια, καθώς η ομάδα του συνεχώς σκόνταφτε στα εμπόδια είτε των Boston Celtics του Larry Bird , είτε στους Detroit Pistons του Isaih Thomas (και του μετέπειτα συμπαίκτη του Dennis Rodman.σε φυσικό χρώμα μαλλιών τότε.).
Αυτό όμως δε σημαίνει πως ο ίδιος δεν έκανε απίστευτα πράγματα με την κόκκινη φανέλα των «ταύρων».Στα playoffs της σαιζόν 85-56 πετυχε σε ένα παιχνίδι με τους Celtics 63 πόντους (μεγαλύερο ρεκόρ σε παιχνίδι playoffs) σε ένα παιχνίδι όμως που έχασε στην δεύτερη παράταση.
Μία μεγάλη στιγμή στην καριέρα του ήταν στο Αll star game του 1988, και συγκεκριμένα στον διαγωνισμό καρφωμάτων. Εκεί είχε μία θεαματική και συναρπαστική μονομαχία με τον "δικό μας" Dominique Wilkins (κατά πολλούς ο καλύτερος διαγωνισμός καρφωμάτων που έγινε ποτέ). Σε μία προσπάθειά του πήρε τη μπάλα και περπάτησε προς τη μία άκρη του γηπέδου απέναντι από τη μπασκέτα που θα κάρφωνε. Από εκεί πήρε φόρα και άρχισε να τρέχει.
Πατώντας από το τρίποντο και αφήνοντας το έδαφος στο ύψος της βολής, πραγματοποίησε μία πτήση η οποία άφησε άναυδους όλους όσους παρακολουθούσαν και αφού κοίταξε στα ίσια το στεφάνι, κάρφωσε τη μπάλα και κατέβηκε στο έδαφος για να ακούσει το πλήθος να παραληρεί.
Σύμφωνα με κάποιους, το κατακόρυφο άλμα του σε εκείνο το κάρφωμα ήταν 42", δηλαδή περίπου 1,30 m!
Μαζί με τον Phil Jackson
Λένε πως ένας παίκτης όσο καλός και να είναι, αν δεν έχει τίτλους στο ενεργητικό του, τότε δεν αξίζει τίποτα.Αυτό σίγουρα το γνώριζε ο Τζόρνταν ο οποίος μεγάλωσε σε μία χώρα όπου "first is first and second is sh..." και σίγουρα προσπαθούσε πολύ για να κερδίσει έναν τίτλο.
Οι Κινέζοι λένε πως αν θέλεις κάτι πάρα πολύ, τότε οι δυνάμεις του σύμπαντος συνομωτούν για να γίνει αυτό. Μία τέτοια "κίνηση συνομωσίας" θα πρέπει να ήταν ο προβιβασμός του Phil Jackson από βοηθό σε πρώτο προπονητή τη σαιζόν 1989-90.
Δεν ξέρουμε ποια θα ήταν η πορεία του Τζόρνταν χωρίς αυτόν, αλλά σίγουρα αξίζουν πάρα πολλά σε αυτόν τον 2μετρο ασπρομάλλη προπονητή ο οποίος είδε τις εκπληκτικές ικανότητες του παίκτη του και αποφάσισε να προσαρμόσει το σύστημα της ομάδας σε αυτόν.
Ετσι, γεννήθηκε η περίφημη «τριγωνική επίθεση» όπου ο Τζόρνταν είχε όλο το χώρο να δράσει καθώς οι ψηλοί ανέβαιναν στο high post δίνοντάς του την ευκαιρία να ζαλίσει τους προσωπικούς του αντιπάλους χωρίς αυτοί να παίρνουν κάποια βοήθεια.
Παρόλο το μεγάλο μ.ο. πόντων του εκείνη τη σαιζόν (89-90) με 33,6, δεν κατάφερε να κερδίσει τον τίτλο καθώς έχασε για μία ακόμη φορά από τους Pistons.
Την επόμενη σαιζόν όμως, παρέα με μία σημαντική ομάδα, απαρτιζόμενη από τον «Ινδιάνο» Scottie Pippen, τον ψηλό Bill Cartwright, τον ταχύτατο BJ Armstrong και τον άψογο σουτέρ John Paxson, κατάφερε για πρώτη φορά να κατακτήσει τον πολυπόθητο τίτλο κερδίζοντας του LA Lakers στον τελικό!
Ο ίδιος κέρδισε το βραβείο του MVP του πρωταθλήματος.
Τις επόμενες δύο χρονιές το σκηνικό ήταν το ίδιο καθιστώντας την υπόθεση του τίτλου προσωπική υπόθεση.Κέρδισε τον τίτλο του MVP άλλες 2 φορές και το πρωτο 3peat ήταν γεγονός.
Παρόλα αυτά στο τέλος της σαιζόν '92-93, ήρθε ένα γεγονός να ταράξει τα νερά του παγκόσμιου αθλητισμού. Ο Τζόρνταν σε μία συνέντευξη τύπου, ανακοίνωσε την αποχώρησή του από το μπάσκετ, υποστηρίζοντας πως πλέον κουράστηκε να παίζει το άθλημα..
Αρκετοί υπέθεσαν πως ο λόγος πίσω από αυτήν τη κίνηση ήταν η δολοφονία του πατέρα του η οποία τον επηρρέασε σημαντικά..
Έτσι, αποφάσισε να ασχοληθεί με το πρώτο αγαπημένο του άθλημα, το μπέηζμπολ με όχι τόσο μεγάλη επιτυχία είναι η αλήθεια.
Η μεγάλη επιστροφή
Τη σαιζόν 94-95 κι ενώ ετοιμαζόταν να ξεκινήσει άλλη μία σεζον στο πρωτάθλημα μπέιζμπολ, οι παίκτες αποφάσισαν να πάνε σε απεργία.
Ο Τζόρνταν τότε, βλέποντας πως δε θα έπαιζε βασικός, αποφάσισε να αφήσει το ρόπαλο και να ασχοληθεί με ένα άθλημα το οποίο του ταίριαζε περισσότερο.
Έτσι φόρεσε τη φανέλα με το 45 (!) για τα 17 εναπομείναντα παιχνίδια της regular season και για τα playoffs. Εκεί, αποκλείστηκε στα ημιτελικά από τους Orlando Magic όπου έπαιζε ένας νέος φάλτσος, όσον αφορά τις επιδόσεις του στο τραγούδι, τερατώδης αλλά συνάμα ανίκητος μέσα στη ρακέτα παίκτης, ο γνωστός Σακ( ατάκ)ίλ Ο Νιλ.
Ενώ όλα έδειχναν ότι ο Μike ήταν εκτός φόρμας, την επόμενη σεζόν 1995-96, παρέα με την καλύτερη ίσως ομάδα που πέρασε ποτέ από το ΝΒΑ, έκανε ένα καταπληκτικό ρεκόρ νικών στη regular season (72-10!!!) και κέρδισε τον τίτλο. Δίπλα του, οι Πίππεν, Ρόντμαν, Κούκοτς, Λόνγκλεϊ, Χάρπερ.
Τα ίδια και για τις επόμενες δύο χρονιές όπου έγινε πραγματικότητα και το δεύτερο 3peat!
Πλέον τα δαχτυλίδια του πρωταθλητή είχαν ξεπεράσει σε αριθμό αυτό των δαχτύλων του ενός χεριού του.
Εκείνη η στιγμή έδειχνε ως η ιδανικότερη στιγμή για την αποσυρσή του και λίγο πρν το λοκ άουτ του '99 ανακοίνωσε την απόσυρσή του καθώς και ο Φιλ Τζάκσον έφευγε από τους Μπούλς.
Η δεύτερη επιστροφή
Το 1999 αποφάσισε να ασχοληθεί με τα διοικητικά των Washington Wizards, καθώς έγινε ο πρόεδρός τους και ιδιοκτήτης ενός μερους του μετοχικού πακέτου. Βλέποντας όμως ότι η ομάδα του δεν τα πήγαινε καλά, αποφάσισε να επιστρέψει στα παρκέ στην ηλικία των 38 για μία ακόμη φορά "για τη χαρά του παιχνιδιού" όπως υποστήριξε. Εννοείται πως στις επιδόσεις του δε θύμιζε τον παλιό Τζόρνταν αλλά έδειχνε να κάνει ένα πιο ώριμο παιχνίδι αξιοποιώντας καλύτερα τους συμπαίκτες του. Παρόλα αυτά είχε μέσο όρο πόντων 23 ενώ πέτυχε και 51 σε ένα παιχνίδι!
Η ηλικία όμως, δε γινόταν κι έτσι λόγω των σοβαρών πόνων στα γόνατά του, αποφάσισε να τα εγχειρήσει.
Αυτό ήταν και το τέλος της καριέρας του. Ένα άδοξο τέλος που όμως Δε μειώνει σε τίποτα την πολυετή προσφορά του στο άθλημα.
Σημειώνεται ότι ψηφίστηκε ως ο καλύτερος αθλητής του αιώνα σε σχετική ψηφοφορία κατά το 2000.
Εγω παλι ΚΑΘΟΛΟΥ....!!!!
και με το δικιο του βεβαια