Το δεύτερο μισό πέρυσι ήταν η καλύτερή της περίοδος. Είχε κάνει και μεγάλο διπλό στη Μαδρίτη, σήμερα κι εγώ δεν το πίστευα. Φέτος καλά ξεκίνησε αλλά με τη φυγή Sekulic χλωμό να κρατηθεί κοντά στην οχτάδα.

7/11 τρίποντα ο Θεός και διπλό μες την καλή Canaria, χωρίς Muscala.

Μου εκανε εντυπωση παντως που ειδα το χαντικαπ σημερα να εχει ανοιξει τοσο(κοντα στο 22.5 ) γιατι ακομα και χωρις τον Σεκουλιτς δεν περιμενα να γινει σακος του μποξ σε τετοιου τυπου ματς.Εδω η Βαγιαδολιδ(που και αποψε εχασε με 20 plus)καταφερε επι 3 δεκαλεπτα και κατι να κοντραρει την Ρεαλ(στο τελος υπηρξε καταρευση).

Ο Corbacho ποσα χρονια ειναι στην ομαδα αυτη?Στην Μπρεογκαν τον θυμαμαι να παιζει ενα φεγγαρι.Φετος μ αρεσει και η Μπανταλονα επισης.

Μετά τη Beogran πήγε Obradoiro, ανέβηκαν πάλι και συνεχίζει κανονικά, τέταρτη χρονιά φέτος. Η Badalona είναι στο κλασσικό μοτίβο, παραμονή και προώθηση παικτών απ' τις ακαδημίες, πούλησε το Vives κι έβγαλε κάμποσο budget και για του χρόνου. Αν είναι να λέμε για ομάδες που μας αρέσουν, hey, κέρδισε η Zaragoza και χωρίς Σέρμα, επαναφέραμε το Ολλανδικό σκιάχτρο. Κάνε ένα τηλέφωνο στη Maccabi ρε Weekendman!

Η Σαραγοσα ακομα και χωρις τον εξαιρετικο φετος Σερμα μπορει να βγαλει ανετα την σεζον σε υψηλα επιπεδα.Eιδικα τα 4 ρια της ειναι σε πολυ καλο επιπεδο και μου εκανε εντυπωση οτι ο Σανικιτζε εκλεισε εκει το καλοκαιρι(Αν ξερεις καποιος ποσα παιρνει περιπου..).Ο Vives που πηγε?Εχω χασει την μπαλα.Ενα μηνα πριν ακομα εκει δεν επαιζε?Η Μπανταλονα ειναι σταθερη αξια στο μοτιβο αυτο.

O Vives μένει δανεικός για άλλες δύο σεζόν στη Badalona, τον αγόρασε η Real. Ο Sanikidze έχει υπογράψει μονοετές, οπότε σύντομα θα είναι ξανά διαθέσιμος όπως και να χει.

12/15 τρίποντα ο Πούλεν, επέστρεψε ο Λάμπε.
http://www.gazzetta.gr/basketball/article/...rekor-toy-smint

Αυτή η Βαγιαδολίδ και νεκρούς ανασταίνει.

+-65 πρώτη φορά βλέπω.

32 +- ειχε ο Πουλεν...

Α, ναι, το total κοίταζα κατά λάθος.

Στο μεταξύ μεγάλο διπλό της Καχασόλ στην έδρα της Μπιλμπάο με το τελικό 79-82 να διαμορφώνεται από τρίποντο του Satoransky στην εκπνοή. Οι Βάσκοι που δυσκολεύτηκαν στο πρώτο ημίχρονο από την Σεβίλλη έφτασαν να προηγούνται και με 13 στο τέλος της 3ης περιόδου, αλλά υπολόγισαν χωρίς την πάντα μαχητική και συμπαθέστατη μπασκετικά Σεβίλλη που μείωσε και τελικά πάγωσε το γήπεδο της Μπιλμπάο, προσθέτοντας ένα ακόμα κακό αποτέλεσμα στην τοπική ομάδα.

Έχει δείξει μερικές φορές ακόμη ως τώρα στη σεζόν σε περιορισμένα πάντα λεπτά την ικανότητά του ως σκόρερ ο Pullen. Προφανώς και δεν περίμενε κανείς το χτεσινό, αλλά περίμενα ότι αυτή τη στιγμή στη σεζόν ειδικά θα έπαιρνε περισσότερο χρόνο γενικότερα.

Τώρα, Zaragoza - GranCanaria.

Zoys απ'οτι βλεπω Ρουντι παιζει κανονικα σημερα με Μουρθια...θα νοιωθεις καλυτερα φανταζομαι

Ναι, γιατί τη Μούρθια χωρίς Rudy δεν την νικάς.

Ως γνωστόν μας αρέσει universally o Hezonja, #2 στους International 95' στο draftexpress, 30 αξιολόγηση χτες:

Η Ρεαλ χανει εντος απο την Βαλενθια με 23 ποντους στο 32'.....
Φαινεται πως τωρα τους βγαινει η κουραση απο την σειρα με τον Ολυμπιακο...

Με ούτε 2 μέρες ξεκούραση ,δεν θεωρώ ότι είναι έκπληξη το σημερινό. Με αυτό το αποτέλεσμα υπάρχουν κάποιες λίγες θεωρητικές ελπίδες για τη κατάκτηση της πρώτης θέσης από την Βαλένθια με δεδομένο ότι η Ρεάλ πάει στην Μπαρτσελόνα. Αν και είναι δύσκολο η Ρεάλ να κάνει 2 ήττες παραπάνω απο την Βαλένθια στα υπόλοιπα ματς…

Αφού η Ρεάλ έχασε μόνο με -5 τελικά πάνε και ουσιαστικά και οι τελευταίες ελπίδες της Βαλένθια για την πρώτη θέση της κανονικής περιόδου...

3 ηττες σε μια 'βδομαδα,2 απο Ολυμπιακο μια απο Βαλενθια,οκ δε λεει τιποτα,απλα μπηκε και η λεξη ηττα στο λεξιλογιο τους

Αρχιζουν και πιανουν οι καταρες των Αγγελοπουλων...

Συνήθως ο Ντόρσει είναι ο θύτης σε τέτοιου είδους καταστάσεις, αλλά αυτήν την φορά έγινε το θύμα...

Δεν ειδαμε το δραματικο φιναλε που προμηνυε το 63-64 στο 35' και η Μπαρτσα με δυνατη αμυνα εκανε σερι 0-7 στο 38' κερδιζοντας τελικα 74-82!!!
Καθοριστικο 3ποντο ο Αbrines για το 63-69,οπως καθοριστικη και η απουσια του Tavares σε αυτα τα τελευταια λεπτα.

Τελικά δυσκόλεψε περισσότερο την Ρεάλ απο ότι την Μπαρτσελόνα μέσα στο σπίτι της. Ο Χούερτας και σήμερα απέδειξε ότι πάει φουλ για να κάνει την καλύτερη του σαιζόν με την Μπαρτσελόνα...

4 Φάουλ ήδη απο το ημίχρονο ο Μπουρούσης ,και ακόμα ψάχνει την πάσα πίσω απο την πλάτη του Νόρελ...

Η απορία είναι όμως, Έδειξε ο Ολυμπιακός ότι είναι τρωτή η Ρεάλ η τα φορτώνουν στον κόκορα εκεί στην Μαδρίτη με την βοήθεια και της μεγαλύτερης κούρασης τους σε σύγκριση με τους αντιπάλους τους; Ένα ημίχρονο ακόμα για την Σαραγόσα για να καταφέρει να είναι πλήρως ανταγωνιστική απέναντι στην Ρεάλ και στα 2 ματς της κανονικής περίοδου.

Ξανά στα συνηθισμένα για την Ρεάλ με ατομικές ενέργειες, καλά ποσοστά στα τρίποντα, και ένα ξεσπασματάκι που έκρινε το ματς υπέρ της όπως έγινε στο τρίτο δεκάλεπτο, ενω είχε και περισσότερα επιθετικά ριμπάουντ από τον αντίπαλο.


Η Σαραγόσα από την πλευρά της έχει ένα ζήτημα με την φόρμα του Νόρελ, που όταν είναι στο 100% της παικτικης του κατάστασης είναι μια καλή λύση ακόμα και για τοπ ομάδες της Ευρώπης. Αλλά προς το παρόν με 3/14 δίποντα στα τελευταία 2 ματς με Χιπουσκόα και Ρεάλ δεν δείχνει γιατί μας εντυπωσίασε πέρσι ,ώστε να κάλυψει και το κενό του Σερμαντίνι που ήταν ένας από τους κορυφαίους ψηλούς του πρωταθλήματος. Όμως άμα ο Ολυμπιακός θέλει να ψωνίσει ξανά από την Σαραγόσα , τότε και ο Ιωσήφ ο Τζόουνς μας καλύπτει τις ανάγκες μας παίζοντας σε 2 θέσεις το 4 και το 5. Και δεν πρέπει να ήταν μόνο σύμπτωση, ότι όταν φορτώθηκε με φάουλ, στο τρίτο δεκάλεπτο στο όποιο ήταν πολύ καλός, άρχισε ταυτόχρονα και η κατάρρευση της Σαραγόσα…

Στο μόνο που χρησίμευσε το σημερινό, ας πούμε ντέρμπι, ανάμεσα στην Μπαρτσελόνα και στην Λαμποράλ Κούτσα, είναι στο να ξεκαθαρίσει για όποιον θέλει να ψηφίσει για την καλύτερη πεντάδα, ότι ο Τόμιτς έχει ακόμα καπαρωμένη την θέση του καλύτερου σέντερ στην ACB παρά την ραγδαία βελτίωση του Πλαις...

http://www.dailymotion.com/video/x1tmpx0_e...rts-tv-de_sport

Να θυμίσω ότι ξεκινάει και η πρόβα τζενεράλε του ημιτελικού του Final 4. Μπαρτσελόνα-Ρεάλ με τους Καταλανούς να αναζητούν την πρώτη τους νίκη φέτος επί της Ρεάλ.

vra;io ματς μέχρι τώρα (ημίχρονο)

Περίμενα κακό πρώτο ημίχρονο από την Ρεάλ, αλλά όχι τόσο. Δεν είναι μόνο το ότι δεν μπορούμε να βάλουμε στοπ στην κυριαρχία του Tomic (είναι δεδομένο ότι πάντα θα κάνει ζημιά και η αλήθεια είναι ότι δεν έχουμε δέιξει ότι μπορούμε να την περιορίσουμε), αλλά οι κακές επιθετικές επιλογές, η αστοχία και η βιασύνη σε πολλές επιθέσεις.

Ο Ντόρσεϊ έτσι όπως παίζει ώρες ώρες , κάποια στιγμή θα κόψει το μπάσκετ από κανέναν

Είναι πολύ κακό για τη Μπάρτσα να διασύρει τη Ρεαλ

εγώ μια χαρά το βρίσκω πάντως

Το παιχνίδι το ξεχνάμε και πάμε παρακάτω. Όπως ξεχνάμε και το πλάνο που έπιασε ο σκηνοθέτης προς το τέλος με τον Mejri να ψάχνει για ευρήματα στην μύτη του.

Τωρα εγω γιατι πιστευω οτι το αποτελεσμα θα ειναι το ιδιο και την Παρασκευη? Οχι φυσικα με τοση ευκολια, αλλα αυτο μικρη σημασια εχει.

εντάξει, μπορεί και καλύτερα η Ρεάλ αλλά γεγονός είναι ότι η ΜΠάρτσα είναι πιο ομάδα και κυρίως πιο σοβαρή. Επίσης έχει ελαχιστοποιήσει την αδυναμία της στο PG καθώς φαίνεται ότι και άλλοι μπορούν να κάνουν τη δουλειά. Βέβαια με τον Πούλεν μέσα είναι λίγο ότι να' ναι αλλά και πάλι σήμερα αυτό της ήταν αρκετό. Σταθερά καλός ο Παπ αλλά εξακολουθεί να μου παίζει τα νεύρα

Η κανονική περίοδος τελειώνει για αυτό ένα αφιερωματάκι είναι ότι πρέπει αυτην την στιγμή...

Μέρος 1ο

Βαγιαδολίθ

Η χειρότερη επίθεση σε συνδυασμό με την χειρότερη άμυνα του πρωταθλήματος είναι μια εγγύηση για υποβιβασμό ,και η Βαγιαδολίθ δεν αποτέλεσε την εξαίρεση. Η οποία με μόλις τρείς νίκες έως τώρα ,βάζει υποψηφιότητα για μια από τις χειρότερες ομάδες όλων των εποχών που έπαιξαν στην ACB. Σπάζοντας τα αρνητικά ρεκόρ όπως τα 12 τρίποντα που δέχτηκε από τον Πούλεν, η ότι στον εντός έδρας αγώνα με την Μάλαγα 10 παίκτες της αντιπάλου είχαν διψήφιο ranking….

Αυτήν την φορά τα ψώνια της τελευταίας στιγμής λόγω οικονομικής στενότητας δεν απέδωσαν το ίδιο όπως πέρσι, και ο προπονητής ο Κάσας δεν επανέλαβε το ίδιο θαύμα όπως ο Γκονζάλεζ . Σε μια ομάδα, που βασίζεται σε ατομικές προσπάθειες περισσότερο με πρόσωπο και λιγότερο με πλάτη ,και το pnr μπαίνει σε δεύτερη μοίρα και καταλήγει περισσότερο σε προσπάθειες για τρείς με απευθείας pnp συνεργασίες και κύριο αποδέκτη τον Τζαμαικανό ψηλό Ομάρ Τζόνσον η με τρίποντο από τρίτο παίκτη. Σε αυτό προσθέτουμε και τις φορές που ο Άντζουσιτς βγαίνει από τα σκριν και εκτελεί με σουτ ,και έχουμε συνοπτικά την συνολική εικόνα της ουραγού…

Ατομικά και καταρχήν στους Έλληνες ο Βασιλόπουλος είχε την γνωστή κατάληξη όπως στις τελευταίες χρονιές της καριέρας του, τραυματίας δηλαδή, και ο Χαριτόπουλος είναι ο βασικός πίβοτ της ομάδας, .Σε μια front-line με τον ελαφρύ Τζόνσον ,τον γνωστό μας από την ΑΕΚ Μακ ,που είναι στην ουσία μέχρι τεσσάρι και δεν έκανε την διαφορά ούτε στην Βούρτζμπουργκ, και τον Έκτορα τον Μανθάνο, που μπήκε μόλις στα τελευταία έξι ματς παίζει 10 περίπου λεπτά και βάζει 3 πόντους μέσο όρο. Δηλαδή όχι σοβαρός ανταγωνισμός για τον δικό μας, που είναι η κύρια απειλή για επιθέσεις κοντά στο καλάθι στο σύνολο των ψηλών της ομάδας . Ως ένας από τους κορυφαίους παίκτες της λίγκας στον αριθμό των ολοκληρωμένων εύστοχων δίποντων και στο να κερδίζει φάουλ . Έχοντας ως συμπαραστάτη τον Ομάρι Τζόνσον ,αφού ο Μακ σουτάρει τετραπλάσια τρίποντα από δίποντα, και γλιτώνει έτσι στο να είναι στην πρώτη δεκάδα των παικτών που δέχονται τάπες σε μια μη τιμητική λίστα στην όποια είναι τρίτος ο Χαριτόπουλος και πέμπτος ο Ομάρι Τζόνσον….

Στους υπόλοιπους ,εκτός από την κατάντια του Αντζουσιτς, που από εκεί που δεν εκπλήρωσε τις υποσχέσεις που έδωσε στα φιλικά της Εθνικής Σερβίας ,κατέληξε στην Βαγιαδολίθ. Ο έτερος νεαρός Σέρβος ο Ντρένοβατς μπορεί να κάνει κάποια καριέρα στο πρωτάθλημα με τις ατομικές του ενέργειες σε low post και ντραιβ. Ο Καλύτερος όμως μάλλον παίκτης είναι ο Ομάρι Τζόνσον, που μας ήρθε από το πρωτάθλημα του Καναδά. Δεν είναι σαν τον Σλόττερ αμυντικά ούτε τόσο ταύρος από πλευράς σωματοδόμης, αλλά είναι από τους κορυφαίους ριμπάουντερ του πρωταθλήματος ,σε μια χειρότερες ομάδες σε αυτό το στατιστικό κομμάτι του παιχνιδιού. Έχει ένα αξιόπιστο σουτ τριών πόντων και μέσης απόστασης ,και ταυτόχρονα είναι ο καλύτερος σκόρερ ,και αυτός με το μεγαλύτερο ranking στην Βαγιαδολίθ. Ενώ η μεγαλύτερη εγχώρια ελπίδα είναι ο Πότζα ,που ήρθε από την δεύτερη κατηγορία στην μέση της σαιζόν. Ένας παίκτης 22 χρόνων που όσο ύψος του λείπει τόσο θρασύτητα διαθέτει για να επιχειρεί μπούκες, προσπαθώντας μαζί με τον Άρμον. Τζόνσον να αναπληρώσει το κενό του Ροου , που ήταν αυτός που έβαζε σε κάποια οργάνωση και τάξη την ομάδα μέχρι να φύγει ,και ήταν ο αποτελεσματικότερος pnr δημιουργός με διαφορά….

Κατά τα άλλα ο Σινάνοβιτς δεν ήταν στην ίδια κατάσταση όπως την περασμένη σαιζόν, και ο σωρός των ξένων που έχουν περάσει από τη Φετινή Βαγιαδολίθ, θα είναι μια ωραία άσκηση μνήμης για τους φίλους της Βαγιαδολίθ. Στο να καταφέρουν να θυμηθούν τους 20 παίκτες που φόρεσαν μέχρι στιγμής την φανέλα της αγαπημένης τους ομάδας το 2013-2014…


Μανρέσα

Όταν η Μανρέσα τελείωνε τον πρώτο γύρο του πρωταθλήματος με 6 νίκες κανείς δεν θα φανταζόταν ότι τις επόμενες 15 αγωνιστικές θα κέρδιζε μόλις μια φορά, έτσι όμως θα ξαναυποβιβαστεί αγωνιστικά και ελπίζει να ξανασωθεί από την οικονομική αδυναμία άλλων. Καθοριστική στροφή προς το αρνητικό ήταν ,με όλο τον σεβασμό στους Χερνάντεθ Λιούμπισιτς και τον μικρό Κρέους ,όταν ο πλεί-μεικερ Dominik Waters αποφάσισε να εγκαταλείψει το πλοίο. Παρόλου που ήταν ο αγωνιστικός καπετάνιος ,τα νούμερα του ήταν ικανοποιητικά , και πρόσφερε επιθετικά αρκετές ασσιστ και σουτ 2 πόντων μετά από σκριν ,με την ομάδα του να είχε παράλληλα μέχρι τότε 5 νίκες. Τελικά όμως έχασε και η Μανρέσα ,και ο Γουότερς που έπεσε στην δεύτερη κατηγορία της Γερμανίας με την Βούρτζμπουργκ, σφραγίζοντας μια χρονιά που από τους 3 αμερικάνους της Χαποελ Χολόν του 2012-2013 τους Γουότερς, Χάσελ και Ντάισον πέτυχε το βήμα σε καλύτερο πρωτάθλημα μόνο ο τελευταίος στην Μπρίντιζι…

Από τους υπόλοιπους μη κοινοτικούς ξένους ,μόνο ο δέκατος σκόρερ της Ισπανικής λίγκας power forward Μονρό κάνει την διαφορά. Δίνοντας σταθερό inside παιχνίδι όχι μόνο εκτελεστικά, αλλά και δημιουργικά ως πρωτοπόρος στην δημιουργία από παιχνίδι με πλάτη που είναι ένα από τα κύρια επιθετικά όπλα της Μανρέσα. Καθώς Ο Γκούντριτζ άντεξε μόνο 10 ματς ,και ο Άσσελιν είχε ακόμη μεγαλύτερη πτώση από τον Σινάνοβιτς παίζοντας στην ίδια ομάδα με πέρσι.

Τουλάχιστον οι κοινοτικοί τα κατάφεραν καλύτερα ,αλλά όχι και εντυπωσιακά. Με τον Έρικσον να είναι μεν ο βασιλιάς της Μανρέσα στην εκμετάλλευση των off the ball screens και ο τρίτος πιο εύστοχος παίκτης στην Ισπανία από την γραμμή των ελευθέρων βολών. Αλλά ο Λάρσεν δεν συνέχισε το εντυπωσιακό ξεκίνημα του, και ο Κουγκουέρ μπορεί να είναι έγχρωμος και να έχει αθλητικά προσόντα ,αλλά αυτό δεν τον βοηθάει στο να έχει καλύτερα νούμερα από τον προκάτοχο του Χάνγκα, ούτε τον κάνει καν Σάτο των φτωχών. Tο θετικό είναι ότι η Ισπανική βάση της ομάδας είναι μια μικρή ομάδα παικτών που μπορεί να χτίσει μια ομάδα ,η όποια παλεύει για την παραμονή στην κατηγορία ,και ίσως λίγο πιο πάνω. Με τον Χερνάντεθ να είναι επαρκής για τν ρόλο του αναπληρωματικού πλέι-μεικερ , τον Αρτέαγκα να ολοκληρώνει μερικά pnr και φάσεις κοντά στο καλάθι ,έχοντας παράλληλα την μεγαλύτερη ευστοχία στα δίποντα σε όλη την ACB ,και ευρισκόμενος στην κορυφαία δεκάδα των επιθετικών ριμπάουντ, τον Άρκο να συμπληρώνει τον Ερικσον στην τρίποντη απειλή από τα 6 και 75, και τον Κρέους να έχει ταπεινότατα νούμερα, αλλά να έχει δείξει στην δεύτερη ομάδα της Μπαρτσελόνα ,ότι είναι κάτι παραπάνω από ένας που μπήκε με μέσο στην ομάδα ,επειδή είναι ο γιος του Τζουάν Κρέους…

Όσο αφορά τέλος τον συμπατριώτη μας τον Γιαννόπουλο ναι μεν αναλαμβάνει και δημιουργεί κάποιες φορές μέσω pnr και βάζει κάποια ατομικά σουτ 2 πόντων. Αλλά θα περίμενα να υπάρχει λίγο περισσότερο ποστάρισμα στο πρόγραμμα ,και να πρόσφερε κάτι περισσότερο από 23 τρίποντα με 32,9 % ευστοχία σε αυτά. Σε κάτι που ήταν το θεωρητικά μεγαλύτερο όπλο του όταν τον βλέπαμε στις μικρές Εθνικές…

Μούρθια
Σίγουρα από τις ελκυστικές ομάδες του πρωταθλήματος , με τον Σαν Μιγκέλ να μη έχει μάθει ακόμη να σουτάρει, αλλά εκτός από την διατήρηση της πίεσης που ασκεί πάνω στην μπάλα, παραμένει ταχύτατος, τιμώντας το πρότυπο του παραδοσιακού Ισπανού πλέι-μεικερ, και τείνοντας να κάνει την (pnp) συνεργασία με τον Τίλι ως μια από τις αποτελεσματικότερες της λίγκας. Έχοντας ως οργανωτικό συμπαραστάτη τον Ροντρίγκεθ, που δημιουργεί με άνεση όταν χρειαστεί σαν να είναι καθαρό πλέι-μεικερ, και φτάνοντας σε καλούς αριθμούς για την θέση του στις ασσιστ με 3,6.

Σε μια περιφέρεια που οι 2 που προαναφέραμε κουβαλάνε το κύριο οργανωτικό βάρος , αλλά και ο Μπέρνι Ροντρίγκεζ είναι γνωστός σουτέρ από τα χρόνια του στην Μάλαγα, και άλλοι 2 παίκτες που συμπληρώνουν την περιφερειακή γραμμή της Μούρθια ανεβάζουν τον δείκτη απειλής από τα 6 και 75, σε δυσθεώρητα ύψη για ομάδα τέτοιου επιπέδου. Με Κέλατι για ευνόητους λόγους, και τον μπασκετικό Λάκι Λουκ Σκοτ Γουντ που σουτάρει πιο γρήγορα από την σκία του ανταγωνιζόμενος Κορμπάτσο, Κάρολ και τους άλλους σπεσιαλίστες του είδους. Επιπλέον στην περιφέρεια ,εκτός από τον αδερφό του Γκριμάου ,βρίσκεται ένας ακόμα Αμερικάνος που ήρθε από το κολλέγιο ,όπως και ο Σκοτ Γουντ, ο Dwayne Davis. Ο οποίος χαρακτηρίζεται περισσότερο από την εκρηκτικότητα ,και τα ρήγματα μέσα στην ρακέτα που προσφέρει, αλλά και ως σουτέρ με 35,8% στα τρίποντα δεν είναι άσχημος.

Η Γραμμή των ψηλών της ομάδας έχει το μειονέκτημα ότι οι 2 καλύτεροι της Λίμα και Τίλι είναι ευάλωτοι στο να υποπίπτουν σε φάουλ. Κάτι όμως που δεν σημαίνει ότι δεν είναι σημαντικοί για την ομάδα. Με τον Λίμα να είναι το κεντρικό πρόσωπο. Έχοντας επιτέλους σοβαρό ρόλο σε ομάδα ,με πολύ καλές επιδόσεις στην συλλογή των μπασκετικών σκουπιδιών των ριμπάουντ και στα κλεψίματα βγάζοντας το απωθημένο του από την ταλαιπωρία στην Μάλαγα ,και μέσω συχνών καρφωμάτων με την φανέλα της Μούρθια. Στην όποια τρείς από την front-line της ξεπερνάνε τους 7 πόντους σε μέσο όρο με Τίλι(12,6)Λίμα(10,3) Ραντοβιτς(8,6) και τον Ρομντάνε να ακολουθεί με 6,3, χωρίς να υπολογίζουμε καν τον απόντα Άντέλο που είχε κοντά στους 10 πόντους για όσο έπαιζε. Συνεισφέροντας στο ότι η Μούρθια φτάνει στους 77,6 πόντους μέσο όρο, κάτι που δεν της αρκεί όμως για κάτι περισσότερο από την 16η θέση της βαθμολογίας, και η αιτία είναι μια λέξη που αρχίζει από τελειώνει από α και την φώναζε επιτακτικά ο Βαγγέλας ο Ιωάννου στο τέλος του προημιτελικού της Εθνική μας με την Σλοβενία, για το Ευρωμπάσκετ του 2007…


Φουενλαμπράδα

Καμιά άλλη ομάδα στην Ισπανία δεν είναι τόσο εστιασμένη σε 2 πρόσωπα όσο η τρίτη δύναμη της Μαδρίτης. Και πιο συγκεκριμένα σε αυτά των Φέλντειν και Πάνκο που βρίσκονται και οι 2 στην πρώτη δεκάδα των σκόρερ του πρωταθλήματος. Με τον πρώτο να έχει έφεση στα κλεψίματα, να επιτίθεται στο καλάθι και να τελειώνει πολλές διεισδύσεις, τον δεύτερο να κέρδιζει πολλά φάουλ, παίρνοντας την μερίδα του λέοντος όσο αφορά τις ατομικές πρωτοβουλίες στα σουτ 2 πόντων και προσπαθώντας να αναζωογονήσει το ελάχιστο ποστ παιχνίδι της ομάδας. Και τους 2 να είναι μια σημαντική απειλή από τα 6 και 75, με τον Πάνκο να είναι ως γνωστόν από τα καλύτερα τεσσάρια της λίγκας στο pnp παιχνίδι. Το όποιο επικρατεί του pnr. Καθώς οι εποχές του Μπιγιόμπο και Αγιόν και του περσινού Σενέ για 2-3 παιχνίδια, μοιάζουν μακρινές για να αναβιώσουν τουλάχιστον φέτος με τους Ντιαγκνε, Βάργκας και Άρνολντ. Σε κάθε περίπτωση οι 31,2 πόντοι των Πάνκο και Φελντέιν από τους 75,38 πόντους μέσο όρο της Φουενλαμπράδα μιλάνε από μόνοι τους , για την τεράστια συμβολή τους στην ομάδα .Και το μόνο πιο εντυπωσιακό στην ομάδα αυτή δεν είναι ότι το γιουρβαλάκι ο Καμπέθας είναι στην πρώτη δεκάδα των πιο ευστόχων στα τρίποντα ,αλλά ότι ο Πάουνιτς όταν σουτάρει δεν χτίζει ολόκληρο οικοδομικό τετράγωνο όπως τότε στον Άρη ,αλλά ανέβασε το περσινό υψηλότατο 45% στα τρίποντα φέτος σε 48,42% σε 95 προσπάθειες ,χάνοντας την θέα της απόλυτης κορυφής σε αυτόν τον τομέα μόνο από τον Ντούμπλιεβιτς της Βαλένθια. Ενώ ο Ντιαγκνέ όπως κάθε Αφρικανός ψηλός που σέβεται τον εαυτό του, αρέσκεται στο να μοιράζει κοψίματα παρέα με τον Δομινικανό τον Βάργκας….

Ομπραντόιρο

Για την συγκεκριμένη ομάδα ισχύει παρά τις προσθαφαιρέσεις ,ότι είχε ειπωθεί και στην μέση της χρονιάς. Με το εξαιρετικό παιχνίδι κοντά στο καλάθι τις αποτελεσματικές συνεργασίες μεταξύ των ψηλών, και την συνέχιση της τρίποντης τρομοκρατίας από τον Κορμπάτσο ξεγλιστρώντας σαν χέλι από τα σκριν ,συνδυασμένο και με το χέρι αλφάδι που έχει από την γραμμή των ελευθέρων βολών. Όπως και ότι ήταν λάθος η απόκτηση του Ξανθόπουλου ως πλέι-μεικερ, και ότι ο Σκοτ παρά ότι δείχνει ανα στιγμές κάποια ατομική κλάση δεν έχει και ανάλογους αριθμούς στο σκοράρισμα. Με την ίδια αγωνιστική φιλοσοφία και ένα πλέι-μεικερ σαν τον Ροντρίγκεζ της περσινής χρονιάς η όγδοη θέση είναι ένας στόχος που μπορεί να επιδιωχθεί εφόσον εξασφαλιστεί πρώτα η σωτήρια. Μεγάλο κρίμα ήταν και η πρόωρη αναχώρηση του Μουσκάλα για το ΝΒΑ , ένας ωραίος ψηλός με πλαστικές κινήσεις και σουτ. Αν γίνει μάλιστα και σύγκριση με τον διάδοχο του η διάθεση γίνεται ακόμα πιο μελαγχολική για τους οπαδούς της Ομπραντοίρο…

Μέρος 2ο

Εστουντιάντες

Η Σαιζόν 2013-2014 έκρυβε κινδύνους λόγω ότι όλη η περσινή πεντάδα είχε φύγει για άλλου με Γκρέιντζερ, Ινγκλις, Κιρκσει Γκάμπριελ και το κινητό γούρι Μπάρνς που αποφάσισε να εξερευνήσει το Λατινοαμερικάνικο μπάσκετ. Οπότε θα μπορούσε να εξελιχθεί χειρότερα η χρονιά από το να είναι στο δεύτερο μισό της βαθμολογίας. Αλλά με Βαγιαδολίθ και Μανρέσα δεν μπορούσε να κινδυνέψει πραγματικά στο να αποχαιρετήσει την κατηγορία.

Άλλωστε όσο και αν είναι δύσκολο να καλυφθούν οι περσινοί στυλοβάτες της ομάδας, οι παίκτες που ήρθαν έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό ,τουλάχιστον αρκετοί από αυτούς. Αφού είναι παίκτες που κοιτάνε το καλό της ομάδας , όπως δείχνουν οι περιπτώσεις των Σλόκαρ, Μίσο, Γκιλγιεμ Ρούμπιο, του καμάριου της Ανδόρας Κόλομ, και του Βαν Λάκε που είναι γνωστός στην Λίγκα για τις πολλές δουλείες που κάνει στο παρκέ.

Βέβαια φυσικό ήταν να αλλάξει λίγο το παικτικό στυλ της ομάδας ,καθώς εκεί που στην περσινή ομάδα υπήρχε το σουτ τριών πόντων από τους Γκάμπριελ και Κλάρκ, τώρα κανένας από τους ψηλούς δεν έχει το σουτ τριών πόντων παρά μόνο ο Ιβανόφ και λίγο ο Ρούμπιο. Αλλά όλοι τους σχεδόν διαθέτουν το σουτ μέσης απόστασης. Επιπλέον ο Κόλομ δεν έχει την εκρηκτικότητα του Γκρέιντζερ για να κάνει την ίδια ποσότητα διεισδύσεων, και στην θέση του Κίρκσει είναι ο Μίσο. Με τους 2 φόργουορντ να σουτάρουν καλά και να μπορούν να δημιουργήσουν, αλλά με την διαφορά ότι ο Κιρκσεί μπορεί να το κάνει και με πλάτη, αλλά ο Μίσο είναι καταλληλότερος στο να κατεβάζει την μπάλα ,και στην δημιουργία από pnr που θυμίζει αρκετά γκαρντ-φόργουορντ….

Κάπως έτσι το παιχνίδι της Εστουντιάντες βασίζεται στο πικ εν ρολ ,παρόλο την ύπαρξη 1 πλεί-μεικερ στην ουσία, και την χρησιμοποίηση σχημάτων χωρίς καθαρό ποιντ-γκαρντ. Με τους Κόλομ, Βαν Λάκε και Μίσο να είναι πρωτεργάτες είτε σε άμεσα pnr είτε σε έμμεσα με πάσα σε τρίτο συνήθως ψηλό ,που σε πολλές περιπτώσεις σουτάρει ένα σουτ 2 πόντων. Με τους Μπάνιτς, Σλόκαρ και Νογκουέιρα να είναι ιδανικοί για την κατάληξη αυτού του συστήματος…

Ίσως για μια υπέρβαση όπως η περσινή συμμετοχή στο Κόπα Ντελ Ρέι θα μπορούσε να βοηθήσει ο Μπάνιτς . Αλλά ο συγκεκριμένος είναι ακόμη σε μεταβατική κατάσταση ,μετά την Ρωσική περιπέτεια του, και δεν μπορεί να καλύψει πλήρως τον Γκάμπριελ ,που έπαιξε τόσο καλά την σαιζόν 2012-2013 που επέστρεψε στην Εθνική στα μπασκετικά γεράματα του, Ενώ και γενικά όχι μόνο στο τρίποντο ,αλλά και στο σκέλος του low-post παιχνιδιού κανένας από τους τωρινούς ψηλούς της Εστουντιάντες δεν μπορεί να αναπληρώσει το κενό του Γκάμπριελ, αν και ο Μπάνιτς είναι από τους πιο εύστοχους στα δίποντα στην Ισπανική λίγκα, και ο Ιβανόβ κερδίζει αρκετά φάουλ…

Ο Κούριτς χωρίς τον Ινγκλις συμπαίκτη ανέβασε τα νούμερα του ώστε να είναι στους πρώτους σκόρερ της λίγκας, αλλά όχι σίγουρα σε επίπεδα περσινού Ινγκλις. Παραμένοντας ένας παίκτης ,που ναι μεν έχει δώσει 7 ασσιστ στα 2 τελευταία ματς, όμως σε σύνολο μιας σαιζόν ούτε μπορεί να δημιουργήσει για τους συμπαίκτες του όπως ο Καναδός, ούτε να πάρει τις δύσκολες επιθετικές προσπάθειες όπως έκανε ο Ινγκλις. Αλλά ένας παίκτης που μεγάλο μέρος του παιχνιδιού του βασίζεται στα σκριν είτε εκτός είτε εντός μπάλας. Και επειδή τα 2 μεγάλα νεαρά ταλέντα της ομάδας ο Ραμπασέδα και ο Νογκουέιρα δεν κάνανε step-up στην καριέρα τους, αλλά στην περίπτωση του Ραμπασέδα έγινε ακόμα και πισωγύρισμα αν εξαιρέσουμε τις επιδόσεις του στα κλεψίματα. Δεν ήταν κάτι περισσότερο εφικτό για την Εστουντιάντες από αυτό που προέκυψε…

Μπιλμπάο

Το μπάτζετ χαμήλωσε και με ανάλογο τρόπο και οι δυνατότητες της ομάδας των παππούδων που έμεινε μακριά από τα play-offs αυτήν την χρονιά κάτι στο όποιο βοήθησαν και οι τελείως αποτυχημένες επιλογές Αμερικάνων, που έκαναν τους Βάσκους να στραφούν αποκλειστικά σε κοινοτικούς ,και μακριά από τους μη ευρωπαίους. Φτιάχνοντας μια ομάδα φετιχιστών του παιχνιδιού με πλάτη από την τριάδα των Γκάμπριελ, Μουμπρού και Γκριμάου. Με Σουτ μετά από σκριν των Λόπεθ και Μπέρτανς ,ντραιβ από τους Μπέρτανς και Γκριμάου, pnr με αποδέκτη τον Καβαλιάουσκας και pnp που τελειώνουν από τους Γκάμπριελ και Μουμπρού. Έχοντας παράλληλα και συνέχιση του σκηνικού με έναν πλέι-μεικερ που πέρσι είχε προκύψει αναγκαστικά όταν έλλειπε ένας από τους Ζήση και Λόπεθ. Με τον Μπέρτανς να δείχνει και στο γήπεδο ότι είναι 2αρι, και τον Λόπεθ να είναι κατά συνέπεια κύριος εκφραστής των πικ εν ρολ στην ομάδα. Με την Μπιλμπάο σε αυτό να μην ξεφεύγει από την περσινή φιλοσοφία με Κατσικάρη , όπου με το low-post παιχνίδι συμπληρώνει από εκεί με πόντους και ασσίστ τις επιθετικές ανάγκες της ομάδας. Μεγάλη απογοήτευση στην ομάδα όχι οι Ερβέλ και Μάρκοτα ,που δίνουν ακριβώς αυτό που περιμένουμε από αυτούς π.χ με δύναμη στα ριμπάουντ και σουτ αντίστοιχα, ούτε καν ο Πίλεπιτς που έμεινε τέταρτος στην ιεραρχία των γκαρντ, αλλά ο γνωστός μας Ζόραν Βρκιτς που με 2,2 πόντους μέσο όρο ανά παιχνίδι ,θα έχει καθοδική πορεία στο κασέ του την περίοδο 2014-2015.…


Κανάριας

Ένα από τα περσινά κλειδιά για την καλή πορεία της νεοφώτιστης Κανάριας που την μετέτρεψε από ένα φαβορί για υποβιβασμό σε ομάδα που έφτασε πολύ κοντά στα πλέι-οφ , ήταν η δυνατότητα από τους ψηλούς να ποστάρουν, αλλά και να σουτάρουν από μακριά. Με τους Σέκουλιτς, Λαμπρόπουλο, Ντόναλτσον ,και τον Γκιγιέν με την χαρακτηριστική γαμψή μύτη να συμπληρώνουν αυτό το inside και outside πακέτο. Πριν την έναρξη αυτής της χρονιάς όμως οι Ντόναλντσον και Γκιγιέν έφυγαν, και όταν ξεκίνησε η σαιζόν ο Λαμπρόπουλος είχε ραντεβού με την ατυχία και τέθηκε νοκ-αουτ πολύ νωρίς. Ενώ ο Σέκουλιτς που είχε κάνει χρονιά που ήταν ικανή να τον βάλει στην καλύτερη πεντάδα της ACB, πουλήθηκε στην μέση της χρονιάς στην Φενέρμπαξε , η οποία είχε ανάγκη από ψηλούς. Έτσι έπρεπε να προσπαθήσει να καλύψει αυτό το κενό φέρνοντας και τον Λάζαρο Παππαδόπουλο μεταξύ των άλλων, που ήρθε , έκανε ένα καλό παιχνίδι και τα γόνατα του τον ανάγκασαν να φύγει…

Αλλά παρόλο τις αρκετές κινήσεις στην γραμμή των ψηλών λείπει κάτι. Ο Φαγιάρντο μπορεί να πάρει μερικές προσπάθειες ενδιάμεσων σουτ, και να ποστάρει αλλά σε καμία περίπτωση σε πρωταγωνιστικό ρόλο. Ο Σίκμα δίνει ενέργεια στην ομάδα σε κλεψίματα, κοψίματα και ριμπάουντ, δεν διστάζει να παίρνει τον διάδρομο για το καλάθι.Αλλά το σουτ δεν είναι το φόρτε του. Και ο Τσακογιέν μπορεί να καλύπτει το κενό του Γκιγιέν σε περίεργη μύτη και όγκο αλλά είναι μια χειρότερη έκδοση ,και όπως και ο Σίκμα, δεν χαρακτηρίζεται για το σουτ του. Ο Κίκερτ από την άλλη εκπληρώνει περισσότερο το περσινό πλάνο από τους ψηλούς για παιχνίδι μέσα-έξω, αλλά δεν είναι ο κλασσικός παίκτης που του ακουμπάς την μπάλα στο λόου-ποστ. Και επειδή μετά την φυγή του Σέκουλιτς κανένας από τους υπόλοιπους ψηλούς δεν είναι pnr η pnp παίκτης αν εξαιρεθεί κάπως ο Σίκμα. Εκτός από το λιγότερο παιχνίδι με πλάτη σε σύγκριση με πέρσι. Χάνεται και η ευκαιρία να αξιοποιηθεί ακόμα περισσότερο ,η παρουσία ενός από τους καλύτερους πλέι-μεικερ της Λίγκας, του Ουρίθ

Σε αυτό το ψιλομπάχαλο με τους ψήλους ήρθε και η απουσία του Μπλάνκο για μερικούς αγώνες ,και τα πλέι-οφ έμειναν όνειρο. Με την απόκτηση του Ινγκλις να μην βγάζει νόημα σε μια θέση που είναι κατειλημμένη από το αφεντικό της ομάδας τον Ριτσότι, και με δεδομένο ότι ο Καναδός δεν μπορεί να καλύψει 2 θέσεις όπως ο Μπλάνκο που κλήθηκε να αντικαταστήσει. Και επειδή ο Ρόστ είχε μια χρονιά με πολύ πεσμένα νούμερα σε σύγκριση με αυτή του 2012-2013, φάνηκε ακόμη περισσότερο το εσφαλμένο αυτής της κίνησης. Μια χρονιά του Ροστ που τους αφαιρεί μέρος από τα σουτ μετά από off the ball screens. Σε μια ομάδα, που με πεσμένο Ροστ και δίχως Μπλάνκο, γενικότερα οι υπόλοιποι δεν χρησιμοποιούν τέτοιου είδους σκριν για να σκοράρουν ,αλλά αυτά πάνω στην μπάλα…

Όμως όσο αφορά τον Ινγκλις πάλι, για ένα άνθρωπο που με την καλή του χρονιά στην Εστουντιάντες πίστεψε ότι στα 33 του θα γινόταν το μήλο της έριδος για τις καλές ομάδες, μάλλον του άξιζε όπως εξελίχθηκε τελικά η χρονιά για αυτόν. Ελπίζω από την ομάδα της Κανάριας να φιλοτιμηθούν να δώσουν οι Αργεντινοί μια ευκαιρία στον Ριτσότι. Με τις 2 τελευταίες χρονιές που κάνει στην Ισπανία μπορεί στην χειρότερη να ξεκουράσει για 5-10 λεπτά τα μεγάλα και πιστά ονόματα της Εθνικής ομάδας…

Χιπουσκόα

Κάποτε η Χιπουσκόα επί εποχές Λάσο είχε καλή επίθεση αλλά όχι ανάλογη άμυνα, φέτος το σκηνικό φαίνεται να έχει αντιστραφεί έχοντας μια από τις χειρότερες επιθέσεις του πρωταθλήματος, αλλά και μια από τις καλύτερες άμυνες. Μια αλλαγή λογική σε σχέση με πέρσι γιατί μεν διατηρήθηκαν τα τρία βασικά στηρίγματα της ομάδας με το inside game του Ντομπλάς, τις ασσίστ των Σαλγκάδο και Νέτο, και την επιθετική συνεισφορά των 2 τελευταίων με σουτ και drive αντίστοιχα. Αλλά με τον Ράμστελ αποκτήθηκε κανονικό σωματικά τεσσάρι στην θέση του Γουντς, και ήρθε επιπλέον Αμερικάνικη ένεση για την ενδυνάμωση της άμυνας με τους Χάνλει και Ρόμπινσον. Με τον Τελευταίο να μην μπορεί να κάνει την διαφορά σε ομάδες επίπεδου Βαλένθια όπως παρατηρήσαμε πέρσι ,και να ήρθε τότε από το πρωτάθλημα της Αργεντινής. Αλλά για ομάδες τύπου Βαγιαδολιθ και Χιπουσκόα είναι ταμάμ και τις βοηθάει να γυροφέρνουν και στην οκτάδα άμα λάχει. Δείχνοντας πολύ καλά στοιχεία κλέβοντας, παίζοντας λίγο πικ εν ρολ , με πλάτη στο καλάθι ,και επιχειρώντας ντραιβ. Αλλά κυρίως προσφέροντας με πρόσωπο στο καλάθι μέσω σουτ 2 η τριών πόντων, και βγάζοντας παρά την προχωρημένη ηλικία των 34 χρόνων με αξιοθαύμαστο αντοχή τα 34,01 λεπτά μέσο όρο ανά παιχνίδι…

Εναντίον της ομάδας με σήμα τον χαλαρό βάτραχο είναι το μικρό βάθος , .Καθώς πίσω από τους Σαλγκάδο και Νέτο δεν υπάρχει σχεδόν τίποτα, και τον Ντομπλάς αναπληρώνει ο Ολαιζόλα , που έχει ως θετικό ότι είναι ντόπιος, και μπορεί να σκρινάρει καλά, όμως όχι ολοκληρώνοντας ο ίδιος πικ εν ρολ, αλλά για να δημιουργήσει το σουτ για τους άλλους. Αφού μαζί με τον άλλο ψηλό τον Χούσκιτς φτάνουν τον ιλιγγιώδες μέσο όρο των 3,1 πόντων.

Τουλάχιστον στις θέσεις 2 και 3 υπάρχει ένα περισσότερο βάθος ,με κάποιο από τα 2 βασικά γκαρντ να περνάει χρόνο εκεί ,και τον Κορταμπερία να δίνει και αυτός 17 λεπτά στο ροτέισον. Αν ο Αμερικάνος Γουίτσεστερ που μας αποχαιρέτησε ,εκπλήρωνε με μεγαλύτερη συνέπεια τον ρόλο του σουτέρ πιθανόν η Λαγκουν να ήταν σε θέση πλέι-οφ. Αλλά με 29, 9% ποσοστό ευστοχίας στα τρίποντα έχει χειρότερο ποσοστό και από τον Κορταμπερία των 3,2 πόντων μέσο όρο. Το πόσο θετική διαφορά μπορούσε να προκύψει ,όταν ο Αμερικάνος γκαρντ-φόργουορντ ήταν εύστοχος ,το είδαμε στον εκτός έδρας αγώνα της Λαγκούν στην Μπαρτσελόνα ,που παραλίγο να έρθει το διπλό

Παρόλου όμως την μάλλον αποτυχημένη επιλογή του Γουινστεστερ, και την αριθμητικά φτωχή επίθεση της Λάγκουν Άρο. Ο Σίτο Αλόνσο δεν έμεινε μόνο στην βελτίωση της άμυνας. Αλλά έχοντας και το δεδομένα καλό pnr παιχνίδι που προκύπτει από τους Νέτο και Σαλγκάδο σε συνεργασία με τον Ντομπλάς, τους πλαισίωσε και με καλούς σουτέρ για να εκμεταλλευτούν εξωτερική πάσα μετά από το πικ εν ρολ με τους Ρόμπινσον και Ράμστέλ. Οπότε αν και οι επιλογές στο ρόστερ δεν είναι απεριόριστες. Μετά την κακή περσινή χρονιά ο Αλόνσο επανήλθε με θετικό απολογισμό κατά την γνώμη μου. Αν μάλιστα δεν υπήρχε και η απώλεια του Νέτο στα τελευταία ματς ,τότε οι συνθήκες για συμμετοχή στα πλει-οφ θα ήταν σαφώς πιο ευνοϊκές…

Μπανταλόνα

Η ομάδα της Καταλονίας συνέχισε την παράδοση των τελευταίων ετών έχοντας αρκετούς παίκτες σε νεαρή ηλικία, όπως οι 2 ξένοι μη κοινοτικοί Σούρνα και Τζόσεφ, οι γηγενείς Λιοβέτ, Βεντούρα, Μπαρέρα και μια από τις αποκαλύψεις της σαιζόν τον πλέι-μεικερ Βίβες. Όμως έκανε το σωστό για μια ομάδα με πολλούς νέους πλαισιώνοντας τους με μερικούς γηραιότερους. Οι όποιοι στην περίπτωση αυτή είναι οι Κιρκσει Μιράγιες και Σαβάνε. Για την απαραίτητη καθοδήγηση ,ένεση εμπειρίας ,low-post παιχνίδι και ολοκλήρωση καλαθιών μετά από επιθετικά ριμπάουντ. Σε σύγκριση με πέρσι οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι οι ρόλοι είναι πιο ξεκάθαροι. Με τον Βίβες για παράδειγμα να έχει τον ρόλο του πλέι-μεικερ ,ο Τζόσεφ αυτόν του σκόρερ, και τον Σούρνα να είναι το stretch τεσσάρι της ομάδας. Όταν πέρσι ο Φίσερ ήταν σε ένα σπαγγάτο ,ανάμεσα στην θέση του ποιντ και σουτινγκ-γκαρντ, μπερδεύοντας και την ομάδα εκτός από τον εαυτό του, και ο Γκάφνει δεν είχε ένα οποιοδήποτε σταθερό σουτ τριών πόντων η μέσης απόστασης ,για να διευκολύνει την ομάδα όταν έπαιζε ως τεσσάρι. Αλλά αν η ομάδα της Μπανταλόνα δεν καταφέρει να τρουπώσει στους πρώτους 8 ,όπως φαίνεται ως το πιο πιθανό μετά τα αποτελέσματα της 32ης αγωνιστικής, τότε ο τελικός απολογισμός δεν θα διαφέρει πολύ από αυτό της σαιζόν 2012-2013, Καθώς πέρσι τερμάτισε 11η, οπότε οι όποιες θετικές εντυπώσεις δεν θα αντικατοπτριστούν και βαθμολογικά. Και έτσι θα συμπληρωθούν 5 χρόνια χωρίς πλέι-οφ για την άλλοτε μεγάλη δύναμη του Ισπανικού μπάσκετ…

Μέρος 3ο

Καχασόλ

Η ομάδα της Σεβίλλης πέρσι τερμάτισε 15η ,παρά τον ερχομό του Λατάβιους Γουίλιαμς ,που έδωσε μια αγωνιστική ώθηση σε σχέση με την προ-Λατάβιους εποχή ,που απλά δεν βλεπόταν η ομάδα. Σε μια χρονιά που πραγματοποίησε ατυχείς επιλογές ξένων με Μπάκμαν Άσμπερι και Χόλαντ, και πίσω από τον Σατοράνσκι ήταν μόνο ο Ραντίσεβιτς σε ηλικία 18 χρόνων ,για πρώτη φορά στην Ισπανική λίγκα.

Ο Αιτό Ρενέσες μετά από αυτήν την κακή χρονιά είπε να το παίξει Ίβκοβιτς στον Ολυμπιακό του 2011-2012 κατεβάζοντας τον μέσο όρο ηλικίας στην ομάδα. Με ένα από τα σύμβολα της Καχασόλ τα τελευταία χρόνια ,τον Τριγκουέρο, να παίρνει μεταγραφή στην Βαλένθια εκμεταλλευόμενος την γνωστή λειψανδρία σε νέους Ισπανούς ψηλούς. στην μοναδική αποχώρηση που μπορεί να πόνεσε λίγο την Καχασόλ συγκριτικά με τις υπόλοιπες τουλάχιστον.

Κάπως έτσι στο ρόστερ για την νέα περίοδο 2013-2014, 8 από τους 12 παίκτες της δωδεκάδας είναι από 23 χρόνων και κάτω με τους Σατοράνσκι, Μπάλβιν, Ραντίσεβιτς, Πορτζίνγκις, Φράνκ, Σάστρε, Χερνάνγκομεζ και Μπουργιανάτζε. Και τα αποτελέσματα είναι εντυπωσιακά παρά την απώλεια του Λατάβιους Γουίλιαμς ,αφού από την περσινή 15η θέση η Καχασόλ θα δώσει εκτός συγκλονιστικού απρόοπτου το παρόν στα πλέι-οφ. Εκμεταλλευομένη τα λάθη η ελλείψεις των άλλων όπως ότι η Ομπραντοίρο πήρε για πλέι-μεικερ τον Ξανθόπουλο στην θέση του Ροντρίγκεζ, ότι η Μούρθια δεν είχε άμυνα ανάλογη της καλής επίθεσης του, η ότι η Χιπουσκόα δεν είχε βάθος στο ρόστερ.

Έβαλαν όμως και οι Σεββιγιάνοι το χέρι τους για αυτήν την αλλαγή του αγωνιστικού προσώπου της ομάδας. Φτιάχνοντας μια ομάδα ,που χάρη στην φρεσκάδα και την νεότητα της ,είναι με πατημένο το γκάζι εκδηλώνοντας πολλούς αιφνιδιασμούς ,και έχει την 6η καλύτερη άμυνα του Ισπανικού πρωταθλήματος. Έχοντας μεγάλα κορμιά στους ψηλούς με συνεισφορά σε ριμπάουντ(Μπάλβιν) και τάπες(Πορτζίνγκις) , έναν Αμερικάνο με ξεκάθαρο ρόλο να σουτάρει τον Μπάμπφορντ, και σαφώς περισσότερες λύσεις στο οργανωτικό κομμάτι με τον Σατοράνσκι να αποκτά την παρέα του Φράνκ, και τον Ραντίσεβιτς να έχει προσαρμοστεί πια στα καινούργια υψηλά δεδομένα. Συνθέτοντας μια τριάδα που όλοι τους ψάχνουν το ντραιβ, παίρνουν το σχεδόν αποκλειστικό μερίδιο της pnr δημιουργίας με τις απαραίτητες εξαιρέσεις στον κανόνα, αλλά που όσο αφορά το Fast break παιχνίδι ο Σατοράνσκι είναι αυτός που ολοκληρώνει ξεκάθαρα τους περισσότερους αιφνιδιασμούς. Με την Σεββίλη να μην έχει στο low-post έναν με την κλάση του Γκάμπριελ του Ντομπλάς του Πλαις η του Τόμιτς. Αλλά Μπάλβιν Χερνάνγκομέζ και Πορντζίνγκις δεν αποφεύγουν να παίρνουν 1 εναντίον 1 φάσεις κοντά στο καλάθι, υποστηρίζοντας την δημιουργία των τριών γκαρντ της Καχασόλ ποστάροντας και πασάροντας.

Ακόμα όμως και όταν χάθηκε ο Γουίλιαμς ο Ρενέσες έκανε την σωστή επιλογή και βρήκε τον Μάρκους Λάντρι που είναι λιγό κοντός για θέση ψηλόυ με 2 μέτρα και 1 εκατοστό. Όμως και εκμεταλλεύεται το επιθετικό όφελος που του δίνει το σκαρί του από πλευράς ευελιξίας. Αλλά και είναι τεσσάρι που με την μπάλα στην κατοχή του, παίρνει σκριν και σουτάρει για τρείς σαν να ήταν περιφερειακός. Κάτι που δεν κατέχει και ο κάθε power forward στο Ισπανικό πρωτάθλημα ,πόσο μάλλον αν συνοδεύεται και με περιστασιακή δημιουργία pnr παιχνιδιού. Κάνοντας τον να είναι χρησιμότερος για εμένα από τον Γουίλιαμς. Γιατί αν εξαιρέσει κανείς τον Μάτα που μπορεί από τριάρι να γίνει ελαφρύ stretch τεσσάρι. Όλοι οι υπόλοιποι ψηλοί της Καχασόλ είναι πιο πολύ inside ψηλοί παρά περιφερειακοί. Και αυτό παρά το αξιόπιστο στατικό σουτ του Πορτζίνγκις. Και επειδή ο Γουίλιαμς δεν είναι ο σουτέρ ψηλός θα υπήρχε ένας ψιλοσυνωστιμός. Που θα μας στερούσε λιγότερο η περισσότερο από τον δυναμισμό του Χερνάνγκομέζ ,που κερδίζει τις εντυπώσεις ,και αυτό όχι μόνο σε σύγκριση με τον αδερφό του. Παρέχοντας και λίγο φρέσκο αίμα στην Ισπανική front-line του μέλλοντος. Αν υπάρχει πάντως άλλο ερώτημα ,που να αφορά τους παίκτες της Καχασόλ, είναι σχετικά για το πόσο ακόμα θα παραμείνει στην Σεββίλη ένας παίκτης σαν τον Σατοράνσκι. Που είναι 8ος σε αξιολόγηση, 5ος στις ασσιστ, 7ος στα κλεψίματα, 4ος στα κερδισμένα φάουλ και 4ος σε χρόνο συμμετοχής στο Ισπανικό πρωτάθλημα, στατιστικά δεδομένα που ηχούν σαν ελκυστικές σειρήνες στα αυτιά πολλών ομάδων…

Λαμποράλ Κούτσα


Η ομάδα αυτή , είναι η τέταρτη πιο εύστοχη ομάδα του πρωταθλήματος σε βολές και δίποντα, και η δεύτερη στα τρίποντα. Έχοντας τρείς παίκτες ,που θα μπορούσαν να συμπεριληφθούν στην κορυφαία πεντάδα της ACB, με Νοτσίονι ,και το ζευγάρι των Ερτέλ-Πλαις ,που είναι το πιο επιτυχημένο σε συνεργασίες μεταξύ τους στην Ισπανική λίγκα, τόσο όσο αφορά τα άπειρα πικ εν ρολ που έχουν παίξει ,σαν να είναι ο Τζόν Στόκτον και ο Κάρλ Μάλοουν, όσο και για τα σκριν που δίνει ο Γερμάνος σέντερ στον Γάλλο γκάρντ ,για να σουτάρει ο τελευταίος. Ο Σκαρίολο όμως κατάφερε να τους έχει στην έβδομη-όγδοη θέση ,και να νιώθει τυχερός για τα τελευταία στραβοπατήματα των Χιπουσκόα και Μπανταλόνα , που απομάκρυναν το εφιαλτικό σενάριο να μην παίξει στα πλέι-οφ. Με την άμυνα να μην ήταν κανένα τεράστιο μυστικό πριν την έναρξη της χρονιάς ότι θα πρόδιδε το επιθετικό ταλέντο της ομάδας, με την εξέλιξη της χρονιάς να δικαιώνει τις Κασσάνδρες….

Όσο αφορά την αγωνιστική ταυτότητα τα πράγματα είναι γνωστά πέρα από όσα αναφέρθηκαν παραπάνω για το δίδυμο των Ερτέλ-Πλαις. Με τον Νοτσιόνι να ποστάρει να βγαίνει από τα σκριν για να σουτάρει, και να διεισδύει ,συνοδευμένα όλα αυτά από την γνωστή δυνατή του αθλητική προσωπικότητα, τον Ερτέλ να βγάζει pnp συνεργασίες με τον Χάμιλτον, και τον Γιέλινεκ να κόβει στην ρακέτα και να βάζει τρίποντα χωρίς να περιλαμβάνονται συνήθως off the ball screens. Με τον Κοζέρ να είναι χειρότερος pnr δημιουργός από τον Τσέχο όμως καλύτερος γενικά και στατιστικά, παρέχοντας πληρέστερη επιθετική απειλη με ελαφριά καλύτερο ποσοστό στο τρίποντο, αλλά με σαφώς μεγαλύτερη δυναμική στα ντραιβ υπέρ του Γάλλου που τον βοηθάει να έχει το εκπληκτικό για περιφερειακό παίκτη 61% ποσοστό ευστοχίας στα δίποντα, επίδοση που θα ζήλευαν και πολλοί ψηλοί….

Βέβαια αν και ο πυρήνας της ομάδας είναι οι Ερτέλ και Πλαις, ο συνεκτικός ιστός παραμένει ο παρακμάζων Εμετέριο, Που πέρα από τα γνωστά επιθετικά προσόντα ,και ότι μπορεί να προκαλέσει με drive, είναι ο άνθρωπος που μπορεί ταυτόχρονα να ανοίξει τον ρυθμό για την ομάδα του, αλλά και να είναι και το μυαλό της ομάδος που την ηρεμεί αν χρειαστεί ,όσο μπορεί να γίνει αυτό με τον Σέρτζιο στον πάγκο. Πάντως ακόμα και έτσι έχει διψήφιο ranking πίσω από τους τρείς σωματοφύλακες Πλαίς,Νοτσίονι και Ερτέλ, και δεν είναι τεράστια απογοήτευση όπως ο Μαινόλντι, που έχει ένα ποσοστό γύρω στο 40% στα τρίποντα, αλλά και οι προσπάθειες που επιχειρεί είναι λίγες, και στην Βιτόρια φοβάται να κάνει προσπάθειες μέσα από τα 6 και 75 για κάποιον ανεξήγητο λόγο…

Γενικά οι προσωπικότητες της ομάδας είναι συγκεκριμένες στην ομάδα με Ερτέλ, Εμετέριο, Νοτσίονι, Πλαις, αν βρεθούν περισσότεροι Χάνγκα με αμυντικό φιλότιμο για να τους πλαισιώσουν, αντικατασταθούν οι σόφτ π.χ Μαινόλντι με Κένταλ. Και η Λαμποράλ δεν κάνει ευτυχισμένες άλλες ομάδες με δώρα όπως ο Μιλκο Μπιέλιτσα και Καουκένας, κάτι γίνεται, ακόμα και αν δεν παραμείνουν όλοι οι φετινοί αστέρες. Υπάρχει όμως και μια πιο απλή λύση βέβαια, και αυτή είναι επιλογή ενός από τους Μαρτίνεθ, Άμπος και Περάσοβιτς για τον πάγκο της ομάδας στην θέση του Σκαριόλο, αλλιώς ακόμα και να έρθουν οι Τζάκσον και Βασιλειάδης που ακούστηκαν θα είναι τζάμπα κόπος. Γιατί προφανώς η πιθανή φετινή αποτυχία δεν είναι θέμα κακού υλικού…

Σαραγόσα

Ο Άμπος έκανε και πάλι καλή δουλειά όσο αφορά την δομή του παιχνιδιού της Σαραγόσα ,η οποία είναι τέταρτη στις ασσιστ. Σε ένα σύνολο με καλούς παίκτες ,που μοιράζονται σε τέτοιο ισορροπημένο βαθμό τις ευθύνες ,που βλέπεις λίγες κόκκινες παρουσίες στο τοπ-10 των στατιστικών κατηγοριών. Με αυτές να είναι τα ποσοστά ευστοχίας του Λιομπάρτ σε τρίποντα και ελεύθερες βολές, και ο αριθμός των καρφωμάτων του Σανικίτζε. Επιπλέον η Σαραγόσα είναι ίσως η τέταρτη καλύτερη ομάδα σε παιχνίδι συνεργασιών μετά τις Μπαρτσελόνα, Βαλένθια και Λαμποράλ, ειδικά όσο ο Σερμαντίνι έπαιζε για λογαριασμό της. Με τα τρίποντα να είναι ένα ακόμα μεγάλο όπλο της ,με σκριν πάνω στην μπάλα ,και με κυκλοφορία περιμετρικά ,ώστε να βρεθεί το καλύτερο δυνατό σουτ ,χωρίς να πρέπει άμεσα μετά την πρώτη πάσα προς τα έξω να εκτελεστεί τρίποντο. Και το inside παιχνίδι να υπάρχει και αυτό μέσα στο ρεπερτόριο τόσο με Σέρμα μέχρι να φύγει ,όσο και με Τζόουνς Νόρελ και τον Ρούντεζ όταν παίζει ως τριάρι. Για μια Σαραγόσα που μπορεί να μην έχει τους περιφερειακούς slashers που θα τελειώσουν σωρεία φάσεων. Αλλά η δημιουργία μέσω διεισδύσεων να είναι μια αξιόπιστη διέξοδος μη pnr παιχνιδιού μαζί με την low-post δημιουργία. Ενώ φυσικά δεν πρέπει να ξεχνάμε τα σουτ 2 πόντων του Ρολ μετά από σκριν, και την τάση του Σανικίτζε να επιτίθεται προς το ζωγραφιστό με πρόσωπο ως γρήγορο τεσσάρι.


Ως θέματα που χρήζουν προσοχής η Σαραγόσα δεν είναι τόσο καλή στα επιθετικά ριμπάουντ για να εξασφαλίσει επιπλέον επιθέσεις, και στους τομείς των κλεψιμάτων κοψιμάτων και λαθών είναι κάτω του μετρίου, οπότε πάλι καλά για αυτήν που είναι στην όγδοη θέση με τις καλύτερες άμυνες, χάρη και στην χρήση των γνωστών αμυνών ζώνης του Άμπος. Ενώ η απώλεια του Σερμαντίνι ήταν μεγάλη, και μέχρι ο Νορέλ να σταθεροποιήσει την απόδοση του στα περσινά επίπεδα θα υπάρχει ένα θέμα. Ευτυχώς για την Σαραγόσα μετά από μια αγωνιστική κρίση ενός περίπου μήνα ο Ολλανδός σέντερ είναι σε ανοδική πορεία. Σε κάθε περίπτωση τα πλέι-οφ θα είναι δύσκολα αφού δεν προλαβαίνει την Πέμπτη θέση για να αγωνιστεί εναντίον της Μάλαγα, οπότε θα πρέπει να αγωνιστεί εναντίον μια από τις Ρεαλ, Μπαρτσελόνα και Βαλένθια, με την τελευταία να φαντάζομαι να μην θέλει να επαναλάβει το ατόπημα της τελευταίας σαιζόν απέναντι στην Σαραγόσα στα πλέι-οφ…

Γκράν Κανάρια

Για μια ακόμη χρονιά η άμυνα είναι τα λεφτά στην τράπεζα για την ομάδα του κόουτς Πέδρο Μαρτίνεθ, αφού είναι η πέμπτη καλύτερη του πρωταθλήματος. Με την επίθεση να κινείται και πάλι σε σχετικά ρηχά νερά ,σημειώνοντας όμως μια μικρή πρόοδο , παρά την απώλεια των περσινών ηγετών σε περιφέρεια και ψηλούς, με Τούλσον και Νέλσον αντίστοιχα. Πετυχαίνοντας 76,03 πόντους ανά παιχνίδι κάτι ,που την φέρνει στην δωδέκατη θέση στις επιθέσεις των ομάδων του Ισπανικού πρωταθλήματος, όταν πέρσι ήταν μόλις η 15η καλύτερη επίθεση στην λίγκα.

Σίγουρα όσο αφορά το παιχνίδι με πλάτη στο καλάθι, παρά την όποια προσπάθεια του Μπάεζ, δεν είναι ικανοποιητικά τα πράγματα. Καθώς ο Ταβάρες είναι γίγαντας, που τελειώνει με ευστοχία τις φάσεις, μαζεύει ριμπάουντ, δίνει τάπες, και επιχειρεί ακόμα και δυναμικές εξόδους στην άμυνα παρά το ύψος του ,αλλά δεν χρησιμοποιεί το ύψος προς όφελος του όσο αφορά αυτόν τον τρόπο επιθετικού παιχνιδιού. Επιπροσθέτως στην ομάδα της Γκράν Κανάρια δεν υπάρχουν και οι ψηλοί που θα ρολάρουν πολύ συχνά προς την ρακέτα ,και θα ολοκληρώσουν ένα pnr με καλάθι. Όμως η πραγματική έκπληξη είναι η ευστοχία στα τρίποντα στην όποια η Γκράν Κανάρια έχει ένα από τα χειρότερα ποσοστά ευστοχίας στο πρωτάθλημα. Και μιλάμε για μια ομάδα ,που το τρίποντο είναι μια από τις βασικές διεξόδους του επιθετικούς παιχνιδιού της, ως τέταρτη ομάδα σε προσπάθειες σουτ από τα 6 και 75 στο Ισπανικό πρωτάθλημα…

Αυτό όμως που εξισορροπεί τα παραπάνω ,είναι η δυνατότητα των περιφερειακών της Γκράν Κανάρια να κάνουν ρήγματα με διεισδύσεις ,τελειώνοντας πολλές φάσεις με αυτόν τον τρόπο, και δημιουργώντας τις προϋποθέσεις ,και για το αγαπημένο περιμετρικό παιχνίδι της Γκράν Κανάρια με τους Όλιβερ, Χανσμπρόου, Μπιεγιας, Νιούλει να κάνουν ένα δυνατό καρέ σε αυτόν τον τομέα. Έτσι αυτό μαζί με τους αιφνιδιασμούς με τον Νιούλει πρώτο βέλος, το pnp παιχνίδι με Μπάεζ και Μάρτιν, και τα επιθετικά ριμπάουντ διευκολύνουν την επιθετική λειτουργία της Γκράν Κανάρια. Που μπορεί η άμεση δημιουργία του pnr να επιδέχεται βελτίωσης, αλλά η έμμεση προσφέρει πάσες προς τον τρίτο παίκτη για καλάθι εντός η εκτός της γραμμής των τριών πόντων.

Μέρος 4ο και τελευταίο

Μάλαγα

Και επιτέλους φαίνεται να βρέθηκε με τον Πλάθα ένας που μάζεψε την κόπρο του Αυγεία σε αυτόν τον σύλλογο, που είχε καταντήσει τα τελευταία χρόνια αυτόματη μηχανή καύσης χρημάτων, βρίσκοντας τον δρόμο για την τετράδα της κανονικής περιόδου ,και σταματώντας και την καθοδική πορεία παικτών ,όπως στην περίπτωση του Κάνερ Μέντλει, Σε μια ομάδα που επιδιώκει τον γρήγορο ρυθμό ,και έχει εξαιρετικά νούμερα σε επίθεση ως 5η στο Ισπανικό πρωτάθλημα, και στην άμυνα που είναι η τρίτη , χάρη και στον συνδυασμό των δυναμικών αμυνών από τα 5ρια ,και των αμύνων ζώνης. Αλλά που πρέπει να πάει και στα ημιτελικά των play-offs. Γιατί το γεγονός ,ότι η ποδοσφαιρική Μάλαγα έχει φτάσει πιο πρόσφατα στους 8 της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης, και κυρίως το φετινό εντός έδρας κάζο στο Κόπα Ντελ Ρέι, κάνουν και αυτήν την σαιζόν να είναι έως τώρα αποτυχημένη . Συνοπτικά τα δυνατά επιθετικά σημεία της Μάλαγα στο σετ παιχνίδι είναι οι διεισδύσεις (Γκρέιντζερ Ντράγκιτς και Μέντλει), το 1 εναντίον 1 παιχνίδι των Στίματς και Κουζμίνσκας με πλάτη , όπως και τα κοψίματα στην ρακέτα με Μέντλει,Ντράγκιτς, τα επιθετικά ριμπάουντ με Βάσκεθ, Στίματς και Μέντλει ,και τα ατομικά σουτ από την τετράδα των Καλλόγουει, Μέντλει Τούλσον και την έκπληξη Γκρέιντζερ ,που δεν θεωρείται τόσο κλασσικός σουτέρ.

Από την άλλη αυτά που επιδέχονται βελτίωσης είναι το πικ εν ρολ παιχνίδι της ομάδας, τα τρίποντα που είναι από τις ομάδες που επιχειρούν τα λιγότερα και με ποσοστό 33%, αλλά και τα σκριν στην μπάλα είτε εντός που κάτι γίνεται ,είτε εκτός μπάλας που δεν γίνεται σχεδόν τίποτα, τώρα αν θέλουμε να το ψειρίσουμε ακόμα περισσότερο, ο Χέτσμειερ έχει γίνει περισσότερο περιφερειακός ψηλός από όσο πρέπει, και ο Σαμπόνις ακόμα και αν θεωρήσω ότι είναι μεγάλο ταλέντο ,για αναπληρωματικό τεσσάρι που παίρνει σημαντικό χρόνο παραείναι σοφτ, ακόμα και για δεδομένα ενός ελαφριού τεσσαριού.


Βαλένθια

Η ομάδα που χτίζει φιλότιμα, δημιουργεί τις καλύτερες προϋποθέσεις για παρουσία στην τετράδα και στο τέλος τα γκρεμίζει όλα συνήθως στα προημιτελικά της ACB. Πάντως το άγχος της πρόκρισης στην Ευρωλίγκα έφυγε με την κατάκτηση του eurocup και ίσως αυτό επιδράσει θετικά. Γιατί η Βαλένθια έδειξε ότι ακόμα και σε ματς με φανταστική απόδοση , ,όπως στην Ρεάλ η στον πρώτο τελικό του Γιούροκαπ με την Ουνίξ, είναι ικανή να χαλάσει τις πολύ καλές εντυπώσεις που είχε αφήσει για το μεγαλύτερο μέρος των αγώνων αυτών. Ο Περάσοβιτς βελτίωσε ακόμα περισσότερο την Βαλένθια κατά την διάρκεια του καλοκαιρινού σχεδιασμού, αλλά και μέσα στην σαιζόν, αφού οι τραυματισμοί δεν έλειψαν και φέτος φυσικά στους πορτοκαλί. Με όλους τους περιφερειακούς της ομάδας στο 1 και στο 2 να παίζουν το pnr και το pnp, να είναι καλοί σουτέρ, και τους πλέι-μεικερ να μπορούν να απειλήσουν και από κοντά και από μακριά, χωρίς να εμφανίζουν τις επιθετικές ελλείψεις των προκατόχων τους Κουκ στα ντραιβ και Σαν Μιγκέλ, Μάρκοβιτς στο σουτ. Σε ένα σύνολο με ψηλούς που από πέρσι είχαν καθιερώσει το μέσα έξω παιχνίδι με Ντούμπλιεβιτς και Ντόελμαν, και που τώρα με την προσθήκη των Αγκιλάρ και εσχάτως Λαβρίνοβιτς έχουν ισχυροποιήσει αυτό το πλεονέκτημα της Βαλένθια και ποσοτικά, Ανοίγοντας κατά συνέπεια και πολύ χώρο για ρήγματα , με το γεγονός ότι ο Σάτο είναι κοντά στο 50% ευστοχία από τα 6 και 75 να βοηθάει ακόμη περισσότερο σε αυτό . Ενώ με το 1 εναντίον 1 παιχνίδι των Ντούμπλιεβιτς, Σάτο και Ντόελμαν , και την μεγάλη δύναμη της Βαλένθια στους αιφνιδιασμούς συμπληρώνεται ένα πληρέστατο επιθετικό πακέτο. Με την Βαλένθια να είναι ουσιαστικά είναι και η μοναδική Ισπανική ομάδα από τις υπόλοιπες που μπορεί να ορθώσει για αυτήν την σαιζόν ανάστημα στους 2 μεγάλους….

Ρεάλ και Μπαρτσελόνα

Για τις Ρεάλ και Μπαρτσελόνα έχουν ειπωθεί αρκετά για το παιχνίδι τους. Με την ομάδα της Μαδρίτης να μην έχει αλλάξει και πολύ σε σχέση με πέρσι τόσο σε έμψυχο υλικό, όσο και σε παιχνίδι βασιζόμενη σε τρίποντα, επιθετικά ριμπάουντ, ατομικές ενέργειες και αιφνιδιασμούς, υστερώντας σε ποικιλία παιχνιδιού από την Μπαρτσελόνα. Που πάει σε πιο συγκρατημένο ρυθμό αλλά διαθέτει εμφανώς καλύτερο pnr παιχνίδι και επιθέσεις από το λοου-ποστ, και ας είναι η πλάστιγγα όσο αφορά το περιφερειακό ταλέντο σίγουρα υπέρ της Ρεάλ. Να δούμε αν το τελευταίο ματς του πρωταθλήματος εκτός από ένα ωραίο φιλικό ,αποτελέσει και το χρονικό ορόσημο για την Μπαρτσελόνα ώστε να ξαναγυρίσει την ψυχολογία των ντέρμπι υπέρ της, ενόψει Ευρωλίγκας και πιθανότατα Ισπανικών τελικών αν δεν έχει αντίρρηση η Βαλένθια βέβαια…


Μπόνους το τοπ-7 της αγωνιστικής...

Εξαιρετική ανασκόπηση!

Σε Ευχαριστώ πολύ! Απλά να διορθώσω σε αυτά που έγραψα ότι ο Γουίντσεστερ δεν έφυγε ,απλώς έλλειπε για καιρό ,και με τόσο εκτεταμένη ανασκόπηση ξέχασα να περάσω την αλλαγή στο κείμενο. Παρεμπιπτόντως κρίμα για την Βαλένθια που δεν κράτησε την διαφορά στον αγώνα με την Ρεάλ, για να παιζόταν η πρώτη θέση της κανονικής περιόδου την τελευταία αγωνιστική στο Μάλαγα-Ρεάλ….

Συνεχίζοντας σε κλίμα ανασκόπησης, θα φανερώσω τις προτιμήσεις μου για τις καλύτερες πεντάδες και προπονητή, αλλά και θα δώσω μια πρόγευση για το τι εκκρεμότητες υπάρχουν ακόμη στην Ισπανική λίγκα, όσο αφορά την βαθμολογική κατάταξη…

Βασική πεντάδα

Playmaker
Σέρχιο Ροντρίγκεθ(Ρεάλ Μαδρίτης)

Shooting guard
Σέρχιο Γιουλ(Ρεάλ Μαδρίτης)

Small forward
Ρούντι Φερνάντεθ(Ρεάλ Μαδρίτης)

Power Forward
Τζάστιν Ντόελμαν(Βαλένθια)

Center
Άντε Τόμιτς(Μπαρτσελόνα)

Προπονητής
Βέλιμιρ Περάσοβιτς(Βαλένθια)

Δεύτερη πεντάδα

Playmaker
Τόμας Ερτέλ(Λαμποράλ Κούτσα)

Shooting guard
Τόμας Σατοράνσκι(Καχασόλ)*

Small forward
Ρομείν Σάτο(Βαλένθια)

Power Forward
Νίκολα Μίροτιτς(Ρεάλ Μαδρίτης)

Center
Τίμπορ Πλαις(Λαμποράλ Κούτσα)

*Τον Σατοράνσκι τον υπολογίζω ως Ποιντ γκαρντ. Αλλά αφού δεν με έπεισαν αρκετά τα υπόλοιπα 2ρια της λίγκας, και η Καχασόλ χρησιμοποιεί σχήματα με 2 από τους Σατοράνσκι, Φράνκ και Ραντίσεβιτς, τον βάζω για να χωρέσει σε αυτήν την πεντάδα, και να τον ανταμείψω έστω και έτσι για την πολύ καλή χρονιά του σε ατομικό αλλά και ομαδικό επίπεδο…


Βαθμολογικά σενάρια

Για 3η θέση
Μπαρτσελόνα 25 νίκες 7 ήττες
Μάλαγα 23 νίκες 9 ηττες

Τα μεταξύ τους παιχνίδια
Μπαρτσελόνα-Μάλαγα 67-74
Μαλαγα-Μπαρτσελόνα69-74

Το πρόγραμμα
33η
Εστουντιάντες-Μπαρτσελόνα
Γκράν Κανάρια-Μάλαγα

34η
Μπαρτσελόνα-Καχασόλ
Μάλαγα-Ρεάλ

Με 2 ήττες της Μπαρτσελόνα και 2 νίκες της Μάλαγα οι Ανδαλουσιανοί προλαβαίνουν την τρίτη θέση…

Για 6η θέση
Σαραγόσα 18 νίκες 14 ήττες
Καχασόλ 17 νίκες 15 ήττες
Λαμποράλ Κούτσα 17 νίκες 15 ήττες

Τα μεταξύ τους παιχνίδια
Σαραγόσα-Καχασόλ 66-74
Λαμποράλ-Σαραγόσα 92-83
Καχασόλ-Σαραγόσα79-59
Σαραγόσα-Λαμποράλ 33η
Καχασόλ-Λαμποράλ82-62
Λαμποράλ-Καχασόλ101-65

Πρόγραμμα
33η
Καχασόλ-Χοβεντούτ
Σαραγόσα-Λαμποράλ Κούτσα

34η
Μούρθια-Σαραγόσα
Μπαρτσελόνα-Καχασόλ
Λαμποράλ Κούτσα-Φουενλαμπράδα
Αν ισοβαθμήσει η Σαραγόσα με Λαμποράλ και Καχασόλ σε διπλή η τριπλή ισοβαθμία είναι χαμένη σε κάθε περίπτωση και μπορεί να κατρακυλήσει συνεπώς μέχρι και όγδοη.


Για την 7η και 8η θέση
Λαμποράλ Κούτσα 17 νίκες 15 ήττες
Καχασόλ 17 νίκες 15 ήττες
Μπανταλόνα 15 νίκες 17 ήττες
Χιπουσκόα 15 νίκες 17 ήττες

Τα μεταξύ τους παιχνίδια
Καχασόλ-Λαμποράλ 82-62
Λαμποράλ-Καχασόλ 101-65
Χιπουσκόα-Καχασόλ76-71
Μπανταλόνα-Καχασόλ65-74
Καχασόλ-Χιπουσκόα80-59
Καχασόλ-Μπανταλόνα 33η
Μπανταλόνα-Λαμποράλ83-74
Χιπουσκόα-Λαμποράλ76-78
Λαμποράλ-Μπανταλόνα100-71
Λαμποράλ-Χιπουσκόα66-72
Χιπουσκόα-Μπανταλόνα62-64
Μπανταλόνα-Χιπουσκόα76-65


Το πρόγραμμα

33η
Καχασόλ-Μπανταλόνα
Σαραγόσα-Λαμποράλ Κούτσα
Ρεάλ-Χιπουσκόα

34η
Μπανταλόνα-Βαλένθια
Μπαρτσελόνα-Καχασόλ
Χιπουσκόα-Εστουντιάντες
Λαμποράλ Κούτσα-Φουενλαμπράδα

Μόνο θεωρητικής φύσεως πια οι ελπίδες για Χιπουσκόα και Μπανταλόνα. Με την πρώτη να θέλει 2 νίκες δίκες της ,2 ήττες της Λαμποράλ ,και έστω 1 νίκη της Καχασόλ, αλλά επειδή έχει να περάσει από την έδρα της Ρεάλ, δύσκολο να πάρει και τις 2 νίκες που χρειάζεται, οπότε τα σενάρια αυτά πάνε λογικά στα σκουπίδια

Ενώ η Μπανταλόνα από την πλευρά της έχει λίγο πιο ρεαλιστικές ελπίδες, θέλοντας να νικήσει με +10 την Καχασόλ μέσα στην Σεββίλη, και ελπίζοντας μετά σε ήττα της Καχασόλ στην Μπαρτσελόνα ,και σε μια τουλάχιστον νίκη της Λαμποράλ Κούτσα, για να μην μπλέξει με την τελευταία σε αρνητική ισοβαθμία που δεν την βολεύει

Σε περίπτωση τετραπλής ισοβαθμίας η Χιπουσκόα δεν έχει καμιά ελπίδα , αλλά η Μπανταλόνα σε ένα τέτοιο σενάριο βγαίνει πρώτη με 4 νίκες στα ματς μεταξύ των 4 ομάδων, έναντι 3 των Λαμποράλ και Καχασόλ ,και 2 της Χιπουσκόα!

Aς δώσω τις υπόλοιπες ψήφους μου ,που είχα παραλείψει μέχρι στιγμής...

Καλύτερος νέος παίκτης
Ξεκάθαρα ο Βίβες της Μπανταλονα

Καλύτερη πεντάδα των νέων

Βίβες(Μπανταλόνα), Νέτο(Χιπουσκόα), Αμπρίνες(Μπαρτσελόνα), Πορτζίνγκις(Καχασόλ) και Μπάλβιν (Καχασόλ)


MVP κανονικής περιόδου
Ήδη έβαλα πολύ Ρεάλ στην βασική πεντάδα οπότε για αυτό ,αλλά και ταυτόχρονα βασιζόμενος σε αντικειμενικούς μπασκετικούς λόγους ψηφίζω Τζάστιν Ντόελμαν….

Συγχαρητήρια στην Καχασόλ για την εξασφάλιση της συμμετοχής στα πλέι-οφ ,και μάλιστα με νικητήριο κάρφωμα στο τέλος!

https://www.youtube.com/watch?v=SS3JJsYduos

Επικράτησε στα offs η Burgos, δεύτερη φορά που παίρνουν υπόσχεση ανόδου, μάλιστα δήλωσαν πως:

"θέλουν δικαιοσύνη", άρα ήταν σαφώς δυσαρεστημένοι που δεν κρίθηκαν αρκετά "αξιόπιστοι" για τη συμμετοχή τους στη φετινή ACB.
Πρώτη ήταν η Andorra.

Μακάρι για να δούμε καμια νέα ομάδα στην λίγκα...

Βγήκε και η καλύτερη πεντάδα των νέων

με Βίβες, Αμπρίνες, Έρικσον, Πορτζίνγκις και Ταβάρες

και τον παίκτη της Μπανταλόνα να είναι φυσικά ο καλύτερος όπως ήταν αναμενόμενο...

http://www.acb.com/redaccion.php?id=103864

http://www.acb.com/redaccion.php?id=103863





ΟΚ, αν πρέπει να υπολογίσω οπωσδήποτε τον Νέτο ως πλέι-μεικερ τότε ο Έρικσον αξίζει να είναι στην θέση του. Αλλα επειδή ο Νέτο στην πράξη δεν είναι σπάνιο να παίζει μαζί με τον Σαλγκάδο στην ίδια πεντάδα ,τον έβαλα ως σουτινγκ γκαρντ στην δικιά μου νεανική πεντάδα...

Συμφωνώ. Και δε βλέπω ειδικά η Valladolid πως να τη γλιτώσει φέτος όταν είδαμε αυτά που είδαμε όχι μόνο στη διάθεση για ξόδεμα αλλά και στην ανταγωνιστικότητα στο παρκέ.

Ο Vives βγήκε Ο καλύτερος νέος παίκτης της χρονιάς. Αλλά νομίζω όλοι τους είναι πολύ ενδιαφέρουσες περιπτώσεις. Απ' το 18χρονο 2,12 PF απ' τη Λετονία , μέχρι τον drafted Abrines που κερδίζει στη θεωρία αυτή τη στιγμή το Diez στην κόντρα για το ποιος θα είναι ο επόμενος σπουδαίος Ισπανός swingman κι απ' τον πιθανότατα 2nd rounder φέτος Tavares μέχρι τον Σουηδό εκτελεστή με την εντυπωσιακή επαφή με το καλάθι από απόσταση και το 94% βολές σεζόν.

Και μην ξεχνάμε επιπλέον απο αυτούς που έμειναν έξω τον Χερνάνγκομεζ ,γιατι σε λίγο θα επέστρεφαν και οι Ντε Μιγκέλ και Ντουένιας στην Εθνική Ισπανίας όπως πήγαινε το πράγμα...

Νταξ μωρέ έχουν και την παραγωγικότητα και τον πληθυσμό να εμφανίσουν ψηλούς της προκοπής ακόμα και να μην βρεθεί ο νέος Gasol αύριο το πρωί. O πρώτος που μου ρχεται στο μυαλό αν μιλάμε σε βάθος ας πούμε τριετίας είναι ο Arteaga της UCAM. Τελικά ποιος Hernangomez αντιστοιχεί σε ποιον Gasol; Κάποιος απ' αυτούς θα φανεί του χρόνου: Gonzalez (Fuenla), Suarez (Joventut), Guerra (Estu).

Και πέρα απ' αυτό, έχουν και γραμμή παραγωγής νατουραλιζέ. Πιο μετά το Diop και το Diagne ακόμα. Είδες κάτι άλλους Σενεγαλέζους που κατέβασε η Real στο final4 στα πλαίσια του NIJT; Επόμενοι Ibaka στον ορίζοντα. Και ο Porzingis έχει Ισπανικό.

Btw Sastre απογοήτευση της σεζόν. Και αυτός ο Abbia που αράζει στην άκρη της δικής μας της 12αδας ώρα είναι να πάει δανεικός κάπου, είναι δύσκολο να του δώσουν λεπτά πάλι του χρόνου.

Real-Neto 40-33 λίγο πριν την ανάπαυλα. Μουδιασμένη επιστροφή στην Ισπανία...

Ο Σάστρ είναι δύσκολο να βρει χώρο στην θέση 2 για να παίξει ,με Μπάμπφορντ, τον Αλέξη τον Ουρτάσουν, και τους πλέι-μεικερ που κατεβαίνουν στην θέση 2. Ενώ στην θέση 3 που ουσιαστικά υπάρχει μόνο ο Μάτα ως κλασικό τριάρι, και πάλι δεν μπορεί να βρει χρόνο, γιατί ο Σατοράνσκι είναι δίμετρο αγόρι με εξαιρετικά αθλητικά προσόντα ,και έτσι η Καχασόλ μπορεί άνετα να χρησιμοποιήσει σχήματα με τρία γκαρντ.

Όσο αφορά τις απογοητεύσεις, μην ανησυχείς υπάρχουν και μεγαλύτερες. Όπως η πτώση των Ροστ και Άσσελιν παίζοντας στις ίδιες ομάδες με πέρσι, ο Χέτσμειερ που είναι τρίτος ψηλός και στην Μάλαγα, τα μέχρι στιγμής πεταμένα λεφτά στον Λάμπε, η ο έρμος Ραμπασέδα που και δεν καταφέρνει να ξεχωρίσει στην Εστουντιάντες ,και βλέπει τον Αμπρίνες να κάνει δυνατή χρονιά!

Για να μην πάω σε άλλα όπως η καθολική ήττα του Χάμιλτον για την θέση του βασικού σέντερ στην Λαμποράλ Κούτσα, η οι αποτυχημένες μεταγραφές των Μαινόλντι και Χότζ από την ομάδα των Βάσκων...




Δεν θα χανόταν ο κόσμος αν έπαιζαν Τετάρτη η Πέμπτη, άλλωστε όπως διαμορφώθηκε η κατάσταση το συγκεγκριμένο παιχνίδι ήταν αδιάφορο βαθμολογικά...

Μια βιντεοανάλυση για τον Πορτζίνγκις απο το DraftExpress...