επιθεσεις στα 8 δευτερολεπτα?

και αφηστε τους αλλους να παιζουνε με συστηματα οργανωμενο μπασκετ



η τελευταια φαση που πηγε ο μαρκοτα νομιζω να παιξει πιεστική αμυνα στον χαρντεν και σωριαστηκε κατω ολα τα λεφτα.

Εν ολίγοις " Σα σε προπόνηση..."

χαχαχχαχαχα

Οι κατάρες του Twism έπιασαν τόπο. Πρέπει να είναι ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος εκτός Αμερικής αυτή την στιγμή.

Αγωνιστικά οι Σέρβοι δεν νομίζω ότι είναι τόσο άσχημοι όσο μαρτυρά η διαφορά. Δηλαδή με οποιαδήποτε άλλη ομάδα, παίζοντας έτσι πιστεύω μάλλον θα ήταν μπροστά στο σκορ. Απλά οι Αμερικανοί για πρώτη φορά ίσως στην διοργάνωση έχουν μπει τόσο δαιμονισμένα στο πρώτο ημίχρονο, τα βάζουν από παντού και λογικό να ανοίξει η διαφορά. Να δούμε αν θα συνεχίσουν έτσι και στο 2ο ή θα κατεβάσουν ταχύτητα.


Βλέπουν ο Ράτζα κι ο Τάρλατς τον Κρστιτς και γελάνε παρεπιμπτόντως.

+10000000 για το υστερογραφο

Χωρις μπλοκ αουτ παλικάρια μου Σερβοι, και χωρις καλή κυκλοφορία της μπάλας αποκλείετε να γυρισετε το ματς, ά ρε διαμαντιδη, ο καλυτερος ever τριπλαδορος της τελευταιας 15ετιας, μια φορά μόνο του κλέψαν τα αμερικανακια την μπάλα το 2006, και αυτη νομίζω με φάουλ, και στον Σπαν το ίδιο, τους Σερβους τους εχουν κάνει χωνι με τα κλεψιματα, και ολα αυτα μεταφράζονται σε αιφνιδιασμους, ΕΛΛΑΣ 2006...η καλυτερη ομαδα που κατεβηκε ΠΟΤΕ
ΓΙΑΝΝΑΚΗ ΘΕΕ ΠΑΡΕ ΤΗΝ ΠΑΕ, εε ασχετο μπερδευτηκα, παρε την εθνικη ηθελα να πω

Απίστευτο... Θα φάνε 100 από την 3η περίοδο...

Για να μαρκάρεις και να κάνεις μποξ άουτ πρέπει πρώτα να προλάβεις τον αντίπαλο.

+12 σουτ οι Αμερικανοί απο -4 λάθη και +6 επιθετικά εως τώρα για διαφορά +32

Οι Σέρβοι σουτάρουν 54% στα σουτ γενικά με -11 προσπάθειες όμως.

Kyrie ελεησον... Κlay η αμερικη και κλαιει η σερβια...

Αυτό. Σουτάρεις πολύ καλά και τρως 30+ πόντους

παντως ο Bogdanovic τους παιζει καλα στο δευτερο ημιχρονο

Έχουμε 2 ζητήματα πλέον.

• Οι ΗΠΑ να περάσουν τους 137 πόντους σε τελικό (1994 Τορόντο)
  
• και να σπάσουν το +46 από τον ίδιο τελικό με τη Ρωσία (137-91).

μονο ο ντραμοντ δεν πρεπει να χει παιξει..ολοι οι αλλοι παιξαν...εμπρος στον αγωνα για να παιξει ο αντρε

τον ματιασα!!

Δεν υπάρχουν οι τύποι...

ενταξει το ματς δεν βλεπεται! τεραστια διαφορα δυναμικοτητας!

ναι οταν αδιαφορουν

Αϊ γκιβ γιου μαϊ τουίτ φορ τουντεϊ

https://twitter.com/ldcyblog/status/511253909784915968

Ασύλληπτο σκορ, ωραίος τελικός χάρη στην εξωπραγματική απόδοση των Αμερικανών και ένας τίτλος που τους αξίζει. Μπράβο τους πραγματικά.

Edit: Πιστεύω πως ο πίνακας με το τελικό σκορ θα είναι η νέα φωτογραφία προφίλ του T.W.Is.M

τιμη μου φιλε

το ελεγα πριν το ματς οτι οποια ομαδα απο γαλλια σερβια πηγαινε τελικο δεν θα μπορουσε να κοντραρει την αμερικη η οποια εκανε πολυ ευκολα το ριπιτ δειχνοντας σ ολο το κοσμο οτι παραμενουν οι κυριαρχοι του αθληματος με τελευταια ηττα τους απο μας το 2006...μονο η ισπανια θα μπορουσε να τους δυσκολεψει αλλα ως εκει..

οι σερβοι μπηκαν δυνατα στο παιχνιδι καταφερνοντας να προηγηθουν 15-7 και αυτο λειτουργησε σαν καμπανακι για τους αμερικανους οι οποιοι απο κεινο το σημειο και μετα πηραν φορα και δεν σταματιοταν...ο ιρβιν με τον καρι καναν πλακα στο τεοντοσιτς που δεν τους προλαβαινε καν.. κ οι σερβοι ειπαν να το γυρισουν στο σκληρο παιχνιδι για να επηρεασουν ψυχολογικα τους αμερικανους αλλα αυτοι δν καταλαβαινουν απο τετοια και συνεχιζαν το βομβαρδισμο τους και η σεμνη τελετη ελαβε τελος...

οι σερβοι απ το 2002 και μετα μπορει να πηγαν σε 2 τελικους ευρωμπασκετ και μουντομπασκετ αλλα δεν καταφεραν να προβαλουν καμια σημαντικη αντισταση και παραδοδικαν νωρις και στα 2 παιχνιδια...

υ.γ ο γκασολ που κολλαει στη καλυτερη 5αδα του τουρνουα?

τελικα το μβπ το πηρε ο ιρβιν...

Όταν έχασε η Αμερική από την Ελλάδα πίστεψα πως οι Αμερικανοί θα διαχειριστούν σωστά αυτή την κρίση. Ακούσαμε πολλά όλον αυτό τον καιρό. Γεια και καλό βράδυ να έχουμε λοιπόν...

Iσως η Γαλλια με Παρκερ και η Ισπανια, αν σοβαρευονταν να μπορουσαν να τους κοντραρουν τουλαχιστο για ενα ημιχρονο, αλλα ειναι γεγονος οτι εχουν ανεβει πολυ σε σχεση με τη προηγουμενη δεκαετια

Ειτε το πιστευετε ειτε οχι το ματς δεν το ειδα. Ημουν στην Ομονοια και κορναρα!
Συναρπαστικο ματς παντως. Με αγωνια, σασπενς και ωραιο θεαμα κι απο τις 2 πλευρες. Η μια ομαδα εκανε ωραιες φασεις κι η αλλη δεχοταν ωραιες φασεις.
Δικαιολογουνται βεβαια οι Σερβοι για την ηττα. Δεν ειχαν τον Πιτσιλκα σημερα.
Οι Αμερικανοι ομως ηταν τυχεροι. Επεσαν στο ευκολο μισο του bracket και εφτασαν ξεκουραστα στους 4. Εκει βρηκαν μια ομαδα χωρις αξιοπιστο πλει μεικερ και εφτασαν στον τελικο ακοπα. Αν υπηρχε κανονικος αντιπαλος βεβαια, η διαφορα θα ηταν μικροτερη, αλλα κι εκει απεφυγαν ολες τις δυνατες ομαδες που υπηρχαν στο αλλο μισο. Μπραβο τους για τον τιτλο και την ευκολια που τον κερδισαν, αλλα ελπιζω στην επομενη διοργανωση να βρουν πληρεις τους αντιπαλους τους(και να ειναι κι αυτοι πληρεις) μηπως και συναντησουν μεγαλυτερο ανταγωνισμο.
Κλεινω με ενα μικρο κουιζ: Τι κοινο εχουν ο Γιωργος Παπανδρεου κι ο Kyrie Irving?

Oι Αμερικάνοι από εκείνη την ήττα του 2006 και μετά τα βαλαν κάτω, πρόσθεσαν σοβαρότητα, όρεξη, άμυνα και σουτ στη στελέχωση των αντιπροσωπευτικών τους συνόλων, έσφιξαν και την προετοιμασία τους εν όψει τέτοιων διοργανώσεων, και ιδού τα αποτελέσματα, 8 χρόνια μετά: δεν παίζονται με τίποτα, ισοπεδώνουν τους πάντες, και κατακτούν όλα τα τρόπαια, προσφέροντας ταυτόχρονα και θέαμα! Respect, άξιοι, αυτό περιμέναμε από αυτούς, ήταν και είναι οι καλύτεροι στο συγκεκριμένο άθλημα, επιτέλους μπήκαν πάλι στον κόπο τα τελευταία χρόνια να το δείξουν. Φοβερό και τρομερό μπάσκετ, από την πιο άνετη ίσως νικήτρια Μουντομπάσκετ της τελευταίας 30ετίας, μαζί με κείνη την επίσης δική τους του 1994! Εύγε!

YΓ1. Φυσικά να δώσω πολλά συγχαρητήρια και στην καταπληκτική φετινή ομάδα της Σερβίας, έβγαλαν και πολλή ποιότητα στο παρκέ, και δύναμη, και επιθυμία, και σκληράδα. Ακόμα και στο σημερινό ματς, που ξεπερνούσε τις δυνάμεις τους, στάθηκαν τίμια σε γενικές γραμμές. Μπράβο και στον Μίλος για το πιο ώριμο τουρνουά της καριέρας του. Πεδίον δόξης λαμπρόν μπροστά στο μεγάλο αυτό ταλέντο με Ιτούδη στην ΤΣΣΚΑ, και με το μυαλό του απ' ότι φαίνεται να χει πήξει πλέον αρκετά.

ΥΓ2. Μπράβο και στη Γαλλία για το χάλκινο, αλλά και για τις μοναδικές μπασκετικές συγκινήσεις που μας πρόσφερε, παρά τις απουσίες της, όπως και στη Λιθουανία, ανεξαρτήτως συστήματος διεξαγωγής πάντα είναι ευχάριστο για το άθλημα να παραμένει ψηλά - παρά τις αντιξοότητες - η χώρα αυτή όπου το μπάσκετ λατρεύεται πιο πολύ ίσως από οπουδήποτε αλλού.

ΥΓ3. Όσα κι αν έχω σούρει στη μεγάλη ομάδα της Ισπανίας, φυσικά και παραμένει πανίσχυρη. Όσοι νομίζουν πως "τελείωσε" φέτος κατά τη γνώμη μου γελιούνται. Πολύ σύντομα θα ξαναβρεθούν στις επάλξεις, για να γουστάρουν όσοι τους πάνε, και να μας γίνονται τσατάλια τα νεύρα όσων αγαπάμε να τους τα χώνουμε.

ΥΓ4. Οι δικοί μας έδωσαν καλά δείγματα. Θα πρέπει να κρατήσουμε την ανεβασμένη επιθετική μας κινητικότητα, και να προσπαθήσουμε να προσθέσουμε λίγο από το παραδοσιακό μας "ζοριλίκι" (το καλώς εννοούμενο, μπασκετικό, δεν εννοώ τους ψευτοκαβγάδες), καλή η εξέλιξη, και σε ωραία κατεύθυνση, αλλά μη χάσουμε τελείως το μυαλό, τη δύναμη και τον τσαμπουκά μας. Συνδυάζοντας τα καλύτερα στοιχεία από την κλασική μας σχολή με τα πιο αποτελεσματικά που εμφανίστηκαν στη φετινή ομάδα του - πολυ πετυχημένου για μένα - Κατσικάρη λογικά θα ξαναβρεθούμε ψηλά τα επόμενα χρόνια. Αρκεί να εμφανιστούμε κάποτε και κάπως πιο πλήρεις.

πάντως οι διαιτητές υποστήριξαν τους Αμερικανούς με μερικά τραβηγμένα σφυρίγματα, λες και τα ειχαν ανάγκη

και οι 2 ειδαν την πτωση της γιουγκοσλαβιας(σερβιας)?

Η σημερινη εμφανιση, αλλα και η πορεια σε ολο το τουρνουα, των ΗΠΑ ηταν ισοπεδωτικη. Ολοκληρωτικη επικρατηση...

Μπορει να ειχαν εξωπραγματικα ποσοστα στα σουτ (που τους εδωσαν αυτοπεποιθηση) και να ανοιξε πολυ γρηγορα το παιχνιδι, αλλα τι να λεμε .. Δεν μπορουσαν να τους κοντραρουν οι Σερβοι.


Σε γενικες γραμμες, συμφωνω με οσα ειπες. Απλα εκανα bold το συγκεκριμενο κομματι, γιατι με αυτο θα διαφωνησω.

Οι Ισπανοι, και το 2008 και το 2012, κοντραραν στα ισα τους Αμερικανους (οι οποιοι ειχαν πληρες ροστερ σε εκεινες τις διοργανωσεις, ουσιαστικα με ολους τους σουπερ-σταρ μεσα) σε 2 απο τους καλυτερους τελικους που εχουμε παρακολουθησει ποτε. Τα ματς εκεινα ΟΚ, δεν κριθηκαν ακριβως σε λεπτομερειες, αλλα ηταν ανταγωνιστικα μεχρι το τελος. Σε καμια περιπτωση δεν τους ειχαν ισοπεδωσει τους Ισπανους ...


Το μπασκετ ειναι περιεργο αθλημα .. Σε βαθος χρονου σχεδον παντα κερδιζει ο καλυτερος. Σε ενα ματς ομως, (σχεδον) ολα μπορουν να γινουν .. Η γνωμη μου κατα τη διαρκεια του τουρνουα ηταν πως σε ενδεχομενο τελικο Ισπανιας-ΗΠΑ, οι οικοδεσποτες θα ξεκινουσαν με ενα 55-45 υπερ τους, σαν προβλεψη τουλαχιστον. Τελικα δεν θα μαθουμε ποτε τι θα γινοταν και αυτο γιατι σε ενα ματς, οι Γαλλοι (και μαγκια τους) καταφεραν να κερδισουν ..


Με ολα τα υπολοιπα συμφωνω.


Οσο για τη χολη εναντια στη Σερβια ... Ειναι αναξια σχολιασμου. Μια απο τις μεγαλυτερες σχολες στο πλανητη εδειξε σφυγμο και παλι, εγω ειμαι χαρουμενος. Απο το καναπε, πολλοι μπορουν να τους χλευαζουν για την εκταση της διαφορας σε ενα συγκεκριμενο παιχνιδι. Το ταμπλο εγραψε ομως, αργυρο μεταλλιο σε παγκοσμιο κυπελλο.

Σίγουρα! Μάλιστα είχαν κινδυνεύσει κιόλας πραγματικά, κυρίως το 2008... Αυτό που εννοούσα, και ίσως να μην διατύπωσα αρκετά καλά, είναι πως από το 2006 και μετά οι ΗΠΑ ξεκίνησαν μια προσπάθεια επανάκτησης των πρωτείων υιοθετώντας τις τροποποιήσεις που ανέφερα, με αποτέλεσμα την σταδιακή βελτίωση της αποτελεσματικότητάς τους σε αυτές τις διοργανώσεις, και τελικά τη φετινή καταιγιστική τους εικόνα. Φέτος έδειξαν πλέον να έχουν ολοκληρώσει την προσαρμογή τους στις απαιτήσεις αυτών των διεθνών τουρνουά, παρουσιάζοντας μια ομάδα που, χωρίς να έχει θυσιάσει ούτε στο ελάχιστο την ταχύτητα ή τη θεαματικότητά της, με πλήρη επίγνωση της αποστολής της πίεζε στην περιφέρεια, έφραζε τη ρακέτα, άλλαζε σε όλα τα σκριν εκμεταλλευόμενη τα προσόντα των παικτών της, και απειλούσε με σουτ από κάθε απόσταση ανά πάσα στιγμή.

Φυσικά πάντα υπάρχει το ενδεχόμενο οι Ισπανοί να τους κόντραραν σε ένα ενδεχόμενο τελικό... Προσωπικά από όσα είδα δε το θεωρώ πιθανό, δεν μπορώ όμως και να το αποκλείσω. Σίγουρα οι Ισπανοί θα είχαν περισσότερες πιθανότητες από κάθε άλλη ομάδα της φετινής διοργάνωσης, και λόγω έδρας, και λόγω ποιότητας, και λόγω εμπειρίας ΝΒΑ των περισσότερων παικτών της. Λίγες κατά τη γνώμη μου, αλλά περισσότερες από τους άλλους. Πρόκειται όμως για μια υποθετική κουβέντα, από την οποία ό,τι συμπέρασμα και να προέκυπτε δε θα επηρέαζε νομίζω την ουσία της παρατήρησής μου: οι Αμερικάνοι από το '06 και μετά σταδιακά και συνειδητά έχουν προσαρμόσει τις τεράστιες δυνατότητές τους στο διεθνές στιλ μπάσκετ σε ολοένα και αυξανόμενο βαθμό, με αποτέλεσμα όσο πάει το πράγμα να ξεμακραίνουν.

Μόνη ελπίδα για νέο κλείσιμο της "ψαλίδας" βραχυπρόθεσμα θα είναι ένας νέος εφησυχασμός των Αμερικανών. Αν κάτι τέτοιο δε συμβεί, απλά οι υπόλοιποι θα πρέπει σε βάθος χρόνου να επενδύσουν ακόμα περισσότερο στην βελτιστοποίηση των αθλητικών προσόντων των παικτών, εντείνοντας και εκσυγχρονίζοντας τις μεθόδους εκγύμνασής τους - ούτως ή άλλως αυτό πρέπει να το κάνουν. Εκεί είναι που πρωτίστως υστερούν οι αντίπαλοι των ΗΠΑ, και υστερούν ακόμα πολύ.

Αυτο ειπε και ο Τζορτζεβιτς και οσο το δυνατο πιο απλο μπασκετ - ειναι κατι που πρεπει να κρατησουμε για το μελλον

Μια χαρά τα είπε ο Τζόρτζεβιτς. Το διαπίστωσε από πρώτο χέρι σήμερα, ότι αν αγνοείς τα βασικά του μπάσκετ, όσο και να προσπαθείς να αναγάγεις το άθλημα σε επιστήμη δεν οδηγεί πουθενά στην κόντρα με τους Αμερικάνους.

Τα αθλητικά προσόντα, δίνουν πλεονέκτημα στην άμυνα. Από μόνα τους όμως δεν θα λύσουν το πρόβλημα.

Το τερμάτισες φίλε.

Μπορείς να συγκρίνεις την δεξιοτεχνία της μπάλας και την ικανότητα στο σκοράρισμα τους Αμερικανούς με τους Σέρβους, που ομολογουμένως πρόκειται για μία από τις πιο ταλαντούχες ομάδες της Ευρώπης?

Οι Αμερικανοί μόνο ως ανέκδοτο μπορούν να εκλάβουν μια τέτοια σύγκριση. Τι σου φαίνεται παράξενο?

Θεωρείς ότι την μεγάλη διαφορά την κάνουν τα αθλητικά προσόντα όταν αποδεδειγμένα μη-αθλητικοί παίχτες όπως οι Νοβιτσκι και Γκαζόλ, έχουν διαπρέψει στο ΝΒΑ έναντι ποιο αθλητικών αντιπάλων τους, διότι έχουν 1000+1 τρόπους να βάζουν την μπάλα στο καλάθι?

Όταν ο άλλος σου λέει ότι πρέπει να απλοποιήσουμε το παιχνίδι μας τι καταλαβαίνεις? Πως θα στήσουμε πιο πολύπλοκα επιθετικά συστήματα ή πως θα αυξήσουμε την ατομική μας ικανότητα στο 1vs1?

Οι Ισπανοί είναι αυτοί που συζητούνται συνήθως ως η μια ομάδα που θα μπορούσε να κοντράρει τις ΗΠΑ διότι πέραν της τεχνικής αν δεν διαθέτουν τα κορμιά σίγουρα διαθέτουν την ταχύτητα για να τους αντιμετωπίσουν.

Μετά τους Ισπανούς οι επόμενοι είναι οι Γάλλοι που θα μπορούσε να πει κανείς ότι τουλάχιστον στο Ευρωπαϊκό μπάσκετ είναι οι δεύτεροι που είναι καλοί αθλητές σε βάθος ρόστερ και γι'αυτό δε θα έπρεπε να φαίνεται και τόσο παράξενο το ότι κέρδισαν την Ισπανία σε πρώτη φάση.

Προσωπικά επιμένω (επειδή το είχα αναφέρει ξανά) ότι τα πράγματα κινούνται ξανά υπερ των ΗΠΑ και αυτό σε μεγάλο βαθμό οφείλεται στις αλλαγές κανονισμών που υιοθετήθηκαν το 2010 με το τρίποντο να πηγαίνει απο τα 6,25 στα 6,75.

Οι καλοί παίκτες σε διείσδυση και 1 προς 1 καταστάσεις κερδίζουν ένα έξτρα βήμα με την άμυνα να καλύπτει μισό μέτρο πιο έξω και είναι πιο εύκολο μια ομάδα να κυκλοφορήσει τη μπάλα και να βρει καλά σουτ έστω και με την απουσία των 3" στην άμυνα.

Και ποιος θα επωφεληθεί περισσότερο απο τον καλό αθλητή στην επίθεση και ποιος θα είναι πιο αποτελεσματικός επίσης αμυντικά απο τον καλό αθλητή όταν έχει να καλύψει μεγαλύτερες αποστάσεις για να (αλληλο)καλύψει στην άμυνα.

Οι Αμερικανοί φέτος εμφάνισαν 1 ρόστερ στο οποίο δεν υπήρχαν πολλοί catch and shoot σουτέρ, όπως ο Κορβερ που σχολιάστηκε αρκετά η απουσία του, υπήρχε όμως:

-μια ολόκληρη περιφέρεια που μπορούσε να δημιουργήσει το δικό της σουτ σε απουσία άλλης λύσης και να σουτάρει απο μέση-μακρινή απόσταση ΝΒΑ (Scoring Point Guards) (Curry-Irving-Harden και στο βάθος Rose)

-2 ψηλοί στην ομάδα που μπορούσαν βρισκόμενοι σε μέση απόσταση μετά απο πάσα να σουτάρουν ή να τελειώσουν στο καλάθι. (Davis-Cousins)

Και κάπως έτσι εξασφάλισαν την καλή κυκλοφορία τους όταν βρίσκονταν σε επιθέσεις μισού γηπέδου που ήταν και το νο1 πρόβλημα των προηγούμενων ομάδων ειδικά πριν το 2010. (2006-2008). Αλλά και όταν η επίθεση κολλούσε μπορούσαν να απομονώσουν 2-3 διαφορετικούς παίκτες που ακόμη και το σουτ απο τα 6,75 στην κορυφή για αυτούς δεν ήταν κακή επιλογή σουτ που "αναγκάστηκαν" να πάρουν.

Το μόνο που σώζει τη κατάσταση αμυντικά για μια μη αθλητική ομάδα αυτή τη στιγμή είναι η έλλειψη παράβασης 3" στην άμυνα εαν δεν μαρκάρεις κάποιον. Εαν εφαρμοστεί κάποια στιγμή Εθνικές σαν η τωρινή της Ελλάδας δε θα έχει μεγάλη τύχη. Συν ότι με όσα ανέφερα δε ξέρω τι τύχη θα είχε ακόμα και η Εθνική του 2006.

Όσο για το μακρινό σουτ εξηγούμαι λίγο περισσότερο:

http://www.basketball-reference.com/league...#shooting::none

Στο ΝΒΑ τη χρονιά που μας πέρασε οι ομάδες σούταραν κατά μέσο όρο

-το 25,9% των σουτ τους απο τα 7,25μ με ποσοστά ευστοχίας 36%

-το 18% των σουτ τους απο τα 4,90μ εως τα 7,25μ με ποσοστά ευστοχίας 39,5%

Η δεύτερη επιλογή εμπεριέχει το τρίποντο της FIBA που προφανώς δεν μπορώ να απομονώσω, αλλά αυτό είναι ένα σουτ στο οποίο είναι καλοί οι περισσότεροι παίκτες των ΗΠΑ ανεξαρτήτως θέσης. Βλέπουμε ότι τα ποσοστά γενικά όσων παίζουν στο ΝΒΑ είναι πολύ καλά και αποτελούν μια καλή επιλογή σουτ είτε για ένα ψηλό απο τα 4,90 εως τα 6,75 είτε για 1 κοντό απο τα 6,75 εως τα 7,25 ειδικά με την χορήγηση 1 επι πλέον πόντου.



Τη διαφορά τη κάνουν τα σωματικά προσόντα μαζί με την τεχνική. Οι 2 κύριοι που ανέφερες είναι πολύ καλοί σουτέρ για το ύψος τους ο πρώτος μέχρι το τρίποντο του ΝΒΑ και ο δεύτερος μέχρι το τρίποντο της FIBA και έχουν τη δυνατότητα να αφήνουν τη μπάλα απτα χέρια τους σε ύψος 2,30μ+ και άντε να τους ταπώσεις. Γι'αυτό άλλωστε Ευρωπάιοι ψηλοί με καλό σουτ έχουν μεγάλη ζήτηση στο ΝΒΑ ακόμη και αν δεν έχουν το low post παιχνίδι των 2.

Σωματικό προσόν είναι και το ύψος και η ταχύτητα και τα μεγάλα άκρα.Η τεχνική αφορά την ικανότητα να σουτάρεις να πασάρεις να κάνεις ντραϊβ να αμύνεσαι και πάντα με βάση τις απαιτήσεις της θέσης σου.

Και οι Γκασόλ και Νοβίτσκι έχουν υψηλή τεχνική για το ύψος τους και τη θέση τους και γι'αυτό παίζουν στο υψηλότερο επίπεδο. Δεν είναι ανάγκη να είσαι ο καλύτερος αθλητής για να έχεις πλεονέκτημα σε οπουδήποτε θέση. Και ειδικά στις θέσεις 4-5 μπορείς να επιβιώσεις έχοντας υψηλή τεχνική συνδυασμένη με ύψος χωρίς ιδιαίτερα αθλητικά προσόντα.

Όπως οι Γκασόλ Νοβίτσκι ή και σε μικρότερο βαθμό οι Σκόλα-Σπλίτερ. Απτην άλλη Πάρκερ-Τζινόμπιλι-Καλντερόν και λοιποί Ευρωπαίοι και μη-Αμερικανοί γκαρντ εαν δεν είχαν τη ταχύτητα και ευελιξία για να αμυνθούν και να διεισδύσουν απέναντι σε καλούς αθλητές συστηματικά δε θα είχαν θέση στο ΝΒΑ πόσο μάλλον να είχαν τους ρόλους και τη διάρκεια που είχαν.

Δες το παιχνίδι του 2006 και δες τον Σπανούλη. Δες και τα στατιστικά του στο ΝΒΑ επιθετικά και αμυντικά.

Όταν αναφερόμαστε σε αθλητικά προσόντα ας μη σκεφτόμαστε διαγωνισμούς καρφωμάτων

Άλλος ένα παράγοντας που κάνει τους Αμερικάνους να μοιάζουν ανίκητοι είναι η παρουσία φόργουορντ με ύψος που για τα ευρωπαϊκά δεδομένα θα έπαιζαν σέντερ. Παίκτες όπως ο Ντουράντ, ο Λεμπρόν, ο Καρμέλο κλπ, μπορούν πρακτικά να κάνουν τα πάντα τέλεια στο παρκέ και η αντιμετώπισή τους είναι μάλλον αδύνατη. Το πλεονέκτημά τους ξεκινά αφενός από το γεγονός ότι τους προίκισε η φύση τους με μεγάλο ύψος, άκρα κλπ αλλά για να φτάσει άνθρωπος κοντά 2.10 να ντριμπλάρει σαν γκαρντ απαιτείται τρομακτική δουλειά. Ίσως η φετινή βερσιόν της Γιου Εσ Ει τιμ να φαινόταν πιο γήινη (πριν την έναρξη) εξαιτίας της έλλειψης τέτοιων παικτών, όχι τόσο σαν ονόματα, όσο σαν χαρακτηριστικά. Ταυτόχρονα, με την παρουσία εξαιρετικά ικανών γκαρντ, και ψηλών που κρύβουν τον ήλιο, μάλλον το μέλλον προδιαγράφεται σκοτεινό!

Ο τρόπος για να τους κερδίσεις δεν είναι να τους κοντράρεις στα σωματικά-αθλητικά προσόντα, αλλά να έχεις παίκτες με υψηλό(μπασκετικό τουλάχιστον) IQ, να σουτάρεις πολύ καλά από μακριά και να μη τους φοβηθείς. Αυτό έκανε η Ελλάδα το 2006 και η Ισπανία τις δύο συνεχόμενες ολυμπιάδες!

Βασικα η μεγαλυτερη ανοησια που λεγεται ειναι οτι οι αμερικανοι ειναι καλυτεροι λογω των αθλητικων τους προσοντων.
Ειναι καλυτεροι στα αθλητικα προσοντα αλλα ειναι καλυτεροι και σε τεχνικη.Ποια ευρωπαικη ομαδα εχει σουτερ επιπεδου καρι που αλλωστε ειναι ο καλυτερος σουτερ στον κοσμο;Ποιος γκαρντ εχει την ντριμπλα του ιρβινγκ;
Αλλωστε η σερβια απεκλεισε στα νοκ αουτ ομαδες με καλυτερα αθληικα προσοντα μεχρι που εφτασε απεναντι στις ΗΠΑ οπου η διαφορα αθλητικων προσοντων και τεχνικης ηταν πολυ μεγαλη.
Και βεβαιως ενας παραγοντας πολυ σημαντικος φετος ηταν ο tom thibodeou επαιξαν την καλυτερη αμυνα επι εποχης σιζεφσκι και βεβαιως καμια αλλη ομαδα δεν ειχε τετοιο βοηθο προπονητη στον παγκο.
Εδω ακομη και ο συνταξιοχος προπονητης του ΝΒΑ μαικ φρατελο πηρε την παντελως αταλαντη και ανυπαρκτη ουκρανια και την εκανε ανταγωνιστικη απεναντι σε ομαδες με ευρωπαιικη παραδοση.Ποσες ευρωπαικες ομαδες αραγε παιζουν την αμυνα της ουκρανιας;
Οι αμερικανοι λοιπον εχουν την την καλυτερη τεχνικη τα καλυτερα αθλητικα προσοντα και τους καλυτερους προπονητες.
Και αυτο τους κανει ακαταμαχητους.

Συμφωνώ με όλο το ποστ σου. Ειδικά αυτό που λες, βοηθάει τους Αμερικανούς.



Φέτος τα φόργουορντ τους ήταν πιο "γήινα". Και ο Τόμπσον και ο Γκει είναι πολύ καλοί παίκτες αλλά ακόμη είναι είτε άγουροι(Τόμπσον) είτε ρολίστες (Γκέυ) για το International Basket.

Πάντως επειδή η Ισπανία "τελειώνει" ηλικιακά σιγά-σιγά, νομίζω πως μόνο οι Γάλλοι μπορούν και θα μπορούν να είναι ελαφρώς ανταγωνιστικοί.

H διαφορα επιπεδου μεταξυ ΝΒΑ και Ευρωπης ειναι χαωδης.
Πολλοι υποστηριζαν οτι μπορει να τους κοντραρουν οι Σερβοι χθες. Η ευστοχια τους ηταν απιστευτη ακομα και σε σουτ που βγαζαν με καλες αμυνες οι Σερβοι. Χθες κλεισαν καλα και τον Τεοντοσιτς με τα νταμπλ τιμ και τον Φαριντ να βοηθαει τον Καρι. Φανηκε και η κουραση των Σερβων χθες. Καλυτερα για μενα να παιζουν οι Ευρωπαιοι πιο ελευθερα οταν τους αντιμετωπιζουν, χωρις να εξαντλουν τις επιθεσεις στα 24.

Αυτος ο Καζενς ποσο εκνευριστικος μπορει να ειναι;

Συμφωνώ 100%. Άλλωστε αθλητικά προσόντα, ανώτερα από τους Ευρωπαίους, έχει και η Σενεγάλη για παράδειγμα. Και σχετικά με τους σουτέρ που λες, οι Αμερικάνοι όταν βρουν ελεύθερο σουτ δεν αστοχούν. Και μπορούν να βρουν εύκολα ελεύθερο σουτ, δεν χρειάζονται plays με αλλεπάλληλα screens για να βγάλουν ένα καλό σουτ. Έχουν τεράστια ικανότητα στην δημιουργία προσωπικών φάσεων. Αυτή την απουσία πολύπλοκων plays κάποιοι δυστυχώς την βαφτίζουν "έλλειψη τακτικής".

Όσον αφορά τους προπονητές, οι Αμερικάνοι φέτος είχαν στον πάγκο τους ως πρώτο τον προπονητή με τις περισσότερες νίκες στο ΝCAΑ, ως πρώτο ασσίσταντ τον δεύτερο στην ίδια λίστα (Boeheim) και δύο ακόμα ασσίσταντς που είναι πρώτοι προπονητές στο ΝΒΑ (Thibodeou και Williams). Δείγμα του πόσο σοβαρά αντιμετωπίζουν τις διοργανώσεις της FIBA σε τεχνικό επίπεδο.

Η ψαλίδα έχει αρχίσει και μεγαλώνει ξανά...

Συμφωνω με τους προηγούμενους.
Η διαφορα τους στην τεχνικη , ειδικα στα γκαρντ , με τους ευρωπαίους ειναι χαωδης.
κανουν σταυρωτες ο ροζε και ο ιρβινγκ και οι αμυντικοι το παιρνουν χαμπαρι με διαφορα φασης 30π.
Οι αμερικανοι παιζουν το πιο απλο μπασκετ που υπαρχει γιατι μπορουν. και σε τεχνικη και σε ταχυτητα και σε δυναμη.

Οταν οι αλλες ομαδες στηνουν επιθεσεις πολυπλοκες των 24 δευτερολεπτων για να μπορεσουν να πετυχουν 2η 3 ποντους οι αμερικανοι στο χρονο αυτο καταφερνουν και κανουν 3 επιθεσεις που οι 2 τουλαχιστον ειναι εύστοχες.
Ετσι και χτες πρεπει να ειχαν τουλαχιστον 2πλασιο αριθμο επιθεσεων απο τους σερβους.

Ο εκνευριστικοτερος ολων ηταν ο Φαριντ κατα τη γνωμη μου,με αποκορυφωμα τις φασεις που ειναι πεσμενος,του δινουν το χερι τους και οι πεντε Σερβοι,και αυτος τους αγνοει,η οταν ενας Σερβος ηταν πεσμενος,και του ζητησε το χερι του για να σηκωθει,και αυτος παλι τον αγνοησε
Μικρα παιδια ειναι,δεν τους παρεξηγω,ετσι μαθανε στο Αμερικα,"us vs the rest of the world",απλα οι συγκεκριμενες φασεις βγαλαν πολυ κομπλεξ.....

Nαι, οντως ο Φαριντ το εκανε 2 φορες αυτο.

[/quote]Τη διαφορά τη κάνουν τα [b]σωματικά προσόντα μαζί με την τεχνική. Οι 2 κύριοι που ανέφερες είναι πολύ καλοί σουτέρ για το ύψος τους ο πρώτος μέχρι το τρίποντο του ΝΒΑ και ο δεύτερος μέχρι το τρίποντο της FIBA και έχουν τη δυνατότητα να αφήνουν τη μπάλα απτα χέρια τους σε ύψος 2,30μ+ και άντε να τους ταπώσεις. Γι'αυτό άλλωστε Ευρωπάιοι ψηλοί με καλό σουτ έχουν μεγάλη ζήτηση στο ΝΒΑ ακόμη και αν δεν έχουν το low post παιχνίδι των 2.
[/b]
Σωματικό προσόν είναι και το ύψος και η ταχύτητα και τα μεγάλα άκρα.Η τεχνική αφορά την ικανότητα να σουτάρεις να πασάρεις να κάνεις ντραϊβ να αμύνεσαι και πάντα με βάση τις απαιτήσεις της θέσης σου.

Όταν αναφερόμαστε σε αθλητικά προσόντα ας μη σκεφτόμαστε διαγωνισμούς καρφωμάτων [/quote]

Συμφωνώ +100 με όλο το ποστ. Όταν όμως συζητάμε για τις προτεραιότητες που πρέπει να δείξουν οι Ευρωπαίοι, ώστε να φτάσουν στο σημείο να μπορούν να ανταγωνιστούν τους Αμερικάνους, τότε ανάμεσα στην επιλογή των σωματικών προσόντων και της τεχνικής κατάρτισης το δεύτερο μάλλον θα πρέπει να αποτελεί το αρχικό μέλημα.

Τα αθλητικά προσόντα είναι ένα χαρακτηριστικό που κάποιος αθλητής μπορεί να αποκτήσει εύκολα και σε σύντομο χρονικό διάστημα. Την τεχνική κατάρτιση, αντίθετα αν δεν την αναπτύξεις μέχρι κάποια νεαρή ηλικία δύσκολα θα μπορέσεις να διακριθείς αργότερα.

Έχω παρακολουθήσει προπονήσεις μικρών παιδιών, που από το δίωρο της προπόνησης πιάνουν μπάλα ένα τέταρτο. Και όλη η προπόνηση είναι γύρω από την εκγύμναση και την τακτική. Και όταν αυτά τα παιδάκια πηγαίνουν να παίξουν μπάσκετ έχουν την ικανότητα να βγάλουν ελεύθερο σουτ, αλλά δεν έχουν την ικανότητα να ευστοχήσουν.

Και όταν φτάνουμε στο σημείο η μεγάλη των "πλάβι" σχολή σε διάρκεια μιας δεκαετίας να μην έχει βγάλει πέρα από τον Τεόντοσιτς και Κρστιτς, άλλον αξιόλογο παίχτη, να θεωρούμε απώλεια για την Λιθουανία την απουσία του Καλνιέτης, η Ρωσία να έχει εξαφανιστεί από το προσκήνιο τότε θεωρώ πως κρίνεται επιτακτική ανάγκη να αναθεωρηθεί η φιλοσοφία στο ευρωπαϊκό μπάσκετ.

Και όμως η ομάδα που κερδίσαμε το 2006 είχε ως 2 απο τους κυριότερους εκφραστές επιθετικών προσπαθειών τους James και Anthony 2 SF που καλούνταν να ξεκινήσουν σε μισό γήπεδο απο τα 6,50 και να διεισδύσουν σε άμυνες με 1 παίκτη 2,10 σταθερά μέσα στη ρακέτα.

Κάπου εκεί κολλάει ο εναρμονισμός, έστω και τυχαία (αφού τον Ντουράντ τον υπολόγιζαν και φέτος), ο οποίος αναφέρθηκε στις προηγούμενες σελίδες του τόπικ. Ναι οι James Durant Melo είναι κορυφαίοι αθλητές της γενιάς μας αλλά οι παλιοί κανόνες της FIBA φρόντιζαν σε μεγάλο βαθμό να μην μπορεί να επιβιώσει μια ομάδα που δεν έχει καλό τζαμπ σουτ και εξαρτάται σε πολύ μεγάλο βαθμό απο τη διείσδυση στο μισό γήπεδο.

Η Εθνική κατάφερε να κρατήσει τις ΗΠΑ στο τρίποντο απ' όπου εκτός του Hinrich που είχε 4/7 και τον Anthony που είχε 3/8 οι υπόλοιποι μαζί τα είχαν σπάσει ενώ συνολικά οι ΗΠΑ σούταραν 28/66 σουτ τους απο το τρίποντο.

Την ίδα στιγμή η Εθνική τελείωνε το παιχνίδι σουτάροντας 38/56 σουτ εντός τριπόντου έχοντας βρει αρκετές λύσεις στο τρανζίσιον, ειδικά μετά απο μακρινά σουτ των ΗΠΑ που δεν ήταν σουτ που ήθελαν και αρα οδηγούσαν και την άμυνα τους σε ανισορροπία.

Και με όλα αυτά κερδίσαμε με 6 πόντους.

http://www.fiba.com/pages/eng/fe/06_wcm/sc...at_boxScor.html

Ο ένας point forward που για τις ΗΠΑ ήταν και είναι πραγματική επανάσταση για τους Αμερικανούς σε κανόνες FIBA είναι ο Kevin Durant. Ο οποίος δεν είναι ο δημιουργός που είναι ο James δεν έχει τη δυναμική διείσδυση που έχει ο James αλλά όλο του το παιχνίδι ξεκινάει απο την ικανότητα του να σηκωθεί και απο τα 8 μέτρα ακόμα με ευκολία και να εκτελέσει σουτ τριών πόντων. Και όπως συμβαίνει και στις περιπτώσεις των Νοβίτσκι Γκασολ στους οποίους αναφερθήκαμε πιο πριν όταν σηκωθεί άντε να δυσκολέψεις την εκτέλεση του. Απο εκεί ανοίγει όλο το παιχνίδι του στο μισό γήπεδο και μαζί όλης της ομάδας του.

Πήγε στα 21 του στο παγκόσμιο της Τουρκίας και βγήκε MVP της διοργάνωσης.

Θα δούμε πως θα πάνε τα πράγματα στην επόμενη διοργάνωση. Αλλά η εικόνα δεν είναι και πολύ αισιόδοξη για τις κορυφαίες σχολές της Ευρώπης.

Το νο1 ζήτημα που δεν το συζητάμε γιατί δεν μπορούμε να το αλλάξουμε έτσι κι αλλιώς είναι αυτό:

https://twitter.com/ellhno_servaki/status/511271341803438080

Οι ΗΠΑ έχουν ένα μέγεθος ναααα με το συμπάθιο και είναι φυσικό να έχουν να επιλέξουν απο πολύ περισσότερους αθλητές για να φτιάξουν ένα αξιόλογο ρόστερ απο όλες τις απόψεις.

Η Ευρώπη έχει παράδοση και καλές σχολές. Έχει να παρουσιάσει τη δική της φιλοσοφία. Αλλά τη παρουσιάζει σε χαμηλότερο ρυθμό. Η Ισπανία-Σερβία-Λιθουανία κτλ μπορεί να κινηθεί προς την βελτίωση των ακαδημιών της και του πλάνου για εξέλιξη των αθλητών της στον τεχνικό τομέα αλλά σε ένα περιβάλλον στο οποίο ένας καλύτερος αθλητής μπορεί με πιο απλούς τρόπους να φτάσει σε σκορ και ταυτόχρονα μπορεί να δυσχεράνει την προσπάθεια του αντιπάλου να σκοράρει δεν ξέρω πόσο αποτελεσματική θα είναι η όλη προσπάθεια.

Σίγουρα θα βελτιώσει το σύνολο απο το οποίο θα μπορούν να στελεχωθούν οι Εθνικές αλλά αυτό που συζητάμε είναι ότι απέναντι σε ένα αθλητικό σύνολο καλό στα βασικά (πάσα σουτ ριμπάουντ) πάντα κάτι θα λείπει.

Και δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι οι Αμερικανοί είναι αυτόι που τόσα χρόνια προσαρμόζονται στο παιχνίδι της FIBA κάθε καλοκαίρι. Οι Εθνικές ομάδες άλλων χωρών, και της Ευρώπης ότι παίζουν τον χειμώνα παίζουν και το καλοκαίρι. Ε πότε πότε θα βρεθεί ένας Duncan ή ένας James που δε θα προσαρμοστούν κατάλληλα μέσα σε ένα καλοκαίρι και δε θα πάρουν το χρυσό.

Αλλά αυτό σχολίασα στο προηγούμενο "σεντονάκι". Ότι όσο η FIBA προσαρμόζεται τόσο λιγότερη προσαρμογή θα χρειάζεται η ΗΠΑ μέσα σε μερικές εβδομάδες για να αγωνιστεί στις διεθνείς διοργανώσεις. Πιστεύω ότι η διαφορά απο το 2010 και μετά άρχισε ήδη να φαίνεται.

Φαινομενικά τη θάβουμε κανονικότατα την Ευρώπη. Απλά οι ΗΠΑ έχουν καλύτερες βάσεις ποιοτικά και ποσοτικά.

Η γεννιά '76-'82 έβγαλε κάποιους από τους σημαντικότερους σκόρερ της σύγχρονης εποχής για το international basket που λένε ( Τζινόμπιλι, Νοβίτσκι,Στογιάκοβιτς, Σκόλα, Σπανούλης, Ναβάρρο, Γκασόλ, Αρόγιο, Γιασικεβίτσιους κλπ). Τώρα φοβάμαι ότι οι παίκτες που υπάρχουν είναι πιο πολυδιάστατοι, πιο καλοί αθλητές και λιγότερο σκόρερ.

Ένα παράδειγμα είναι η Γερμανία της δεκαετίας '99-'08 όπου ο Νοβίτσκι μόνος του φόρτωνε τα αντίπαλα καλάθια. Στον προημιτελικό της Σαιτάμα το 2006 οι Γερμανοί άντεξαν 30 λεπτά περίπου με τον Ντιρκ (85-65 το σκορ)! Σε εκέινο το ματς οι Αμερικανοί αναγκάστηκαν να σουτάρουν 40 τρίποντα!! Τώρα δεν θα άντεχαν ούτε δεκάλεπτο. Το ίδιο και οι περίσσοτερες εθνικές ομάδες.

Τελικά πιστέυω πως δεν υπάρχει τέτοια φουρνιά παικτών που θα σηκώσει το βάρος και θα βάλει δύσκολα στις ΗΠΑ. Ίσως μόνο η Γαλλία. Εκτός και αν αλλάξει πάλι τακτική η αμερικάνικη ομοσπονδία, το οποίο δεν το πολυπιστεύω.

Νομίζω ότι θα κολλήσουν στο σχήμα με τους Scoring point guards και θα χτίζουν απο εκεί. Έτσι κι αλλιώς και το ΝΒΑ πια είναι μια λίγκα βασισμένη σε πολύ μεγάλο βαθμό στα PnR και στην ικανότητα των ομάδων να βρουν καλά μακρινά σουτ. Υπάρχει το αγωνιστικό περιβάλλον για να συνεχίζουν να διακρίνονται καλοί αθλητές ικανοί να πάρουν καλές αποφάσεις με τη μπάλα στα χέρια. Είτε γκαρντ είτε φόργουορντ. Το ίδιο και οι ψηλοί που μπορούν να τελειώσουν μετά απο πικ ή να πάρουν το ελεύθερο σουτ. Αν αυτά χρειάζονται για να επιβιώσεις-πάρεις χρόνο, αυτά θα δουλέψεις.

Ο Φαριντ ειναι της νεας γενιας των μαυρων, νεοπλουτων αμερικανων που (καλως) εχουν αποβαλει τα κομπλεξ, αλλα θεωρουν οτι το συμπαν τους ανηκει (βλεπε kenye west). Ειναι βεβαια και θεμα προσωπικοτητας, ο Λεμπρον, επισης νεοπλουτος, δεν θα εκανε με τιποτα την μ#λ@κια να μη δωσει το χερι σε αντιπαλο, γιατι γνωριζει (εχει την παιδεια) την εννοια του fair play αλλα και γιατι ειναι αρκετα μυαλωμενος ωστε να αντιλαμβανεται οτι βρισκεται σε ενα παγκοσμιο event ως αντιπροσωπος της χωρας του και παρακολουθει ολος ο κοσμος.

διαβασατε το αρθρο του sport24 σχετικα με την ενδεχομενη αποφαση των αμερικανων να στελνουν απο το 2019 και μετα κολαιγιοπαιδα στις διεθνεις διοργανωσεις;λετε να συμβει κατι τετοιο;

Αυτό δεν ακούγεται για πρώτη φορά και νομίζω ότι οι πιθανότητες να προχωρήσουν σε μια τέτοια λογική οι ΗΠΑ αυξάνονται από τη στιγμή που το Μουντομπάσκετ με τους Ολυμπιακούς θα έχουν πλέον ένα χρόνο διαφορά.

σωστα αλλα αυτο σημαινει οτι σε μια απο τις δυο θα καταιβαινουν με κολαιγιοπαιδα,αν ομως το κανουν και με τις δυο διοργανωσεις τοτε θα εχουμε τη πληρη απαξιωση των διεθνων διοργανοσεων