Τις προάλλες είδα στο νούμερο ένα του τοπ 10 το κάρφωμα του Livingston:
https://www.youtube.com/watch?v=nPh1YKyMadMκι αμέσως θυμήθηκα το τι έχει περάσει αυτός ο άνθρωπος για να ξαναγυρίσει στο παρκέ και να κάνει αυτά τα πράγματα. Οπότε το έψαξα λίγο κι έγραψα κάτι:
Ο Livingston ήταν γνωστός σε όλη την Αμερική από τα λυκειακά του χρόνια, αγωνιζόμενος στο Peoria Central High School και οδηγώντας το σχολείο του σε δύο πρωταθλήματα το 2003 και 2004. Τα φυσικά χαρίσματα του απίστευτα: 2.01 ύψος, 2.11 άνοιγμα χεριών, άριστα αθλητικά προσόντα. Ο Μάικ Σιζέφσκι και το Duke είχαν κερδίσει το «ναι» του για κολλεγιακή καριέρα, ωστόσο οι «σειρήνες» του ΝΒΑ δεν τον άφησαν, σε μια εποχή που ακόμα επιτρεπόταν σε «σχολιαρόπαιδα» να κάνουν το μεγάλο άλμα. Τελικά επιλέχθηκε στο νούμερο 4 του Draft του 2004, από τους Los Angeles Clippers, την υψηλότερη θέση στην οποία έχει επιλεγεί ποτέ ένας γκαρντ από high school.
Επειδή οι Αμερικάνοι είναι μετρ της υπερβολής, οι συγκρίσεις με τον Magic Johnson ακολουθούσαν τον Livingston από την πρώτη στιγμή που πάτησε το πόδι του σε παρκέ του ΝΒΑ. Όμως λογικό να παρασύρονται, αφού επρόκειτο για έναν παίκτη χωρίς αγωνιστικό «ταβάνι», που έβλεπε πάσες αδύνατες για κάθε άλλον σύγχρονο πλέι μέικερ και διέσχιζε το γήπεδο με ταχύτητα …Lebron. Ένας Rajon Rondo, με 12 εκατοστά παραπάνω μπόι και την ίδια μοναδική αδυναμία: το σουτ. Ως rookie στα 18 του είχε 7,3 πόντους και 5 ασίστ αγωνιζόμενος μόνο σε 30 αγώνες, ενώ το «ξεπέταγμα» έγινε τη σεζόν 2006-07, με 9,3 π., 3,4 ριμπ και 5,3 ασίστ. Οι αριθμοί δεν προκαλούν ίλιγγο, ωστόσο μιλάμε για έναν 20χρονο γκαρντ που αγωνιζόταν σε μια από τις καλύτερες ομάδες της Δύσης (ναι, οι Clippers, τότε), μια ομάδα που έφτασε ένα βήμα από τη συμμετοχή στους δυτικούς τελικούς του 2006 (χάνοντας 4-3 από τους Suns).
Όλα έδειχναν να έχουν μπει σε μια σειρά, μέχρι που…
Ήταν 26 Φεβρουαρίου του 2007, σε ένα ματς «ρουτίνας» απέναντι στους Bobcats, λίγες μέρες μετά από ίσως το καλύτερο ματς της καριέρας του, με 14 ασίστ απέναντι στο Golden State. Ο Cuttino Mombley κάνει το κλέψιμο, ο Livingston μαζεύει την μπάλα. Χρειάζεται μόλις 8 δρασκελισμούς για να φτάσει από την γραμμή του τριπόντου στο άλλο καλάθι. Αποφεύγει τον αμυντικό, αφήνει την μπάλα και στην προσγείωση χιλιάδες άνθρωποι βλέπουν κάτι και μετά γυρνούν τα κεφάλια τους από τρόμο. Το αριστερό γόνατο ουσιαστικά φεύγει από τη θέση του και τραυματίζεται σε κάθε σήμειο: πρόσθιος και οπίσθιος χιαστός, μηνίσκος, επιγονατίδα, σύνδεσμοι…(video για όποιον αντέχει)
Η πολλά υποσχόμενη καριέρα του έμοιαζε να τελειώνει σε εκείνο ακριβώς το σημείο. Οι επεμβάσεις πολλές και δύσκολες. Αντιμετώπιζε ακόμα και το ενδεχόμενο του ακρωτηριασμού(!) σε περίπτωση που οι γιατροί δεν ενεργούσαν γρήγορα και σωστά. Για μπάσκετ ούτε λόγος, ο πρώτος στόχος ήταν να περπατήσει ξανά. Μετά από μήνες αποθεραπείας τα κατάφερε. Μετά σειρά είχε το τρέξιμο, το άλμα και σταδιακά ένα πόδι που παρομοιάστηκε με 90χρονου μετά το πέρας των επεμβάσεων είχε την ελπίδα να ξαναπαίξει μπάσκετ στο υψηλότερο δυνατό επίπεδο.
Ολόκληρο:
3-Point Play: Η απίστευτη περιπέτεια του Shaun Livingston