Άντε να σας δω. Αντέχετε;
Να ζητήσω συγγνώμη προκαταβολικά για το μακροσκελές κείμενο. Ελπίζω να βγαίνει νόημα, διότι για να γραφτεί όλο αυτό, χρειάστηκε να πηγαίνω από το ένα στο άλλο, όπως μου έρχονταν στο μυαλό, χώρια τα στατιστικά στοιχεία που τα έψαχνα, κατά την διάρκεια της συγγραφής του.
Πάμε:
Ξεκινάει ο χθεσινός ο αγώνας και οι παίχτες του Άρη μπαίνουν "μουδιασμένοι" στο παρκέ. Αντίθετα, οι αντίπαλοι τους και παρά τις φωνές του κόσμου, έδειχναν να μην επηρεάζονται. Βρίσκοντας εύκολους πόντους, κατάφεραν να πετύχουν ορισμένα καλάθια και να φτιάξουν την ψυχολογία τους.
Στο 5ο λεπτό, το σκορ ήταν 4-10 και οι παίχτες του Άρη έδειχναν να βρίσκονται εκτός κλίματος αγώνος και στις δύο πλευρές του παρκέ. Ήταν τότε που ο
White, με ένα τρίποντο κατάφερε να δώσει σημαντικούς πόντους ψυχολογίας στον Άρη και να τον ξεκολλήσει στο σκορ. Έκανε το 7-10 και μετά, ο
Waters με μία βολή κι ένα σουτ δύο πόντων το 10-10. Προσπέρασε για λίγο ο Άρης, 11-10 και 16-12, αλλά η ΑΕΚ έκλεισε το
1ο δεκάλεπτο προηγούμενη με σκορ
16-18, με 4 βολές του
Μαυροκεφαλίδη και, ενδιάμεσα, ένα κάρφωμα του
Mark Carter έπειτα από κλέψιμο του στον
Θοδωρή Ζάρα.
Στο
1ο δεκάλεπτο, οι γηπεδούχοι εκτέλεσαν 8 βολές (5/8) ενώ και οι παίχτες της ΑΕΚ, έκαναν το ίδιο χωρίς απώλειες (8/8). Σε αυτό το δεκάλεπτο, τα
επιθετικά ριμπάουντς για τις δύο ομάδες ήταν 3 για τον Άρη και 2 για την ΑΕΚ. Ήταν το μόνο δεκάλεπτο στο οποίο ο Άρης υπερτερούσε, έστω και κατά ένα ριμπάουντ, στην συγκεκριμένη κατηγορία. Την ίδια στιγμή, υπήρχε ισορροπία στα αμυντικά, έχοντας και οι δύο από 7. Άρα τα
συνολικά τους ριμπάουντς ήταν 10 (3 επιθ.) για τον Άρη, έναντι 9 (2 επιθ.) για την ΑΕΚ.
Στο
2ο δεκάλεπτο οι δύο ομάδες είχαν εκτελέσει, ο μεν Άρης 5/7 βολές, η δε ΑΕΚ 11/15 και τα
επιθετικά τους ριμπάουντς ήταν 1 για τον Άρη και 3 για την ΑΕΚ. Τα δε αμυντικά τους ήταν 2-5.
Συνολικά 3 (1 επιθ.) για τον Άρη, έναντι 8 (3 επιθ.) για την ΑΕΚ. Δηλαδή η ΑΕΚ πήρε τόσα επιθετικά, όσα ο Άρης συνολικά, σε αυτή την περίοδο.
Άρα, το
ημίχρονο ολοκληρώθηκε, με τον Άρη να βρίσκεται πίσω στο σκορ με
37-47, έχοντας 13 ριμπάουντς (4 επιθετικά) την στιγμή που η ΑΕΚ είχε 17 (5 επιθετικά). Ήδη, από αυτό το σημείο, άρχισε να δημιουργείται μια σχετική υπεροχή της ΑΕΚ στον τομέα των ριμπάουντς. Έτσι, θεωρώ πως η διαφορά των 10 πόντων, σε αυτό το διάστημα, προήλθε κυρίως από την αστοχία των παιχτών του Άρη και τις κακές, τις περισσότερες φορές, επιθετικές τους επιλογές , αλλά και από την ευστοχία των αντιπάλων τους, σε συνδυασμό με την προαναφερθείσα
υπεροχή στα ριμπάουντς και από τις
ελεύθερες βολές (10/15 ο Άρης και 19/23 η ΑΕΚ). Παρατηρούμε, αμέσως, πως η ΑΕΚ σούταρε 8 περισσότερες βολές από τον Άρη, στο 1ο ημίχρονο, 23 έναντι 15, ενώ ήταν και πιο αποτελεσματική (66,7% ο Άρης και 82,6% η ΑΕΚ).
Προσοχή, δεν τα αναφέρω όλα αυτά για να κάνω υπαινιγμό στην διαιτησία. Προσπαθώ απλά να κάνω μια αποτίμηση του τι είδα εχθές.Καλά κλεισμένος ο
McNeal, μην μπορώντας να κάνει το παιχνίδι του, στερούσε από τον Άρη τους πόντους που μας έχει συνηθίσει. Τελείωσε το ημίχρονο με μόλις ένα καλάθι και αυτό με μια χαρακτηριστική και πολύ δύσκολη προσπάθεια (θεωρώ πως του έγιναν πολλαπλά φάουλ μέχρι να την ολοκληρώσει), ενώ έκανε και κάποιες επιλογές χωρίς τύχη ή σουτ που δεν βρήκαν τον στόχο τους. Ο δε αντικαταστάτης του,
Ζάρας, μπήκε μέσα για 3:32 και ενώ πέτυχε ένα καλάθι, υπέπεσε σε 4 λάθη και δεν τον ξαναείδαμε.
Την ίδια στιγμή, ο
Hagins φαινόταν εκτός τόπου και χρόνου. Στην επίθεση, δεν βοηθούσε καθόλου, παρά το γεγονός ότι δεν είχε απέναντι του κάποιον παίχτη για να τον κοιτάξει στα μάτια. Λογικά θα έπρεπε να πάρει προσπάθειες και να τις τελειώσει με καλάθια, αλλά κάτι τέτοιο δεν συνέβαινε. Βέβαια, δεν ευθύνεται και για όλα αυτός, αφού αν δεν "τροφοδοτηθεί" στο κατάλληλο σημείο την ιδανική στιγμή, γίνεται σαφώς πιο δύσκολο το έργο του. Πόσο δε περισσότερο, όταν είναι καλά κλεισμένος από την αντίπαλη άμυνα. Πάντως, σε ό,τι αφορά τα "φυσικά" του προσόντα, είναι τέτοια που θα έπρεπε να κάνει πάρτι με αντιπάλους όπως ο
Μαυροκεφαλίδης, ο
Μαυροειδής, ο
Milosevic και μόνο ο
Σαρικόπουλος, λόγω όγκου και μυϊκής δύναμης θα μπορούσε να τον "σπρώξει", αλλά όχι και να τον προλάβει στα πόδια. Όλα αυτά, βέβαια, είναι θεωρητικά, αφού στην πράξη δεν τα είδαμε να συμβαίνουν. Σε συνολικά 22:25 λεπτά συμμετοχής, μάζεψε 4 ριμπάουντς (όλα επιθετικά), έκανε δύο κοψίματα και πέτυχε 12 πόντους (4/8 2p FG - 4/8 FT), αλλά έδινε την αίσθηση ότι θα μπορούσε να βοηθήσει περισσότερο.
Μετά το συμβάν με τον
Μαυροκεφαλίδη, οι διαιτητές άλλαξαν την προσέγγιση τους στο τρόπο που σφύριζαν. Έτσι το αντιλαμβανόμουν εγώ από την κερκίδα. Σφύριζαν πιο εύκολα κάποια φάσεις εις βάρος του Άρη -με σκοπό να ισορροπήσουν την αποβολή του Λουκά- αναφέρομαι κυρίως στα φάουλ, με αποτέλεσμα να φτάσουμε στο ημίχρονο και να έχουν από 3 φάουλ οι τρεις από τους τέσσερις Αμερικανοί μας (
Waters,
White και
McNeal). Λίγο πριν την ολοκλήρωση του, ο κόουτς προσπάθησε να το διαχειριστεί το παιχνίδι με τους "παγκίτες", καταφέρνοντας, ως έναν βαθμό, να μειώσει την διαφορά που έφτασε μέχρι και τους 11 πόντους προηγουμένως, με τον Άρη να μειώνει σε 37-43, ένα λεπτό πριν το τέλος του ημιχρόνου, αλλά ένα καλάθι του
Milosevic και δύο βολές του
Green διαμόρφωσαν το
37-47 της ανάπαυλας.
Έτσι, το έργο του κόουτς
Πρίφτη θα ήταν ακόμη πιο δύσκολο στο 2ο ημίχρονο, αφού θα έπρεπε με την έναρξη της 3ης περιόδου, να δοκιμάσει διαφορετικά σχήματα, στα οποία δεν θα βρίσκονταν και οι 3 "φορτωμένοι" Αμερικανοί μας μέσα ταυτόχρονα, είτε καθόλου, είτε για πολλή ώρα. Όπως και έγινε, αφού στην αρχική πεντάδα, ξεκίνησε μόνο ο
White. Στόχος του θα ήταν να κρατήσει την διαφορά ελεγχόμενη -να μην ξέφευγε κι άλλο δηλαδή- και αν του το επέτρεπαν οι συνθήκες και του έβγαιναν τα πλάνα, να την μαζέψει κάπως, μέχρι να φτάσουμε στην τελευταία περίοδο.
Παρά τις φιλότιμες προσπάθειες των παιδιών από τον πάγκο (
Σίμτσακ,
Cohen,
Μούρτου και λίγο του
Cupkovic), η ΑΕΚ έβρισκε τις λύσεις για να διατηρεί μια σχετική διαφορά ασφαλείας στο σκορ, ακόμη και όταν ο Άρης είχε μια σχετική επαφή με το καλάθι. Είχε πολλές επιθετικές επιλογές με κύριους εκφραστές της, τον
Milan Milosevic, τον
Taurean Green και τον
J'Covan Brown, οι οποίοι συνεπικουρούμενοι από τους
Mark Carter,
Dusan Sakota και
Malik Hairston, διατηρούσαν σταθερά ένα προβάδισμα στο σκορ μεταξύ 7-11 πόντων. Το επιμέρους 13-13 της περιόδου (
50-60 συνολικά), μετέφερε στην τελευταία περίοδο την επίλυση των οποιωνδήποτε διαφορών μεταξύ των δύο ομάδων.
Στο
3ο δεκάλεπτο, ο Άρης δεν εκτέλεσε ελεύθερη βολή καθώς η ΑΕΚ δεν ξεπέρασε τα 4 φάουλ (!), ενώ οι παίχτες της είχαν 4/6. Την ίδια ώρα, τα
επιθετικά ριμπάουντς ήταν μόλις 1 για τον Άρη και 4 για την ΑΕΚ. Τα δε αμυντικά ήταν πιο ισορροπημένα (6 ο Άρης και 5 η ΑΕΚ).
Συνολικά είχαν 7 (1 επιθ.) ο Άρης, έναντι 9 (4 επιθ.) για την ΑΕΚ.
Θεωρώ πως η ΑΕΚ, εκτός από την ευστοχία της στην 3η περίοδο, κατάφερνε να διατηρεί το προβάδισμα της στο σκορ με τα πολλά ριμπάουντς και δη επιθετικά που κέρδιζε (αυτό συνέβη και στην 4η περίοδο), με αποτέλεσμα να ανανεώνει συνεχώς τις χαμένες επιθέσεις της, μέχρι, στις περισσότερες περιπτώσεις, να καταφέρνει να πετύχει πόντους (είτε απευθείας, είτε με βολές). Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα της, ο
Ζήσης Σαρικόπουλος, ο οποίος σε συνολικά 13 λεπτά συμμετοχής, πήρε 5 ριμπάουντς (όλα επιθετικά!) και πέτυχε 5 πόντους (5/6 βολές), απόρροια των φάουλ που δεχόταν μετά το "κατέβασμα" των επιθετικών ριμπάουντς.
Στο
4ο δεκάλεπτο, ο Άρης μπήκε αναγεννημένος!
Ενώ το σκορ ήταν 50-60 υπέρ της ΑΕΚ, που μέχρι εκείνη την στιγμή ήταν το απόλυτο αφεντικό της αναμέτρησης, ο
Jake Cohen με δύο απανωτά τρίποντα, διαμόρφωσε το σκορ σε 56-60, με τον
Ζήση Σαρικόπουλο να κάνει το 56-62 και στην συνέχεια, με 3ο συνεχόμενο εύστοχο τρίποντο, ο
Μιχάλης Πελεκάνος να φέρνει τον Άρη σε απόσταση βολής (59-62). Μέσα σε τρία λεπτά από την έναρξη του δεκαλέπτου, ο Άρης έφερε το παιχνίδι στα ίσα (σκορ 64-64) και στην επόμενη φάση προσπέρασε, μετά από πάρα πολλή ώρα, με 66-64. Η ΑΕΚ ισοφάρισε, αλλά βρέθηκε και πάλι πίσω, αυτή την φορά με 5 πόντους (72-67). Άμεση η απάντηση από τον
Dusan Sakota, που με "κρύο" αίμα έκανε το 72-70 με εύστοχο τρίποντο, αλλά ο Άρης ξέφυγε ξανά με 5 (75-70). Με καλάθι του
Milosevic και δύο εύστοχες βολές από τον
J'Covan Brown, το σκορ έγινε 75-74, ενώ στην επόμενη φάση ο
Hagins εκτέλεσε δύο βολές, ευστοχώντας μόνο στην δεύτερη, κάνοντας το 76-74. Ήταν η ώρα του
Brown να πετύχει δύο πολύ κρίσιμους πόντους, που έφεραν το παιχνίδι στα ίσα (76-76) και τον Άρη να έχει τη μπάλα στην κατοχή του για μια τελευταία, ολόκληρη επίθεση, αφού απέμεναν κάτι λιγότερο από 18 δευτερόλεπτα. Στην επίθεση που ακολούθησε, οι ιθύνοντες της ΑΕΚ επέλεξαν να κάνουν αμέσως μετά την επαναφορά, φάουλ στον, άστοχο μέχρι εκείνη την στιγμή στις βολές,
Jamelle Hagins, ο οποίος τους "δικαίωσε" εν μέρει, χάνοντας και πάλι την πρώτη βολή. Ευστοχώντας όμως στην δεύτερη, έδωσε το προβάδισμα στον Άρη, που έμελλε να είναι και το καθοριστικό-νικητήριο, αφού στην επόμενη επίθεση, οι παίχτες της ΑΕΚ δεν κατάφεραν να πετύχουν κάτι. Όσο έξυπνη ήταν η συγκεκριμένη τακτική του τεχνικού διδύμου της ΑΕΚ, άλλο τόσο καλή κίνηση έκανε ο κόουτς
Πρίφτης, που, στην τελευταία επίθεση της αντιπάλου του, έστειλε τον
Waters να παίξει overplay πάνω στον
Brown, ώστε ο τελευταίος να μην μπορέσει να γίνει κάτοχος της μπάλας. Βλέπετε, μέχρι εκείνη την στιγμή, είχε δώσει εξαιρετικά δείγματα ικανοτήτων σε διεισδύσεις και σε σουτ δύσκολα και εκτός ισορροπίας (άσχετα που ήταν άστοχος στα τρίποντα), οπότε τον απομόνωσε και έτσι μπέρδεψε την επίθεση της ΑΕΚ. Πέρασαν τα περισσότερα δευτερόλεπτα και όταν πλέον δεν είχαν άλλη επιλογή, ο
Taurean Green επιχείρησε ένα σουτ τριών πόντων υπό την πίεση του
Cohen, το οποίο ήταν άστοχο και κάπου εκεί, όλα τελείωσαν.
Σε αυτό το δεκάλεπτο, οι βολές για τις δύο ομάδες ήταν 6/9 για τον Άρη και 5/6 για την ΑΕΚ, ενώ τα
επιθετικά ριμπάουντς ήταν 2 για τον Άρη και 6 για την ΑΕΚ. Τα αμυντικά ριμπάουντς ήταν 8 για τον Άρη και 5 για την ΑΕΚ και το
σύνολο των ριμπάουντς της περιόδου ήταν 10 (2 επιθ.) για τον Άρη, έναντι 11 (6 επιθ.) για την ΑΕΚ.
Ο συνολικός αριθμός των ριμπάουντς, μετά το τέλος του αγώνα, ήταν:
Άρης : 30 (7 επιθετικά) -
ΑΕΚ : 37 (15 επιθετικά).
Όπως γίνεται άμεσα αντιληπτό, μόνο από τα
επιθετικά ριμπάουντς, οι παίχτες της ΑΕΚ, κατάφεραν να ανανεώσουν 15 επιθέσεις τους, κάτι που τους βοήθησε καταλυτικά στο να βρίσκονται όχι απλά μέσα στο παιχνίδι, αλλά και να το "οδηγούν". Πραγματοποίησαν 9
κλεψίματα, έναντι 4 των αντιπάλων τους, υποπίπτοντας μόλις σε 8
λάθη, έναντι 11 των παιχτών του Άρη. Εκεί που πραγματικά υστέρησαν, ήταν οι
ασσίστς που μοίρασαν, καθώς ο μονοψήφιος αριθμός των 6, είναι απολύτως ελάχιστος, ειδικά αν συγκριθεί με τις 16 των παιχτών του Άρη, πολύ δε περισσότερο σε τέτοιο επίπεδο. Βέβαια, κατάφεραν να τον ισοσταθμίσουν με όλα τα υπόλοιπα, αλλά στο τέλος, έστω και για έναν πόντο, δεν τους ήταν αρκετό για να πάρουν τη νίκη.
Εκπληκτική εμφάνιση για τον τεράστιο Μιχάλη Πελεκάνο, που απ' ότι μάθαμε μετά, από τον προπονητή του, αγωνίστηκε με δύο ενέσεις και με πρόβλημα από τα μέσα της εβδομάδας!!! Χώρα το προσωπικό του δράμα , όλο αυτό το διάστημα (σήμερα έγινε και επίσημα γνωστό στον πολύ κόσμο), που κατάφερε να το αφήσει, έστω και για λίγο, πίσω του. Πέτυχε 15 πόντους με εξαιρετικά ποσοστά (3/3 2p FG - 3/5 3p FG) και βοήθησε τα μέγιστα, στα 26 λεπτά που αγωνίστηκε, ώστε να ο Άρης να παραμένει "ζωντανός" στην διεκδίκηση της νίκης.
Εξαιρετικός και ο Jake Cohen, με 12 πόντους (3/4 3p FG) και 7 ριμπάουντς (όλα αμυντικά). Τρομερός και ο
Βασίλης Σίμτσακ, ειδικά στην άμυνα, που βοήθησε πολύ στο να "γυρίσει" το παιχνίδι, με τις εκπληκτικές του προσπάθειες, λίγο πριν αποβληθεί με 5 φάουλ. Δεν μπόρεσε να βοηθήσει ο
Okaro White (7 πόντους - 4 ριμπάουντς), που αγωνίστηκε και πολύ λίγο (ούτε 15 λεπτά) πριν αποβληθεί και αυτός, ενώ αρκετά ουσιαστικός ήταν και ο
Dominic Waters (11 πόντους, 3 ριμπάουντς, 3 ασσίστς, 1 κόψιμο και κανένα λάθος!). Εχθές, ο
Σπύρος Μούρτος δεν μπόρεσε να βοηθήσει επιθετικά και, όλως παραδόξως, αν και αγωνίστηκε για 25 λεπτά, δεν υπέπεσε σε κανένα φάουλ. Ελάχιστη η βοήθεια και του
Jerel McNeal, για τα δεδομένα του, αλλά τηρουμένων των αναλογιών (της κακής βραδιάς και του γεγονότος πως χρεώθηκε γρήγορα με φάουλ, κάποια υπερβολικά), πρόσφερε βοήθειες στο τέλος, κυρίως ψυχολογικές, με την παρουσία του. Θετικός, ως συνήθως και ο
Βασίλης Ξανθόπουλος, που οργάνωσε σωστά την ομάδα, χωρίς όμως να πραγματοποιήσει κάτι το ιδιαίτερο, σε σύγκριση πάντα με άλλες φορές.
Η ΑΕΚ ήρθε να κερδίσει, προσπάθησε να εκνευρίσει τους αντιπάλους της, ίσως στόχος της ήταν να εκνευριστεί και ο κόσμος και να παρεκτραπεί. Στο 1ο σκέλος, πέτυχε τον σκοπό της, επειδή αρκετοί παίχτες μας, έπεσαν στην παγίδα της (κυρίως ο
White με πιο εξόφθαλμες ενέργειες). Στο 2ο σκέλος,
ο κόσμος ήταν ΥΠΟΔΕΙΓΜΑΤΙΚΟΣ και δεν έδωσε σε κανένα σημείο του παιχνιδιού την αφορμή για να διακοπεί ο αγώνας!
Αν, η ΑΕΚ, ερχόταν με βασικό της γνώμονα να κερδίσει το παιχνίδι στα ίσα, παίζοντας μπάσκετ, θα είχε πιο πολλές πιθανότητες για να το καταφέρει. Αν ισχύουν οι ισχυρισμοί μου, ο οποίοι προκύπτουν από τον αδικαιολόγητο εκνευρισμό κάποιων παιχτών της, μονίμως των ίδιων (
Μαυροκεφαλίδης,
Παπαντωνίου,
Sakota). Αυτό που θέλω να πω και συγκρατείστε τα λόγια μου, είναι το εξής:
Η ΑΕΚ έχει δυναμώσει πολύ και ο χρόνος δουλεύει υπέρ της. Με τα τωρινά δεδομένα, αν υπάρξει ηρεμία, συγκέντρωση, δουλειά και όχι άλλες προσθαφαιρέσεις, θα μπορέσει να δυναμώσει ακόμη περισσότερο -αναφέρομαι στη φετινή χρονιά- και θα μπορέσει να κερδίσει τον Άρη, που τόσο πολύ το επιθυμεί. Ίσως μάλιστα να φανεί ικανή να του "σπάσει" και την έδρα, στα playoffs όταν φτάσει εκείνη η ώρα, εφόσον τελικά ο Άρης καταφέρει να κατακτήσει την 3η θέση στην κανονική διάρκεια του πρωταθλήματος. Μου άρεσαν και οι δύο καινούργιοι παίχτες της (
Brown και
Green). Φαίνεται πως το κατέχουν και πως είναι παίχτες που μπορούν να μπουν σε καλούπια του προπονητή τους, αρκεί και αυτός να είναι σε θέση να τους καθοδηγήσει σωστά.
Αυτά από εμένα. Όποιος κατάφερε να το διαβάσει είναι ήρωας! Τον κερνάω φοντάν!

Υ.Γ. Αν διαπιστώσω, στην πορεία, διαβάζοντας το, κάποιο λάθος (που εννοείται πως δεν θα αλλάζει το νόημα) θα επιχειρήσω να το διορθώσω.