http://www.superbasket.gr/permalink/143029.html

Έξυπνες φώτο ειδικά η τελευταία που λεει : Μissing our talents in Finals χαχα

http://www.superbasket.gr/permalink/143350.html

"Κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων περίμενα τους Σανς να μου καταθέσουν κάποια συγκεκριμένη πρόταση, η οποία θα ήταν για 5 χρόνια. Μετά από λίγο καιρό η ομάδα μου προσέφερε συμβόλαιο μόνο για τρία χρόνια, ενώ ήθελα να δεθώ με την ομάδα για μεγάλη περίοδο", τόνισε αρχικά.

Η ομάδα των Φοινιξ όπως εύλογα μπορούσε να δεί ο Αμάρε μπορούσε να αντέξει τις απαιτήσεις του συμβολαίου του μονο για 3 χρονια. Δηλαδή τις χρονιές που ο Νας και ο Χιλ θα έπαιζαν με την ομάδα και θα είχε η ίδια πρωταγωνιστικό ρόλο. Οι απαίτησεις όμως του Αμαρε για το συμβόλαιο των 5 χρονων ήταν εξωπραγματικές για μια ομάδα που στηρίζοταν στο Νας κυρίως . Αν αποχωρούσε ο Νας το συμβόλαιο θα ήταν ενα πραγματικό βάρος για την ομάδα.
Αν όμως ο ίδιος προτιμούσε να παίζει μπασκετ παρά να κοιτάει τα λεφτά τότε θα ήταν καλύτερα και για τον ιδιο αλλα και για το Φοινιξ που με τον ιδιο κορμό θα προσπαθούσε να φτάσει ξανά στους τελικούς . Να έπερνε και ένα δαχτυλίδι ο Στιβ.. Όμως αυτά δεν τα υπολόγιζε ο αμαρε και πήγε στην γκλαμουριά της Νεας Υορκης και στο προπονητή που θα έπαιζε εντελώς όπως ήθελε ,δηλαδή μόνο επίθεση

http://www.superbasket.gr/permalink/144748.html

μαλλον τον ταισον τσαντλερ θα ψαχνε στο τεξας...

Οχι, απλα εδειχνε τις πραγματικες του ικανοτητες...

Κοντεύουν 12 χρόνια από τότε που ξεκίνησα να βλέπω ΝΒΑ...

εγω βλεπω απο το 89. αν και εχω δει και δεκαδες αγωνες (κυριως πλαιη οφς και ολους τους τελικους) απο το 80 και περα. η πρωτη επαφη που ειχα με το αθλημα γενικα ηταν κατι βιντεοκασετες με τους τελικους του 1987 που ειχε φερει ενας ελληνοαμερικανος συγγενης μου στη κυλληνη ενα καλοκαιρι που ειχαμε παει για διακοπες. υπηρχε ψυχωση εκεινο το καλοκαιρι με το αθλημα λογω της εθνικης και θυμαμαι μαζευομασταν ολοι σπιτι του και βλεπαμε τους αγωνες. Εζησα την αργη μετατροπη του αθληματος σε αυτο το τσιρκο που βλεπουμε σημερα. Ευτυχως στα πλεη οφ πεφτει λιγο ξυλακι και βλεπουμε λιγο μπασκετ. αν και οι εποχες οι παλιες δε θα ξαναγυρισουν.

Για όσους έχουν όρεξη και τους λείπει το ΝΒΑ ας δουν εδώ
http://sportsillustrated.cnn.com/basketbal...amp;sct=hp_nv_a
Team Melo vs Team Philly

Finally λίγο μπασκετάκι...
(Α είχαμε και ευρωμπάσκετ. )

Παιδιά έγινε ένας αγώνας στο Μιαμι ανάμεσα στην ομαδα του Wade και σε αυτην του Lebron. Ξερει κανεις αν μπορω να το βρω καπου να το δω?

Eξαιρετικο αρθρο στο 3-ponto.blogspot.com !!!!!

Τετάρτη, 12 Οκτωβρίου 2011
Παίζοντας μόνο με την καρδιά και τα......
Όσοι μέχρι τώρα είχατε την υπομονή να διαβάζετε κάποιες από τις σκέψεις μου, όπως διατυπώνονται στο blog μας, θα έχετε καταλάβει ότι δεν είμαι λάτρης των αριθμών και των βίντεο που βρίσκει κανείς στο Youtube σχετικά με το θέμα της κάθε μου ανάρτησης. Αφ' ενός αυτό το κάνουν πολύ επιτυχημένα οι συνεργάτες μου και αφ'ετέρου οι αριθμοί και τα βίντεο συχνά κλέβουν τις εντυπώσεις από αυτά που ίσως αξίζουν περισσότερο σε μια αφήγηση ή έκφραση μιας γνώμης με όποιο τρόπο και αν αυτή αποτυπώνεται. Επίσης, αυτό που πάντα με "ιντρίγκαρε" και με ωθούσε να ασχοληθώ και να γράψω για το οποιοδήποτε θέμα της εκάστοτε ανάρτησης είναι η προσπάθεια, η υπερπήδηση εμποδίων, η έλλειψη φυσικής υπεροχής και η πολύ σκληρή δουλειά προκειμένου ο οποιοσδήποτε πρωταγωνιστής επενδύοντας μόνο σε αυτά να καταφέρει να κερδίσει τον σεβασμό και την αναγνώριση όχι μόνο τη δική μου αλλά και ολόκληρου του μπασκετικού κόσμου (γιατί νομίζετε τα έχω βάλει τόσο πολύ με τον Φάνη??). Και σε αυτή την ανάρτηση ο ήρωας μου είναι ένας τέτοιος τύπος.

Αν τον συναντούσε κανείς στο δρόμο, ακόμα και τις μέρες της μεγάλης δόξας του, ίσως και να τον περιγελούσε καθώς πρόκειται για έναν κακάσχημο, με μοχθηρή φάτσα, φαλακρό και πολύ χοντρό τύπο, με σουλούπι, έκφραση και παρουσιαστικό που πιο πολύ θα παρέπεμπε σε κάποιον φουσκωτό κάποιου μπαρ ή νυχτερινού μαγαζιού. Μεταξύ μας δε θα είχε κανείς άδικο να τον παρεξηγήσει, καθώς απείχε πάρα πολύ από τον χαρακτηρισμό του "καλού παιδιού" και αυτό αποδεικνύεται και από τις κατά κόρον δηλώσεις του εναντίον συμπαιχτών, αντιπάλων, της ίδιας της λίγκας αλλά και των αμέτρητων καβγάδων με όποιον έβρισκε μπροστά του. Σίγουρα όμως κανείς δε θα έβρισκε στο πρόσωπο αυτού του στριφνού τύπου έναν από τους καλύτερους power-forward που έπαιξαν ποτέ μπάσκετ στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Λογικό, καθώς η καρδιά, η θέληση, η επιθυμία για σκληρή δουλειά και νίκη, τα...."καρύδια" δεν φαίνονται με την πρώτη ματιά και ο εν λόγω κουβαλούσε "φορτηγά" από όλα αυτά όπως αποδεικνύονται από τα κατορθώματά του.

Για να δώσω μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα ο ήρωας μου έπαιξε το καλύτερό του μπάσκετ τις δεκαετίες '80-'90, σε εποχές δηλαδή που το ΝΒΑ έβριθε εξαιρετικών παιχτών, πολλοί από τους οποίους σήμερα θεωρούνται θρύλοι του αθλήματος και φυσικά οι απαιτήσεις και οι δοκιμασίες για να είσαι μέλος μιας ομάδος -ποσώ δε μάλλον ο σταρ της- ήταν απείρως μεγαλύτερες από ότι σήμερα, όπου για παράδειγμα κάνει καριέρα, και μάλιστα αξιοπρόσεκτη ο Μπόγκουτ, ο Νοά, ο Μπαρνιάνι κτλ. Επιπλέον, παρόλο που το συγκεκριμένο παλικάρι έπαιζε στη θέση "4" εντούτοις το ύψος του μετά βίας έφτανε το 1,96 ή αλλιώς ήταν σχεδόν ισοϋψής με τον MJ και όμως κάθε βράδυ τα έβαζε με τα θηρία. Και όταν γράφω θηρία εννοώ παίχτες με τρομακτική σωματική ρώμη, όπως ο Καρλ Μαλόουν ή ο Λάρι Τζόνσον, με απίστευτα αθλητικά προσόντα όπως ο Σον Κεμπ ή ο Ρόντμαν, σέντερ φόβητρα όπως οι Γιούιν, Ρόμπινσον, Ολάζουον ή ακόμα και front-lines συμαπγείς και σκληρές (Pistons-Celtics) στα οποία ο 1,96 power-forward είχε να αντιπαρατάξει την ακόρεστη επιθυμία του, τον εγωισμό του αν θέλετε, τη μαχητική του διάθεση για να κερδίσει κάθε φάση. Δεν είναι τυχαίο ότι -αν δεν κάνω λάθος- μια χρονιά ανακυρήχτηκε ως ο κορυφαίος ριμπάουντερ σε όλο το ΝΒΑ με ένα μέσο όρο κοντά στα 14 σε κάθε παιχνίδι και εξαιτίας του σωματικού του βάρους, του έχει δοθεί το παρατσούκλι "round mound of rebaound"!! Φαντάζεστε την προσπάθεια, την συγκέντρωση, τη μαχητικότητα, την επιθυμία που έβαζε σε κάθε του προσπάθεια απέναντι σε αντιπάλους με ανώτερα φυσικά προσόντα προκειμένου να βγαίνει νικητής στις περισσότερες από τις μονομαχίες εναντίον του? Μπορεί να μπει κανείς στα "παπούτσια του" για να καταλάβει την ψυχολογία του, την εμπιστοσύνη στις δυνάμεις του, την ακόρεστη δίψα του για νίκη κάθε βράδυ ανεξαρτήτως αντιπάλου?

Η βασική εικόνα που έχω κρατημένη είναι ενός χοντρού τύπου γεμάτου ιδρώτα να στάζει γύρω του, με ατμούς να αχνίζουν από κάθε πόρο του σώματός του, εξαντλημένου από το τρέξιμο πάνω κάτω και την προσπάθεια για τα "σκουπίδια", με γρατζουνιές και μώλωπες από το ξύλο μέσα στη ρακέτα, με φωνή βραχνιασμένη από τις οδηγίες σε συμπαίχτες αλλά και διαμαρτυρίες προς διαιτητές, με το νούμερο 34 στην πλάτη -και όχι το 4 που φορούσε στους Ρόκετς- να αποχωρεί προς τα αποδυτήρια ξέροντας ότι κατέθεσε στο παρκέ και την τελευταία ικμάδα των δυνάμεών του. Είτε έπαιζε στο πρώτο του παιχνίδι στο ΝΒΑ είτε στο τελευταίο, είτε ήταν το πρώτο βιολί της ομάδος του είτε μέλος μιας καλοκουρδισμένης μηχανής. Η παρουσία του ήταν δυναμική, εκκωφαντική, δε "χαριεντιζόταν" με συμπαίχτες και αντιπάλους, δεν απέφευγε τις επαφές, δεν έπαιζε μπάσκετ "αφ΄ υψηλού" ή έκανε μόνο σουτάκια στην επίθεση ξεχνώντας την άμυνα και τη βρώμικη δουλειά, βούταγε στο παρκέ για να σώσει την μπάλα και όλο αυτό το σκηνικό επαναλαμβανόταν κάθε βράδυ απλούστατα γιατί αυτός ήταν εκεί κάθε βράδυ να παίξει το παιχνίδι του. Ο μέγιστος Λάρι Μπερντ είχε κάποτε εξομολογηθεί ότι τις βραδιές που θα τον αντιμετώπιζαν μαζί με ΜακΧέιλ-Πάρις ήξεραν ότι όλοι ότι θα τελειώναν το ματς κουρασμένοι...και οι 3!!!

Αν ανατρέξετε στο Youtube και ψάξετε να βρείτε διάφορα στιγμιότυπα από την καριέρα του ίσως διαπιστώσετε ότι η βάση κάθε του καλαθιού, κάθε του ριμπάουντ, κάθε κίνησής του αμυντικής ή επιθετικής μέσα στο παιχνίδι είναι η προσπάθεια, συνεχής, αέναη, δυναμική. Εξάλλου, δεν είχε και κάτι άλλο απτό στα χέρια του για να υπερκεράσει κάθε βράδυ τα εμπόδια που ορθώνονταν μπροστά του. Υπάρχουν χαρακτηριστικές φάσεις όπου ο "χοντρός" παλεύει με δύο ή και τρεις αντιπάλους για το ριμπάουντ, για μια χαμένη μπάλα και σχεδόν αισθάνεσαι ότι είναι νομοτελειακά αφύσικο να μην βγει νικητής από την προσπάθεια του, καθώς είναι το μόνο που τον ενδιαφέρει εκείνη τη στιγμή, ήτοι να βάλει τα χέρια-τανάλιες που είχε πάνω στη μπάλα. Επαναλαμβάνω, για να μην ξεχνιόμαστε ότι αναφερόμαστε σε έναν παίχτη μπάσκετ που έπαιζε κοντά στη ρακέτα με ύψος λιγότερο των 2μ και ο οποίος τελειώσε την καριέρα του με περισσότερους από 25,000 πόντους και 10,000 ριμπάουντ και η δική μου αίσθηση είναι ότι κάθε ένα πόντο ή ριμπάουντ ο τύπος το κέρδισε με τον ιδρώτα του, επένδυσε στην προσπάθειά του, πάλεψε με όλες του τις δυνάμεις ακόμα και στις περιπτώσεις εκείνες που δεν τα κατάφερνε να βγει νικητής.

Όπως είναι φυσικό ένας παίχτης που έπαιζε με τόση ένταση και τόση δυναμική στο παιχνίδι του, που έβγαζε έναν τέτοιο εγωισμό δε θα μπορούσε να ήταν και το καλύτερο παιδί, αλλά ακόμα και αυτό είναι μια απόδειξη ότι δεν "ορρωδούσε προ ουδενός" είτε λεκτικά -ο Στερν ακόμα αναφέρει το όνομά του βλέποντας εφιάλτες, ενώ κατά καιρούς όλοι οι μεγάλοι παλιότεροι και τωρινοί σταρ του ΝΒΑ έχουν ακούσει τα σχολιανά τους- είτε εμπλεκόμενος σε καβγάδες χωρίς να λογαριάζει τίποτα. Ποιος μπορεί να ξεχάσει με πόση μανία ή/και αφέλεια πέταξε την μπάλα με δύναμη στο κεφάλι του Σακίλ και μετά σχεδόν τον σήκωσε στα χέρια και τον πέταξε στο έδαφος μέσα στο Staples Center? Ή αν πάμε πιο παλιά τις αμέτρητες κοκορομαχίες με τα κακά παιδιά των Pistons που συνήθως κατέληγαν σε ομαδικές συρράξεις? Ήταν και αυτό -πέρα από κακή διαγωγή αναμφισβήτητα- μια απόδειξη ενός χαρακτήρα ασυμβίβαστου, πολεμιστή, εγωιστή, που δεν υποχωρούσε μπροστά σε τίποτα και κανέναν και υπερασπιζόταν τη θέση του με κάθε κόστος. Εμένα προσωπικά αυτοί οι τύποι πάντα μου άρεσαν, γιατί δε δίσταζαν να υπερασπιστούν το δίκιο τους απέναντι στον οποιονδήποτε ακόμα και αν αυτός ήταν ο σταρ της ομάδος ή δεν ήταν πάντα ο πιο ψηλός ή πιο δυνατός ή με τους πιο πολλούς συμπαραστάτες.

Δυστυχώς και αυτός -όπως και άλλοι- ακόμα δεν ευτύχησε να φτάσει στην κορυφή του μπασκετικού Έβερεστ, καθώς ο καλός του φίλος MJ δεν τον κέρδιζε μόνο στο γκολφ αλλά και στο μπάσκετ με συνέπεια το δαχτυλίδι του πρωταθλητή να μην καταφέρει να το φορέσει ποτέ, ασχέτως αν τη χρονιά που αντιμετώπισε τους Bulls η ομάδα του ίσως να ήταν και καλύτερη των αντιπάλων της. Μια χρονιά στην οποία είχε αναδειχθεί και ΜVP όλου του πρωταθλήματος καθώς οι μέσοι όροι του ήταν εξαιρετικοί, ενώ και στα play-off υπήρξαν παιχνίδια που έβαλε 40+ πόντους και 20+ ριμπάουντ. Δε θυμάμαι ποτέ άλλοτε το δίδυμο Πίπεν-Γκραντ να αντιμετωπίζει τόσες δυσκολίες στην άμυνα απέναντι σε κάποιον παίχτη όσο με τον συγκεκριμένο. Εξάλλου ο τρόπος παιχνιδιού του ήταν ούτως ή άλλως δύσκολος να αντιμετωπιστεί, καθώς ήταν πολύ δυνατός με πλάτη στο low-post ενώ ταυτόχρονα είχε μια τρομερή έκρηξη στο πρώτο βήμα και άλμα που του επέτρεπε να προλαβαίνει τους αντιπάλους του. Εξαιρετικός και στο θέμα timing -μόνο με τον Ρόντμαν θα τον συνέκρινα στο συγκεκριμένο- σχεδόν μάντευε που θα αναπηδούσε η μπάλα μετά το σουτ και αμέσως την μάζευε ή στην άμυνα του έχει χαρίσει εξαιρετικά highlights με πολυ εντυπωσιακά μπλοκ. Όταν μάλιστα εμπλούτισε το ρεπερτόριο του με ένα αξιόπιστο μακρινό σουτ, ακόμα και 3 πόντων, τα πράγματα έγιναν πραγματικά δύσκολα για τους αντιπάλους του. Νομίζω ότι στο γήπεδο έμοιαζε, φαινόταν, έδινε την αίσθηση ότι ήταν πολύ πιο ψηλός ή δυνατός ή αθλητικός από ότι στην πραγματικότητα και αυτό ίσως οφειλόταν στο πολύπλευρο ταλέντο του.

Ανέκαθεν μου άρεσε περισσότερο από το αντίπαλο δέος -τον "Ταχυδρόμο"- καθώς μπορούσε πολύ πιο εύκολα να ταυτιστώ μαζί του και να θαυμάσω τα επιτεύγματα του. Ο "σερ Τσάρλς" όπως τον αποκαλούσαν ήταν ένας μέγκα-σταρ με νοοτροπία δουλευταρά, ακούραστου εργάτη, που δεν βρήκε ή να του χαρίστηκε τίποτα ή εύκολα, αντιθέτως ξεκίνησε το ταξίδι του στην καθιέρωση αντιμετωπίζοντας τη χλεύη και τα υποτιμητικά σχόλια όλων των υπολοίπων οι οποίοι επικέντρώνονταν στις εμφανείς εξωτερικές "κακοτεχνίες". Παρέλειψαν όλοι αυτοί να δουν και να καταλάβουν, να διαβάσουν μέσα από τον τρόπο παιχνιδιού του ότι η καρδιά και τα "καρύδια" του συγκεκριμένου παίχτη ήταν πολύ μεγαλύτερα του μέσου όρου, ήταν οι ασταμάτητες κινητήριες δυνάμεις του, η άμυνά του απέναντι σε κάθε του κριτική, οι "βιταμίνες" του και οι μεγαλύτερες και πιο εμφανείς "αρετές του" που του επέτρεψαν να αναδειχθεί ανάμεσα στους καλύτερους, σκληρότερους και αληθινότερους ALL-STAR παίχτες που έπαιξαν ποτέ μπάσκετ. Και εγώ προσωπικά συχνά ανατρέχω στο διαδίκτυο για να "χαζέψω" κάποιες από τις στιγμές που μας έχει χαρίσει.

Ακόμα και αν κανείς σήμερα αντιδιαστείλλει την προαναφερθείσα εικόνα με το πρότυπο και τον τρόπο παιχνιδιού που έχει επικρατήσει σήμερα στην άλλη άκρη του Ατλαντικού, ίσως εκτιμήσει ακόμα περισσότερο την αγνότητα και τη δυναμική του ήρωά της ανάρτησης αυτής, καθώς πλέον ο "ραφιναρισμένος" τρόπος και εμφάνισης -συχνά μοιάζουν με μοντέλα οι σύγχρονοι παίχτες- αλλά και παιχνιδιού με τα μακρινά σουτάκια και τα "γυάλινα σώματα" που τραυματίζονται στην πρώτη επαφή, δεν έχει καμία σχέση με το παιχνίδι που έπαιζε ο "Κάρολος" μερικά χρόνια πριν.

Σεβασμός εκ μέρους μου στον κύριο Charles Barkley..

Βρηκα την απαντηση τελικα μονος μου



Enjoy it !

Ενα πολυ καλο site για ενημερωση
σχετικα με το NBA ειναι το :
sportsillustrated.cnn.com .

Προτιμω αυτα που ειναι πιο εξειδικευμενα για το κοσμο του ΝΒΑ

--> http://www.hoopsworld.com/

--> http://hoopshype.com/

Ένα σχόλιο μας πάνω στην κόντρα ευρωπαϊκού και αμερικανικού μπάσκετ.

http://wp.me/p1GA2i-2ib

Πραγματικά πιστέυω ότι ακουμπάει σε πολλά ευαίσθητα σημεία...

Οι Lebron,Wade,Paul,Melo ανακοίνωσαν τη διεξαγωγή 4 παιχνιδιών στις πόλεις από τις οποίες προέρχονται ξεκινώντας από το Άκρον γενετειρα πόλη του Lebron.Ίσως εκεί να έχουμε και τίποτα αρνήτικές αντιδράσεις στο πρόσωπο του.

http://nbcsports.msnbc.com/id/45383896/ns/sports-nba/

Ένα θέμα που δεν είναι τόσο άσχετο με το lockout καθώς οι παίκτες προσπαθούν να αποδείξουν στους ιδιοκτήτες ότι μπορούν να βρουν τρόπους να μαζεύουν χρηματα(έστω και κατά πολύ λιγότερα) και ότι η απώλεια των συμβολαίων τους δε πρόκειται να τους λυγίσει ώστε να πέσουν στις απαιτήσεις τους.

αρη ξεκιναει η σαιζον.

τα κουμαντα σου γιατι εχουμε χαρμανιασει χωρις την λατρεια...

http://www.sport-fm.gr/article/517507

http://www.sport-fm.gr/article/517519
παικτες που φευγουν για nba

Κυριακή 25-12
Βοστόνη @ Νέα Υόρκη
Μαιάμι @ Ντάλλας
Σικάγο @ Λ.Α. Λέικερς
Ορλάντο @ Οκλαχόμα Σίτι
Λ.Α. Κλίππερς @ Γκόλντεν Στέιτ

Έκσταση. Θέλω να αυνανιστώ αλλά είμαι σε ίντερνετ καφέ και θα υπάρξει θέμα. Δεν θέλω να λερώσω.

Σε λατρεύω ρε μαν

Σήμερα έχουμε αγώνες για όποιον δεν το γνωρίζει.

Στο league pass to free που εχουμε θα τους δειξει 'η θα ψαχνουμε streams παλι?

Λέω να κάνω κράτει για το καλό το πράγμα για να πέσω με τα μούτρα τότε.
Αλλά επειδή πάνω κάτω εκείνη την ώρα θα γυρίσω σπίτι βλέπω να πέφτω σαν πρεζάκι και να μην μπορώ να αντισταθώ.

Απ'ότι είδα όχι.


Καλά και εγώ μην νομίζεις, δεν το βλέπω να ξενυχτάω πολύ. Ίσως κανα ημίχρονο. Αλλά αν βρω τους αγώνες θα τους κατεβάσω αύριο.

Τι αγώνες έχει σήμερα?

Bulls-Pacers

Sixers-Wizards

Cavaliers-Pistons

Hornets-Grizzlies

Έχει και Pacers. Thaaaaaaaanks

To κουτσομπολιό της ημέρας: Χωρίζει ο Kobe.
http://espn.go.com/los-angeles/nba/story/_...les-lakers-star

Η νέα χρόνια δεν προμηνύεται καλή για τον Kobe. Κρίμα...

Ξεκινάει καλά όμως για τον Pau

Ομολογώ ότι αυτό δεν το κατάλαβα. Άσχημα, πάντως, τα πράγματα για τους Lakers: καινούριος προπονητής, ένα ρόστερ που χρήζει ανανέωσης και ένας Kobe (ήδη τσατισμένος με τους διοικoύντες των Lakers) που θα τρέχει στα δικαστήρια για να μην χάσει την επιμέλεια των παιδιών του. Καταστροφική από κάθε άποψη εξέλιξη. Ελπίζω το κλίμα των Χριστουγέννων να βοηθήσει για να σωθεί ο γάμος του. Λεπτομέρειες στη Yahoo:


http://sports.yahoo.com/nba/blog/ball_dont...urn=nba-wp11952

Είχα ακούσει πως ο λόγος που τον Pau τον χώρισε η κοπέλλα του ήταν επειδή η γυναίκα του Kobe την προέτρεψε να το κάνει. Επίσης, είχε ειπωθεί πως Kobe και Pau είχαν τσακωθεί γι' αυτό το θέμα και πως υπήρχε ένταση μεταξύ των δύο (ήρθε και το sweep από τους Mavs).

Πλέον, χωρίς να είναι στην μέση η γυναίκα του Kobe παίζει να τα ξαναβρούνε οι δύο παίκτες και να λειτουργήσει καλά αυτό για τους Lakers.

Βέβαια, μιας και όλα τα ανωτέρω είναι φήμες κανείς δεν μπορεί να ξέρει τι ισχύει.

http://bethunters.gr/2011/12/17/%CE%B5%CF%...BF%CE%B9-bulls/

Ανάλυση αγωνιστικής ΝΒΑ

Κορυφαια ατακα για το διαζυγιο του Κομπι:





Παντως στο ΛΑ οτι και να ακουσεις και ειδικα οσον αφορα παικτες των Λεικερς του δινεις λιγη περισοτερη σημασια. Σχεδον ολες οι μεγαλες ομαδες στο ΛΑ τελειωσαν την εποχη τους με οχι και τοσο ομορφο τροπο.

Παντα κατι γινεται. Μεταξυ προπονητη παικτη, μεταξυ παικτων, μεταξυ ιδιοκτητη προπονητη ή καποιος θα κανει την κουτσουκελα του

Ενα βιβλιο που συνιστω ανεπιφυλακτα σε οσους αρεσουν να βλεπουν τα πραγματα και απο μια αλλη σκοπια:

http://www.amazon.com/Madmens-Ball-Inside-...s/dp/1572436816

Κατα τα αλλα οι Λεικερς ποτε δεν πεθαινουν δεν τους σκιαζει φοβερα καμια.

Αυτό ακριβώς. Ομάδες σαν τους Lakers, με τόσο ισχυρό brand name και φυσικά τόσο μεγάλη ιστορία να μην τις φοβάσαι.

Σωστα...Και αμα τα βρουν και σκουρα τους χαριζουμε και εναν all-star και τον βρισκουν το δρομο τους...

και αν αυτοι που κανουν την κινηση εχουν πλανο φτιαχνουν ομαδα απτην αρχη.

Απτην αλλη ερχεται ο Σελτικ Μακχειλ δινει τον franchise player στην αγαπημενη του ομαδα για να χτισει ομαδα πρωταθλητισμου, ο ιδιος φευγει και η ομαδα της οποιας ηταν General Manager ειναι ακομα στα αζητητα.

Και φτανουμε στο σημερα που ο φανατικος Λεικερ Στερν για να το παιξει politically corect μετα τα οσα συνβησαν στις διαπραγματευσεις παικτων-ιδιοκτητων στελνει τον Πολ στους Κλιπερς αντι στους Λεικερς μπας και παρει κανενα πρωταθλημα ο Λεμπρον.

Δεν ειναι ωρα να φτιαξει καποιος πολλ να ψηφισουμε για πρωταθλητη;

http://www.superbasket.gr/permalink/152427.html

Αυτός είναι ο Κόμπε!!Φουλ για το έκτο τρελοαλανιάρη

Το εκτο πρωταθλημα ή το εκτο δικαστηριο?

Αποσύρεται ο Πέτζα
http://espn.go.com/dallas/nba/story/_/id/7...hampionship-run

Ο Πέτζα είναι ένας απ' τους κορυφαίους Ευρωπαίους παίκτες που έχουν περάσει απ' το ΝΒΑ. Καθαρόαιμος jump shooter απ' τους λίγους, που σούταρε για τρίποντο με άψογο στυλ. Την θητεία του στους Sacramento Kings δεν πρόκειται να την ξεχάσω ποτέ. Αν και η ήττα απ' τους Mavericks με πόνεσε πολύ, οφείλω να παραδεχτώ ότι το δαχτυλίδι που πήρε το καλοκαίρι το άξιζε όσο λίγοι. Βοήθησε πολύ την ομάδα του απέναντι στους Lakers, αν και λόγω φυσικής κατάστασης του στάθηκε αδύνατον να συνεισφέρει ουσιαστικά ενάντια σε νεανικότερες ομάδες, όπως οι Thunder και οι Heat. Έφτασε στην κορυφή του κόσμου και αποσύρεται με αξιοπρέπεια, όπως πρέπει να κάνει ένας επαγγελματίας μπασκετμπολίστας. Είμαι περήφανος που, έστω και για λίγα χρόνια, αυτός ο άνθρωπος αγωνίστηκε στη χώρα μου και πήγε το μπάσκετ ένα επίπεδο παραπάνω. Θα μου λείψει.

Ο τεταρτος απο τους big-5 της ομαδας μου που σταματαει... . Μονο ο αγαπημενος εμεινε πλεον...

Μεγαλο κεφαλαιο για το ΝΒΑ ο Πετζα, σουτερ "απο τους λιγους"... Δυστυχως αλλη μια περιπτωση παικτη που δεν την πολυπαλεψε με τους τραυματισμους..

Δεν καταλαβαίνω το παραλήρημα σας για το Στογιάκοβιτς. Του αναγνωρίζω ότι είναι ένας από τους κορυφαίους σουτέρ ever και μάλιστα σε αρκετά υψηλή θέση αλλά πέρα από αυτό τίποτα απολύτως. Μέτριος εώς πολύ κακός σε όλους τους άλλους τομείς ενώ ηγέτης δεν μπορεί ούτε για πλάκα να υπάρξει. Γενικά ενάς πολύ καλός σουτέρ αλλά μέτριος γενικά παίκτης.

Για να τιμησουμε την παραδοση, καναμε τα καθιερωμενα αφιερωματα/παρουσιασεις. Να ευχαριστησω οσους συμμετειχαν σε αυτη τη προσπαθεια (twism,morrison,aegeansheed,gravedigger,sacarame,rchos,flash) για το πολυ καλο αποτελεσμα θαρρω. Να μην ξεχναμε οτι ολοι δωσαν αρκετο απο τον ελευθερο χρονο τους, για να κανουν αυτη τη ''δουλεια'' .

Καλη σεζον , εστω και αργοπορημένα μαγκες!

Αηδιαστικά κείμενα, γεμάτα ελλείψεις και ασυναρτησίες, φωτογραφίες κακής ποιότητας και έχω δει και μισή ντουζίνα καλά κρυμμένων σατανιστικών μηνυμάτων..

Αλλά θα σε/σας συγχαρώ γιατί είμαι πελάτης και πρέπει να έχω πρόσωπο στην κοινωνία του φόρουμ..


Congrats guys.

EDIT: Μετά από ειδική παράκληση του γλιστερού υποκειμένου, της αντιστοιχίας του Χλαπάτασα εδώ μέσα, αυτού του Σήφακα της Χαλκοκονδύλη που ακούσει στο ιντερνετικό όνομα sacarame, τον συγχαίρω και προσωπικά για την απαίσια δουλειά του, γιατί μου ζήτησε να το κάνω άρα είναι ψωνάρα και πρέπει να το πω δημόσια να τον κράξετε μετά..

Και τα δικά μου συγχαρητήρια σε όλα τα παιδιά για την καλή δουλειά

Ενδιαφέρουσα μέρα η σημερινή μιας και είχαμε τις ήττες των Mavericks, Lakers και Bulls.

Δεν ξερω κατα ποσο η φετινη σεζον ειναι ορθολογικη. Παρα πολλα ματς σε πολυ συντομο χρονικο διαστημα. Σιγουρα ομαδες τυπου Νταλλας Βοστονης θα εχουνε προβλημα. Θα πρεπει να γινει πολυ καλη διαχείριση απο τα προπονητικα team σε ολες τις ομαδες

Καταρχάς δεν νομίζω ότι φταίει αυτό που οι συγκεκριμένες, ή έστω η τέτοιες τύπου ομάδες, έχουν πρόβλημα. Έχω ξαναπεί πως η μία (Ντάλλας) φαίνεται ξεκάθαρα πως είναι ξεφουσκωμένη και η άλλη (Βοστόνη) πως τελείωσε η πορεία της. Αν και για να μπω στην ουσία του θέματος μη φοβάστε καμία ομάδα. Ο Στερν έχει βρει τρόπο να τα βγάλουν πέρα οι ομάδες με αυτό το πρόγραμα. Τι έκανε; Πολύ απλά έδωσε το ελεύθερο στους παίκτες να παίρνουν ουσίες και φάρμακα που μέχρι τώρα ήταν απαγορευμένα.Ο θείος Στερν έχει για όλα μία λύση.