Άρχισα λες να τους θεοποιώ από τώρα τους τωρινούς;



Της ομάδας του, ναι.

Υπερβολες του κιτρινου τυπου

- Οι PG που έγραψες τι παραπάνω έχουν από τον Κιντ; (ο Τζόνσον στο μυαλό και στην ηγεσία)

- Εκτός από το Τζόρνταν, ο Κόμπι τους υπόλοιπους τους έχει ξεπεράσει και το έχω αναλύσει πιο πριν.

Γιατί βάζεις το Ντούμαρς (μια επιλογή που πρέπει να ντρέπεσαι. Θα υπάρξουν και άλλες μετά); Οκ, ήταν καλός, έπαιζε καλή άμυνα, σκόραρε 17-18 πόντους, αλλά ποτέ δεν υπήρξε ούτε καν νο1 στην ίδια του την ομάδα. (όπως έχω ξαναγράψει) Ακόμη και ο Γκραντ Χιλ φάνηκε καλύτερος.
Έχει τη καριέρα του Κόμπι; Έχει τις επιδόσεις του; Έχει την ηγεσία του; Το oλοκληρωμένο του παιχνίδι;

-Για Πίπεν και Λάρι έχω απαντήσει.

Αλήθεια, ο Γουόρθι πέρα απ'το να σκοράρει τι άλλο έκανε; Ο Μαέρλι πέρα απ'το να σκοράρει 15 πόντους και να σουτάρει καλά; Υπήρξαν ποτέ αυτοί ηγέτες όπως ο ΛεΜπρόν; Μπορούν να τελείωσουν μία σεζόν με σχεδόν triple-double μέσους όρους; Μπορούν να πασάρουν, να παίξουν με πλάτη, να ηγηθούν όπως ο Πιρς;

-(για Μπάρκλει, Μαλόουν έχω απαντήσει)
Ο Χόρας Γκραντ ήταν ένας πολύ χρήσιμος παίκτης αλλά μέχρι εκεί. Ο Ρόντμαν ένας πολύ καλός αμυντικός και ριμπάουντερ, από τους καλύτερους ever, αλλά μέχρι εκεί. Και εσύ τους τοποθετείς στους καλύτερους ever; Πραγματικά θεωρείς αυτούς καλύτερους ακόμη και από τους Ρασίντ Γουάλας και Κρις Γουέμπερ, για να μη πιάσω πιο πρωτοκλασσάτα ονόματα;
Σόρι, αλλά αυτός που πρέπει να ντρέπεται είσαι εσύ.

- Η θέση του C είναι όντως μαύρη τρύπα και τη τελευταία δεκαετία οι dominant σέντερ είναι σχεδόν ανύπαρκτοι. Κράτα όμως μία πισινή. Ο Xάουαρντ είναι παιδάκι και ακόμα εξελλίσεται ενώ δεν έχουμε δεί ακόμα καν τον Όντεν.


Λύκε, είναι τόσο κάκιστη η λίστα σου που μάλλον εσύ πρέπει να κοκκίνισεις από ντροπή που βάζεις το Χόρας Γκραντ, το Μαέρλι και το Πόρτερ στη λίστα με τους καλύτερους ever. Τελείως άστοχες επιλογές που το μόνο που δείχνουν είναι κόμπλεξ και ημιμάθεια.

Δυστυχως οσο κι αν μου αρεσει η παρεα σας (αν και βρωμανε τα ποδια σας)
πρεπει να την κανω σιγα σιγα για παραλιακη και μαλλον Ακρωτηρρι.

Πέρα από το ελάττωμα που ανέφερε ο Holic ένα άλλο είναι ότι δεν μπορούμε να συγκρίνουμε παίχτες που έχουν ακόμη 6 έως 15 χρόνια παιχνιδιού μπροστά τους με μπασκετμπολίστες που έχουν κλείσει οριστικά τον κύκλο τους. Για παράδειγμα εγώ δε θα τοποθετούσα σήμερα τον Wade ή τον Arenas σε μια τέτοια λίστα γιατί πολύ απλά είναι πολλοί "νεαροί" και χωρίς το στοιχείο μιας κάποιας διάρκειας, τα εξαιρετικά στοιχεία τους δεν αρκούν για να τους τοποθετήσεις στο πάνθεο των καλαθοσφαιριστών. Σε επίπεδο ικανοτήτων και μόνο πάντως εγώ με βάση την μέχρι τώρα πορεία τους τους βρίσκω σαφώς ανώτερους από κάποιους της λίστας.

το control εκανε λαθος. την μεθεπομενη σεζον βγηκε πρωτος σκορερ, ενω την επομενη του τραυματισμου του ηταν 4ος

Λογικο αφου η λιστα ειναι κακιστη(sorry Λυκε )! Δεν αντιπροσωπευει σε καμια περιπτωση τους καλυτερους των παλαιων εποχων.....

Κάτι που πρόσεξα τώρα:


Ότι έχω πεί το έχω στηρίξει με επιχειρήματα, σε αντίθεση με σένα που όσες φορές σου έχει ζητηθεί αυτό το έχεις αποφύγει. Ακόμη και σε αυτή τη περίπτωση (που ήταν και η μοναδική που πέταξα κάτι αυθόρμητο), το έκανα αργότερα. Έτσι λοιπόν όπως δεν θα δέχτεις, όπως εσύ είπες, υποδείξεις από μένα, έτσι δεν δέχομαι και εγώ από κάποιον να με κατηγορεί ότι γράφω αερολογίες, την ώρα που ο ίδιος μιλάει χωρίς επιχειρήματα και δεν έχει απαντήσει σε κανένα επιχείρημα μου.

Λύκε, αυτό πάει και για σένα. Γράψε και κανένα επιχείρημα...

2 γενικες αποριες πανω σε αυτον τον μαγικο κοσμο που λεγοταν παλια νβα αλλα τωρα ουτε το ονομα δεν αξιζει να διατηρει συμφωνα με καποιους

1ον)πως γινεται ενω υπαρχει το απολυτα δημοκρατικο συστημα για της ομαδες με το draft kai to salary cap τα πρωταθληματα να ειναι ποιο συγκεντρωμενα ακομα και απο την ελλαδα?


2ον)ενω ολοι λενε οτι ολα τα δεινα του νβα(μετριοι ιντερνατιοναλσ ,κινεζοι στο all star game k.t.l.)οφειλονται στην προσπαθεια του στερν ωστε να προωθηθει παγκοσμια το νβα γιατι αυτος δεν κανει την πιο απλη και απαραιτητη κινηση γι αυτο.να παιζονται αρκετα παιχνιδια(1 ανα 2 μερες π.χ.) σε ωρες συμβατες με την ευρωπη ωστε πρακτικα αυτη η μεγαλη αγορα να μπορεσει να το αγαπησει?

Επειδη εκτος απο μικρος εισαι και εξυπνακιας, θα σου δωσω οσα επιχειρηματα θελεις.

1. Ο δεν δινω την μπαλα απο το αριστερο στο δεξι Κομπε
ολα τα δαχτυλιδια τα πηρε λογω Σακιλ.
Μονος του ουτε δαχτυλιδι για την γκομενα του δεν μπορει να αγορασει,
γι'αυτο και μολις εφυγε ο χοντρος το Λ.Α. εγινε για τα πανηγυρια.

2.Παιχτης σαν τον Χορας που να κανει τοσα πραγματα μεσα στο γηπεδο δεν υπαρχει σημερα.
Για να μην σε στεναχωρω ομως θα βαλω στην θεση του τον Σον Κεμπ.

3. Ο Γουορθι εκτος απο το να σκοραρει επαιζε αμυνα και επαιρνε τα ριμπαουντ σαν φυστικια.

4. Ο Μπαρκλει του 1.96 ηταν πρωτος ριμπαουντερ κατι που ο σοφτ Ντανκαν
δεν το εχει δει ουτε στον υπνο του.
Σε μια εποχη μαλιστα που υπηρχαν μερικοι απο τους καλυτερους σεντερ ολων των εποχων
και οχι τωρα που παιζει βασικος στο Λ.Α. ο Γκαζολ .

5. Για τον Μαλοουν οτι και να πει κανεις ειναι λιγο.
Οι αριθμοι μιλανε μονοι τους.

6. Τι παραπανω εχουν ολοι οι PG απο τον Κιντ??? Ελα ντε???
Τι παραπανω να εχει αραγε ο Στοκτον, ο Πειτον, ο Αιζια απο τον Κιντ ???

και τελος επειδη βαριεμαι να γραφω
εγω σου εδωσα μια λιστα με καμια 25αρια παιχτες (+ οσους ξεχασα)
κι εσυ μου λες για τον Κομπε, τον Λεμπρον και τον Ντανκαν.
Αυτοι ειναι ολοι κι ολοι????
Ολοκληρο ΝΒΑ κατελειξε να στηριζετε σε 3 παιχτες.

Τωρα μπορεις να κοκκινισεις αφοβα

Αυτή η ιδέα με τα παιχνίδια σε ώρες Ευρώπης είναι όντως πολύ καλή. Ωστόσο, δεν ξέρουμε τι αντιδράσεις θα υπάρξουν από μέρος των παικτών, οι οποίοι θα αναγκαστούν να δώσουν παιχνίδια μες στο καταμεσήμερο, ενώ έχουν συνηθίσει να παίζουν απόγευμα με βράδυ...

Γενικά, τώρα, όσον αφορά στο ΝΒΑ, πιστεύω ότι σε σχέση με τη δεκαετία του '80-'90 έχει σαφώς υπάρξει αλλαγή. Πιστεύω ότι τότε οι παίκτες-ηγέτες ήταν περισσότεροι. Φτάναμε στο σημείο όταν συζητούσαμε για μία οποιαδήποτε ομάδα, αυτόματα η συζήτηση να πηγαίνει στον παίκτη που τη "χαρακτήριζε". Π.χ. όταν μιλούσαμε για Ρόκετς, αυτόματα το μυαλό πήγαινε στον Ολάζουον, αντίστοιχα στον Τζόρνταν για τους Μπουλς, στον Μαλόουν για τους Τζαζ, κ.ο.κ.

Σήμερα οι παίκτες-ηγέτες είναι λιγότεροι, πιστεύω, αλλά παρόλα αυτά, το ενδιαφέρον για τα παιχνίδια παραμένει αμείωτο, τουλάχιστον από την πλευρά μου. Κι αυτό γιατί πλέον υπάρχουν πολλοί ισάξιοι παίκτες σε κάθε ομάδα, οι οποίοι έχουν διαφορετικά προσόντα. Έτσι, περιμένεις το κάτι παραπάνω από πολλούς και όχι μόνο από τον έναν, όπως γινόταν παλιότερα.

Σε γενικές γραμμές είναι μια τεράστια συζήτηση η σύγκριση του "σύγχρονου" ΝΒΑ με το "παλαιότερο". Το καθένα έχει τα συν και τα πλην του, αλλά πιστεύω ότι το επίπεδο του ΝΒΑ δεν έχει αλλάξει σε σημαντικό βαθμό...

Καλα ρε μην βαρας, αυτους θυμηθηκα αυτους εγραψα.
Εχουν περασει και 20 χρονια που να τους θυμαμαι ολους.
Βοηθα κι εσυ λιγακι , ολα απο μενα τα περιμενετε πια

Ο Μαρκ Ιτον σου κανει???

Eίδες που μιλάω για ημιμάθεια και ότι έχεις χάσει επεισόδια;

Οι Λέικερς φέτος, πίσω από το πιο ώριμο παιχνίδι του Κόμπι Μπράιαντ ο οποίος ήταν και ο MVP, βρίσκονται στους τελικούς του ΝΒΑ. Οι ατομιστίες και τα πανηγύρια αποτελούν παρελθόν εδώ και χρόνια.

Kαι στη τελική, παίκτες με εγωιστικό χαρακτήρα υπήρξαν και στο παρελθόν. Να ξαναθυμήσω, πως το '92 (αν θυμάμαι καλά) είχε βγεί ένα βιβλίο που μίλαγε για το Τζόρνταν και τον εγωισμό του. Έγραφε χαρακτηριστικα μάλιστα, πως είχε δώσει εντολή στους συμπαίκτες του η μπάλα να πηγαίνει σε αυτόν και όχι στο Καρτράιτ.

O Μάτζικ Τζόνσονστα πρώτα του χρόνια τον γιουχάρανε μέσα στο Φόρουμ, επειδή λόγω του εγωιστικού χαρακτήρα του, απολύθηκε ο τότε προπονητής των Λέικερς. Είχε καταλήξει μάλιστα να τσακωθεί με το Τζαμπάρ και οι φυλλάδες, όπως και ο ίδιος ο Τζαμπάρ, να τον αποκαλέσουν "ασεβή νέο".
(αυτό η περιπτώση ήταν περισσότερο εξωγηπεδική)


Και ο Σακίλ λόγω του Κόμπι, όπως και ο Πίπεν λόγω Τζόρνταν και ο Τζόρνταν λόγω του Πίπεν. Αυτά είναι αλληλένθετα. Κανείς ποτέ δεν τα έχει καταφέρει μόνος του.




Ρε Λύκε, έχεις δεί πότε σου ΝΒΑ; Τι ημιμάθεια είναι αυτή; Πως μπορείς να το λες αυτό όταν υπάρχουν παίκτες που τελειώνουν μία σεζόν με σχεδόν triple-double μέσους όρους και άλλοι με double-double; Όταν ο Κρις Πολ σκοράρει 20+π είναι ο πρώτος πασέρ και ο πρώτος στα κλεψίματα; Όταν ο Κόμπι έχει 20, 5, 5 και είναι στη πρώτη καλύτερη αμυντική πεντάδα; Όταν οι Γουέμπερ, Γκαρνέτ έχουν 20, 10, 5; Όταν ο Πιρς είχε 20+, 6, 5;

Τι ημιμάθεια και σχόλια εκτός πραγματικότητας είναι αυτά;

O Γκράντ ήταν ρολίστας πολυτελείας. Δηλαδή έλεος. Πως μπορείς να τοn συγκρίνεις με παίκτες που έκαναν τις ίδιες και περισσότερες δουλειές και πολύ καλύτερα και υπήρξαν παράλληλα ηγέτες (Γουέμπερ, Γκαρνέτ);
Είχε ποτέ τις επιδόσεις των παραπάνω που αναφέρω; Είχε υπάρξει ποτέ ηγέτης όπως αυτοί;


Εκτός απ'το να σκοράρει, σε όλα τα άλλα ήταν από καλός εώς μέτριος.
Αντίθετα, τι παραπάνω κάνει από το ΛεΜπρον, που και σκοράρει περισσότερο, και ηγέτης είναι (κάτι που ο Γουόρθι δεν υπήρξε ποτέ, όντας πάντα το νο2-3 της ομάδας του), και τελειώνει κάθε παιχνίδι με σχεδόν triple-double; Μπορούσε να τα κάνει αυτά ο Γουόρθι;


Τόσο πολύ σημασία έχει για σένα ο τίτλος του πρώτου ριμπάουντερ; O Ντάνκαν έχει τέσσερα πρωταθλήματα και πέντε τρόπαια MVP, κάτι που ο Μπάρκλει δεν έχει δεί ούτε στον ύπνο του. Επίσης, ο Ντάνκαν παίζει και λίγο άμυνα, κάτι που ο Μπάρκλει διακρινόταν για την αδιαφορία του.

(αν δεν κάνω λάθος, σύμφωνα με ένα σάιτ, από τους εν ενεργεία παίκτες, ο Ντάνκαν είναι αυτή τη στιγμή ο παίκτης με το υψηλότερο μ.ο ριμπάουντ καριέρας. Είδες πόσο σοφτ είναι; )


Δεν είναι μόνο οι αριθμοί που ξεχωρίζουν τους παίκτες. Τα ξαναγράφω και πάλι.

Ο Ντάνκαν, δεν είναι ούτε τόσο δυνατός όσο οι παραπάνω, ούτε τα νούμερα τους έχει. Στις λεπτομέρειες τους περνάει. Ο συνδυασμός του παιχνιδιού του σε άμυνα-επίθεση (κάτι που υστερούσε ο Μπάρκλει), ότι είναι πάντα παρών (σε αντίθεση με το Μαλόουν), ότι υπήρξε σταθερότερος, και ότι έχει καταφέρει όχι μία, όχι δύο αλλά τέσσερεις φορές ότι οι άλλοι δύο παλεύαν μέχρι το τέλος της καριέρας του, τον καταττάσουν ψηλότερα από τους υπόλοιπους δύο.


Θα συμφωνήσω. Αλλά ξαναγράφω. Υπάρχουν πολύ καλοί σέντερ που είτε είναι ακόμα εξελίσσιμοι, είτε δεν τους έχουμε δει καθόλου.


Εσύ πες μου. Μερικοί (Τόμας, Πέιτον) ήταν καλύτεροι μόνο στο σκοράρισμα. Πέρα από αυτό, μπορούσαν να οργανώσουν καλύτερα; Να πασάρουν καλύτερα; Μπορούσαν να κάνουν όλες τις δουλειές που κάνει ένας PG και ακόμη παραπάνω (κοινώς να κάνουν triple-doudle με το ρυθμό του Κιντ); Μπορούνε να πάρουν τη χειρότερη ομάδα του ΝΒΑ και να τη πάνε όχι μία αλλά δύο φορές σε τελικούς ΝΒΑ;


Mία λίστα που έχει μέτριους παίκτες (Γκραντ, Μαέρλι) και από διαφορετικές εποχές έδωσες (τι σχέση έχει ο Γκάρι Πέιτον με τον Μάτζικ Τζόνσον; ).


H ημιμάθεια σου μάλλον θα πρέπει να σε κάνει εσένα να κοκκινίσεις.

Και μια διευκρίνηση:


Δεν έφυγε απλά ο Σακίλ. Τότε διαλύθηκε όλη η ομάδα. Λογικό είναι να περάσει για τους Λέικερς κάποια μεταβατική περίοδος μέχρι να ξαναβρούν τα πατήματα τους.
Όσο για το τι έκανε ο Κόμπι, όταν κατάλαβε τι πρέπει να κάνει (περίπου ένα χρόνο μετά), οδήγησε (δεν αναφέρομαι στο φετινό) το χειρότερο ρόστερ στην ιστορία των Λέικερς, δύο φορές στα πλέι οφ.

Για εμένα το ΝΒΑ πάντα έβγαζε και πάντα θα βγάζει μεγάλους παίκτες. Παρόλα αυτά θα έλεγα ότι προτιμώ τις παλιότερες εποχές για 2 λόγους: α) Παλιότερα έβγαζε παικταράδες σε όλες τις θέσεις, β) οι δευτεροκλασάτοι και τριτοκλασάτοι παίκτες του τότε είναι καλύτεροι από τους τωρινούς.

Το ΝΒΑ πάντα πέρναγε περιόδους που υπήρξε πτώση σε ορισμένες θέσεις. Το 90, για παράδειγμα, περά από τους Τζόρνταν, Ντρέξλερ άντε και τον Μάλλιν, οι υπόλοιποι ήταν από καλοί εώς μέτριοι και δεν υπήρχε το επίπεδο που υπάρχει σήμερα στους SG. Παίκτες όπως ο Ρέτζι Μίλλερ είναι μέτριοι μπροστά στους σημερινούς. Στα 70's υπήρξε πτώση στους PG.


Aν αναφέρεσαι στους τωρινούς σταρ, δεν μπορώ να το δεχτώ αυτό όταν οι τωρινοί πρωτοκλασάτοι παίκτες, από τον Κόμπι μέχρι τον Γκαρνέτ και τον Άιβερσον, είτε έχουν ξεπεράσει, είτε έχουν φτάσει, είτε χάνουν στις λεπτομέρειες από τους πρωτοκλασσάτους του παρελθόντος.

Αν αναφέρεσαι στους σημερινούς δευτεροκλασάτους-τριτοκλασάτους...
Το μπάσκετ αλλάζει, οι απαιτήσεις αλλάζουν, οι δυνατότητες των παικτών και οι μορφές των ομάδων αλλάζουν. Αυτό δεν μας οδηγεί αναγκαστικά στη πτώση και στο μηδενισμό των πάντων. Κάποτε οι ομάδες είχαν ένα δίδυμο παικτών και το υπόλοιπο ρόστερ αποτελούνταν από μέτριους ρολίστες. Τέτοιες ομάδες κυριάρχησαν το 90 (Mπουλς, Ρόκετς ακόμα και ομάδως χωρίς πρωτάθλημα όπως οι Τζαζ και οι Σόνικς). Το 80 έπρεπε να ήσουν πιο πλήρης.
Τώρα πλέον, που τα μοντέλα ομάδων αλλάξανε (πλησιάζουν αυτά του 80) και με αυτή τη μορφή δεν μπορείς πλέον να έχεις ανάλογες επιτυχίες, η ανάγκη για ακόμη περισσότερους καλούς παίκτες δίπλα στους σταρ οδήγησε σε μια φουρνιά παικτών που είναι πιο ολοκληρωμένοι, κάνουν περισσότερα από όσα έκαναν οι αντίστοιχοι παλιότεροι παίκτες, και έχουν την ικανότητα να μπορούν να ηγηθούν όταν χρειαστεί, κάτι που τους κάνει ακόμα πιο ξεχωριστούς, αφού οι περισσότεροι από τους παλιούς τριτοκλασσάτους δεν είχαν τα προσόντα να πάρουν τα ηνία της ομάδας.
Τι έχει να ζηλέψει ο Πρινς, που ούτε καν all-star δεν είναι, από κάποιον αντίστοιχο παίκτη του παρελθόντος; Σε τι υστερεί ο Τζινόμπιλι; Οι αντίστοιχοι παλιοί ήταν πιο ολοκληρωμένα πακέτα; Έδιναν πιο πολλά στις ομάδες τους; Μπορούσαν να κάνουν τόσo καλά τόσες πολλές δουλειές; Πόσοι μπορούσαν να ηγηθούν όπως ο Τζινόμπιλι;

(δεν λέω ότι δεν υπήρξαν ορισμένοι που είτε ήταν το ίδιο καλοί, είτε καλύτεροι, αλλά τέτοιες απόψεις μηδενίζουν τα πάντα)

Δεν μιλάω για σταρς, περισσότερο μιλάω για τα δεύτερα ονόματα. Σταρς πάντα θα βγαίνουν, αλλά το επίπεδο για εμένα περισσότερο φαίνεται από το σύνολο των παικτών. Στο κάτω κάτω παικταράδες όπως ο James, o Drexler ή ο Kidd θα ήταν πρώτα ονόματα σε κάθε εποχή.

Για εμένα και στα 90ς υπήρχαν τρομεροί σούτινγκ γκαρντ και σμολ φόργουορντ. Λίγοι ήταν οι Mitch Richmond, Glenn Rice, ο Isiah Rider πριν αυτοκαταστραφεί; Ο Grant Hill πριν τους ατελείωτους τραυματισμούς του δεν έκανε τα πάντα; Jerry Stackhouse, o παλιός καλός Penny Hardaway; Παίκτες που άλλοι φτάσανε να γίνουν σταρς, άλλοι δεν έγιναν ποτέ αυτό που μπορούσαν για διάφορους λόγους. Ίσως να μην κάνουν τα πάντα όπως οι James και Kobe αλλά δεν σημαίνει ότι δεν ήταν μεγάλοι παίκτες.

Δεν διαφωνώ ότι το NBA ήταν στα καλύτερά του στα 80ς. Διαφωνώ όμως ότι ομάδες όπως οι Μπουλς ή οι Σόνικς είχαν μέτριους παίκτες εκτός από τα δίδυμα- superstars που είχαν. Ο Harper πριν πάει στους Bulls ήταν σκόρερ των 20 πόντων μέσο όρο. Οι σόνικς πέρα από τους Kemp-Payton είχαν παίκτες όπως ο Hersey Hawkins, Detlef Schrempf, Sam Perkins, Nate McMillan κλπ οι οποίοι σίγουρα δεν ήταν μέτριοι. Αυτό που τους έλειπε ήταν ένας δυναμικός σέντερ και γι'αυτό δεν πήραν ποτέ πρωτάθλημα. Οι Ρόκετς πέρα από τον Hakeem και αργότερα και τον Drexler, είχαν έναν Ρόμπερτ Χόρι(που ειδικά στους τελικούς του 95 έκανε μεγάλα παιχνίδια), έναν Sam Cassel, ένα δυναμικό power forward που σκόραρε κιόλας όπως ο Otis Thorpe και έναν Vernon Maxwell(από τους αυτοκαταστροφικούς που λέγαμε).

Πριν δεν μίλησα μόνο για τους σταρς αλλά και για αυτούς που είναι δίπλα τους.


Καταρχάς δεν μίλησα για τους small forward.
Oι Ράιντερ και Ράις ήταν πολυ καλοί και ταλαντούχοι παίκτες αλλά τι έκαναν για να τους αποκαλέσεις μεγάλους; Ο Στακχάουζ και Χάρνταγουει ήταν All-Star αλλά δεν είναι στο επίπεδο τoy Γουέιντ ή του Άιβερσον. Στo μεγαλύτερο μέρος της καριέρας τους, δεν ήταν καν νο1 της ομάδας τους και όσο υπήρξαν δεν κατάφεραν τίποτα παραπάνω από μερικές καλές ομαδικές σεζόν, ενώ δεν είχαν ούτε μία σεζόν σε επίπεδο MVP.


Πριν πάει στο Σικάγο ήταν All-Star. Στους Μπουλς ήταν ένας χρήσιμος παίκτης, αλλά μέχρι εκεί.


Το Σιάτλ, όντως, ίσως να το έριξα λίγο. Εκτός των Σρεμπφ και Χόκινς, τον ΜακΜίλαν δεν μπορείς να τον αποκαλέσεις "καλό" αφού σε όλη τη καριέρα του δεν ήταν τίποτα περισσότερο από ένας πολύ μέτριος ρολίστας ενώ και ο Πέρκινς πήρε στους Σόνικς αυτό το ρόλο.


Ο Κασσέλ ήταν τότε ρούκι και μετά από 2-3 χρόνια άρχισε να παίζει το προσδοκόμενο μπάσκετ, ο Χόρι ήταν απλά ένα χρήσιμο εργάλειο και οι Θόρπ και Μάξγουελ, ήταν καλοί, αλλά μακριά από τους παίκτες που έδειξαν ότι είναι πριν μερικά χρόνια. Ακόμη και πριν τον ερχομό του Ντρέξλερ, είχαν μετατραπεί πλέον απλά σε γρανάζια της βασικής πεντάδας των Ρόκετς.

Ο Ραϊς ήταν all star. O Hardaway θεωρώ ότι ήταν στο επίπεδο του Wade αλλά τελικά για διάφορους λόγους δεν είχε διάρκεια.(δυστυχώς ούτε και τον Wade τον βλέπω να έχει διάρκεια με τόσους τραυματισμούς).
Ο Χάρπερ αποκτήθηκε σαν αντικαταστάτης του Michael αλλά μετά την επιστροφή του Air αναγκαστικά πέρασε σε δεύτερο ρόλο( απ'οτι θυμάμαι κιόλας πέρασε στον άσσο).
Ο Κασέλ παρόλο που ήταν ρούκι έκανε πολύ ώριμους τελικούς και μάλιστα απέναντι σε ένα Ντέρεκ Χάρπερ ο οποίος αν και 34, σε περίπτωση που οι Knicks έπαιρναν τον τίτλο, αυτός θα ήταν ο MVP.
O Χόρι ήταν ένα πολύ αθλητικό τριάρι το οποίο αναγκάστηκε να περάσει στο 4 αφού οι Ρόκετς είχαν δώσει τον Thorpe για να πάρουν τον Drexler. Βέβαια αυτό τους βγήκε σε καλό αφου στους τελικούς του 95 ο Χόρι τράβαγε έξω από τη ρακέτα τον Horace Grant και κυριολεκτικά τον έκανε ότι ήθελε.

Και μια και μιλάμε για δευτεροκλασάτους παίκτες, ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα ήταν ο Rick Smits. Στα early-mid 90s αντιμετώπισε με μεγάλη επιτυχία ψηλούς όπως ο Shaq και ο Εwing ενώ ποτέ δεν ήταν διαφημισμένος όπως πχ ο Gasol.

Από την άλλη βέβαια δεν υποστηρίζω ότι το NBA δεν έχει πλέον παικταράδες. Το αντίθετο μάλιστα. Δυστυχώς όμως οι αποτυχίες των εθνικών τους ομάδων και η μεγάλη εισροή internationals του αφαίρεσαν το μυθικό στοιχείο.

Μπα, δεν προσπάθησαν οι Μπουλς να μπουν σε αυτό το τρυπάκι. Ο Χάρπερ άλλαξε αμέσως ρόλο με το που πήγε στους Μπουλς. Αν ψάξεις, θα δεις ότι ακόμη και εν τη απουσία του Τζόρνταν, ο Χάρπερ δεν έπαιρνε πλέον τις επιθετικές πρωτοβουλίες που έπαιρνε με τους Κλίπερς. Δεν αποτελούσε καν το δεύτερο ή τρίτο όνομα της ομάδας (τον υπερκέρασαν οι Γκραντ-Κούκοτς).



Και ο morfi συμφώνησε σε αυτό, ότι η κάθε εποχή μπορεί να υπερέχει με διαφορετικό τρόπο έναντι της άλλης. Η περίοδος μέχρι και πριν από 2-3 χρόνια ήταν ίσως η πιο αδύναμη εδώ και δεκαετίες στη θέση του σέντερ. Αλλά ήταν (και παραμένει) η ισχυρότερη στη θέση του SG (βεβαίως, παραμένω υποστηρικτής κυρίως των σέντερ, αλλά αυτό είναι άλλο ζήτημα).

Δεν διαφωνώ απλά ήθελα να δείξω ότι δεν ήταν μέτριος παίκτης. Στο κάτω κάτω λογικό ήταν οι Bulls να στηριχτούν στον Πίππεν, σε μπαρουτοκαπνισμένους όπως ο Γκραντ ή ο Άμστρονγκ, ή στον Κούκοτς στον οποίο είχαν επενδύσει πολλά.



Ούτε εγώ διαφωνώ στο θέμα του σούτινγκ γκαρντ (αν και σε αυτό βοήθησαν και κάποιες αλλαγές στους κανονισμούς). Περισσότερο ανέφερα τον Σμιτς σαν απόδειξη ότι στα 90ς υπήρχαν πολύ καλοί δευτεροκλασάτοι παίκτες.

Μόλις ετοιμαζόμουνα να ποστάρω τους center για να δείξω ότι οι σημερινοί ακόμα και ο Tim Duncan(περισσότερο power forward)με τα παλιά κριτήρια δεν είχε θέση ανάμεσα στα ονάματα.Mikan(για χάρη του καθιερώθηκε το goaltending,μεγάλωσε η ρακέτα)Russell.Champerlain,Jabbar,Parish,Moses Malone,
τους μετέπειτα την εποχή των μεγάλων center,Εwing,Olajuwon,Moorning ,Mutombo,Robinson.
Aκόμη και παίκτες που δεν είναι σε αυτό το επίπεδο,Gilmore,Divac,Thurmond,είναι πιό ψηλά από Dunkan
και τον Yao Ming που δεν ξέρω τι του βρίσκουν.
Μόνο ο Shaquille έχει θέση και αυτός όχι κορυφαία.

Oσο για τους power forward ο Tim Duncan , Kevin Garnett.
Βρίσκουν θέση ανάμεσα στους Karl Malone κορυφή,Charles Barkley,Kevin Mc Hale,Bob Petit,Shawn Marion(+sp), Dennis Rodman,Hayes,Oakley ,Webber
Και τους Hakeem Olajuwon ,Ralph Sampson που έπαιζαν περιστασιακά με επιτυχία τη θέση.
Αυτή η θέση άλλωστε βρισκόταν στη σκιά των μεγάλων center.

σον μαριον? τον γουαλας,τον νοβιτσκι που τους καταταζεις?

Ο Γιάο Μινγκ έγινε ντραφτ κυρίως λόγω μάρκετινγκ. Δεν έχει ιδιαίτερα αθλητικά προσόντα κι αυτό το παραδέχεται και ο ίδιος, αν και από τότε που πήγε στο ΝΒΑ έχει παρουσιάσει αρκετή βελτίωση...

Αν ειναι επιτυχια ενας παιχτης να κανει μια ωριμη σεζον
στα 10 χρονια που ειναι σε μια ομαδα, τοτε μαλλον βλεπω αλλο αθλημα.
Τα προηγουμενα 9 τι εκανε???

Ο Τζορνταν εκανε γνωστο το ΝΒΑ ακομα και στο διαστημα
και τι εφερε στην 2 θεση δημοτικοτητας στις ΗΠΑ.
Διαβασε και τιποτα αλλο εκτος απο τα στατιστικα των παιχτων.

Ο Ματζικ εκανε ολο τον κοσμο να μιλαει για το show time,
το τι εκανε εξω απο το γηπεδο δεν με ενδιαφερει.

Ο Σακιλ αν δεν κανω λαθος και οταν εφυγε απο το Λ.Α.
συνεχισε να παιρνει τιτλους και να πηγαινει σε τελικους,
την ωρα που ο Κομπε ιδρωνε να μπει στα πλει οφ
και καταφερνε να τερματισει το Λ.Α. κατω απο τους Κλιπερς.

Ο Πειτον εκτος απο το να σκοραρει
ηταν για αρκετες χρονιες και καλυτερος αμυντικος στο ΝΒΑ.
Δεν αναρωτηθηκες ποτε γιατι τον ονομασαν γαντι????
Μαλλον εσυ εισαι ημιμαθης
ή μαλλον καλυτερα ξερεις οτι εγινε απο το 2000 και μετα.

Και τελος, παλι για 3 παιχτες μου μιλας μονο ενω εγω για 25.
Αυτους εχει μονο πλεον το ΝΒΑ να επιδειξει???

Καταραμενη φτωχια (και αμαθεια)

Τα πρωτα χρονια ηταν νεαρος χωρις μεγαλες εμφανισεις,αργησε να παρει μπρος.
Τα επομενα 3 χρονια βοηθουσε τον Σακιλ να παιρνει κουπες
Αλλη μια χρονια στους τελικους.
3 χρονια παλευε μονος του χωρις πραγματικη ομαδα κ ετσι εφτασε να ζηταει ανταλαγη.
Κανοντας φοβερες εμφανισεις κ μεγαλα ρεκορ (ναι αρκετα ατομιστικα αλλα δεν παυει να παραμενει καταξιωμενος),βρες μου εσυ εναν που τα εκανε ολα μονος του κ πετυχε.
Κ φτανουμε στην φετινη χρονια που εφασε σε τελικο.

Οχι κ ασχημα. Ποσοι ειναι αυτοι που εχουν κανει καλυτερα (τουλαχιστον τα τελευταια 20 χρονια).

Οσο για τον Σακιλ ενα τιτλο πηρε μετα κ αυτο με την βοηθεια του Wade!
Μονος του τιποτα δεν κανει, οπως ολοι που κανουν πρωταθλητισμο!

Δεν έκανε τη μοναδική ώριμη σεζόν του. Έκανε τη πιο ώριμη σεζόν του. Και είπαμε, τα προηγούμενα χρόνια, ήταν αρκετά ώριμος ώστε να οδηγήσει στα πλέι οφ το χειρότερο ρόστερ στην ιστορία των Λέικερς.


Τα γνωρίζω. Αυτό όμως δεν αναιρεί το γεγονός ότι υπήρξε και ο ίδιος εγωιστής σε βαθμό να βγεί βιβλίο που να τον κατηγορεί.


Ούτε εμένα, απλά ήθελα να δείς, ότι και οι παλιοί, σε κάποια στάδια της καριέρας τους, δεν ήταν και τόσο καλοί χαρακτήρες όσο πολλοί νομίζουν.


Ναι, αφού είχε τον Ντουέιν Γουέιντ δίπλα του.


Συνεχίζεις να αγνοείς το γεγονός ότι οι Λέικερς είχαν το χειρότερο ρόστερ στην ιστορία τους, αλλά παρ'όλα αυτά, κατάφερνε να τερματίζει μέσα τις οκτώ πρώτες θέσεις.

Και ξέρεις κάτι; Και ο Τζόρνταν, μέχρι οι Μπουλς να φτιάξουν ακόμη πιο ανταγωνιστική ομάδα, τον αποκαλούσαν λούζερ και ότι ποτέ δεν θα καταφέρει στα πλέι οφ να περάσει από τις μεγάλες ομάδες της Ανατολής. Κανείς δεν τα έχει καταφέρει ποτέ μόνος του.


Βεβαίως και γνωρίζω γιατί τον ονόμασαν γάντι όπως και το τι ακριβώς έκανε μέσα στι γήπεδο. Ήταν καλύτερος αμυντικός (όχι τόσο όσο φαίνεται, και γράφω αργότερα γιατί), so? Ήταν καλύτερος οργανωτής; Καλύτερος πασέρ; Έκανε έστω και μία MVP σεζόν όπως έκανε ο Κιντ (και μάλιστα παραπάνω από μία);

Επίσης, ο Τζέισον Κιντ έχει εννιά παρουσίες στη καλύτερη αμυντική πεντάδα κάτι που μάλλον το αγνοείς. Η διαφορά δεν είναι και τόσο χαώδης.


Αστείο να το λέει αυτός κάποιος σαν και εσένα, ε; Επίσης, δεν είμαι εγώ αυτός που βάζει πανμέτριους παίκτες στη λίστα με τους κορυφαίους.


Moυ μιλάς για μία εικοσιπεντάδα που οι παίκτες μεταξύ τους ήταν εκτός εποχής.
Και όχι, δεν έχει μόνο τρείς παίκτες. Αν ψάξεις τα ποστ έχω αναφερθεί τουλάχιστον σε καμιά δεκαριά, και υπάρχουν άλλοι τόσοι (από τον Άιβερσον μέχρι τον Γουέιντ) που ούτε καν τους έχω αναφέρει.


Για μία ακόμη φορά δεν απαντάς σε ότι γράφω αλλά σε ότι σε βολεύει.

μπορει ο μπραιαντ να ειχε το χειροτερο ροστερ τις 3 προηγουμενες χρονιες αλλα ηταν πολυ ατομισταρος, επαιρνε σχεδον 40 προσπαθειες σε καθε ματς και δεν επαιζε καθολου ομαδικα.φετος αφησε κατα μερος τις ατομιστιες και παιρνει περισσοτερες προσπαθειες οταν το απαιτει η περισταση....αυτο δειχνει οτι φετος επαιξε πιο ωριμα απο τις προηγουμενες χρονιες του..............

Οι Λέικερς από μόνοι τους πήγαιναν μέχρι ένα σημείο. Από κει και πέρα αναλάμβανε ο Κόμπι, αφού η ομάδα φαινόταν ότι δεν πήγαινε άλλο. Αυτό φάνηκε περισσότερο πέρυσι και λιγότερο στα πλέι οφ του 2006.

Μα τωρα τι θα λεμε? Αν εχουμε τωρα τη συγκεκριμενη χρονικη στιγμη πανω απο 3 παικτες πολυ φοβερους στο ΝΒΑ? Ενω ΟΛΑ τα προηγουμενα χρονια ειχαμε πανω απο 25.
Μα προφανως ολα τα προηγουμενα χρονια εχουμε ενα αθροιστικο αποτελεσμα οποτε και λογικα οι πολυ φοβεροι θα ειναι πολλοι περισσοτεροι απο τη συγκεκριμενη χρονικη στιγμη(και βεβαια οι πολυ φοβεροι αυτη τη στιγμη δεν ειναι 3 αλλα ξερω γω 20-30. Κομπε, Λεμπρον, Κιντ, Ντανκαν, Ονιλ, Χαουαρντ, Πολ, Πιρς, Γκαρνετ, Νας, Ντερον.Γ, Νοβιτσκι,Κ.Αντονι,.....μα τι καθομαι και μετραω? Εννοειται οτι ειναι πανω απο 20).

Αυτο που εχει νοημα να κανουμε ειναι να συγκρινουμε μικρες περιοδους. Πχ 2003-2008 με 1992-1997 ή εστω 1990-1995 ή οτιδηποτε αλλο πχ 2008 με 1994 κλπ. Αν το κανουμε αυτο τοτε λογικα θα δουμε οτι και τοτε και τωρα αστερια(πολλοι τρομεροι παικτες) υπαρχουν και υπηρχαν σε αφθονια.....

Τζορνταν δεν υπαρχει(ουτε Ε.Τζονσον, ουτε Μπερντ, ουτε Τσαμπερλεν κατα την γνωμη μου) αλλα ε Τζορνταν ηταν μονο ενας και δεν εχει νοημα να λεμε οτι Τζορνταν δεν υπαρχει αρα δεν υπαρχουν παικτες τωρα.

Απλα εγω πιστευω οτι:
•Οι παλιοι κορυφαιοι παικτες εχουν υποστει μια μυθοποιηση απο πολλους(μια μεριδα οπαδων κυριως μεγαλυτερων σε ηλικια), λογω της παλαιοτητας τους. Εχουν μυθοποιηθει. Οπως πιθανοτατα να γινει για τον Κομπε πχ σε 20 χρονια απο σημερα. Οποτε λογω αυτης της μυθοποιησης, οι καινουριοι δεν φαινονται να πιανουν πολλα μπροστα στους παλιους.
Ομως πιστευω και οτι:
•Λογω του αυξημενου προπονητικου δυναμικου που υπαρχει τωρα στην συγχρονη εποχη σε σχεση με το παρεθλον, δηλαδη φοβερα ανωτερες συνθηκες προπονησης και φοβερα ανωτερα προσθετικα και βοηθητικα(θελετε να τα πειτε αναβολικα? πειτε τα), παικτες που παλαιοτερα δεν θα ειχαν θεση ουτε καν στην δευτερη βαθμιδα του top λογω της μπασκετικης ικανοτητας τους, τωρα παιζουν και ειναι απο τους top ή εστω λιγο κατω απο τους κορυφαιους.
Και η συγκριση των κινησεων, με κυριως γρηγορες και "ιπταμενες" κινησεις(πχ φοβερα καρφωματα ή φοβερες προσπαθειες) των σημερινων με τους παλαιους και φαινομενικα(σε σχεση με τωρα) αργους και αγυμναστους, δινει την αποψη σε πολλους (μια αλλη μεριδα οπαδων κυριως μικροτερων σε ηλικια) οτι οι παλαιοι δεν φαινονται να πιανουν πολλα μπροστα στους νεους.

Η αληθεια για το ποιοι ειναι τελικα πιο ικανοι δεν μπορει να βρεθει. Οι παλιοι εκαναν ο,τι εκαναν, και οι καινουριοι κανουν ο,τι κανουν.

Πραγματικα ομως αν εβλεπες τους Λεικερς τα προηγουμενα χρονια....Χωρις τις 40,50,81αρες η ομαδα δεν τραβουσε.Φετος τα πραγματα αλλαξαν, οι συμπαιχτες ωριμασαν(Φαρμαρ,Μπαινουμ,Βουγιασιτς) και αξιοποιηθηκαν καταλληλα + οτι ηρθε ενα πλειμεικερ και οχι τσαρλατανος και ετσι ο Κομπε ειδε πως μπρουσε να βασιστει κ αλλου, ηταν κ θεμα εμπιστοσυνης.

bfb μου βάζεις λόγια.

Ελα ελα εσυ τα ειπες...Ποιον πας να δουλεψεις???


Και επισης....Πραγματικα ειναι ατοπο οοοολοι οι παλιοι παιχτες να ηταν καλυτεροι απο τους τωρινους.
Συμφωνα με αυτα που λενε οι ''παλιοι'' καλοι παιχτες ειναι οσοι δεν εχουν παιξει στον 21ο αιωνα.
Απο Ρασελ και Τσαμπερλαιν φτανουμε μεχρι Τζονσον και Μπαρκλει κ τελος???
Παντα θα υπαρχουν καλοι παιχτες και παντα θα υπαρχουν κακοι παιχτες.Μπορει καποιοι να μην φτανουν σε επιπεδο Τζορνταν , αλλα τι μας κανει να λεμε οτι δεν θα υπαρξει καποιος να τον ξεπερασει?
Δηλαδη στο ποδοσφαιρο μονο Μαραντονα κ Ζινταν εχουμε κ τιποτα αλλο???
Στο ελληνικο Μπασκετ μονο Γκαλης και Γιαννακης?
Δυστυχως κ λογο οτι εχουν παιξει σε διαφορετικες περιοδους δεν μπορουμε να τους βαλουμε να παιξουν μαζι να βγαλουμε συμπερασματα ασφαλειας κ ετσι κανουμε εικασιες.
Αποτελεσμα δεν θα βγει .
Πολλοι κανουν το λαθος να συγκρινουν ολους του μπασκετικους με τον Τζορνταν , Τσαμπερλεν, και καθε μεγαλο παιχτη της εποχης του...Κ επειδη αυτοι ηταν ''πρωτα'' απο τους ''μετα'' μενουν σκαλωμενοι κ δεν δεχονται οτι καποιος μπορει κ θα τους ξεπερασει ενω τους εχει ξεπερασει.
Και το επιπεδο δεν πεφτει...Αλλα η εποχη αλλαζει...Δεν γινεται να μενουν ολα στ

Ας το τοποθητησω χρονικα τοτε.

1988-1998 vs 1999-2008.

So???
Παρακατω....

Και πάλι δεν βγαίνει. Πολλοί παίκτες διακρίθηκαν και στις δύο περιόδους. πχ ο Γκάρι Πέιτον μέχρι το 2003 ήταν σταθερά μέσα στους κορυφαίους.

Nα κάνω ένα μικρό διάλλειμα απο την συζήτησή μας και να σας παραθέσω αυτό.. http://cgi.ebay.com/MAGIC-JOHNSON-LAKERS-A...1QQcmdZViewItem

Επειδή με ενδιαφέρει πολύ το συγκεκριμένο μήπως γνωρίζεται γενικά αν παίζουν απάτες σε τέτοιες συναλλαγές? Με την ένοια ότι ίσως να μην είναι αυθεντικό το αντικείμενο η κάτι τέτοιο..

Ο Ράις ήταν all-star, αλλά το all-star επίπεδο δεν σε κανει αυτόματα "μεγάλο". Δεν είχε κάνει ούτε μία MVP σεζόν. Το ίδιο ισχύει και για τον Χάρνταγουει. Καταπληκτικός παίκτης, αλλά χωρίς μία MVP σεζόν και χωρίς να καταφέρει να υπάρξει καν το νο1 της ομάδας του. Αρά πως λες ότι υπήρξαν στο ίδιο επίπεδο με τον Γουέιντ, που πριν μερικά χρόνια πήρε ένα πρωτάθλημα σχεδόν μόνος του; (δεν λέω ότι ήταν μόνος του, αλλά ότι οι προσπάθειες του έφεραν το πρωτάθλημα στο Μαιάμι)


Αποκτήθηκε σαν αντικαταστάτης του Τζόρνταν, και η απόδοση του, ακόμη και πριν το comeback του Τζόρνταν, έπεσε ανεξήγητα σε σημείο να απορούν και οι ίδιοι οι Μπουλς. Από τους 20 πόντους, έπεσε σε τραγικό μονοψήφιο αριθμό ενώ σούταρε και με μερικά από τα χειρότερα ποσοστά της καριέρας του.

Δεν λέω ότι δεν ήταν καλός παίκτης και ότι δεν βοήθησε. Αλλά με τέτοια επίδοση, είναι εκτός πραγματικότητας να παρουσιάζεται σαν κάτι παραπάνω από ρολίστας.


Δεν διαφωνώ. Έδειξαν ώριμοι, ήταν καλοί, έκαναν καλή σειρά, αλλά τι είναι αυτό που στην ομάδα του Χιούστον τους κάνει κάτι παραπάνω από ρολίστες, απ'τη στιγμή που έκαναν δυο-τρία πραγματάκια, αυτά δηλαδή που έπρεπε, και τίποτα περισσότερο;


Και τώρα οι Πρινς, Τζινόμπιλι και Όντομ αντιμετωπίζουν με επιτύχια τον οποιοδήποτε Αll-Star αντίπαλο τους.

Τι είναι αυτό που κάνει τον οποιονδήποτε από την πλειοψηφία των τριτοκλασσάτων παίκτων του παρελθόντος καλύτερους πχ από τον Όντομ που τελειώνει κάθε παιχνίδι με σχεδόν triple-double καιέχει τη δυνατότητα να πάρει παιχνίδια μόνος του; Και δεν έχει υπάρξει καν all-star. Πόσοι, της ίδιας κατηγορίας, μπορούσαν να κάνουν τα ίδια;

Ο Γιάο έκανε 1,5 δισεκατομύριο ανθρώπους να ασχολούνται με το μπάσκετ.
ΤΕΛΟΣ!

Να το περιορισω κι αλλο τοτε.
1988-1994 vs 2002-2008

Εχω θα δωσω μια 15αδα του τοτε κι εσεις μια του τωρα.

1. Ματζικ-Αιζια-Στακτον.

2. Τζορνταν-Ντρεξλερ-Ντομινικ

3. Λαρι-Πιπεν-Μπαρκλει

4. Μαλοουν-Ροντμαν-Κεμπ

5. Ακιμ-Ρομπινσον-Γιουιν

Λύκε, άσε αυτή τη παιδική λογική και, σε παρακαλώ, απάντησε σε ότι γράφουμε. Άλλωστε για τους περισσότερους από αυτούς έχουν χιλιοειπωθεί.

Δύο τρείς διευκρίνεις μόνο για να δείς και πάλι πόσο λάθος είσαι (για τους υπόλοιπους, όπως είπα, έχω ξαναγράψει και απάντηση δεν έχω πάρει).

Ο Μπάρκλει δεν είναι τριάρι (ήμαρτον δηλαδή) και ο Ρόντμαν, έχει υπάρξει ένα από τους καλύτερους ριμπάουντερ και αμυντικούς ever, αρά πέρα από αυτά τι; Ήταν τόσο ολοκληρωμένος και έπαιζε σαν ηγέτης ακόμη και σαν τον Έλτον Μπραντ; Έχει κάνει μία MVP σεζόν όπως ο Μπράντ; (και πως να το κάνει όταν δεν έχει υπάρξει καν ποτέ ηγέτης στις ομάδες του; )

Ο Κεμπ ήταν πιο ολοκληρωμένος από τον Κρις Γουέμπερ; Τι έκανε; Ήταν καλύτερος σκόρερ; Τα γεγονότα δείχνουν πως όχι. Ίσα-ίσα, που ήταν η διαφορά ήταν αρκετά μεγάλη. Είχε καλύτερο σουτ από μέση απόσταση; Είχε τις πάσες του; Eίχε το μπασκετικό ιδιοφυές μυαλό του Γουέμπερ;

(αν και το έχω ξαναγράψει) Γιατί είναι ο Πίπεν καλύτερος από το ΛεΜπρόν; Εκτός από την άμυνα, ήταν καλύτερος σκόρερ; Η διαφορά είναι η μέρα με τη νύχτα. Ήταν καλύτερος πασέρ ή ριμπάουντερ; Θα έλεγα το ίδιο. Υπήρξε ποτέ ηγέτης ή έκανε κάποια MVP σεζόν όπως ο ΛεΜπρόν; Ποτέ. Και μη μου πείς τώρα ότι είχε δίπλα του το Τζόρνταν, γιατί και όταν δεν τον είχε πάνω-κάτω την ίδια απόδοση είχε.

Γιατι φοβασαι να κανεις αυτο που σου ζηταω????
Δωσε μου μια 15αδα
και την ωρα που θα την γραφεις θα καταλαβεις μονος σου την διαφορα

Γιατί πάλι δεν απαντάς σε αυτά που γράφω;

1 κιντ,πολ,ντειβις

2 μπραιαντ,αιβερσον,μακγρειντι,γουειντ

3 τζειμς,πιρς,αντονι

4 νοβιτσκι,ντανκαν,γκαρνετ

5 σακιλ,χαουαρντ,στουντεμαιρ

Αυτος ο τυπος κατω απο οσα εχεις γραψει,
δεν πιστευω να γελαει με τις επιλογες σου

Καλα η λογικη αυτη των απ'ευθειας συγκρισεων δεν ειναι και τοσο παιδικη, αλλα δεν εχει και τοσο νοημα....



Ναι ΛΥΚΕ γιατι τον εβαλες 3αρι?


Ε καλα δεν ειναι και λιγα αυτα....


Αλλα αντι για τον Ροντμαν θα επρεπε ο ΛΥΚΟΣ να βαλει τον Τζαμπαρ, αφου επαιζε μεσα στο χρονικο διαστημα 1988-1998 που εθεσε ο ΛΥΚΟΣ, οποτε ο Ε.Μπραντ θα εμοιαζε πολυ λιγος....


Οχι αλλα η αμυνα μετραει οσο και η επιθεση, οποτε εγω τους κατατασσω αυτη τη στιγμη μαζι με μια μικρη διαφορα υπερ του Πιπεν λογω μεγαλυτερης σταθεροτητας στον χρονο. Προφανως ο Λεμπρον δεν μπορει να κανει κατι για αυτο αφου ακομα ειναι μικρος και δεν εχει κυλησει ο χρονος για αυτον. Αν ο Λεμπρον την δειξει αυτη την σταθεροτητα τοτε θα δουμε στο τελος το ταμειο....
Ο Πιπεν ηταν εξοργιστικα καλος αμυντικος ενω ο Λεμπρον δεν ειναι τιποτα ιδιαιτερο σε αυτον τον τομεα. Απο την αλλη ο Λεμπρον σαφως και ειναι πολυ καλυτερος επιθετικος απο τον Πιπεν.

Γενικα ο Λεμπρον αν συνεχισει ετσι για μερικα χρονια ακομη, θα ξεπερασει τον Πιπεν, αλλα ΑΝ συνεχισει ετσι. Θα δουμε.....

Λύκε, δεν είναι τυχαίο ότι στο στυλ σου απάντησε ένα παιδάκι (που btw με τις κάποιες επιλογές του δε συμφωνώ). Και απάντησε επιτέλους σε αυτά που γράφω.

Δεν χωραγε στα 4αρια ο Τσαρλς
Αν και 3αρι τωρα επαιζε ανετα.
Ποιο απο τα σημερινα 3αρια θα μπορουσε να τον σταματησει
κοντα στο καλαθι???

Ηταν λιγο πιο παλιος ο Καριμ γι'αυτο δεν τον εβαλα.

Ας επαιζε τωρα ο τρελοΡοντμαν και θα βλεπαμε ποσους ποντους
θα του εβαζαν τα παιχτακια που παιζουν τωρα.
Θα τους καταπινε αμασητους για πλακα

Ο Σακ ανηκει στην προηγουμενη γενια
μαζι με τον Μουρνιγκ και τον ''πινει Sprite και καρφωνει''

Απο ολους τους υπολοιπους μονο ο τρελοΑιβερσον θα επαιζε τοτε
και ο Γκαρνετ