QUOTE (Manimal @ Dec 9 2017, 19:37 )
Ομάδες με ρούκι συμβόλαια δεν υπάρχουν πολλές.
Οι Κινγκς έχουν 9 ρούκι συμβόλαια* : Fox, Cauley-Stein, Hield, Jackson, Παπαγιάννης, Giles, Malachi Richardson, Skal, Mason
Οι Σανς έχουν 8 : Josh Jackson, Bender, Len, Warren (η επέκταση τίθεται σε ισχύ από του χρόνου), Chriss, Booker, Ulis, Reed
Οι Λέικερς έχουν κι αυτοί 8 : Ingram, Ball, Randle, Nance Jr, Kuzma, Hart, Zubac, Bryant. Αν δεν ήθελαν το cap space εν όψει της free agency, κατά πάσα βεβαιότητα θα είχαν ακόμα περισσότερα (πχ D'Angelo Russell).
Οι Σίξερς έχουν 9 (χωρίς Στάουσκας-Όκαφορ). Προφανώς Σίξερς-Λέικερς δεν τανκάρουν πλέον, αλλά οι αριθμοί από μόνοι τους καταδεικνύουν τι συνέβαινε μέχρι πρόσφατα.
Για τους Μπουλς τα γραψες λίγο πολύ κι εσύ. Έχουν 8 συν τους Felder (#54 το 2016, έγινε waived απ τους Χοκς) και Nwaba (undrafted το 2016, έγινε waived απ τους Λέικερς), σύνολο 10.
Αυτά είναι τα πλέον κραυγαλέα παραδείγματα. Και βέβαια, σημασία δεν έχει τόσο ο αριθμός των πιτσιρικάδων, όσο ο ρόλος των παικτών στο σύστημα της ομάδας και ο χρόνος που παίρνουν στο ροτέισον. Πχ οι Μπουλς χτίζονται γύρω απ τον Μάρκανεν, οι Σανς γύρω απ τον Μπούκερ, ακόμα και οι Μαβς των πολλών βετεράνων χτίζονται γύρω από τον Σμιθ.
*είτε first rounders με το rookie scale είτε πιτσιρικάδες second rounders στο πρώτο τους συμβόλαιο
QUOTE (Manimal @ Dec 9 2017, 19:37 )
Απλά με την υπάρχουσα μορφή τους παρκάρουν στο τέλος της σεζόν, ενώ σε άλλη θα τους παρκάρουν στην αρχή.
Δεν τους παρκάρουν πάντα. Πολλές φορές τους σκοτώνουν για ψίχουλα ή ακόμα χειρότερα τους πληρώνουν buyout για να φύγουν. Για μένα δεν είναι αμελητέα διαφορά. Στη μία περίπτωση οι ομάδες κρατάνε τους παίκτες τους, στην άλλη τους αφήνουν να φύγουν και τους αντικαθιστούν με πιτσιρικάδες και G-Leaguers.
QUOTE (Manimal @ Dec 9 2017, 19:37 )
Από την άλλη αν ο κάθε Μπλέντσο θέλει να φύγει και να πάει σε ανταγωνιστική ομάδα που διεκδικεί οφφς καμία ομάδα δεν μπορεί να τον σταματήσει ή να τον υποχρεώσει να παίξει έστω και στο τέλος της χρονιάς για να πάρουν καλύτερο πικ. Και λίγο πολύ οι περισσότεροι βετεράνοι προς το τέλος της καριέρας τους θέλουν να βρίσκονται σε ανταγωνιστικές ομάδες. Περισσότερο επιλογή παιχτών είναι παρά των ομάδων. Ελάχιστοι μπαρουτοκαπνισμένοι και δαχτυλιδοφορεμένοι, πχ Τσάντλερ, Γκαρνέτ κλπ κάθονται με την προοπτική να βοηθήσουν τους νέους και ενίοτε αγωνιστικά δεν προσφέρουν και τίποτα.
Κρίνεις με βάση το τωρινό σύστημα, το οποίο πριμοδοτεί τις ήττες. Αλλάζοντας το σύστημα, αλλάζουν τα πάντα. Αλλάζουν τα κίνητρα των GMs, αλλάζουν όμως και τα κίνητρα των παικτών. Σήμερα, ο βετεράνος που παίζει σε σάπια ομάδα επιδιώκει να φύγει γιατί ξέρει ότι αργά ή γρήγορα η ομάδα θα αρχίσει να πετάει αετό. Με ένα διαφορετικό μοντέλο που θα πριμοδοτούσε τις νίκες, θα ένιωθε απαραίτητος και δε θα χε λόγο να φύγει. Ο Μπλέντσο δεν είναι το καλύτερο παράδειγμα. Πιο πολύ έχω στο μυαλό μου βετεράνους σε expiring που φεύγουν εκεί γύρω στο trade deadline (πχ πέρυσι PJ Tucker στους Ραπς, Taj στους Θάντερ, Lou Williams στους Ρόκετς, Korver στους Καβς κτλ) ή βετεράνους που φεύγουν με buyout (πχ πέρυσι Ντερόν, Μπόγκουτ στους Καβς).
Τεσπα, από μέρους μου το αφήνω εδώ, γιατί η κουβέντα είναι τελείως θεωρητική και δε θα καταλήξουμε κάπου. Ό,τι κι αν θέλουμε εμείς, σημασία έχει τι θέλει η λίγκα. Αν κάποια στιγμή υπάρξει προοπτική εκ νέου αλλαγής των κανονισμών, εδώ θα μαστε να το συζητήσουμε.