Αφού πέρασε το ματς και ψιλοήρεμησα, λίγο, θέλω να πω τα εξής:
Συμφορουμίτες η εθνική μας ομάδα σήμερα δεν είχε συγκέντρωση,ήταν φανερό. Σε αυτό έφταιγε ο προπονητής, κυρίως.
Οι πάικτες από το 27' και μετά θυμήθηκαν να βγάλουν εγωισμό ή όπως είπε και ο φίλος Nuntius να δείξουν πάθος.
Μια ομάδα,λοιπόν που στα 7 ματς που έχει παίξει δεν έχει σταθερότητα και ρυθμό
ΟΡΘΑ πάει σπίτι της.
Δεν αξίζουμε να συνεχίσουμε για 2 λόγους: α) Το ευρωπαικό μπάσκετ έχει γίνει αθλητικό και γρήγορο και εμείς στο τουρνουά αυτό ήμασταν μια
αργή ομάδα! Μια αργή και προβλέψιμη όμάδα. Μια ομάδα που έχει τα γρηγορότερα φόργουορντς(Παπανικολάου και Πρίντεζη) για βασικούς και δεν κυνηγάει το γρήγορο καλάθι.Αυτοί ήμασταν. β) Η ομάδα μας βγάζει αρρώστιά. Όχι ίσως μεταξύ των παικτών αλλά σαν οργανισμός. Έχει πρόεδρο έναν ανθρωπο που έχει μείνει στο 1982 και ο οποίος τελειώνει προπονητές(Γιαννάκης,Ζούρος και προσεχώς Τρινκέρι), παίκτες(Παπαδόπουλος,Παπαλουκάς,Κουφός και Καλάθης προσεχώς) και έχει αυλόγυρο δημοσιογράφων-τσαμπατζήδων και χειροκροτητών.
Μετά την περυσινή παταγώδη απότυχία που ήταν αντίστοιχη του 1984,όταν ηττηθήκαμε από τους βρετανούς και χάσαμε τους Ολυμπιακούς, έρχεται μια άντιστοιχη αποτυχία στο φετινό ευρωμπάκετ παρόμοια με εκέινη του 1985. Τότε δεν προκριθήκαμε κάν.
΄
Και κάτσαμε 2 χρόνια, προγραμματίσαμε το Ευρωμπάσκέτ της χώρας μας, με ενδιάμεσα το Μουντομπάσκετ της Ισπανίας-βλέπεται την ειρωνέια που υπάρχει ε;-, με ΑΝΑΝΕΩΣΗ. Πήρε τη σκυτάλη ο Φιλιππου,ο Φάνης ,ο Φασούλας,ο Καμπούρης, ο Ρωμανίδης και από τους παλιούς μόνο ο μεγάλος Γιαννάκης και ο Κορυφαίος όλων Γκάλης.
Πρέπει να δούμε το αύριο,όχι με φόβο ούτε με ανάθεμα, αλλά με πλάνο και πίστη στα ταλαντούχα νέα παιδιά κυρίως που υπάρχουν.